ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω πως σκέφτονται μερικοί, που υποτίθεται είναι έξυπνοι και διαβασμένοι άνθρωποι. Σε μια τόσο σοβαρή καμπή για τη πατρίδα μας και για το λαό μας, βλέπω παντού σχόλια, αναρτήσεις, εικονίτσες ή διάφορες εξυπνάδες με σοβαρότατα ζητήματα. Λες και μερικοί νομίζουν πως είναι παιδάκια που παίζουν στη παιδική χαρά.

Τι στ΄αλήθεια είναι ουσιώδες να δούμε σ΄αυτές τις εκλογές, όσο μας αφήσουν να δουν, γιατί μεταξύ ψεύτικων δημοσκοπήσεων, απαγόρευση συμμετοχής κομμάτων κλπ, η εικόνα θα είναι αλλοιωμένη, αλλά ποιο είναι το ουσιώδες? ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ, που κατευθύνονται οι πολίτες.

Το να γελάνε λοιπόν μερικοί με την απαγόρευση του Εμφιετζόγλου ή του Κασιδιάρη να κατέβουν στις εκλογές, το να φτιάχνουν ανέκδοτα για το λεγόμενο πατριωτικό χώρο, και να χλευάζουν ένα μεγάλο μέρος των πολιτών σαν ψεκασμένους, φασίστες ή ηλίθιους, δεν διαφέρει σε τίποτα με εκείνους που ισοπέδωναν χωρίς σκέψη τους ανεμβολίαστους σαν φαιδρούς ή επικίνδυνους.

Μια ζωή σ΄αυτήν εδώ τη ταλαίπωρη πατρίδα οι αναλύσεις πολιτικού χαρακτήρα στηριζόντουσαν σε μια επιφάνεια ηλίθιου διχασμού και εύκολης επεξεργασίας των δεδομένων. Όποιοι ψηφίσουν κόμματα που ανήκουν σε όσους παρουσιάζονται σαν πατριωτική δεξιά είναι φασίστες, όσοι ψηφίσουν κόμματα που ανήκουν στην αριστερά είναι κουμουνιστοσυμορίτες.

Που ζει αυτός ο κόσμος ακόμα? Στο περασμένο αιώνα? Στις πηγάδες ή στη κόκκινη πλατεία? Η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά στο κίνδυνο μιας παγκόσμιας τυραννίας, ενός δυστοπικού μέλλοντος, που όμοιο δεν θα έχει γνωρίσει. Η δική μας πατρίδα ξεπουλιέται φθηνά, και ο ρόλος που μας έχουν δώσει, δηλαδή του δούλου σε μια αποικία,  δεν είναι ιδέα κάποιων αλλά η ζοφερή πραγματικότητα.

Οπότε το ζήτημα είναι να πεις τη μ@λακία σου για να αποδείξεις αν είσαι πολύ πατριώτης ή πολύ επαναστάτης ή να δεις που «σέρνεται» το κοπάδι και κυρίως ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.

Αν αύριο το κόμμα ενός π.χ. ακροδεξιού, πάρει μισό εκατομμύριο ψήφους η απάντηση είναι «έλα μωρέ τους παλιοφασίστες» και ξεμπέρδεψες? Όταν ένα άλλο κίνημα που μπορεί να έχει άξιους και ηθικούς ανθρώπους προσπαθεί να αναδυθεί μέσα από το βούρκο η απάντηση είναι «χαφιές θα είναι γιατί ξεπήδησε από το πουθενά» επειδή δεν ανήκει στα γνωστά μαντριά? Όταν κάποιος προσπαθεί να ισορροπήσει με μια λογική μεταξύ του πατριωτισμού του και του ανθρωπισμού του, ανάλογα με το πόσες φορές θα προφέρει τη λέξη Ελλάδα και πόσες φορές τη λέξη άνθρωπος θα τον ζυγίσεις για να δεις που γέρνει και θα τον ονομάσεις ή φασίστα ή αναρχοάπλυτο ?

Τι αηδίες και υπερφίαλα συμπεράσματα είναι αυτά που φουσκώνουν το μυαλό σας που όλα τα ξέρει?

Ποιοι είναι οι άνθρωποι που θα ψηφίσουν πάλι εκείνους που τους κοροϊδεύουν τόσα χρόνια? Τι τους εμποδίζει να βγουν από αυτή τη μιζέρια? Είναι ξεγραμμένοι? Πεθαμένα μυαλά? Φοβισμένοι? Νοιώθουν μάταιο να κάνουν κάτι άλλο τι?

Ποιοι είναι οι άνθρωποι που επιλέγουν να ρίξουν τη ψήφο τους σε κάποιον που έχει σημαία του ένα ναζιστικό σύμβολο? Είναι φασίστες? Είναι ναζί? Είναι μήπως απελπισμένοι και αηδιασμένοι από μια εξαπατημένη δημοκρατία που περιφρονεί και εξοντώνει τους πολίτες?

Ποιοι είναι εκείνοι που με πολύ μελετημένες τεχνικές κατευθύνουν τα μυαλά του κόσμου σε αντιλήψεις του είδους, όποιος αγαπάει τη πατρίδα είναι φασίστας ή όποιος θέλει μια πανανθρώπινη δίκαιη κοινωνία είναι συμμορίτης με το κονσερβοκούτι? Ποιοι είναι αυτοί που συνεχίζουν να αναμοχλεύουν τα πάθη και να διχάζουν τους Έλληνες, οι οποίοι Έλληνες αυτή τη στιγμή και η ζωή τους ορίζεται από άλλες συμφορές,  που αντικατοπτρίζουν το πόλεμο που τώρα διεξάγεται? Οι συνεχιστές των δοσίλογων της κατοχής? Οι απόγονοι των προδοτών της Βάρκιζας? Τα παιδιά των ψυχροπολεμικών χαφιέδων?  Ένας ασύστολος πλουτισμός ελάχιστων και μια συνεχής κάθοδος του βιοτικού επιπέδου των πολλών. Μια παγκόσμια πνευματική κατάπτωση, καταπάτηση όλων των κανόνων ηθικής και δικαιοσύνης, δημιουργία μιας παγκόσμιας τυραννίας και αυτοματοποίησης της ανθρώπινης ζωής σε οργουελικό μοντέλο.

Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να επιτρέπουν στον εαυτό τους άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται πνευματικοί, επαναστάτες ή πατριώτες, να παίζουν ανόητα παιχνίδια, καταπίνοντας αμάσητα τα όσα τους πλασάρουν οι επαγγελματίες προπαγανδιστές του συστήματος. Γιατί αν το κάνουν είναι ηλίθιοι, ανίκανοι να ξεκολλήσουν από τα νύχια των πολιτικών δεινόσαυρων.

Ποια είναι τα ζητήματα που θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα στα μυαλά μας στο σκοτεινό παρόν που ζούμε?

ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ

ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΣΥΣΤΟΛΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΥΜΜΟΡΙΩΝ ΠΟΥ ΛΥΜΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΛΟΥΤΟ

ΘΕΜΑΤΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΠΡΕΣΠΕΣ, ΘΡΑΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ, ΑΙΓΑΙΟ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΡΩΝ ΣΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ ΚΑΡΤΕΛ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ «ΚΟΥΜΠΑΡΑΔΕΣ» ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ.

ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΚΑΘΙ ΚΑΙ ΚΟΛΠΟ ΠΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΚΑΡΤΕΛ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΤΗ ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΑΧΕΙΣΙΜΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΤΡΑΓΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ. 

Ναι, έχουμε τόσο πλούτο που αν δεν ήμασταν υποδουλωμένη αποικία ο λαός θα ζούσε στην απόλυτη ευημερία και η πατρίδα μας θα μεγαλουργούσε. 

Ποιος προτείνει σοβαρές λύσεις για όλα αυτά? Να τον δοκιμάσω και αν αποδειχτεί κι αυτός αλήτης και ψεύτης , ο επόμενος.

Το μόνο που δεν έχω διάθεση να δοκιμάσω είναι εκείνους που προκάλεσαν όλη αυτή τη συμφορά και τους άλλους που η επανάσταση τους ορίζεται ανάμεσα σε συνθήματα παπαγάλων και πορείες τύπου λιτανεία επιταφίου με τα λάβαρα αραχνιασμένα.

Κι όσο για όλους όσους θέλουμε να δούμε και τους υπόλοιπους λαούς να μην είναι σκλαβωμένοι, πρέπει πρώτα να βρούμε το τρόπο να ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ και ίσως έτσι να δώσουμε ένα παράδειγμα και στους υπόλοιπους τι να κάνουν για να το καταφέρουν. 

 

ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΤΕ, ΑΥΤΟΥΣ ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ.

 

Παιδιά για να μην πέφτουμε συνέχεια από τα σύννεφα με διάφορα που γίνονται ας θυμηθούμε πως υπάρχει ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού που πιστεύει πως η κυβέρνηση στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και είναι ικανοποιημένοι κυρίως με τους χειρισμούς στο θέμα της παγκόσμιας ψυχοπάθειας,  συγνώμη πανδημίας ήθελα να γράψω!!!! ένα άλλο μέρος πιστεύει πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως το κόμμα της μεγάλης αλλαγής αλλά έκανε απλά κάποια "λαθάκια" !!!και ένα ένα τρίτο πιστεύει πως το ΠΑΣΟΚ ήταν ευλογία για τον τόπο!!!

Σε αρκετούς από εμάς αυτές οι πεποιθήσεις μοιάζουν αδιανόητες ένα ανέκδοτο με μόνη εξήγηση , πως αυτοί οι πληθυσμοί αποτελούνται απλά από δύο κατηγορίες τους βολεμένους και τους ανόητους. Επειδή όμως όλη η περίοδος της μεταπολίτευσης ήταν ελεγχόμενη σε κάθε επίπεδο (άρα και σε επίπεδο μπουγάδας στον εγκέφαλο) από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και όταν το έφτασαν στο αμήν και άρχισαν να ξυπνάνε και οι μισοπεθαμένοι "φύτρωσε" από τις εφεδρείες ο Αλέξης, υπάρχει μια λογική.

 Αν το μυαλό έχει απωλέσει την ικανότητα ελεύθερης σκέψης και το σώμα έχει δημιουργήσει ακριβώς τις ανάγκες που το σύστημα του έχει επιβάλει μέσω ενός συνεχόμενου βομβαρδισμού ψεμάτων και άχρηστων μοντέλων ζωής, αυτό το πλάσμα έρμαιο του καταναλωτικού εθισμού που ορίζει την ύπαρξη του, θα νοιώθει ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ με όποιον του προσφέρει τα παιχνιδάκια του, και όχι με εκείνους που του παρουσιάζουν ένα άλλο τρόπο σκέψης και ζωής που αναγκαία προϋπόθεση είναι να πετάξει τα σκουπίδια που μολύνουν την ύπαρξη του, και να κοιτάξει με άλλα μάτια την ουσία της ζωής.

Ναι υπάρχουν πολλοί που θα ψηφίσουν ΠΑΛΙ τους ίδιους κατεργάρηδες γιατί απλά αυτούς ξέρουν αυτούς εμπιστεύονται. Είναι σαν τα παιδάκια που μπορεί ο μπαμπάς τους να τα δέρνει καμιά φορά, αλλά είναι ο μπαμπάς, μαζί με τις σφαλιάρες τους παρέχει ένα σπίτι να μένουν, φαγάκι, τα παιχνιδάκια, το χαρτζηλίκι. Άλλωστε αυτός ακριβώς τους εκπαίδευσε στο τι είναι καλό και τι κακό, τι είναι σωστό τι είναι λάθος, τι είναι το καλό και τι είναι το κακό παιδί. Ολες οι παραπάνω κατηγορίες ανήκουν στον ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ. Είναι σχεδόν αδύνατον να επιθυμήσουν ΤΟΥΣ ΑΠΕΙΡΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ που επεκτείνονται πέρα από αυτόν.

Γιατί αν τον υποπτευόντουσαν θα ένοιωθαν μια συνεχή ανάγκη απόδρασης, ένα συναίσθημα ανώμαλης αναπνοής γιατί δεν θα μπορούσαν να λάβουν το απαραίτητο οξυγόνο μέσα στα κλουβιά, θα ονειρευόντουσαν να πετάξουν μακριά από το χέρι που τους ταΐζει καναβούρι και σκλαβιά, και θα έψαχναν τρόπους να το πετύχουν. Πως μπορείς όμως να αγαπήσεις ένα παιδί που δεν έχει γεννηθεί ακόμα? Αυτό που για πολλούς από εμάς είναι ο ουσιαστικός λόγος ύπαρξης και που προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τρέφεται, να μεγαλώνει και να γίνει τόσο δυνατός κάποια μέρα που να υποτάξει την ανοησία, σε άλλους είναι αόρατος, ανύπαρκτος.

Το συναίσθημα ελευθερίας που στενάζει μέσα μας και θέλει να βγάλει μια κραυγή, στους περισσότερους δεν είναι τίποτα άλλο πλέον από μια ανούσια ενόχληση.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι πως και πότε οι μαζάνθρωποι θα αρχίσουν να μετατρέπονται σε σκεπτόμενες μονάδες, αλλά τι πρέπει να κάνουμε εμείς. Πως μπορουμε να δώσουμε μορφή στο σχέδιο ελευθερίας που έχουμε σχηματίσει μέσα στο μυαλό μας. Ποιές είναι οι κινήσεις που θα μας οδηγήσουν πέρα από τα σιωπηλά τείχη της υποταγής. Δυστυχώς δεν μπορώ να προτείνω μια ΟΜΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ. Προς το παρόν αυτό που προέχει είναι να φυλάξουμε τους ευαυτούς μας, να μην υποκύψουμε, να λειτουργούμε έτσι στη καθημερινότητα μας ώστε να κάνουμε όλο κι ένα βήμα πιο πέρα από το κελί. 

Η ανθρωπότητα κάποια στιγμή θα αλλάξει πουκάμισο όπως κάνουν τα φίδια. Και με το παλιό πουκάμισο θα πεταχτούν σαν απόβλητα όλα αυτά τα σιχαμένα ανθρωποειδή που τώρα γελάνε. Τα υπάκουα παιδιά τους θα ξυπνήσουν μέσα σε ένα εφιάλτη. Νομίζω πως ήρθε ο καιρός που η ΦΥΣΗ θα αποβάλλει το ΑΦΥΣΙΚΟ. Ας φροντίσουμε να έχουμε κρατήσει δυνάμεις γιατί θα χρειαστεί πολλή δουλειά...

ΜΠΕΣ ΣΤΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ…

 

…Αν έχεις όρεξη να σπαταλήσεις φαιά ουσία.

Ενώ έχει βγει ανακοίνωση από τα αφεντικά «καταργείται η υποχρεωτικότητα της μάσκας» τα άριστα πλέον εκπαιδευμένα πειραματόζωα, ξεπερνούν το «κάποιος με διατάζει και το κάνω» και περνάνε στη φάση, «θα συνεχίσω να κάνω αυτό που με έμαθε το αφεντικό μου να κάνω, ακόμα κι αν δεν μου το ζητάει πια». Είναι εντυπωσιακό, είναι κάτι που παρακολουθούμε σε ζωντανή μετάδοση στο Τρούμαν σόου. Αυτό και μια σωρεία άλλων πειραμάτων που δυστυχώς είναι όλα επιτυχημένα.

Γυρίστε τα κεφάλια στη τάδε είδηση, κλάψτε, οργιστείτε, εντάξει τώρα έληξε, γελάστε και χτυπήστε τα χέρια χαρούμενοι, όπα τώρα έχουμε άλλο σοβαρό, κάντε πρόσωπο σκυθρωπό, οκ πέρασε, ξεφυσάτε ελεύθερα. Μιλάμε για μια κατάσταση θεάτρου σκιών, όπου ο κάθε καραγκιόζης μπορεί να κάνει κάτι μόδα, ο κάθε ανώμαλος μπορεί να βρει βήμα, κι ο κάθε απατεώνας μπορεί να παριστάνει το σωτήρα.

Πόση ασφάλεια μπορεί να νοιώθει κάποιος στα δεσμά του? Άνθρωποι γύρω μας δεν είναι τίποτα άλλο πλέον από καναρίνια συνηθισμένα σε ένα κλουβί που ακόμα κι αν τους ανοίξεις το πορτάκι δεν πρόκειται να πετάξουν μακριά. Είναι ασφαλή στη φωλίτσα και ευγνωμονούν το χέρι που τους βάζει κάθε μέρα κανναβούρι, ένα φυλλαράκι μαρούλι και νεράκι…

Νομίζω πως αν κάποιος ξαφνικά κάνει ένα μεγάλο θόρυβο στην «αποικία των τιμωρημένων» κάποιοι θα κατουρηθούν πάνω τους και κάποιοι άλλοι θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά έτσι σαν αυτόματα, φωνάζοντας παραδίνομαι.

Σκέψου τώρα σαυτό το κόσμο να πεις «έλα να πολεμήσουμε για ένα καλύτερο αύριο… ή πάμε να αναστήσουμε τη πατρίδα μας ξανά… ή να τιμωρήσουμε τους τυράννους», νομίζω πως οι περισσότεροι θα ρωτήσουν διστακτικά «μπορώ να έρθω μαζί με το κηδεμόνα μου στην επανάσταση?»

Τελευταία σκέφτομαι πως όταν βγω σύνταξη, ένα πράγμα ωφέλιμο σίγουρα που θα συμβεί, θα είναι πως δεν θα είμαι αναγκασμένη να κυκλοφορώ με τα ΜΜΜ, κι έτσι θα γλυτώνω από τις ορδές από ζόμπι που τώρα με τριγυρίζουν επικίνδυνα έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα.  Ευτυχώς δεν με βλέπουν γιατί κοιτάζουν συνέχεια μια οθόνη. Όλα τα ζόμπι έλκονται πάντα από ένα φως, ένα ήχο, το ξέρουμε αυτό κι από τις ταινίες!

Ετοιμαζόμαστε για μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση και για πρώτη φορά νοιώθω ένα φόβο να ακούσω τα αποτελέσματα, ίσως γιατί μετά την ανακοίνωση τους θα πρέπει να πάρω μια σοβαρή απόφαση, αν θα πρέπει επί τέλους να πάψω να ασχολούμαι με «τα κοινά», και να ρίξω μια πέτρα στο βάλτο της μαζικοποιημένης αποχαύνωσης, αμορφωσιάς και διαστροφής, παύοντας έτσι να παραμυθιάζομαι πως «κατά βάθος» υπάρχει κάτι καλό κρυμμένο στα ταλαίπωρα πιθηκάκια.

Υπάρχει κάτι καλό? Το σπουδαιότερο, τους ενδιαφέρει αν υπάρχει κάτι καλό? Αμέσως θα απαντήσει κάποιος, μην τα ισοπεδώνεις όλα υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι γύρω σου. Ε και? Οι άνθρωποι που κατόρθωσαν να βγουν σώοι με τα μυαλά τους ολόκληρα και λειτουργικά, μέσα από την βάρβαρη εμφύτευση περιττωμάτων στους εγκεφάλους του κοπαδιού, που τόσα χρόνια συμβαίνει από τους ψυχανώμαλους που κρατάνε τα ηνία της εξουσίας, αυτοί οι δυνατοί και χαρισματικοί άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη να σωθούν, μια ζωή προσπαθούν να ξυπνήσουν τους υπόλοιπους. Οι ίδιοι θα μπορούσαν να αποσυρθούν κάπου και να απολαμβάνουν ένα καλό βιβλίο, μια όμορφη μουσική, έναν υπέροχο έρωτα, το λαμπερό ήλιο,  τη γαλάζια θάλασσα, τα αρώματα ενός δάσους.

Είναι εδώ, γιατί θέλουν να σπρώξουν κι άλλους να δουν τη πραγματική ομορφιά της ζωής, είναι εδώ για να βάλουν ένα φραγμό στην ασυδοσία των δαιμόνων που ψιθυρίζουν συνεχώς απειλητικά στα αυτιά φοβισμένων και παραδομένων ψυχών. Όμως όταν προσπαθείς να ξυπνήσεις κάποιον πρέπει να τον σκουντήσεις γερά, πρώτα από όλα για να βεβαιωθείς πως είναι κοιμισμένος κι όχι πεθαμένος…. Κι εδώ έρχεται το πρόβλημα.

Ζουν?

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΠΡΑΞΕΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

 

Ζούμε σε μια πολύ σκοτεινή εποχή, εγκλωβισμένοι σε κοινωνίες που κυβερνώνται από συμμορίες, απατεώνες, χειραγωγούς, υπηρέτες συμφερόντων τραπεζών και πολυεθνικών. Μέσα σαυτό το χάος καλούμαστε να ψηφίσουμε για να ασκήσουμε το συνταγματικό μας δικαίωμα σε ένα κράτος που το σύνταγμα έχει κουρελιαστεί ξεδιάντροπα, χωρίς να έχει τιμωρηθεί ούτε ένας προδότης.  Το δίλημμα των ημερών , αυτονόητο, αξίζει να πάμε να ψηφίσουμε ή όχι?

Ήδη έχω πει τη γνώμη μου περί αυτού, περιορίζοντας το ερώτημα στο ένα σκέλος. Τι κερδίζουμε αν δεν πάμε να ψηφίσουμε? Τίποτα. Γιατί να πάμε να ψηφίσουμε? Για να τους ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ. Να κάνουν ότι παιχνίδια θέλουν, να μαγειρέψουν τα αποτελέσματα, να οργανώσουν όπως γουστάρουν το μετα εκλογικό τοπίο, αλλά με εμάς συνειδητά αντίθετους στα σχέδια τους.

Αντιμέτωποι με τους ανόητους ή τους βολεμένους που θα ρίξουν το χαρτάκι σαν πιστά σκυλάκια εμείς μαύρο στο Μαυρογιαλούρο. Και γιατί όχι να δώσουμε δύναμη σε νέα πρωτόβγαλτα κόμματα έτσι για να δούμε αν κάποιος από αυτούς τα εννοεί αυτά που λέει ή απλά λιγουρεύεται τη καρέκλα.

Έχουμε περάσει από πολλά κύματα κι έχουμε ακούσει βουνά από ψέματα. Ο ένας έσκιζε τα μνημόνια κι ο άλλος έσκιζε τη συμφωνία για τις Πρέσπες. Κι αφού έσκισαν εμάς και τη πατρίδα μας, ζητάνε πάλι ψήφο εμπιστοσύνης. Δηλαδή πόσο πιο θράσος?

Επίσης, εκτός από όλα τα παραπάνω δεν μπορώ να ξεχάσω, τις ώρες που πέρασα μέσα στο κρύο σ΄ένα παγκάκι με απαγορευτικό να πλησιάζω τον υπόλοιπο κόσμο, γιατί ενώ ήμουν υγιής με μεταχειριζόντουσαν σαν λεπρή. Τα χαρτάκια που έπρεπε να συμπληρώνω για να βγω από το σπίτι. Τους εκβιασμούς και τα πρόστιμα για να με αναγκάσουν να βάλω στο σώμα μου ένα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και επικινδυνότητας σκεύασμα που σκέφθηκαν να το δοκιμάσουν επάνω μου γιατί οι πίθηκοι πειραματόζωα κοστίζουν!

Το γεγονός πως αναγκάστηκα να υποστώ ένα μαζικό τραμπουκισμό από συγγενείς, συναδέλφους, φίλους, γείτονες που από συνάνθρωποι μετατράπηκαν σε σεληνιασμένους που πλήγιαζαν τα χέρια τους με αντισηπτικά, σκέπαζαν τι μούρη τους με τα φίμωτρα, απομονώθηκαν, γέμισαν μίσος και τρόμο, με τα τηλεοπτικά κοράκια να τους δείχνουν, εντατικές, διασωληνομένους, φέρετρα, λες και είχαμε βρεθεί ξαφνικά στο 7^ο επίπεδο της κόλασης.

Δεν ξεχνώ τη στυγνότητα που φέρθηκαν στις πιο τρυφερές ηλικίες.. τα παιδάκια σκεπασμένα με κουβέρτες μέσα στις κρύες αίθουσες, με ανοιχτά παράθυρα και μάσκες στη μούρη, να εκπαιδεύονται πως να μην πλησιάζουν τους φίλους τους, πως να κάθονται σε απόσταση από τους άλλους, πως να θεωρούν επικίνδυνο κάποιον που δεν θα υπάκουγε ΣΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ.

Ακόμα και μέχρι τελευταία στιγμή που βρέθηκα να είμαι ανεμβολίαστη που δεν νόσησε (δεν ξέρω πόσοι είμαστε έτσι) πήγαινα στη δουλειά μου που είναι όλοι τριπλά τρυπημένοι κι αρρώστησαν 4-5 φορές ο καθένας, οι περισσότεροι και πολύ άσχημα, και δεν υποχρεώθηκαν ποτέ να κάνουν έλεγχο υγείας πριν έλθουν στη δουλειά, ακόμα κι όταν είχαν λήξει τα πιστοποιητικά εμβολιασμούς τους,  κι εγώ ΥΓΙΗΣ έπρεπε να φέρνω κάθε εβδομάδα το χαρτάκι που να βεβαιώνει πως είμαι ασφαλής για τους υπόλοιπους αλλιώς θα έτρωγα πρόστιμο. Ο άνθρωπος που ήταν καλά έπρεπε να πληρώνει για να είναι ήσυχοι οι άρρωστοι που τον τριγύριζαν.

Δεν θα μιλήσω για τις ειδήσεις που ξεφυτρώνουν δειλά δειλά σε παγκόσμιο επίπεδο και επιβεβαιώνουν τα περισσότερα από όσα έλεγαν οι ψεκασμένοι όπως τους ονόμασαν οι πονηροί γιατί ξέρουν πως είναι καλύτερο από το να εκτελείς τον αντίπαλο, να τον καθιστάς αναξιόπιστο, γιατί τσιμπάει καλύτερα το δόλωμα η αποχαυνωμένη τηλεορασόπληκτη μάζα. 

Η ουσία είναι πως βιώσαμε όλοι μας μια μεγάλη πρόβα επιβολής τυραννίας, μια "εκπαίδευση" στη μελλοντική δυστοπική κοινωνία που ετοιμάζουν, γιατί να είστε σίγουροι πως η περιπέτεια του κορωνοϊου θα μοιάζει παιδική χαρά μπροστά στα επόμενα. 

Τελευταίο αφήνω το έγκλημα στα Τέμπη. Που ήρθε σαν κεραυνός πάνω σε μια κοινωνία που ήδη ήταν πνιγμένη μέσα σε μια συνεχώς αυξανόμενη σήψη. Με εγκλήματα κάθε είδους και αποκορύφωμα τη κακοποίηση και εκμετάλλευση μικρών παιδιών, που είναι το τελευταίο σκαλοπάτι που μπορεί να φθάσει ο άνθρωπος-τέρας.

Σε αυτό το τοπίο το κατάμαυρο, και με κίνδυνο εκτός από τις δουλειές, την υγεία και το μυαλό μας να αρχίσουμε να χάνουμε και κομμάτια από τα εδάφη μιας πατρίδας,  που δεν ελευθερώθηκε ποτέ και που δεν ευτύχησε να την κυβερνήσει κάποιος αληθινός πατριώτης που να νοιαζόταν για την ευημερία και την πρόοδο του λαού της, καλούμαστε να ασκήσουμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα στην ψευτοδημοκρατία.

Ναι φαίνεται μάταιο, είναι όμως έτσι? Σκεφθείτε πριν αποφασίσετε να απέχετε, σε ποιον θα αποδείξετε και τι με αυτή τη κίνηση? Τη στιγμή που εσείς θα μείνετε σπίτι όλα τα κομματόσκυλα, οι παρατρεχάμενοι, οι βολεμένοι και οι ανόητοι,  θα είναι πρωί στις κάλπες με το χαρτάκι στο χέρι. Ναι θα είναι πολύ έξυπνο να καθίσουμε στο σπίτι, έτσι μπορεί να τα καταφέρουμε να μας εξουσιάζει εκείνο που αποφάσισε το 18-20% του πληθυσμού και αν. Πάρα πολύ έξυπνο.

Νομίζω ειδικά σε αυτές τις εκλογές, οι κυβερνώντες θα έπρεπε να προσφέρουν τουλάχιστον ένα λουκουμάκι δώρο σε κάθε απέχοντα, σαν δωράκι ευγνωμοσύνης.