ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΚΑΙ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ?

Οσο οδυνηρό κι αν μοιάζει να σε κλείνουν στο σπίτι και να πρέπει να έχεις ένα πιστοποιητικό για να βγεις έξω, σε τίποτα δεν μπορεί να φτάσει, στα εγκλήματα, στα αφάνταστα βασανιστήρια, την απόλυτη στυγνότητα που έχουμε δείξει στα ζώα. Εκείνα τα ζώα που γεννιούνται και μεγαλώνουν φυλακισμένα σε κλουβιά, φουσκωμένα με ορμόνες, δεν έχουν δει το φως του ήλιου ποτέ και χρησιμεύουν σαν κομμάτια κρέας, που δεν έχουν ψυχή, ούτε πόνο, ούτε βιώνουν τον απόλυτο τρόμο.

Εκείνα τα υπέροχα ελεύθερα πλάσματα της ζούγκλας που περνούν όλη τους τη ζωή σε κλουβιά, να μαθαίνουν με το μαστίγιο να κάνουν τους καραγκιόζηδες για να τρώνε ποπ κορν οι βλαμμένοι θεατές και να χαζογελάνε. Που τα υποβάλλουν όχι μόνο σε συνθήκες εγκλεισμού, πείνας και αθλιότητας αλλά σε ταπείνωση, σε εξευτελισμό, στη απόλυτη υποταγή από θλιβερά υποκείμενα που φυλακίζουν μια απόλυτη ομορφιά στις ανώμαλες και απόλυτα σιχαμερές διαθέσεις τους.



Εκείνα τα δύστυχα πλάσματα, που είναι τα πειραματόζωα για να φτιάχνουμε τα φάρμακά μας, τα καλλυντικά μας, ζώα που περνάνε αφάνταστατα βασανιστήρια ακόμα και για να δοκιμάσουν τα δίποδα κτήνη, τις λιπαντικές μας για να γαμιόμαστε καλύτερα, ή τους ορούς για να ισιώσουν τη μούρη οι κωλόγριες. Ζωάκια που έχουν υποστεί πειράματα να τα σφάζουν ξύπνια, να τα παγώνουν, να τα καίνε, να τα γδέρνουν ζωντανά, πειράματα που οι βασανιστές των ναζί μοιάζουν μπροστά σ΄αυτούς τους σιχαμερούς επιστήμονες παρθένες ανυποψίαστες.

Και όλα τα άλλα εκατομμύρια που έχουν γνωρίσει το χειρότερο κτήνος που υπάρχει πάνω στη φύση, αδέσποτα ή οικόσιτα που πάνω τους ξεσπάνε τα δίποδα με ξύλο, με βασανισμούς είτε γιατί ξεσπάνε τα νεύρα τους , είτε γιατί γουστάρουν, είτε γιατί το διασκεδάζουν. Ανθρωποι που θωρούν πως είναι η κορωνίδα της δημιουργίας και όλα τα άλλα είναι κρέας που μπορούν να το χειριστούν με όποιο τρόπο επιθυμήσει το άρρωστο μυαλό τους. Ολόκληρα είδη έχουν αφανιστεί από το πλανήτη. Και εκείνα ακόμα που δεν έχουν πέσει στα χέρια μας, υποφέρουν την ανωμαλία που έχουμε προκαλέσει στη φύση, τη μόλυνση, τη ξηρασία, τον αφανισμό των δασών.

Να ρωτήσετε λοιπόν όλα αυτά τα πλάσματα πως είναι να σε πιάνει κάποιος επειδή έτσι γουστάρει, να σε κλείνει σε μια φυλακή, να σου κάνει ότι γουστάρει κι αυτό ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΝΟΧΗ.  Ολα εκείνα τα δίποδα που η θρησκεία τους έχει πείσει πως είμαστε οι μοναδικοί κάτοχοι μιας ψυχής που πονάει, πως μόνο εμείς πονάμε όταν μας βουτάνε τα παιδιά μας από τα χέρια να τα εκτελέσουν, μόνο εμείς αισθανόμαστε γενικότερα, ενώ όλα αυτά τα πλάσματα απλά είναι κούφια τομάρια προς κατανάλωση.

Τελικά δεν μας λυπάμαι για τίποτα γιατί από το γεγονός και μόνο πως πατήσαμε το πόδι μας σ΄αυτό το πλανήτη, σηματοδότησε τη καταστροφή του. Πολύ περισσότερο δεν μας λυπάμαι γιατί τελικά είμαστε δειλοί που χρησιμοποιήσαμε το μυαλό μας μόνιμα για να εξυπηρετήσουμε το απόλυτα εγωιστικό ανθρωποκεντρικό μας σύστημα, που η τεχνολογία, η επιστήμη, η κοσμοαντίληψή μας τελικά δουλεύει μόνιμα σε σχέση με το τι μπορούμε να κατακτήσουμε, να υποτάξουμε, να μας εξυπηρετήσει. Κι ακόμα δεν μας λυπάμαι γιατί αυτή η κορωνίδα όταν βρεθεί σε συνθήκες πίεσης, όταν της πάρεις το ασφαλές χαλάκι κάτω από τα πόδια είτε αντιδρά σαν κλαψομούνικη κορασίδα που ζητάει κάποιον να τη σώσει από τη μιζέρια της, είτε σαν σταρχιδιστή που κοιτάει το τομάρι του, είτε σαν επιθετικό όπλο που εκτελεί αβλεπί ότι κινείται.

Μέρες τώρα ακούω να κλαιγόμαστε, ως συνήθως για το κακό που μας βρήκε, το οποίο ως συνήθως, όπως για ότι γίνεται γύρω μας, δεν φταίμε, δεν ξέραμε, δεν συμμετείχαμε, και περιμένουμε απλά ένα μεσσία να μας σώσει. Το διαχρονικό συμπέρασμα είναι ένα. Δεν υπάρχει ελπίδα να αλλάξει ο κόσμος, το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε είναι όσοι δεν είμαστε έτσι, να δημιουργήσουμε μικρές κοινωνίες με τους δικούς μας κανόνες και να παλέψουμε να ζήσουμε έξω από όλη αυτή τη σιχαμάρα. 

ΣΤΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ.

Είσαι καραντίνα και οι εναλλακτικές που έχεις στο σπίτι μοιάζουν μηδενικές. Νιώθεις ασφυξία, γιατί δεν μπορείς να βγεις έξω όποτε θέλεις και να πας όπου θέλεις. Έχεις αγωνία γιατί η δουλειά έκλεισε, θα έχεις άραγε δουλειά όταν όλα τελειώσουν? Έχεις αγωνία γιατί τα λεφτά τελειώνουν και αν το συνεχίσουν το σουπερ μάρκετ θα είναι κι αυτό ένα όνειρο απατηλό. Τα πόδια, η μέση αρχίζουν και πιάνονται γιατί δεν είναι και φοβερή γυμναστική ο περίπατος σαλόνι, κουζίνα, κρεβατοκάμαρα. Ακούς έξω τα πουλάκια να κελαηδάνε, ο ουρανός γαλανός, ο ήλιος λάμπει, κάπου πιο πέρα υπάρχουν κάτι παραλίες που σου φωνάζουν έλα, κι εσύ συμπληρώνεις πιστοποιητικά για να πας μέχρι το περίπτερο. Τρέμεις μην σου τύχει καμιά στραβή στο θέμα έπαθα κάτι και χρειάζομαι γιατρό ή νοσοκομείο ή ακόμα και οδοντίατρο γιατί την έκατσες.

Κάθεσαι σπίτι και αναλώνεσαι σε τρεις στάνταρ ασχολίες. Τηλεόραση ,ιντερνετ και νετφλιξ. Ακούς δηλαδή δελτία τρόμου, τζογάρεις σε εικονικά καζίνο και στοιχήματα, χορταίνεις τσόντες, τσατάρεις συνέχεια και βλέπεις σειρές ή ταινίες. Μέσα σ΄αυτό το συνολάκι υπάρχουν αυτά που ήδη έκανες και το μόνο που άλλαξε στη ζωή σου είναι που δεν βγαίνεις μια βόλτα, ο εξωτερικός κόσμος που τελικά η δομή του, οι εικόνες που εισέπραττες, τα μηνύματα και οι σκέψεις που διοχέτευε στο μυαλό σου το περιβάλλον, πόσο διαφορετικά ήταν από αυτό που κάνεις τώρα?

Αναρωτιέσαι αν αυτό που σου συμβαίνει τώρα μήπως είναι μια ευκαιρία, να καθίσεις λιγάκι με τον εαυτό σου και να βάλεις το ρημάδι να σκεφθεί γιατί σου συμβαίνει? Αν αύριο από μια υπερφόρτωση στο δίκτυο, πέσει η σύνδεση σου με την εικονική πραγματικότητα, αν η τηλεόραση και το νετφλιξ σταματήσουν, τι σου μένει σ΄αυτή τη ζωή που να νιώθεις πως σε γεμίζει, πως είναι κάτι που έχεις φτιάξει εσύ και το απολαμβάνεις άσχετα με το ρυθμό των καλωδίων. Υπάρχεις έξω από αυτά? Τρελαίνεσαι και μόνο στην ιδέα να σκεφθείς πως θα συμβεί?

Κι αν αυτό τραβήξει πάρα πολύ κι αρχίσουν ελλείψεις σε αγαθά πρώτης ανάγκης, αν ο κόσμος αρχίσει να γίνεται όχι απών, αλλά απειλητικός για τη ζωή σου, αν βρεθείς στη μέση σε γεγονότα που έβλεπες μόνο σε ταινίες και σε καλέσει η ζωή να κάνεις πόλεμο επιβίωσης, ξέρεις πως να τη βγάλεις καθαρή έστω για 48 ώρες? Ξέρεις πως είναι π.χ. να βρεθείς άφραγκος, πεινασμένος, κλειδωμένος σε ένα σπίτι και απέξω να σφάζονται για ένα κομμάτι ψωμί ή για ένα μπιτόνι βενζίνη. Να είσαι σε μια θέση που δέκα πράγματα που θα έχουν απομείνει γύρω σου να είναι τα διαθέσιμα για να ζήσεις.

Μήπως ήρθε η στιγμή να συνειδητοποιήσεις πόσο ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ είσαι? Πόσο απόλυτα εξαρτημένος είσαι και εσύ και η οικογένεια σου από τους άλλους? Το κράτος, τη δουλειά, το σουπερ μάρκετ, το συγγενή ή το φίλο, το περιβάλλον γενικότερα που τώρα  αρχίζει και το χάνεις λιγάκι? Μήπως ήρθε η στιγμή να συνειδητοποιήσεις πως είσαι ΕΡΜΑΙΟ της ζωής σου και όχι κυρίαρχος? Αν αυτή είναι μια γενική πρόβα για ένα δυστοπικό αύριο, όπου θα σου ζητήσουν να βγαίνεις με άδεια από το σπίτι, να τρως με δελτίο και να μην έχεις πρόσβαση σε τίποτα αν δεν χρησιμοποιείς μια τραπεζική κάρτα, αν δεν έχεις ειδική άδεια από ειδικές υπηρεσίες, αυτό θα είναι η ζωή σου μέχρι το τέλος?

Κάποιος έλεγε, κόψε το ρεύμα τους ανθρώπους για λίγες μέρες και θα δεις σκηνές αποκάλυψης. Θα δεις τον άνθρωπο στη πραγματική του μορφή, εκείνη που κρύβεται κάτω από τον χάρτινο πολιτισμό του. Εσύ όταν οι άλλοι ρίξουν τη μάσκα, μπορείς να τους αντιμετωπίσεις, να αντιδράσεις, να βρεις τρόπους να επιβιώσεις ή δεν ξέρεις ούτε πως ανάβουν μια φωτιά, πως καθαρίζουν ένα μολυσμένο νερό, πως τρως χωρίς να αγοράσεις, πως αμύνεσαι χωρίς να είσαι στρατιώτης?

Όλα αυτά συνεχίζουν και σου φαίνονται αστεία και φαντασιώσεις τρελαμένων μυαλών, αλλά για σκέψου, αν πριν λίγο καιρό, μόλις δυο μήνες πριν, σου έλεγαν πως σε λίγο θα βγαίνεις από το σπίτι μόνο με άδεια, πως όλα θα είναι κλειστά, οι δρόμοι άδειοι και θα φοράς μάσκα και γάντια για να πλησιάζεις έναν άλλο άνθρωπο, πως στο σουπερ μάρκετ θα έμπαινες ένας ένας με έλεγχο από σεκιουριτάδες, πως οι μέρες δεν θα είχαν σημασία πια γιατί θα ήσουν χωρίς δουλειά, χωρίς δυνατότητα να πας να πιεις ένα καφέ ή ακόμα και να βουτήξεις στη θάλασσα, χωρίς δυνατότητα καν να την αράξεις σε ένα παγκάκι στο πάρκο και να λιάζεσαι, τι θα έλεγες? Ποιος τρελός λέει αυτές τις αηδίες?

Σκέψου τα όλα αυτά, λιγάκι, αν μπορείς να σκεφτείς? Μπορείς?
Ονειρεύεσαι πως μόλις τελειώσει η πανδημία, κι αυτό το ελπίζεις να γίνει πολύ σύντομα, όλα θα γυρίσουν στην κανονικότητα της κατευθυνόμενης και απόλυτα εξαρτημένης ζωής σου. Ονειρεύεσαι ακόμα εκείνες τις εικόνες που σου είναι φιλικές, γνωστές, διαχειρίσιμες στον ασφαλή μικρόκοσμο που σου δίνει την ευκαιρία να κουτσοπορεύεσαι και να σκοτώνεις το χρόνο με την ψευδαίσθηση πως τον αξιοποιείς. Μετά από αυτό θα σε έχουν πείσει πως και τα τέσσερα κατοστάρικα που παίρνεις είναι θησαυρός, πως και η ελάχιστη βόλτα στο τετράγωνο είναι επιτυχία, και πως τα μέτρα που θα ληφθούν γιατί δυστυχώς πάμε άσχημα, είναι καθήκον σου να τα υποστείς, αδιαμαρτύρητα γιατί το κράτος έκανε μια μεγάλη προσπάθεια να σε σώσει από το τέρας.

Μήπως είναι η μεγάλη ευκαιρία, ίσως η μοναδική, να γυρίσεις σελίδα στο τετράδιο που άλλοι σου γράψανε τις οδηγίες χρήσης της ζωής σου, και να αρχίσεις να καταχωρείς τις δικές σου σημειώσεις και να μοιάζουν αυτές σκέψεις, ιδέες, όνειρα με υπογραφή δική σου κι όχι μια σφραγίδα από την υπηρεσία διαχείρισης συνειδήσεων? Λέω μήπως? Γιατί σύντομα ο κόσμος που έμαθες να ζεις θα καταρρέει σαν χάρτινος πύργος έτσι κι αλλιώς, έχουμε φθάσει στη πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας, στο σημείο μηδέν, όλα όσα έβλεπες γύρω σου συνηγορούσαν σε αυτή την εξέλιξη αλλά ήσουν σκυμμένος πάνω από οθόνες και πληκτρολόγια, έξυπνα τηλέφωνα και ηλίθια ενημέρωση και το έχασες.

Ναι το αύριο θα επανέλθει σε μια κανονικότητα. Μια κανονικότητα που θα περιέχει όμως μερικά νέα στοιχεία για να είσαι ακόμα περισσότερο διαχειρίσιμος και υποτακτικός. Και τώρα γνωρίζεις πως θα είναι η διαχείριση κρίσης και τι σου αναλογεί. Στο ντέρμπυ δεν είσαι ο παικτραράς είσαι η μπάλα κακόμοιρε. Είσαι το χαρτί τουαλέτας που πετάνε από τις κερκίδες, το άδειο κουτί από αναψυκτικό που κλωτσάνε στο διάδρομο, τα άπλυτα που πετάνε οι παίκτες στα αποδυτήρια. Είσαι ο κομπάρσος σε μια ταινία που ο σκηνοθέτης αγνοεί και αδιαφορεί για την ύπαρξή σου. Είσαι ΑΔΤ, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ΕΦΚΑ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΚΙΝΗΤΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ.  Είσαι ο κωδικός σε κάθε ένα από αυτά.

ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΩΔΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ.
Μήπως είναι η ευκαιρία να σκαρφιστείς τρόπους απόδρασης? Για σκέψου. 

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

Ευχή όλων μας πιστεύω είναι σε κάποιο κοντινό μέλλον, να δούμε τα κράτη που μαστίζονται από τον ιο να αρχίσουν να δείχνουν σημάδια ύφεσης της επιδημίας και δεύτερον να αποδειχτεί πως σ΄αυτή τη κρίση υπήρξε και το ελληνικό φαινόμενο. Δηλαδή πως τη βγάλαμε καθαρή σε σχέση με τους υπόλοιπους. Τότε ίσως θα αναρωτηθούν το γιατί έγινε. Εμείς θα γνωρίζουμε μερικές απλές απαντήσεις.

Νομίζω πως υπάρχουν τρεις βασικοί παράγοντες που οδήγησαν το λαό μας να κλειστεί στο σπίτι τόσο εύκολα, αδιαμαρτύρητα και να τηρήσει τους κανόνες. Πρώτον γιατί έχει προ υπάρξει μια γενική πρόβα διαχείρισης κρίσης, αφού τα τελευταία δέκα χρόνια έπεσε επάνω μας ο ιος των μνημονίων και έφερε το πάνω κάτω στη ζωή μας. Συνειδητοποιήσαμε με τον πιο άμεσο τρόπο πως τη ζωή μας ορίζουν εκπαιδευμένες καλά συμμορίες που αδιαφορούν αν ζούμε ή αν πεθάνουμε. Ανθρωποι είδαν τη ζωή τους να αναποδογυρίζει, να εξαθλιώνονται, να πεινάνε, να αρρωσταίνουν και να μένουν αβοήθητοι. Μας κλέψανε τη ζωή, την ελπίδα, το κάθε όνειρο και τα μετέτρεψαν σε στατιστικά στοιχεία σε τραπεζικές πλατφόρμες.

Δεύτερος παράγοντας είναι πως μέσα από αυτή τη κρίση, με τον άσχημο τρόπο συνειδητοποιήσαμε πως στην Ελλάδα, το να αρρωστήσεις για το οτιδήποτε είναι ρώσικη ρουλέτα. Γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει σύστημα δημόσιας υγείας. Ξέρουμε τι είναι νοσοκομεία που δεν έχουν ούτε το απαραίτητο προσωπικό ούτε τις υποδομές για να αντιμετωπίσουν ακόμα και συνηθισμένες έκτακτες καταστάσεις. Ξέρουμε τι είναι οι ουρές στις εφημερίες που περιμένεις με το νούμερο 400, στριμωγμένος ανάμεσα σε ανθρώπους που φτύνουν, ξερνάνε και βογγάνε από πόνους, για να πλησιάσεις τα ξημερώματα τη πόρτα των γιατρών αν προλάβεις. Κανείς μας δεν επιθυμεί ούτε στο ελάχιστο να βρεθεί σε κατάσταση που να χρειαστεί να πάει στο νοσοκομείο.

Τρίτος παράγοντας είναι πως δεν έχουμε το 150άρι ούτε για αστείο. Το ποσό αυτό είναι σχεδόν μισός μισθός για χιλιάδες κόσμο, για άλλους είναι το φαί για δεκαπέντε μέρες. Άλλοι δεν έχουν ούτε εικοσάρικο στη τσέπη. Είναι όλος εκείνος ο πληθυσμός που έτσι κι αλλιώς δουλειά σπίτι ήταν και μια βόλτα στο σούπερ μάρκετ το Σάββατο. Η διασκέδαση που κόπηκε ήταν κάποια καφετέρια, η μια βόλτα στο πάρκο ή σε κάποια κοντινή παραλία (τώρα που ανοίγει ο καιρός) Οι νέοι υποφέρουν πιο πολύ από αυτή τη παράνοια, γιατί ήδη τους είχαν γαμήσει το μέλλον και το όνειρο να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, τώρα μαθαίνουν πως εκτός από το τίποτα που τους προσφέρει το κράτος τους για να μπορέσουν να ζήσουν ένα όνειρο, πρέπει να στέλνουν κι ένα sms για να πάνε στο παρακάτω τετράγωνο. Κι επειδή ήδη έχουν δει το έργο, κρατάνε το χιούμορ και τρολάρουν τη πραγματικότητα που έτσι κι αλλιώς έμαθαν να τη βιώνουν μέσα από καλώδια και οθόνες.

Το ελληνικό φαινόμενο αν τελικά συμβεί, θα είναι γιατί σε αντίθεση με τους υπόλοιπους υποτιθέμενους συμμάχους μας στην Ευρώπη, εμείς ξέρουμε πως είμαστε μόνοι μας, φτυσμένοι, και ξεχασμένοι σε μια συνεχόμενη κατοχή, σε ένα συνεχόμενο πόλεμο, και ζήσαμε πολλές φορές την αγωνία του αύριο πτωχεύουμε, την αγωνία πως το αύριο δεν υπάρχει παρά μόνο σε συνδυασμό με το τι ακριβώς αποφασίζουν οι ξεπουλημένοι ντόπιοι λακέδες, υποτακτικά ανδρείκελα των διεθνών καρτέλ.

Μένουμε σπίτι, αδιαμαρτύρητα και βρίσκουμε τρόπους να αντέξουμε ακόμα ένα πακέτο εντολών, γιατί αυτό κάνουμε ήδη. Μένουμε αδιαμαρτύρητα σε ότι μας επιβάλουν, γνωρίζοντας πως σε οποιαδήποτε διαμαρτυρία πέφτει βούρδουλας.  Και το σπίτι μας έχει γίνει εδώ και καιρό η μόνη διέξοδος. Είναι η προσωπική πατρίδα που πρέπει να υπερασπίσουμε από την βάρβαρη εισβολή στις ζωές μας και στις ζωές των παιδιών μας. Και ξέρουμε πως αυτή η μικρή ζωή ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους απειλείται συνεχώς από τοκογλύφους που θέλουν μια λίβρα από κρέας μας για να ισορροπούν τα πλεονάσματα τους και να παρουσιάζουν καλή διαγωγή στα αφεντικά τους.

Ο Ελληνας έχει πιάσει το νόημα άμεσα. Δεν αναρωτιέται γιατί γίνονται όλα αυτά. Αν η επιδημία είναι φτιαχτή ή όχι. Αν ο ιός ήταν κατασκεύασμα στο εργαστήριο ή μια έκρηξη της φύσης. Αν θα βγει το εμβόλιο ή φάρμακα. Γνωρίζει ήδη πως στο τέλος αυτής της νέας καταστροφής, θα είναι ακόμα πιο εξαθλιωμένος οικονομικά, πως η ζωή θα έχει κατέβει μερικά σκαλιά ακόμα στο πιο κάτω επίπεδο της κόλασης και πως πιθανότατα η ανύπαρκτη εθνική του κυριαρχία θα επιβεβαιωθεί με κάποιες επιπρόσθετες ντροπιαστικές συμφωνίες.

Συνηθίσαμε στο γεγονός πως εκτός από τη μάνα μας κανείς δεν μας θυμάται σε τούτο το ταξίδι του χαμού. Κι έτσι καθόμαστε σπίτι να την προστατέψουμε τώρα που γέρασε, για να μην χρειαστεί να τη πάμε στο νοσοκομείο και να στηθούμε ανάμεσα σε κάποιο απελπισμένο πλήθος που κρατάει ένα χαρτάκι στο χέρι μπροστά στον σεκιουριτά και παρακαλάει φωνάζοντας "πεθαίνει ρε μαλάκες κάντε κάτι".

Ναι είμαστε φαινόμενο, που ακόμα σας αντέχουμε κερατάδες, και κάποια στιγμή όταν όλα αυτά τελειώσουν, πρέπει επί τέλους να σκεφθούμε σοβαρά να σας στείλουμε στον αγύριστο και να βουτήξουμε ξανά τη ζωή από τα μαλλιά, να ξυπνήσουμε από το λήθαργο και να βγάλουμε τα καλώδια από το κρεβάτι της εντατικής της ξεφτίλας, να σταματήσουμε να γονατίζουμε και να θυμηθούμε για ποιο λόγο η φύση μας έδωσε τη δυνατότητα να περπατάμε όρθιοι στα δυο πόδια. Να βάλουμε κάτω το ρημάδι και να σκεφθούμε με ποιο τρόπο, όταν περάσει ο κορονοιος, θα εμβολιαστούμε όχι για το επόμενο τερατάκι που θα ξαμοληθεί στην ατμόσφαιρα, αλλά για τα τον ιό της χειραγώγησης και της υποταγής που έγιναν δεύτερο σώμα μας και κάθε μέρα μας κλέβουν την ανάσα μας και μολύνουν το αίμα μας.

Μένουμε σπίτι, γιατί εμείς τα χτίσαμε αυτά τα μαγαζάκια εδώ και χρόνια. Γνωρίζουμε πως σ΄αυτό το σπίτι πρέπει να μείνουμε μέσα γιατί ο ιος είναι ένας ακόμα εισβολέας στη πόρτα του, από τους πολλούς που ασελγούν πάνω στη ζωή μας και πρέπει να τον πολεμήσουμε μόνοι μας, γιατί αν βασιστούμε στο κρατικό μηχανισμό, μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, μαύρη και στα λαγκάδια και του Μήτσου το ποδήλατο.

Εμείς μένουμε σπίτι και κάνουμε όλοι μια ευχή να αντέξουν στη ζούγκλα που ζουν και θα ζήσουν οι γιατροί οι νοσηλευτές που ακόμα μια φορά καλούνται να κάνουν αυτό που ήδη κάνουν. Να παλέψουν με το θηρίο με γυμνά χέρια. 

ΟΠΟΙΟΣ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΤΡΙ ΤΟΝ ΤΡΩΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ.

Που να φανταζόμαστε λίγο καιρό πριν, ότι η παραπάνω διαχρονική και πολύ γνωστή παροιμία, θα γινόταν πράξη, στη κυριολεξία! Ο λύκος είναι ένας ιός, ανιχνεύσιμος μόνο με δυνατά σύγχρονα μικροσκόπια, μοιάζει με ένα σφουγγαράκι που έχει βεντουζίτσες για να κολλάει όμορφα στα κύτταρα μας και φυσικά στο μυαλό μας.

Αυτός ο ιός όπως κάθε ιός είναι μοιραίος, όπως και κάθε άλλη ασθένεια, κυρίως σε ανθρώπους που έχουν αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Ο φόβος επίσης, ο συνεχόμενος και διαρκείας εκτός των άλλων συνεπειών, αποδυναμώνει επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα.

Σκεφθείτε λοιπόν, πως όλα τα προηγούμενα χρόνια, ο δυτικός κόσμος έκανε τα πάντα για να καταντήσει τον εαυτό του ένα φουσκωμένο μπαλόνι, γεμάτο από σκουπίδια. Τροφή, νερό, αέρας, γη. Όλα μολυσμένα. Σάπια κρέατα, πλαστικά φρούτα, τσιμέντο και αναθυμιάσεις δηλητηρίων στη καθημερινότητα, έλλειψη άσκησης, διατροφικές διαταραχές, κατανάλωση από τόνους φυτοφάρμακα, ορμόνες, συντηρητικά.

Σκεφθείτε όταν λέμε, υγιής παραγωγικός πληθυσμός, δηλαδή τις νεώτερες ηλικίες, πρέπει να συμπεριλαμβάνουμε σε αυτές ένα τεράστιο όγκο χρόνιων και μη, νοσημάτων που μαστίζουν πλέον από νεογέννητα μέχρι αιωνόβιους. Καρδιοπάθειες, διαβήτης, υπέρταση, διάφορα αυτοάνοσα, αλλεργίες, άσθμα, καρκίνοι κάθε μορφής, ψυχιατρικά νοσήματα, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Σε αυτόν πλέον τον κατεστραμμένο δυτικό άνθρωπο, που νομίζω πως υπάρχει ακόμα, μόνο και μόνο γιατί σιγά σιγά μεταλλάσσεται σε κατσαρίδα, αυτός ο άνθρωπος που έμαθε να είναι εν δυνάμει άρρωστος και πνευματικά τελειωμένος, κατέφθασε ο φόβος του αφανισμού. Δυο  ιοί που αντιπαλεύουν αυτή τη στιγμή ποιος θα νικήσει. Ο αόρατος και ο ορατός ιός που έχει μεταβάλλει έναν ολόκληρο πλανήτη σε χωματερή της υπερμεγέθους ανοησίας του.

Είναι ένα περίεργο πείραμα γιατί υποπτεύομαι πως όλα τα δεδομένα θα ανατραπούν. Κλεισμένοι μέσα σε ένα σπίτι οι άνθρωποι προσπαθούν να κλειδώσουν απέξω τον θανατηφόρο ιο, και κρατάνε μέσα τη δική τους θανατηφόρο αντίληψη της πραγματικότητας. Άγνοια, φόβος, υποταγή. Το τρίπτυχο του κοπαδιού και οι κακοί και καλοί λύκοι που θα στοχεύσουν το τομάρι του.

Οι άνθρωποι καλούνται να ενισχύσουν το περίφημο ανοσοποιητικό σύστημα, κλεισμένοι σε ένα κλουβί με τις ορμόνες του στρες να βαράνε κόκκινο, απαγορεύεται να βγουν στον ήλιο, στη θάλασσα, στο βουνό, πρέπει να περπατάνε μικρές αποστάσεις και σύντομα πάλι μέσα, πρέπει να βουλώνουν τη μούρη τους με τις καρναβαλίστικες μάσκες και να αγγίζουν τα πάντα με πλαστικά γάντια.

Δημιουργείται σιγά σιγά η εικόνα σπιτιών, όπου οι κάτοικοι δεν αισθάνονται ελεύθεροι να ζήσουν με όποιο τρόπο επιλέξουν, σωστό ή λάθος, αλλά είναι σε μια κατάσταση καταδικασμένων πιθανά μελλοθάνατων που κάποιος Θεός μπορεί να τους δώσει χάρη και να γλυτώσουν την εκτέλεση. Στη προκειμένη περίπτωση, ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, μαντρί το σπίτι και ο κακός λύκος η ελευθερία.

Αν ψάξεις αυτή τη στιγμή να απαντήσεις σε ερωτήματα του είδους, υπάρχουν άραγε φυσικοί τρόποι αντιμετώπισης του ιού, θα βρεις σελίδες που θα αναφέρουν μερικές λύσεις, και τριπλάσιες που θα λένε πως αυτές οι λύσεις είναι μπούρδες. Αν αμφισβητήσεις τις επίσημες ανακοινώσεις και τους λόγους που μας οδήγησαν εδώ,  δρας ενάντια στη λογική και είσαι επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο. Αν αποφασίσεις να εναντιωθείς σε αποφάσεις και κανόνες στη καλύτερη των περιπτώσεων θα πληρώνεις στη χειρότερη θα συλλαμβάνεσαι.

Οι άνθρωποι που βγάζουν αυτούς τους κανόνες είναι οι ίδιοι που κυβερνούν με την υποστήριξη βιομηχάνων που ξερνάν τα δηλητήρια τους στο πλανήτη, τυράννων παρανοϊκών που προκαλούν πολέμους και γενοκτονίες, συμμοριών που κλέβουν ασύστολα τον πλούτο και την κυριαρχία από κάθε πατρίδα, δημιουργών άθλιων συστημάτων δημόσιας υγείας, χειραγωγών των ανθρώπινων κοινωνιών ώστε να παραμένουν αδύναμες, άρρωστες και πνευματικά νεκρές, εξολοθρευτές της πανίδας και της χλωρίδας σε ολόκληρο το πλανήτη.

Έχουμε λοιπόν ένα τεράστιο βουνό από εγκληματικούς χειρισμούς και αποφάσεις, ένα βουνό που στη κορυφή του κάθονται αναίσθητα και βουλιμικά κτήνη, και στο πάτο χωμένα σε κάτι σπηλιές κοπάδια που νομίζουν πως έχουν και ελεύθερη βούληση!!! Ναι έχουμε ελεύθερη βούληση, μπορούμε να αλλάξουμε κανάλι στη τηλεόραση με ένα κουμπάκι, μπορούμε να σκεφτούμε από μέσα μας πως βρίζουμε τον εργοδότη, μπορούμε να φάμε σάπιο κοτόπουλο αντί για σάπιο βοδινό, να καταναλώσουμε τα λαχανικά αφού τα απολυμάνουμε, και να καλωδιωθούμε με ios ή android.

Εννοείται πως μπορούμε ακόμα να ερωτευόμαστε, να κάνουμε παιδιά, να ψάχνουμε τι επάγγελμα μας ταιριάζει, να ακούμε τι μουσική μας αρέσει, να επιλέγουμε ποιους φίλους θα κάνουμε παρέα. Να διασκεδάζουμε με το τρόπο που θα επιλέξουμε.... ωχ... ξέχασα, δεν μπορούμε πια... Οι δουλειές έκλεισαν, η μουσική αντικαταστάθηκε από τρομολαγνικά ανακοινωθέντα, οι φίλοι πρέπει να είμαστε δύο το πολύ και από απόσταση, η διασκέδαση.. κλείσανε όλα.

Ναι, μας μένει μόνο ο έρωτας στα χρόνια το κορονοϊού.
Προσοχή μόνο μην σας βρει να είστε σε ξεχωριστά σπίτια με τον σύντροφό σας...
Γιατί τότε κι αυτός θα γίνεται με τηλεπάθεια σε ένα κόσμο μπερδεμένο, γεμάτο αστάθεια!!

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ - FEAR OF THE DARK...

Έρημοι δρόμοι που πήγαν όλοι? Ένα αεράκι φύσαγε με ψύχρα, σε μια συνοικία μισού εκατομμυρίου ανθρώπων δεν υπήρχε τίποτα. Δρόμοι άδειοι, ούτε αυτοκίνητο, ούτε πεζός. Παντζούρια όλα κλειστά. Το μόνο που ακουγόταν ήταν κάποια φύλλα που τα παρέσερνε ο άνεμος και μακρινά γαβγίσματα από αδέσποτα. Αν είχες κοιμηθεί για κάποιο λόγο για πολλές μέρες , όπως ο ήρωας στις 28 μέρες μετά και ξύπναγες ξαφνικά κι έβγαινες από το σπίτι, ναι, θα ήταν ακριβώς έτσι.

Αυτό που με ανατριχιάζει πιο πολύ είναι η συνέχεια της ταινίας. Η στιγμή που κάποια πόρτα ανοίγει κι από μέσα δεν βγαίνουν πια άνθρωποι, αλλά μεταλλαγμένα, ανεγκέφαλα ζόμπι που κατασπαράζουν ότι βρουν μπροστά τους. Ναι, αυτό που ανατριχιάζει, είναι το ΜΕΤΑ, και η μετάλλαξη που θα έχει γίνει στις ανθρώπινες κοινωνίες. Τώρα είναι ώρα φόβου, αποδοχής εγκλεισμού, υποταγής στο μοιραίο, υπακοή σε κάθε είδους διάταξη με αντάλλαγμα την ελπίδα να γλυτώσουμε. 

Τότε, σαν βγούμε από αυτή τη φυλακή, θα μας περιμένει κανείς? Οι δρόμοι θα είναι αδειανοί και η πολιτεία μας πιο ξένη? Μας προειδοποιούν ήδη πως το κραχ θα είναι μεγαλύτερο από το 29. Εγώ το φαντάζομαι κάπως σε 1945, γιατί όλο αυτό μου μοιάζει με πόλεμο. Πόλεμο μιας αυτοκρατορίας που καταρρέει αφού έχει φάει τις σάρκες της, ισοπεδώνει στο πέρασμά της τα τελευταία αποθέματα, και μετά, όπως κάθε πόλεμος μια μέρα ξαφνικά θα τελειώσει.

Τότε θα καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αλήθεια ποιοι θα είναι οι νικητές και ποιοι οι χαμένοι, το έχετε σκεφθεί? Αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα ζει τη μαζικότερη επιχείρηση χειραγώγησης που έχει γνωρίσει ποτέ ο άνθρωπος. Διαβάζουμε πως 3 δισεκατομύρια άνθρωποι έχουν κλειστεί στα σπίτια.. Αν το έλεγε κάποιος λίγο καιρό μόλις πριν, θα γελάγανε όλοι με τον τρελό. Θα κουνάγαν το κεφάλι με συγκατάβαση για τον δύστυχο. Πως μπορείς να κλείσεις 3 δις στο σπίτι ? Θα χρειαζόντουσαν πολύ μεγάλες ανατροπές, θα χρειαζόταν να κατέβουν στρατεύματα στους δρόμους, να χυθεί αίμα. 

Μπούρδες. Το μόνο που χρειαζόταν τελικά η ανθρωπότητα για να κλειστεί στο σπίτι ήταν ένας αόρατος , θανατηφόρος εχθρός. Κάποιος εχθρός που δεν πέφτει από κάποιο αεροπλάνο, δεν επιτίθεται στα σύνορα, δεν παρελάζει με πολεμικά εμβατήρια, απλά κυκλοφορεί και όλα τα ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, επιβεβαιώνουν πως αν τυχόν πέσεις στο δρόμο του, ΠΕΘΑΝΕΣ.

Δεν ξέρω αυτές τις μέρες αν έχουν αυξηθεί μόνο τα κρούσματα και θύματα του άγνωστου ιού, που ξεκίνησε επειδή ένας Κινέζος έφαγε μια νυχτερίδα, ή αν υπάρχουν απώλειες που ήδη αυξάνονται σε τρελό βαθμό αλλά κανείς δεν τις γνωρίζει. Πόσοι αυτοί τη στιγμή ασθενείς με χρόνια νοσήματα μπορούν να εξασφαλίσουν τη συνέχιση των θεραπειών τους, τα χειρουργεία που έπρεπε να γίνουν, τη δύσκολη νοσηλευτική φροντίδα που θα έπρεπε να λαμβάνουν? Αναρωτιέμαι όταν οι εντατικές γεμίζουν οι ασθενείς από κορονοιο θα μένουν στο διάδρομο, ή θα πρέπει να βγάλουν τους προυπάρχοντες από άλλα νοσήματα έξω? 

Αναρωτιέμαι τι ακριβώς θα συμβεί με τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν σοβαρά προβλήματα ψυχιατρικού χαρακτήρα και τώρα είναι εγκλωβισμένοι στους τέσσερις τοίχους, πολλοί από αυτούς χωρίς βοήθεια. Θα αυξηθούν αυτοκτονίες? κρίσεις πανικού? παράνοιας? Θα αυξηθούν οι πράξεις βίας? Και στους έρημους δρόμους με τα λουκέτα παντού? Προστατεύει κάποιος αυτά τα μαγαζιά? Και το άλλο ερώτημα, την ώρα που όλοι εμείς θα είμαστε σε σπίτια ερμητικά κλειστά, απέξω τι γίνεται, ποιος κυκλοφορεί, που πάει? I am a man who walks alone, And when I'm walking a dark road

At night or strolling through the park When the light begins to change,I sometimes feel a little strange, A little anxious when it's dark...

Ο γνωστός καραγκιόζης συνεχίζει να λέει, πως όλα αυτά είναι ιστορίες συνωμοσίας. Επίσης η νέα τάξη πραγμάτων έχει προ πολλού συζητηθεί τόσο πολύ, που έχει γίνει ένα με τις συνωμοσίες για αεροψεκασμούς, πόλεμο των εμβολίων, μεγάλος αδελφός, παγκόσμια κυβέρνηση κλπ κλπ. Εν τω μεταξύ έχουμε ήδη μπει σε νέα τάξη πραγμάτων. Όχι κάποιο αφηρημένο ανάγνωσμα εναλλακτικής πληροφόρησης που γίνεται αφορμή σχολιασμού στα δίκτυα , ΕΙΝΑΙ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.

Εγκλεισμός στο σπίτι. Πιστοποιητικό για να βγεις αλλιώς πρόστιμο. Κλείσιμο καθολικό επιχειρήσεων. Δουλειά από το σπίτι πλέον. Προγραμματισμός καθημερινότητας σε απόλυτο συγχρονισμό με ανακοινωθέντα και διατάξεις. Περιπολίες αστυνομίας και στρατού και επιβολή τάξης. Μαζικοποιημένος τρόμος και αυτόματη υποταγή. ΕΙΝΑΙ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.

Ο ιός σκοτώνει? Φυσικά. Όπως κάθε ιος που μετατρέπεται σε επιθετική βόμβα για τον ανθρώπινο οργανισμό. Και ιλαρά αν είχε εξαπλωθεί χωρίς εμβόλιο, και ευλογιά και διφτερίτιδα και τέτανος, και κάθε εποχιακή γρίπη, επίσης χολέρα, πανούκλα , έμπολα κλπ όχι μισό εκατομύριο κρούσματα θα είχε αλλά  εκατομμύρια κρούσματα και εκατομμύρια θύματα θα είχε.

Αυτός ο ιός λοιπόν, σε πρώτη φάση, όπως όλοι εύχονται,  θα βγάλει το κόσμο από το πανικό με τη μόνη λύση ΕΜΒΟΛΙΟ. Αν βρεθεί κάποιο εμβόλιο και μια καλή θεραπεία για τους νοσούντες, ήχοι αναστεναγμού ανακούφισης θα βγουν μέσα από τα κλουβιά των πειραματόζωων. Θα γελάσουμε σκεπτόμενοι πως επί τέλους, σήμερα δεν θα μας κάνουν άλλα πειράματα, παίρνουμε άδεια εξόδου!

Όμως, η φαντασία μου λέει πως θα υπάρξει επόμενη φάση. Όπου ο ιος θα μεταλλάσσεται γιατί αυτή τη φορά κάποιος δεν θα έφαγε μια νυχτερίδα αλλά ένα... ποντίκι? Οπότε τότε θα ξέρουμε άμεσα τι πρέπει να κάνουμε. Δεν θα μας το ζητήσει κανείς. Μία που θα ακούσουμε την είδηση, μία που αυτομάτως θα κλειδωθούμε στο σπίτι. 

Και μένει το τελευταίο και πιο τρομακτικό σενάριο. Αφού μετρήσουμε τις απώλειες πολέμου τι θα συμβεί στη παγκόσμια ανακατάταξη δυνάμεων σε οικονομικό επίπεδο, σε σχέση με τις χώρες που θα έχουν ισοπεδωθεί στη κυριολεξία οι οικονομίες τους? ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ των λαών?

Η Ελλάδα βγήκε από το τελευταίο πόλεμο κατατσακισμένη. Και μόλις πήρε μια ανάσα, φαινομενικά, βρέθηκε πάλι τσακισμένη από τα διεθνή και ντόπια καρτέλ, φτωχοποιημένη και υπόδουλη σε κάθε αρπακτικό με απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ισοπέδωση κάθε νόμου της υποτιθέμενης δημοκρατίας. Μετά από αυτό το πόλεμο τι θα βρούμε όταν βγούμε από το σπίτι?

Ο ΣΑΠΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ?

Ακούω συνέχεια αυτές τις μέρες πολλούς ανθρώπους να επαναλαμβάνουν, μακάρι να πάνε όλα καλά να γυρίσουμε στην "κανονικότητα". Αναρωτιέμαι τι θεωρούν κανονικότητα αυτοί οι άνθρωποι, και τι τελικά ήταν κανονικό σ΄αυτόν τον σάπιο κόσμο, που ένας μικροσκοπικός αόρατος εχθρός, τον κουνάει από τα θεμέλια.

Ήταν κανονικότητα αυτό που βλέπαμε γύρω μας? Ένας πλανήτης γεμάτος από κάθε είδους αίσχος. Η καταστροφή της φύσης που οδήγησε σε μια παγκόσμια μόλυνση. Τα καταστροφικά οικονομικά συστήματα που κράταγαν τους ανθρώπους δέσμιους σε πολιτικές δυστυχίας των πολλών και υπερπλουτισμό των ελάχιστων. Πείνα, δυστυχία, πόλεμοι, γενοκτονίες, υποδούλωση κρατών, παιχνίδια εξουσίας με παράπλευρες απώλειες εκατομμυρίων ανθρώπων. Στη πατρίδα μας την ίδια βιώσαμε την εξόντωση και την υποδούλωση σε διεθνή τραπεζικά και οικονομικά καρτέλ.

Μετατρέψαμε ότι κινείται πάνω σ΄αυτό το πλανήτη σε προϊόν κατανάλωσης αδιαφορώντας εντελώς για τις συνέπειες. Η κανονικότητα ήταν άνθρωποι που έμαθαν να καταναλώνουν μεταλλαγμένες τροφές, να αναπνέουν μολυσμένο αέρα, να μετατρέπουν τις θάλασσες σε χωματερές, να καταστρέφουν με μανία τα δάση, τη φύση ολόκληρη. Την ονομάζουν κανονικότητα με την απόλυτη ανθρωποκεντρική αντίληψη, που ικανοποιείται στην εξασφάλιση του  υπερτοφικού και άπληστους εγώ, με οποιοδήποτε κόστος.

Καμμιά κανονικότητα δεν υπήρχε στην παράνοια που ήμασταν όλοι συμμέτοχοι και συνένοχοι. Η επέλαση αυτού του αόρατου εχθρού, αν τελικά φθάσει να απλωθεί σε ανυπολόγιστο χώρο και χρόνο,  ίσως να είναι η λύση που δίνεται για να φρενάρει η γερασμένη και διεστραμμένη ανθρωπότητα το ρυθμό καταστροφής της και να επανεξετάσει τρόπους να βρει την αληθινή κανονικότητα.

Αν συνεχιστεί αυτή η πανδημία θα γνωρίσουμε καταστάσεις πρωτόγνωρες, όπου αυτοί οι χειραγωγημένοι και υποτακτικοί άνθρωποι θα εμφανίσουν το αληθινό τους πρόσωπο και όλα όσα κράταγαν καλά κρυμμένα στην επαναλαμβανόμενη "κανονικότητα". Θα παρακολουθήσουμε φαινόμενα ομαδικής υστερίας, τρέλλας, επεισόδια ενδοοικογενειακής βίας που θα αυξάνονται, περαιτέρω υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, ασθένειες, βία και εγκληματικότητα. Σβήσε το ηλεκτρικό για λίγο στον άνθρωπο, αφαίρεσε τα καλώδια που τον κρατάνε ενωμένο στο σύστημα και τίποτα δεν θα  είναι ίδιο με ότι ήξερες.

Στο τέλος ο λογαριασμός.
Τι ακριβώς θα θέλαμε για μετά? Ενα μετά που εμμένοντας στις ίδιες συνήθειες και στον ίδιο τρόπο διακυβέρνησης, θα τρέχουμε πλέον να κλεινόμαστε στα σπίτια μας με το παραμικρό μόλις ο βοσκός θα χτυπάει το καμπανάκι. Γιατί αυτή η πρόβα που γίνεται τώρα, θα λάβει στο μέλλον αυτόματη εφαρμογή με τα πειραματόζωα να αντιδρούν ακριβώς όπως τα σκυλάκια του Παβλόβ.

Μήπως ο καθένας μας να αρχίσει να σκέφτεται λίγο διαφορετικά? Θέλουμε να γυρίσουμε στην κανονικότητα που μας οδήγησε εδώ και να ζούμε ξανά και ξανά εμείς και τα παιδιά μας σε ένα άθλιο τηλεπαιχνίδι πουλημένο όπως έλεγε και το τραγουδάκι ή μπορούμε να συλλάβουμε ένα διαφορετικό νόημα σε αυτό που ονομάζουμε ζωή?

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΤΕΛΙΚΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗ ΚΟΛΑΣΗ. Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.

Αναρωτιέμαι πως γίνεται σ΄αυτά τα ανθρωπάκια μόλις τους βάλεις ένα φυτιλάκι στο πισινό να ανάβουν τόσο εύκολα... Το είδαμε στις αρχές των μνημονίων, όταν ο ένας κατηγορούσε τον άλλον με μένος, για τη καταστροφή της πατρίδας. Στο στόχο έμπαιναν αδιακρίτως ολόκληρες κατηγορίες πολιτών, σαν η γενεσιουργός αιτία της ξεφτίλας. Το είδαμε με το πόλεμο καπνιστών - αντικαπνιστών και τα τηλέφωνα της ρουφιανιάς. Το βλέπουμε τώρα με τους υποταγμένους και τους ανυπότακτους.

Το μόνο που δεν βλέπουμε σε κάθε κατάσταση είναι αυτό το λαουτζίκο να ξεσηκώνεται εναντίον των αληθινών ενόχων. Εναντίον εκείνων που ναι, είναι η αιτία και το αποτέλεσμα. Το να μείνουμε μέσα στο σπίτι είναι συνειδησιακό μας καθήκον αυτή τη στιγμή, όχι γιατί κάποιος μας το επιβάλει αλλά γιατί βλέπουμε πως έχει ξεχυθεί πάνω από τις ζωές μας ένα νέο τερατάκι, άσχετα με το ποιος το δημιούργησε και για ποιο σκοπό, ή και αν ακόμα το έφερε στο δρόμο μας η ίδια η φύση για να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς μαζί μας.

Τα μέτρα προστασίας που μπορούμε να εφαρμόζουμε ο καθένας είναι προσωπική μας επιλογή, με γνώμονα πως πρέπει να σκεφτόμαστε τους συνανθρώπους μας και τον ευαυτό μας. ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΜΑΣ. Και η ευγνωμοσύνη μας ανήκει στους ανθρώπους που αγωνίζονται να σώσουν ζωές και στους συμπολίτες μας που κάνουν ότι καλύτερο για να φυλάξουν τον ευαυτό τους και τους ανθρώπους γύρω τους. ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ.

Οι υπόλοιπες παπαριές που αναφέρονται στο κράτος συμμορία, δεν έχουν κανένα απολύτως λόγο.  Ο κρατικός μηχανισμός που καίγεται τώρα για την ασφάλεια των πολιτών μας είχε και μας έχει γραμμένους κανονικά, και εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τσιράκι τραπεζών, καρτέλ, πολυεθνικών και οργάνων παγκοσμίων συμμοριών, που εκτελεί ΕΝΤΟΛΕΣ. Τώρα θα κάνεις το κακό λύκο, τώρα θα κάνεις το καλό λύκο. Είναι το ίδιο κράτος που έφερε τα μνημόνια και την μετατροπή της πατρίδας σε τριτοκοσμική αποικία, όπου για να γίνει αυτό συνέβαλαν με τον τρόπο τους ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΜΑΓΑΖΑΚΙΑ.

Είναι το κράτος που καταρράκωσε τον τομέα δημόσιας υγείας, που άφησε άδεια ασφαλιστικά ταμεία, που πετσόκοψε μισθούς, συντάξεις. Που άφησε εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους. Που δημιούργησε ανθρώπους κάτω από τα όρια της φτώχειας. Είναι το κράτος με τις κατασχέσεις, τις εισπρακτικές με τα κοράκια που απειλούν, είναι οι φορομπηχτικοί μηχανισμοί. Είναι το κράτος που υποβίβασε τους πολίτες σε καραγκιόζηδες με μηδενική πνευματική καλλιέργεια, αποχαυνωμένους θεατές σε ξεπουλημένα μέσα ενημέρωσης, θαμώνες σε πρωινάδικα και μεσημεριανάδικα ξεφτυλισμένης διασκέδασης.

Είναι το κράτος που έστειλε χιλιάδες επιστήμονες στο εξωτερικό, που αφήνει γιατρούς με απλήρωτες εφημερίες, που διώχνει νοσηλευτικό προσωπικό, που έχει έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού και υγειονομικών προμηθειών, και που τώρα ζητάει από τους πολίτες να βγαίνουν στα μπαλκόνια και να χειροκροτάνε τάχα τους ήρωες που έχει γραμμένους στα παλιά του υποδήματα. Ζητάει επίσης να φροντίζουμε τα γερόντια μας, αυτό το ίδιο κράτος που τους αφαίρεσε τα δώρα, τους έκοψε τις συντάξεις, τους πάσαρε γενόσημα του κώλου, τους ονόμασε "περιτούς που δεν πεθαίνουν" και τους έκανε να ζήσουν το τέλος της ζωής τους στη μιζέρια και την εγκατάλειψη.

Αυτό εδώ το κράτος φωνάζει τώρα και χτυπιέται για τους "ανεγκέφαλους" που κυκλοφορούν αγνοώντας τις υποδείξεις, και όλα τα προβατάκια βρίζουν και φτύνουν τους συνανθρώπους που είναι ανυπάκουοι. Εγώ κι εσύ  μπορούμε να τους βρίσουμε αν το κρίνουμε σωστό, ΕΚΕΙΝΟΙ δεν έχουν κανένα δικαίωμα και ούτε με ενδιαφέρει να τους ακούσω να το λένε, γιατί εκνευρίζομαι άγρια.  Είναι το ίδιο κράτος του "μένουμε όλοι σπίτι" εκτός από εργάτες εργοστασίων, βιοτεχνίες, σουπερ μάρκετ, ντελιβεράδες, αγρότες, καύσιμα, μηχανήματα, καθαρίστριες, παραγωγή κάθε είδους άχρηστου για την πανδημία προϊόντος (τα χρήσιμα υπάρχει μια λογική) με όλους αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους να κυκλοφορούν με τα ΜΜΜ απροστάτευτοι, να δουλεύουν ο ένας πάνω στον άλλον με γελοίες προφυλάξεις και να γυρίζουν σπίτια τους στα παιδιά τους, στους γέρους τους κατά πάσα πιθανότητα σύντομα, μολυσμένοι.

Η πανδημία μπορεί να φτάσει σε ύψη που δεν έχουμε διανοηθεί, σε καταστάσεις που δεν έχουμε γνωρίσει ξανά, ίσως πολλοί θρηνήσουμε δικούς μας ή γίνουμε εμείς το αναλώσιμο κρέας, αλλά όταν όλα τελειώσουν, θα έρθει ο λογαριασμός στο τραπέζι. Και θα έχει οικονομική κατάρεύση, θα έχει ανθρώπους που θα πενθούν, αρρώστους σακατεμένους, παράπλευρες απώλειες από ζωές και χιλιάδες κόσμο φτωχοποιημένο και απελπισμένο. Τότε ίσως σας πουν πως για όλα έφταιγαν "οι ανεγκέφαλοι" που δεν υπάκουσαν. Εσείς να έχετε κρατήσει ένα ελάχιστο νοημοσύνης και οργής, αν είστε ικανοί να στρέψετε το βλέμμα σας σε εκείνους που είναι ΕΝΟΧΟΙ πέραν κάθε αμφιβολίας, για τον όλεθρο που σκόρπισαν και να τους δείξετε με το δάχτυλο.

Τότε θα καταλάβουμε όλοι πως ο ιος θα έχει φύγει, αλλά οι φυλακές μας θα μείνουν καλά κλειστές για να τους προφυλάξουν από το χειρότερο ΕΧΘΡΟ ΤΟΥΣ. Την ελευθερία.

ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ.

Ο ιος με τη κορώνα, έχει προκαλέσει όργιο συζητήσεων. Η κεντρική ιδέα όμως είναι πως μεταξύ αυτών που πιστεύουν πως είναι άλλη μια εποχιακή γρίπη, μέχρι εκείνους που βλέπουν ένα βιολογικό πόλεμο σε εξέλιξη, η ουσία είναι πως δεν ξέρουμε τι μας γίνεται. Είμαστε, εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι θεατές ενός φαινομένου που δεν ξέρουμε ούτε γιατί συμβαίνει, ούτε που θα καταλήξει, ούτε, τίποτα.

Σε κάθε περίπτωση όμως επειδή η πλειοψηφία των ανθρώπων όταν κυκλοφορεί συμπεριφέρεται σαν μαλάκας με περικεφαλαία, είναι ευκαιρία να κλειστούμε όντως στο σπίτι. Πριν καλά καλά ξεκινήσει η εξάπλωση της επιδημίας-πανδημίας, οι διαχρονικοί μαλάκες εξαφάνισαν τα πάντα, όλα εκείνα που θα ήταν εργαλεία προστασίας για κάθε άνθρωπο. Μάσκες, αντισηπτικά, μαντηλάκια, θερμόμετρα, οινοπνεύματα, αντιπυρετικά, μάσκες οξυγόνου, οξύμετρα κλπ τα αγόρασαν με το "δεν γαμιέστε οι υπόλοιποι" σε ένα κράτος που όσοι είχαμε την ατυχία να έρθουμε σε επαφή με νοσηλείες, γνωρίζαμε πως φέρναμε υλικά από το σπίτι μας για να καλύψουμε τις ανάγκες του ανθρώπου μας που νοσηλευόταν.

Το ίδιοι τα ζωντόβολα που όρμηξαν σαν αρπακτικά μέσα στα σουπερ μάρκετ και κατέβαζαν τα ράφια για να φτιάξουν τις αποθηκούλες τους, (έφτασα στο σημείο να δω μαλάκα ο οποίος βούτηξε χαρτί υγείας από το καροτσάκι μιας κυρίας που το είχε αφήσει κι έψαχνε για κάποιο άλλο προϊόν...) Εννοείται πως την ώρα που η αγωνία κορυφώνεται οι μαυραγορίτες κάνουν πάρτυ. Το ίδιο δεν συνέβαινε σε μια πόλη που πέθαιναν οι άνθρωποι από τη πείνα και τους αγόραζαν το σπίτι για ένα μπουκαλάκι λάδι (βλέπε κατοχή, Αθήνα του 41).

Επίσης επειδή δεν ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε μένουμε σπίτι γιατί είτε είναι μια φονική γρίπη είτε ένα όπλο που έχει σκοπό να μας εξοντώσει, η ουσία είναι ΙΔΙΑ, ΚΙΝΔΥΝΟΣ. Και ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τους ανθρώπους που ενώ εμείς μπορούμε ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ, εκείνοι, είναι έρμαια αποφάσεων.  Μπορούν να κλείσουν τα πάντα, αλλά οι εργάτες στα εργοστάσια θα δουλεύουν μέχρι τελικής απόφασης, το ίδιο και σουπερ μάρκετ, φαρμακεία, φούρνοι, χασάπικα, μπακάλικα, περίπτερα.. τώρα που είπα περίπτερα, χθες μπροστά μου ένας τύπος ζήτησε είκοσι κούτες από τη τάδε μάρκα.

Βλέπετε κι εδώ το χρήμα είναι θεός, κι είναι αυτό το χρήμα που χθες οδήγησε μια ταμία να σβήσει αβοήθητη στο σπίτι της στην Ιταλία, 48 χρονών, κι έναν άλλο γιατρό προχθές που έδινε τη μάχη του χωρίς να έχει ούτε γάντια... Οπότε το να κλειστούμε στα σπίτια προσφέρει ένα διπλό καλό, πρώτον να προστατευτούμε από τον ιό, και δεύτερον πολύ σημαντικό, από τους μαλάκες. Γιατί ο ιος μας προκαλεί σοβαρά συμπτώματα και οι μαλάκες νεύρα και αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Μπορεί όλο αυτό να είναι ένα πείραμα, όπου πρέπει να εκπαιδευτούμε στο πως να είμαστε τρομοκρατημένοι και υποταγμένοι σε εντολές και διατάγματα, και πως η ζωή μπορεί να γίνει μια μεγάλη φάρμα εγκλεισμένων σε κλουβιά παραδομένων ανθρώπων. Αλλά και αυτό να συμβαίνει, για να έχει τέλειο αποτέλεσμα θα πρέπει να γίνει μεγάλο μακελειό.  Να δοκιμαστούν οι αντοχές μας, η γαμημένη εν συναίσθηση μας, η λογική μας και το πόσο τελικά μαλάκες είμαστε.

Στην Ιταλία, στα νοσοκομεία επικρατούν σκηνές αποκάλυψης. Γίνεται κανονικός πόλεμος με τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό να είναι οι ίδιοι θύματα που καταρρέουν σαν κοτόπουλα. Σκεφθείτε εδώ αν γίνει ένα τελικό ξέσπασμα σαν την Ιταλία, με τις υποδομές που έχουμε, το προσωπικό που διαθέτουμε και το υλικό που δεν υπάρχει, τι πόλεμος θα γίνει. Πόσοι άνθρωποι θα σβήσουν όχι μόνο από τον ιο, αλλά και από τα άλλα σοβαρά χρόνια νοσήματα που δεν θα υπάρχει κανένα περιθώριο γι αυτούς να βρουν ένα χέρι βοήθειας.

Απλοί κανόνες υγιεινής, απλά μέτρα προστασίας ο καθένας μας, χωρίς πανικό, με λογική, ΦΡΟΝΤΙΔΑ για τους ανθρώπους μας που έχουν ανάγκη, ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ πως και οι υπόλοιποι χρειάζονται να πάρουν ένα μπουκαλάκι οινόπνευμα ή ένα αντιπυρετικό, είναι τα βασικά μέτρα που μπορεί κάθε πολίτης και όχι απολίτιστο ζωντόβολο, να πάρει και να περιμένουμε να δούμε πως ακριβώς θα εξελιχθεί η κατάσταση.

Υπάρχουν ενδείξεις πλέον ΠΩΣ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ, ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙΣ. Δεν είναι μαγκιά να παρασύρεις τον εαυτό σου και τους δικούς σου σε περιπέτειες που δεν ξέρεις που θα καταλήξουν. Και επίσης δεν είναι μαγκιά να αφαιρείς από το γενικό σύνολο, προϊόντα, υλικά με το γνωστό σου τρόπο εγωιστικού σταρχιδισμού, όπως κάνεις και στην υπόλοιπη ζωή σου. Οι μάσκες προστασίας δεν είναι "φέρε και δυο κιλά παϊδάκια στη μέση μεγάλε, και δυο καφάσια μπύρες" μπουρτζόβλαχε, αστοιχείωτε, μόνιμε μαλάκα!

Παρατηρούμε, προσέχουμε, περιμένουμε.
Η συνέχεια θα δείξει σιγά σιγά με τι έχουμε να κάνουμε και γιατί συμβαίνει ότι συμβαίνει.

ΤΟ ΚΑΛΟΥΠΙ ΣΠΑΕΙ..

Ήταν πολλά χρόνια πριν. Δεν θυμάμαι πόσα. Η πρώτη κρίση πανικού. Όπως ένας ιος που μπαίνει μέσα στο μυαλό και δεν μπορείς να τον ελέγξεις. Νιώθεις πως είναι δημιούργημα σου, βγαίνει από μέσα σου, είναι κομμάτι σου, αλλά στρέφεται εναντίον σου. Είναι εκείνες οι λεπτές γραμμές που χωρίζουν την εκπαιδευμένη λογική από την αυθόρμητη τρέλα. Κανένας δεν θέλει να το ζήσει, γιατί μετράει αποθέματα δύναμης, κι αν τα αποθέματα σου είναι λίγα, μπορεί να είναι μοιραία.

Πέρασα αυτή τη φάση γιατί είχα αποθέματα και μια λογική που πάλεψε με νύχια και με δόντια, εκείνους τους σκοτεινούς καιρούς, να νικήσει. Οπως ήρθε σαν μολυσμένος αέρας να με τυλίξει, έτσι μια μέρα έφυγε, κι ίσως τώρα πια, δεν θα μπορούσα να θυμηθώ καν λεπτομέρειες από εκείνη την επιθυμία του νου, να δραπετεύσει προς άγνωστη κατεύθυνση και να μην αφήσει ούτε ενημερωτικό σημείωμα στους οικείους.

Σήμερα, βλέπω αυτά τα μάτια που σε προσπερνάνε βιαστικά, πάνω από χειρουργικές μάσκες, και σκέφτομαι πόσοι θα καταφέρουν να "μείνουν" αν αυτό τραβήξει πολύ. Ένας ιός που ξύνει τα πνευμόνια, κι ένας βομβαρδισμός θανατολογίας που μπαίνει στα μυαλά των ανυπεράσπιστων από την ίδια τους τη φύση ανθρώπων, καθώς το χαζοκούτι δίνει ρέστα, γιατί είναι ο απόλυτος κυριάρχος των ημερών στα σπίτια τα ερμητικά κλειστά στη ζωή που συνεχίζει να υπάρχει απέξω.

Ημέρες καραντίνας, παιχνίδι πρωτόγνωρο στους μέχρι προχτές στριμωγμένους ανθρώπους, που όμως είχαν μικρές απλές καθημερινές ασχολίες να ξεφεύγουν χωρίς να απουσιάσουν. Στις οθόνες περνούν ειδήσεις τρομοκρατίας, λεπτομέρειες ανατριχιαστικές, εικόνες από ένα πόλεμο χωρίς ερείπια σπιτιών, γεμάτο όμως με ερείπια σκέψης, σ΄ενα κόσμο που έκανε το κύκλο του και πρέπει να ξεκινήσει ξανά, με άγνωστο προορισμό. 

Κοίταζα εικόνες από φέρετρα να παρελάζουν σε διάφορες σελίδες, από τους νεκρούς της Ιταλίας, που ξέχασαν να πουν πως είναι από την τραγωδία της Λαμπεντούζα το 2013 και όχι από το Μπέργκαμο του σήμερα. Μπορεί αυτές τις μέρες οποιοσδήποτε να ισχυριστεί το οτιδήποτε, και οι καραντινάτοι άνθρωποι διψούν να μάθουν. Να αισθανθούν πως καταδικάστηκαν σε φυλάκιση γιατί είναι ένοχοι. Θέλουν να διορθωθούν. Να υπακούσουν. Να παραδώσουν τα τελευταία ίχνη ελευθερίας, στην βεβαιότητα πως κάποιοι θα κάνουν το κόσμο τους ασφαλέστερο.

Εν τω μεταξύ η φύση οργιάζει από μια πρωτόγνωρη ηδονή. Κύκνοι πλέουν στα πεντακάθαρα νερά της Βενετίας, η Αθήνα έχει ένα καταγάλανο ουρανό, η μόλυνση λέει σε παγκόσμιο επίπεδο κατεβαίνει κατακόρυφα. Σε πόλεις βλέπουν κοπάδια από ζωάκια να μπαίνουν μέσα και να διασχίζουν τους δρόμους. Κι ακόμα είμαστε έξω πολλοί. Σκέφτομαι πως σε μια απόλυτη καραντίνα, από άκρη σε άκρη στη γη, με τη κορωνίδα της δημιουργίας σφραγισμένη μέσα στα κλουβάκια της, θα αναδυθεί ένα θέαμα που τα μάτια δεν θα μπορούν να αντέξουν την ομορφιά του.

Η φύση αυτή η πανέμορφη αιώνια γυναίκα, φαντάζει στο μυαλό μου να ξεδιπλώνεται από ένα μεγάλο ύπνο, και να σπέρνει παντού χρώματα, αρώματα, ήχους, αστραφτερή, πεντακάθαρη, με τις παλιές πληγές να γιατρεύονται από το χάδι εκατομυρίων ζωντανών οργανισμών, που θα περπατάνε επάνω της ελεύθερα.

Σκέφτομαι σφαγεία να ανοίγουν και τα πληγωμένα ζωντανά να βλέπουν για πρώτη φορά το φως του ήλιου να τα ζεσταίνει και τη μυρουδιά του χορταριού να γαργαλάει τη μύτη τους. Σκέφτομαι θάλαμοι βασανιστηρίων να σπάνε και τα πειραματόζωα να χαμογελάνε κοιτάζοντας τους δήμιους τους κλεισμένους σε θαλάμους. Σκέφτομαι τα δέντρα να ορθώνονται περήφανα, τις θάλασσες να αποβάλλουν με αηδία τα τελευταία σκουπίδια, και τη νύχτα όλα μαζί τα θαύματα αυτού του κόσμου να κάνουν για πρώτη φορά τον ύπνο τους ελεύθερα κάτω από ένα ουρανό γεμάτο αστέρια.

Κι ύστερα ονειρεύομαι πως στέκομαι στη κορυφή ενός πανύψηλου βουνού, και μυρίζω στην ατμόσφαιρα μόνο αρώματα φύσης, νοιώθωντας μια απέραντη γαλήνη, εκείνη που ένοιωθα όταν γινόταν μια ξαφνική διακοπή από το ρεύμα και σωπαίναν όλα τα καλώδια της σκλαβιάς μας. Εκείνη που ένοιωσα όταν κάποια στιγμή ξύπνησα σ΄ενα μέρος που δεν υπήρχε κόσμος παρά μόνο μια θάλασσα να λέει καλημέρες, κι ένας ήλιος να καίει το πρόσωπο, κι ένα χαμόγελο που καταλάβαινε πως ακόμα κι ένας ήχος παράφωνος θα έκρυβε το φως.

Οι άνθρωποι γεννιούνται και ζητάνε συνεχώς μια ασφάλεια, μια επιβεβαίωση, μια αποδοχή του περίγυρου και μέντορες που θα τους δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν. Νοιώθουν ασφαλείς μέσα σε κάποια αγέλη. Νοιώθουν πως έχουν ανάγκη να ανήκουν κάπου. Εκείνοι που ξέφυγαν από αυτή την αναγκαιότητα, που λειτούργησαν σαν αγρίμια που βάδιζαν δίπλα στο κοπάδι, έπεσαν, σηκώθηκαν, ανέτρεψαν δεδομένα και σιγουριές, αντάλλαξαν την ασφάλεια με τον κίνδυνο, την βεβαιότητα με την αναζήτηση, έβγαλαν κάποια στιγμή το εγώ τους και το κοίταξαν στο καθρέφτη, το ρώτησαν τι αλήθεια ονειρεύεται, τι αλήθεια έχει ανάγκη.

Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια. Λίγη τροφή, ένα μέρος για ύπνο, και μια δυνατότητα τα πόδια να μπορούν να αγγίζουν το χώμα, το σώμα να κολυμπάει στο νερό, τα μάτια να βλέπουν τον ουρανό χωρίς οθόνες, τη φύση να γίνεται ένα με την περιορισμένη ύπαρξη και να τη μετατρέπει σε αθάνατη επιθυμία. Να ερωτεύονται, να αγαπούν, να χαμογελάνε, να νοιώθουν ένα εσωτερικό πλούτο, που οδηγεί στην τελική ευδαιμονία, και να σβήσουν ήρεμα αγκαλιά με ότι αγάπησαν. 

Όλα τα άλλα είναι ΤΙΠΟΤΑ. Όλα τα άλλα είναι σκιές θανάτου της ανθρώπινης ψυχής, σκιές που έχουν πάρει εκατομμύρια διαφορετικά ονόματα για να σκεπάσουν τη μία και μοναδική αλήθεια που ξέρει και το τελευταίο ζωντανό πάνω στη γη. Ζω όπως η μητέρα φύση. Ζω στη φύση μου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. 

Δεν είναι πανικός αυτός στα μάτια. Είναι το σταμάτημα απορίας, ενός καλουπιασμένου ανθρώπου που αγνοεί παντελώς τι να κάνει όταν σπάσει το καλούπι που τον τοποθέτησαν. 

ΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ

Με αφορμή το γεγονός πως παλιοί φίλοι με διέγραψαν, με απόλυτη εξήγηση, το "κρίμα δεν περιμέναμε πως είσαι τόσο ηλίθια", και χωρίς ίχνος επιθυμίας διαλόγου, ώστε έστω εγώ η ηλίθια να μπορέσω να εκφράσω την άποψή μου, επανέρχεται το διαχρονικό ερώτημα. Ποιοι είναι τελικά οι χρήσιμοι ηλίθιοι που νομίζουν πως είναι σωστοί άνθρωποι και απλά εξυπηρετούν το σύστημα?

Οι άνθρωποι που με διέγραψαν χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, εκείνοι που δυσαρεστήθηκαν για τις απόψεις μου σχετικά με εκκλησία, ιερατεία, θρησκεία κλπ (τι πρωτότυπο) και οι άλλοι παραδοσιακοί αριστεροί οι οποίοι θεωρούν ανεπίτρεπτο πως μέσα στις επαφές μου έχω "ύποπτα φασιστοειδή στοιχεία" και ότι είμαι γελοία γιατί ανακατεύομαι με ιστορίες συνωμοσίας. Οπου οι ίδιοι μου έστελναν μηνύματα θαυμασμού για ότι έγραφα σε προηγούμενη σελίδα μου την οποία είχα ονομάσει ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ!!!!

Αφού λοιπόν είναι έτσι τα πράγματα, ας τα βάλουμε λίγο στη θέση τους. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή που στη κυριολεξία καιγόμαστε, έχοντας υπομείνει ότι σκατά μας έχουν πετάξει στη μούρη 10 χρόνια τώρα οι γνωστές συμμορίες που παριστάνουν τους κυβερνώντες, και τα αφεντικά τους φυσικά, έχουμε ένα ολόκληρο δάσος που καίγεται αλλά έχουμε εστιάσει σε δύο δέντρα που πετάνε τα κουκουνάρια μακριά και προκαλούν εκρηξούλες.  Το μεταναστευτικό και τώρα η επιδημία.

Ιστορία συνωμοσίας λοιπόν θεωρείται (από τους ανθρώπους που γουστάρουν να έχουν απόλυτες απόψεις, γιατί πιθανόν φαντασιώνονται πως κατέχουν την αλήθεια εκείνοι και μόνο εκείνοι), η ανάγκη να βλέπεις ολόκληρο το δάσος και να προσπαθείς να βρεις τις κοινές συνισταμένες στα γεγονότα που τρέχουν. Ενώ η οπτική ενός κολλημένου μυαλού είναι ΑΣΠΡΟ ή ΜΑΥΡΟ. Στην κατηγοριοποίηση αυτή άλλωστε βασίζεται και κάθε σύστημα εξουσίας, και τα στηρίγματα του στην διατήρηση αυτής, είναι τα διάφορα μαγαζάκια που δημιουργεί και τα θρέφει καλά, έτσι ώστε να μπορεί να περιορίζει την αντίληψη και την οπτική των ανθρώπων σε κατευθυνόμενα στρατόπεδα.

Φυσικά κι αυτό που λέω είναι μια γελοία ιστορία συνωμοσίας. Αν σκεφθείς πως οι χρήσιμοι ηλίθιοι ενώ βλέπουν πως τα μαγαζάκια τους είναι αέρας κοπανιστός συνεχίζουν, επίμονα να τα υποστηρίζουν και να δημιουργούν τα είδωλά τους, τους θεούς τους, τους Πάπες που έχουν το αλάθητο. Έτσι μπορούμε να δούμε ανθρώπους που το 2020 πιστεύουν πως η θεία κοινωνία δεν μολύνει αλλά είναι αίμα και σάρκα κάποιου Θεού, μπορούμε επίσης να δούμε ανθρώπους που πιστεύουν πως ο τάδε χαρτογιακάς εργατοπατέρας που την έχει αράξει με τη φραπεδιά στο γραφείο του και παίζει φρουτάκια θα είναι ο επόμενος Τσε Γκεβάρα.

Στη κατηγορία αυτή βάζω με λύπη μου, και τους ανθρώπους των νέων τάσεων που πιστεύουν πως η σωτηρία της Ελλάδας θα έρθει από τα διαστημόπλοια που έχουν παρκάρει έξω από τη γη και περιμένουν το νεύμα που θα τους κάνουμε για να τα κάνουν όλα πουτάνα, όπως επίσης και οι γκουρού που πουλάνε μαντζούνια και προσευχές για να σε μάθουν πως να καθαρίζεις το αιθερικό σου πεδίο και να φθάσεις στον επιθυμητό νιρβάνα σου.

Κατά τ άλλα συνομοσιολόγος είναι κάποιος ο οποίος μέσα από όλη αυτή τη μαζική αποχαύνωση, υποπτεύεται τη γελοιότητα, την απάτη και προσπαθεί να κατανοήσει που ακριβώς πάει το θέμα και με τι τρόπους αυτή η ανθρωπότητα θα κατέβει κι άλλο σκαλί μέχρι τη τελική λύση, και προσπαθεί να ξεσκεπάσει όπου είναι δυνατόν τους μηχανισμούς που τρέφουν αυτή τη μαζική εξαπάτηση. Οι συγκεκριμενοι φίλοι γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν ανήκω σε κανένα στρατόπεδο, θα είναι το λιγότερο γελοίοι αν θεωρούν πως είμαι φασιστοειδές στοιχείο, επίσης γνωρίζουν πως είμαι αρκετά έμπειρη ώστε να βλέπω τι καπνό φουμάρει ο καθένας, δεν προσκυνώ θεούς και δαίμονες, κι έχω μια γενική δυσανεξία σε κάθε είδους μαγαζάκια και αλυσίδες στο πως ακριβώς πρέπει να λειτουργεί ο νους και τα συναισθήματα. Οπότε αυτό τους καθιστά ακόμα περισσότερο ανόητους και φανατισμένους.

Γιατί τελικά φασισμός είναι η αδυναμία να σκεφθείς πέρα από το τάγμα που ανήκεις, είναι η συστράτευση με τους στρατιώτες σε ένα πόλεμο που δεν σου ανήκει, δεν τον δημιούργησες αλλά σαν το ζωντόβολο αφιερώνεις τη ζωή σου σ΄αυτόν και θυσιάζεις το μόνο όπλο που έχεις για να βγεις έξω από τη μαζικοποιημένη και απόλυτα χειραγωγημένη αντίληψη της πραγματικότητας. Ναι υπάρχουν σελίδες που είναι ξεκάθαρα φτιαχτές και πληρώνονται γερά για να λένε μαλακίες. Ναι, υπάρχουν τρελοί που νομίζεις πως σνιφάρουν κάτι πολύ καλό κι αναρωτιέσαι που βρίσκουν τόση ποσότητα. Αλλά αυτό είναι το κόλπο του συστήματος στην εποχή της πληροφόρησης. Ανάμεσα σε εκείνους που δίνουν τη προσωπική τους μάχη στη παραπληροφόρηση, να κυκλοφορούν και οι καραγκιόζηδες που μιλούν για τα ίδια θέματα με τρόπο τέτοιο ώστε κάθε φωνή αντίδρασης να μοιάζει γραφική και ανόητη.

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, χρησιμεύουν, πάντα αυτό συνέβαινε, για να προσελκύουν όσους έχουν απορίες και  αμφιταλαντεύονται που να πάνε και ποια είναι η αλήθεια. Γιατί συνήθως το προφίλ τους είναι, κάποιος με σταθερή άποψη, ισχυρή λογική, και κυρίως καλά κρατήματα σε υπαρκτά μαγαζάκια που κάνουν δουλίτσα. Το σημαντικό που πρέπει να διαφυλάξουμε είναι το ΑΣΠΡΟ-ΜΑΥΡΟ να κρατάει καλά και να μην παρεκκλίνουμε τη πορείας, γιατί κάθε φορά που αυτό έγινε στην ιστορία είχαμε προβλήματα. Σε δημοκρατίες που έχουν μεταλλαχθεί σε απολυταρχικά καθεστώτα, που δεν έχει καμιά απολύτως σημασία τι ψηφίζεις και τι ονειρεύεσαι, είναι καλό να υπάρχουν ακόμα κοπάδια που ρίχνουν το ψηφαλάκι τους με τρόπο εκκλησιαστικό, προσκυνώντας ξεφτιλισμένα λάβαρα και ελπίζοντας είτε την αυγή μιας νέας επανάστασης που θα γίνει από μυαλά τίγκα στη χοληστερόλη και τα τσίπουρα, είτε στην άφιξη ενός νέου Μεσσία που θα πετάξει έξω από το ναό τα μιάσματα και θα πάρει στο συννεφάκι μαζί του τους ενάρετους πιστούς του.

Ναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι κάποτε είχαν άλλη έννοια και πολύ σωστά για τότε. Τώρα όμως που ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα και όλα δείχνουν πως σύντομα θα έχει μια μορφή που ούτε οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας δεν είχαν συλλάβει τις διαστάσεις της δυστοπίας, οι χρήσιμοι ηλίθιοι απλά έχουν μετατραπεί σε άχρηστους.

Ολε!

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ.

Ηλεκτρικός. Μια γυναίκα με μάσκα, γάντια, όρθια, ζητάει από μια άλλη κυρία που καθόταν να ανοίξει το τζάμι. Εκείνη αρχίζει και φωνάζει υστερικά, χωρίς λόγο, πως κρυώνει και δεν πρόκειται να το ανοίξει. Η όρθια αρχίζει και φωνάζει πιο υστερικά και κάνει μια απότομη κίνηση να το ανοίξει, και τότε και οι υπόλοιποι που ήταν καθιστοί αρχίζουν να φωνάζουν, "φύγε, φύγε, μην μας αγγίζεις" η δε κυρία που την έπιασε η πρώτη κρίση υστερίας, άρχισε να στριγγλίζει, "ποιος σου είπε να με αγγίξεις, γιατί το έκανες?"

Σούπερ μάρκετ. Προχωράω να βάλω το καλάθι μου και να αδειάζω τα πράγματα. Υστερική κρίση η ταμίας. Σας παρακαλώ πίσω από τη γραμμή, μην πλησιάζετε. Της λέω ..μα τα πράγματα.. με πιο δυνατή φωνή, τι δεν καταλαβαίνετε κυρία μου? Η στη πίσω γραμμή η περάστε γρήγορα το ταμείο και βγείτε στην απέξω γραμμή.

Φαρμακείο(μικρό) . Ένας πελάτης μέσα, δέκα απέξω σε μια ουρά μεγάλη, γιατί κράταγαν μια απόσταση τουλάχιστον 2 μέτρα ο ένας από τον άλλον. Μπαίνω. Οι ερωτήσεις κοφτές και σύντομες,
Μάσκες? όχι. Αντισηπτικό? όχι. Μαντηλάκια? όχι. Κάτι γενικά που να απολυμαίνει ή να προφυλάσσει? Όχι. Γάντια μιας χρήσης? Όχι.

Σκηνή έξω από ένα ιδιωτικό ιατρικό κέντρο. Τέσσερις (σε απόσταση) τσακώνονται. Η μία έχει ξεσπάσει σε κλάματα και φωνάζει. Τι να κάνω πείτε μου. Η κατάσταση είναι σοβαρή. Η άλλη, νοσοκόμα φωνάζει, δεν μπορείτε να μπείτε, αν συνεχίσετε θα φωνάξω τον security. Ο κύριος επεμβαίνει, κάνε πως τον φωνάζεις και θα σου δείξω εγώ security.

Προχωρώ, βάζω τα ακουστικά, ακούω gangsta's paradise... σκέφτομαι ο ιος μπορεί να μην τους σκοτώσει, αλλά κάποια στιγμή θα σκοτωθούν μεταξύ τους ή θα καταλήξουν στο τρελλάδικο. Η αμέσως επόμενη έλλειψη στην αγορά θα είναι τα ψυχοφάρμακα.

Ξεκινήστε να σκέφτεστε μόνο. Πόσοι

Δεν έχουν λεφτά για προμήθειες, ούτε τρόφιμα και σκέφτονται πως αν γίνει η τελική απαγόρευση (δηλαδή όλοι μέσα και παραγγελία στο σπίτι) δεν θα έχουν να φάνε.

Εκείνοι που ο γιατρός τους έλεγε πρέπει να βγαίνεις από το σπίτι, να παίρνεις τα χάπια σου, και να βγαίνεις να βλέπεις κόσμο, να ξεφεύγει το μυαλό.

Εκείνοι που υποφέρουν από κάποια σοβαρή πάθηση, και περνάνε τη κρίση (πόνοι στο στομάχι φοβεροί, λιποθυμία, ταχυκαρδίες ανεξέλεγκτες, παράλυση, κρίση επιληψίας, ξαφνική αιμορραγία, σοβαρή κρίση άσθματος, κλπ κλπ) και σκέφτονται πρώτον που να πάνε, πως και ποιος θα τους δώσει σημασία.

Στη συνέχεια να αρχίσετε να σκέφτεστε εκείνους που αύριο, δεν θα έχουν πια δουλειά και θα προστεθούν σε εκείνους που δεν είχαν ήδη. Εκείνους που δεν θα έχουν να πληρώσουν πλέον, εφορίες, ταμεία, ΔΕΚΟ κλπ και θα προστεθούν σε εκείνους που δεν μπορούσαν ήδη. Εκείνους που θα έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους κι εκείνους που θα έχουν επιζήσει με σκιές στους πνεύμονες και χωρίς δεκάρα στη τσέπη.

Έξω από σούπερ μάρκετ περιμένοντας τη σειρά μας να πάρουμε το χαρτάκι και να μπούμε, στο ναό της επάρκειας, η συζήτηση άναψε. Ένας κύριος λέει, να δείτε τι θα γίνει όταν θα κλείσουν κι αυτά, γιατί κι αυτό θα γίνει, κι ένας άλλος απαντάει, τότε θα είναι εύκολο, θα σπάσουμε τα πάντα και θα γίνει μακελειό, το κορονοϊό τον αντέχεις, την πείνα όχι.

Επίσης σκεφθείτε και όσους εδώ μέσα προσπαθούν να σας πουν κάτι, κάτι σημαντικό που δεν σας λένε τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης, κι εσείς γελάτε σαν μαλάκες και λέτε τι γραφικός είναι ο ηλίθιος, να τους θυμηθείτε όταν θα τους κλείνουν έναν έναν μέσα, "για παραπληροφόρηση, επικίνδυνη διασπορά ψευδών ειδήσεων που προκαλούν την σωστή τάξη των πραγμάτων" ή με ένα πουκαμισάκι που τα μανικάκια δένουν στη πλάτη, σαν άτομα που χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας.

Στο μεσαίωνα τα κτήνη καίγανε ανθρώπους ζωντανούς πάνω σε δεμάτια από ξύλα, και οι παρόμοιοι μαλάκες κοιτάζανε το θέαμα και αισθανόντουσαν ασφάλεια, πως τους απαλλάσσει η πολιτεία τους από τους δαίμονες, στο ψυχρό πόλεμο τους κλείνανε σε μπουντρούμια και γινόντουσαν τα πιθηκάκια για εξωτικά πειράματα, στην εποχή μας κάποιος Τζούλιαν Ασανζ, δεν θυμάται πλέον ούτε το όνομά του.

Δεν χρειάζεται να κατεβάσουν το στρατό . ακόμα.
ΕΣΥ θα απαιτήσεις από το γείτονα να μην σε πλησιάζει.
ΕΣΥ θα καταγγείλεις τον ανυπότακτο.
ΕΣΥ θα σπρώξεις και θα χτυπήσεις αυτόν που θα σου κλέψει το χαρτί υγείας.
ΕΣΥ θα ζητήσεις από το αφεντικό σου να μην πλησιάσει ο τάδε γιατί δεν εμβολιάστηκε
ΕΣΥ θα πεις στα παιδιά σου να μην κάνουν παρέα με επικίνδυνους
ΕΣΥ θα είσαι ο μπάτσος που θα φυλάει τη κοινωνία από τα "ανυπάκουα" στοιχεία.

ΕΣΥ μαλάκα θα είσαι αυτός που στο τέλος θα καταλάβει τι του έχει συμβεί, αλλά δεν θα έχεις σε κανέναν άλλον να μιλήσεις, εκτός από το όργανο της τάξης που θα ζητάει πιστοποιητικό υποταγής για να σου επιτρέψει να φας, να χέσεις, να γαμήσεις ή να... πεθάνεις.

Τις καλημέρες μου.

ΑΝΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΕΛΗ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ.

Ανοσία αγέλης. Η πλάκα είναι πως εμείς, εδώ στην χώρα των μνημονίων και του απόλυτου σταρχιδισμού της πολιτείας απέναντι στους πολίτες, διαβάζουμε αυτό τον ανατριχιαστικό όρο, "ανοσία αγέλης" ότι τάχα θα το εφαρμόσουν οι Αγγλοι ή οι Γάλοι. Αναρωτιέται ο φουκαριάρης που βρίσκεται σε κατάσταση σοκ, τι ακριβώς είναι αυτή η ανοσία αγέλης και αφού πληροφορηθεί από τα γνωστά μέσα αποχαύνωσης, φαντασιώνεται πως δεν τον αφορά.

Η ανοσία αγέλης μαλάκα μου εφαρμόζεται ήδη εδώ. Εφαρμόστηκε και στην Ιταλία. Ανοσία αγέλης είναι να αφήσεις τον ιο να κάνει το κύκλο του, να νοσήσουν όσοι περισσότεροι, έτσι ώστε να μη βρίσκει θύματα πια το τερατάκι και να πεθάνει από τη πείνα. Με λίγα λόγια ανοσία αγέλης είναι κάτι σαν τα μνημόνια σε ιατρικούς όρους. Αφήνω μια τρόϊκα να γαμίσει ότι κινείται κι όποιος αντέξει και όταν θα τα έχει κατασπαράξει όλα, υπάρχει ελπίδα οι εναπομείναντες να επιβιώσουν.

Πως καταφέρνεις την ανοσία αγέλης? Δεν κάνεις, γιατί δεν έχεις τη δυνατότητα ή γιατί δεν γουστάρεις  ΑΥΣΤΗΡΟ ΕΛΕΓΧΟ εντοπισμού των κρουσμάτων. Δηλαδή λες βήχω, έχω πυρετό, και καταρροή και σου λένε, οκ κάτσε σπίτι κι αν νοιώσεις πως σφαδάζεις στο πάτωμα από ασφυξία πες το μας και θα μπεις σε μια σειρά να κάνεις το τεστ, αλλιώς πιες ένα χαμομήλι, πάρε κι ένα ντεπόν και θα είσαι μια χαρά. Σε αυτή τη φάση όπως καταλαβένετε χιλιάδες μπορούν να είναι με ένα χαμομηλάκι στο χέρι και να μολύνουν άλλους χιλιάδες επίσης, αλλά οκ... αποκτάμε αντισώματα.

Σε δεύτερη φάση κάνεις και δεν κάνεις περιοριστικά μέτρα. Οπου βλέπεις ότι τα περιοριστικά μέτρα  λαμβάνονται όχι καθολικά και απόλυτα, δηλαδή τα κλείνουμε όλα για δυο βδομάδες και δεν κινείται ΤΙΠΟΤΑ, να δούμε θα περιοριστεί η μαλακία? Παίρνεις μέτρα λίγο λίγο, ανάλογα με το πόσοι θα ψοφίσουν. Εχουμε 500? Κλείσε τα μαγαζιά. Θα γίνουν 2000 περιόρισε την κυκλοφορία. Στους 10.000 κλείστους όλους και θα βγαίνουν στα μπαλκόνια να τραγουδάνε. Εν τω μεταξύ αυτοί οι δέκα χιλιάδες θα έχουν μολύνει άλλες διακόσιες χιλιάδες.

Αυτή είναι η ανοσία αγέλης και είμαστε όλοι χάπατα αν νομίζουμε πως γίνεται κάτι διαφορετικό εδώ. Στην Ελλάδα βέβαια δεν χρειάζεται σχέδιο για να γίνει κάτι τέτοιο. Γιατί στην Ελλάδα οτιδήποτε σοβαρό να σου τύχει στο τομέα υγείας την έχεις πατήσει. Γιατί έχουν φροντίσει το σύστημα υγείας και ασφάλειας των πολιτών να είναι εξαθλιωμένο, και έχει χτιστεί πάνω στην φιλοσοφία, όποιος ζήσει έζησε και όποιος έχει φράγκα καβατζώνει σουίτες σε πολυτελή ιδρύματα. Σκέψου πως τώρα, εκτός από το κοροναϊό , μην σου τύχει μαλάκα και πάθεις καμιά σοβαρή γαστρεντερίτιδα, έμφραγμα, εγκεφαλικό ή ότι άλλο εξωτικό, γιατί την έκατσες, ούτε ασθενοφόρο δεν θα βρεις, ούτε εντατική, ούτε καν χειρουργικό κρεβάτι.

Να αρχίσεις να σκέφτεσαι σοβαρά το ενδεχόμενο πως ο κοροναϊός μπορεί να είναι το πιο χαλαρό που θα σε βρει, γιατί η ανοσία αγέλης εδώ, έχει εφαρμοστεί από την αρχή των αισχρών μνημονίων και ναι, ποντάρει στο όσοι περισσότεροι βγούμε από τη μέση, τόσο καλύτερα μπορούν να εφαρμοστούν οι χαριτωμένες "μεταρρυθμίσεις" που σχεδιάζουν οι συμμορίες.

Η μόνη μας λύση, είναι να αποκτήσουμε όντως ανοσία, όχι στους ιούς, αλλά στις μαλακίες που μας σερβίρουν, ανοσία στα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης, ανοσία στους ψευτο ειδήμονες που παπαγαλίζουν τα σκονάκια που τους επιβάλει το σύστημα, ανοσία στους αλήτες που παριστάνουν τους σωτήρες, ανοσία στα κτήνη που ροκανίζουν τις ζωές μας.

Μας ονομάζουν αγέλη. Αποφάσισε τι αγέλη θα είσαι. Προβάτων ή λύκων?

ΣΟΚ, ΦΟΒΟΣ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΔΡΑΣΗ.

Ένας ιος. Που μας αμόλησαν. Δεν ξέρουμε ούτε γιατί, ούτε που θέλουν να το καταλήξουν.
Πρώτον σεβασμός στο γεγονός πως άνθρωποι θα πεθάνουν, θα μπουν στις εντατικές, θα ξεράσουν τα αντερά τους, πολλοί θα γιατρευτούν, πολλοί θα μείνουν με σημάδια μόνιμα. Πρέπει να βοηθήσουμε με τη συμπεριφορά μας να εξαπλωθεί (αν είναι δυνατόν) το λιγότερο, αυτό το κατασκευασμένο τερατάκι. Πρέπει ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ, πως δεν είναι όπως τα άλλα πειραματάκια, τα στιγμιαία, οι μικρές βόμβες που μας ρίχνουν συνήθως για να δουν αντιδράσεις και αντοχές στη φάρμα των ζώων. Αυτό το τερατάκι ήρθε για να κάνει χαμό.

Αυτή είναι η πρώτη φάση. Το σοκ. Είναι η συνειδητοποίηση πως κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει και μας αφορά ΟΛΟΥΣ. Κανείς δεν είναι προστατευμένος, και ίσως η μεγαλύτερη ανοησία που μπορούμε να βάλουμε στο μυαλό μας είναι πως από αυτό το παγκόσμιο πείραμα αίσχους, μπορεί εγώ ή εσύ να εξαιρούμαστε. Οχι, δεν έχουμε απαλλαγή από τη μαζικοποιημένη εξόντωση. Οπότε στη πρώτη φάση, ναι, σοκ και δέος γιατί καταλαβαίνουμε επί τέλους αυτό που υποπτευόμασταν. Είμαστε ΟΛΟΙ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ.

Σε αυτή τη πρώτη φάση θα μας ζητήσουν τα πάντα. Αλλάζουμε τη ζωή μας με ένα τρόπο που δεν είχαμε ποτέ φανταστεί.  Το αόριστο συναίσθημα, είμαστε σκλάβοι και κάποιοι καθορίζουν τις τύχες μας, μας χειραγωγούν, και μας επιβάλουν ότι γουστάρουν, παύει να είναι αόριστο και εμφανίζεται στη πραγματική του διάσταση. Οι σκλάβοι πρέπει να ζουν σε φυλακές και ακριβώς αυτό συμβαίνει. Ξεκινάμε από ένα απλό απαγορεύεται, συνεχίζουμε με τον εγκλεισμό στα σπίτια, κλείνουν χιλιάδες επιχειρήσεις, καταστήματα, ενάμισι εκατομμύριο εργαζόμενοι πάνε σπίτια τους. Και σε αυτή τη δεύτερη φάση, ακόμα, εφόσον καθόμαστε ήσυχα είμαστε στο σπιτάκι μας, σαν κλώσες και μη βγάζοντας άχνα, δεν τρώμε φάπες, μας χαϊδολογάνε.

Τι θα γίνει όμως στη συνέχεια? Τι θα γίνει όταν θα αρχίσουν να καταρρέουν τα πάντα? Δεν πιστεύω να φαντάζεστε πως η Ευρώπη και γενικότερα η ανθρωπότητα θα είναι ίδια μετά από αυτό τον πόλεμο? Πως όλοι θα γυρίσουν στις δουλίτσες, τα μαγαζάκια θα ανοίξουν πάλι σαν να μην έχει γίνει τίποτα και όλοι μαζί θα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα? Δεν φαντάζομαι να είσαστε τόσο ηλίθιοι. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Εκτός από τον, δεν ξέρουμε ακόμα, τεράστιο αριθμό ανθρώπων που θα έχουν χάσει τους αγαπημένους τους, άλλους που θα έχουν μείνει εξουθενωμένοι και χαπακωμένοι, θα υπάρξουν εκείνοι που το μαγαζάκι τους δεν θα ανοίξει ξανά, οι εργαζόμενοι που δεν θα βρουν ξανά τη δουλειά τους, η εξαθλίωση που θα ακολουθήσει τη μόλυνση.

Υπάρχουν δύο δρόμοι στη τρίτη φάση. Η κάθεσαι και κλαις τη μοίρα σου και μετατρέπεσαι στο απόλυτο σκλαβάκι που θα πρέπει να υποστείς ότι ανωμαλία έχει μπει στο μυαλό τους, ακόμα και το να σε οδηγήσουν σαν πρόβατο, στη ουρά σε ατέλειωτα κοπάδια, που θα σου πλασάρουν ότι θαυματουργό θα μπορεί να σε σώσει, εμβόλια, χαπάκια, τσιπαρίσματα, θα απλώνεις το χεράκι από τη μία για να σου βάζουν το σωτήριο ορό κι από την άλλη για να παίρνεις το δελτίο σου για το ελάχιστο κομμάτι ζωής που θα σου αναλογεί, ή θα ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ.

Σκέψου μια μελλοντική κοινωνία η οποία θα έχει περάσει στη φάση μιας απόλυτης τυραννίας, όπου ένα 5% θα ζει στην απόλυτη χλιδή, ένα 20% θα επιβιώνει με μια βασική αξιοπρέπεια σαν καλογυαλισμένα ρομπότ, κι ένα 75% στον υπόνομο. Γεμάτο αρρώστιες, πείνα, βία, αίμα, θάνατο.  Εσύ κι εγώ μαλάκα θα ανήκουμε σ΄αυτό το τελευταίο. Δεν προλαβαίνεις να κάνεις τόσες λαμογιές, δεν προλαβαίνεις να πατήσεις σε τόσα πτώματα, όσα χρειάζονται για να καβατζώσεις θέση στη δεύτερη κατηγορία και δεν γουστάρουν να σου δώσουν κάρτα μέλους. Οπότε, τι κάνουμε? ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ πριν να είναι αργά, και συντονίζουμε ΔΡΑΣΗ. Βάζουμε το ξερό μας κάτω και με τους άλλους μαζί , μικρές, μεγάλες ομάδες, δεν ξέρω, ψάχνουμε να βρούμε τρόπο δράσης, σκεπτόμενοι πως το σπουδαιότερο αγαθό είναι Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο που να πρέπει κάποιος να επιθυμεί από την ελευθερία.

Με αυτό τον ιο, δεν σε εκπαιδεύουν μαλάκα να είσαι υγιής και ασφαλής σου αφαιρούν ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Βρίσκεσαι σε ένα πόλεμο ακήρυχτο, σε πλήρη εξέλιξη, και δεν γνωρίζεις καν σε ποιο στρατόπεδο ανήκεις. Δεν έχεις πάρει χαμπάρι πως γύρω σου γίνονται μάχες, είσαι στη μέση και σε πυροβολούν από παντού κι εσένα και τα παιδιά σου και είσαι σε κατάσταση απόλυτου σοκ. Λειτουργείς σαν υπνωτισμένος, με θολό μυαλό, και αδύναμο σώμα να αντιδράσει.

ΞΥΠΝΑ, ΟΡΓΙΣΟΥ, ΣΚΕΨΟΥ, ΔΡΑΣΕ. Με όποιο τρόπο μπορείς. 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΦΑΡΜΑ ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.

Παρακάτω μια ελεύθερη μετάφραση μέρους μιας ανάρτηση από εδώ 

https://disinformazione.it/2020/01/26/salute-globale-fino-al-2024-ecco-le-previsioni/

Η ' “EvaluatePharma” έφθασε στην δωδέκατη έκδοση.
Είναι μια ετήσια ανάλυση που δίνει μια εικόνα υψηλού επιπέδου, από τον κόσμο των αγορών, στον τομέα φαρμάκων και βιοτεχνολογίας από το παρόν μέχρι το 2024.

Αυτή η μελέτη παρουσιάζει τάσεις στην αγορά και συνταγογράφιση των φαρμάκων και για τις δαπάνες σε έρευνα και ανάπτυξη.

Συνταγογράφιση φαρμάκων

Στην τελευταία πρόβλεψη, ακριβώς όπως και στις προηγούμενες, οι πωλήσεις από συνταγογραφίσεις φαρμάκων, αυξάνονται σταθερά κάθε χρόνο και θα φθάσουν μέχρι το 2024 στον φαντασμαγορικό αριθμό 1,18 τρισεκατομυρίων δολλαρίων (1.180.000.000.000.000 $); μιλάμε για 1.800 δισεκατομύρια αμερικανικά χαρτονομίσματα.

Η γραμμή ανοσιολογία-ογκολογία συμβάλει σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την αύξηση, όπως και οι νέες τεχνολογίες : κυτταρική και γενετική θεραπεία .

Η Pfizer θα είναι η μεγαλύτερη φαρμακευτική εταιρεία, στην ιατρική συνταγογράφιση στην Ιταλία, με ένα κέρδος $ 51,2 δισεκατομύρια ,  και ακολουθούν οι Novartis , Roche.
Είναι ενδιαφέρον να γνωρίζουμε ότι η πώληση φαρμάκων την τελευταία περίοδο είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από εκείνη μεταξύ 2010 και 2018, και ότι το εμπόριο των λεγόμενων ορφανών φαρμάκων, δηλαδή εκείνα για τις σπάνιες ασθένειες έχει διπλασιαστεί, λες και κάποιος είχε προβλέψει πως αυτές οι ασθένειες θα έχουν κάποια αύξηση....

Το Top ten των φαρμακευτικών καρτέλ (Big Pharma)

Οταν μιλάμε για “Big Pharma” αναφερόμαστε σε εκείνο το παντοδύναμο Μολώχ που αποτελείται από τις πρώτες δέκα φαρμακευτικές πολυεθνικές. : εκείνες δηλαδή που ελέγχουν τη παγκόσμια αγορά.

Pfizer, Novartis, Roche, J&J, Merck, Sanofi, GSK, AbbVie, Takeda, AstraZeneca.

Ένα καρτέλ που κερδίζει κάθε χρόνο 415 δισεκατομύρια δολάρια !

Με τέτοιους αριθμούς, που προέρχονται μόνο από τα φάρμακα που συνταγογραφούνται, η  Big Pharma είναι εκ των πραγμάτων παντοδύναμη, και μπορεί να χειρίζεται και να ελέγεγχει τα πάντα.

Top ten βιοτεχνολογίες.

Όσον αφορά τον κατάλογο των πιο πλούσιων εταιρειών βιοτεχνολογίας σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχει μια μεταβολή σε ονόματα, αλλά αλλάζοντας τους παίκτες, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.

Roche, Merck, Sanofi, Amgen, Johnson & Johnson, Eli Lilly, Novo Nordisk, AbbVie, Bristol-Myers Squibb, Pfizer.

Οι βιοτεχνολογίες  γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες για τις βιομηχανίες γιατί θεωρούνται μια βασική αγορά  για το μέλλον. Το biotech, μας αρέσει ή όχι, θα απασχολεί όλο και περισσότερους τομείς της ζωής μας : διατροφή, φάρμακα, υγιεινή, βιομηχανία, τεχνολογία, κλπ.

Το top ten στις θεραπείες

Η εξέλιξη στις θεραπείες, είναι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο για να καταλάβουμε πως θα είναι η δημόσια υγεία τα προσεχή 4 έτη. .

Αυτή η κατηγοριοποίηση γίνεται βάση των κερδών : ογκολογία, διαβήτης, αντι-ρευματικά, εμβόλια, αντι ικά φάρμακα,  ανοσιοκατασταλτικά, δερματολογικά, βρογχοδιασταλτικά, αισθητήρια όργανα, και anti-coagulanti.

Στην πρώτη απόλυτη θέση, η ογκολογία, με μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη θέση που καταλαμβάνει ο διαβήτης. Σήμερα ο καρκίνος, μόνο χάρη στα συνταγογραφούμενα φάρμκα (χωρίς δηλαδή τις δαπάνες για διάγνωση, ακτινοβολίες κλπ)  δίνει ένα κέρδος στις βιομηχανίες 123,8 δισεκατομυρίων δολαρίων (χρήματα τα οποία μεταξύ άλλων υποστηρίζονται από τα δημόσια συστήματα υγείας ), και θα φθάσει σύμφωνα με τις προβλέψεις στον τρελό αριθμό των  236,6  δισεκατομυρίων δολαρίων μέχρι το 2024.

Στοιχεία που προυποθέτουν ότι θα συνεχίσει να υπάρχει συνεχής αύξηση των νεοπλασματικών νόσων στον πληθυσμό....

Τα εμβόλια και τα αντι ικά φάρμακα είναι και αυτά εμπόριο πολύ δελεαστικό : μια αγορά 87 δισεκατομυρίων δολαρίων ετησίως. Οι εμβολιασμοί θα φθάσουν τα  i 44,8 δισεκατομύρια δολάρια ενώ τα αντιικά φάρμακα τα 42,2 δισεκατομύρια μέχρι το 2024.

Συμπεράσματα

Τα στοιχεία μας αφήνουν πολύ λίγο περιθώριο για ελεύθερες αναλύσεις.

Η παγκόσμια υγεία, θα απειλείται όλο και πιο πολύ, και οι άνθρωποι θα μαστίζονται από τις νεοπλασματικές νόσους, τον διαβήτη, τους ρευματικούς πόνους, τις  μολυσματικές ασθένειες και όλα τα υπόλοιπα.

Είναι βέβαια μόνο προβλέψεις, δηλαδή προβολές επεξεργασμένες αναλύοντας τα στοιχεία του παρελθόντος και του παρόντος. Αλλά είναι πάντα θεωρητικές προβλέψεις.

Ο άνθρωπος, παρότι είναι χειραγωγήσιμος, η λεγόμενη ελεύθερη βούληση, του δίνει τη δυνατότητα να αλλάξει το μέλλον δρώντας στο παρόν.

Αυτές οι αναλύσεις βασίζονται στην πρόβλεψη ότι οι σκλάβοι θα συνεχίσουν να παραμένουν σκλάβοι, στις φυλακές τους που δεν έχουν κάγκελα αλλά είναι γεμάτες από οθόνες.
Εργαζόμενοι όπου λένε εκείνοι, τρώγοντας τη τροφή που εκείνοι προτείνουν, λαμβάνοντας τη πληροφόρηση μας από τα δικά τους κανάλια, λαμβάνοντας φάρμακα που εκείνοι προμηθεύουν και σκεπτόμενοι με το τρόπο που εκείνοι θέλουν.

Αλλά σε αυτό το Μάτρξ, ο άνθρωπος έχει πάντα τη δυνατότητα να αναρωτηθεί για την ύπαρξή του, να πράξει με συγκεκριμένους τρόπους.
Από το σύστημα μπορείς να βγεις μόνο αν βγάλεις τη πρίζα από το σβέρκο (όπως έγινε στη ταινία) που μας κρατάει δεμένους .

ΠΕΡΙ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ ΑΠΟΡΙΕΣ..

Σίγουρα η νέα πανδημία είναι βούτυρο στο ψωμί των απανταχού εραστών συνωμοσιολόγων . Και δεν τους αδικώ, γιατί υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που δεν "κολλάνε" με όσα μας λένε. Όμως εγώ τώρα από αυτή την ανάρτηση θα ζητήσω από τους φίλους που με παρακολουθούν, μια μικρή βοήθεια. Μαζεύω στοιχεία σχετικά με το νέο κακό που μας έχει βρει και φτιάχνω ένα μικρό φάκελλο, έτσι να τον έχω σαν μια ιδιαίτερη ανάμνηση, όταν θα είμαστε πάλι ελεύθεροι, και θα τραγουδάμε χοροπηδώντας στα πράσινα λιβάδια (γελάστε ελεύθερα).

Κάθε τι που συμβαίνει, έχει προηγηθεί κάτι πριν και θα ακολουθήσει κάτι μετά. Ξεκίνησα λοιπόν τη μικρή μου έρευνα από το τι είχε προηγηθεί του κορονοϊού. Δηλαδή σε θέματα υγείας, τι είναι αυτό που έδιναν περισσότερη βαρύτητα, με τι βομβαρδιζόντουσαν τα μυαλά των ανθρώπων και τι τους υπέβαλαν να κάνουν. Ένα το κρατούμενο.

Στη συνέχεια παρακολουθώ με κάθε λεπτομέρεια τις ειδήσεις σχετικά με το ΠΡΟΦΙΛ των κρουσμάτων και των θυμάτων κι εδώ θέλω τη μικρή σας βοήθεια. Υπάρχει κάπου μια ΑΚΡΙΒΗΣ πληροφόρηση για το τι είναι αυτά τα "προϋπάρχοντα νοσήματα"? Έχετε ακούσει ή διαβάσει κάπου, όχι αόριστες πληροφορίες, αλλά επιστημονικά στοιχεία που μας αναφέρουν λεπτομερώς ποσοστά προυπάρχοντων ασθενειών, συγκεκριμένων ασθενειών όχι κάτι του είδους είχε π.χ. υπέρταση, αλλά πιο συγκεκριμένα.

Λογικά η πλειοψηφία των ασθενών και των κρουσμάτων γενικότερα θα πρέπει στη συντριπτική πλειοψηφία να είναι άνθρωποι που υποφέρουν π.χ. από ΧΑΠ. Δηλαδή χρόνια ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗ πνευμονοπάθεια. Βάση των δεδομένων που μας έχουν δώσει, μία που έχεις προβλήματα από το τσιγάρο, μία που έχεις δει τα ραδίκια ανάποδα με αυτό τον ιό. Τι όχι?  Οι απορίες μου άρχισαν να πληθαίνουν, όταν είδα τις πρώτες στατιστικές από την Ιταλία. Τρεις κατηγορίες είναι η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων,  υπερτασικοί κάπου 76% (προσέξτε την έντεχνη ανακοίνωση), υπερτασικοί είναι κάτι πολύ γενικό αν σκεφθείς πως έχουμε δυο εκατομμύρια? μόνο στην Ελλάδα. Αυτοί οι υπερτασικοί ήταν έτσι ξερά τύποι οι οποίοι είχαν μια αρρύθμιστη υπέρταση ή είχαν και κάτι άλλο από κοντά?

Οι επόμενες δύο κατηγορίες διαβητικοί και καρκινοπαθείς, πράγμα το οποίο δεν εκπλήσσει κανέναν, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά οι ίδιοι πως είναι ευπαθείς σε άπειρο αριθμό κινδύνων και ο κορονοϊος είναι ένα από αυτά. Όπως και οι άνθρωποι που έχουν σοβαρές χρόνιες ασθένειες, οι άνθρωποι που κάνουν αιμοκάθαρση κλπ. Δεν  υπάρχει λοιπόν κάτι το περίεργο σε αυτές τις ανακοινώσεις δεδομένου ότι και οι καρδιοπαθείς κινδυνεύουν ακόμα κι από ένα σοβαρό κρυολόγημα.

Υπάρχει λοιπόν μια πολύ "γενικευμένη" πληροφόρηση στο τι τελικά κάνει αυτό το νέο τερατάκι που κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Θα μου πείτε και οι ίδιοι οι επιστήμονες προσπαθούν να ανακαλύψουν τι συμβαίνει, και βρίσκονται στο βαθύ σκοτάδι σε σχέση με διάφορα θέματα. Δηλαδή οι γυναίκες που κυοφορούν τώρα ένα παιδί τι θα συμβεί? Τι επιπτώσεις θα έχει στο παιδί σε περίπτωση που εισπράξουν τον ιό? Επίσης οι άνθρωποι που κατέληξαν στην εντατική με βαριές πνευμονίες, είχαν όλοι κάποιο προϋπάρχον νόσημα ή μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε και τι σημάδια θα αφήσουν αυτές οι καταστάσεις ?

Επόμενο ερώτημα, υπάρχει μια κατηγορία , εκτός από τα παιδιά, που φαίνεται πως δεν επηρεάζεται από τον ιό? Υπάρχουν ήδη ενδείξεις για τις περιπτώσεις που φαίνεται πως ο ιός δεν μπορεί να προκαλέσει τις βλάβες που μας λένε? Σίγουρα το γερό ανοσιοποιητικό. Και ποιοι έχουν τελικά δυνατό ανοσιοποιητικό και πόσο έχουν συμβάλλει διάφορες τακτικές στην αποδυνάμωσή του έτσι ώστε να αδυνατίσει και να υπάρχουν έτοιμοι άνθρωποι να δεχτούν τα πειραματάκια που κάνουν τα τερατάκια που παίζουν παιχνίδια πάνω στη πλάτη μας?

Μήπως οι ανθρωπινοι οργανισμοί ετοιμάζονται εδώ και πολύ καιρό με στοχευμένες τακτικές στο να είναι απόλυτα ευάλωτοι στη νέα εποχή των βιολογικών πολέμων? Στην Ιταλία υπάρχει έντονα η αντίληψη αυτή τη στιγμή, σε διάφορους κύκλους πως οι γιατροί δεν μπορούν να πολεμήσουν ότι προκαλεί ο ιός γιατί είναι μία από τις χώρες που κάνει αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών. Τα παίρνουν σαν καραμελίτσες οι Ιταλοί (σας θυμίζει κάποιον άλλο λαό?)
Επίσης κι εκείνοι όπως κι εμείς εδώ και πολύ καιρό, έχουν εγκαταλείψει τη μεσογειακή διατροφή και θρέφονται με σκουπίδια, όπως κι εμείς. Σαπιοκρέατα, πλαστικοποιημένα τρόφιμα, δηλητήρια, τοξικές ουσίες.

Το μόνο πράγμα που στοχοποίησαν σαν τον απόλυτο επικίνδυνο παράγοντα για την ανθρώπινη υγεία και παλεύουν δήθεν να εξαφανίσουν είναι το κάπνισμα. Όλος ο αγώνας δίνεται εκεί, με απόλυτα υποκριτικό τρόπο εννοείται αφού, είδατε εσείς να κλείνουν κάποια καπνοβιομηχανία, είδατε να απαγορεύεται η διακίνηση προϊόντων καπνού. Σε ανάλογες εκκλήσεις του ιατρικού κόσμου να υπάρχει ανάλογη σήμανση επικινδυνότητας στα επικίνδυνα τρόφιμα, μούγκα στη στρούγκα, αφού οι πολυεθνικές των τροφίμων είναι από τους βασικούς κυβερνώντες τον πλανήτη.

Ο ιός τελικά , και ο κάθε ιος που θα κυκλοφορεί ανεξέλεγκτα, είναι ο ίδιος ένα τερατάκι ή απλά είναι η φυσική συνέχεια, που θα βλέπουμε μόνιμα πλέον στις ζωές μας, σαν συνέπεια ενός τρόπου ζωής που ΣΚΟΠΙΜΑ μας οδήγησαν, μεταλάσσοντας τον άνθρωπο σε ένα πειραματόζωο στο βωμό της αισχροκέρδιας και του αλόγιστου ανταγωνισμού? Η πανούκλα θέρισε ένα κόσμο που ο μισός ζούσε σε λαγούμια και υπονόμους. Μια εποχή σκοτεινή που η εξαθλίωση των ανθρώπων ήταν στη καθημερινή διάταξη. Οι ιοί των εργαστηρίων είναι η μοντέρνα πανούκλα που δεν εξαπλώνεται γιατί οι άνθρωποι ζουν σε υπονόμους, αλλά γιατί η ζωή τους η ίδια είναι σκατά.

Όπως βλέπετε λοιπόν και η λύση του προβλήματος, είναι πάλι η ίδια. Μπορούμε να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας μια επιστροφή της μνήμης σε πράγματα που έχουμε σβήσει από την ημερήσια διάταξη? Μπορούμε να βάλουμε σε μια τάξη τις πραγματικές μας ανάγκες και τις πραγματικές μας ελλείψεις, να μην είναι πλέον συνειφασμένες με τα καρτέλ των συμμοριών, αλλά με τη φύση μας? Ζούμε στριμωγμένοι σε πόλεις γεμάτες τσιμέντο και βρωμιά. Τρώμε σκουπίδια. Φουσκώνουμε τον οργανισμό μας με κάθε είδους σκευάσματα, τις περισσότερες φορές χωρίς να τα έχουμε ανάγκη. Εστιάζουν την προσοχή μας στους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε ανάλογα με το τι εισπράξεις πρέπει να κάνει το ανάλογο καρτελ.

Έχουν αφανιστεί ολόκληρες εκτάσεις πνοής ζωής από το πλανήτη, έχουν μολυνθεί οι θάλασσες, ο αέρας που αναπνέουμε. Είναι Η ΑΠΟΛΥΤΑ ΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ, οι ιοί, τα μικρόβια, οι ασθένειες που θα αποδεκατίζουν χωρίς έλεος και οι καραντίνες φυσικά που θα στήνονται πλέον, γιατί ότι έρχεται μένει, μην γελιέστε, για να μας σώσουν οι απίστευτοι εγκληματίες από την αθλιότητα που οι ίδιοι δημιούργησαν και τρέφουν στυγνά, με μοναδικό σκοπό να έχουν στη δούλεψή τους όχι απλά σκλάβους, αλλά σκλάβους με ελάχιστη ικανότητα αντίληψης και μικρές αντοχές επιβίωσης.

Τελικά επειδή μας ενδιαφέρει, ξέρει κάποιος να μας πληροφορήσει, οι εντατικές έχουν γεμίσει από καπνιστές? Γιατί  από ότι καταλαβαίνω πρέπει να είναι φοβερός ο αποδεκατισμός των ΧΑΠάτων.  Το πήραν το μάθημά τους ή να τους κλείσουμε προληπτικά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης να μην μολύνουν και τους υπόλοιπους?  Προλαβαίνουμε να κάνουμε το θαυματουργό εμβόλιο που θα βγει μετά το καλοκαίρι? Το εμβόλιο θα καλύπτει την επόμενη μετάλλαξη που θα γίνει τον επόμενο χειμώνα? Τι? όχι?

Ξέχασα.. δεν θα γίνει όπως τις άλλες χρονιές γιατί τώρα έχουμε ένα νέο όπλο που θα εφαρμόζεται άμεσα κι έτσι θα γλιτώνουμε χαρούμενοι από τις επιπλοκές της γρίπης. Λέγεται καραντίνα, μένουμε σπίτι. Ευτυχώς βρέθηκε η νέα αντιβίωση που θα σώζει ζωές, ονομάζεται "μονος στο σπίτι", δεν είναι άσχημα, αρκεί να καταφέρουμε τουλάχιστον να μην πάθουμε κατάθλιψη και να φουσκώνουμε και με άλλα χαπάκια. Κλειστήκαμε μέσα αναγκαστικά, κάντε τουλάχιστον κάτι δημιουργικό, π.χ. ΣΕΞ.

Τις καλημέρες μου.