ΦΥΛΑΞΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΟΝΕΙΡΟ. ΜΗΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.

 Παραφράζοντας τη γνωστή φράση (που αποδίδεται σε διάφορους, το διαδίκτυο πάσχει από το αναποφάσιστο σε ποιον ανήκουν οι διάσημες φράσεις, λόγω του ότι οι περισσότεροι χρήστες έχουν «στιγμιαία καλλιέργεια» που αποκτάται από εικονίτσες, συνθήματα, και αναμετάδοση αναρτήσεων που παίζουν το χαλασμένο τηλέφωνο» ), θα έλεγα πως ο κόσμος μας πλέον είναι γεμάτος από νάρκισσους – φουσκωτά μπαλόνια – γεμάτα αυτοπεποίθηση, και πραγματικούς ανθρώπους γεμάτους ανασφάλειες.

Η αυτοπεποίθηση των φουσκωτών μπαλονιών είναι αποτέλεσμα ενός παγκόσμιου μάρκετινγκ που διαφημίζει ακριβώς αυτό.. ΦΟΥΣΚΕΣ! Ένα γελοίο θέαμα που πιθανότατα, όσοι έχετε μπει στη διαδικασία να πάτε γυμναστήριο θα έχετε δει, είναι να βλέπεις γύρω πολύ όμορφες κοπέλες, αλλά διάφοροι μπρατσάδες το μόνο που κοιτάζουν είναι τα φουσκωμένα τους κρέατα στο καθρέφτη την ώρα που γυμνάζονται, πασαλειμμένοι με λάδια και αλοιφές. Παρομοίως θα έχετε δει τη σπουδαία γκόμενα στο μπαρ που τη συνοδεύει ένας φουκαριάρης και συνεχώς αυτοθαυμάζεται στο καθρέφτη πίσω από το πάγκο, τσεκάροντας πόσοι τη κοιτάνε, έχοντας κανονικά γραμμένο το συνοδό της.

Είναι μια ακόμα αρρώστια που δυστυχώς απλώνεται ταχύτατα σε όλα τα στρώματα της νεολαίας. Ενισχυμένη από χιλιάδες βιντεάκια στα κοινωνικά δίκτυα μαζικής αποχαύνωσης όπου κοριτσάκια (και αγοράκια πλέον) ποζάρουν σε σκηνές “trailer” μιας πιπεράτης τσόντας, αναζητώντας άραγε τι? Αλήθεια υπάρχει ελπίδα για όλα αυτά τα πλάσματα, που μια συμμορία «διαμόρφωσης προσωπικότητας» τους έχει κλέψει από πολύ νωρίς όλες τις «ουσίες» που χτίζουν το «εσωτερικό μας σώμα» αφήνοντας τα άδεια κουφάρια με τσιτωμένες επιδερμίδες.

Τι φοβούνται αυτά τα παιδιά? Ένα και μοναδικό πράγμα. ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΑ. Η συνεχής ενασχόληση ενός εφήβου στο να γίνει αποδεκτός από το περιβάλλον, είναι ακριβώς το αντίθετο από την ουσία της εφηβείας. Εκείνη η ηλικία που γεννούσε τους ανυπότακτους, ανυπάκουους, οργισμένους νέους, που ήθελαν να σπάσουν τις γονεϊκές ή σχολικές αλυσίδες και να πετάξουν ελεύθερα, έχει αντικατασταθεί από ανίκανα να δημιουργήσουν ένα δικό τους όνειρο παιδιά, παιδιά-αντίγραφα ειδώλων που δεν συμβολίζουν κάτι, παρά μόνο το πως κάποιος μπορεί να πλασάρει καλύτερα τα κρέατα του.

Απέναντι από αυτά τα άδεια σακιά, υπάρχει μια νεολαία που βράζει ακόμα το αίμα της, που όμως βρίσκεται στην δυσκολότερη θέση που έχει βρεθεί ποτέ κάθε παρελθούσα νεολαία. Αβοήθητη από αποχαυνωμένους, υποταγμένους και κουρασμένους γονείς, άχρωμους εκπαιδευτικούς, ένα αδίστακτο σύστημα δημιουργημένο από ανώμαλους τυράννους που μισούν ακριβώς αυτό. ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ. Όπως στη ταινία  «La Cité des enfants perdus» αυτά τα τέρατα δεν μπορούν ονειρευτούν και κλέβουν τα όνειρα των παιδιών.

Η παιδεραστία, το εμπόριο παιδιών, η παιδική πορνεία, η κακοποίηση των παιδιών, όλα αυτά ανθούν γιατί τα νήματα κινούν πλάσματα που στερούνται παντελώς ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗΣ. Όπως ο σειριακοί δολοφόνοι έχουν βασικά χαρακτηριστικά, εθισμό στην εξουσία, είναι χειριστικοί, όχι μόνο δεν ντρέπονται αλλά είναι περήφανοι για κάθε αποτρόπαια πράξη τους (ΚΑΥΧΗΜΑ), είναι κοινωνιοπαθείς, επιλέγουν για θύματα ευάλωτα άτομα.

Δώστε προσοχή στη παραπάνω περιγραφή και σκεφθείτε πόσους με αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά έχετε στείλει με τη ψήφο σας σε θέσεις εξουσίας, να ορίζουν το μέλλον των παιδιών σας. Πόσους τέτοιους εμπιστευτήκατε την υγεία σας στο «μεγάλο πείραμα» πρόσφατα. Πόσοι τέτοιοι ηγούνται των τεράστιων κολοσσών που ξοδεύετε όλη τη ζωή σας για να αποκτήσετε χρήματα και να μπορείτε να αγοράζετε τα προϊόντα τους και τις υπηρεσίες τους που εσείς οι ίδιοι ΠΑΡΑΓΕΤΕ.

Η τρύπα του λαγού πολύ βαθιά.

Ποιος μπορεί να τα βάλει με ένα διεστραμμένο χειριστικό νάρκισσο.

Αυτός ΠΟΥ ΘΑ ΑΓΝΟΗΣΕΙ ΤΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΑΓΝΟΗΣΕΙ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ, και θα επιμείνει σε αυτό που η ψυχή ορίζει.

Ποιός μπορεί να ελπίζει σε μια ομορφότερη πράγματικότητα? Αυτός που ΘΑ ΘΥΜΗΘΕΙ πως ο άνθρωπος είναι ένας ταξιδιώτης του ουρανού, κι όχι ένας δούλος στη κόλαση. Μπορούν να σε αλύσοδέσουν με τις πιο βαρειές αλυσίδες. Αλυσοδεμένος, μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να ταξίδέψεις με το νου σου, σε όποιο άστρο θέλεις? Μπορείς να ξεφύγεις σε άλλους γαλαξίες? Μπορείς να φτιάξεις ένα τεράστιο κήπο και να τοποθετήσεις μέσα τους ανθρώπους, τα φυτά, τα ζώα, τις ζωγραφιές, τα αντικείμενα, τα αρώματα που θέλεις? Μπορείς ακόμα και να αφήσεις το αλυσοδεμένο σώμα και να περάσεις το τοίχο της φυλακής άυλος, αόρατος, σαν μια πνοή ανέμου? Αν μπορείς, ποιος σε κρατάει από το να το κάνεις?