ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ, ΠΟΥ ΠΑΩ, ΤΙ ΘΕΛΩ?....

 

Γίνεται μεγάλη συζήτηση και τσακωμοί για την λεγόμενη αποδοχή της «διαφορετικότητας». Το πρόβλημα όμως δεν είναι η αποδοχή της αλλά η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ της αποδοχής. Είναι η αντίστροφη αντίληψη των κινημάτων περασμένων εποχών, όπου ένα μέρος της νεολαίας προσπαθούσε να σπάσει το αραχνιασμένο κατεστημένο. Έτσι καλλιτέχνες (κυρίως στη ροκ οικογένεια) έβγαιναν ντυμένοι τρελά, άλλοι σαν τραβεστί, άλλοι με σατανιστικά σχέδια, άλλοι τσίτσιδοι, όπως παλιότερα τα παιδιά των λουλουδιών, με τον ελεύθερο έρωτα, τα τσιγαριλίκια, το γυμνό. Η νεολαία ήθελε να «σοκάρει» να υπερβάλλει, να ταράξει τα νερά και να ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ μερικά δικαιώματα, βγαίνοντας από μερικούς αιώνες δογμάτων και καταπίεσης.

Το ίδιο δημιουργήθηκαν και διάφορα άλλα κινήματα. Των οικολόγων, των vegan, από εκείνους που ένοιωθαν πως κάτι στραβό, άσχημο συνέβαινε πάνω στη φύση, στα πανίδα στη χλωρίδα του πλανήτη από το άπληστο ανθρώπινο είδος.

Όμως οι συμμορίες από τα θηρία που κινούν τα νήματα της ιστορίας και της χειραγώγησης της ανθρώπινης κοινωνίας, είδαν σε αυτά τα κινήματα την ευκαιρία να πετύχουν το τέλειο. Εσβησαν τις φωτιές που έκαιγαν για τις μάγισσες και τους ανυπότακτους, κατέβασαν τα τουφέκια από τα εκτελεστικά αποσπάσματα για τους επαναστάτες και σκέφθηκαν πως η μεγάλη μαγκιά δεν είναι να φοβίζεις συνεχώς τα πρόβατα με το λύκο, αλλά να τα πείσεις πως ο λύκος άλλαξε νοοτροπία και τρώει πια μόνο χορτάρι!!

Από τη μια μεριά της κοινωνίας, απέναντι στην νεολαία που απαιτούσε ένα νέο κόσμο, ναι υπήρχε το αραχνιασμένο κατεστημένο, που όμως έκρυβε μέσα του μερικές αξίες που ήταν «επικίνδυνες» για την νέα τάξη πραγμάτων. Υπήρχε μια λεπτή ισορροπία που αν κατόρθωναν οι άνθρωποι να την πετύχουν αυτό θα ήταν εντελώς επικίνδυνο να συμβεί. Ένας νέος κόσμος όπου ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, αλλά με μεγαλύτερες ελευθερίες για τα νέα παιδιά, κατανόηση των ανησυχιών τους, αποδοχή μιας διαφορετικότητας χωρίς δράματα. ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΑΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ τη μάχη των ανθρώπινων δικαιωμάτων τους, αλλά μαζί με την κατάκτηση του δικαιώματος στην εργασία, στην ψήφο, στη διασκέδαση, στην ελεύθερη επιλογή της ζωής τους ΝΑ ΠΑΡΕΜΕΝΑΝ ΘΥΛΗΚΑ, ΜΗΤΕΡΕΣ, η κολώνα που θα πάταγαν με ασφάλεια, ζεστασιά, φροντίδα ΥΓΙΗ ΠΑΙΔΙΑ, ΜΕ ΗΡΕΜΟ ΨΥΧΙΚΟ ΚΟΣΜΟ. Θα έστελναν δυναμικά τα μηνύματα τους οι οικολόγοι, οι vegan και ίσως ο άνθρωπος ΕΥΡΙΣΚΕ ΠΑΛΙ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΣΗ, θα μπορούσε να καταναλώνει κρέας όπως παλιά πολύ λίγο, και σαν ανάγκη, ίσως συνειδητοποιούσε εκ νέου  την αξία της ζωής στην ύπαιθρο, όπως την περιέγραφαν οι πατεράδες οι παππούδες.

Όλα αυτά ήταν πολύ επικίνδυνα. Μια λύση υπήρχε.

Πρώτα η ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ.

Πατέρας, μητέρα απόντες λόγω εργασίας. Προώθηση προτύπων όπου η γυναίκα χάνει την ουσία της, και προσπαθεί να μοιάσει στον άντρα. ΟΧΙ ΙΣΟΤΗΤΑ ΑΠΛΑ, να γίνει ΙΔΙΑ, πρώτο αφύσικο πράγμα.

Τα παιδιά να έχουν λιγότερο χρόνο με τους γονείς, μεγαλώνοντας με γιαγιάδες, νταντάδες ή και μόνα του, δεύτερο αφύσικο πράγμα.

ΜΕΤΑ Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΕΡΩΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΕΜΠΕΥΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΣΟΝΤΕΣ!  τρίτο αφύσικο πράγμα.

Όχι απλά ελεύθερος έρωτας. Οι νέοι δεν αρκούσε να είναι όπως τα παιδιά των λουλουδιών. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΕ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ Γ@ΜΙΣΙΟΥ. Τα αγόρια τα κορίτσια δεν έπρεπε να συνεχίσουν να ονειρεύονται πως είναι πρωταγωνιστές σε κάποιο ρομαντικό μυθιστόρημα, τους έσπρωξαν με κάθε μέσο να είναι πρωταγωνιστές σε φτηνιάρικες τσόντες.

Μετά από αυτό όλα ήταν εύκολα. ΛΕΦΤΑ, Γ@ΜΗΣΙ, ΑΚΡΙΒΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ, ΜΟΔΑΤΑ ΡΟΥΧΑ, ΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ – ΑΣΕΒΕΙΑ ΙΣΟΝ ΜΑΓΚΙΑ – ΠΡΟΣΤΥΧΑ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΙΣΟΝ ΜΑΓΚΙΑ – ΑΡΠΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤ@ΡΧΙΔΙΣΜΟΣ ΙΣΟΝ ΜΑΓΚΙΑ.

Όπλα για τις συμμορίες? Τα δυο βασικά ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.

Το επόμενο στάδιο ήταν πανεύκολο.

ΔΕΝ ΠΡΟΩΘΕΙΣ ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ».

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ και ΡΙΧΝΕΙΣ ΜΙΑ ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ κανονικότητα αφού πλέον έχεις μετατρέψει το δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, δηλαδή τους νέους όχι σε επαναστάτες με οράματα και αξίες, αλλά σε αποχαυνωμένους ακολούθους των ανώμαλων προτύπων που πλασάρεις σαν γ@μάτη «φάση».

Αυτό το παιχνίδι παίχτηκε σε πολλά επίπεδα, όπου άνθρωποι φυσιολογικοί, όχι μόνο δεν μπορούν να είναι πλέον ελεύθεροι, αλλά στοχοποιούνται σαν «σκουπίδια» που πρέπει να αποβληθούν από τα κοινωνικά πρότυπα.

Ακόμα και η εσωτερική ανάγκη για την πίστη σε κάποιο Θεό (οποιονδήποτε)  μετατράπηκε στις δυτικές κοινωνίες σε ιδιότητα των αγράμματων και γραφικών.

Νομίζετε πως θα σταματήσουν κάπου?

Ναι, θα σταματήσουν όταν η πλειοψηφία της κοινωνίας θα έχει ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΤΙ ΘΕΛΕΙ, ΠΟΥ ΠΑΕΙ, όταν ο άνθρωπος θα περιμένει με το τηλεκοντρόλ στο χέρι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΛΕΠΤΟ.

Προς το παρόν οι περισσότεροι βιώνουν ένα γελοίο σύνδρομο ενοχής για κάθε σκέψη τους φυσιολογική που όμως δεν ανταποκρίνεται στα τηλεοπτικά πρότυπα.

Αγαπώ τη πατρίδα μου… μήπως είμαι φασίστας?

Πιστεύω σε ένα Θεό…. Μήπως είμαι ψεκασμένος?

Θέλω να μην ντύνομαι πρόστυχα…. Μήπως είμαι Θεούσα?

Θέλω να γνωρίσω τον έρωτα με κάποιον που αγαπώ… μήπως είμαι παρθενοπιπίτσα?

Εφαγα ένα κεφτέ…. Μήπως είμαι εγκληματίας?

Βρίσκω γελοίο ένα άντρας να φοράει τακούνια και κραγιόν….. μήπως είμαι ομοφοβικός?

 

Καλημέρα σας.

 

 

 

ΕΛΛΑΔΑ, ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΜΕΛΟΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΤΩΝ ΗΠΑ.

 

Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και τους Αλβανούς, Ράμα. Η βόρεια Μακεδονία έγινε Μακεδονία. Στο καρναβάλι της ηλιθιοβίζιον εκείνοι που πλαισίωναν την εκπρόσωπο της Ελλάδας δηλώνουν Τούρκοι από τη Θράκη. Ο σουλτάνος συνεχίζει με τις γκρίζες ζώνες και την συνεκμετάλλευση.

Χθες στον ηλεκτρικό βρέθηκα σε μια φοβερή φάση. Έκανα παρατήρηση σε μια γυναίκα για κάτι που ήταν πολύ σωστό να γίνει παρατήρηση, κι άρχισε να μου μιλάει απότομα και να βρίζει της είπα να μιλάει καλύτερα και ξαφνικά γύρω μου 4-5 άλλες γυναίκες άρχισαν να μου φωνάζουν μιλώντας αλβανικά, η μία είπε "σκάσε", έμεινα κάπως συνειδητοποιώντας πως στο συγκεκριμένο βαγόνι δεν υπήρχε άλλος Έλληνας ή Ελληνίδα. Αλβανοί, Ρώσοι, Αφρικανοί, και δεν ξέρω τι άλλης εθνικότητας. Αν υπήρχε κάποιος άλλος Έλληνας δεν θέλησε να ανακατευτεί.

Και τότε ναι, κατάλαβα πως γινόμαστε μειονότητα. Μια σιωπηλή γενοκτονία. Ξεκίνησε με τα μνημόνια, συνεχίστηκε με την ανεξέλεγκτη είσοδο αλλοδαπών, με τα γύρω κράτη να ονειρεύονται κι ένα κομμάτι μας, και με τους "αλλοδαπούς" κυβερνήτες να φορτώνουν το φέρετρο της πατρίδας με όσα περισσότερα καρφιά μπορούν, μέχρι να την θάψουν στο πιο βαθύ σημείο που δεν θα μπορεί κανείς να την βρει.

Κι ο κοσμάκης? Θεατές ενός γελοίου τσίρκου ή συμμετέχοντες σαν κλόουν. Βγείτε λίγο από τα αυτοκίνητα σας, ανακατευτείτε με το πλήθος, πάρτε τα ΜΜΜ, πηγαίνετε στις υπό κατάληψη ζώνες της Αθήνας, εκεί που οργιάζουν ναρκωτικά, όπλα, πορνεία, όπου η κάθε εισαγόμενη και ντόπια συμμορία προσπαθεί να πάρει το αρχηγηλίκι, εκεί που παίζουν σκηνές τύπου αμερικάνικων γκέτο.

Ανίκανοι, άβουλοι, υποταγμένοι άνθρωποι σε ένα κανονικό καρτέλ, που δεν έχει πατρίδα, δεν έχει αξίες, δεν αναγνωρίζει νόμους, δεν ενδιαφέρεται για το ποιος ζει, ποιος πεθαίνει, με μια νεολαία που κάνουν κάθε προσπάθεια να την εκπαιδεύσουν, όχι ως  αυριανούς Έλληνες πολίτες , αλλά σαν εκπαιδευμένους και συνηθισμένους , στην ανομία, την ανωμαλία και την εγκληματικότητα κατοίκους μιας παρακμιακής συνοικίας μιας αμερικάνικης μεγαλούπολης.

Το παιχνίδι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο κι εσύ πνίγεσαι με δίχρωμα κασκόλ….

 Μπες τώρα εδώ μέσα και πες πως κάνω εθνικιστικό παραλήρημα.

"Υπάρχουν χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις στους ανθρώπους που αγαπάς από το να τους σκοτώσεις. Το πιο συνηθισμένο είναι να κάτσεις να δεις τον κόσμο να το κάνει. Εσύ άραξε και διάβασε την εφημερίδα σου..."

Από την άλλη, όλα αυτά ήρθαν φυσιολογικά, από τη στιγμή που η Ελλάδα, δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα πολιτεία των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΤΩΝ ΗΠΑ.