ΜΗΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ.

 

Οταν ξυπνάω με μια διάθεση αλλιώτικη, μια επιθυμία για ένα ταξίδι σε κάποιο άλλο σύμπαν, πετάω ένα κείμενο από τα παλιά, από εκείνα που ονομάζω "διαδρομές σε αχαρτογράφητα μέρη". Είναι ένα ξετρύπωμα από το ντουλαπάκι της μνήμης, πραγμάτων που μου θυμίζουν πως υπάρχουν τρόποι για ένα βήμα έξω από τη φθορά. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Όταν το χεις περάσει κι εσύ, μαθαίνεις εύκολα να αναγνωρίζεις όσους πάλεψαν με το παλιό σκοτάδι. Και γύρισαν. Είναι συνήθως , αφηρημένοι, κοιτάνε κάπου με προσοχή που οι υπόλοιποι δεν μπορούν να δουν τίποτα,  έχουν μια δόση κυνικότητας που εναλλάσσεται με ξεσπάσματα παιδιάστικης τρυφερότητας. Είναι αφορισμένοι και πιστοί συνάμα. Ευλογημένοι πεισματάρηδες... 

Είναι πλάσματα που μπορούν να ερωτευτούν τα πάντα και το ένα, με τόση φυσικότητα σαν να μην έχει κατορθώσει καμιά ασχήμια να ρίξει αμφιβολία στη λαχτάρα τους για ζωή. Μπορούν να αγαπήσουν διασχίζοντας το μίσος, να κάνουν ειρήνη την ώρα που ο πόλεμος έχει φτάσει στη πιο κρίσιμη καμπή, να μουσκεύουν στη βροχή χωρίς να αγγίζει τη φωτιά μέσα τους. 

Είναι οι άνθρωποι που πάνε ενάντια στους καιρούς με θράσος που περισσεύει, έχοντας υποτάξει εκείνα τα μικρά ανόητα φαντάσματα που παριστάνουν την κανονικότητα της ανθρώπινης ζωής. Χαμογελούν, αγκαλιάζονται, αγαπιούνται αγνοώντας τις υποδείξεις πως όλα ίδια είναι. 

Ναι είναι εκείνοι που ανάμεσα στα ίδια ξεχώρισαν τα άλλα. Τράβηξαν έξω από τη παγερή τάξη τη γοητεία του χάους. Λαχτάρησαν να αγκαλιαστούν, να φιληθούν, να ερωτευτούν χωρίς φόβο μέσα στη τρομοκρατία ενός υποκριτικού καθωσπρεπισμού, μιας ζηλόφθονης αδυναμίας ευτυχίας. 

Άνθρωποι που επέλεξαν το όνειρο από τον εφιάλτη.

Τον ενθουσιασμό από την απάθεια.

Τη λαχτάρα από την εγκατάλειψη.

Τη φλόγα από το πάγο.

Τη λάμψη από το γκρι. 

Μην προσπαθείτε να τους λυγίσετε, να τους προειδοποιήσετε, να τους κάνετε ν΄αλλάξουν βλέμμα, να σβήσουν το χαμόγελο, να χαλαρώσουν το σφιχτό αγκάλιασμα, μην τους ζητήσετε να γίνουν, 

είναι ήδη και είναι αυθεντικοί , ερωτεύονται μια λέξη, μια λάμψη, ένα αφημένο παλτό σε μια καρέκλα, ένα νεύμα, ένα ίχνος από άρωμα, ένα σημείωμα γραμμένο στη τύχη, μια ξαφνική φωνή μέσα στη σιωπή, ένα κοίταγμα φευγαλέο που έκλεισε το μάτι, ερωτεύονται το αυθόρμητο, το υπέροχο που μπορούν να διακρίνουν ακόμα και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. 

Έλεγε ο ποιητής "μοιάζω με έναν άνθρωπο που γυρίζει συνεχώς μ΄ενα κεραμίδι στο χέρι του για να βρει που είναι το σπίτι του". Υπάρχουν άνθρωποι που αυτό το κεραμίδι το τοποθέτησαν μ΄ενα τρόπο μοναδικό να μην μπορεί κανείς πια να το αφαιρέσει. Που ταίριαξαν το όνειρο με τη πραγματικότητα, την επιθυμία με τη πραγματοποίηση, και που δεν διαψεύστηκαν από καμία Κασσάνδρα. 

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι μονάχοι, γιατί ο δικός τους κόσμος καθρεφτίζεται στο κόπο, στην επιμονή, στη φροντίδα που έδωσαν όταν καλλιέργησαν το χωράφι τους, κι αυτό έβγαλε καρπούς γερούς, και τους γεύονται. 

Ας τους αφήσουμε να είναι ξεχωριστοί για να θυμίζουν στους υπόλοιπους, πως τίποτα δεν γίνεται στη τύχη , τα πάντα μπορούν να γίνουν όταν αληθινά τα ζητήσεις, έχοντας αφαιρέσει από μέσα σου κάθε δειλία, κάθε ψέμα, κάθε μικρότητα που σε αναγκάζει να γονατίζεις. 

Γιατί για να ζήσεις κοιτώντας τον ήλιο κατάματα, πρέπει να μη φοβηθείς πως θα σου κάψει τα μάτια, για κολυμπήσεις σε βαθιά νερά, πρέπει να μη φοβηθείς πως θα πνιγείς, για να αγαπήσεις  πέρα από κάθε πρέπει, που υποβάλλει  η ζωή των άλλων,  πρέπει να μην αφήσεις κανέναν να σε πείσει πως αυτό είναι ανέφικτο.

 Και για να μην πείθεσαι από κανένα, είναι απαραίτητο να έχεις περάσει το προσωπικό σου δικαστήριο, να έχει βγει η απόφαση, να έχεις εκτίσει τη ποινή , και καθώς θα βγεις από τη φυλακή, στην έξοδο, θα σε περιμένει η ζωή που είχες όλο το καιρό να ανακαλύψεις πολεμώντας τους δαίμονες σου και νικώντας τους κατά κράτος στα λίγα τετραγωνικά κελιού, που κάποιος αυθαίρετα είχε αποφασίσει πως είναι ο χώρος που σου αναλογεί.