Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΠΡΑΞΕΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

 

Ζούμε σε μια πολύ σκοτεινή εποχή, εγκλωβισμένοι σε κοινωνίες που κυβερνώνται από συμμορίες, απατεώνες, χειραγωγούς, υπηρέτες συμφερόντων τραπεζών και πολυεθνικών. Μέσα σαυτό το χάος καλούμαστε να ψηφίσουμε για να ασκήσουμε το συνταγματικό μας δικαίωμα σε ένα κράτος που το σύνταγμα έχει κουρελιαστεί ξεδιάντροπα, χωρίς να έχει τιμωρηθεί ούτε ένας προδότης.  Το δίλημμα των ημερών , αυτονόητο, αξίζει να πάμε να ψηφίσουμε ή όχι?

Ήδη έχω πει τη γνώμη μου περί αυτού, περιορίζοντας το ερώτημα στο ένα σκέλος. Τι κερδίζουμε αν δεν πάμε να ψηφίσουμε? Τίποτα. Γιατί να πάμε να ψηφίσουμε? Για να τους ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ. Να κάνουν ότι παιχνίδια θέλουν, να μαγειρέψουν τα αποτελέσματα, να οργανώσουν όπως γουστάρουν το μετα εκλογικό τοπίο, αλλά με εμάς συνειδητά αντίθετους στα σχέδια τους.

Αντιμέτωποι με τους ανόητους ή τους βολεμένους που θα ρίξουν το χαρτάκι σαν πιστά σκυλάκια εμείς μαύρο στο Μαυρογιαλούρο. Και γιατί όχι να δώσουμε δύναμη σε νέα πρωτόβγαλτα κόμματα έτσι για να δούμε αν κάποιος από αυτούς τα εννοεί αυτά που λέει ή απλά λιγουρεύεται τη καρέκλα.

Έχουμε περάσει από πολλά κύματα κι έχουμε ακούσει βουνά από ψέματα. Ο ένας έσκιζε τα μνημόνια κι ο άλλος έσκιζε τη συμφωνία για τις Πρέσπες. Κι αφού έσκισαν εμάς και τη πατρίδα μας, ζητάνε πάλι ψήφο εμπιστοσύνης. Δηλαδή πόσο πιο θράσος?

Επίσης, εκτός από όλα τα παραπάνω δεν μπορώ να ξεχάσω, τις ώρες που πέρασα μέσα στο κρύο σ΄ένα παγκάκι με απαγορευτικό να πλησιάζω τον υπόλοιπο κόσμο, γιατί ενώ ήμουν υγιής με μεταχειριζόντουσαν σαν λεπρή. Τα χαρτάκια που έπρεπε να συμπληρώνω για να βγω από το σπίτι. Τους εκβιασμούς και τα πρόστιμα για να με αναγκάσουν να βάλω στο σώμα μου ένα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και επικινδυνότητας σκεύασμα που σκέφθηκαν να το δοκιμάσουν επάνω μου γιατί οι πίθηκοι πειραματόζωα κοστίζουν!

Το γεγονός πως αναγκάστηκα να υποστώ ένα μαζικό τραμπουκισμό από συγγενείς, συναδέλφους, φίλους, γείτονες που από συνάνθρωποι μετατράπηκαν σε σεληνιασμένους που πλήγιαζαν τα χέρια τους με αντισηπτικά, σκέπαζαν τι μούρη τους με τα φίμωτρα, απομονώθηκαν, γέμισαν μίσος και τρόμο, με τα τηλεοπτικά κοράκια να τους δείχνουν, εντατικές, διασωληνομένους, φέρετρα, λες και είχαμε βρεθεί ξαφνικά στο 7^ο επίπεδο της κόλασης.

Δεν ξεχνώ τη στυγνότητα που φέρθηκαν στις πιο τρυφερές ηλικίες.. τα παιδάκια σκεπασμένα με κουβέρτες μέσα στις κρύες αίθουσες, με ανοιχτά παράθυρα και μάσκες στη μούρη, να εκπαιδεύονται πως να μην πλησιάζουν τους φίλους τους, πως να κάθονται σε απόσταση από τους άλλους, πως να θεωρούν επικίνδυνο κάποιον που δεν θα υπάκουγε ΣΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ.

Ακόμα και μέχρι τελευταία στιγμή που βρέθηκα να είμαι ανεμβολίαστη που δεν νόσησε (δεν ξέρω πόσοι είμαστε έτσι) πήγαινα στη δουλειά μου που είναι όλοι τριπλά τρυπημένοι κι αρρώστησαν 4-5 φορές ο καθένας, οι περισσότεροι και πολύ άσχημα, και δεν υποχρεώθηκαν ποτέ να κάνουν έλεγχο υγείας πριν έλθουν στη δουλειά, ακόμα κι όταν είχαν λήξει τα πιστοποιητικά εμβολιασμούς τους,  κι εγώ ΥΓΙΗΣ έπρεπε να φέρνω κάθε εβδομάδα το χαρτάκι που να βεβαιώνει πως είμαι ασφαλής για τους υπόλοιπους αλλιώς θα έτρωγα πρόστιμο. Ο άνθρωπος που ήταν καλά έπρεπε να πληρώνει για να είναι ήσυχοι οι άρρωστοι που τον τριγύριζαν.

Δεν θα μιλήσω για τις ειδήσεις που ξεφυτρώνουν δειλά δειλά σε παγκόσμιο επίπεδο και επιβεβαιώνουν τα περισσότερα από όσα έλεγαν οι ψεκασμένοι όπως τους ονόμασαν οι πονηροί γιατί ξέρουν πως είναι καλύτερο από το να εκτελείς τον αντίπαλο, να τον καθιστάς αναξιόπιστο, γιατί τσιμπάει καλύτερα το δόλωμα η αποχαυνωμένη τηλεορασόπληκτη μάζα. 

Η ουσία είναι πως βιώσαμε όλοι μας μια μεγάλη πρόβα επιβολής τυραννίας, μια "εκπαίδευση" στη μελλοντική δυστοπική κοινωνία που ετοιμάζουν, γιατί να είστε σίγουροι πως η περιπέτεια του κορωνοϊου θα μοιάζει παιδική χαρά μπροστά στα επόμενα. 

Τελευταίο αφήνω το έγκλημα στα Τέμπη. Που ήρθε σαν κεραυνός πάνω σε μια κοινωνία που ήδη ήταν πνιγμένη μέσα σε μια συνεχώς αυξανόμενη σήψη. Με εγκλήματα κάθε είδους και αποκορύφωμα τη κακοποίηση και εκμετάλλευση μικρών παιδιών, που είναι το τελευταίο σκαλοπάτι που μπορεί να φθάσει ο άνθρωπος-τέρας.

Σε αυτό το τοπίο το κατάμαυρο, και με κίνδυνο εκτός από τις δουλειές, την υγεία και το μυαλό μας να αρχίσουμε να χάνουμε και κομμάτια από τα εδάφη μιας πατρίδας,  που δεν ελευθερώθηκε ποτέ και που δεν ευτύχησε να την κυβερνήσει κάποιος αληθινός πατριώτης που να νοιαζόταν για την ευημερία και την πρόοδο του λαού της, καλούμαστε να ασκήσουμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα στην ψευτοδημοκρατία.

Ναι φαίνεται μάταιο, είναι όμως έτσι? Σκεφθείτε πριν αποφασίσετε να απέχετε, σε ποιον θα αποδείξετε και τι με αυτή τη κίνηση? Τη στιγμή που εσείς θα μείνετε σπίτι όλα τα κομματόσκυλα, οι παρατρεχάμενοι, οι βολεμένοι και οι ανόητοι,  θα είναι πρωί στις κάλπες με το χαρτάκι στο χέρι. Ναι θα είναι πολύ έξυπνο να καθίσουμε στο σπίτι, έτσι μπορεί να τα καταφέρουμε να μας εξουσιάζει εκείνο που αποφάσισε το 18-20% του πληθυσμού και αν. Πάρα πολύ έξυπνο.

Νομίζω ειδικά σε αυτές τις εκλογές, οι κυβερνώντες θα έπρεπε να προσφέρουν τουλάχιστον ένα λουκουμάκι δώρο σε κάθε απέχοντα, σαν δωράκι ευγνωμοσύνης.