ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΤΩΝ «ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΩΝ»

 

Επειδή δεν πρέπει να μένει κανείς παραπονεμένος, συνεχώς ασχολούμαστε με τον όχλο που είναι εύκολα χειραγωγήσιμος, τους οπαδούς των κομμάτων, κλπ σήμερα θέλω να κάνω μια αναφορά σε εκείνο το κομμάτι των λεγόμενων «αφυπνισμένων» γιατί ειλικρινά κοιτάζω σαν χαζή, το πόσοι πολλοί άνθρωποι κατέχουν πλέον όλα τα μυστικά της ύπαρξης μας.  Το φοβερότερο, όσοι ισχυρίζονται πως είδαν το φως το αληθινό, έχουν κατατρομοκρατήσει τους υπόλοιπους φουκαριάρηδες που δεν "βλέπουν" πως τώρα στο τέλος των ημερών, αν δεν ξυπνήσουν άμεσα (λες και είναι κάτι σαν να παίρνεις ένα καθαρτικό και κάνει άμεση ενέργεια) θα είναι σφαχτά που θα χαθούν στο τίποτα, σε αντίθεση με τους πεφωτισμένους που έχουν ήδη καβατζώσει μια θέση στα Ηλίσσια Πεδία....

Αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά, σε ένα πόλεμο, ο καθένας έχει ένα ρόλο. Στο "στρατόπεδο" των αφυπνισμένων, είναι λογικό, εκείνοι με τις περισσότερες γνώσεις να είναι κάτι σαν δάσκαλοι, άλλοι είναι μαθητές, και άλλοι είναι στρατιώτες.  Κι επειδή όντως στους έσχατους καιρούς, υπάρχουν τέτοιες δονήσεις, τέτοιος αναβρασμός πάνω στη γη, που πολλοί άνθρωποι αφουγκράζονται  τα μηνύματα που ρέουν άφθονα γύρω μας, υπήρξε άμεση αναγκαιότηταα για τις συμμορίες, να υπάρξει και μια άλλη κατηγορία, "οι δήθεν αφυπνισμένοι" που έχουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο. Να παρασύρουν εκείνους που έχουν την ικανότητα να "βλέπουν" στο λάθος δρόμο. Μια τελευταία κατηγορία είναι οι παρατηρητές. Ο ρόλος τους να "ανιχνεύουν" την αλήθεια και το ψέμα.

Δεν είναι δύσκολο να ανιχνεύσει κάποιος τους ψεύτες-προφήτες και τα θύματα τους. Όπως στο στρατοπέδο των «κοιμισμένων» όλα κινούνται σε ένα ίδιο μοτίβο, ένας μηχανισμός τύπου κιμαδομηχανής, έτσι και στο στρατόπεδο των ψευδοπροφητών και των θυμάτων τους, σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο κινούνται όλα. Μια κεντρική ιδέα που γίνεται δόγμα, ένας προσηλυτισμός θρησκευτικού χαρακτήρα. Ένα πρόσωπο-κλειδί που θα παρασύρει στο δρόμο μιας υποτίθεται άλλης πραγματικότητας, ανθρώπους που «διψάνε» για κάτι διαφορετικό, γιατί υποφέρουν από την αθλιότητα που βλέπουν.

Ο πάστορας Τζόουνς κατάφερε να οδηγήσει ένα ολόκληρο κοπάδι στην αυτοκτονία. Τους οδήγησε τελικά σε ένα «άλλο κόσμο». Ακόμα και ο Μάνσον ένας πάστορας στο δικό του στρατόπεδο ήταν, αυτος τους οδήγησε να δολοφονήσουν.  Στη πλειοψηφία όμως οι προφήτες τα κοπάδια τους δεν τα οδηγούν τελικά πουθενά εκτός από μια απομόνωση, μια συνεχή αγωνία για το αν θα πετύχουν την περίφημη αφύπνιση και μια εσωτερική αίσθηση ανικανότητας και ντροπής γιατί όσο και να προσπαθούν δεν βλέπουν. Και τελικά αυτό που θα «δουν» θα είναι η εικόνα που τους εμφύτευσε κάποιος απατεώνας ή τρελός στο μυαλό και θα λατρέψουν αυτή τη ψευδαίσθηση σαν την υπέρτατη αλήθεια.

Γύρω μας αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένας μεγάλος πόλεμος, ίσως ο χειρότερος που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα. Σ΄αυτό το πόλεμο χρειάζονται «στρατηγοί και ικανοί στρατιώτες». Δεν είναι τυχαίο που έχουν ξεφυτρώσει σε κάθε γωνιά της γης, ένα πλήθος από απατεώνες ψευδο-προφήτες που -τι σύμπτωση- με διαφορετικές αφετηρίες και δρόμους, κινούνται στο ίδιο μοτίβο. ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΤΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΑΣ, ΝΑ ΑΓΝΟΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΟΗΤΟΥΣ, ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΣΑΣ.  Μια μικρή συμβουλή, δεν αμφισβητώ πως υπάρχουν άνθρωποι ιδιαίτερα ενορατικοί,  ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΕΙ, απλά να κρατάτε ένα μικρό καλάθι γιατί δεν ξέρουμε ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΕΙ….

Ειλικρινά με ξεπερνάει το γεγονός πως αυτή τη στιγμή βλέπω ένα τεράστιο πλήθος από προφίλ, σελίδες, αναρτήσεις μέσα στο διαδίκτυο ανθρώπων που γνωρίζουν τα πάντα, μιλάνε με το Θεό, μιλάνε με εξωγήινους, ταξιδεύουν σε άλλες διαστάσεις, έχουν αντιληφθεί όλα τα μυστήρια του σύμπαντος, κρατάνε στα χέρια τους τους κωδικούς της ύπαρξης!!! Και από κάτω δυστυχισμένα πλάσματα χωρίς να έχουν τη παραμικρή ιδέα τι ακριβώς λένε οι «δάσκαλοι τους» απαντάνε με γελάκια και καρδούλες.

Το στρατόπεδο αναζήτησης της αλήθειας, έχει αποκτήσει πλέον ένα μεγάλο αριθμό από Κασελάκηδες. Δίπλα στους αφελείς, στους μεγαλομανείς, στους ψυχωτικούς, υπάρχουν και οι άριστα εκπαιδευμένοι πράκτορες του συστήματος που ακριβώς αυτός είναι ο ρόλος τους. Να κατευθύνουν κάπου τα άλλα πρόβατα. Εκείνα που υποπτεύονται το λύκο, και θα μπορούσαν να βρουν το τρόπο να το σκάσουν από το μαντρί, θα μπορούσαν να γίνουν στρατιώτες αληθινοί σ΄αυτό το πόλεμο, γι΄αυτούς ακριβώς τους λόγους πρέπει πάση θυσία να τους οδηγήσουμε σε λάθος δρόμο.  Ξεκίνησαν με τις νέο εποχίτικες μ@λακίες και τώρα προχωράμε στην εκπλήρωση όλων των προφητειών, στις έσχατες μέρες όπου το μόνο που έχουν να κάνουν όλοι αυτοί οι πιστοί είναι…. ΥΠΟΜΟΝΗ. 

(Θα είναι τρομακτικό το ξύπνημα πολλών ανθρώπων που είχαν πράγματι αγνές προθέσεις, που θα βρεθούν  στο αιματοβαμμένο πολεμικό τοπίο, εντελώς απροετοίμαστοι) 

Εν τω μεταξύ ενώ ο παράδεισος των νέου τύπου «παιδιών των λουλουδιών» ζητάει να είμαστε όλοι μια αγκαλιά, να δούμε το φως και να ψάλλουμε ωσαννά… η κόλαση εκπαιδεύει σούπερ – στρατιώτες με φοβερό οπλισμό. Ελπίζω να γίνεται κατανοητή η αλληγορία. Όχι δεν μιλάω με δαίμονες, παίρνω κανονικά τα χάπια μου.

Υπάρχει διέξοδος από αυτό το χάος, έτσι ώστε ένας άνθρωπος να κατορθώσει να δει φως στο σπήλαιο?

Ναι υπάρχει.

·         Κλείσιμο της τηλεόρασης εννοείται. Δεν είναι μόνο η προπαγάνδα που ασκεί, είναι ένα συνεχές βουητό στο κεφάλι που σκοπό έχει να κρατάει το κρανίο σε ένα συνεχή βρασμό, μόνο που τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι σκουπίδια και ο νους υποβάλλεται σε μια συνεχή μόλυνση.

·        Πολύ αυστηρή επιλογή των διαδικτυακών αναγνωσμάτων. Όπου ακούς πολλά κεράσια κράταγε μικρό καλάθι. Αν το σύστημα ανιχνεύσει «επικίνδυνο στοιχείο που ΑΛΗΘΙΝΑ κατάλαβε τι συμβαίνει» την επόμενη μέρα θα βρεθεί σαν τον Ασανζ με πορτοκαλί φορεσιά και καλώδια να του καίνε τον εγκέφαλο. Αλήθεια πιστεύετε πως όταν κάποιος είναι επιφορτισμένος να διεξάγει ένα ασύλληπτης βαρβαρότητας πόλεμο, με αντιπάλους πανίσχυρα θηρία, περνάει την ώρα του, με βιντεάκια και κουβεντούλα? Οι μόνοι που μπορεί να είναι αληθινοί , σε αυτό το επίπεδο ενημέρωσης, είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν αντιληφθεί μεγάλο μέρος από αυτό που συμβαίνει, και εκθέτουν τη γνώμη τους με σεβασμό για τους άλλους, δίνοντας συγκεκριμένα στοιχεία, και έχουν αποδείξει πως έχουν ένα υπόβαθρο γνώσης και πολύχρονης έρευνας που τους οδήγησε στα συγκεκριμένα συμπεράσματα, κι όχι γιατί είδαν μια χολυγουντιανή ταινία και ταυτίστηκαν με τον ήρωα!!!

·       Διάβασμα, πολύ διάβασμα, υπάρχει ένας τεράστιος πλούτος γνώσης και όποιος ερευνά, βρίσκει. Ιστορία, μυθολογία, γεωγραφία, αρχαιολογία, θρησκευτική ιστορία των λαών, αρχαίοι πολιτισμοί, παραδόσεις, μυστήρια ανεξήγητα, μαρτυρίες ιδιαίτερων φαινομένων, βιβλία, σελίδες, άρθρα ανθρώπων που ΕΧΟΥΝ ΚΟΠΙΑΣΕΙ, ΕΧΟΥΝ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ της εναλλακτικής πραγματικότητας. 

·         Η αφύπνιση επιτυγχάνεται με δύο τρόπους και τρίτος δεν υπάρχει.

·         Η ΤΥΧΑΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ. Δηλαδή ιδιαίτεροι άνθρωποι που για κάποιο λόγο που και οι ίδιοι δεν μπορούν να καταλάβουν το γιατί, απέκτησαν μια ικανότητα αντίληψης τελείως διαφορετική από τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς καν να το ζητήσουν. Αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν επιδεικνύουν την ιδιαιτερότητα τους, δεν λοιδορούν τους υπόλοιπους, έχουν ένα μεγάλο σταυρό που κουβαλάνε και τις περισσότερες φορές δεν ξέρεις καν για την ύπαρξη τους γιατί ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΑΝΕΙΣ, Είναι άνθρωποι που ποτέ δεν θα σου ΥΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ, απλά δίνουν τροφή για σκέψη, και με πολύ φειδώ μπορει να εξιστορήσουν κάποια γεγονότα που τους οδήγησαν στην διαφορετικότητα τους. 

·        Ο δεύτερος τρόπος, Η ΜΕΛΕΤΗ, Η ΕΡΕΥΝΑ, που αφιερώνει κάποιος τη ζωή του, κι επειδή όλα έχουν γραφεί, ειπωθεί, και τα σημάδια είναι κρυμμένα σε κάθε γωνιά της ανθρώπινης ιστορίας, σε κάθε κομμάτι της γης ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, κάποιος μπορεί να φτάσει να κάνει ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΙΡΜΟΥΣ, που οδηγούν σε μια άλλη πραγματικότητα. Είναι ο λόγος που χτυπιέται συνεχώς η παιδεία. Το βιβλίο. Η εκτός οθονών γνώση. 

Και φυσικά η ερώτηση έρχεται αυθόρμητη? Κι εγώ γιατί είμαι σίγουρη για όλα τα παραπάνω. Δεν είμαι. Ούτε εσείς να είστε. Το θησαυρό που ζητάει η ψυχή σας, πρέπει απλά να τον ξεθάψατε μόνοι σας. Και να αφήνετε το ένστικτο να σας βοηθάει.

Προσωπικά μέχρι τώρα εδώ μέσα έχω εστιάσει το πολύ σε 10 ανθρώπους που "υποπτεύομαι" πως γνωρίζουν πολλά και είναι ιδιαίτερα ευφυείς και χαρισματικοί. Εννοείται πως μιλάω για το διαδίκυτο. Γιατί στην παγκόσμια ιστορία, υπήρξαν πάρα πολλοί σοφοί, που μας έχουν χαρίσει απλόχερα τη γνώση τους, πολλοί από αυτούς χτυπήθηκαν αλύπητα από τα θεριά του σκότους. Ανάμεσα σε όλα αυτά κινούμαστε εμείς οι απλοί άνθρωποι που πραγματικά διψάμε να μάθουμε περισσότερα, να ακολουθήσουμε μια άλλη πραγματικότητα από αυτή την άθλια κανονικότητα. Θα τη βρούμε την άκρη. Θα το παλαίψουμε και γιατί όχι? Θα φθάσουμε στα αχαρτογράφητα μερη. 

ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ.

 

Μεταφορικά σημαίνει : άνθρωπος χωρίς θέληση, του οποίου η δραστηριότητα κατευθύνεται από κάποιον άλλο

Μαριονέτα , Ομοίωμα ανθρώπου, Κούκλα

Τι μπορεί άραγε να περιμένει κανείς από μια κοινωνία όπου οι πολίτες είναι ανδρείκελα, άλλων ανδρείκελων, που καθοδηγούνται από άλλα ανδρείκελα, μέχρι η πυραμίδα να φθάσει στον μαριονετίστα που είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού?

Ποια η θέση μας ανάμεσα στα ανδρείκελα? Ποιος ο ρόλος μας στο θέατρο σκιών? Υπάρχει κοινό που μας χαρίζει το χειροκρότημα του,  ή απλά μηχανικά συνεχίζουμε να παίζουμε σε ένα άδειο θέατρο?

Τα ανδρείκελα που ορίζουν την λεγόμενη «κανονικότητα» γνωρίζουν πως τέτοια είναι?

Υπάρχει ένα παραμύθι για παιδιά «Το ανδρείκελο του Δον Μπέτο»

Ο Δον Μπέτο είναι εγγαστρίμυθος. Το ανδρείκελο του είναι ο  Ρομπέρτο . Μ’ αυτόν έδωσε παραστάσεις όλη τη ζωή του μέχρι που ήρθε στιγμή που κουράστηκε κι αποφάσισε να αποσυρθεί στην εξοχή, και να χρησιμοποιήσει πλέον τον Ρομπέρτο σαν σκιάχτρο…

Ίσως το επόμενο βήμα, σε μια ανθρωπότητα που θα έχει αποδεχτεί πως ο μόνος ρόλος ύπαρξής της είναι να διευκολύνει τους μαριονετίστες να δίνουν την παράσταση τους, να μην χρειάζονται τα ανδρείκελα.

Επειδή πολλά από αυτά κοστίζουν αρκετά, μάλλον για σκιάχτρα θα πάνε, με τελευταίο ρόλο να τρομάζουν  τα ελεύθερα πουλιά που θα θέλουν να τσιμπήσουν λίγους καρπούς.

Προς το παρόν τα ανδρείκελα χρησιμεύουν και σαν σάκος του μποξ στους δοκιμαζόμενους πολίτες, οι οποίοι φαντασιώνονται μέρες δόξας και λύτρωσης από το ζυγό της δουλείας, μια εκτόνωση με ανούσιες, ηλίθιες διαμαρτυρίες, ένας αντιπερισπασμός στολισμένος με φωτάκια που να ελκύουν το βλέμμα, έτσι ώστε να δουλεύουν ανενόχλητοι οι σκηνοθέτες για την ολοκλήρωση της μεγάλης παράστασης.

Αν για μια στιγμή κλείσεις τα μάτια και σκεφθείς πως είσαι σε ένα μέρος αχαρτογράφητο, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο,  δεν έχεις πληροφόρηση, χωρίς τηλεόραση χωρίς διαδίκτυο, χωρίς ραδιόφωνο ή εφημερίδες, θα κατανοήσεις πως η ζωή μας, οι συνήθειες μας, οι ανάγκες μας, ότι πιστεύουμε, ότι αγαπάμε ή μισούμε, είναι Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΟΧΕΤΕΥΕΤΑΙ.

Σε εκείνο το έρημο αχαρτογράφητο τοπίο, οι πομποί πληροφόρησης θα ήταν ότι η φύση θα εξέπεμπε.

