Η φράση "ποιος θα το φανταζόταν πως θα γινόμαστε έτσι" ακούγεται συνέχεια από χιλιάδες στόματα, στη γονατισμένη Ελλάδα. Και όχι μόνο. Πλανάται πάνω από όλο το περίφημο δυτικό πολιτισμό. Ναι, πάει καιρός που είχαμε ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι σκλάβος. Χωμένοι να ονειρευόμαστε μέσα στις ζεστές μας πυτζάμες, την ώρα που ο υπέροχος πολιτισμός μας αφάνιζε ολόκληρα κράτη και για πάρτη μας , άρπαζε ότι γούσταρε και πέταγε όλα τα άλλα στο μεγάλο σκουπιδοτενεκέ της περιφρόνησης του.
Οι απολίτιστοι, κι εμείς οι πολιτισμένοι και οι άλλοι τα παραπετάσματα, με τους φτωχούς στα συσσίτια, τη μιζέρια στη καθημερινότητα και τα θλιμμένα πρόσωπα των τυραννικών καθεστώτων. Οι υποανάπτυκτοι, οι καταπιεσμένοι κι εμείς οι Θεοί. Το american dream..Η εποχή της αφθονίας, της περηφάνιας του δυτικού λευκού ανθρώπου, του κατακτητή, του σταυροφόρου, του εκλεκτού τέκνου κάποιου αόρατου θεού, το συναίσθημα να ανήκεις στους εξελιγμένους, να ανήκεις έστω και σαν υπηρέτης στην αυλή των ισχυρών.
Και τώρα τι έγινε? Κάτι περίεργο συμβαίνει...Οι παντοδύναμες δυτικές ηγεμονίες, αφού έφαγαν, ήπιαν και γ@μίσαν ότι υπήρχε πάνω στο πλανήτη, δεν χόρτασαν θέλουν και το δανεικό παράδεισο που χάρισαν στους ντόπιους σκλάβους τους πίσω. Τα θέλουν όλα. Δεν μπορούν να αντέξουν τις καλοζωισμένες κοινωνίες. Ανασαίνουν μόνο όταν υπάρχει χνώτο που να βρωμάει από τη πείνα, η μυρουδιά του φόβου και της απόγνωσης. Θρέφονται με αυτές τις οσμές τα αρπακτικά...
Τώρα θα έρθει εποχή που θα γυρίζει κανείς από κάποιο πρώην υποανάπτυκτο ή καταπιεσμένο κράτος στα δικά μας λημέρια και θα νομίζεις πως μπήκε ξαφνικά σε κάποια αποικία των περασμένων αιώνων με όλη την αθλιότητα των ξεπουλημένων φυλάρχων και των σφαγιασθέντων πληθυσμών. Γυρίζουμε πίσω με βήματα γοργά, στην υπέροχη εποχή των σκοτεινών χρόνων.
Εκεί όπου ο πλούτος και η δυστυχία ήταν θέλημα θεού. Οι δοκιμασίες το τσεκάρισμα κάποιου θεού για να δει πόσο πολύ δούλος του είσαι. Εκεί που η τυραννία ήταν κληρονομικό δικαίωμα και οι χωριάτες μέσα το φέουδο ιδιοκτησία των αφεντάδων. Εκεί που στα φτηνοπάζαρα έβρισκες από σάπια ψωμιά μέχρι σάπιες πουτάνες να ξεπουλιούνται για ένα πιάτο φαΐ. Εκεί που η αρρώστια ήταν μάστιγα των πολλών αλλά η θεραπεία της προνόμιο των λίγων εκλεκτών του Θεού.
Ο νέος μεσαίωνας ντυμένος με μοντέρνα ρούχα και καλωδιωμένος στα μέσα μαζικής αποβλάκωσης και τα δίκτυα κοινωνικής κατάντιας, ίδιος είναι με το παλιό απλά έχουν αλλάξει οι μέθοδοι. Εντάξει δεν θα σε βάλει στη πυρά αν δεν είσαι καλό παιδί απλά θα σου πάρει τη πιστοληπτική ικανότητα από τις τράπεζες και θα βάλεις φωτιά μόνος σου κάποια στιγμή επάνω σου. Εντάξει δεν θα τσουβαλιάζει πανουκλιασμένο κορμί σου σε κάποιο κάρο να σε πετάει σ΄ενα λάκκο, έχει αντικαταστήσει τώρα το κάρο με το ράντζο που μπορεί στην αναμονή των 450 πριν από σένα σ΄ενα υποβαθμισμένο υποτίθεται νοσηλευτικό ίδρυμα να πεθάνεις χωρίς να πάρει χαμπάρι κανείς.
Δεν θα επιλέξει ποια παιδιά θα πηγαίνουν σχολείο και ποια όχι γιατί δεν υπάρχει λόγος πλέον. Αντί να αποκλείει τις μάζες από τη μόρφωση έκανε τους πάντες αμόρφωτους και ησύχασε! Ο μεσαίωνας της νέας εποχής δεν έχει ανάγκη για βίαιους κοινωνικούς αποκλεισμούς και εμφανείς αιμοσταγείς επιδρομές έναντι των αδύναμων πληθυσμών, ούτε καθαγιασμένες ιερές εξετάσεις, αυτά είναι βάρβαρα πράγματα.
Οι διδαχές του παρελθόντος είναι πως όλα αυτά ήταν χρήσιμα τότε που οι άνθρωποι προσπαθούσαν ακόμα να αναρωτηθούν. Τότε που οι φιλόσοφοι έβρισκαν νέες απαντήσεις και οι αστρονόμοι έδιναν ονόματα στους άγνωστους πλανήτες. Τότε που τα διασωθέντα αρχαία κείμενα από την επέλαση της θρησκευτικής παράνοιας, έμοιαζαν θησαυροί στο μυαλό των σοφών ακόμα. Ήταν τότε που κάθε σπίτι έκρυβε ένα φάντασμα και κάθε όνειρο ένα μυστήριο. Τότε ναι, χρειαζόντουσαν βίαια λουριά γιατί κι ο καταπιεσμένος γινόταν βίαιος, χρειαζόντουσαν ιερές καθάρσεις γιατί ακόμα ο άνθρωπος είχε απορίες, σήμερα γιατί?
Σήμερα ζούμε σε ένα βόθρο πλέον, του πρώην λαμπρού δυτικού πολιτισμού, όπου υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν σημασία σε τηλεοπτικές εκπομπές, πιστεύουν τους δημοσιογράφους και ψηφίζουν τους πολιτικούς. Τόσο βλίτα. Γιατί να χρησιμοποιήσει βίαια μέσα κανείς σ΄αυτά τα δύστυχα ανθρωπάκια αφού μπορεί να τα γδύσει, να τα βασανίσει, να τα ξεφτιλίσει και να τους αρέσει.
Και οι μεγάλες επαναστάσεις? Τα φώτα που δώσαμε στους άλλους λαούς να δουν πως οι σκλάβοι γίνονται λεύτεροι? Αυτό είναι το κακό. Ακόμα και σ΄αυτό πατώσαμε. Ακόμα κι αυτά που κερδίσαμε με αίμα τα παραδίνουμε ένα ένα σαν ντροπιασμένα παιδάκια στο μπαμπά τους. Θα υπάρξουν καινούργιες επαναστάσεις άραγε? Θα σηκώσουν το ανάστημα οι νέοι άνθρωποι αναζητώντας όχι πλέον κυριαρχία και τυραννία έναντι των υπόλοιπων, αλλά ένα νέο πλανήτη απαλλαγμένο από τα όρνια που τον κατασπαράζουν τώρα? Ναι αμέ θα γίνει, όταν αγοράσουμε νέα πληκτρολόγια.
Οι απολίτιστοι, κι εμείς οι πολιτισμένοι και οι άλλοι τα παραπετάσματα, με τους φτωχούς στα συσσίτια, τη μιζέρια στη καθημερινότητα και τα θλιμμένα πρόσωπα των τυραννικών καθεστώτων. Οι υποανάπτυκτοι, οι καταπιεσμένοι κι εμείς οι Θεοί. Το american dream..Η εποχή της αφθονίας, της περηφάνιας του δυτικού λευκού ανθρώπου, του κατακτητή, του σταυροφόρου, του εκλεκτού τέκνου κάποιου αόρατου θεού, το συναίσθημα να ανήκεις στους εξελιγμένους, να ανήκεις έστω και σαν υπηρέτης στην αυλή των ισχυρών.
Και τώρα τι έγινε? Κάτι περίεργο συμβαίνει...Οι παντοδύναμες δυτικές ηγεμονίες, αφού έφαγαν, ήπιαν και γ@μίσαν ότι υπήρχε πάνω στο πλανήτη, δεν χόρτασαν θέλουν και το δανεικό παράδεισο που χάρισαν στους ντόπιους σκλάβους τους πίσω. Τα θέλουν όλα. Δεν μπορούν να αντέξουν τις καλοζωισμένες κοινωνίες. Ανασαίνουν μόνο όταν υπάρχει χνώτο που να βρωμάει από τη πείνα, η μυρουδιά του φόβου και της απόγνωσης. Θρέφονται με αυτές τις οσμές τα αρπακτικά...
Τώρα θα έρθει εποχή που θα γυρίζει κανείς από κάποιο πρώην υποανάπτυκτο ή καταπιεσμένο κράτος στα δικά μας λημέρια και θα νομίζεις πως μπήκε ξαφνικά σε κάποια αποικία των περασμένων αιώνων με όλη την αθλιότητα των ξεπουλημένων φυλάρχων και των σφαγιασθέντων πληθυσμών. Γυρίζουμε πίσω με βήματα γοργά, στην υπέροχη εποχή των σκοτεινών χρόνων.
Εκεί όπου ο πλούτος και η δυστυχία ήταν θέλημα θεού. Οι δοκιμασίες το τσεκάρισμα κάποιου θεού για να δει πόσο πολύ δούλος του είσαι. Εκεί που η τυραννία ήταν κληρονομικό δικαίωμα και οι χωριάτες μέσα το φέουδο ιδιοκτησία των αφεντάδων. Εκεί που στα φτηνοπάζαρα έβρισκες από σάπια ψωμιά μέχρι σάπιες πουτάνες να ξεπουλιούνται για ένα πιάτο φαΐ. Εκεί που η αρρώστια ήταν μάστιγα των πολλών αλλά η θεραπεία της προνόμιο των λίγων εκλεκτών του Θεού.
Ο νέος μεσαίωνας ντυμένος με μοντέρνα ρούχα και καλωδιωμένος στα μέσα μαζικής αποβλάκωσης και τα δίκτυα κοινωνικής κατάντιας, ίδιος είναι με το παλιό απλά έχουν αλλάξει οι μέθοδοι. Εντάξει δεν θα σε βάλει στη πυρά αν δεν είσαι καλό παιδί απλά θα σου πάρει τη πιστοληπτική ικανότητα από τις τράπεζες και θα βάλεις φωτιά μόνος σου κάποια στιγμή επάνω σου. Εντάξει δεν θα τσουβαλιάζει πανουκλιασμένο κορμί σου σε κάποιο κάρο να σε πετάει σ΄ενα λάκκο, έχει αντικαταστήσει τώρα το κάρο με το ράντζο που μπορεί στην αναμονή των 450 πριν από σένα σ΄ενα υποβαθμισμένο υποτίθεται νοσηλευτικό ίδρυμα να πεθάνεις χωρίς να πάρει χαμπάρι κανείς.
Δεν θα επιλέξει ποια παιδιά θα πηγαίνουν σχολείο και ποια όχι γιατί δεν υπάρχει λόγος πλέον. Αντί να αποκλείει τις μάζες από τη μόρφωση έκανε τους πάντες αμόρφωτους και ησύχασε! Ο μεσαίωνας της νέας εποχής δεν έχει ανάγκη για βίαιους κοινωνικούς αποκλεισμούς και εμφανείς αιμοσταγείς επιδρομές έναντι των αδύναμων πληθυσμών, ούτε καθαγιασμένες ιερές εξετάσεις, αυτά είναι βάρβαρα πράγματα.
Οι διδαχές του παρελθόντος είναι πως όλα αυτά ήταν χρήσιμα τότε που οι άνθρωποι προσπαθούσαν ακόμα να αναρωτηθούν. Τότε που οι φιλόσοφοι έβρισκαν νέες απαντήσεις και οι αστρονόμοι έδιναν ονόματα στους άγνωστους πλανήτες. Τότε που τα διασωθέντα αρχαία κείμενα από την επέλαση της θρησκευτικής παράνοιας, έμοιαζαν θησαυροί στο μυαλό των σοφών ακόμα. Ήταν τότε που κάθε σπίτι έκρυβε ένα φάντασμα και κάθε όνειρο ένα μυστήριο. Τότε ναι, χρειαζόντουσαν βίαια λουριά γιατί κι ο καταπιεσμένος γινόταν βίαιος, χρειαζόντουσαν ιερές καθάρσεις γιατί ακόμα ο άνθρωπος είχε απορίες, σήμερα γιατί?
Σήμερα ζούμε σε ένα βόθρο πλέον, του πρώην λαμπρού δυτικού πολιτισμού, όπου υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν σημασία σε τηλεοπτικές εκπομπές, πιστεύουν τους δημοσιογράφους και ψηφίζουν τους πολιτικούς. Τόσο βλίτα. Γιατί να χρησιμοποιήσει βίαια μέσα κανείς σ΄αυτά τα δύστυχα ανθρωπάκια αφού μπορεί να τα γδύσει, να τα βασανίσει, να τα ξεφτιλίσει και να τους αρέσει.
Και οι μεγάλες επαναστάσεις? Τα φώτα που δώσαμε στους άλλους λαούς να δουν πως οι σκλάβοι γίνονται λεύτεροι? Αυτό είναι το κακό. Ακόμα και σ΄αυτό πατώσαμε. Ακόμα κι αυτά που κερδίσαμε με αίμα τα παραδίνουμε ένα ένα σαν ντροπιασμένα παιδάκια στο μπαμπά τους. Θα υπάρξουν καινούργιες επαναστάσεις άραγε? Θα σηκώσουν το ανάστημα οι νέοι άνθρωποι αναζητώντας όχι πλέον κυριαρχία και τυραννία έναντι των υπόλοιπων, αλλά ένα νέο πλανήτη απαλλαγμένο από τα όρνια που τον κατασπαράζουν τώρα? Ναι αμέ θα γίνει, όταν αγοράσουμε νέα πληκτρολόγια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου