ΤΑ ΕΠΤΑ (ΔΙΑΧΝΟΝΙΚΑ) ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ.

Μπορούν να τσακώνονται στην αιωνιότητα οι ένθεοι και άθεοι, οι αγνωστικιστές, οι πιστοί των διάφορων θρησκειών και δογμάτων μεταξύ τους, κανένας όμως δεν θα μπορέσει ποτέ να αμφισβητήσει πιστεύω τη λίστα των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων.

Ολόκληρος ο "πολιτισμός" μας είναι δομημένος πάνω σ΄αυτές τις "διαχρονικές αξίες" Εχουν γίνει το φετιχ κάθε κατοίκου του πλανήτη. Ο καθένας μας κουβαλάει τουλάχιστον ένα σταυρό που γράφει επάνω ένα από αυτά τα αμαρτήματα. Οσο ψηλότερα ανεβαίνεις τόσο γεμίζει ταμπελάκια ο σταυρός. Απόλυτη επιτυχία σημαίνει να σου έχουν καρφώσει και τα επτά καρφιά μέσα στο αχυρένιο κεφάλι....

Ολόκληρη η τεχνολογία, η πρόοδος που υποτίθεται πως έχουμε κάνει, η κάθε μορφή εξουσίας και οι λαοί που εξυπηρετούν πειθήνια, οι πόλεμοι και οι περίοδοι της υποτιθέμενης ειρήνης, οι σχέσεις μεταξύ λαών και απλών ανθρώπων, οι σχέσεις μεταξύ εκείνων που κάθονται στα θεωρία της ζωής κι εκείνων που τους κοιτάζουν από κάτω, ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, είναι χτισμένα πάνω σε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ επτά θανάσιμα αμαρτήματα....

ΟΚΝΗΡΙΑ, ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ, ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ,ΛΑΓΝΕΙΑ, ΑΠΛΗΣΤΙΑ,ΟΡΓΗ,ΖΗΛΟΦΘΟΝΙΑ.

Αν τα δεις όλα μαζί, φέρνεις αυτόματα στο μυαλό σου πρόσωπα που γνωρίζεις, τον ίδιο σου τον ευαυτό.
Μπορείς να δεις πως τα ινδάλματα σου δεν είναι τίποτα άλλο από παραφουσκωμένα παγώνια γεμάτα αλαζονία, πως τα ανθρωπάκια που κράζουν συνέχεια οτιδήποτε δεν κατανοούν ή είναι έξω από τα κουτάκια τους δεν είναι τίποτα περισσότερο από ζηλόφθονες οργισμένους, μπορείς να εξηγήσεις πως ένας ολόκληρος λαός μαστιγώνεται από παντού αλλά δεν κουνάει δαχτυλάκι γιατί η οκνηρία είναι το βασίλειο του, μπορείς να δεις γιατί άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί αρκεί να μπορούν να στουμπώνουν τη κοιλιά τους, γιατί άλλοι πατάνε πάνω σε πτώματα για να ικανοποιήσουν την απληστία τους, γιατί άλλοι δεν μπορούν να αγαπήσουν τίποτα περισσότερο εκτός από τον ευαυτό τους, γιατί τεράστιες πολυεθνικές ασχολούνται από το πρωί ως το βράδυ επιστρατεύοντας χιλιάδες επιστήμονες κάθε ειδικότητας για να κυκλοφορήσουν προϊόντα που....μπορούν

να κρατήσουν τους λαούς οκνηρούς, σε οτιδήποτε και να τους κάνουν


να φουσκώσουν τις ανθρώπινες ψυχές με τόση αλαζονεία μέχρι να τις ψοφήσουν

να μεταβάλλουν τους ανθρώπους σε παραφουσκωμένα μπαλόνια με σάπιο κάθε τους όργανο

να τονίσουν , να δυναμώσουν το ναρκισισμό έτσι ώστε δίπλα τους να πεθαίνουν χιλιάδες και να μην τους καίγεται καρφί

να αγοράζουν συνέχεια, ασταμάτητα, να θυσιάζουν ολόκληρη τη ζωή τους σε μια σχιζοφρενική καταναλωτική μανία και πάλι να μην τους φτάνει τίποτα, να θέλουν κι άλλα..

