Η απελευθέρωση δεν είναι κάτι εύκολο.. Θέλει δύναμη, μεγάλες αντοχές, φαντασία, θυσίες.
Ο πατέρας μου, αυτό που τόνιζε συνέχεια ήταν πως η αρχή της ελευθερίας μου, θα ήταν αν βάδιζα έτσι στη ζωή μου, ώστε κανένας και τίποτα να μην μπορεί να εκβιάσει. Για να μην μπορεί κανείς να σε εκβιάζει πρέπει να είσαι έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες των επιλογών σου...
Από τα πιο μικρά πράγματα, μέχρι τα πιο σοβαρά, το να αποφασίσεις να πας κόντρα σε ότι είναι ψεύτικα φορεμένο επάνω σου, σημαίνει πως είσαι έτοιμος να πορευτείς ακόμα και γυμνός, χωρίς να σε ενδιαφέρει αν όλοι γύρω σου σταθούν απέναντι...
Ο εκβιασμός στη δουλειά ξεκινάει γιατί έχεις υποχρεώσεις, ή γιατί δεν μπορείς να σκεφτείς τον ευατό σου να επιζεί χωρίς αυτήν. Την έχεις ανάγκη για να ζήσεις εσύ, τα παιδιά σου, για να μπορείς να είσαι ενταγμένος μέσα στην καθημενινή κανονικότητα. Αν αύριο το πρωί έπαιρνες την απόφαση πως μπορείς να ζήσεις ακόμα και περνώντας τη νύχτα σ΄ενα παγκάκι, ακόμα κι αν πεινάσεις, ή αν ήσουν στη καλύτερη περίπτωση διατεθειμένος να βρεις ένα μεροκάματο οποιοδήποτε, άσχετο με αυτά που έχεις μάθει... να είσαι υπάλληλος αλλά αν χρειαστεί να μπορείς να καθαρίσεις καμπινέδες, να μπεις σε μια λατζα ή να γυρίζεις οπουδήποτε να κάνεις ότι βρεις μπροστά σου για να έχεις τα απολύτως απαραίτητα για να ζήσεις , δεν θα δεχόσουν να κάθεσαι σε ένα γραφείο χωρίς οκτάωρο, με ένα ψωρομισθό κι αυτόν αν στον δώσουν, με καθημερινές ταπεινώσεις από όποιον μ@λάκα ήθελε να σου βάλει χέρι...
Ο Πόε στο κύκνειο άσμα του το ΕΥΡΗΚΑ, έγραφε..
"Ο άνθρωπος που αγναντεύει από τη κορυφή της Αίτνας, εντυπωσιάζεται κυρίως από την έκταση και την πολυμορφία του τοπίου. Μόνο με τη βοήθεια μιας γρήγορης στροφής γύρω από τον άξονα του σώματός του μπορεί να ελπίσει ότι θα συλλάβει το μεγαλείο της ενότητας του πανοράματος αυτού. Αλλά, καθώς στην κορυφή της Αίτνας, κανείς δε σκέφτηκε να κάνει κάτι τέτοιο, κανείς ποτέ δε συνέλαβε και τη μοναδικότητα της ιδέας. Συνεπώς οι εκτιμήσεις που απορρέουν από την εν λόγω μοναδικότητα είναι ανύπαρκτες για τους ανθρώπους.
Ο καθένας μας δημιουργεί τις δικές του αλυσίδες, και ακριβώς αυτές τον κρατάνε δέσμιο σε μια ζωή γεμάτη εκβιασμούς, εξαναγκασμούς και πράγματα που αδειάζουν τη ψυχή και τρώνε τη μικρή ζωή στις ασημαντότητες που οι άλλοι έχουν ορίσει για εμάς...
Θα σας πω σύντομα ένα κομμάτι από την ιστορία μιας γυναίκας που γνωρίζω πολύ καλά..
Ηταν μια άνοιξη που αυτό το κορίτσι που έμενε σε μια επαρχιακή πόλη, βρέθηκε ξαφνικά με ένα τριπλό πρόβλημα.. απολύθηκε μια δουλειά που της ήταν απολύτως απαραίτητη για εκείνην και τα δύο παιδιά της, πήρε διαζύγιο από το γάμο της και σαν κάτι να την κυνηγούσε σμπαράλιασε το αυτοκίνητο αφού καρφώθηκε κάτω από ένα φορτηγό σε μια εθνική οδό...
Γύριζε χαμένη να προσπαθήσει να βρει τι θα μπορούσε να συμμαζέψει από αυτό το λάκκο που είχε πέσει και που τη τράβαγε όλο και πιο βαθειά στο σκοτάδι. Από ένα περίεργο πείσμα, διάβασε σε μια εφημερίδα μια αγγελία που ζήταγαν προσωπικό σε ένα νησί, σε ένα ξενοδοχείο. Πήρε ένα λεωφορείο κατέβηκε Αθήνα πήρε τηλέφωνο στην αγγελία κι ένας κύριος της είπε κοίτα είμαι στο λιμάνι στο Πειραιά κι ετοιμάζομαι να φύγω. Προλαβαίνεις να έρθεις να μιλήσουμε?
Το θράσος ήταν πως η αγγελία ζητούσε μια κοπέλα μέχρι τα 25.. εκείνη ήταν μια μαμά ετών 38. Το ίδιο βράδυ χωρίς αποσκευές βρέθηκε να ταξιδέυει με τον ιδιοκτήτη στο νησί.
Από εκεί και μετά λες και η ζωή χάρηκε με το πείσμα της, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται όπως δεν είχε φανταστεί ποτέ... Τα πράγματα που έζησε σε εκείνη τη δουλειά, τους ανθρώπους που γνώρισε, τα χαρίσματα της που δεν είχε φανταστεί πως έχει και που βγήκαν στη φόρα.. σχημάτισαν ένα παραμύθι.
Μετά μαζεύτηκε όλη η οικογένεια Αθήνα κι επιβίωσαν, με μια μητέρα καλύτερη από πριν, αγωνίστρια, γεμάτη φαντασία, μαγεία, ικανή να περάσει και τα μεγαλύτερα εμπόδια.
Το μοναδικό μυστικό σε όλη αυτή την ιστορία ήταν πως κατέβηκε σε μια άγνωστη στάση.. Μέσα σε μια θλιβερή, απειλητική πραγματικότητα με ένα τρένο που κατευθυνόταν κατευθείαν στο γκρεμό, αποφάσισε να κατέβει σε άγνωστη στάση.. σε κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ πριν.. και τελικά βρέθηκε σε ένα τόπο που είχε φτιαχτεί λες και την περίμενε από πάντα...
Το πρωί αφού πλυθείς, πιεις μια γουλιά καφέ, πάρεις μια βαθειά ανάσα, δώσεις ένα φιλί στους αγαπημένους, ξεκίνα για τη δουλειά ακολουθώντας ένα δρομάκι που μέχρι τώρα δεν είχες στρίψει ποτέ...Ανοιξε εκείνη τη παλιά τη πόρτα σιγά σιγά και κοίταξε μέσα... μπορεί εκεί να κρύβεται η δική σου ζωή που την είχε καταχωνιάσει κάποιος κλέφτης όταν στην άρπαξε...
Για να το κάνεις όμως πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις το ενδεχόμενο πως για να φτάσεις σ΄αυτή τη ζωή ο δρόμος θα είναι πάρα πολύ δύσκολος.. αλλά θα αξίζει το κόπο.
Για να μπορείς να δεις τη μαγεία στη κορυφή της Αίτνας πρέπει να κάνεις αυτή τη γρήγορη, στροφή γύρω από τον άξονα σου χωρίς κανένα ενδοιασμό... σίγουρα μπορείς να γκρεμιστείς, αλλά ίσως ανακαλύψεις πως αυτή η κίνηση ήταν κάτι που ήσουν φτιαγμένος για να κάνεις χωρίς να πέσεις...
Ο πατέρας μου, αυτό που τόνιζε συνέχεια ήταν πως η αρχή της ελευθερίας μου, θα ήταν αν βάδιζα έτσι στη ζωή μου, ώστε κανένας και τίποτα να μην μπορεί να εκβιάσει. Για να μην μπορεί κανείς να σε εκβιάζει πρέπει να είσαι έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες των επιλογών σου...
Από τα πιο μικρά πράγματα, μέχρι τα πιο σοβαρά, το να αποφασίσεις να πας κόντρα σε ότι είναι ψεύτικα φορεμένο επάνω σου, σημαίνει πως είσαι έτοιμος να πορευτείς ακόμα και γυμνός, χωρίς να σε ενδιαφέρει αν όλοι γύρω σου σταθούν απέναντι...
Ο εκβιασμός στη δουλειά ξεκινάει γιατί έχεις υποχρεώσεις, ή γιατί δεν μπορείς να σκεφτείς τον ευατό σου να επιζεί χωρίς αυτήν. Την έχεις ανάγκη για να ζήσεις εσύ, τα παιδιά σου, για να μπορείς να είσαι ενταγμένος μέσα στην καθημενινή κανονικότητα. Αν αύριο το πρωί έπαιρνες την απόφαση πως μπορείς να ζήσεις ακόμα και περνώντας τη νύχτα σ΄ενα παγκάκι, ακόμα κι αν πεινάσεις, ή αν ήσουν στη καλύτερη περίπτωση διατεθειμένος να βρεις ένα μεροκάματο οποιοδήποτε, άσχετο με αυτά που έχεις μάθει... να είσαι υπάλληλος αλλά αν χρειαστεί να μπορείς να καθαρίσεις καμπινέδες, να μπεις σε μια λατζα ή να γυρίζεις οπουδήποτε να κάνεις ότι βρεις μπροστά σου για να έχεις τα απολύτως απαραίτητα για να ζήσεις , δεν θα δεχόσουν να κάθεσαι σε ένα γραφείο χωρίς οκτάωρο, με ένα ψωρομισθό κι αυτόν αν στον δώσουν, με καθημερινές ταπεινώσεις από όποιον μ@λάκα ήθελε να σου βάλει χέρι...
Ο Πόε στο κύκνειο άσμα του το ΕΥΡΗΚΑ, έγραφε..
"Ο άνθρωπος που αγναντεύει από τη κορυφή της Αίτνας, εντυπωσιάζεται κυρίως από την έκταση και την πολυμορφία του τοπίου. Μόνο με τη βοήθεια μιας γρήγορης στροφής γύρω από τον άξονα του σώματός του μπορεί να ελπίσει ότι θα συλλάβει το μεγαλείο της ενότητας του πανοράματος αυτού. Αλλά, καθώς στην κορυφή της Αίτνας, κανείς δε σκέφτηκε να κάνει κάτι τέτοιο, κανείς ποτέ δε συνέλαβε και τη μοναδικότητα της ιδέας. Συνεπώς οι εκτιμήσεις που απορρέουν από την εν λόγω μοναδικότητα είναι ανύπαρκτες για τους ανθρώπους.
Ο καθένας μας δημιουργεί τις δικές του αλυσίδες, και ακριβώς αυτές τον κρατάνε δέσμιο σε μια ζωή γεμάτη εκβιασμούς, εξαναγκασμούς και πράγματα που αδειάζουν τη ψυχή και τρώνε τη μικρή ζωή στις ασημαντότητες που οι άλλοι έχουν ορίσει για εμάς...
Θα σας πω σύντομα ένα κομμάτι από την ιστορία μιας γυναίκας που γνωρίζω πολύ καλά..
Ηταν μια άνοιξη που αυτό το κορίτσι που έμενε σε μια επαρχιακή πόλη, βρέθηκε ξαφνικά με ένα τριπλό πρόβλημα.. απολύθηκε μια δουλειά που της ήταν απολύτως απαραίτητη για εκείνην και τα δύο παιδιά της, πήρε διαζύγιο από το γάμο της και σαν κάτι να την κυνηγούσε σμπαράλιασε το αυτοκίνητο αφού καρφώθηκε κάτω από ένα φορτηγό σε μια εθνική οδό...
Γύριζε χαμένη να προσπαθήσει να βρει τι θα μπορούσε να συμμαζέψει από αυτό το λάκκο που είχε πέσει και που τη τράβαγε όλο και πιο βαθειά στο σκοτάδι. Από ένα περίεργο πείσμα, διάβασε σε μια εφημερίδα μια αγγελία που ζήταγαν προσωπικό σε ένα νησί, σε ένα ξενοδοχείο. Πήρε ένα λεωφορείο κατέβηκε Αθήνα πήρε τηλέφωνο στην αγγελία κι ένας κύριος της είπε κοίτα είμαι στο λιμάνι στο Πειραιά κι ετοιμάζομαι να φύγω. Προλαβαίνεις να έρθεις να μιλήσουμε?
Το θράσος ήταν πως η αγγελία ζητούσε μια κοπέλα μέχρι τα 25.. εκείνη ήταν μια μαμά ετών 38. Το ίδιο βράδυ χωρίς αποσκευές βρέθηκε να ταξιδέυει με τον ιδιοκτήτη στο νησί.
Από εκεί και μετά λες και η ζωή χάρηκε με το πείσμα της, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται όπως δεν είχε φανταστεί ποτέ... Τα πράγματα που έζησε σε εκείνη τη δουλειά, τους ανθρώπους που γνώρισε, τα χαρίσματα της που δεν είχε φανταστεί πως έχει και που βγήκαν στη φόρα.. σχημάτισαν ένα παραμύθι.
Μετά μαζεύτηκε όλη η οικογένεια Αθήνα κι επιβίωσαν, με μια μητέρα καλύτερη από πριν, αγωνίστρια, γεμάτη φαντασία, μαγεία, ικανή να περάσει και τα μεγαλύτερα εμπόδια.
Το μοναδικό μυστικό σε όλη αυτή την ιστορία ήταν πως κατέβηκε σε μια άγνωστη στάση.. Μέσα σε μια θλιβερή, απειλητική πραγματικότητα με ένα τρένο που κατευθυνόταν κατευθείαν στο γκρεμό, αποφάσισε να κατέβει σε άγνωστη στάση.. σε κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ πριν.. και τελικά βρέθηκε σε ένα τόπο που είχε φτιαχτεί λες και την περίμενε από πάντα...
Το πρωί αφού πλυθείς, πιεις μια γουλιά καφέ, πάρεις μια βαθειά ανάσα, δώσεις ένα φιλί στους αγαπημένους, ξεκίνα για τη δουλειά ακολουθώντας ένα δρομάκι που μέχρι τώρα δεν είχες στρίψει ποτέ...Ανοιξε εκείνη τη παλιά τη πόρτα σιγά σιγά και κοίταξε μέσα... μπορεί εκεί να κρύβεται η δική σου ζωή που την είχε καταχωνιάσει κάποιος κλέφτης όταν στην άρπαξε...
Για να το κάνεις όμως πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις το ενδεχόμενο πως για να φτάσεις σ΄αυτή τη ζωή ο δρόμος θα είναι πάρα πολύ δύσκολος.. αλλά θα αξίζει το κόπο.
Για να μπορείς να δεις τη μαγεία στη κορυφή της Αίτνας πρέπει να κάνεις αυτή τη γρήγορη, στροφή γύρω από τον άξονα σου χωρίς κανένα ενδοιασμό... σίγουρα μπορείς να γκρεμιστείς, αλλά ίσως ανακαλύψεις πως αυτή η κίνηση ήταν κάτι που ήσουν φτιαγμένος για να κάνεις χωρίς να πέσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου