Ξυπνάω σήμερα και πηγαίνω να απολαύσω ένα καφεδάκι στη γειτονιά μου, με την ησυχία που επικρατεί γύρω μας, λόγω ημέρας, και μ΄ενα χειμωνιάτικο αλλά όμορφο καιρό. Πηγαίνω στο μικρό καφέ, κάθομαι στο τραπέζι και βάζω ακουστικά να ακούσω όμορφες μουσικές και να ταξιδέψω όπου αγαπώ. Και ξαφνικά ξεκινάει ο χριστιανο-ιμάμης από τη κοντινή εκκλησία τη κλάψα και το χειρότερο η συγκεκριμένη εκκλησία έχει μεγάφωνα απέξω για να γίνεται το κάλεσμα των αμνών.
Στο προαύλιο της εκκλησίας ήταν αραγμένες δυο κουρσάρες, γιατί μάλλον υπήρχε επίσκεψη από κάποιο μεγάλο ιερατικό κεφάλι, σαν αυτές που έχουν τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων, οι κροίσοι, οι νταβατζήδες, οι έμποροι της πρέζας και οι ιεράρχες!
Μπροστά στα σκαλιά της εκκλησίας σέρνονταν δυστυχισμένα πλάσματα με το χέρι απλωμένο να τους πετάξουν οι ενορίτες κανα φράγκο. Είχαν πιάσει δηλαδή οι φουκαριάρηδες πρώτο τραπέζι στην ελπίδα της υποκριτικής φιλανθρωπίας, μια και οι πιστοί και αγαθοί καλοί άνθρωποι ρίχνουν οπωσδήποτε φραγκάκια πριν μπουν στο ναό γιατί τους κοιτάζει ο θεός τους και το παίζουν αγγελούδια. Όταν μπουν μέσα φυσικά θα κάνουν αυτό που κάνουν πάντα, θα ακούσουν με κατάνυξη κάποιον να κλαψουρίζει με λέξεις που δεν καταλαβαίνουν αλλά τις έχουν μάθει απέξω, θα πάρουν τον αγιασμό στο μπουκαλάκι για να ξορκίσουν από το σπίτι το κακό που δεν ξέρουν ποιο είναι, και θα κοινωνήσουν χαλαρά τη σάρκα και το αίμα του αρχηγού. Πάντα είχα την απορία αν τους έδιναν μια αληθινή ανθρώπινη σάρκα κι ένα σφηνάκι κανονικό αίμα γιατί έτσι θα ήταν το δόγμα, θα το έκαναν?
"Εν ονόματι της Αγίας Τριάδας έχομεν και κυρήττομεν αυτούς αφορισμένους, κατηραμένους και ασυγχώρητους παρά έστωσαν μετά θάνατον άλυτοι και τυμπανιαίοι, αι πέτραι και ο σίδηρος λυθήσονται αυτοί δε ουδαμώς"
Γνωρίζετε τι είναι το παραπάνω κειμενάκι που είναι γεμάτο αγάπη και καλοσύνη για τον άνθρωπο καλοί μου πιστοί? Είναι ο αφορισμός που εισέπρατταν όσοι δεν ήταν καλά παιδιά. Είναι εντυπωσιακό το μίσος και η απανθρωπιά που αναδύεται από αυτό το σιχαμένο κείμενο, το οποίο βέβαια είναι η σύνοψη της ιδεολογίας που ασπάζεστε και προσκυνάτε. Αν μέσα σας υπάρχει καλοσύνη το μόνο που θα μπορούσατε να αισθανθείτε θα ήταν αποτροπιασμός.
Αποτροπιασμό για όλα τα εγκλήματα που έχει διαπράξει αυτή η ανώνυμη εταιρεία που πουλάει αέρα και γεμίζει τα παγκάρια χρήμα και έχει στα χέρια της στους αιώνες των αιώνων, αμήν, μια εξουσία που δεν αμφισβητεί κανένα πρόβατο. Μια συμμορία διαχρονική από εγκληματίες που ρήμαξαν ότι θαυμαστό είχε κατορθώσει να δώσει ο αρχαίος κόσμος κι έμειναν στο απυρόβλητο μέχρι σήμερα, απόλυτοι άρχοντες. Είναι σαν να έχεις εναποθέσει τη ψυχή σου και τη σωτηρία της σε κολομβιανό καρτέλ και να νομίζεις πως είναι οι αδελφές του ελέους.
Ποτέ μα ποτέ δεν αρνήθηκα το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να πιστεύει στο Θεό του, αν αυτό είναι η εσωτερική του ανάγκη. Είναι απόλυτο δικαίωμα και ελευθερία η κάθε ψυχή να προσεγγίζει τα μυστήρια του κόσμου, να ζητά απαντήσεις που να ανακουφίσουν την υπαρξιακή αγωνία, να ονειρεύεται αν επιθυμεί μεταθανάτια ζωή ή την αθανασία. Τι σχέση όμως μπορεί να έχει αυτή η αναζήτηση με αυτό το κατασκεύασμα που προσκυνάτε?
Έχω ακούσει ανόητο να προσπαθεί να με πείσει πως όπως ένας πνευμονολόγος καπνίζει αλλά λέει στους ασθενείς πως το κάπνισμα σκοτώνει, έτσι κι ο παππάς μπορεί να είναι αμαρτωλός αλλά να κηρύττει το λόγο του Θεού. Δηλαδή μου έλεγε με λίγα λόγια πως αν ο παππάς ήταν παιδεραστής π.χ. δεν ήταν αυτή η ουσία αλλά το ότι με κάποιο τρόπο είχε καβατζώσει τη θέση του εκπροσώπου του θεού επί της γης, ήταν δηλαδή το δοχείο του λόγου του Θεού κι όλα καλά.
Σε αυτό το σημείο σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά, και συνειδητοποιεί πως στη διαμόρφωση συνειδήσεων, την επιβολή δια της βίας των κανόνων, στην στυγνή τιμωρία όλων όσων τολμήσαν να αμφισβητήσουν το αλάθητο και ανέγγιχτο των απανταχού ιερατείων, ένας Γκαίμπελς μοιάζει με αθώα μαθητριούλα.
Το απόλυτο θράσος όμως έρχεται όταν ένας ανόητος σου λέει, με ύφος συγκαταβατικό σαν να σε συγχωρεί για τα δαιμόνια που έχουν καταλάβει το μυαλό σου, πως σε λυπάμαι γιατί είσαι παραπλανημένος. Αυτός ο συγκεκριμένος που το σκέφτεται και το λέει, είναι η απόδειξη πως ο άνθρωπος πραγματικά προικίστηκε με ένα όπλο που λέγεται μυαλό, αλλά δυστυχώς δεν έχει ιδέα πως να το χρησιμοποιήσει εκτός από τα ξύπνια λαμόγια της ιστορίας που έμαθαν να το χρησιμοποιούν αλλά μόνο για ένα σκοπό, να καταφέρουν από τα υπόλοιπα μυαλά να μην λειτουργεί κανένα και να μπορούν να τα πατάνε στη μούρη κι εκείνα να λένε ευχαριστώ.
Γιατί το κάνουν? Γιατί είναι ανώμαλοι σαδιστές που έχουν δυσανεξία στην ζωή και στις χαρές της ίσως? Γιατί έχουν αναπτύξει σε απόλυτο βαθμό την δίψα για μάσα και εξουσία? Καλά δεν αναρωτηθηκατε ποτέ αφού αυτοί που γνωρίζουν για την αιώνια τιμωρία στα καζάνια της κόλασης, δεν χαμπαριάζουν μία και γράφουν στ΄@ρχίδια τους τις 10 και τις 50 εντολές αν θέλετε, και δεν φοβούνται τίποτα, μήπως σας παραμυθιάζουν? Πόσο πιο απλά να το σκεφθεί κάποιος? Αν στο ελάχιστο πιστεύανε όσα σας λένε, δεν θα ήταν Παναγίες?
Για ψάξτε το λιγάκι, κάτι δεν κολλάει στο όλο παραμυθάκι ε?
* Στην εικόνα το αυτοκίνητο του Πάπα με το καρεκλάκι για να χαιρετάει τα πλήθη, και να τους φωνάζει ο έχων δυο χιτώνες να δίνει τον έναν. Εντάξει για χιτώνες μίλησε όχι για κάντιλακ, κατανοητό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου