Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019

ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Άντε πάλι αύριο απεργία, προσέξτε μην ακονίσετε πολύ τα μαχαίρια και κοπείτε.
Ας δούμε μερικά στοιχεία
Αποτελέσματα εκλογών που έγιναν μόλις πριν λίγο καιρό. Ακόμα μυρίζουν οι κάλπες, φρέσκες

Νέα Δημοκρατία: 39,85%
ΣΥΡΙΖΑ: 31,53%
Κίνημα Αλλαγής: 8,10%
ΚΚΕ: 5,30%
Ελληνική Λύση: 3,70%
ΜέΡΑ25: 3,44%
Χρυσή Αυγή: 2,93%
Πλεύση Ελευθερίας: 1,46%
Ένωση Κεντρώων: 1,24%
Δημιουργία Ξανά: 0,74%
ΕΠΑΜ - ΑΚΚΕΛ: 0,50%
ΑΝΤΑΡΣΥΑ: 0,41%
Λαϊκή Ενότητα: 0,28%

Προσπαθώ να καταλάβω λοιπόν ποιος ευφυής νους κάθε φορά λέει την ίδια αναμασημένη πατάτα. Παραλύει η χώρα. Ποιος εγκέφαλος ανακάλυψε το τροχό άλλη μια φορά. Η παραλυμένη χώρα με τους παράλυτους κατοίκους θα παραλύσει αύριο. Τι να πω. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κατάφεραν να επαναφέρουν δικομματισμό μετά από ένα βουνό μνημόνια και τον ελληνικό λαό να μαστιγώνεται εκατό φορές τη μέρα. Τα κόμματα που έφεραν τη χώρα σε αυτό το χάλι, και ο ΣΥΡΙΖΑ που έγινε σαν την μούρη τους κατέχουν την απόλυτη πλειοψηφία στις προτιμήσεις των υπηκόων. 

Τα αιτήματα  που αύριο θα κατέβουν έχουν πιάσει κάτι αράχνες και χασμουριούνται βαριεστημένα. Το σκηνικό θα είναι το ίδιο όπως εδώ και μια δεκαετία. Μερικές λιτανείες, καμιά δεκαριά αναμασημένα συνθήματα, συνδικαλιστικό κουτσομπολιό, κάτι ψευτομαγκιές, κάτι πανό έτσι για να λέμε και εκατοντάδες χιλιάδες πανικόβλητοι σκλάβοι του ιδιωτικού τομέα φυσικά που θα τρέχουν βρίζοντας να βρουν λύση πως να πάνε γραφείο, εργοστάσιο, κατάστημα κλπ με το χάος που θα γίνεται γιατί δεν έχει συγκοινωνίες. 

Λόγω δουλειάς έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο. Επίσης είμαι σε ένα χώρο με πολλούς εργαζόμενους. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι προέρχονται από κάθε είδους ιδεολογικό στρατόπεδο. Μα δεν είδα ούτε έναν να απεργεί ποτέ...Η μόνη συζήτηση που γινόταν σήμερα στο γραφείο ήταν πως θα κανονίσουν να έρθουν στη δουλειά. Δεν περνάει ούτε καν στην άκρη του μυαλού κάποιος να πει απεργώ.

Μερικοί που κάποτε αποφάσισαν να κατέβουν κάτω δεν πήγαν λέγοντας πως κάνουν απεργία, είχαν δηλώσει άρρωστοι ή ότι κάτι έπαθε το αυτοκίνητο και είχαν πρόβλημα ή διάφορες παπαριές μη τυχόν και καταλάβει το αφεντικό ότι το παίζουν επαναστάτες. 

Ξέρω πως με τις απορίες μου αυτές θα ξινίσουν διάφοροι φίλοι που ονειρεύονται ακόμα επαναστάσεις , κι εγώ μαζί τους να κρατήσουμε τα λάβαρα, αλλά ποια λάβαρα αυτά που όλο τον υπόλοιπο χρόνο κάθονται στις εκκλησίες της ανυπαρξίας σκονισμένα, μέχρι την επόμενη περιφορά της εικόνας?

Σοβαρολογείτε πως πιστεύετε ακόμα πως αυτός ο κόσμος που έχει μόλις ξυπνήσει από μια εποχή ρεμούλας και δεν με ενδιαφέρει να καεί το σύμπαν αρκεί εμένα η κοιλιά μου να είναι γεμάτη, αυτός ο κόσμος που έχει κλειδώσει το κοινό συμφέρον στο ντουλάπι με τα κωλόχαρτα του, αυτός ο κόσμος που θεώρησε επαναστατικό να επαναφέρει καλύτερα τα φαντάσματα του παρελθόντος για να ξέρει ποιος του πίνει το αίμα με σιγουριά, θα παραλύσει αύριο τη χώρα από τις φωνές.

Θα ξεκινήσω αύριο να πάρω το μετρό μοναδικό μέσο που θα κινείται και θα πρέπει να περάσω από χέρια που θα μου δίνουν κάτι χαρτάκια που θα λένε το ποίημα, και θα μου λένε όλοι στην Ομόνοια στο Σύνταγμα ή στον Αρη δεν ξέρω που για τα δικαιώματα μας.

Οι άνθρωποι δημιουργούν πολλά ζωτικά ψέμματα, εμείς εδώ στη δύστυχη αυτή πατρίδα έχουμε μόνο ένα, τη πεποίθηση πως οι επαναστάσεις, η ελευθερία, η ανατροπή της απόλυτης πολιτικής ανηθικότητας θα έρθει κάποιος σωτήρας να μας την προσφέρει γιατί είμαστε όμορφοι. 

Ακόμα και στα πλέον φασιστοκρατούμενα κράτη όταν οι άνθρωποι κατεβαίνουν στο δρόμο σείεται ο κόσμος, το βλέπεις λάθος ή σωστό πως έχουν κάτι να πουν. Μοιάζουν πραγματικά αγανακτισμένοι, οργισμένοι, εδώ πάμε μια βόλτα καφενέ μεριά για να πούμε τα βάσανά μας στο γείτονα...

Η χώρα δεν θα παραλύσει αύριο. Εχει παραδώσει τα όπλα της εδώ και πολύ καιρό και είναι έρμαιο αργυραμοιβών όπως έλεγε το τραγουδάκι και χρήσιμων ηλιθίων. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου