ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ (1)

 

Τώρα που επικρατεί μια σχετική ησυχία γιατί έχουν αρχίσει τα μπάνια του λαού (για όσους ακόμα μπορούν και κρατούν αυτή τη συνήθεια) σκέφτηκα να ξεφύγω λιγάκι από τα συνηθισμένα και να διηγηθώ μερικές ιστορίες. Μπορεί να βγει και κάποιο νόημα. Ποιος ξέρει...

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ (2003)

Εμενα τότε προσωρινά μόνη μου σ'ενα μικρό διαμερισματάκι ισόγειο που είχε δυο εισόδους. Η μία ήταν η κεντρική της πολυκατοικίας και η άλλη μια πόρτα στον εσωτερικό κήπο.  Ηταν λίγες μέρες πριν το 15αύγουστο. Η πόλη ήταν έρημη. Που και που άκουγα κάποιο αυτοκίνητο να περνάει.  Περίμενα να έρθει η οικογένειά μου που βρισκόταν τότε εκτός Αθηνών , σε 2 μέρες για να περάσουμε μαζί λίγες μέρες.   Στην πολυκατοικία μου είχα μείνει ο τελευταίος κάτοικος. Και τα περισσότερα σπίτια στη γειτονιά ήταν άδεια.

Εκείνο το βράδυ λοιπόν καθώς κοιμόμουν, περασμένα μεσάνυχτα,  άκουσα θορύβους και ψυθιριστές ομιλίες στο κήπο. Περιττό να σας πω πως ένοιωσα ένα ξαφνικό φόβο. Μόλις είχα συνειδητοποιήσει πως και σε όλη τη πολυκατοικία να έκαναν επιδρομή οτιδήποτε είδους επισκέπτες δεν θα έπαιρνε χαμπάρι κανείς τίποτα. Σηκώθηκα μέσα στα σκοτάδια προσπαθώντας να μην κάνω κανένα θόρυβο και κρυφοκύταξα από τις γρίλιες προς το κήπο. Κάτι φιγούρες κινόντουσαν μιλάγανε ψιθυριστά. Κλέφτες? Πάγωσα από φόβο. Δεν πήρα καν την αστυνομία. Φοβόμουν ότι αν έκανα τον παραμικρό θόρυβο θα έπαιρναν χαμπάρι πως υπάρχει κάποιος και τους βλέπει. Εμεινα κοκκαλωμένη στο σκοτάδι χωρίς ν'ανασαίνω. 

Το ντεκόρ ταινίας τρόμου συμπληρώθηκε με ένα γρύλισμα που άκουσα έξω από το μπαλκόνι μου και ποδοβολητά μετά. Ακουσα να τρέχουν γρήγορα προς την εξώπορτα και μετά απόλυτη ησυχία. Ομως κάτι συνέχιζε να είναι στο κήπο.  Δεν υπήρχε ύπνος εκείνο το βράδυ. Ολες οι ταινίες τρόμου είχαν έρθει στο μυαλό μου... Το πρωί άνοιξα δειλά την πόρτα στο κήπο  σκεφτόμενη  τι θα κάνω μόνη μου, μια  μέρα ακόμα που μένει μέχρι να έρθουν οι δικοί μου. Ενα τέτοιο βράδυ δεν γινόταν να το ξαναπεράσω...

Μόλις πήγα ν΄ανοίξω άκουσα ένα περιέργο γρατζούνισμα στις γρίλιες.  Με οσο θάρρος μπορούσα πλησίασα τη γρύλια και κοίταξα έξω. Και τότε το είδα. Ενα καταπληκτικό σκυλί πολύ μεγάλο, δεν μπορούσα στην αρχή να καταλάβω αν είναι λυκόσκυλο ή λύκος! 
Μου γρατζούναγε συνέχεια το παράθυρο. Ανοιξα σιγά σιγά και μόλις  ο σκύλος με είδε άρχισε να μου γλύφει τα χέρια και να κουνάει χαρούμενα την ουρά. Ηταν ένα πανέμορφο λυκόσκυλο. Πήρα θάρρος τον χάιδεψα κι άρχισα να του μιλάω,  κι εκείνος τακτοποιήθηκε μπροστά στη μπαλκονόπορτα. Είχε ένα λουρί στο λαιμό που δεν έγραφε όμως κανένα στοιχείο.

Ολη η μέρα ήταν απίστευτη. Οτι και να έκανα όπου και να πήγαινα ο λύκος ακολουθούσε από κοντά. Μόλις πέρναγε κάποιος από δίπλα μου γαύγιζε μέχρι που έπαιρναν δρόμο όλοι. Ηταν άγριο σκυλί και καθόλου φιλικό με όλους τους άλλους. Αγόρασα ένα λουρί γιατί σκέφτηκα πως έπρεπε να τον συγκρατώ. Δεν είχε καμιά φιλική διάθεση με το κόσμο.  Σε εμένα έμοιαζε με γατάκι. Πήγα στην αστυνομία μαζί του και έκανα μια δήλωση μήπως κάποιος το είχε χάσει.
Πήγα για ψώνια κι αυτός κοντά μου . Γύρισα στο σπίτι και εκείνος πήρε τη στη θέση του στο κήπο.Τη νύχτα τριγύριζε σ΄ολο το κήπο . Ενοιωσα πως δεν φοβόμουν τίποτα. Κοιμήθηκα σαν πουλάκι.

Την άλλη μέρα ήρθε η οικογένεια . Δεν ήξερα τι να τους πρωτοπώ. Αλλά δε χρειάστηκε. Είδαν το λύκο κι εκείνος τους υποδέχτηκε όλους κουνώντας την ουρά και παίζοντας. Σαν να ήταν η οικογένειά του.  Του έβαλαν κι άλλο φαγάκι και νερό και φύγαμε όλοι μαζί για να ψωνίσουμε να του πάρουμε κι εκείνου φαγητό. Αυτή τη φορά όμως δεν ήθελε να ακολουθήσει. Οσο και να τον φώναζα ήθελε να καθίσει στην αυλή. 

Γύρισαμε χαρούμενοι κάνοντας σχέδια τι θα κάνουμε  με το καινούργιο μέλος της οικογένειας αν δεν τον αναζητούσε κάποιος. Να του πάρουμε ένα σπιτάκι του κήπου, πιάτα για το φαί, σπρέυ κλπ.και τι όνομα να του δώσουμε. Εμένα φυσικά το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν φύλακας. Ομως όλα ήταν μάταια όταν γύρισαμε κανένας σκύλος δεν υπήρχε. Το φαί και το νερό εκεί.

Για μέρες ρώταγα σε όλη τη γειονιά αν είχε χαθεί κάποιο σκυλί. Κοίταζα τις αυλές σε όλη τη συνοικία να δω αν υπήρχε ένα τέτοιο σκυλί. Πήγα πάλι στην αστυνομία αλλά κανείς δεν είχε αναζητήσει κανέα σκυλί. Ούτε κάποιος είχε δει ένα λυκόσκυλο στη γειτονιά. Εφυγε έτσι απλά όπως ήθρε και δεν τον  ξαναείδα ποτέ πια. Ηρθε από το πουθενά το βράδυ που είχαν εισβάλλει στην αυλή "επισκέπτες"  Τους έδιωξε πιθανότατα και μάλιστα άγρια (γιατί μετά θυμήθηκα λεπτομέρειες από όλο το χαμό που είχε γίνει στην αυλή, άκουγα εκείνη τη νύχτα πως ξαφνικά έφευγαν κακήν κακώς αλλά δεν ήξερα ακόμα ότι υπήρχε εκεί ο φύλακας..),

...παρέμεινε μια μέρα μέχρι να έρθει η οικογένειά μου και εξαφανίσηκε στο πουθενά.