Όμως εμείς έχουμε ανάγκη την συμβίωση με τους άλλους, ανάγκη να νοιώθουμε μέρος ενός συνόλου, ασφαλείς με προτεινόμενες λύσεις, με ένα αναιδέστατο ανθρωποκεντρισμό να θέλει να υποτάξει ότι κινείται γύρω του, ίσως για να «ησυχάσει» μέσα του την αγωνιώδη γνώση της περιορισμένης ύπαρξής του.

Σε λίγο τελειώνει η βασιλεία των ανδρείκελων.

Τα χωράφια θα γεμίσουν με σκιάχτρα.

Ας έχουμε έτοιμα τα φτερά μας γιατί φτάνει η ώρα που θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσουμε.

 

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΣΑΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ.

 

Να ξεκαθαρίσω μερικά πραγματάκια για να μην έχουμε παρεξηγήσεις, άδικα.

Πρώτον, το γεγονός πως αντέδρασα ειρωνικά για το καινούργιο φρούτο της πολιτικής ζωής του τόπου, δεν οφείλεται στις σεξουαλικές του επιλογές (παρόλο που η εμμονή των ημερών να γίνονται ατέλειωτες συζητήσεις και διαμάχες με θέμα το πως γ@μιέται ο καθένας, είναι απλά εξευτελισμός),  αλλά στο γεγονός πως κάποιος τύπος που αγνοούσαμε την ύπαρξη του, έρχεται «φυτευτός» να διεκδικήσει την αρχηγεία σε ένα κόμμα, που με περίσσιο θράσος αποκαλείται ακόμα αριστερό. Το κόμμα που θα έσκιζε τα μνημόνια και που τελικά ο μεγαλύτερος «άθλος» του ήταν να σκίσει ένα δημοψήφισμα και να πετάξει την εντολή που του έδωσε η πλειοψηφία των πολιτών στο καλάθι των άχρηστων χωρίς να έχει ίχνος τσίπας.

Δεύτερη ένσταση, αυτός ο «φυτευτός» παρουσιάζει ένα βιογραφικό που μας εγγυάται τι δηλαδή? Τι περισσότερο είναι από ένα ακόμα φρούτο νεοταξίτικο, που θέλει να σπρώξει την ατζέντα? Το κοπάδι που ψήφισε από τι εντυπωσιάστηκε δηλαδή? Από το μοδάτο gay στυλ? Από την οδοντοστοιχία διαφήμιση οδοντόκρεμας, από τις συνήθειες στη καθημερινότητα τύπου las vegas, που είναι οικείοι στους ενορίτες του νέτφλιξ? Από το ότι χρησιμοποίησε το ξεδόντιασμα γιατί τη λέξη ξέσκισμα την είχε καβατζώσει ο Αλέξης?

Κι αν θέλετε οπωσδήποτε, να μιλήσουμε και για το «φλέγον ζήτημα», αφού καταντήσαμε να είναι φλέγον θέμα ποιος γ@μάει ποιον και με τι τρόπο, τέτοιο ξεφτίλισμα σαν κοινωνία, δεν κατάλαβα, από πότε είναι διαπιστευτήρια σε αξιακό επίπεδο, το γεγονός πως κάποιοι θέλουν να κάνουν σημαία, την παρά φύση επιλογή που έχουν κάνει στη κρεβατοκάμαρα τους?  Πως είπατε? Το πάρα φύση σας πέφτει βαρύ? Γιατί? Υπάρχει κάποιο επιστημονικό πόρισμα που κατοχυρώνει τη γελοία αντίληψη περί «τρίτου φύλου»? Τι σημαίνει πάνω στο έντυπο εγγραφής στο κόμμα τα τρία τετραγωνάκια. Φύλο : άνδρας, γυναίκα, άλλο? Είτε είσαι στρειτ είτε γκέυ, ένα φύλο έχεις επάνω σου, εκτός από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που γεννιούνται από μια ανωμαλία της φύσης με δύο όργανα. Καμμία σχέση με τα καρναβάλια που έχουν καταντήσει να γελοιοποιήσουν τελικά παρά να δικαιώσουν την επιλογή τους. Μίλαγα με ένα ζευγάρι (μεγάλοι άνθρωποι) που ζουν ήσυχα, εδώ και πολλά χρόνια μαζί, άνθρωποι αξιοπρεπείς, με μεγάλη καλλιέργεια και ευγένεια, και μου είπαν πως απλά ντρέπονται και τώρα περισσότερο από ποτέ νοιώθουν την επιθυμία να «κρύψουν» τη σχέση τους για να μην τους παρομοιώσουν με αυτούς τους καραγκιόζηδες.

Τέλος τα παραπάνω, κατά τη προσωπική μου άποψη, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα διάφορα κολπάκια των συμμοριών, που έχουν πάθει παράκρουση στην ιδέα πως οι ανθρώπινες κοινωνίες θα συνεχίσουν να είναι «φυσιολογικές». Νοιώθουν μεγάλη ηδονή να βλέπουν τα νιάτα να είναι καρφωμένα συνέχεια πάνω στις κ@λοοθόνες, να χτυπάνε το κρέας τους με δερματοστιξίες, να σταμπάρονται σαν τα βόδια, να λικνίζονται σε ρυθμούς  τραγουδιών που είναι γεμάτα δυσωδία, να έχουν πρότυπα κάτι κούφιους καραγκιόζηδες. Νιάτα αμόρφωτα, μαλθακά, αποκοιμισμένα έτοιμα να γίνουν παιχνίδι στα χέρια κάθε διεστραμμένου που πλασάρει φιγουρατζίδικες «καραμελίτσες».

Έχουν κάνει όμως ένα λάθος. Πίσω από τα κοπάδια που έχουν καταντήσει μαριονέτες στα χέρια αδίστακτων συμμοριών, υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος που αρχίζει και χάνει τα πάντα, και φτάνει σιγά σιγά στο στάδιο εκείνου του «δεν έχω τίποτα να χάσω πια»,  και μια φύση που έχει αγριέψει σε πολύ επικίνδυνο βαθμό. Οι πληγές από την αρρώστια που έχουν εξαπλώσει πάνω στο πλανήτη έχουν αφορμίσει και η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη.

Σήμερα το πρωί με πλησιάσε ένα παλικάρι στην έξοδο στο μετρό και μου ζήταγε ένα τσιγάρο. Παραπάταγε, τα πόδια του ήταν πρησμένα και τυλιγμένα με κάτι κουρέλια βρώμικα, παραπάταγε, τοξικομανής? Άστεγος? Πεινασμένος? Μπορεί και όλα μαζί… Χιλιάδες νεκροζώντανοι γύρω μας νέοι άνθρωποι θύματα των συμμοριών που φτιάχνουν τις βίλες τους πάνω σε ανθρώπινα κορμιά. Λίγο πιο πέρα είναι απελπισμένοι που κοιτάνε τα ερείπια στα χωράφια τους, είτε καμένα, είτε πλημυρισμένα… στον απόηχο των κραυγών,  από χιλιάδες ζωντανά που χάθηκαν με φριχτό τέλος. Και χιλιάδες άλλοι που δεν την βγάζουν καθαρή, είτε γιατί είναι ηλικιωμένοι με μια σύνταξη της πείνας, είτε γιατί είναι άνεργοι με ένα ψυγείο άδειο και κομμένο ρεύμα, είτε γιατί ο μισθός χαρτζηλίκι φθάνει με το ζόρι μέχρι τη μέση του μήνα.

Κι οι άρρωστοι? Θυμάμαι σαν χθες, πριν 5 χρόνια έσπασα το χέρι μου, πολύ άσχημα, ήμουν στο διάδρομο στο εφημερεύον, και περίμενα μ΄ένα μαντήλι πρόχειρα δεμένο από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 11 το βράδυ να με δει κάποιος. Σε ένα τοπίο, που αν υπάρχει κόλαση καλύτερη θα είναι. Ανθρωποι πεταμένοι στου διαδρόμους, κάτω αίματα και ξερατά, κι εγώ να προσπαθώ να αντέξω το πόνο. Ο αγκώνας μου τελικά είχε σπάσει σε 4 κομμάτια (μου τον έκοψαν κι έβαλαν σίδερα) και έπρεπε να αντέξω ώρες πριν μου ρίξουν μια ματιά… Κι αυτό είναι παιδική χαρά μπροστά σ΄αυτά που περνάνε όλοι οι άνθρωποι που χρειάζονται συνεχή νοσηλεία, θεραπείες, χειρουργεία και είναι… φτωχοί.

Δεν έχουμε όρεξη κύριε «τίποτα» για το σόου που σε έβαλαν να παίξεις.

Δεν έχουμε όρεξη ούτε για τα τηλεοπτικά πανηγύρια και όλα τα καρναβάλια που παρελάζουν.

Υπάρχει όμως ΜΕΓΑΛΗ ΟΡΕΞΗ, όλα αυτά να τα διαλύσουμε, χωρίς έλεος.

 

 

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ.

 

Συγχωρείστε με αλλά έχω πάψει από καιρό να πιστεύω στην "αθωότητα" οποιουδήποτε κόμματος συμμετέχει είτε σαν κυβερνών είτε σαν αντιπολιτευόμενο στο μεγάλο ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ. Είναι τόσο φανερά πλέον τα σημάδια της εξαπάτησης του ελληνικού λαού από όλες τις κυβερνήσεις της μεταεμφυλιακής Ελλάδας, που είχαν για λάβαρο τον δήθεν πατριωτισμό τους και μόνο την μάνα τους δεν έχουν πουλήσει ακόμα στα παζάρια των εμπόρων των εθνών, και τόσο σκοτεινός ο ρόλος της υποτιθέμενης αριστεράς που της έδινε ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές ο λαός την εντολή να είναι η φωνή αντίστασης εκείνου του κομματιού του λαού που στέναζε και βίωνε την απανθρωπιά του συστήματος , που οποιοσδήποτε πολίτης που έχει διατηρήσει στο ελάχιστο την ικανότητα να σκέφτεται αυτόνομα και έξω από το βουητό που προκαλούν όλα αυτά τα κοράκια, δεν μπορεί να επιμένει να επιλέγει κάποιον από όλους εκείνους που οδήγησαν τη πατρίδα μας στο χάλι που είναι σήμερα. Για να πιστεύει κάποιος πως κάποιο κόμμα από αυτά που είναι τώρα μέσα στη Βουλή ενδιαφέρεται έστω και στο ελάχιστο στ΄αλήθεια όχι στα λόγια, να φέρει την πραγματική αλλαγή μέσα στο βούρκο και να μην βλέπει την ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ, πρέπει να ανήκει σε μια από τις τρεις παρακάτω κατηγορίες, είτε είναι απόλυτα χειραγωγήσιμος από τους καλά εκπαιδευμένους πράκτορες του συστήματος (με όποια μορφή παρουσιάζονται), είτε κάνει τα στραβά μάτια για να τα φάει κι αυτός μαζί, ή είναι φανατισμένος θρησκευτικού, λατρευτικού τύπου, που πιστεύει το κόμμα του σαν Πατέρα Παντοκράτορα!!

Κι επειδή προέρχομαι από το χώρο της αριστεράς (έτσι κατηγοριοποιούμαστε τα κοπάδια),  έχω δυσαρεστήσει φίλους και από συριζα και απο κκε γιατί μέσα στο καλάθι των απατεώνων βάζω και τα δικά τους "ινδάλματα".  Δυστυχώς η απάτη καλά κρατάει κι εντυπωσιάζομαι όταν βλέπω ανθρώπους, που είναι έξυπνοι, ωραία μυαλά,  πως είναι δυνατόν να μην βλέπουν το ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ. Δεν κάνω διάλογο πλέον με πρώην συντρόφους γιατί ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΦΕΛΟ.  Υπήρχαν φορές που ξεκίναγα μια συζήτηση και κάποια στιγμή ένοιωθα να καίγονται οι εγκεφαλικοί νευρώνες μου γιατί χτύπαγαν συνέχεια πάνω σε μια τσιμεντένια πεποίθηση που με κανένα τρόπο δεν υπήρχε περίπτωση να σπάσει. Οτι και να πεις ακόμα και αποδείξεις να πετάξεις μπροστά στη μούρη, να φωνάξεις με όση δύναμη έχεις, να  εξηγήσεις  με κάθε λεπτομέρεια που βλέπεις το λάθος, την απάτη, το αίσχος, είναι σαν ΘΡΗΣΚΕΙΑ. ΣΑΝ ΔΟΓΜΑ. Είναι λες και το μυαλό είναι προγραμματισμένο να "περπατάει" σε μια συγκεκριμένη κατάσταση ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΟΠΟ, και δεν μπορεί να δει ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ. 

Και μέχρι εκεί απλά θα μου προκαλούσε θλίψη. Ομως προχωράνε και πιο πέρα. Αν εσύ δεν πιστεύεις αυτά που πιστεύουν, ΔΙΑΓΡΑΦΕΣΑΙ από τον ορίζοντα. Είχα φίλους που με θεωρούσαν πολύ αξιόλογο άτομο, πολύ καλό άνθρωπο, με ωραίες ιδέες, και όταν "αποσύρθηκα" προσπαθώντας να εξηγήσω ΤΟΥΣ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ που πήρα αυτή την απόφαση, μου έκοψαν τη καλημέρα, κι ένας μου είπε άλλο ένα φασιστάκι γεννήθηκε. Η χειραγώγηση ενός μεγάλου μέρους "υγιών δυνάμεων" από τους καλύτερα εκπαιδευμένους υπηρέτες του συστήματος , που παριστάνουν τους αριστερούς και τους κουμουνιστές  είναι όχι απλά αισχρή, είναι μια πληγή που δεν κλείνει στην ετοιμοθάνατη πατρίδα μας.  Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο αντίπαλο στρατόπεδο του λεγόμενου πατριωτικού χώρου. 

Που ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟ, ΑΦΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΟΔΗΓΟΥΝ.

Και στο άλλο στρατόπεδο της λεγόμενης πατριωτικής δεξιάς, πατριωτική δεν υπάρχει. ΙΔΙΑ ΜΗΤΡΑ ΕΧΕΙ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ που απλά υποδύονται ένα ρόλο για να παραμένουν τα κοπάδια διχασμένα. Ποια πατριωτική δεξιά ΕΣΚΙΣΕ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ? Αυτή που θα κάνει και τις Πρέσπες του Αιγαίου? Ποια αριστερά ΕΣΚΙΣΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ? Αυτή που έφτιαξε και νέα μνημόνια?  Ποια αντιπολίτευση ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ και έφερε ανατροπή στο σύστημα την ώρα που ψηφίζονταν αισχροί νόμοι, είτε για το ξεπούλημα της πατρίδας μας είτε για το ξεπούλημα των εργαζόμενων ? Τώρα που έγιναν από τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές και πρωτοφανείς πλημύρες με χιλιάδες ξεσπιτωμένους, χρεοκοπημένους απελπισμένους ανθρώπους,

ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ? ΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΛΕΝΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΠΑΡΟΥΦΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΧΥΛΟ ΜΙΣΘΟ, ΤΑ ΕΞΤΡΑΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΠΕΡΝΑΝΕ ΖΩΗ ΚΑΙ ΚΟΤΑ?

Ολοι εσείς που είστε τόσο περήφανοι για τα κόμματα σας, ίσως έχετε μια τελευταία ευκαιρία να αναρωτηθείτε, άνθρωποι που εκτιμάτε, που έχουν αποδείξει ΜΕ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΖΩΗ, πως είναι επαναστάτες, έτοιμοι να πολεμήσουν το άδικο, που έχουν πληρώσει με ακριβό τίμημα την επιλογή τους να είναι ενάντια στη στυγνή νέα τάξη πραγμάτων, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΡΦΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ?

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ ΣΟΒΑΡΑ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ :  Από όλες τι ευκαιρίες που είχατε να ενωθείτε σε ένα κοινό αγώνα, με κοινό στόχο την διαφύλαξη μιας πατρίδας που οι παππούδες σας έδωσαν το αίμα τους για να μείνει ελεύθερη, ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΝΑ ΤΡΥΠΗΣΕΤΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΣΑΝ ΥΠΑΚΟΥΑ ΠΙΘΗΚΑΚΙΑ, βρήκατε κοινό σημείο? 

ΕΛΕΟΣ ΚΑΝΕΝΑ. 

Ξέρω πολύ καλά ποιοι θα νοιώσουν ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να με απορρίψουν. Δεν πειράζει ο καιρός έφτασε που θα δουν δυστυχώς με τον άσχημο τρόπο οι ΠΟΛΥ ΣΙΓΟΥΡΟΙ, τι παίζεται. 

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΚΟΠΑΔΙΩΝ.

 

Μήπως είναι καιρός να καθήσεις να σκεφθείς, με ποιους έχεις να κάνεις? Τι είναι αλήθεια, αυτοί που τους δίνεις ακόμα περιθώρια συγχώρεσης, και κάπου σε τσιμπάει κι ένα συναίσθημα ενοχής, που προσπαθείς να το δικαιολογήσεις, ονομάζοντας όλους όσους στέκονται απέναντι από τους αφέντες σου, ανόητους, ψεκασμένους, επικίνδυνους? Αν ακόμα έχεις ένα ίχνος ντροπής, συνείδησης, ίσως ξύσεις το κεφάλι σου και ΔΕΙΣ πόσο αδιάφορο είναι για τις συμμορίες, τα αφεντικά σου, αν ζεις ή αν πεθαίνεις. Είναι καιρός, να θυμηθείς τι ακριβώς είχες αντιληφθεί από την αρχή, αλλά στη πορεία με λίγα λεφτάκια στην άκρη, ένα σπιτάκι κι ένα αυτοκινητάκι, παριστάνεις πως το ξέχασες. Κρύβεις κάτω από τα σεντόνια της υποτιθέμενης άγνοιας, το ξεπούλημα σου.   

Είσαι αόρατος, ανύπαρκτος για τα θηρία που κατασπαράζουν ότι κινείται. Άπληστα, αχόρταγα, διεστραμμένα τομάρια που μπορούν να σκοτώσουν και τη μάνα που τους γέννησε αν αυτό αποφέρει κέρδος, εξουσία. Δεν υπάρχει περίπτωση να ΝΟΙΩΣΕΙ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ για εσένα κάποιος που ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.  Δεν θα νοιαστεί για την ύπαρξή σου κανένας από αυτούς ΠΟΤΕ. Ο μόνος λόγος που σε «ανακαλύπτουν» πως υπάρχεις είναι σαν πειραματόζωο που χειρίζονται οι υπάλληλοι-λακέδες τους εξασφαλίζοντας με διάφορα κόλπα, να είσαι μουγγός, κουφός, τυφλός, και ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ, ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΣΚΛΑΒΟΣ.

Αν δεν ανήκεις λοιπόν στη κατηγορία των θηρίων, κι είσαι ένας απλός άνθρωπος, και τους ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΣ με τη ψήφο σου, με το να τους ζητάς χάρες, με το να τους γλύφεις τα πόδια, με το να παραχωρείς κάθε αξιοπρέπεια με αντάλλαγμα λίγα αργύρια  απλά είσαι μ@λάκας. Εκτός κι αν είσαι ικανοποιημένος με τα ψίχουλα που πετάνε κάτω από το τραπέζι, από τα αποφάγια τους. Τότε δεν είσαι απλά μ@λάκας, είσαι και ξεφτίλας. Αυτές οι γ@μηνένες «αθώες» επιθυμίες του κάθε φουκαριάρη που ονειρεύεται να ανέβει λίγο στη σκάλα της χαβούζας, είναι ο λόγος που όλα αυτά τα τομάρια υπάρχουν ακόμα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Το γεγονός πως εσύ το βουλώνεις γιατί έφτιαξες ένα σπιτάκι, και κλείνεις τα μάτια μπροστά στην αδικία και το μαζικό ξεβράκωμα από τις συμμορίες, είναι ένας από τους λόγους που πιο εκεί υπάρχουν 100 που δεν έχουν σπιτάκι… Νοιώθεις πως είσαι καλός άνθρωπος, πως δεν έχεις βλάψει κανέναν, πως αγωνίστηκες να αποκτήσεις λίγα πραγματάκια που διευκολύνουν τη ζωή σου. Την ίδια στιγμή δίπλα υπάρχουν προβλήματα που δεν σε άγγιζαν. Κλοπή δημοσίου χρήματος, εγκλήματα, παιδεραστές που αλωνίζουν, παιδιά που πεινάνε, νιάτα που σαπίζουν με μια σύριγγα στο χέρια, κορίτσια που ξεπουλιούνται για ένα εικοσάρικο. Η γη που σε γέννησε που σαπίζει. Ο πλούτος της που ξεπουλιέται. Ένα μάτσο διεστραμμένα κουφάρια που αλωνίζουν στα χαζοκούτια και μαθαίνουν τα παιδιά σου πως να ονειρεύονται σκουπίδια. Όλα αυτά «δεν φταις εσύ»…

Σου έχω νέα. Έφτασε ο καιρός που όλα θα καταρρεύσουν. Με οικονομικά κραχ, με φυσικές καταστροφές, με πολέμους, ο πλανήτης έχει μπει στη φάση της γενικής εκκαθάρισης. Και κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσεις πως αν εσύ με άλλους πολλούς μαζί είχατε ορθώσει ανάστημα και βγαίνατε από τον «ασφαλή μικρόκοσμο» της μίζερης ζωούλας, λειτουργώντας συλλογικά με τους υπόλοιπους σκλάβους, ίσως αυτά που θα ζήσουμε να ήταν λιγότερο οδυνηρά. Μπορεί να είχαμε αναβάλλει για αρκετό καιρό ακόμα τη τελική λύση.

Ισως όμως και τώρα τελευταία στιγμή υπάρχει ένα περιθώριο ελάχιστης αξιοπρέπειας.

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙΣ.

Τα κέρδη που ίσως φαντάζεσαι πως θα αποκομίσεις από αυτή τη στήριξη ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΣΙΑ. Ετοιμάζονται να στα αρπάξουν ΟΛΑ. Λεφτά, σπίτια, τα πάντα. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΘΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΚΛΕΨΟΥΝ?

Το μόνο πράγμα που θα έπρεπε να κάνουμε τώρα είναι να κατορθώναμε να ενωθούμε σε ένα κοινό σκοπό, να βρούμε τρόπους να ΒΡΕΘΟΥΜΕ. Ποιός έχει όμως τέτοια επιθυμία, όταν ήδη ένα σωρό σωτήρες διαβεβαιώνουν τους σκλάβους που θέλουν την ελευθερία τους, πως θα σωθούν από ένα θαύμα ή ένα μεσσία, και τους υπόλοιπους που δεν έχουν καταλάβει καν πως είναι σκλάβοι, τους διαβεβαιώνουν τα αφεντικά τους πως νοιάζονται γι΄αυτούς....

Οι μόνοι που έχουν μείνει να διαφέρουν, είναι κάποιοι μοναχικοί λύκοι...

που κανείς δεν ακούει πλέον το κάλεσμα τους. 

ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ - ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ

 

«Σύμφωνα με τον ορισμό του Παγκόσμιου Προγράμματος Δικαιοσύνης το κράτος δικαίου είναι ένα σύστημα που ακολουθεί τέσσερεις οικουμενικές αρχές. Σύμφωνα με αυτές τις αρχές «αρχικά η κυβέρνηση, οι αξιωματούχοι και οι κρατικοί παράγοντες είναι υπόλογοι σύμφωνα με τον νόμο. Κατόπιν οι νόμοι είναι σαφείς, δημοσιοποιούνται και εφαρμόζονται ομοιόμορφα και προστατεύουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στα οποία συμπεριλαμβάνεται η ασφάλεια των ατόμων και των αγαθών. Η διαδικασία με την οποία θεσπίζονται και επιβάλλονται οι νόμοι είναι προσβάσιμη, δίκαιη και αποτελεσματική. Τέλος, η δικαιοσύνη αποδίδεται έγκαιρα από ικανούς, ηθικούς, και ανεξάρτητους εκπροσώπους σε ικανό αριθμό, οι οποίοι διαθέτουν επαρκείς πόρους και αντικατοπτρίζουν την κοινότητα που υπηρετούν». Η έννοια, αν όχι η φράση συνολικά, ήταν γνωστή σε αρχαίους φιλοσόφους όπως ο Αριστοτέλης, ο οποίος έγραψε ότι «θα έπρεπε να κυβερνά ο νόμος»

Δεν υπάρχουν λόγια ικανά να περιγράψουν την καταστροφή που έχει συμβεί στη πατρίδα μας όχι μόνο από φωτιές και πλημύρες, αλλά από μια μακριά πορεία επιλογών, ανθελληνικών κυβερνήσεων, που ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ για το μέλλον αυτής της χώρας και των πολιτών. Και όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκαν, συνέβαλλαν τα μέγιστα ώστε να φθάσουμε στο σημείο μηδέν. Αν έπρεπε κάποιος να περιγράψει λεπτομερώς, όλες τις απάτες, τα εγκλήματα, τις μίζες, την αρπαγή του δημοσίου χρήματος, την αρπαγή μισθών, συντάξεων, την μεθόδευση φτωχοποίησης του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, την ερήμωση της γης, και τέλος στην αποδυνάμωση ακόμα και της υγείας, σε σημείο που σήμερα να βλέπουμε γύρω μας όχι Έλληνες πολίτες, αλλά δούλους-σκιές που σέρνονται, εκβιάζονται, τρομοκρατούνται και τελικά καταστρέφονται, αν έπρεπε κάποιος να τα περιγράψει όλα αυτά, θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο βιβλίο…

Η εικονική πραγματικότητα που ζει ένα μέρος του πληθυσμού, θεωρώντας πως ανήκει στους «καλοβαλμένους και νομοταγείς πολίτες», εκφράζεται με ένα πλήθος ανθρώπων πνιγμένων σε μια επιδερμική αντίληψη, που το νόημα της ζωής καλύπτεται από ένα λογαριασμό στη τράπεζα, ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, καλά ρούχα, καλό φαϊ και τα παιδιά μας να είναι καλά. Είναι οι άνθρωποι με καβάτζες, ακόμα, που έμαθαν να αγαπάνε μόνο το τομάρι τους. Αυτό το κομμάτι νομιμοποιεί ακόμα το έγκλημα, το οποίο δεν αναγνωρίζει καν σαν τέτοιο. Είναι οι «πολίτες-τουρίστες» μιας χώρας, που περνάνε καλά. Είναι εκείνοι που νομίζουν πως τη γλύτωσαν επειδή δεν μυρίζουν καπνό στην αυλή τους, δεν ακουμπάνε τα πόδια τους σε νερό, δεν βλέπουν συμμορίες, βιαστές, φονιάδες, ναρκέμπορους, νταβατζήδες να τριγυρίζουν έξω από το σπίτι τους (συνήθως μένουν σε κάποιο «ήσυχο» ακόμα προάστιο).  

Σιγά – σιγά όμως το χαλί θα τραβηχτεί κάτω από τα πόδια όλων μας. Και μάλιστα θα τραβηχτεί με βίαιο τρόπο. Στο καθένα θα αναλογεί και μια καταδίκη. Σε άλλους μπορεί να είναι η πείνα, η φτώχεια, η απόγνωση για επιβίωση, σε άλλους μπορεί να είναι ο «ξαφνικός» θάνατος, ξαφνική αρρώστια, σε άλλους ένα τυχαίο μαχαίρωμα στο δρόμο, σε πολλούς θα είναι το ξίφος  της φύσης που θα πέφτει ανελέητο, σε ένα κόσμο που για πολλά χρόνια ασελγούσε επάνω της ξεχνώντας πως είναι το άλφα και το ωμέγα της ουσίας της επιβίωσης μας. Στην Ελλάδα που πλέον απλώνεται παντού η σιωπή των καμένων ελαφιών, η σιωπή των πνιγμένων αμνών, η ασέβεια ακόμα και στους νεκρούς που δεν μπορούν να έχουν ούτε την ελάχιστη δικαίωση. Άνθρωποι που χάθηκαν και δεν «χώραγαν» στις επίσημες ανακοινώσεις, κάποιων τα κομμάτια θα βρίσκονται καιρό μετά τσουβαλιασμένα με παλιοσίδερα, κάποιων τα υπολείμματα θα βρεθούν σε κάποια θάλασσα, χωρίς να χωράνε τότε ούτε στις σημαντικές ειδήσεις της ημέρας.

Γιατί όλα αυτά?

Ποιος έπρεπε να προστατεύσει τους πολίτες από όλα αυτά τα εγκλήματα?

Ποιος είναι αρμόδιος να επιβάλλει το κράτος δικαίου?

Ποιοι λειτουργοί έκλεισαν τα μάτια, τα αυτιά τους, σώπασαν και συνέχισαν να ζουν την μίζερη ζωή τους, ίσως απολαμβάνοντας κάποια δώρα γι΄αυτή τη σιωπή, ή απλά ήσυχοι για να μην έχουν «φασαρίες» ντροπιάζοντας το λειτούργημα που ορκίστηκαν να υπηρετούν?

Η ερώτηση απλώνεται παντού.

Γιατί δεν αντιδρούν οι άνθρωποι που χτυπιούνται τόσο βάναυσα από κάθε είδους εγκληματικές ενέργειες? Δεν είναι αυτονόητη η απάντηση?

Είτε γιατί ανήκουν σε εκείνους που δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν τι παίζεται πάνω στις πλάτες τους ή τις πλάτες των παιδιών τους, είτε γιατί ανήκουν σε εκείνους που το αντιλαμβάνονται αλλά γνωρίζουν πως ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Όταν μια κατάσταση φθάνει σε αδιέξοδο, πρέπει να πάρουμε δραστικά μέτρα.

Για να πάρουν δραστικά μέτρα οι πολίτες πρέπει να είναι ΕΝΩΜΕΝΟΙ και ΘΑΡΑΛΛΕΟΙ. ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ.

Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ακόμα. Γιατί πρέπει να είναι πάρα πολλοί εκείνοι που δεν θα έχουν τίποτα να χάσουν εκτός από τις αλυσίδες τους. Τότε δημιουργούνται ποτάμια που τα ρεύματα τους μπορούν να ισοπεδώσουν τα πάντα.

Αυτό οι συμμορίες το γνωρίζουν, γι΄αυτό θα προσπαθήσουν να προλάβουν να «κλειδώσουν» όλα τα κοπάδια σε γερά κλουβιά (με τρυπήματα, με ταυτότητες υποταγής, με επισιτιστική κρίση, με ασθένειες νέου τύπου) έτσι ώστε να περιορίσουν τη δυνατότητα να έχουν απέναντι τους ανθρώπους ΥΓΙΕΙΣ, ΔΥΝΑΤΟΥΣ, ΕΤΟΙΜΟΥΣ ΓΙΑ ΟΛΑ. Με κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες που παίρνουν τα ψυχοφάρμακα σαν καραμέλες, κάποιες άλλες χιλιάδες που πέφτουν κάτω σαν τα κοτόπουλα, μια νεολαία εγκλωβισμένη σε καλώδια, μαλθακή, αμόρφωτη, που γοητεύεται από αφύσικα, διεστραμμένα πρότυπα, με ήρωες ανθρώπους άχρηστους, κενούς, άρρωστους στο μυαλό, δεν είναι δύσκολο να το καταφέρουν.

Αποστρέφομαι

Στρέφω αλλού την προσοχή μου, ελπίζω να είμαστε αρκετοί, μήπως βρούμε κάποια στιγμή το τρόπο να ανοίξουμε δρόμο…

 

 

 

ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ.

Μην αφήνετε να σας τραμπουκίζουν. Μην αφήνετε να σας εκβιάζουν, να σας απειλούν. Πίσω από τους νταήδες που πετσοκόβουν τη ζωή μας, δειλά ανθρωπάκια είναι. 

Θυμάμαι ήταν καλοκαίρι, έμενα με την οικογένεια μου στο εξωτερικό, είχα τελειώσει ξένο σχολείο και είχα έρθει στην Ελλάδα να παρακολουθήσω μαθήματα και να δώσω εξετάσεις στο ελληνικό Λύκειο. Μια και δεν είχαμε σπίτι δικό μας στην Αθήνα, δέχτηκε να με φιλοξενήσει η αδελφή του πατέρα μου. Ημουν 18 χρονών και θυμάμαι σαν τώρα που ο θείος με έπιασε στην ταράτσα να ανάβω τσιγάρο. Μου το είχε δώσει η κόρη του που κάπνιζε στη ζούλα. Εμένα έπιασε και αμέσως στη ψύχρα μου είπε μάζεψε τις βαλίτσες σου και δρόμο. Με πέταξε στη κυριολεξία στο δρόμο, και φώναζε, αν εσένα σε έκαναν πουτ@νάκι εκεί που ήσουν δεν θα κάνεις και τη δική μου κόρη. Τριγύριζα μια ολόκληρη μέρα στη πόλη, δεν ήθελα να τηλεφωνήσω στους δικούς μου για να μην γίνει χαμός, και τελικά βρήκα στέγη σε κάποιους καλούς φίλους. Ηταν η πρώτη φορα που με πέταξαν σαν απόβλητο. 

Θυμάμαι είχα μια σπουδαία θέση κάπου, δεν θέλω να δώσω λεπτομέρειες,  όταν ήρθε σαν καταπέλτης μια μεταθεση σε μια εμπόλεμη ζώνη και είχα δυο μικρά μωρά. Αδύνατον να πάω. Ούτε είχα κάποιο μέσο, ούτε ήμουν γραμμένη σε κάποιο κόμμα, οπότε πήγα δικαστικά . Οταν βγήκε η απόφαση, παρέκαμψαν 9 ποινές και πήγαν κατευθείαν στην οριστική απόλυση, δεν υπήρξε έλεος κανένα.  Ηρθαν τα πάνω κάτω. Με πέταξαν (πάλι) στο δρόμο από μια δουλειά που θα ζήλευε κάθε λογικός άνθρωπος. Εγώ όμως είχα πάντα μια τρέλα κι είπα όχι ρεμάλια, θα προχωρήσω σε άλλα μονοπάτια, αλλά τη χάρη (της δυσμενούς μετάθεσης γιατί δεν ήμουν σε καμιά συμμορία) να πάω εκεί που με διατάζετε, δεν θα σας την κάνω. 

Μετά ήμουν το κακό πρόβατο γενικά σε διάφορες καταστάσεις. Οταν έφτασε ο καιρός των εισπρακτικών εκεί τα άκουσα όλα. Θυμάμαι κράταγα ανοικτή ακρόαση κι άκουγα ένα λυσσασμένο φρικιό από την άλλη να εκτοξεύει σωρούς από απειλές "δεν θα μπορεις να σταθείς πουθενα" "θα κυνηγάμε εσένα και τα παιδιά σου" "θα σου πάρουμε ότι έχεις και δεν έχεις".. κι εκεί σταμάταγαν απότομα όταν τους έλεγα "παρακαλω κάντε τη δουλειά σας, τώρα τι θα πάρετε μια και δεν έχω τίποτα απολύτως, τι να σας πω, δεν μπορώ να σας βοηθήσω". Σταμάταγαν όταν ανακάλυπταν πως όντως έτσι ήταν και ένας είχε πετάξει και το θεϊκό, μα καλα πως σας έδωσαν δάνειο αφού όντως δεν έχετε τίποτα? 

Θυμάμαι κι εκείνο τον αλήτη που με έβαλε να δουλεύω 2 μήνες τάχα δοκιμαστικά σε ένα ξενοδοχείο κι αν ήμουν καλή θα με προσλάμβανε, αλλιώς θα είχα μια αμοιβή 500 ευρώ. Του έβγαλα όλη τη δουλειά στη ρεσεψιόν (κάτι 12ωρα), και μου λέει στο τέλος (τελείωσε και η σεζόν) δεν μας κάνεις. Οκ λέω το 500άρικο. Μα αυτό θα το έπαιρνες σαν προκαταβολή αν σε προσλαμβάναμε. Ακόμα απορώ γιατί δεν το έχω πολύ με τη γυμναστική πως έκανα αυτό το σάλτο πάνω στο γραφείο του και ήρθαμε μουρη με μούρη. Το 500ρικο πάντως το πήρα. 

Κι αφού έχεις περάσει εκατό μνημόνια, δικαστήρια, ανεργίες, εκβιασμούς, απειλές κάθε είδους και τα έχεις τακτοποιήσει όλα στις σόλες των παπουτσιών,  έρχεται ένα τσούρμο από φρικιά και σου λένε κάνε το τρύπημα γιατί αλλιώς.. αλλιώς τι πανηλίθιε? τι? 

Το πρόβλημα με τον Αντώνη είναι πως ήταν μάλλον μια ψυχούλα, κι αυτοί το ήξεραν, εύχομαι στην επόμενη περίπτωση που θα συμβεί κάτι ανάλογο, να υπάρχει κάποιος που ξέρει και πηδάει πάνω στα γραφεία και να αρπαζει γραβάτες, τότε δεν ξέρω ποιος θα καταλήξει να μετράει τα ραδίκια ανάποδα. 

ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΥΧΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΣΟΥΜΕ.

 

Από το πρωί διαβάζω διάφορα σχόλια για τη κατάπτυστη εγκληματική ενέργεια κάποιων "υπανθρώπων" που κατέληξε στο τραγικό θάνατο ενός αθώου ανθρώπου, και που αυτή τη στιγμή πρέπει να λάβει το λόγο η δικαιοσύνη και να τιμωρήσει τους ενόχους με τον πιο σκληρό τρόπο. Τα σχόλια λένε "που καταντήσαμε", "τι κοινωνία είναι αυτή που ζούμε" "δεν υπάρχει ανθρωπιά" και άλλα πολλά τέτοια και χειρότερα. Κάτι κείμενα γραμμένα με φοβερές εκφράσεις, πολύ συγκινητικές για τους ευαίσθητους ανθρώπους, στοχευμένες να κάνουν τον αναγνώστη να αισθανθεί απελπισία, τύψεις, ενοχές. Διάβασα ένα που ανακάτευε ένα σωρό διαφορετικές καταστάσεις και εγκλήματα, (τα οποία ήταν τελείως διαφορετικά μεταξύ τους και για τους λόγους που έγιναν, και για το ποιοι τα διέπραξαν) τα έκανε μια σούπα με μοναδικό σκοπό να δείξει με το δάκτυλο όλη την ελληνική κοινωνία και να την ονομάσει κατάπτυστη. Ελεος.

Γιατί τα γενικεύετε όλα? Γιατί καταδικάζετε όλη τη κοινωνία?  Όχι δεν είμαστε όλοι έτσι, δεν είστε όλοι έτσι. Πότε θα πάψει επί τέλους αυτή η συντονισμένη προσπάθεια ενοχών, σε όλους τους ανθρώπους, να αισθάνονται πως φταίνε, για οποιαδήποτε πράξη κάνει το οποιοδήποτε κτήνος? Πότε θα σταματήσετε να χάβετε σαν χάνοι «το μαζί τα φάγαμε»?  
Σε τι κόσμο γεννηθήκατε? Στο παράδεισο? Τόσο τυχεροί? Και πέφτετε συνέχεια από τα σύννεφα? Δεν είχατε στη γειτονιά το σκατόπαιδο που βασάνιζε ζωάκια? Δεν είχατε το μ@λάκα γείτονα, που βάραγε τη γυναίκα του, τα παιδιά του? Δεν γνωρίσατε στη ζωή σας ανθρώπους κακούς? γεμάτους μίσος? απολίτιστους? κάφρους? ανθρώπους ικανούς να κάνουν οτιδήποτε για το τομάρι τους? ανθρώπους που δεν νοιάζονται για τον διπλανό αν ζει ή αν πεθαίνει?Από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου το καλό συνυπάρχει με το κακό. Μια μάχη που ακόμα δεν έχει έρθει στο τέλος, αλλά που στη παρούσα κατάσταση το κακό έχει αποθρασυνθεί και δίνει ρέστα.

Γίνεται πρωτοσέλιδο. Με ταχεία, μεγάλη αναμετάδοση από το ίντερνετ. Η διαφορά με άλλες εποχές είναι πως οι υπάνθρωποι κρυβόντουσαν καλύτερα. Τα σκ@τά κουκουλωνόντουσαν.  Η βρωμιά που αντιλαμβανόμασταν ήταν εκείνη που συνέβαινε στο περίγυρο ή σε κάποιες περιπτώσεις «συγκλονιζόταν το πανελλήνιο» για ένα πολύ φοβερό έγκλημα. Ηταν εποχές που υπήρχαν ακόμα δημοσιογράφοι που σεβόντουσαν το ρόλο τους, και στιγμάτιζαν τα γεγονότα με το σωστό τρόπο. Τότε που η δουλειά τους ήταν να ενημερώνουν. Τώρα η δουλειά τους είναι να τρομοκρατούν.

Παρελάζουν σε οθόνες οι κάθε είδους ανώμαλοι, διεστραμμένοι, εγκληματίες, ακριβώς για να νομίζει η "μονάδα" πως οι υπόλοιποι γύρω του είναι έτσι και να χάνει κάθε ελπίδα. Το ζητούμενο είναι να αρρωστήσουν τον "υγιή" άνθρωπο, να του μαυρίζουν τη ζωή, να απελπίζεται, να νοιώθει πως γύρω του όλα "δεν αξίζουν".  Γιατί νομίζετε πως λείπουν πλέον ειδήσεις ευχάριστες, σημαντικές, αξιόλογες? Σας κάνουν να πιστεύετε πως δεν υπάρχουν τέτοιες ειδήσεις, επίτηδες, τις κρύβουν. Δεν θα μάθουμε την μεγάλη επιτυχία ενός νέου επιστήμονα, θα μας δείξουν μόνο τον εγκληματία νέο που έκανε μια αποτρόπαια πράξη. Δεν θα μας δείξουν τη ζωή απλών ανθρώπων που κατόρθωσαν να κάνουν πολύ όμορφα πράγματα, ωραίες οικογένειες, παιδιά που έχουν αξίες και σεβασμό, θα δείχνουν ένα μάτσο ανώμαλους, θα φτιάχνουν σειρές και ταινίες με εγκλήματα, βιασμούς, βασανιστήρια, με ήρωες αιματοβαμμένους να συνηθίζει το μάτι στην αποκτήνωση.

Και όχι μόνο να συνηθίζει, να «βοηθάνε» το κακό να εξαπλώνεται . Κάνουν αστέρια της τηλεόρασης σειριακούς δολοφόνους και ικανούς κατασκευαστές ναρκωτικών ουσιών, για να μειώσουν τη σοβαρότητα του εγκλήματος και να δώσουν ιδέες σε αδύναμες, ασθενείς προσωπικότητες να επιλέξουν το σάπιο από το υγιές παρουσιάζοντας το σαν γ@μάτο. ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝ  τους λόγους που η κοινωνία έχει μέσα στους κόλπους της όλη αυτή την αρρώστια, ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ, και όταν η κοινωνία αντιλαμβάνεται την αρρώστια με κάθε είδηση που προκαλεί απέχθεια, οργή, θλίψη,  θέλουν να την πείσουν πως κι εκείνη  ΦΤΑΙΕΙ.

Όχι η κοινωνία δεν αποτελείται μόνο από ανθρώπους ικανούς να βασανίσουν, να δολοφονήσουν, να προκαλούν κακό και να νοιώθουν χαρά. Δεν είναι γεμάτη από ανθρώπους που έχουν μίσος για τον συνάνθρωπο, έτοιμοι να του προκαλέσουν πόνο, θάνατο. Δεν αποτελείται στη πλειοψηφία από εν δυνάμει κλέφτες, ναρκέμπορους, και δολοφόνους.  Είναι η μειοψηφία όλοι αυτοί οι ανώμαλοι, και βρίσκουν έδαφος σε ένα κόσμο που τον εξουσιάζουν συμμορίες,  και οι κύριοι με τις γραβάτες που έχουν αναλάβει εργολαβία την παραπληροφόρηση και την δήθεν σοβαρή ενημέρωση, τσιράκια αυτών των συμμοριών είναι.

Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος γύρω μας που είναι σαν κι εσένα σαν κι εμένα. Ανθρωποι που αγωνίζονται να βγάλουν το ψωμί τους, που αγαπάνε την οικογένεια τους, που νοιώθουν συμπόνια για το συνάνθρωπο, που δεν μπορούν να γίνουν δολοφόνοι. Ναι,  υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων αποχαυνωμένων από τη τηλεόραση, υποταγμένων στη μοίρα τους σαν σκλάβοι, άβουλοι, εύκολα χειραγωγήσιμοι, άνθρωποι που είναι ΘΥΜΑΤΑ ενός στυγνού συστήματος που διασκεδάζει να κάνει κιμά τα μυαλά των ανθρώπων, αλλά δεν σημαίνει πως είναι ΘΥΤΕΣ, εγκληματίες, διεστραμμένοι, ανώμαλοι. ΑΥΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ, ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΝΑ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. Ένα ακόμα παραμύθι για να κλειστεί ο καθένας στο μικρόκοσμο του και να φοβάται να ξεμυτίσει.

Κάποια κτήνη συμπεριφέρθηκαν με το μόνο τρόπο που ξέρει το βάρβαρο μυαλό τους, απάνθρωπα και προκάλεσαν τον θάνατο ενός ανθρώπου. Αυτή είναι η είδηση.

Δεν έχουμε καμία σχέση με αυτούς και ζητάμε τη καταδίκη τους. Τελεία.

Η ΝΕΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ.

 

Η ανακοίνωση ήταν πολύ σαφής και απλή.

Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) 2019/1157, ταυτότητες κρατών μελών που δεν διαθέτουν μηχανικώς αναγνώσιμη ζώνη (MRZ), παύουν να ισχύουν την 3η Αυγούστου 2026.

Αυτή είναι Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΑΙ ΣΥΜΟΡΦΩΣΗ. Το πρώτο σκέλος της νέας κανονικότητας. Το δεύτερο σκέλος είναι η ΕΠΙΛΟΓΗ. Τι σημαίνει τώρα άνθρωποι που στήνονται ουρές για να ανανεώσουν τις παλιές ταυτότητες ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΑΠΟ 3.8.26, τι σημαίνει αυτή η ηλιθιότητα που έχει ξεκινήσει μεταξύ υποστηρικτών και αρνητών (έλεος πια με αυτούς τους βλακώδες χαρακτηρισμούς και διαχωρισμούς) δεν το καταλαβαίνω.

Αν συμμορφωθείς και παραλάβεις τη νέα ταυτότητα είσαι αυτόματα συμμέτοχος στην νέα τάξη πραγμάτων. Και ναι θα χρειάζεται σε οποιαδήποτε συναλλαγή ΕΝΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Όταν είχες μια ταυτότητα παλιά που στην έκλεβαν ή την έχανες δεν έπρεπε να ενημερώνεις όλα τα συστήματα (εφορίες, τράπεζες, τηλεφωνίες, κλπ) για τη νέα ταυτότητα? Ε τώρα τα συστήματα θα ζητούν ακριβώς τα στοιχεία της νέας ταυτότητας ΠΟΥ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ, και ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ. Κατανοητό?

Με λίγα λόγια θα είσαι ένας συγκεκριμένος αριθμός για το σύστημα, όπως ήδη ήσουν, απλά τώρα θα επεκτείνεται σε όλους τους τομείς. Στη νέα ηλεκτρονική εποχή, που κάποια στιγμή δεν θα υπάρχουν ούτε μετρητά, θα πρέπει ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕΣΩ ΚΑΠΟΙΟΥ ΚΩΔΙΚΑ – ΑΡΙΘΜΟΥ. Δεν θα έχεις αυτό τον αριθμό? Ο τραπεζικός, ο εφοριακός, το ασφαλιστικό σου ταμείο, και στη συνέχεια κάθε συναλλαγή, (η αγορά σε καταστήματα, υπηρεσίες, διασκέδαση κλπ) θα θέλουν να ξέρουν ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ. Το να τους πεις είμαι ο Μήτσος ο καραμπουζουκλής δεν θα τους λέει τίποτα. Δεν θα παίρνεις λεφτά, δεν θα αγοράζεις, δεν θα σε εξυπηρετούν, δεν θα ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ αν δεν έχεις ένα ΑΡΙΘΜΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ.

Πάμε παρακάτω. Το δεύτερο σκέλος είπαμε είναι Η ΕΠΙΛΟΓΗ. Σε αυτό το σημείο Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙΣ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, συνεπάγεται πως πετιέσαι εκτός συστήματος. Οπότε για να επιλέξεις ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΒΡΕΙ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ή να πεθάνεις σαν μάρτυρας πιστός κάποιου ιδανικού (π.χ. θρησκευτική πίστη, απαίτηση ελευθερίας,  κλπ)

Οπότε όσοι αυτή τη στιγμή παριστάνουν τους μεγάλους επαναστάτες, και στιγματίζουν και όσους τα σκέφτονται όλα αυτά σαν υποτακτικούς, προδότες ή ότι άλλο, καλό είναι να αρχίσουν να ωριμάζουν λιγάκι και να ξεφύγουν από την ηλικία της παιδικής χαράς, γιατί οι καιροί που έρχονται θα απαιτήσουν δοκιμασίες για πολύ γερά στομάχια. Οι δοκιμασίες των ανεμβολίαστων και ο αποκλεισμός τους ήταν μια μικρή γεύση.

Και εννοείται πως τα πράγματα δεν θα γίνουν μονοκόματα. Δηλαδή δεν είναι πως μόλις ξεκινήσει η υποχρεωτικότητα θα ΣΕ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ. Θα ξεκινήσει από το δεν μπορω να ταξιδέψω, να υποβάλω τη φορολογική μου δήλωση, ή να πληρώσω τα ταμεία μου και διάφορα τέτοια και θα καταλήξει να πρέπει να χτυπάς τη καρτούλα για να μπεις στην υπεραγορά….

Οπότε τώρα δεν είναι καιρός για μαγκιές, αλλά για περισυλλογή και εύρεση λύσης για το δυστοπικό μέλλον που ετοιμάζουν για όλους μας. Από την άλλη πάρα πολλοί άνθρωποι θα αναρωτηθούν γιατί είναι δυστοπικό ένα τόσο εξαιρετικά ενδιαφέρον μέλλον, που θα προκύψει από την τεχνολογική πρόοδο. Οι ζωές μας θα διευκολύνονται θα πει κάποιος. Τέλος η χαρτούρα. Τέλος οι ταλαιπωρία. Μηχανήματα θα ρυθμίζουν όλες τις βαρετές λεπτομέρειες που μας κούραζαν.

Κι αυτοί που θα το πουν, θα είναι Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ. Ολοι εκείνοι που δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να παραδώσουν κάθε λεπτό της ζωής τους σε ένα μηχάνημα που θα σκέφτεται αντί για αυτούς, γιατί τελικά η σκέψη είναι πολύ κουραστική, η ανάληψη πρωτοβουλιών στη ζωή ακόμα πιο κουραστική, και η ελευθερία να ρυθμίζεις τη ζωή σου και να μην αφήνεις σε κανέναν να γίνει αφέντης της, αυτό κι αν είναι κουραστικό.

Αρα έχουμε είτε ΑΠΟΔΟΧΗ (και παράδοση της ύπαρξης, σε όσους θα αποφασίζουν τι να την κάνουν)

Είτε ΑΡΝΗΣΗ (και εύρεση τρόπου να ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)

Τρίτη λύση δεν υπάρχει.