Η ΜΟΙΡΑ. ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ

 

Πόσες φορές δεν έχουμε προφέρει στη ζωή μας κάποια φράση που να περιέχει τη λέξη μοίρα, μοιραίος, μοιραία. Η μοιραία γυναίκα, η μοιραία απόφαση, ένα μοιραίο λάθος. Πόσο βαθιά άλλαξε τη ζωή μας μια μοιραία συνάντηση. Είναι το πεπρωμένο, το ριζικό όπως θα λέγαμε πιο απλά. Είναι αυτό που πολύ απλά σκεφτόμαστε συχνά μέσα στο μυαλό μας, λέγοντας δεν ξέρουμε τις μας επιφυλάσσει η μοίρα. Μπορεί να υπάρχουν πάρα πολλοί που πιστεύουν πως είμαστε κυρίαρχοι στη ζωή μας, στις επιλογές μας και εμείς μόνο καθορίζουμε αυτό που θα συμβεί. Συγνώμη αν θα σας απογοητεύσω αλλά δεν είμαι από αυτούς. Γιατί πάρα πολλά γεγονότα στη ζωή μου δεν μπορούσαν να έχουν αυτή την «απλοϊκή εξήγηση».

Ο Βάρναλης είχε γράψει για το λαό «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα». Εκεί ακριβώς μπερδεύεται το πράγμα. Οι άνθρωποι όπως κάνουν σε όλα τα πράγματα στη ζωή τους, φτιάχνουν κατηγορίες και για εκείνα που δεν γνωρίζουν τι αλήθεια συμβαίνει. Ετσι πετάνε στη μια γωνιά τους «μοιρολάτρες» που είναι άνθρωποι που σηκώνουν τα χέρια ψηλά παραδομένοι και άβουλοι, και στην άλλη εκείνους που δεν πιστεύουν σε τέτοιες «αηδίες» όπως λένε και όλα εξαρτώνται από εμάς.

Υπάρχουν όμως μερικοί, που όπως σε όλα τα πράγματα διαισθάνονται πως ανάμεσα στα δύο υπάρχει μια γκρίζα ζώνη, όπου δεν πρέπει να είσαι ούτε άβουλος ούτε δειλός, αλλά έχεις συνειδητοποιήσει πως εκτός από τη δική σου επιλογή, το δικό σου αγώνα υπάρχουν δυνάμεις που σε ξεπερνάνε και κάποια στιγμή θα  έρθεις αντιμέτωπος με το ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ το οποίο είναι αναπόφευκτο.

Αυτό το μυστήριο της ζωής φρόντισαν να το εκμεταλλευτούν, ψεύτες, απατεώνες, που βλέποντας την ανθρώπινη αγωνία, γιατί ο άνθρωπος έχει συνείδηση της περιορισμένης ύπαρξης του, για να τον εξουσιάσουν και να τον υποτάξουν, μετατρέποντας τον σε ένα καλά εκπαιδευμένο σκύλο.

Όμως το πεπρωμένο δεν το εξουσιάζει κανείς από αυτούς. Και όταν έρχεται η κατάλληλη στιγμή είναι σαν να κινούνται διάφορα νήματα με τέτοιο τρόπο ώστε στο τέλος της παράστασης να ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.  

Από χτες πολύς κόσμος είναι σοκαρισμένος, απορημένος, αγανακτισμένος.  Προσπαθούν όλοι να βρουν τι ακριβώς έχει συμβεί. Ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ πλανάται στην ατμόσφαιρα. Μια απογοήτευση πως ότι και να κάνουμε το παιχνίδι είναι στημένο. Πολύ σωστά. Ετσι είναι. Μόνο που και το πεπρωμένο των παικτών είναι επίσης προκαθορισμένο.

Σε ένα παιχνίδι της μοίρας λοιπόν, όταν αυτό το παιχνίδι παίζεται πάνω στις πλάτες ενός έθνους, είναι λογικό πως θα πρέπει να υπάρξει κάποιος που θα είναι ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ που με την αλαζονεία χωρίς ΓΝΩΣΗ, θα κάνει ότι πρέπει να κάνει για να φέρει ο ίδιος την ανατροπή, που επιθυμούν εκείνοι που αδυνατούν να την κάνουν.

Μια σειρά από τραγικά γεγονότα, οδήγησαν την πατρίδα μας στο τελευταίο στάδιο. Θυσιάστηκαν πάρα πολλοί, σκοτάδια απλώθηκε στις ψυχές των ανθρώπων, κι αυτό κάποιος θα το σταματήσει άθελα του, κάποιος που το πεπρωμένο του έχει φορτώσει τη «καυτή πατάτα» ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ.

Ήρθα σε ρήξη με πολλούς φίλους που ξέρω πως με εκτιμούν, για την επιμονή μου να λέω στο κόσμο πως πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε. Από την αρχή ξεκαθάρισα για ποιο λόγο το έκανα, αλλά ίσως δεν έδωσαν σημασία. Είχα πει ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ. Δεν ξέρω πόσοι πήγαν σε αυτές τις εκλογές έχοντας στο μυαλό τους πως θα δουν μεγάλες εκπλήξεις, νέους σωτήρες να δοξάζονται, μεγάλες ανατροπές, η δική μου σκέψη δεν ήταν κάτι τέτοιο. Ηταν μια καταμέτρηση, να δούμε επί τέλους έχουν απωλέσει ΟΛΟΙ την ικανότητα σκέψης? Είναι ΟΛΟΙ άβουλοι και δειλοί? Γιατί έχετε πέσει σε τόσο βαθιά θλίψη. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ. Δεν σας αρκεί ένα 15% του πληθυσμού (μετά από όλη τη πλύση εγκεφάλου που έχει γίνει) που απαξίωσε τις επιλογές που το σύστημα επέβαλε? Πόσο θέλατε? 50-60% ? Μην είμαστε αφελείς.

Κι επειδή το σύστημα θέλει ακριβώς αυτό. Να πούμε έτσι απλά «αντε γ@μηθείτε, δεν ασχολούμαι ξανά με κανέναν» (πόσοι δεν το είπαν από χθες), εγώ θα πω, θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε, τώρα ίσως με περισσότερη πείρα. Ας κάνουμε και την επόμενη ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ, αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Ξέρουμε ποιος θα είναι ο μοιραίος. Ο εκ του πεπρωμένου επιλεγμένος. Οπότε απόλυτα ελεύθερα χωρίς να προβληματιζόμαστε για ποσοστά κλπ., κάνουμε αυτό που γουστάρουμε χωρίς ενδοιασμούς.

Καλή δύναμη, γιατί θα την χρειαστούμε.

 

ΥΣ. Λυπάμαι αν απογοητεύω μερικούς φίλους, που θέλουν να αναλύουν με την απόλυτη λογική τα πάντα, αλλά ξέρετε, μεταξύ πολλών άλλων συμβάντων στη ζωή μου, κάποια στιγμή βρέθηκα μέσα σε ένα αυτοκινητάκι, που τράκαρε με ένα θηρίο σε μια εθνική οδό, το αυτοκινητάκι έγινε σμπαράλια, όλα τα τζάμια έγιναν θρύψαλα, το τιμόνι έφτασε μέχρι το στήθος μου, η οροφή κόπηκε λίγο πάνω από το κεφάλι μου, οι πόρτες βυθίστηκαν και δεν άνοιγαν, τα γυαλιά ήταν παντού σαν χιόνι σκορπισμένα, οι ομάδες διάσωσης έβγαλαν πριόνια για να απεγκλωβίσουν, την σίγουρα νεκρή οδηγό, και βγήκα χωρίς να έχω καταλάβει τι έγινε, και με κοίταζαν σαν φάντασμα γιατί δεν είχα επάνω μου ούτε μια ελάχιστη γρατζουνιά, ούτε ένα μικρό μώλωπα, από ένα αυτοκίνητο που δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο και που είχε καρφωθεί κάτω από ένα φορτηγό, που το έσυρε 40 μέτρα σαν πατημένο σκουλικάκι. Ναι έχω μεγάλο σεβασμό για το πεπρωμένο.