Κάθε πρωί η ίδια θλιβερή εικόνα. Το μετρό, τα λεωφορεία, ο ηλεκτρικός με τα ανθρωπάκια κρυμμένα κάτω από τις μάσκες "προστασίας" αυτής της απίστευτης επιδημίας που απλώνεται και χτυπάει όσους οι κυβερνητικές ανακοινώσεις κρίνουν... Άνθρωποι που σαν καλοκουρδισμένα κουκλάκια, με αυτοματοποιημένες κινήσεις, έμαθαν που ακριβώς να φοράνε μάσκα, γάντια για να προστατεύονται σε συγκεκριμένους χώρους, σε συγκεκριμένες αποστάσεις, σαν να υπάρχουν αόρατα πεδία που καθορίζονται από αυθαίρετες, χωρίς έννοια λογικής οδηγίες, όπου ένας ιος μπορεί να είναι επικίνδυνος ή όχι.
Άνθρωποι που ζουν φυσιολογικά πλέον έξω από την είσοδο του μετρό, πίνοντας καφέ, κάνοντας τα ψώνια τους, συγκεντρωμένοι σε πλατείες, καφετέριες, μαγαζιά, αλλά μόλις περάσουν τα μηχανήματα πρέπει να φορέσουν μάσκα, γιατί από εκεί και πέρα είναι ζώνη 0... Όπως στη καραντίνα θεώρησαν αυτονόητο να αγκαλιάζονται μέσα στα σπίτια τους αλλά να μπαίνουν ένας ένας στα αυτοκίνητα, ή να παίρνουν δύο ταξί... Όπως θεώρησαν αυτονόητο πως οι τάδε κατηγορίες ανθρώπων μπορούσαν να μένουν ασφαλείς στο σπίτι, αλλά οι άνθρωποι τους που έκαναν άλλες εργασίες πήγαιναν στη δουλειά και επέστρεφαν επικίνδυνοι στο σπίτι των ασφαλών να τρώνε και να κοιμούνται μαζί...
Είναι η Ιταλία που έγινε ζώνη απόλυτης καραντίνας αλλά τώρα ανοίγει και δέχεται πληθυσμούς γιατί.. έτσι πρέπει. Η Ελλάδα που αναγκάζει τον υπαλληλάκο να φοράει μάσκα και γάντια, την ίδια στιγμή που μπροστά του ψωνίζουν άνετα οι εν δυνάμει φορείς ενός άκρως επικίνδυνου ιου και τα κυβερνητικά στελέχη ανακατεύονται σε πλατείες, καφενεία, σε φιέστες, με τον απλό κόσμο,ελεύθεροι από μάσκες με τους παρατρεχάμενους να στοιβάζονται γύρω τους για λίγα λεπτά δημοσιότητας .
Είναι οι γελοίες σκηνές που εξελίσσονται κάτω από τα μάτια μας και κοιτάμε σαν ηλίθιοι, μη μπορώντας να εξηγήσουμε αν κάποιος μας κοροϊδεύει ή μας θυσιάζει. Τελικά οι εργάτες στα εργοστάσια, μολύνθηκαν που δούλευαν ο ένας δίπλα στον άλλον χωρίς μάσκες, χωρίς προφυλάξεις την εποχή της "μεγάλης εξάπλωσης"? Σε έναν ιο που μεταφερόταν ακόμα και με τον αέρα που αναπνέουμε, τελικά πόσοι είναι οι φορείς? Χιλιάδες? Εκατομμύρια? Κι όλοι αυτοί δεν μόλυναν τους υπόλοιπους? Τη γλυτώσαμε πως? Με τη μασκούλα που δεν ξέραμε ούτε πως να τη φορέσουμε σωστά και που οι περισσότεροι την έβαζαν κάτω από τη μύτη για να αναπνέουν ελεύθερα? Με το όριο ασφαλείας που μέτραγε λίγα εκατοστά που μπορούσες να τα υπολογίσεις έτσι με το μάτι στο περίπου?
Άνθρωποι που πέρναγαν μια ώρα στο σπίτι γυρνώντας από το σουπερ μάρκετ να απολυμαίνουν με αντισηπτικά τις συσκευασίες, που πέταγαν τα ρούχα στο πλυντήριο να βράσουν, και πλέναν με μανία τα χέρια μετρώντας μέχρι το 20... Γερόντοι, άρρωστοι που έμειναν απομονωμένοι στα σπίτια τους στερημένοι από την ανθρώπινη επαφή των δικών τους, παιδιά που σταμάτησαν να παίζουν, ερωτευμένοι που δεν μπορούσαν να συναντηθούν, σφραγισμένα μαγαζιά και τόποι διασκέδασης ή άθλησης, πάρκα και παραλίες έρημες... όλα αυτά μόλις χθες, η περίφημη φάση 1, και ξαφνικά η φάση 2 που είναι τι? Ενα πείραμα για τη φάση 3 ή η πραγματικότητα που τώρα εμφανίζεται μετά το μεγάλο θέατρο?
Δεν υπάρχει καμία απολύτως λογική αυτός ο ιος να ήταν ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ μεταδοτικός και επικίνδυνος μόλις δεκαπέντε μέρες πριν και τώρα να πηγαίνει διακοπές. Όπως δεν γίνεται να πίνεις το καφέ με άλλους δέκα στο όρθιο χωρίς μάσκα, χωρίς τίποτα στο μικρό καφέ μπροστά στο μετρό πριν πας για δουλειά και μόλις τον πιεις να βάλεις τη μάσκα γιατί θα μπεις μέσα. Και το μέσα μια εικόνα γελοιότητας, όπου τα καθίσματα χωρίζονται σε καθιστούς που κρατάνε μια θέση απόσταση και σε όρθιους που στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλον.... Δεν υπάρχει λογική στις 14 Ιουνίου να έχεις καραντίνα για ένα κακομοίρη που επιστρέφει από κάπου... και στις 15 να την καταργήσεις και να λες μπείτε όλοι ελεύθεροι. Δεν υπάρχει λογική τη μια μέρα να πρέπει να φτιάχνεις υπεύθυνες δηλώσεις για να ξεμυτίσεις από το σπίτι και την επόμενη, χωρίς να έχει αλλάξει ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, στην καταπολέμηση του ιου, (φάρμακα ή εμβόλιο) να σου λένε βγες αλλά πρόσεχε...
Κυβερνητικοί, γιατροί, δημοσιογράφοι, τρομοκρατημένοι μας ενημέρωναν κάθε ώρα κάθε στιγμή πως αυτό ο ιος είναι απόλυτα μεταδοτικός, απόλυτα επικίνδυνος, κάτι πρωτόγνωρο που θα στοίχιζε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους αν δεν εφαρμοζόντουσαν πρωτοφανή μέτρα, αναγκασμένοι να καταπατήσουν κάθε ανθρώπινη ελευθερία, κάθε δικαίωμα επιλογής στη καθημερινότητα, με απειλές, πρόστιμα, κυνηγητό στους ανθρώπους που θα τολμούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό από τις εντολές... και τώρα τι? Πήγε βόλτα? Κάνει διακοπές σε άλλο πλανήτη? Πριν η υποψία του να έχεις έστω και δέκατα σε έβαζε καραντίνα ή πλάκωνε η ομάδα διάσωσης... ενώ τώρα απλά... το δηλώνεις αν θέλεις και είσαι οκ?
Είμαι στο μετρό και κοιτάζω γύρω μου... κάποιος μόλις μπήκε στο βαγόνι έβγαλε τη μάσκα, δυο τρεις άλλοι την έχουν κρεμασμένη στο λαιμό, κάποια άλλοι φοράνε και μάσκα και γάντια και κοιτάζουν τρομοκρατημένοι και οργισμένοι γύρω τους, τους ανυπάκουους.. κάποιοι άλλοι απλά αδιαφορούν και παίζουν με το κινητό. Δεν μπορείς να διακρίνεις αν οι άνθρωποι πλέον φοβούνται ή απλά υπακούν. Αν πείσθηκαν για όλο αυτό που έγινε ή απλά προσέχουν να μην φάνε πρόστιμο. Αν πίστεψαν πως υπάρχει ένα τέρας και το φοβήθηκαν ή υποτάχτηκαν στα τέρατα που τους τρομοκράτησαν.
Τα πράγματα είναι απλά. Αν ο ιος ήταν αυτό που έλεγαν, μετά από όλη αυτή τη φάση 2, και τα κύματα τουριστών που περιμένουν, και που θα έρθουν από χώρες που είχαν χιλιάδες κρούσματα και θανάτους, και τους ντόπιους να καταργούν σιγά σιγά κάθε μέτρο προστασίας, μετά το καλοκαίρι θα πρέπει να έχουμε μεγάλο θρήνο... Θα πρέπει να ξεκινήσουμε να μετράμε τους αρρώστους μας και τους νεκρούς μας... Αν όμως ήταν μια γρίπη, όπως τόσες άλλες, έκανε το κύκλο της και τέλειωσε... τότε μόνο ντροπή και αηδία μπορεί να νοιώσει κανείς. Και οργή που πρέπει να βγει από μέσα μας για το αίσχος. Να συνειδητοποιήσουμε πως όχι απλά είμαστε πρόβατα αλλά ίσως σκουλήκια που όποιος θέλει τα πατάει όποτε γουστάρει και όπως γουστάρει.
Οι άνθρωποι που έκλεισαν τις δουλειές τους, εκείνοι που δεν θα επιστρέψουν ποτέ, οι άνθρωποι που τρομοκρατήθηκαν και απειλήθηκαν, που η καθημερινότητα τους μετατράπηκε σε ένα ψυχιατρικό πείραμα, πειραματόζωα οι ίδιοι σε χέρια ψυχασθενών... στη μία περίπτωση ή στη άλλη, θα συνειδητοποιήσουν πως είτε θυσιάστηκαν για να πάρει μπροστά η μηχανή και θα πέφτουν κάτω σαν τα κοτόπουλα τον επόμενο χειμώνα με ακόμα χειρότερα μέτρα ή όλα ήταν μια μούφα και κάποιοι αδίστακτοι κυβερνώντες με τη συμπαράσταση ξεπουλημένων επιστημόνων τους έπαιξαν σαν μαριονέτες στο κουκλοθέατρο της χειραγώγησης και της επιβολής της τάξης.
Τώρα ξέρουμε λένε οι καραγκιόζηδες πως να προφυλαχτούμε και θα το κάνουμε αλλιώς... Δεν θα χρειάζεται να μπαίνουμε όλοι σε καραντίνα, μόλις κάπου θα υπάρχει ένα κρούσμα θα κλείνουμε το μαγαζί, μόλις κάποιος πει αρρώστησε θα κλείνεται σπίτι, μόλις θα υπάρχει μια αύξηση κρουσμάτων..θα δούμε τι θα κάνουμε εκείνη τη στιγμή. Ναι τώρα ξέρουμε πως σε ότι και να σκαρφιστούν εμείς θα πούμε ναι. Αυτό ήταν τελικά το ζητούμενο? Κι ενώ μια ολόκληρη ανθρωπότητα θα μπει πάλι στην κανονικότητα και αυτός ο ιος θα συμβιώνει μαζί μας σαν ένα φάντασμα πάνω από τα κεφάλια μας, με αόρατα κρούσματα και αόρατη κατάληξη, θα βγει ένα εμβόλιο και τότε τι? Στα εκατομμύρια υγειών που δεν μολύνθηκαν, κυκλοφορώντας ελεύθεροι και χωρίς περιορισμούς πλέον, θα τους πουν κινδυνεύεις εμβολιάσου?.....
ΑΙΣΧΟΣ, μόνο αυτό ΑΙΣΧΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου