ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ.

 

Ο σκλάβος διακρίνεται από τον ελεύθερο άνθρωπο, από τον εξαναγκασμό να λειτουργεί με συγκεκριμένους κανόνες που επιβάλει ο αφέντης του, οι οποίοι κανόνες πρώτα από όλα ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. Αλυσίδες στα πόδια, στο λαιμό, ή ένα όπλο να τον σημαδεύει σε περίπτωση που σηκώσει κεφάλι, πολλές φορές ξυλοδαρμοί και βαριές τιμωρίες σε κάθε ένδειξη ανυπακοής. Δεν έχει δικαίωμα να βγει από τον ελάχιστο χώρο που του καθορίζουν τα αφεντικά του. Δεν έχει δικαίωμα πρωτοβουλίας οποιουδήποτε είδους χωρίς την άδεια των αφεντικών του.

Υπήρξαν πάρα πολλές μορφές δουλείας στην ιστορία της ανθρωπότητας. Άλλες ήταν φανερές και μετά από ανείπωτα βασανιστήρια που υποβλήθηκαν γενιές και γενιές σκλάβων, έλαβαν την άδεια…. Να έχουν τα υποτυπώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Άλλες μορφές δουλείας ήταν πιο κρυφές, όπως όλα εκείνα τα δόγματα από τις διάφορες θρησκείες που υπέβαλαν τους ανθρώπους σε αφύσικες συμπεριφορές, σε τιμωρίες, σε διωγμούς, σε βασανιστήρια σε θάνατο. Ακόμα σήμερα σε διάφορα σημεία του πλανήτη, επικρατεί η διεστραμμένη πραγματικότητα, και άνθρωποι βασανίζονται και θανατώνονται από αυτόκλητους Θεούς, ή υποφέρουν από διάφορα παιχνίδια που κάνουν τύραννοι που καθοδηγούνται από ιδέες και δόγματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την φύση του ανθρώπου και το δικαίωμα του να απολαύσει μια όμορφη ζωή.

Ο δυτικός κόσμος «ξέφυγε» από τις σκληρότερες μορφές δουλείας, και ίσως κάποια στιγμή οι «πολιτισμένοι» άνθρωποι είχαν θεωρήσει δεδομένο πως έχουν το δικαίωμα μιας αυτοδιαχείρισης της ζωής τους και κυρίως του σώματος τους. Πράγμα βέβαια που απείχε πάρα πολύ από την αλήθεια. Πίστευε έτσι ο πολιτισμένος άνθρωπος, γιατί οι  νέες ύπουλες μορφές δουλείας  δεν γινόντουσαν αντιληπτές σαν τέτοιες. Η κατευθυνόμενη και απόλυτα ελεγχόμενη ζωή του πολιτισμένου σκλάβου δε του προκαλούσε πόνο, αντίθετα του έδινε ένα αίσθημα ασφάλειας. Η δουλειά-δουλεία, η .. δουλίτσα μου.  Όμως φαινόταν πως έστω μια ανθρώπινη ιδιότητα τη διαχείριση του σώματος μας, μας είχαν δώσει την άδεια να την έχουμε. Η απελευθέρωση της γυναίκας, η σεξουαλική επανάσταση, η απομάκρυνση από θρησκευτικού τύπου επιβολές και απαγορεύσεις.

Μέχρι που άρχισαν να παίρνουν όλα τα δωράκια πίσω.

Ξεκίνησαν με τη φτωχοποίηση.

Συνεχίζουν με την αφαίρεση της ελευθερίας αυτοδιαχείρισης του σώματος.

Μέχρι που να νοιώσουμε (όσοι το νοιώσουν γιατί πολλοί είναι εγκεφαλικά τελειωμένοι) πως είμαστε και επίσημα οι νέοι σκλάβοι που δεν θα μπορούμε να κάνουμε ούτε βήμα χωρίς την άδεια των αφεντικών μας.  Οι άνθρωποι δέχτηκαν να «διαθέσουν» το σώμα τους στους τυράννους. Η απειλή του μαστίγιου αντικαταστάθηκε από την απειλή του εξοστρακισμού από την κοινωνία, όλων εκείνων που θα τολμούσαν να φέρουν αντίρρηση σε κάθε εντολή. Αυτή τη φορά ο αποκλεισμός κοινωνικών ομάδων δεν είχε να κάνει με το χρώμα, τη θρησκεία, τις πολιτικές πεποιθήσεις, τις γνώσεις, ή τη τάξη. Ήταν, είναι ξεκάθαρα αποκλεισμός όλων εκείνων που θα απαιτήσουν να έχουν το δικαίωμα στην διαχείριση του σώματος τους , γιατί η νέα τυραννία δεν συνεργάζεται με ιερατεία που εκπροσωπεύουν κάποιο θεό, και δεν απειλούν με μια άγνωστη και μακρινή κόλαση. Συνεργάζονται με επιστήμονες τρομοκράτες και τηλεοπτικά δίκτυα που εισχωρούν σε αποστειρωμένους θαλάμους και νεκροτομεία.

Η εικόνα τρομοκρατίας, ενός αιρετικού που καίγεται πάνω στη πυρά, αντικαταστάθηκε από ένα δυστυχισμένο γεμάτο καλώδια σε κάποιο θάλαμο εντατικής που προσπαθεί απεγνωσμένα να αναπνεύσει…

Σε χρόνους ρεκόρ, οι άνθρωποι έμαθαν πως είναι όχι μόνο αναγκαίο αλλά ζωτικής σημασίας για όλη τη κοινότητα να κλείνονται σπίτι και να βγαίνουν από αυτό για συγκεκριμένους λόγους, για περιορισμένο διάστημα, και σε κοντινή απόσταση , με άδεια εξόδου… μόνο βραχιολάκι στο πόδι δεν φόρεσαν για να εντοπίζονται σαν τους δραπέτες….

Έμαθαν να καθαρίζουν συνέχεια τα χέρια μέχρι να τα πληγιάσουν, να φοράνε μάσκες και να προσπαθούν να αναπνεύσουν με κόπο, έμαθαν απομακρύνουν τον συνάνθρωπο σαν τους λεπρούς κάποτε, έμαθαν πως κάτι τρομακτικό συμβαίνει ακόμα κι όταν στην προσωπική τους ζωή, έξω από τη τηλεόραση δεν είχαν αντιληφθεί κάτι…. Έμαθαν πως ακόμα κι αν αισθάνονται απόλυτα υγιείς μπορεί να είναι άρρωστοι , έμαθαν πως ακόμα κι αν δεν έχουν συμπτώματα, θα μολύνουν το περιβάλλον, έμαθαν πως ακόμα και στον αέρα μπορεί να κυκλοφορεί κάτι τρομακτικό…  για πολύ ώρα μετά το πέρασμα του μολυσμένου συμπτωματικού ή ακόμα και ασυμπτωματικού…. , και περνώντας από εκείνο το σημείο, με μια αναπνοή μπορεί να πεθάνουν…..

Κι όταν ο τρόμος έφτασε να τους στοιχειώνει, παρουσιάστηκε ένα θαυματουργό τρύπημα, που θα τους έσωνε ή όχι? Δεν έχει σημασία.. θα είχαν περισσότερες ελπίδες. Και σ΄αυτό ακριβώς το σημείο ακούστηκε το κρακ από την αλυσίδα που έκλεινε. Μια αλυσίδα που όχι μόνο δεν θα ήταν λόγος επανάστασης, εξέγερσης, αλλά θα ήταν και το μέτρο «υπευθυνότητας» κάθε μέλους της ανθρώπινης κοινωνίας. Όχι μόνο δεν θα εύρισκαν υποστήριξη οι άνθρωποι που προσπάθησαν να φωνάξουν πως ο βασιλιάς είναι γυμνός.. δεν τον βλέπετε? Αλλά ξαφνικά από πρώην σεβαστοί πολίτες, θα ήταν οι ανυπάκουοι αλήτες… οι ανόητοι ψεκασμένοι… οι επικίνδυνοι.

Ο άνθρωπος θα ξέχναγε πως μόνο οι σκλάβοι δεν μπορούν να αποφασίσουν τι θα κάνουν με το σώμα τους… μόνο οι σκλάβοι παίρνουν εντολές για το πόσο θα απομακρυνθούν από το τετραγωνικό που καταλαμβάνει το σώμα τους…  Μόνο οι σκλάβοι μπορούν να τιμωρηθούν, να διωχτούν, να αποκλειστούν από την κοινωνία ενώ είναι υγιείς.  Φτάσαμε στο απόλυτα παρανοϊκό σημείο να βλέπουμε συνέχεια γύρω μας ανθρώπους τρυπημένους να αρρωσταίνουν, να μολύνουν τους υπόλοιπους, και να τους λένε πως είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν, και δεν ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΝΤΑΙ να ελέγχονται ακόμα κι αν αισθάνονται άρρωστοι, και την ίδια στιγμή άνθρωποι υγιείς, να απολύονται, να εκβιάζονται, να τρυπάνε τη μύτη τους συνέχεια με ανόητα τεστ, και να πληρώνουν πρόστιμο…

Γιατί δεν συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις…

Περάσαμε τόσα πολλά, στην ιστορία μας.. έγιναν πόλεμοι, επαναστάσεις, γέμισε αίμα και πόνο ο πλανήτης στη μακριά ανθρώπινη ιστορία.. τόσος κόπος, τόσες θυσίες, για να φτάσουμε σήμερα να θεωρούμε ελευθερία να κατεβάσεις μια μάσκα κάτω από τη μούρη και να πάρεις μια ανάσα. Σε μια ανθρωπότητα που ΠΟΤΕ, ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΤΥΡΑΝΝΙΑ, ακόμα και οι χειρότερες που πέρασαν,  δεν είχε τολμήσει να κοροϊδέψει τον άνθρωπο τόσο ξεδιάντροπα σε θέματα που αφορούσαν την υγεία του…

Τραγικές επιδημίες, πανδημίες  που έζησε στο παρελθόν ο άνθρωπος, χωρίς να έχει τα σημερινά μέσα και γνώσεις, και τις πέρασε με περισσότερη αξιοπρέπεια και θάρρος ….

Ντροπή και αίσχος για τη κατάντια μας.