όταν όλα αυτά θα τους έχουν εξουθενώσει πνευματικά και σωματικά να μην τους μένει τίποτα άλλο από τυφλή οργή ο ένας απέναντι στον άλλο.. αίμα, βία, μίσος....

και να καταλήγουν να νοιώθουν συνέχεια μια ζήλεια για όλα αυτά που δεν θα έχουν ποτέ, για όλα αυτά που μπορεί να έχει κάποιος άλλος...

Ποιοι τα κάνουν όλα αυτά? Οι ίδιοι οι θεοί που προσκυνάμε που είναι φτιγμένοι σάρκα από τη σάρκα μας κι είμαστε φτιαγμένοι όπως τα μούτρα τους.  Θεοί που γεννήθηκαν και απέκτησαν δύναμη γιατί ήξεραν να χειριστούν καλύτερα από τους υπόλοιπους τις ανθρώπινες αδυναμίες. Θεοί που κατάλαβαν γρήγορα πως ο άνθρωπος είναι ένα ασυγκράτητο πρεζόνι, εθισμένο σε οτιδήποτε μπορεί να ησυχάσει το πανικό μιας ατελούς ύπαρξης....

Υπάρχει τρόπος να ξεφύγει κάποιος από αυτό το δηλητηριώδη ιστό?

Φυσικά και υπάρχει.

Να αρχίσει να κινεί το σώμα του όπως κάνουν τ΄αγρίμια, να πετάξει τα αυτοκίνητα και να χρησιμοποιήσει τους δικούς του κινητήρες που έχουν σκουριάσει,

Να σκοτώσει την αλαζονεία κατανοώντας πως αλαζόνες είναι μόνο τα δειλά και κομπλεξικά ανθρωπάκια

Να τρώει όσο πεινάει, όσο χρειάζεται για να ζήσει, λιτά, με ότι  υπάρχει στη φύση

Να ερωτευτεί κάτι άλλο έξω από το θλιβερό εγώ του, να δει πως υπάρχουν χιλιάδες πράγματα ερωτεύσιμα πάνω σ΄αυτό το πανέμορφο πλανήτη εκτός από τη μουτσούνα του

Να μειώσει τις ανάγκες κι έτσι θα μειωθούν κι οι εκβιασμοί που μπορούν να του επιβάλουν,

Να κατανοήσει πως η οργή, ο θυμός, το μίσος σκοτώνουν πρώτα εκείνον που τα νοιώθει

Να ζηλέψεις κάποιον άλλον γιατί?

Καθένας μας είναι ένας κόσμος, μπορείς να θαυμάσεις το κόσμο που έχει φτιάξει κάποιος άλλος, μπορείς να συμπονέσεις τη καταστροφή που έχει πάθει κάποιος, μπορείς να παρασυρθεί και να γελάς με κάποιον που γελάει, ή να απομακρυνθείς από κάποιον που δεν εκτιμάς.. αλλά να ζηλέψεις γιατί?

Είναι πράγματα που έχουν ειπωθεί χιλιάδες φορές με όλους τους πιθανούς τρόπους... Και με τον ίδιο τρόπο απλά τα γράφουμε στα παλιά μας υποδήματα... Γιατί πάνω από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα υπάρχει ένα όγδοο που δεν αναφέρεται και είναι η γενεσιουργός αιτία όλων των υπόλοιπων...

Η απύθμενη ανοησία του ανθρωποκεντρισμού , που βλέπει τα πάντα ,με γνώμονα τον -υποτίθεται- νοήμονα πίθηκο.

Να ευχηθούμε για τη καινούργια χρονιά τι?

Υγεία? Ναι σημαντικό αλλά δεν αρκεί να είσαι υγιής εσύ, χρειάζεται να μην είσαι νοσογόνος για το περιβάλλον σου. Γιατί αυτή τη στιγμή το περιβάλλον νοσεί άθλια, καταρρέει, σαπίζει, κι επάνω στα ερείπια που δημιουργήσαμε, ευχόμαστε χαζοχαρούμενα υγεία, ευτυχία, χαρά...

Τη δική μας υγεία, ευτυχία, χαρά την οποία θα επιβραβεύσουμε τρώγοντας το κουφάρι από ένα βασανισμένο ζώο, θα στείλουμε ευχές μ΄ενα κινητό φτιαγμένο από κάποιο σκλάβο μάλλον παιδί,  θα πετάξουμε τα πυροτεχνήματα και θα τα κοιτάει κάποιος άστεγος που θα έχει παγώσει στην άγια νύχτα, θα τ΄ακούσει ένα ανήλικο που σε κάποιο μπουρδέλο της συμφοράς θα το σκίζει ένας διεφθαρμένος σαπιοκοιλιάς για να το "γιορτάσει", θα τα βλέπει από μακριά μια οικογένεια που θα έχει κομμένο το ρεύμα και το ψυγείο άδειο, θα νομίζει πως τα βλέπει στο ονειρό του ένα πρεζόνι που θα ξεπαγιάζει σε κάποια σκαλιά με μια σύριγγα στο χέρι...

Η ανθρώπινη φύση είναι ένα αποτυχημένο πείραμα, κάποιου φιλόδοξου και κυνικού θεού... κι όπως έλεγε ένας φίλος όταν όλοι τον πίεζαν να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια...

"Στ΄αλήθεια πιστεύετε ακόμα πως αυτό που βλέπετε, κι έδειχνε τον ευαυτό του,. πρέπει να αναπαραχθεί και να φέρει στο κόσμο κι άλλα παρόμοια τομάρια?"

Με ρώτησε ένας φίλος γιατί δεν γράφω πια, γιατί εξαφανίστηκα.. Λοιπόν δεν γράφω δεν επικοινωνώ γιατί έχω μόνο μπινελίκια να πω και δυστάρεστε εικόνες να περιγράψω, και δεν υπάρχει λόγος. Ο κόσμος θέλει παραμύθιασμα, θέλει να νοιώθει   χαζοχαρούμενος και ασφαλής, ονομάζει "τοξικούς" τους ανθρώπους που του υπενθυμίζουν την αθλιοτητα του.  Θέλει να φάει το κοψίδι βρε αδερφέ και να μην νοιώθει καμιά ενοχή, θέλει να ακουμπήσει ένα εφτακοσάρι σε κάποιο γελοίο γκατζετάκι και να νομίζει πως κάνει καλά. Θέλει στο τσακίρι κέφι να βαρέσει και μια κλωτσιά σ΄ενα αδέσποτο για να μη του χαλάει τη μόστρα στη καλοστολισμένη γειτονιά του....

Θέλει να συνεχίζει να είναι ένα κατακάθι της φύσης και να νομίζει πως είναι η επιτομή της δημιουργίας ...

Αστον λοιπόν στο ψέμμα του.
Υγεία λοιπόν, χαρά, ευτυχία, χρήμα, ένα καλό κινητό, ένα ωραίο λαπ τοπ, μια καινούργια τηλεόραση 90 ιντσών (υπάρχει?) ένα αμάξι με καλογυαλισμένες καινούργιες ζάντες, και φαί πολύ φαί ρε παιδί μου, μέχρι να σκάσει το κτήνος να του βγει από τ΄αυτιά η απληστία του και να τον κατασπαράξει.

Αμην. 

ΥΣ Επειδή είναι πάρα πολλές οι κατηγορίες ανθρωποειδών που δεν θα ήθελα να ευχηθώ τίποτα, θα επιλέξω μία που μου κάθεται στο στομάχι και δεν  υπάρχει περίπτωση να δικαιολογήσω ΠΟΤΕ την άθλια υπαρξή της.  Τους ανθρώπους που δεν αγαπούν που βασανίζουν που σκοτώνουν τα ζώα. ....

Υπάρχει όμως κι ένα μεγάλο ευχαριστώ, μια ευγνωμοσύνη για εκείνους τους διάσπαρτους ανθρώπους με το Α κεφαλαίο , που υπάρχουν ακόμα και παλεύουν να αντέξουν και να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούν να γίνει η κοινωνία μας  ομορφότερη. Εκείνους που φυλάνε ακόμα το χαμένο παράδεισο μέσα τους και  αφήνουν κομματάκια του στο δρόμο τους για τα αδέσποτα.... Αυτοί ναι, να είναι γεροί και δυνατοί σαν τα ψηλά βουνά...

ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ SOYLENT GREEN.

Αν κάποιος ψάχνει να βρει μια απόδειξη για το απόλυτο της ανθρώπινης παράνοιας, υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος να τη δει σε όλο της το μεγαλείο. Να παρακολουθήσει αυτό που συμβαίνει στο θέμα ανθρώπινη διατροφή, όπως ακριβώς έχει εξελιχθει στην δήθεν εξελιγμένη κοινωνία μας.

Την ίδια στιγμή που όλα τα ζωντανά πάνω σ΄αυτό το πλανήτη (όσα έχουμε αφήσει να είναι φυσιολογικά και δεν τα έχουμε μετατρέψει κι αυτά σε ζόμπι) έχουν ένα συγκεκριμένο κανόνα, χρειάζομαι τροφή για να επιβιώσω, τη βρίσκω με συγκεκριμένο τρόπο, το συγκεκριμένο είδος που είναι για τη φύση μου, και σε ποσότητα τόση ώστε να επιβιώσω, ο άνθρωπος έχει ξεφύγει σε μια απόλυτη σχιζοφρένεια, μια εγκεφαλική ανωμαλία, συνέπεια της οποίας είναι ένα τεράστιο ποσοστό πάνω στο πλανήτη να λιμοκτονεί κι ένα άλλο στην απέναντι όχθη να πεθαίνει από αρρώστιες που προκαλεί το βρώμικο φαί του...

Δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό κανενός λογικού ανθρώπου αυτό που συμβαίνει πλέον. Ο λόγος που επιβιώνουμε στις δυτικές κοινωνίες είναι γιατί πιθανότατα έχουμε μεταλλαχθεί σε κάποιο νέο είδος που αναπτύσσει σιγά σιγά την ικανότητα να απορροφάει τη μόλυνση, τη βρωμιά, τα δηλητήρια και να τα μεταβολίζει με ένα διαφορετικό τρόπο από ότι συνέβαινε στο παρελθόν.

Μια γιγάντια παγκόσμια βιομηχανία σκουπιδιών που τα ονομάζει τρόφιμα, μια γιγάντια κοινότητα καταναλωτών που δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ για να βγάλει χρήματα να αγοράσει αυτά τα σκουπίδια. Μια γιγάντια κοινότητα που περπατάει είτε κουβαλώντας κάθε είδους διατροφικές ανωμαλίες, παχύσαρκοι με φραγμένες αρτηρίες από τα ξύγκια, ανορεκτικοί που αυτοκτονούν με ένα αργό και βασανιστικό θάνατο, βουλιμικοί που σαβουριάζουν ότι βρουν μπροστά τους, τρελλαμένοι που διαβάζουν με τρόμο τις ετικέτες, υστερικοί που ψάχνουν το "καθαρό" τρόφιμο μέσα στη χωματερή, και κάθε είδους εκμεταλλευτές που θησαυρίζουν από όλα αυτά τα δυστυχισμενα ανθρωπάκια.

Διατροφικά συμπληρώματα, βιταμίνες, χαπάκια για να συμπληρώσουν αυτά που η πλαστική τροφή δεν μπορεί να δώσει, κι άλλα χαπάκια για να μπορέσουν να γίνουν οι λειτουργίες του οργανισμού που δεν παίρνουν μπρος με το τρόπο που η φύση ορίζει στα υπόλοιπα ζωντανά, χαπάκια για να πας να χ@σεις, χαπάκια για να χωνέψεις, χαπάκια για να καθαρίσεις τις αρτηρίες, για να κατεβάσεις τη πίεση, για να διορθώσεις το έλκος, για να κάψεις το λίπος, για να διορθώσεις το σάκχαρο, για μπορείς να κατουράς ή για να μην κατουράς συνέχεια, χαπάκια για να αντέχεις τις αλεργίες, σε κάθε είδους ουσία που ο οργανισμός δεν μπορεί πλέον να την αποδεχτεί...

Παιδιά που γεννιούνται έτοιμα να δεχτούν το γεγονός πως ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΑ....

Οι άνθρωποι προσπαθούν να φανταστούν πως θα είναι το σενάριο της αποκάλυψης, τι θα συμβεί, κι εντελώς τυφλωμένοι δεν βλέπουν πως αν κάποιος τους κοιτάζει από ένα άλλο πλανήτη και παρακολουθεί αυτά που κάνουν, το τρόπο που έχουν διαμορφώσει τις κοινωνίες, την αντίληψη που έχουν δημιουργήσει για τη δημιουργία, θα συμπεράνει πως αυτή είναι η κόλαση του σύμπαντος.

Σ΄ενα πανέμορφο πλανήτη που φτιάχτηκε για να ζουν όλα τα πλάσματα ευτυχισμένα  ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΙΔΟΣ κατάφερε να είναι δυστυχισμένο..

Το χειρότερο από όλα είναι πως σ΄αυτή τη δυστυχία οδήγησε εκατομμύρια άλλα πλάσματα που καθημερινά βασανίζει, εξοντώνει με απίστευτους ανώμαλους σαδιστικούς τρόπους για να εισπράξει την πακεταρισμένη σαπίλα...

Είναι το κρέας, το γάλα, το ψωμί, τα λαχανικά δηλητήρια? Οχι δεν είναι. Δηλητήριο είναι το διεστραμένο μας κεφάλι, που χρειάζεται διατροφολόγους να μας υποδεικνύουν τι πρέπει να τρώμε, γιατρούς για να μας θεραπεύουν από αυτό που φάγαμε, και εκατομμύρια συσκευασμένες αηδίες να είναι το ναρκωτικό μας στη κοινωνία των υπονόμων που έχουμε δημιουργήσει...

Ψάχνουμε να βρούμε αποδείξεις για το αν ο άνθρωπος έχει υποστεί ομαδική πλύση εγκεφάλου, αν είναι κατευθυνόμενος, αν έχει χάσει τη δύναμη να κρίνει και να αποφασίζει. Τι μεγαλύτερη απόδειξη να βρει κανείς από την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα ο τομέας της διατροφής του... Τι μεγαλύτερη απόδειξη από ένα πλάσμα που συνειδητά γνωρίζει πως το ταϊζει σκουπίδια το παιδί του , και το θεωρεί σαν αναποφεύκτο γεγονός...

Υπάρχουν πολλές ταινίες που παρουσιάζουν μελλοντικές δυστοπικές κοινωνίες. Μεταξύ αυτών υπάρχει το soylent green . Μια ταινία του 1973 που δείχνει το κόσμο το 2022 να έχει μολυνθεί παντού, να μην υπάρχει πλέον τροφή που να μπορεί να καταναλωθεί, μόνο μια ελίτ που ζει πίσω από τα τείχη έχει πρόσβαση σε "καθαρή τροφή" Οι φτωχοί που είναι τα δισεκατομύρια πάνω στο πλανήτη επιβιώνουν καταναλώνοντας ένα συσίτιο που τους δίνουν με ένα μυστηριώδες  τρόφιμο που λέγεται soylent green...

Ξέρετε.. είμαστε στο 2016, μένουν μέχρι το 2022 6 χρόνια.. κι ίσως το soylent green έχει αρχίσει ήδη να παράγεται.

Ο ΚΑΚΟΣ ΛΥΚΟΣ ΚΙ Η ΠΑΝΤΑ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΗ ΚΟΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ...

Η ελληνική κοινωνία ντυμένη κοκκινοσκουφίτσα ρωτάει γιατί έχεις τόσο μεγάλα δόντια γιαγιά?
Και περιμένει με αγωνία την απάντηση ...

 Οι πόλεις φαντάσματα με τους κατοίκους - ζόμπι τραγουδάνε το καυμό τους
Η πολιτική ασυδοσία ντύνεται διάσωση


Και η φάρμα των ζώων τσακώνεται για το ποιος είναι ο εντιμότερος χασάπης
  

Αύριο θα γίνουν όλα. Σήμερα υπομονή. Ως έχει. Όλη η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από εκείνους που ελπίζουν στο αύριο.Από εκείνους που ξορκίζουν το χτες.

Το παρόν που στην ουσία είναι αυτό που έχουμε, οπς πέρασε ήδη... φεύγει χωρίς ενοχές.
  Γιατί όλα είναι φτιαγμένα γύρω μας, για να κατανοήσουμε αυτή την ομορφιά στο σήμερα. Να την απολαύσουμε. Όλα υπάρχουν γύρω μας άφθονα. Τροφή, ένα κομμάτι γης για ύπνο κι ονείρεμα, πλάσματα για να αγαπήσουμε και ν΄αγαπηθούμε, μυστήρια να ανακαλύψουμε, αστέρια για να κοιτάξουμε, όλα είναι μπόλικα γύρω μας, αλλά ένα κακόγουστο αστείο μας εμποδίζει να τα δούμε. Μια φάρσα που της έχουμε δώσει χίλια δυο ονόματα σκεπάζει το αληθινό όνομα των πραγμάτων. 

Κι έτσι απλά προσπερνάμε τη μόνη στιγμή που είναι χειροπιαστή, δικιά μας, για εκείνη που έφυγε, για εκείνη που δεν έχει έρθει ακόμα. Δεν αντέχει άλλο η ανθρωπότητα αυτό το ανόητο τρέξιμο στο τίποτα. Μόνοι μας γκρεμίζουμε σιγά σιγά τα σημάδια που είχαμε βάλει για να φτάσουμε.. κάπου. Μόνοι μας έχουμε αρχίσει και ξεσκεπάζουμε την απάτη που είχαμε συνηθίσει να ονομάζουμε ευημερία, ανάπτυξη, επιτυχία.

Πόση βία, πόση βαρβαρότητα, πόση ασυδοσία, πόση απληστία να αντέξει πια αυτός ο πλανήτης στο όνομα ενός καλύτερου αύριο. Πόσα εκατομμύρια πρέπει να θυσιαστούν ακόμα για να μπορουν ελάχιστοι να ζουν το σήμερα με το έτσι θέλω, αδιάφοροι για το κόστος της απληστίας και της ματαιοδοξίας τους ?  Πόσες ανάσες θα πηγαίνουν συνέχεια πιο γρήγορα ή πιο αργά από τη φύση τους. Πόσοι θα συνεχίσουν  να μην  ανασαίνουν και να θεωρούν τον ευαυτό τους ζωντανό...

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ...

Ενας φόβος πλανιέται πάνω από τις τελευταίες ψυχές. Ο φόβος πως όσα και να φυλάξουν μέσα τους, όσα και να προσπαθήσουν να απομνημονεύσουν για να τα μεταδώσουν σε εκείνους που θα έρθουν, σε εκείνους που θα υπάρξουν μετά...δεν φτάνει. Ενα χέρι σβήνει με μανία το πίνακα.. Μόλις που σώζονται κάτι τελευταίες σημειώσεις, κι αυτές κατανοητές πλέον από ελάχιστους..

Κάτι ξεχασμένους στο κόσμο τους που ψάχνουν ακόμα μέσα στη λάσπη..

Ο κόσμος που φτιάξαμε, ο κόσμος που αφήσαμε να φτιάξουν , είναι μια εκδίκηση... για τους αγέννητους που τους καταδικάσαμε πριν να πάρουν τη πρώτη τους ανάσα.

Αισθάνομαι πως είναι πολύ κοντά εκείνη η στιγμή που κάποιος θα ψάξει μέσα στα ερείπια και θα μαζέψει τα απομεινάρια από τις δημιουργίες του ανθρώπου που κάποτε υπήρξε. Αυτή η σκηνή που ίσως έχει επαναληφθεί άπειρες φορές στην ιστορία του ανθρώπου.

Στην ιστορία του ανθρώπου που αν το καλοσκεφθούμε μοιάζει με την ημέρα της μαρμότας. Οι λαοί ζουν ξανά και ξανά τα ίδια λάθη, γοητεύονται από τις ίδιες ψευτιές, γίνονται πιόνια από τους ίδιους απατεώνες, κι όταν από τις πολλές "λούπες" αρχίσει και χαλάει η μαγιονέζα, μια επανεκίνηση..

Μερικά απομεινάρια χωρίς μνήμες, παιδιά που μπουσουλάνε από την αρχή και ξανά day 1 για τη νέα εποχή που έρχεται, μέχρι να ακουστεί το πρώτο ψέμμα.. πάλι.

Στο Φαρενάιτ 461 υπήρχε μια μυστική οργάνωση που κάθε μέλος είχε την υποχρέωση να αποστηθίσει ένα βιβλίο από μνήμης,  γιατί πλέον τα βιβλία ήταν απαγορευμένα.

Δεν ξέρω τι θα προσπαθούσα να συγκρατήσω από όλα όσα έχω διαβάσει αν ήταν να συγκρατήσω μόνο ένα.

Ισως η φράση από το ΣΦΑΓΕΙΟ Νο 5 να ήταν αυτή που θα έγραφα σε ένα κομμάτι χαρτί κι όπου το πάει ο άνεμος..

ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΘΑΡΟ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΡΗΚΑΤΕ!