Η ΖΩΗ ΞΑΝΑΡΧΙΖΕΙ ΞΑΝΑ, ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΤΩΡΑ, ΤΡΑΛΑΛΑΛΑ

Χθες βγήκα Β6, (καλά γαμάτο, τρελαίνομαι να ονομάζω πλέον τις κινήσεις της ζωής μου με αριθμούς, είναι απόλυτα ηδονικό) και ξαφνικά νόμιζα πως κάτι δεν είχα ακούσει από τα cyborg της ενημέρωσης... Σκέφθηκα να δεις που βγήκαμε από το lockdown (κοινώς δημοκρατική έκφραση του γνωστού γύψου) και δεν πήρα χαμπάρι. Κόσμος άνετος να πηγαίνει βόλτα, αυτοκίνητα αυξημένη κυκλοφορία, στο πάρκο λιάζονταν ανέμελοι, παρέες από 3-4 άτομα που περπάταγαν σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Γύρισα σπίτι και έψαξα αμέσως στον παγκόσμιο ιστό της αράχνης να δω μήπως είχε ξεφύγει καμιά μύγα ενημέρωσης.. τίποτα, Αύριο λέει, θα κάνει διάγγελμα (ψοφάω....) ο Κούλης και στη συνέχεια το επιτελείο των στρατηγών των συμμαχικών δυνάμεων, θα μας πει αναλυτικά το χρονοδιάγραμμα για το πότε θα μπορούμε να σκάσουμε μύτη από τους υπονόμους.

Α.. σκέφτηκα , ήταν μια γενική πρόβα που κάναμε, ένα τσεκάρισμα να δούμε θα γυρίσουμε όλοι άρρωστοι ή είχε ρεπό χθες ο ιος? Στο μυαλό μου ήρθαν σκηνές από το μέλλον. Αυτός ο ιος όπως λένε θα κρατήσει καλά, και μόνο αν βρούμε το εμβόλιο θα πούμε πως ο κίνδυνος πέρασε. Μέχρι τότε όπως έχετε καταλάβει όλα θα πηγαίνουν νουμεράδα. Θα βγαίνουμε, θα γίνεται τσεκ, πόσοι αρρώστησαν, πόσοι αποδήμησαν στους ουρανούς? Αν είναι λίγοι, εντάξει προχωράμε, αν αυξάνονται πάλι τα κεφάλια μέσα.

Για να είμαστε όμως ακόμα πιο σίγουροι, εννοείται πως συγκεκριμένα μέτρα ήρθαν για να μείνουν.. γατάκια!! Π.χ απεργίες, διαμαρτυρίες πέραν των 10 ατόμων, Πολυτεχνεία επέτειοι, αγανακτισμένοι σε πλατείες, κινήματα για Μακεδονίες κλπ κλπ, όπως καταλαβαίνετε μόνο on line ή συζήτηση στο σπίτι, ή αναρτήσεις σε κοινωνικά δίκτυα με κρεμάλες και ελικόπτερα εικονικής πραγματικότητας.

Ποτέ δεν φανταζόμουν πόσο απλό είναι να καταργήσει κανείς οποιουδήποτε είδους ξεσηκωμό (τους καιρούς που θα πέσει πείνα και θα γίνεται της τρελής με ανθρώπους που θα έχουν βγει έξω από τα όρια υπομονής τους) με τρόπους νόμιμους,  χαλαρά, σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα σε μια δημοκρατία να απαγορεύει το συναθροίζεστε, τις πορείες, τις κινηματικές εκδηλώσεις κλπ.

Τα συνδικάτα παρακαλώ στην επόμενη γενική απεργία να έχουν υπόψη πως οι απεργοί πρέπει να είναι σε ομάδες μικρότερες των 10 ατόμων και με απόσταση η μία ομάδα από την άλλη τουλάχιστον 10 μέτρων. Καλύτερα να υπάρχουν άτομα που θα αναλάβουν την υποχρέωση να καλύπτουν τη κάθε ομάδα γύρω γύρω με πλέξιγλας, επίσης θα πρέπει να εκπαιδευτούμε να φωνάζουμε πιο δυνατά γιατί θα υπάρχει η μάσκα που δεν θα αφήνει τη φωνή να είναι γάργαρη κι ελεύθερη.

Μετά θα είναι και άλλα ενοχλητικά, άντε να απολυμάνεις σημαίες και λάβαρα, άντε να πρέπει να έχεις σε τραπεζάκια στις πλατείες των συγκεντρώσεων μπουκαλάκια με αντισηπτικά.. άντε να περνάνε οι ομάδες του κυρ Σωτήρη και να τσεκάρουν αν υπάρχουν ύποπτα συμπτώματα... γι΄αυτό σου λέω κάτσε σπίτι και παίξε call of duty οι παλιότεροι , παίξε lol οι άνεργοι και εποχιακοί νεολαίοι και φαντάσου πως έχεις κάνει ήδη την επανάσταση σου.

Η αυριανή κοινωνία το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε, δεν θα είναι άνθρωποι, θα είναι σκυλάκια του Παβλοφ, κι επειδή πολλές φορές σας έχω αναφέρει γι αυτό το πείραμα, για όσους δεν ξέρουν, να σας πω τι είναι

Πρόκειται για εξαρτημένα αντανακλαστικά στα ζωάκια αυτά, που προέρχονταν από συγκεκριμένα ερεθίσματα. Αυτό που σήμερα ονομάζουμε εξαρτημένη μάθηση. Τους έδινε φαγάκι, και την ίδια στιγμή ακούγανε ένα κουδουνάκι να χτυπάει. Μόλις χτύπαγε το κουδουνάκι τους έτρεχαν τα σάλια για το φαγάκι που βλέπανε. Όμως χτύπα χτύπα το καμπανάκι κάποια στιγμή τους έτρεχαν τα σάλια και χωρίς να υπάρχει φαΐ μόνο και μόνο επειδή άκουγαν το καμπανάκι.

Καταλάβατε πουλάκια μου? Είναι το ίδιο που θα παθαίνετε κι εσείς μόλις θα ακούτε τη λέξη κορονοιός. Θα αισθάνεστε άρρωστοι χωρίς να αρρωσταίνετε. Θα φοβάστε πως υπάρχει κίνδυνος ακόμα κι αν δεν υπάρχει. Θα ΜΠΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!.

Άλλωστε αυτό δεν κάνετε συνέχεια σε όλα τα επίπεδα της ζωής σας? Με το ρόλο του Παβλόφ, να τον έχει αναλάβει το χαζοκούτι που έχετε ανάγει σε πηγή πληροφόρησης. Σας πλασάρουν ότι αηδία προϊόν, υπάρχει και νοιώθετε να σας τρέχουν τα σάλια να το αγοράσετε. Σας υποδεικνύουν καραγκιόζηδες για ινδάλματα και τα προσκυνάτε. Σας χτυπάνε το καμπανάκι του κινδύνου και φοβάστε. Σας λένε τώρα δεν κινδυνεύετε και χαζογελάτε. Το ίδιο δεν σας κάνουν και τα ιερατεία που πιστεύετε σαν εκπροσώπους του θεού? Και τα κομματόσκυλα που σας τάζουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες? Και τα ξεπουλημένα τομάρια που σας συστήνονται σαν σωτήρες?

Η Παβλοβιανή κοινωνία είναι μια πραγματικότητα παγκόσμια, που στην εποχή μας έχει πάρει διαστάσεις τρομακτικές. Η μόνη διαφορά με εκείνα τα φουκαριάρικα σκυλάκια είναι πως λίγο τα σάλια τους έτρεχαν για ένα πιάτο φαΐ. Εσείς, εμείς όλοι μας, δεν έχουμε απλά σάλια να τρέχουν, είμαστε σκυμμένοι στα τέσσερα και γλύφουμε στο πάτωμα τα αποφάγια που μας πετάνε και νομίζουμε πως είμαστε και η κορωνίδα της δημιουργίας.

Βγείτε όλοι έξω τη Δευτέρα. Το καμπανάκι της ελεύθερης κυκλοφορίας χτύπησε. Τα αυτιά καλά τεντωμένα γιατί ενώ περπατάτε μπορεί να χτυπήσει το καμπανάκι το κόκκινο και όπου βρεθείτε όπου σταθείτε... ΣΤΟΠ. Ακίνητοι μέχρι να σφυρίξει ο διαιτητής την επόμενη κίνηση.

Όνειρο ζω μην με ξυπνάτε!!

ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ.

Είναι κι αυτή μια ημέρα το χρόνο, όπως πολλές άλλες που δημιουργήθηκαν για να υπενθυμίζουν στους ανθρώπους, πράγματα που δεν θα έπρεπε να ξεχνούν. Δεν μου αρέσουν οι παγκόσμιες ημέρες του κάτι, γιατί είναι μια ωραιοποίηση του γεγονότος πως οι άνθρωποι χρειάζονται για τις περισσότερες από αυτές τις "επετείους" υπενθύμιση για όσα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Η ανθρωπότητα παρόμοια με κάτι ζευγάρια που όλο το χρόνο ζουν σε ένα σπίτι με ψέμματα, καυγάδες, ανία και όταν έρχεται η επέτειος γάμου, κάνουν πάρτι καλώντας τους κολλητούς για να αποδείξουν πόσο ευτυχισμένοι είναι.

Γεννήθηκα σε ένα σπίτι, από δύο γονείς που οι συγκυρίες εκείνων των παλιών καιρών, ανάγκασε δυο ευφυέστατους ανθρώπους, να τελειώσουν ο πατέρας μόλις την πέμπτη δημοτικού και η μητέρα τη πρώτη γυμνασίου. Μετά μεροκάματο, αγώνας για επιβίωση. Όμως αυτοί οι δύο άνθρωποι είχαν ένα μεγάλο πείσμα. Ίσως παρόμοιο δεν συνάντησα ξανά σε όσους ανθρώπους γνώρισα στη ζωή μου. Πείσμα για να μάθουν όσα στερήθηκαν από εκείνο που οι υπόλοιποι που ζούσαν σε ανάλογες με αυτούς συνθήκες, ονόμαζαν "μοίρα".

Έζησα λοιπόν σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Τα πρώτα δώρα που μου έκαναν ήταν εικονογραφημένα παραμύθια και μετά άλλα πολλά. Συνήθισα να μεγαλώνω θεωρώντας πως το διάβασμα είναι κάτι το απόλυτα αναγκαίο και φυσικό, όπως η τροφή μας, το νερό, ο αέρας που αναπνέουμε. Θυμάμαι ακόμα το πατέρα μου, να γυρίζει κουρασμένος από σκληρό μεροκάματο και το βράδυ μετά το δείπνο να ξεκουράζεται σε μια πολυθρόνα... διαβάζοντας. Είχε μια λατρεία για την αρχαία ελληνική γραμματεία και προσπαθούσε περνώντας με το δάχτυλο πάνω από τις γραμμές σιγά σιγά να διαβάσει, αυτά που οι φίλοι του κοροϊδεύοντας του έλεγαν, πως την έχει ψωνίσει και να κοιτάξει να κάνει κάτι πιο χρήσιμο στη ζωή του. Η μητέρα μου ήταν της λογοτεχνίας, του ρομαντισμού. Ηταν μια ιδιαίτερη μοδίστρα που όταν άφηνε κάτω τις βελόνες, τα πατρόν και τη μεζούρα, βυθιζόταν στα αριστουργηματικά μυθιστορήματα που μετά άρπαζα και διάβαζα κι εγώ. 

Έκανα τα πρώτα μου όνειρα ταξιδεύοντας στους παράξενους κόσμους του Ιουλίου Βερν, δημιούργησα τους πρώτους μου έρωτες με τις αδελφές Μπροντέ, αισθάνθηκα να ζω τη πρώτη μεγάλη μου περιπέτεια διαβάζοντας την Οδύσσεια. Μετά το διάβασμα έγινε η παράλληλη ζωή μου. Ποτέ δεν μου στέρησε τη διασκέδαση με τις παρέες μου, την υποχρεωτική μου μελέτη στο σχολείο, το δικό μου αγώνα για σπουδές, δουλειά, οικογένεια και όλα τα άλλα. Ήταν ο κρυφός μου κήπος, η όαση που βυθιζόμουν μακριά από όλα τα άλλα και ταξίδευα σε κόσμους που δεν είχαν ούτε χρόνο, ούτε όριο κανένα.

Στη μεγάλη προσωπική μου εσωτερική αναζήτηση, οι άνθρωποι με έκαναν να οργιστώ πολλές φορές, να απογοητευτώ, να νιώσω τη γενικευμένη ανοησία που όλο και περισσότερο μεγάλωνε, συνειδητοποίησα νωρίς πως ελάχιστοι στο μέλλον θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους πέρα από τις "υποδείξεις" και τη συνεχή πλύση εγκεφάλου, ελάχιστοι θα έμεναν με εκείνη τη λαχτάρα που οι γονείς αντιτάχθηκαν στη "μοίρα" τους και έκαναν ένα άλμα πέρα από όσα είχαν σκοπό να τους μεταλλάξουν σε μια άμορφη μάζα. Ομως η πλέον θλιβερή άποψη που σχετιζόταν με αυτό που εγώ θεωρούσα μαγεία, ήταν πως τα βιβλία απουσιάζουν από τα σπίτια γιατί "πιάνουν σκόνη"

Η μόνη καλλιέργεια που έχει αξία επάνω στο φθαρτό σαρκίο μας είναι η καλλιέργεια του νου. Γιατί τελικά το μόνο όργανο που μπορεί να κινηθεί χωρίς όρια, το διαστημόπλοιο μας για τη κατάκτηση του σύμπαντος, είναι αυτό. Ακόμα κι αν σε δέσουν και σε τοποθετήσουν σε ένα κλειστό δωμάτιο, μόνο, χωρίς καμιά δυνατότητα να κουνήσεις ούτε το μικρό δαχτυλάκι, αν δεν σου τρυπήσουν το κεφάλι και στο αφήσουν άθικτο, δεν υπάρχουν ούτε δεσμά, ούτε τοίχοι, ούτε κανένας δεσμοφύλακας ικανός να εμποδίσει το όποιο ταξίδι επιθυμήσεις.

Ολο αυτό που ζούμε, όλη αυτή η παράνοια, ο πολιτισμός που έχει ισοπεδώσει αξίες, όνειρα, την ικανότητα ο άνθρωπος να μπορεί να ζει ευδαίμων, πάνω σε ένα υπέροχο πλανήτη, βασίζεται σε μηχανισμούς χειραγώγησης του πνεύματος. Δεν μπορούν να αφαιρέσουν το μυαλό από όλους τους ανθρώπους. Δεν μπορούν να περάσουν από λοβοτομή έναν ολόκληρο πλανήτη, γιατί άλλωστε θα ήταν άχρηστοι οι δούλοι, δεν θα μπορούσαν ούτε να παράγουν, ούτε να γίνονται τροφή-κρέας μέσα στη φάρμα των ζώων.  Αφού αυτό δεν είναι εφικτό, η λοβοτομή μπορεί να γίνει με πληθώρα τεχνικών που στις μέρες μας πια έχουν αναχθεί σε αριστουργήματα απάτης.

Οι διαμορφωτές των συνειδήσεων μισούν όσο τίποτα άλλο, τη δυνατότητα που θα είχαν τα κοπάδια των προβάτων να μορφωθούν αληθινά, να διαβάσουν, να σκεφτούν αυτόνομα. Σε παρελθόντες χρόνους, όλοι οι βάρβαροι που με το σφύριγμα των τυράννων τους, εισέβαλαν στους κατακτημένους τόπους, έκαιγαν βιβλιοθήκες, κατέστραφαν στοιχεία πολιτισμού, αφαιρούσαν από τους δούλους την ελευθερία να σκέφτονται πέρα από τους κανόνες και τις διαταγές. Μεγάλα πνεύματα πέρασαν από φωτιά και λεπίδι ή αφορίστηκαν από τους διαχρονικούς άρχοντες της απάτης, τα ιερατεία.

Όταν έκαψαν τον Τζορντάνο Μπρούνο, φρόντισαν να τον κάψουν πάνω από στα βιβλία του, αφού πριν του έκοψαν τη γλώσσα να μην μιλάει. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά για την κάθε μορφή τυραννίας. Δεν έχει ανάγκη από φωτιές και λεπίδια. Το ρόλο τους έχει αναλάβει ένα τετράγωνο κουτί, με επιτελεία ανά το κόσμο, εκπαιδευμένα να τοποθετούν παπαγάλους στη θέση ανθρώπων που μαθαίνουν να απαγγέλνουν το ποίημα τους. Έχουν διαμορφώσει συστήματα κατευθυνόμενης και απόλυτα ελεγχόμενης εκπαίδευσης για να κατασκευάζουν αγράμματους με πτυχία. Έχουν αρωγό στα εγχειρήματα τους ένα παγκόσμιο ιστό που μπορούν να διοχετεύουν μέσα σ΄αυτόν κάθε τέχνασμα αποβλάκωσης των μαζών.

Σε πολλά βιβλία που οι συγγραφείς θέλησαν να περιγράψουν μια δυστοπική μελλοντική κοινωνία, οραματίστηκαν κόσμους όπου τα βιβλία θα ήταν παράνομα και θα καιγόντουσαν, οι δε ανυπότακτοι αναγνώστες θα τιμωρούνταν ακόμα και με τη ζωή τους. Πολλές φορές γελάμε όταν βλέπουμε θλιβερές εικόνες, που νέα παιδιά απαντάνε μπροστά σε ένα καραγκιόζη που τους απλώνει το μικρόφωνο σε ερωτήσεις ιστορίας ή γεωγραφίας και δεν έχουν τι παραμικρή ιδέα ακόμα και για τα πιο σημαντικά γεγονότα, πρόσωπα ή τόπους.... Γελάμε ενώ θα έπρεπε απλά θα νοιώσουμε θλίψη για την απόλυτη κατάντια του ανθρώπινου είδους.

Ειλικρινά δεν έχω κατορθώσει ακόμα να κατανοήσω, γιατί  μερικοί άνθρωποι ξεφεύγουν από όλα αυτά, γιατί οι γονείς μου διαφοροποιήθηκαν από τους υπόλοιπους, γιατί ανυποψίαστοι άνθρωποι που συνάντησα στη πορεία της ζωής μου μου πρόσφεραν γνώση και την ελπίδα πως υπάρχει ένας άλλος κόσμος που περπατάει παράλληλα με τη μαζικοποιημένη αποχαύνωση. Δεν έχω κατορθώσει ακόμα να απαντήσω στο ερώτημα αν τελικά γεννιόμαστε tabula rasa και όλα όσα θα γίνουμε είναι κομμάτι από το περιβάλλον μας ή αν καταφθάνουμε σ΄αυτό το μεγάλο παιχνίδι με διαφορετικά όπλα.

Αυτό εδώ το χώμα που πατάμε, δοξάστηκε ακριβώς γιατί έφτασε ένας πολιτισμός στα ανώτερα επίπεδα νόησης. Γιατί εδώ ήταν κοιτίδα σπουδαίας γνώσης, γιορτή της επιστήμης, των τεχνών, του κάλλους, του ύμνου της ζωής. Αυτή η πατρίδα θα έπρεπε να αποτελείται από πανεπιστήμια, κέντρα ερευνών, μουσεία, θεάματα που θα προάγουν το πολιτισμό και την πνευματική ανάπτυξη. Θα έπρεπε να είναι τόπος απόλαυσης για τις φυσικές ομορφιές και τόπος συγκέντρωσης της επιστήμης και της τέχνης. Και κατάντησε στην μεγάλη και βασανίσμένη πορεία της, τόπος στοιχημάτων των αργυραμοιβών. Ένα φτηνό τοπίο, που "ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι".

Από το βιβλίο του Λιαντίνη: “ΓΚΕΜΜΑ”

Άκουσε λοιπόν, και μάθε το. Και κει που θα γυρίσεις, να το ειπείς και να το μολογήσεις. Η Ελλάδα είναι σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών. Αν στείλει κάποτε στους ξένους κανένα παράπονο ή κανένα παρακαλετό, το συζητούν πέντε δέκα άνθρωποι της διπλωματίας σε κάποιο γραφείο, και παίρνουνε την απόφαση, όπως εμείς παραγγέλνουμε καφέ στο καφενείο και στα μπιλιάρδα.”

Αυτή είναι η εικόνα που έχουνε οι ξένοι για την Ελλάδα. Κι ο σουλτάνος το γομάρι δεν ξέρει τι του γίνεται. Έτσι δεν είπε ο πασάς της Σκόντρας, όταν ακούστηκε ότι οι ραγιάδες σηκωθήκανε στο Μοριά; Τώρα γυρίστηκε η τάξη. Σουλτάνος είναι ο έλληνας πολιτικός.

Λάβε τη σύγχρονη Ελλάδα σαν ποσότητα και σαν ποιότητα, για να μιλήσουμε με «κατηγορίες». Κι έλα να μας περιγράφεις τι βλέπεις. Σαν ποσότητα πρώτα. Αν αντικρύσουμε τον πληθυσμό της γης σε κλίμακα μικρογραφική ένα προς πέντε εκατομμύρια, 1: 5 χ ΙΟ6, θα βρούμε πως ο πληθυσμός του πλανήτη μας είναι ένα χωριό από χίλιους κατοίκους. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους χίλιους οι έλληνες είμαστε δύο άνθρωποι, που τρεκλοπατάμε και αρκουδίζουμε μέσα στο πλήθος.

Ζαλισμένοι και φουκαράδες ξετρέχουνε να συναντηθούν μεταξύ τους. Αν τα καταφέρουν να μη σκυλοφαγωθούν, ζητούν να συνεννοηθούν με τους άλλους. Σε μια γλώσσα που δε μιλιέται, και σε μια γραφή που δε διαβάζεται. Λίγο μουστάκι, λίγο πρικοιούλι, χρώμα τέτζερη αγάνωτου, ζουνάρι, βέλεσι, φούντα, κι αμάν αμάν. Σερβιτόροι και αγωγιάτες όλοι μας. Και κακοί σαράφηδες του μάρμαρου, του ήλιου, και της θάλασσας.

Σαν ποιότητα ύστερα. Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντι της εμάς τους νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί νά ‘χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;

Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διάφορων Φαλμε-ράυερ έχουν περάσει στους φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο. Και βέβαια. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μέγας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που έλεγε, -ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά;

Σχέση με τους αρχαίους έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι γάλλοι, οι εγγλέζοι και οι γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκο-λογιά και αράπηδες. Είμαστε οι “ορτοντόξ”…

Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών. Οι ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς. «Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί εκατάστρεψαν το έθνος». Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης.

Θέλεις νά ‘χεις πιστή την εικόνα του νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι Μακαρίου Β’ της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας, και έχεις το νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο. Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά.

Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες.

Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες, τον κυανό κεφαλόδεσμο, και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι ελληνίδες του Αργούς και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες. Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάντη. Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου.

Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη, σ’ ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι, και θεοί, και αγάλματα ένα.

Όλα ετούτα, για να συγκρίνεις την παλαιή και τη νέα Ελλάδα, να τα βάλεις και να τα παραβάλεις. Και στήσε τον Φράγκο από δίπλα, να τα κοιτάει και να τα αποτιμά. Με το δίκιο του θά ‘χει να σου ειπεί: “άλλο πράμα η μέρα και το φως, και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι”. Δε γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα.

Και κάπου θα αποσώσουν επιτιμητικά την κρίση τους:
– Ακούς αναίδεια; Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα. Ποιοι μωρέ; Οι χριστιανοχομεΐνηδες;

Αλλά είναι καιρός από τις ασκήσεις επί χάρτου να περάσουμε στα πεδία των επιχειρήσεων. Να κοιτάξουμε την πυρκαγιά που αποτεφρώνει το σπιτάκι μας. Γιατί είμαστε σβησμένοι από τον κατάλογο των εθνών; Γιατί η Μακεδονία γίνεται Σκόπια, η Κύπρος γίνεται τουρκιά, το Αιγαίο διεκδικιέται ως το mare nostrum των Οθωμανών; Γιατί ο πρόεδρος της Τουρκίας είπε πρόσφατα στην Αθήνα, ότι είμαστε μια επαρχία του παλιού οθωμανικού κράτους, που αποσχίσθηκε και πρέπει να μας ξανα-προσαρτήσουν;

Γιατί ο Μπερίσα της Αλβανίας έχει να λέει πως οι έλληνες κάνουν διπλωματία που έρχεται από το Μεσαίωνα και τους παπάδες; Γιατί ο Αλέξανδρος βαφτίζεται Ισκεντέρ, και ο Όμηρος Ομέρ Βρυώνης; Γιατί οι διακόσιες χιλιάδες έλληνες της Πόλης γίνανε χίλιοι, και οι τούρκοι της Δυτικής Θράκης θρασομανούν, και γίνουνται όγκος κακοήθης που ετοιμάζει μεταστάσεις;

Γιατί δύο από τους πιο σημαντικούς ποιητές μας, ο μέτριος Σεφέρης κι ο μεγάλος Καβάφης, καταγράφουνται στις διεθνείς ανθολογίες και τους ποιητικούς καταλόγους μισό έλληνες μισό τούρκοι; Γιατί όλα τα αυτονόητα εθνικά μας δίκαια ευρωπαίοι και αλβανοί, βούλγαροι και εβραίοι, ορθόδοξοι και ρούσοι, τούρκοι και βουσμανοαμερικανοί τα βλέπουν σαν ανόητες και μίζερες προκλήσεις, σαν υλακές και κλεφτοεπαιτείες; Ποια τύφλωση μας φέρνει να μη βλέπουμε ότι στα μάτια των ξένων εκαταντήσαμε πάλι οι παλαιοί εκείνοι γραικολιγούρηδες; Οι esurientes graeculi του Γιουβενάλη και του Κικέρωνα;

Το πράγμα έχει και περιγραφή και ερμηνεία. Μέσα στη χώρα, μέσα στην παιδεία δηλαδή και την παράδοση μας, εμείς περνάμε τους εαυτούς μας λιοντάρια, εκεί που οι έξω από τη χώρα μας βλέπουνε ποντίκια. Θαρρούμε πως είμαστε τα παιδόγγονα του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου. Οι ξένοι όμως σε μας βλέπουνε τις μούμιες που βρεθήκανε σε κάποια ασήμαντα Μασταβά. Γιατί; Τα διότι είναι πολλά. Όλα όμως συρρέουν σε μια κοίτη. Σε μια απλή εξίσωση με δύο όρους και ένα ίσον. Είναι ότι: νεοέλληνες ίσον ελληνοεβραίοι.

ΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ?

Τώρα που η "πανδημία" περνάει στο δεύτερο στάδιο, δηλαδή εκείνο της σταδιακής απελευθέρωσης των φυλακισμένων, αρχίζουν να πέφτουν πάνω στο τραπέζι ερωτήσεις που δυστυχώς θα απαντηθούν με ένα και μοναδικό τρόπο. Αυτά που θα δούμε να έρχονται. Το δεύτερο στάδιο μιας τόσο σοβαρής πανδημίας, θα έπρεπε να είναι η σταδιακή επάνοδος στη καθημερινότητα, εφόσον ΕΙΧΑΜΕ ΕΜΒΟΛΙΟ και εφόσον ΕΙΧΕ ΒΡΕΘΕΙ αποτελεσματική θεραπεία. Τότε και μόνο τότε θα είχε κάποια λογική η παράνοια που απλώθηκε στο πλανήτη τους τελευταίους μήνες, και η απόλυτη τρομοκρατία από τα χαζοκάναλα και κάθε είδους κυβερνητικών εκπροσώπων, που ΕΠΕΒΑΛΑΝ κάτι πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.

Διαβάζω και σκέφτομαι πόσο βαθιά πάει η τρύπα του λαγού, από την πληροφορία πως Δευτέρα 4 Μαϊου 4 εκατομύρια Ιταλοί επιστρέφουν στις δουλειές τους. Αλήθεια τώρα? Σε ένα κράτος που έχει στη κυριολεξία τσακιστεί, από ένα καθολικό σταμάτημα της οικονομίας, εκατομμύρια ανθρώπους κλεισμένους ερμητικά στα σπίτια τους, εικόνες αποκάλυψης με φορτηγά που μεταφέρουν πτώματα, βιντεάκια από εντατικές με ανθρώπους που πεθαίνουν βασανισμένοι, εικόνες πολιτών που βγαίνουν βιαστικά από το σπίτι ντυμένοι σαν εργαζόμενοι σε υψηλού κινδύνου εργαστήρια βιολογικών πειραμάτων, για να πάνε μέχρι το μπακάλη της γειτονιάς, δελτία ειδήσεων που οι δημοσιογράφοι μοιάζουν να μεταδίδουν κάτι χειρότερο από τη πανούκλα του μεσαίωνα, και αυτά συμβαίνουν μέχρι σήμερα, σε 1 εβδομάδα τους λένε, οκ τώρα βγαίνουμε και πάμε να δουλέψουμε?

Έχουμε μια Αμερική που γίνεται η πρωταγωνίστρια λένε σε μια πρωτοφανή επιδημία, και ερημώνουν πόλεις όπως η Ν.Υόρκη, και δελτία επίσης τρομολαγνικά, προειδοποιούν πως κάτι τέτοιο δεν είδαμε ξανά, μια Αμερική που στη γρίπη του 2017, είχε 80 χιλιάδες νεκρούς, και που τότε οι επιστήμονες είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά, γιατί ήταν επίσης πρωτοφανές, τα νοσοκομεία είχαν γεμίσει από ασθενείς που πέθαιναν ακριβώς από την έξαρση μιας πρωτόγνωρης σε ένταση γρίπης που ούτε τα εμβόλια δεν την κάλυπταν, αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν κλείστηκε σπίτι? Και ποτέ ο υπόλοιπος πλανήτης δεν ασχολήθηκε με το φαινόμενο γρίπη του 17 στην Αμερική? Ψάξτε πληροφορίες, αν δεν είστε κι εσείς οπαδοί της γενικευμένης αμνησίας και λοβοτομημένοι, να δείτε τι εννοώ.

Πως ακριβώς θέλουμε να είναι το αύριο? Με μάσκες και γάντια? Με υποχρεωτικά εμβόλια ή πιστοποιητικά ανοσίας για να ασκήσουμε οποιαδήποτε δραστηριότητα? Με drones που θα επιβλέπουν που πάμε και τι κάνουμε? Με ενισχυμένη πληροφόρηση, εκπαίδευση και εργασία από 5G κεραίες και τα παιχνιδάκια του κύριου  Μασκ να περιφέρονται πάνω από το πλανήτη για να ενισχύουν την σύνδεσή μας με τα παιχνιδάκια του κυρίου Γκέιτς που θα είναι τα μόνα παράθυρα στην πραγματικότητα μας? Με αστυνομίες και στρατούς που θα έχουν το ρόλο του μπράβου που θα ελέγχουν, συλλαμβάνουν και τιμωρούν απλούς καθημερινούς ανθρώπους που θα στοχοποιούνται σαν επικίνδυνα στοιχεία για τη δημόσια υγεία?

Αυτό το νέο παιχνιδάκι που ονομάζεται "μένουμε σπίτι" είναι τι? Η παιδική χαρά των χαζοχαρούμενων που εξασκούν τον εαυτό τους στο πόσο υπάκουοι είναι σε ότι παπαριά επιθυμήσουν να του σερβίρουν οι οργανωτές του θεάματος? Εμείς όλοι δηλαδή θέλουμε να είμαστε τα κουνελάκια που βγαίνουν από το καπελάκι του ταχυδακτυλουργού όποτε γουστάρει, για να εισπράττουμε τα χειροκροτήματα του κοινού? Με λένε Μαρία και 3 μήνες δεν έχω βγει από το σπίτι. Μπρααααααααααβο Μαρία!

Εμένα μου λένε πως πρέπει να γυρίσω στη δουλειά στις 4 Μαΐου. Δεν θέλω φοβάμαι. Φοβάμαι τον ιό, όπως τον φοβόμουν μέχρι σήμερα. Είναι θανατηφόρος, μεταδίδεται ακόμα και με τον αέρα που αναπνέω, αν τον εισπράξω θα μολύνω όλη μου την οικογένεια, και τη γιαγιά φυσικά η οποία πάει τελείωσε, έσβησε. Πατάω το πόδι κάτω και λέω σαν πεισματάρικο παιδάκι, όχι δεν θέλω, φοβάμαι. Με βάλατε με το ζόρι μέσα στο σπίτι αφού μου γαμήσατε τη ψυχολογία και ζω ένα μήνα τώρα στο τρόμο. Με μάθατε να πετάγομαι μέχρι το μπακάλη και να κοιτάω τους γύρω μου σαν πανουκλιασμένους που αν με αγγίξουν κάηκα. Έμαθα να βάζω στη μούρη μου μια μάσκα, να φοράω γάντια και πριν μπω σπίτι να απολυμαίνω μέχρι και το χαρτί υγείας γιατί μπορεί να έχει ίχνη από τη πανούκλα επάνω του. Και τώρα με το ζόρι θα με βγάλετε έξω για να πάω στη δουλειά?

Η με δουλεύατε κανονικά με απύθμενο θράσος, ή με θυσιάζετε γιατί πατώσαμε και κάποιοι πρέπει να βάλουν γράσο στα γρανάζια ξανά, γιατί έρχεται πείνα. Δεν μπορεί να πλασάρεται σαν δικαιολογία στον κάθε Ιταλό αυτή τη στιγμή, πως τάχα τα κρούσματα έχουν μειωθεί, και τα θύματα είναι λιγότερα, και να ξαμολιούνται από το σπίτι εκατομμύρια φυλακισμένοι, οι οποίοι σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα που μας έχουν ζαλίσει τα ούμπαλα όλο αυτό το καιρό, μπορεί να είναι ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΦΟΡΕΙΣ!

Εκτός κι αν, το πείραμα μπαίνει στη δεύτερη φάση. Για να δούμε αν τους ξαμολήσουμε πόσοι θα πεθάνουν? Ας βγάλουμε το καλοκαιράκι έξω τα τραπεζάκια, τις ομπρέλες στις παραλίες, και τα τουριστικά καταλύματα σε καλές και συμφέρουσες τιμές, ας γεμίσουμε πάλι τα ΜΜΜ με σαρδέλες που θα πηγαίνουν στις δουλίτσες, ας στείλουμε και τα παιδιά μας στα σχολεία, τις γιαγιάδες στα ΚΑΠΗ, και τις κυρίες στα κομμωτήρια, και αν προκύψουν κάποιες νέες χιλιάδες από κρούσματα και μια μεγαλύτερη έξαρση της πανούκλας, το Σεπτέμβρη όλοι πάλι τα κεφάλια μέσα και οι καλά εκπαιδευμένοι πίθηκοι, αυτό μπορούν να το κάνουν πλέον στον αιώνα των αιώνων... Αμήν!

Δεν ζητάω να κάνετε την προσωπική σας επανάσταση , λέω απλά, ήρεμα το λέω, μπορούμε να δούμε την  παράνοια? Την αλλοίωση της πραγματικότητας? Το γεγονός πως μας πετάνε στη μούρη σκατά και τα βλέπουμε σαν καραμελίτσες? Μπορούμε να δούμε πως είμαστε ένα απλό λίπασμα σε μια μηχανή που κινούνται τα γρανάζια ανάλογα με τις οδηγίες του κατασκευαστή? Και επαναλαμβάνω μια ερώτηση που έκανα στην αρχή από όταν ξεκίνησε όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι. Αν αύριο σου πουν πως ο ιος μεταδίδεται με το νερό θα σταματήσεις να πίνεις? Αν αύριο σου πουν πως δεν πρέπει να αναπνέεις, θα κρατήσεις την αναπνοή σου μέχρι να σκάσεις? Ε Λ Ε Ο Σ. 

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΑΠΟ ΤΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ? ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ.

Είμαστε 21 Απριλίου και όπως έχουμε πληροφορηθεί, ο κορονοϊός θερίζει ανά τον πλανήτη. Επίσης εδώ έλαβαν έκτακτα μέτρα  (δηλαδή έλεγχοι και τσουχτερά χαράτσια) για όποιον θα τολμούσε να ξεμυτίσει όχι από την πόλη του, αλλά από την αυλή του σπιτιού του! Για όποιον θα τολμούσε να καλέσει εκτός από τους δικούς του αλλά και τη θείτσα ή τη γιαγιά για να φάνε το σφαχτό!

Επίσης έγινε σε όλους γνωστό πως δεν έχουμε μπει στην εντατική ο μισός τουλάχιστον πληθυσμός , επειδή ήμασταν καλά και υπάκουα παιδιά και κλειστήκαμε στα σπίτια μας φρόνιμοι, αλλιώς θα ήμασταν Ιταλία. Αυτά όλα συμβαίνουν, δεν είναι παρελθόν και είμαστε 21 Απριλίου. Διαβάζουμε λοιπόν σήμερα πως από 4 Μαΐου, δηλαδή την εβδομάδα μετά το τριήμερο της πρωτομαγιάς, όπου σίγουρα θα μας πουν πως ισχύουν τα ίδια μέτρα με τα σημερινά (μην ξεμυτίσετε σε κάποια εξοχή γιατί είναι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα), 4 Μαΐου λοιπόν ξεκινάμε και ξεμυτίσαμε από το σπίτι ή  ανοίγουν μαγαζιά κι επιχειρήσεις???

Υποθέτω πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο γιατί τότε μιλάμε για δούλεμα κανονικό. Δούλεμα παρόμοιο με το μένουμε όλοι στο σπίτι γιατί είμαστε επικίνδυνοι για τον εαυτό μας και τους άλλους, ενώ οι χιλιάδες εργαζόμενοι που δεν κάθισαν σπίτι ούτε στιγμή (εργάτες, υπάλληλοι στις αλυσίδες τροφίμων, περιπτεράδες, φαρμακεία, ντελιβερυ κλπ) είχαν πιθανά ανοσία στον ίο ή δεν μπορούσαν να τον διασπείρουν στον υπόλοιπο πληθυσμό, ή το πιο λογικό, τι να κάνουμε, τα γρανάζια πρέπει να κυλάνε και χαλάλι αν γίνει και καμιά στραβή. 

Το να μην μπορώ να ξεμυτίσω π.χ. στις 3 Μαΐου από το σπίτι γιατί είναι επικίνδυνο και να μου πουν στις 4 μπορείς πήγαινε στη δουλειά, μοιάζει με ανέκδοτο. Εκτός αν τα μεσάνυχτα της προηγούμενης έχει βρεθεί εμβόλιο, αποτελεσματική θεραπεία, εγώ κατά κάποιο μαγικό τρόπο έχω αποκτήσει αντισώματα, ή θα πρέπει να φορέσω στολή αστροναύτη και να μπω στο μετρό. Οπότε υποθέτω πως δεν θα είναι έτσι. Σύμφωνα με τα ΛΕΓΟΜΕΝΑ πόσο ΕΠΙΚΙΝΔΎΝΟΣ είναι αυτός ο ιος, θα μείνουμε όλοι σπίτι. και θα βγαίνουμε σε μικρές ομάδες, για ένα κοντινό περίπατο στο τετράγωνο. Έτσι δεν είναι καλοί μου άνθρωποι?

Τι όχι? Εκτός κι αν γίνει μια πρόβα πάνω μας. Να βγουν έξω να δούμε θα αρρωστήσουν? και πόσοι? και πόσοι θα πεθάνουν?

Εκτός κι αν έρχεται καλοκαιράκι και ο τουρισμός είναι ένα βαρβάτο ποσοστό του ΑΕΠ οπότε ας πάει και το παλιάμπελο.

Εκτός κι αν τελικά μπόρα ήταν και περνάει μην το κάνουμε και θέμα.

Εκτός κι αν είναι καλό να κυκλοφορήσουμε ελεύθερα, σιγά σιγά, κι έτσι να είναι λογικό πως το Σεπτέμβριο θα υπάρξει νέο χειρότερο κύμα πανδημίας οπότε πάλι μέσα.

Αισθάνομαι λίγο μαλάκας. Εσείς? Ερώτηση λοιπόν. Αφού δεν έχει βγει το περίφημο εμβόλιο, αφού δεν έχουμε ανοσία αγέλης, αφού ο ιός είναι δυνατός και ακμαίος, γιατί θα βγούμε από τα σπίτια? Και αν  τελικά μπορούμε να το χειριστούμε βγαίνοντας με τα κατάλληλα μέτρα, γιατί κλειστήκαμε μέσα σε αυτά?

Σας φαίνονται λογικές δηλώσεις του είδους, και το καλοκαιράκι θα χαρούμε τελικά σε χαμηλούς τόνους, και ξένοι θα μας έρθουν? Πως θα γίνει αυτό? Μέχρι και Μάϊο μπαίνουν καραντίνα 14 μέρες όποιοι έρχονται αλλά από Ιούνιο κάτι θα αλλάξει?

Ναι σίγουρα τα μέτρα θα είναι σταδιακά. Δηλαδή λίγες επιχειρήσεις θα ανοίξουν, θα κυκλοφορούμε σε απόσταση ο ένας από τον άλλον, θα φοράμε μάσκες, θα πίνουμε καφέ με 2 μέτρα απόσταση από το διπλανό, θα επιτρέπονται απαραίτητες μετακινήσεις κλπ. Αλλά αν αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να κινδυνέψουμε, γιατί καθόμαστε σπίτια μας τόσες μέρες? Ο ιος έγινε λιγότερο επικίνδυνος? Τα λίγα έστω κρούσματα δεν μπορούν να κολλήσουν και άλλους χιλιάδες?

Αισθάνομαι λίγο πειραματόζωο. Εσείς?

Δύο πράγματα συμβαίνουν. Η μας δούλευαν ή θα μας δουλέψουν στο άμεσο μέλλον. Η κάτσαμε σπίτι άδικα ή βγαίνουμε από το σπίτι στο στυλ vivere pericolosamente!!!

Και θα βγει ο γνωστός υπερασπιστής της δήθεν λογικής, ο  υπάκουος καλός στρατιώτης και θα πει, μα τι μαλακίες λες? Τα πράγματα είναι απλά, αφού δεν έχουμε πολλά κρούσματα, και η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, λογικό είναι να κάνουμε τα πρώτα βήματα για την έξοδο.
\
Θα του απαντήσω. Αγαπημένε σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε, δεν μας είπαν πως γύρω μας κυκλοφορεί μια οποιαδήποτε γρίπη. Μας είπαν τα παρακάτω.

Δεν μοιάζει με τίποτα γνωστό. Είναι ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ. Μεταδίδεται ακόμα και με τον αέρα που ανασαίνεις!!! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ παρά να μείνουμε σπίτι. Δεν πρόκειται να φύγει αν δεν βρεθεί εμβόλιο ή δεν επιτευχθεί η ανοσία αγέλης. Δεν μπαίνει κανείς αν δεν κάτσει καραντίνα 14 μέρες τουλάχιστον Μπορεί να μεταδοθεί ακόμα και 20 μέρες μετά από τότε που τον εισέπραξες. Μίλησαν για ποσοστά εκατομμύρίων θανάτων αν δεν κάτσουμε σπίτι. Μπήκαν λουκέτα σε χιλιάδες επιχειρήσεις, κράτη καταρρέουν, σύνορα έχουν κλείσει, αστυνομία και στρατός φρουρούν τους δρόμους στις μεγαλουπόλεις. Αυτά ΣΗΜΕΡΑ που μιλάμε. Σε μια βδομάδα θα έχει έρθει ο Γκάνταλφ και με το ραβδί του θα πει στον ιο "you shall not pass!!!!"??



Εγώ είμαι σύμφωνη πως πρέπει να βγούμε επί τέλους από το σπίτι, πως η ζωή είναι έξω και πρέπει να σταματήσει η τρομοκρατία. Όλο αυτό το καιρό εξέφρασα τις αμφιβολίες μου για πάρα πολλά πράγματα, μπήκα σε σκέψη για το τι στο καλό συμβαίνει. Εσύ όμως μόνο που δεν με πυροβόλησες με καμιά καραμπίνα μόλις με είδες στο δρόμο να περνάω χωρίς μάσκα. Εσύ είχες το δαχτυλάκι στο τηλέφωνο για να καταγγέλεις τους ανυπάκουους. Εσύ ονόμασες τους συνανθρώπους σου εγωιστικά γουρούνια που θα σε καταστρέψουν. Εσύ ένιωσες αηδία μόλις κάποιος έλεγε πως θα πρέπει να καταργηθούν αυτά τα μέτρα.

Τώρα τι έγινε? Σου αλλάξανε λογισμικό και την είδες αλλιώς?

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.

Στην αρχή, όταν περπατούσα στους άδειους δρόμους της τσιμεντούπολης, ένοιωθα μια μελαγχολία να σκεπάζει τη ψυχή μου. Αυτοί οι αδειανοί δρόμοι, τα κλειστά μαγαζιά, οι ελάχιστοι περαστικοί που περπατούσαν κι αυτοί με ένα βλέμμα απορίας και φόβου στα μάτια, έμοιαζαν ένα τοπίο βγαλμένο από κάποια δυστοπική πένα που περιέγραφε τη ζωή μετά...

Σιγά σιγά καθώς περνούσαν οι μέρες, αυτό το παράξενο τοπίο άρχισε να ασκεί μια κρυφή γοητεία μέσα μου. Ίσως γιατί για πρώτη φορά άκουγα ήχους που δεν ήξερα πως υπάρχουν. Ήχοι που σκεπάζονταν τόσο καιρό από θορύβους αυτοκινήτων, από μηχανήματα, ανθρώπινο βουητό. Θυμάμαι μια νύχτα βγήκα για "προσωπική άσκηση", φύσαγε ένας αέρας και το μόνο πράγμα που διασταύρωσε τα βήματά μου ήταν ένας θάμνος που είχε ξεκολλήσει και χόρευε μέσα στη μέση του δρόμου. Τα σπίτια ήταν όλα κλειστά, έμοιαζαν σφραγισμένα και υπήρχε τόση σιωπή που δεν ήξερα αν οι άλλοτε τρελαμένοι κάτοικοι αυτής της τερατούπολης, ζούσαν ή είχαν φύγει σε κάποια άλλη διάσταση.

Η γοητεία αυτή, μετατράπηκε σιγά σιγά σε επιθυμία. Ξεχνώντας, μερικές στιγμές, σ΄αυτούς τους περιπάτους, το γεγονός πως όλο αυτό είναι μια σιχαμερή φάρσα και πως οι συνέπειες για τη μελλοντική ζωή μας θα είναι ακόμα πιο σιχαμερές, ένοιωθα να επιθυμώ, κρυφά, αυτός ο κόσμος να έμενε έτσι. Ίσως γιατί ήξερα, πως αυτός ο κόσμος που ήταν τόσο αποτυχημένος, μόλις οι πόρτες θα άνοιγαν θα ήταν ακριβώς ο ίδιος, σαν να μην τον άγγιξε η προειδοποίηση που είχε χτυπήσει τη πόρτα του.

Ο εφιάλτης της καραντίνας, σιγά σιγά άρχισε να μετατρέπεται στο "όνειρο ζω μην με ξυπνάτε". Ένα εγωιστικό όνειρο, χωρίς αναλύσεις μελλοντικών συνεπειών, χωρίς σκέψη για δράματα που μπορεί να λάμβαναν χώρα πίσω από τους κλειστούς τοίχους, χωρίς ενοχές για αυτό το συναίσθημα απαξίωσης του είδους μου, που κυριαρχούσε στους έρημους δρόμους. Στο μυαλό μου ερχόταν εκείνο που πολλοί είπαν, έγραψαν, πως τελικά σε αυτή την "πανδημία" ποιος ήταν τελικά ο πιο επικίνδυνος ιός? Εκείνος που κυκλοφορούσε έξω, ο ιος της νυχτερίδας, ή εκείνος που είχε κλειστεί σπίτι? Ο ανθρώπινος ιός?

Ήταν οι λεγόμενες ένοχες απολαύσεις, την ίδια στιγμή που οι άνθρωποι αρρώσταιναν, πέθαιναν, ζούσαν σε απόλυτο τρόμο, να βλέπει κανείς τη φύση να ανθίζει, τα πουλιά να πετάνε ελεύθερα και για πρώτη φορά κανένας ενοχλητικός θόρυβος να μην σκεπάζει το τραγούδι τους. Ναι ήταν ένα όνειρο να δει κανείς κύκνους στα καθαρά πλέον κανάλια της Βενετίας, ελάφια να τριγυρνάνε στις αμερικανικές κωμοπόλεις, λιοντάρια ξαπλωμένα στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους.  Ήταν όνειρο να βλέπεις πως πέρα από τους μαραζωμένους στη μιζέρια τους ανθρώπους, η φύση ήταν σε ένα απόλυτο οργασμό, όπως πάντα είναι, αλλά αυτή τη φορά δεν είχε ματάκηδες ανώμαλους να παρακολουθούν τις ερωτικές της περιπτύξεις.

Ήταν εφιάλτης να αναρωτιέμαι τελικά αν εμείς ήμασταν γέννημα αυτής της φύσης, ή ένα αποτυχημένο εργαστηριακό πείραμα, που κάποια στιγμή ξέφυγε και απλώθηκε στο πλανήτη, και η μόνη χάρη που μας έκαναν τα υπόλοιπα ζωντανά είναι πως δεν κήρυξαν την παρουσία μας σαν... πανδημία. Αν για μια στιγμή σκεφτόμασταν γιατί η αρχή μας και το τέλος μας μοιάζουν τόσο πολύ, εκείνη η φάτσα γεμάτη ρυτίδες που βλέπει για πρώτη φορά το φως, ίδια μ΄εκείνο το ρυτιδιασμένο πρόσωπο που θα αγκαλιάσει το σκοτάδι, εκείνα τα πρώτα βήματα που κάνουμε μπουσουλώντας αδύναμοι να στηριχθούμε στα πόδια μας, ίδια με εκείνα τα τελευταία που κάπου ακουμπάμε για να στηριχθούμε, θα σταματούσαμε όλη αυτή τη παράνοια που έχουμε ορίσει σαν ζωή, και θα προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε το ΓΙΑΤΙ.

Όλες οι ανθρώπινες υπαρξιακές αναζητήσεις έχουν κάτι το περίπλοκο, είναι ντυμένες με χιλιάδες λάθος ερωτήσεις, που μοιραία, δεν μπορούν να λάβουν τη σωστή απάντηση. Συνηθίσαμε να παρατηρούμε το μυστήριο της ζωής σαν ανεξήγητο συμβάν χωρίς να πλησιάσουμε ποτέ το αυτονόητο. Δημιουργήσαμε μέσα μας την εμμονική εξάρτηση από κανόνες, πρόσωπα, επιβολές, υποχρεώσεις, ανάγκες απατηλές , αφήνοντας στην άκρη την αυτάρκεια που βγαίνει όταν βρεθούμε στη σιωπή της δημιουργικής μοναξιάς που είναι ίσως  η μόνη αξιόλογη εξήγηση, του ότι προικιστήκαμε με ένα λαβύρινθο από εγκεφαλικές συνάψεις που ζητούν να βρούμε την έξοδο.

Φαντάζομαι εκείνη τη στιγμή που ο πρώτος άνθρωπος γεννήθηκε στο σιωπηλό πλανήτη. Εκείνον που έπρεπε να ανακαλύψει τα πάντα από την αρχή, να δημιουργήσει τη ζωή του, να κατανοήσει εικόνες, ήχους, γεύσεις, χωρίς να έχει καμία "εντολή" να το καταφέρει με αυτό ή εκείνο το τρόπο. Τον άνθρωπο που προσπαθούσε να σχηματίσει τις πρώτες του λέξεις ανάλογες με το συναίσθημα που έβγαζε η ψυχή του. Πως αλήθεια γεννήθηκαν οι λέξεις? Πως η κραυγή χωρίς νόημα έγινε ρυθμός?

Χρειάστηκαν αιώνες προσπάθειας για να χάσουν τελικά το νόημα οι λέξεις. Για να μετατραπεί ο δημιουργός σε υπάλληλο μιας αόρατης, ανώνυμης εταιρείας. Χρειάστηκαν αιώνες για να μετατραπεί τελικά ο μεγάλος θαυματοποιός που έβγαζε λευκά κουνελάκια από το καπέλο του, σε ένα φτηνό παπατζή. Έφτασε στο φεγγάρι, αλλά δεν μπορεί να δει πια τη σελήνη. Μέτρησε τον ήλιο αλλά δεν μπορεί να ζεσταθεί από το φως του. Βυθίστηκε στα πιο μεγάλα βάθη των ωκεανών αλλά ξέχασε να κολυμπάει. Περπάτησε στα μεγαλύτερα ύψη, αλλά ξέχασε να αναπνέει.

Ένα παιδί, κάθεται στο ερημωμένο τοπίο, κι αυτό το κομμάτι χαρτί είναι κρυμμένο κάτω από κάτι πέτρες. Το σηκώνει, το διαβάζει κι αναρωτιέται, για ποιο πλάσμα της φύσης μιλάει.. Τρέχει στους γονείς του το δείχνει και τους ρωτάει, θέλει να μάθει τι είναι, εκείνοι με μια θλίψη του απαντούν, μια φορά κι ένα καιρό, απλώθηκε στη γη, ένας ιός...

ΤΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ , ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ.

Μας στέρησαν το Πάσχα φωνάζουν οι πιστοί, νοιώθουν μια θλίψη μια οργή που δεν θα μπορέσουν να πάνε στις εκκλησίες. Δεν θα μπορέσουν να εκφράσουν την αγάπη τους για το Θεό που πιστεύουν. Κι αναρωτιέμαι γιατί άραγε κάποιος να χρειάζεται συγκεκριμένη τοποθεσία, λειτουργικό και διαμεσολαβητές, για να επικοινωνήσει με το θεό? Γιατί πρέπει να εκφράζει την ανάγκη του να πιστεύει σε κάτι, σε σχέση με κάποιους κανόνες που έχει υιοθετήσει και επιβάλει μια στην ουσία ανώνυμη εταιρεία που πουλάει αέρα κοπανιστό και έχει αποδείξει ανά τους αιώνες τον μισάνθρωπο και εγκληματικό ρόλο της στον ανθρώπινο πολιτισμό?

Υπάρχει κάποια μυστική τελετή , ένα είδος μαγείας που χρίζει συγκεκριμένους ανθρώπους εκπροσώπους του Θεού επί της γης, και τους δίνει την εξουσία να καθοδηγούν τα κοπάδια? Αυτό το πλήθος από ρασοφορεμένους διαφόρων θρησκειών, που έχει γίνει η αιτία για πολέμους, καταστροφές, που έχει βρεθεί να ευλογεί τις επιλογές, και να τις κατευθύνει σε πολεμοχαρείς τυράννους, που έχει οργανώσει εκστρατείες πνιγμένες με αίμα και φωτιά, που έχει διασπείρει κηρύγματα μίσους για ότι δεν συμφωνεί με τα δόγματα και τους κανόνες, δημιουργώντας κοπάδια ανθρώπων φανατισμένων που πιστεύουν αβλεπί ότι απάτη σκαρφίζονται, αλήθεια πιστεύετε πως είναι εκπρόσωποι κάποιου θεού?

Σήμερα λοιπόν θα παραλάβω το γυναικείο πληθυσμό των πιστών, που άλλωστε είναι και η αιτία που από πολύ μικρή αρνήθηκα να συμμετέχω και να υποστηρίξω μια πίστη που με θεωρεί κατώτερο και επικίνδυνο ον, και που συνεχίζει να μεταχειρίζεται από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη, τη θηλυκή φύση σαν μίασμα.

Είναι εντυπωσιακό που γυναίκες πατάνε το πόδι τους σε ναούς κάθε είδους, όταν οι θρησκείες τις θεωρούν το πιο βρώμικο πράγμα που υπάρχει, την προσωποποίηση της αμαρτίας, που καθόντουσαν κάποιους αιώνες και συνεδρίαζαν για να πάρουν μια απόφαση αν αυτές έχουν ψυχή ή είναι απλά κρέας για κατανάλωση. Για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας στη χριστιανική εκκλησία είπαν άντε ας πούμε πως αυτές οι βρωμιάρες έχουν και ψυχή, σε άλλα δόγματα συνεχίζει και είναι απλά κρέας το θηλυκό. Η καλή χριστιανή δεν έχει ποτέ οργιστεί γιατί στον ιερό τόπο που έχει καταλάβει το καλύτερο φιλέτο, δεν επιτρέπεται να πατήσει το πόδι της. Γιατί άραγε? Εχει πολλές μηλιές και κινδυνεύουν οι άγιοι να τους δώσει να δαγκώσουν το μήλο?

Δεν έχει οργιστεί ποτέ η καλή πιστή γιατί η περιόδος της, που είναι η έκφραση της φύσης για την ικανότητα της να αναπαράγει το θαύμα της δημιουργίας, θεωρείται βρωμιά και δεν πρέπει να πλησιάζει τα ιερά και τα όσια μέχρι να καθαριστεί. Δεν αισθάνεται καθόλου ντροπή και οργή για το γεγονός πως εκατομμύρια θηλυκά, όπως εκείνη, πέρασαν από φωτιά και τσεκούρι, έτσι μόνο και μόνο γιατί ήταν γυναίκες, τις βασάνισαν, τις έκαψαν, τις μεταχειρίστηκαν σαν τα τελευταία σκουπίδια της δημιουργίας και ότι το μεγαλύτερο παραμύθι που έχει καρφωθεί στις ψυχές των ανθρώπων είναι πως αυτές και μόνον είναι η αιτία της πτώσης του ανθρώπου, σε συνεργασία με το σατανά.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως υποτιθέμενες νοήμονες γυναίκες, συνεχίζουν να λένε πως πρέπει να σεβόμαστε την πίστη του άλλου, και εννοούν με το θέμα πίστη, την υπακοή σε δόγματα και απάτες μιας κάποιας εκκλησίας, και συμπεριλαμβάνουν σε αυτό το σεβασμό ακόμα και γυναίκες φυλακισμένες κάτω από μαντήλες, ταπεινωμένες και βασανισμένες γιατί τάχα έτσι είναι τα ήθη και έθιμα στον τάδε λαό. Δηλαδή ήθος και έθιμο συμπεριλαμβάνει και την ταπείνωση, τον εξευτελισμό και την δολοφονία τελικά μιας ανθρώπινης ύπαρξης, γιατί ένα τσούρμο διεστραμμένοι αποφάσισαν πως έτσι είναι, με τη δικαιολογία πως κάποιος θεός το είπε.

Η γυναίκα να φοβάται τον άντρα, διαλαλούν οι βοσκοί των κοπαδιών και οι μεν πολιτισμένες και εξελιγμένες γυναίκες του δυτικού κόσμου, χαζογελάνε πως αυτό είναι ένα καλαμπουράκι και πατάνε με το ποδαράκι το παπούτσι του καλού τους με μια παιχνιδιάρικη διάθεση, και την ίδια στιγμή σε άλλα μαγαζάκια του τρόμου αυτή η φράση είναι η απόλυτη αλήθεια που δίνει το δικαίωμα να τις βιάζουν, να τις βασανίζουν, να τις εκτελούν όποτε και όπως γουστάρουν. Και όλο αυτό το πλήθος, ανά το πλανήτη συνεχίζει να ακολουθεί τις εταιρείες δολοφόνων με .... ευλάβεια.

Δεν περνάει καθόλου από αυτό το ρημάδι το μυαλό η ιδέα, πως ναι, αν θέλεις να πλησιάσεις τις ανώτερες ανάγκες της ψυχής, να νοιώσεις το θαύμα της δημιουργίας, να σχηματίσεις το θείο στο μυαλό σου και να νοιώσεις τη σύνδεση με κάτι μαγικό, το δέος της ύπαρξης και να ανακαλύψεις τα μυστικά και τα νοήματα της, δεν έχεις ανάγκη από αυτόκλητους διαμεσολαβητές, αμφιβόλου ποιότητας και σκοπών, αλλά μπορείς να επικοινωνήσεις με το θεό σου ελεύθερα και με το τρόπο που η ψυχή σου θα σε οδηγήσει?

Γιατί πρέπει να ορίζεις τη γέννηση, το θάνατο, την ανάσταση, με τρόπο που κάποιοι άλλοι σου λένε? Να πρέπει να είναι την τάδε ημερομηνία στον τάδε τόπο, να περιμένεις τη φώτιση αν και όποτε στο επιτρέψουν, να περιορίζεις αυτή την ιερή αναζήτηση σε γελοία παραμυθάκια και πρακτικές απατεωνιάς, τη στιγμή που σου έχουν δοθεί τα όπλα να κατακτήσεις αυτά τα μυστήρια χωρίς κανένα εμπόδιο παρά μόνο ένα, να βγάλεις από τα μάτια το πέπλο του σκοταδισμού και να προσπαθήσεις να αγκαλιάσεις το φως.

Είναι εντυπωσιακό πως ο άνθρωπος έχει καταντήσει σε πνευματικό επίπεδο, ένα απόλυτο φυτό, ένα πλάσμα με μηδενική επαφή με τα μεγαλύτερα νοήματα της δημιουργίας κι έχει χωριστεί σε στρατόπεδα τυφλών φανατισμένων από τη μία, που κάποιος εκδικητικός θεός τα καθοδηγεί και από την άλλη σε ανθρώπους που για να προστατευτούν από αυτή τη παράνοια, έχουν περάσει σε άλλα στρατόπεδα εκείνων που δεν πιστεύουν σε τίποτα απολύτως, ισοπεδώνουν κάθε ανάγκη εσωτερικής αναζήτησης και γελοιοποιούν οτιδήποτε δεν συμπεριλαμβάνεται μέσα και στα δικά τους κουτάκια. Κυριαρχεί  παντού η γελοία αντιπαράθεση ένθεων και άθεων, όπου οι μεν και οι δε έχουν την αντίληψη πως έχουν καταλάβει τα πάντα και δεν μπορεί κανείς να τους βγάλει από τη τύφλα τους, το φανατισμό τους και το απόλυτο συναίσθημα απαξίωσης που νοιώθουν για το συνάνθρωπό τους.

Δεν θα κοινωνήσει παραπονιέται ο κάτοικος του σκοτεινού κόσμου, και ορίζει τη κοινωνία σε ένα κουταλάκι κρασί που θα του δώσει ο κυρ Μήτσος που έχει αναλάβει ρόλο καθοδηγητή της μάζας, και το κοπάδι του φιλάει τα ράσα και τα χέρια με ευλάβεια. Κοινωνία με τα μεγάλα νοήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, με τη δημιουργία των κόσμων, με το άγγιγμα της ψυχής και τη σύνδεσή της με το θαύμα της φύσης, είναι ένα κουταλάκι κρασί? Αλήθεια το πιστεύετε αυτό το πράγμα και περιορίζετε την ύπαρξή σας στα λίγα τετραγωνικά ενός ιερού, δωροδοκόντας μάλιστα τους θεούς που πιστεύετε με μερικά ψιλά στο παγκάρι?

Από την άλλη, ... αν ο άνθρωπος δεν είχε εκπαιδευτεί με το βούρδουλα και με την συνεχή χειραγώγηση πως είναι δούλος κάποιου, πως θα ανεχόταν την υποδούλωση του σε πιο κατώτερα όντα όπως οι δυνάστες που καθορίζουν τη ζωή του, που του πατάνε το λαιμό και δημιουργούν συστήματα μορφής σκλαβοπάζαρου, και τα κοπάδια τα αντιλαμβάνονται σαν αναγκαιότητα για να δημιουργηθούν τάχα οργανωμένες κοινωνίες που καλύπτουν τις ανάγκες διαβίωσης? Πως θα καθόταν ήσυχα στα αυγά του το κοτέτσι ακόμα και τώρα που φτάσαμε στο σημείο, φτωχοποιημένοι και καταπιεσμένοι σε κάθε έκφραση της μίζερης ζωής μας, να κλειστούμε σε ένα σπίτι και να περιμένουμε διαταγές από τα αφεντικά μας, για το τι θα αποφασίσουν για την επόμενη μέρα. Πρέπει να έχεις περάσει αιώνες εκπαίδευσης στη δουλεία και την υποταγή για να είσαι τόσο υπάκουο προβατάκι.

Και τι καλύτερο να πιστέψεις πως η αρχή των πάντων, η αιτία της δουλείας σου, είναι η τιμωρία σου γιατί μια καριόλα σου πήρε το παράδεισο από τα χέρια..... Υποκλίνομαι στην απεραντοσύνη της ανοησίας η οποία όντως είναι αήττητη.

ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ, Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΚΑΘΕ ΝΟΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ.

Επειδή κάποιοι μας τα πρήζουν συνέχεια όταν τολμήσουμε και αναφέρουμε κάτι σχετικά με τον επερχόμενο υποχρεωτικό εμβολιασμό, να αναφέρω πως μερικοί ψάχνουμε ενημέρωση και δεν είναι η επιθυμία μας απλά να κάνουμε θόρυβο με πιασάρικες ιστορίες συνωμοσίας για να ανεβάζουμε επισκεψιμότητα και να κάνουμε δουλίτσες με τις διαφημίσεις για τη θεραπεία από τους μύκητες και την επιμήκυνση του πέους!! Μερικοί δηλαδή, προσπαθούμε μέσα στη γενικευμένη παράνοια, να διαφυλάξουμε ένα ελάχιστο λογικής γιατί όπως φαίνεται η απολεσθείσα από καιρό λογική στα μυαλά των ανθρώπων και η ικανότητα σωστών συνειρμών σκέψης, θα είναι μόνιμο φαινόμενο, ίσως δυστυχώς μη ανατρέψιμο. Μέσα λοιπόν στην γενικότερη τηλεοπτική τρομολαγνεία και τις επιλεκτικές ειδήσεις, αυτές τις μέρες περνάνε και κάποιες στα ψιλά γράμματα όπως π.χ. η ψήφιση του νομοσχεδίου για την υγεία που έγινε στις 11 Μαρτίου και μεταξύ άλλων αναφέρει...

Νόμος 4675/2020 - ΦΕΚ 54/Α/11-3-2020 β) Σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας, μετά από γνώμη της ΕΕΔΥ, υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου. Με την ανωτέρω απόφαση ορίζονται η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία καθίσταται υποχρεωτικός ο εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο, η τυχόν καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα, το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, το οποίο πρέπει πάντοτε να αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού, η ρύθμιση της διαδικασίας του εμβολιασμού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια.

Ναι είναι φυσιολογικό, εφόσον υπάρχει πανδημία, οι επιστήμονες να ψάξουν να βρουν θεραπείες και εμβόλια. Όμως το πρόβλημα είναι πως στην εποχή μας πλέον, η παρασκευή φαρμάκων και εμβολίων δεν είναι μόνο η ανάγκη προφύλαξης του πληθυσμού, αλλά και το τεράστιο ΚΕΡΔΟΣ των μεγαλύτερων κολοσσών που είναι οι φαρμακοβιομηχανίες και που ως γνωστόν είναι οι χρηματοδότες σε κυβερνήσεις, πανεπιστήμια, σε εργαστηριακά πειράματα, εμπλέκονται γενικότερα σε ότι αφορά τη παγκόσμια υγεία. Είναι πολύ ρομαντικό να πιστεύουμε πως τεράστιες πολυεθνικές που έχουν στα χέρια τους τον απόλυτο έλεγχο της ανθρώπινης υγείας έχουν σαν πρωταρχικό γνώμονα την φιλανθρωπία!

Όσοι έχουμε έρθει σε επαφή στενή με το ιατρικό κατεστημένο γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει να διακινείς συγκεκριμμένα φάρμακα κατόπιν συγκεκριμμένων υποδείξεων των φαρμακευτικών εταιρειών. Πως βγαίνουν τα συνέδρια, οι ημερίδες τα "δωράκια". Μιλάμε για δισεκατομύρια που παίζουν στα διεθνή χρηματιστήρια, ένας απίστευτος τζόγος που ο αποδέκτης των πειραμάτων είναι ο κοσμάκης. Αυτή τη στιγμή υπάρχει κόσμος που θεωρεί παγκόσμιο ευεργέτη τον Μπιλ Γγκέιτς που αν όλοι οι άνθρωποι κλειστούν σπίτι και ζουν μπροστά σε ένα υπολογιστή, και την ίδια στιγμή κάνουν τον εμβολιασμό που το δικό του ίδρυμα χρηματοδοτεί και θα κερδίσει πακτωλό χρημάτων, είναι ο άνθρωπος που ελέγχει και πουλάει το λειτουργικό μας σύστημα και ο κυρίαρχος παίκτης στη παγκόσμια αγορά εμβολίων. Ναι αγαπητή μου φίλοι είναι γεγονός, ο Αγιος Βασίλης είναι υπαρκτό πρόσωπο!!

Δεν αμφισβητώ για κανένα λόγο την τεράστια σημασία των εμβολιασμών, και το δώρο που χάρισαν λαμπρά μυαλά στην επιστημονική κοινότητα και στην ανθρωπότητα με την ανακάλυψη θεραπειών και προστατευτικών μέσων, έτσι ώστε σήμερα να μην πεθαίνουμε από πλήθος ασθενειών που κάποτε οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν. Αλλά απέχει πολύ ο κύριος Γκέιτς και ο οποιοσδήποτε του είδους του από π.χ. έναν Salk. Επίσης σκεφθείτε πως η ανθρωπότητα έχει αντιμετωπίσει στην ιστορία της τεράστιες επιδημίες και ασθένειες που τα θύματα αυτού εδώ του νέου ιού είναι ελάχιστα μπροστά σε ότι έχουμε δει στο παρελθόν αλλά ΠΟΤΕ δεν υπήρξαν τέτοια πρωτοφανή μέτρα καταστολής της ελευθερίας, χειραγώγησης με τρομοκρατία του παγκόσμιου πληθυσμού και εκπαίδευσης σε ένα καθεστώς υποβολής μέτρων και κανόνων που θυμίζουν έργα επιστημονικής φαντασίας.

Η ανόητη συνωμοσιολογία και η διασπορά γελοίων ειδήσεων που σκοπό έχουν να αυξάνουν επισκεψιμότητα σε σελίδες που χειρίζονται διάφοροι καραγκιόζηδες ναι είναι παραπληροφόρηση. Ομως δεν είναι συνωμοσιολογία οι διαφωνίες που εκφράζει μεγάλος αριθμός επιστημόνων, και η αμφισβήτηση από τους σκεπτόμενους ανθρώπους που θέλουν να αναλύσουν τα γεγονότα, υπό το πρίσμα της λογικής και να έχουν το δικαίωμα να βγάζουν τα συμπεράσματα τους, πολύ περισσότερο αν αυτά είναι σε αρμονία με τα γεγονότα. Πολλές φορές αυτό που εκ πρώτης όψεως, μοιάζει μια απλή ιστορία συνωμοσίας, αν μπουν κάτω όλα τα δεδομένα και τα στοιχεία, προκύπτει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.

Δεν είναι λογική σε ένα τέτοιο θέμα, η άμεση ταυτόσημη αντίδραση κυβερνήσεων σε όλες τις χώρες του κόσμου σε ένα μοντέλο μέτρων που έσκασε ταυτόχρονα από τη μια άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη όποιες και αν ήταν οι ενδείξεις και οι στατιστικές σε κάθε χώρα. Μέσα σε 15 μέρες όλες οι χώρες έκλεισαν σύνορα, σταμάτησαν τους ανθρώπους από τις δουλειές τους, έκλεισαν 3,5 δισεκατομύρια στα σπίτια τους, διασπείροντας τον απόλυτο τρόμο λες και αυτός ο ιος είναι κάτι περισσότερο από πανούκλες, γρίπες που αποδεκάτισαν εκατομμύρια, μεταδοτικά νοσήματα που θέριζαν την ανθρωπότητα κλπ. και που σε΄όλες τις περιπτώσεις κανείς, ποτέ δεν είχε λάβει σαν μέτρο τον εγκλεισμό στο σπίτι και την έκδοση αδειών για να πας από το σπίτι στο μπακάλικο της γειτονιάς!

Αν παρακολουθήσει κάποιος το ιστορικό διαφόρων νοσημάτων που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΛΗΦΘΕΙ, θα δει αριθμούς εντυπωσιακούς. Μόνο το 2010 υπήρξαν 9 εκατομμύρια κρούσματα και 2 εκατομμύρια θάνατοι από φυματίωση η οποία πλέον δεν καταπολεμάται όπως παλαιότερα λόγω της ανθεκτικότητας από την υπερχρήση των αντιβιοτικών και είναι απόλυτα μεταδοτική και κυκλοφορούν εκατομμύρια φορείς που μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί ή ασθενείς μέσα στα νοσοκομεία που μπορούν να μεταδώσουν την νόσο με ένα φτέρνισμα, ένα βήχα. Από αυτή την ασθένεια πολλά χρόνια πίσω είχε κάθε σπίτι κι ένα φυματικό, θέριζε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ιστορικό εγκλεισμού τότε σαν μέτρο προφύλαξης. Η μήπως ήταν πολύ ανόητες οι κυβερνήσεις τότε που γέμιζαν τα σανατόρια και οι άνθρωποι κάθε ηλικίας έσβηναν χωρίς ελπίδα, δεν είχαν συλάβει αυτήν την εκπληκτική ιδέα της μαζικοποιημένης απομόνωσης....

Υπήρξαν οι συναγερμοί πρόσφατα για τον ιο των χοίρων, των κοτόπουλων, και δεν μας είπαν προληπτικά να μείνουμε σπίτι. Υπήρξε και υπάρχει ο έμπολα και δεν έχουν κλειστεί οι κοινωνίες που μαστίζονται στο σπίτι. Υπήρξε ο συναγερμός του aids που ω του θαύματος έχει περάσει στις μικρές ειδήσεις πλέον ενώ υπάρχουν όπως υπολογίζουν τριάντα εκατομύρια φορείς και τριάντα εκατομύρια θάνατοι και ένας θεός ξέρει πόσοι φορείς κυκλοφορούν αδιάγνωστοι, αλλά είναι ρουτίνα πλέον και δεν απασχολεί τα δελτία ειδήσεων ενώ μπορεί να είναι μάστιγα κυρίως για τους νέους στους οποίους δεν περνάει πλέον το τρομολαγνικό μήνυμα και συνεπώς δεν ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ τι ακριβώς συμβαίνει και τι κινδύνους αντιμετωπίζουν.

Ο κατάλογος επικινδυνότητας μεταδιδόμενων νοσημάτων που υπάρχουν και ζουν ανάμεσα μας είναι ατελείωτος και η ενημέρωση μηδαμινή. Τα μέτρα προφύλαξης ανύπαρκτα και το καμπανάκι κινδύνου δεν ηχεί καν. Ότι δεν γίνεται για όλα μαζί τα υπόλοιπα μεταδιδόμενα νοσήματα και άκρως επικίνδυνα, γίνεται για ένα νέο ιο, που ξεφύτρωσε από μια νυχτερίδα, απαριθμεί λιγότερα θύματα και πιθανότατα ετοιμάζεται άμεσο εμβόλιο, μάλλον θα καταγράψει ρεκόρ ταχύτητας στην ετοιμασία, και θα είναι και υποχρεωτικό γιατί αυτή η πανδημία μάλλον έχει στεφθεί η βασίλισσα κάθε νόσου και κάθε μαλακίας.

Υπάρχουν δύο δρόμοι να ακολουθήσει η λογική μας. Ο ένας είναι πως όντως πρόκειται για κάτι που αν δεν συγκρατηθεί θα είναι ο πολυαναμενόμενος Αρμαγεδδών και ο αφανισμός του ανθρώπινου είδους, οπότε αναρωτιόμαστε πως στο καλό προέκυψε κάτι που θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο που έχει αντιμετωπίσει ο πλανήτης, ή είναι η ευκαιρία για μια νέα τάξη πραγμάτων όπου θα επιβληθούν νόμοι καταστολής της ανθρώπινης ελευθερίας και χειραγώγησης των ανθρώπων σε τακτικές και συμπεριφορές που θα καθιστούν την μονάδα ένα αριθμό σε ένα παγκόσμιο σύστημα απόλυτου ελέγχου.

Μια πιο απλή αιτία που τελικά μπορεί να ξεφορτωθούμε αυτό το καρναβάλι με ανώδυνο τρόπο, είναι να πουλήσουν μερικά δισεκατομύρια (εντυπωσιακός αριθμός) εμβολίων και φαρμάκων να ξεκαυλώσουν μετρώντας τα κέρδη τους και να πάψουν οι υστερικές τηλεπερσόνες να στριγγλίζουν στα αυτιά μας όλο το 24ωρο μέχρι να βρουν το επόμενο παιχνιδάκι. Θα είναι άραγε τόσο απλό?

Το 93 πέρασα μια γρίπη που δεν θυμάμαι αν ήταν των κοτόπουλων, των χοίρων ή από κάποιο άλλο ζωάκι... ήταν όντως το χειρότερο που θυμάμαι στη ζωή μου. Πυρετός 41.. νοσοκομείο, ενδοφλέβιες αντιπυρετικές, νόμιζα πως ήμουν παράλυτη και πως κάποιο πράγμα που με είχε πλακώσει είχε συνθλίψει τα κόκαλα μου. Σε 1 ημέρα στο νοσοκομείο ο πυρετός έπεσε, γύρισα σπίτι, 1 βδομάδα ζεστά τσαγάκια, κοτόσουπα, πορτοκαλάδες κλπ και μια κακή ανάμνηση από τότε. Την ίδια στιγμή τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από ανθρώπους που πάλευαν με αυτό τον ιο και ελεύθερα κυκλοφορούσαν άλλοι που την πέρναγαν ελαφρύτερα και άλλοι πολλοί στο σπίτι με όλη την οικογένεια κρεβατωμένη! Νομίζω πως δεν πέρναγε σε κανέναν από το μυαλό, ούτε στο ελάχιστον να κλειδαμπαρωθεί στο σπίτι, ούτε μας το ζήτησε κανείς να το κάνουμε. Οι ηλικιωμένοι και οι ευπαθείς ομάδες κινδύνευαν ακριβώς όπως σήμερα. Κάθε γρίπη που έχουμε γνωρίσει έχει παρόμοια συμπτώματα, επιπλοκές, θεραπείες κλπ. Αναρωτιέμαι τούτο εδώ που μας έχει βρει τώρα... είναι γρίπη?

Μήπως τελικά είναι κάτι άλλο και το γνωρίζουν? Μήπως είναι κάτι που τους έχει ξαφνιάσει ή τους έχει ξεφύγει? Ας μας το πουν ξεκάθαρα να μην διαμαρτυρόμαστε και να συνειδητοποιήσουμε τον κίνδυνο σε μια νέα ασθένεια που εισβάλλει στον οργανισμό και κομματιάζει τα πνευμόνια. Αν δεν είναι αυτό, αλλά πρόκειται για ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΓΡΙΠΗ, ας πει , ένας λογικός άνθρωπος... ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.

ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΛΑ ΣΠΙΤΙ, ΖΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ!

Η εκπαίδευση από απόσταση όπως λένε πήγε πολύ καλά. Οι παραγγελίες για εφοδιασμό τροφίμων online χτύπησε κόκκινο. Το ίδιο και οι αγορές από καταστήματα ηλεκτρικών, ενδυμάτων, καλλυντικών, φαρμάκων κλπ. Στο τομέα της δουλειάς (όσοι δεν έκλεισαν), μια χαρά, καφεδάκι, πυτζάμα, παντόφλα και εργασία.  Το δημόσιο και οι ΔΕΚΟ? ούτε ουρές ούτε τίποτα, ένα κλικ. Οι τράπεζες, ε αυτές από καιρό έχουν την πρωτοκαθεδρία στις on line συναλλαγές, αφού αυτές τα χτίσανε αυτά τα μαγαζάκια! Στο τομέα της διασκέδασης φρενίτιδα σε στοιχήματα, τζόκερ, καζίνο, συναυλίες, θέατρα, ταινίες  κλπ. Και τον ερωτικό τομέα νομίζω διαδικτυακές συνευρέσεις και τσόντες χτύπησαν επίσης κόκκινο!

Η εικονική πραγματικότητα σας εύχεται χρόνια πολλά και ευτυχισμένα!!! Ευτυχισμένη μέσα στο πρώτο μαζικοποιημένο πείραμα, βλέπει πόσο όμορφα αντιδρούν οι πολίτες, πόσο γλυκά την αγκαλιάζουν. Με την ασφάλεια εκείνων που δεν μπορούσαν να κολλήσουν κορονοϊό γιατί έχουν διαφορετικό dna, δηλαδή εργάτες, φορτηγατζήδες που μεταφέρουν τα εμπορεύματα, υπάλληλοι σουπερ μάρκετ, ντελιβεράδες, υπάλληλοι καθαρισμού, νεκροθάφτες κλπ. μαζί φυσικά με το υγειονομικό προσωπικό που έχει σηκώσει μανίκια για τη λάντζα, όλα ιδανικά.

Κάτι μου λέει, και μην με πείτε πονηρή, πως βλέπω να μας βγάζουν βόλτα με το λουράκι το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, δώσε μου ένα φιλάκι και πάρε με αγκαλιά, γιατί ο τουρισμός είναι μια πονεμένη ιστορία (δεν μπορείς να κολυμπήσεις και να απλώσεις την αρίδα στην άμμο διαδικτυακά...)
και κατά τον Οκτώβριο θα προκύψει ένα τεράστιο πρόβλημα... επανεμφάνιση με μεγαλύτερη επιθετικότητα του μεταλλαγμένου πλέον ιού σε συνδυασμό με την εποχιακή γρίπη... οπότε ζούμε σπίτι από φθινόπωρο μέχρι την επόμενη άνοιξη!!! εκτός κι αν βγει το θαυματουργό εμβόλιο, οπότε όπως έχουμε πει μόλις πάρουμε πιστοποίηση πως έχουμε εκείνο το μικρό σημαδάκι στο μπράτσο, το περιλαίμιο ξεκλειδώνεται και δεν θα ανατιναχτούμε αν φύγουμε από την απόσταση ασφαλείας.

Εν τω μεταξύ θα έχουν βγει στην επιφάνεια μερικά πραγματάκια πολύ ενδιαφέροντα? Οπως, τι να τους κάνεις τους 100 υπαλλήλους σε φυσική παρουσία όταν με 10 κάνεις τη δουλειά ηλεκτρονικά? Γιατί τόσος συνωστισμός σε υπηρεσίες , τράπεζες, μεγάλες εταιρείες, αλυσίδες κλπ. αφού με ένα κλικ έρχεται ο μάγος με τα δώρα σπίτι? Και στις αλυσίδες σουπερ μάρκετ... τελικά μια ενίσχυση στην κατ΄οίκον εφοδιαστική αλυσίδα είναι ότι πρέπει, γιατί να υπάρχουν τόσοι υπάλληλοι και κίνδυνος διασποράς του ιου? Αρκεί οι πολυεθνικές να ετοιμάζουν παραγγελίες, τα φορτηγά να αδειάζουν στις αποθήκες, κι από εκεί σπίτια μας?

Εκεί που τα χαλάμε είναι ο καλλωπισμός μας. Να βάψεις νύχι, να φτιάξεις ανταύγειες, να κάνεις τις αποτριχώσεις και τα γυμναστήρια για κορμί. Όλα γίνονται μην ανησυχείτε. Μαλλί, νύχι, τρίχα άνετα μαθαίνουμε self service. Γυμναστήριο αγοράζεις ένα διάδρομο, ένα ποδήλατο και οι πιο προχωρημένοι ένα πολυμηχάνημα και καθάρισες. Άλλωστε γιατί να φροντίσεις τόσο μούρη και σώμα? Μήπως θα σε βλέπει κανένας???

Εγώ νομίζω πως το ζούμε αποκλειστικά στο σπίτι είναι μια πολύ ωραία προοπτική, αρκεί να υπάρχουν μερικές προϋποθέσεις. Πρώτον να μπορείς να αντέχεις την συνεχή συνύπαρξη με τους οικείους σου. Δεύτερον να έχεις ένα ελάχιστο εισόδημα για τρόφιμα και μικρο ανάγκες. Τρίτον να σκέφτεσαι θετικά πως έχεις τη δυνατότητα επί τέλους να περιορίζεσαι στη δική σου μαλακία και να μην είσαι αναγκασμένος να βλέπεις τους υπόλοιπους μαλάκες. Άλλωστε τι είναι η ζωή τελικά? Λεφτά, φαΐ, τζόγος, γαμήσι, και τηλεόραση. Τι ..ήταν κάτι διαφορετικό η ζωή σου και δεν το είχα καταλάβει?

Μια πιστωτική με το απαραίτητο περιεχόμενο, ένα ντουλάπι τρόφιμα, μια τηλεόραση, ένας υπολογιστής και αν χρειαστούν μερικά προφυλακτικά είναι όλη η ύπαρξή σου. Γιατί να χαλιέσαι να πρέπει να ντυθείς, να βγεις, να πάρεις αυτοκίνητο, να πας σε ένα γραφείο, να βγεις με άσχετες παρέες, να τσακώνεσαι, να στήνεσαι σε ουρές για να αγοράσεις κάτι, αφού όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις και από το σπίτι?

Εντάξει, ξέρω με αυτή τη κατάσταση θα υπάρξουν κάποια εκατομμύρια που δεν θα έχουν στον ήλιο μοίρα πλέον. Χωρίς δουλειά, εξαθλιωμένοι, χωρίς φράγκο στη τσέπη, ίσως πεταμένοι έξω από τα σπίτια τους, οι άθλιοι των Αθηνών και πάσης οικουμένης. Οκ.. είναι ένα προβληματάκι, αλλά δεν χωράμε όλοι, κάποιοι περισσεύουν. Άλλωστε όλα αυτά θα γίνουν αν ο αόρατος κίνδυνος παραμονεύει εκεί έξω, οπότε κάτσε σπίτι, μην το κουνάς. Μην στεναχωριέσαι, μόλις αρχίζεις και μυρίζεις θα υπάρχει ανάλογη υπηρεσία που θα περνάει και θα σε μαζεύει.

Επίσης σκέψου και ένα τελευταίο πολύ θετικό. Αν είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια και ενημερωνόμαστε για το τι συμβαίνει στη ζωή μας μόνο από τη τηλεόραση, εκεί έξω μπορούν να αλλάξουν τα πάντα, δηλαδή να έχουν αλλάξει τα σύνορα και να έχουμε βρεθεί σε άλλο κράτος, να έχει μεταμορφωθεί η πανίδα και η χλωρίδα, μπορεί να έχουν γίνει ανακατατάξεις σε όλα τα επίπεδα, αλλά αν δεν στο πει η τηλεόραση δεν υπάρχει. Ο μόνος κίνδυνος είναι μήπως έχουν βγει και τα ζόμπι τσάρκα και ακούς θορύβους περίεργους και μυρουδιές άσχημες. Εντάξει, τώρα που έχεις καιρό φτιάξε κι ένα υπόγειο καλού κακού με μια πόρτα ασφαλείας και αποθήκη τροφίμων.

Προ παντός, μην μου στεναχωριέσαι. Μείνε ήρεμος και χαμογέλα. Είναι μεταδοτικό!!!

ΦΑΣΗ Ν.2 , ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΟΣΙΑΣ

Ο κορονοιος ήρθε, άλλαξε τη καθημερινότητα, 3,5 δις κλείστηκαν στο σπίτι. Μια κοινωνία που έχει συνηθίσει να ζει μέσα από "πιστοποιητικά προσαρμογής", βεβαίωση φορολογικής ενημερότητας, βεβαίωση ΑΜΚΑ, ασφαλιστική ενημερότητα, ΕΝΦΙΑ, τραπεζικό clear credit κλπ. άνετα δέχτηκε μια ακόμα υποχρέωση. Άδεια εξόδου από το σπίτι. Με χαρτάκια ή sms, συνηθίσαμε ήδη σε ελάχιστο χρόνο, να ενημερώνουμε την πολιτεία για την παραμικρότερη κίνηση. Συνηθίσαμε αμέσως το γεγονός πως αυτές οι κινήσεις που επιτρέπεται να κάνουμε είναι 6 και τίποτα παραπάνω. Μπορείς να βγεις από το σπίτι για να πας σούπερ μάρκετ, στο φαρμακείο, το σκύλο βόλτα, προσωπική άσκηση σύντομη γύρω από το τετράγωνο του σπιτιού, έκτακτη ανάγκη (με αποδείξεις πως είναι έκτακτη).

Δεχτήκαμε το γεγονός, πως για να πας από τη πόλη που βρίσκεσαι τη συγκεκριμένη στιγμή σε κάποια άλλη, πρέπει να κουβαλάς μαζί ένα αντίγραφο φορολογικής δήλωσης που να αποδεικνύει που τελικά μένεις. Και αν έχεις δύο σπίτια, ένα στην Αθήνα π.χ κι ένα λίγο παραέξω, επί τέλους αποφάσισε που θα μείνεις στη συγκεκριμένη στιγμή γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια να πηγαινοέρχεσαι. Ο κορονοιος μας βρήκε να είμαστε πρωταγωνιστές σε εκείνο το παλιό παιχνιδάκι  τα στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα κι αγέλαστα. Θυμάστε, την ώρα που ακουγόταν η συγκεκριμένη φράση, οι παίκτες ότι και να έκαναν εκείνη τη στιγμή έμεναν ακίνητοι, ακόμα κι αν δεν είχαν προλάβει να βάλουν το ένα πόδι στη γη, στη προκειμένη περίπτωση το κούνημα ισοδυναμεί με ένα 150άρι.

Ο φόβος για μια τρομακτική επιδημία, που μόλις έρθεις αντιμέτωπος δεν ξέρεις αν θα την βγάλεις καθαρή την επόμενη, έκανε αποδεκτές αποφάσεις ακόμα πιο τραβηγμένες, για τις οποίες όλοι είναι σύμφωνοι και δεν βλέπουν τίποτα το περίεργο. Να κολυμπήσεις στη θάλασσα, κάνεις ψαροντούφεκο μέσα στη θάλασσα, να ψαρέψεις, να πας μια βόλτα σε ένα βουνό, να καθίσεις σε ένα παγκάκι σε ένα πάρκο/ Η το άλλο το θεϊκό, στο σπίτι να έχεις τετραμελή οικογένεια, να ζεις φυσικά μαζί τους, αλλά όταν θα μπεις στο αυτοκίνητο να είναι μόνο 2. Βλέπουμε σκηνές άνθρωποι να φορούν τη μάσκα μέσα στο αυτοκίνητο, άνθρωποι να παθαίνουν κρίσεις πανικού γιατί κάπου σε κάποια απόσταση κάποιος φτερνίστηκε.

Η καθημερινότητα, εκτός από τον εγκλεισμό, απέκτησε και μια άλλη απαραίτητη συνήθεια. Τις κυβερνητικές ανακοινώσεις. Την ώρα του Τσιότρα-Χαρδαλιά εδώ ή των αντίστοιχων σε κάθε κράτος. Η ώρα που ο κόσμος περιμένει να ακούσει την επόμενη ανακοίνωση κρουσμάτων και θανάτων και τις ανακοινώσεις για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Αν ο χρόνος ελευθερίας θα είναι 3 ώρες ή 1. Αν ήμασταν καλά παιδιά και μείναμε σπίτι ή αν ήμασταν άτακτοι και αυτό θα συμπαρασύρει σε ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό, με την κοινωνία να αισθάνεται οργή και απέχθεια για τους "ανεγκέφαλους" που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή των υπόλοιπων. Είναι μοιραία πλέον η εποχή, που το πιστοποιητικό νομιμότητας δεν θα εξαρτάται από το αν είσαι κουμουνιστής, φασίστας, χριστιανός ή άθεος, αλλά αν διαθέτεις αντισώματα στον ιο.

Η φάση 2 , όπως σκέφτονται σοβαρά να εφαρμόσουν παντού, θα είναι το πιστοποιητικό ανοσίας. Θα είναι το νέου είδους διαβατήριο που θα επιτρέψει όχι να ταξιδέψεις κάπου μακριά, αλλά για να βγεις από το σπίτι. Θα είναι η εποχή των καθαρών και των ακάθαρτων ή των αμφιλεγόμενων. Στη Γερμανία θα είναι 3 απανωτά τεστ με διαφορά ημερών, το ίδιο και στην Ελβετία και στην Ιταλία και φυσικά θα ακολουθήσουν όλοι. Αγαπάς την Ελλάδα, έλεγε το παλιό σποτάκι, απόδειξη! Τώρα είναι σε επίπεδο "αγάπης για τον συνάνθρωπο" Αγαπάς τον συνάνθρωπό σου? απόδειξη. Είναι η εποχή που τα κράτη που έχουν αποδείξει σε κάθε απόφασή τους, πως έχουν γραμμένο κανονικά στα παλιά τους τα υποδήματα τον συνάνθρωπο, ενδιαφέρονται γι΄αυτόν. Και από την εκπαίδευση στην απόλυτα σταρχιδιστική κοινωνία που ο θάνατος σου είναι η ζωή μου, στην ανευθυνότητα του πολίτη, και την αδιαφορία του για το κοινό γίγνεσθαι, πρέπει να τον εκπαιδεύσουν εκ νέου, να είναι υπεύθυνος!!

Στη μάχη αυτή είδαμε απίστευτες γελοιότητες να γίνονται συνθήματα και λάβαρα της νέας επανάστασης. Ηλίθιες τηλεπερσόνες που στις δίπατες μεζονέτες με αθλητικές φόρμες και χαμόγελο διαφήμισης οδοντόκρεμας μας λέγανε χαρούμενα πως έχουν κορονοϊό και κάθονται σπίτι προτείνοντας τρόπους να βιώσεις καλύτερα τον εγκλεισμό. Είδαμε για πρώτη φορά αρχηγούς κρατών, υπουργούς, βουλευτές, επιχειρηματίες, σταρ του σινεμά, τραγουδιστές, πορνοστάρ, ινφλουένσερς (εμετός) και κάθε καραγκιόζη να ασθενεί από τον αόρατο ιο και να δίνει μαθήματα "θάρρους" στον απλό κοσμάκη για το τι πρέπει να κάνει.

Η φάση 3 βγάζει μάτι τι θα είναι. Όσοι δεν θα έχουν το πιστοποιητικό ανοσίας (δηλαδή τα πολύτιμα αντισώματα) το οποίο από ότι ΗΔΗ λένε δεν θα είναι και μόνιμο γιατί τίποτα δεν βεβαιώνει πως θα είσαι ασφαλής, λένε πως ίσως την γλυτώνεις για 1 ή 2 χρόνια, θα πρέπει όταν με το καλό βγει το εμβόλιο, να έχουν το πιστοποιητικό εμβολιασμού. Όχι εκείνο το εμβόλιο που ονομαζόταν "προαιρετικό", το για πρώτη φορά υποχρεωτικό για να κάνεις οποιαδήποτε δραστηριότητα. Θα είναι το επόμενο κομμάτι στο σετ, μαζί με το ΑΦΜ, και τον ΑΜΚΑ θα συμπληρώνουν την άδεια συμμετοχής σου στην ζωή. Είναι η μελλοντική κοινωνία που δεν θα μάχονται ιδεολογίες, θρησκείες, κοινωνικό στάτους, μορφωτικό επίπεδο αλλά τραπεζικοί λογαριασμοί, λίστες εφορίας και κατάσταση υγείας. Με λίγα λόγια, θα έχεις άδεια ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ, αν είσαι εντάξει με τη Τράπεζα, την Εφορία και αν είσαι υγιής.

Η απλουστευμένη κοινωνία των αριθμών και των στατιστικών. Η μαζικοποιημένη καταγραφή έντιμων και ανέντιμων. Υπάκουων και απείθαρχων. Υγειών και ασθενών. Πολλοί την ονόμασαν νέα τάξη πραγμάτων. Είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Είναι η απόλυτη τάξη των μηχανών. Η αυτοματοποιημένη λειτουργία συστημάτων. Με ηγέτη τον γνωστό Μπιλ, είναι σίγουρο πως θα λειτουργείς με windows, βάλε τα ελεύθερα λογισμικά στην άκρη. Κι αν όλα αυτά μοιάζουν σενάριο κάποιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας, εσύ δεν θα τα δεις έτσι. Θα τα αντιληφθείς σαν φυσικό αποτέλεσμα μιας πολιτείας που σε φροντίζει και θέλει το καλό σου.

Το όπλο για την απόλυτη υποταγή δεν χρειάζεται να είναι ούτε τα όργανα της τάξης, ούτε ο στρατός, ούτε τα δικαστήριο για να αποφασίζουν την καταδίκη σου ή όχι, το όπλο θα είναι ο "καλός πολίτης" που θα έχει συνειδητοποιήσει πως ο εχθρός του, ο κίνδυνος για την ζωή του, ο αστάθμητος παράγοντας που μπορεί να ταράξει την ασφάλεια του, είναι.... ο γείτονας. Θα έχει μια σειρά αριθμών για να μπορεί από την ησυχία του σπιτιού του να σηκώνει το τηλέφωνο και να ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ, όποιον καπνίζει, όποιον δεν έχει κάνει εμβόλιο, όποιον αγοράζει απαγορευμένα προϊόντα, όποιον κάνει επικίνδυνες αναρτήσεις στο διαδίκτυο, όποιον εκφράζει ύποπτες απόψεις, όποιον είδε να περπατάει χωρίς πιστοποιητικό σε απαγορευμένες τοποθεσίες, όποιον γαμάει τελικά χωρίς να έχει άδεια "συνουσίας".

Η φάση 4? Διάλεξε. Θέλεις να είναι ο πράκτορας Σμιθ ή ο terminator? Μήπως ο Snake? Η πόλη που θέλεις να ζεις να είναι σαν τη Gotham city? Σαν την Dark city? Σαν το οργουελικό 1984? Θέλεις να ζουν ανάμεσά μας? Η πολύ απλά σκέψου πως μπορεί να μην έχει τίποτα από αυτές τις ευφάνταστες καταστάσεις, όπου υπάρχει και μια αύρα, ανατριχιαστική μεν αλλά εξάπτει το νου, μπορεί απλά να ζεις όπως ακριβώς είσαι τώρα, σαν νούμερο δηλαδή, χωρίς υπερήρωες να σε σώνουν, υπερστρατιώτες που θα ανατρέψουν τη μιζέρια σου, Μεσσίες που θα σε πάρουν στο ροζ συννεφάκι μαζί τους. Η δική σου δυστοπία μπορεί να είναι απλά το γεγονός πως δεν θα μπορείς να σκεφτείς καν πως όλα αυτά δεν είσαι εσύ, αλλά ένα αντίγραφο ανθρώπου, που απλά αναπνέει. 

ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ. ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ?

Η κυρία φτερνίστηκε. Ίσως να ήταν πιο ψύχραιμη η αντίδραση των γύρω της, αν είχε σκάσει κάποιος ταλιμπάν με αυτοσχέδια βόμβα, παρά αυτό. Σαν κουρδισμένοι κλόουν, πετάχτηκαν όσο πιο μακριά μπορούσαν, μόνο που δεν τσακίστηκαν. Η κυρία απλά φτερνίστηκε. Το βλέμμα των ανθρώπων αυτών μαρτυρούσε πως με αυτό και μόνο είχαν πάθει τέτοιο πανικό, σαν να ήταν μπροστά στο γιατρό τους και τους ανακοίνωσε πως πάσχουν από κάποια ανίατη ασθένεια...

Γι΄αυτούς όλους τους ανθρώπους και πολλούς άλλους έχει γίνει ολόκληρη προεργασία εδώ και πολλά χρόνια. Έχουν μάθει όλοι αυτοί πως από την ώρα που γεννιέσαι, είσαι άρρωστος. Κινδυνεύεις. Τίποτα δεν είναι βέβαιο στο αβέβαιο και ζοφερό αύριο. Είναι τα παιδάκια που έχουν καταπιεί ολόκληρη σειρά από μπουκαλάκια αντιβίωσης πριν καλά καλά βγάλουν το δημοτικό, για κάθε συνάχι, κάθε πονόλαιμο, κάθε βήχα που πέρασαν. Είναι τα παιδάκια που η μαμά πανικόβλητη σκούπιζε με ιώδια, οινοπνεύματα και τσιρότα τη γρατζουνίτσα που έγινε καθώς έπαιζαν με τη μπάλα.

Είναι ολόκληρες γενιές που δίπλα από εκτός από την αποθήκη τροφίμων, έχουν μια άλλη μικρότερη που είναι γεμάτη από διάφορα καλούδια. Χαπάκια για τις αλλεργίες, αντιπυρετικά, χαπάκια για τη ναυτία, τις ζαλάδες, τις διάρροιες, το πονόλαιμο, το στομαχόπονο, τις ταχυκαρδίες, τη πίεση, τα αντιρευματικά, και αντιβιώσεις καλού κακού, καραμελίτσες που ξέρουμε τη δοσολογία, και την ανάγκη να τις καταπιούμε μήπως και προλάβουμε το μεγαλύτερο κακό.

Είναι οι γενιές που αφού τις φουσκώσανε με όλων των ειδών τα σκουπίδια που ονόμασαν τροφή, αφού τις ποτίζανε με τόννους από φυτοφάρμακα, συντηρητικά και όλων των ειδών τα δηλητήρια, αφού τις μάθανε να μην μπορούν να κουνήσουν το πόδι τους από το σπίτι στο περίπτερο, αφού τους ετοίμασαν μια ζωή γεμάτη συνεχή αγωνία για το αύριο, που όλο και πιο σκοτεινό δείχνει, και έκαναν όλο το δυτικό κόσμο να είναι εν δυνάμει ασθενής από τη κούνια του, ξεκίνησαν το παραμύθι της πρόληψης και διάσωσης.

Μια ολόκληρη βιομηχανία παρασκευής δηλητηρίων, από γη, αέρα και θάλασσα, πλούτισε ασύστολα πάνω στις πλάτες από τα προβατάκια, και στη συνέχεια κάνει μπίζνες με τη πρόληψη και τις ασθένειες που η ίδια προκάλεσε. Φάε αυτό το σκουπίδι σε καθημερινή βάση, πρώτο κέρδος, επειδή το έφαγες κινδυνεύεις στο μέλλον να πάθεις αυτό και αυτό, οπότε καλό είναι να ξεσκίζεσαι στις εξετάσεις, τις αξονικές, τις μαγνητικές και κάθε είδους εξωτικό έλεγχο στην αποικία των αποβλακωμένων, δεύτερο κέρδος, κι επειδή άργησες να κάνεις αυτή τον έλεγχο...οπς τη πάτησες οπότε τώρα κάτσε κάτω από μαχαίρια, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες κλπ κλπ τρίτο χοντρό κέρδος.

Αυτοί οι άνθρωποι οι εκ γενετής ασθενείς, που έχουν καταντήσει να φοβούνται και τον ίσκιο τους, και κρέμονται από τα χείλη δημοσιοκάφρων και σοβαροφανών επιστημόνων που  τους κουνάνε το δάχτυλο συνέχεια μέσα στη μούρη, ήταν έτοιμοι από καιρό να κλειστούν στα σπίτια. Να φορέσουν γάντια, μάσκες και να βλέπουν το συνάνθρωπο σαν υγειονομική βόμβα. Ηταν έτοιμοι από καιρό να υποκύψουν στην οποιαδήποτε ασθένεια γιατί δεν θυμούνται καν τι σημαίνει η λέξη σθένος.

Έμαθαν να είναι υποδειγματικοί καρπαζοεισπράκτορες  κάποιου αφεντικού, δούλοι κάποιου Θεού, κλαψομούνηδες για το κακό που συμβαίνει στη φουκαριάρικη ζωή τους, πεφτοσυνεφάκηδες σε κάθε τι που βγαίνει έξω από τις παρωπίδες του πλαστικοποιημένου εγκέφαλου. Έχουν είδωλα που κρέμονται από το χείλη τους τι θα πουν, κι αυτά τα είδωλα είναι κάποιος αγύρτης πολιτικάντης που τους πλασάρει ξεδιάντροπα τα πιο μεγάλα ψέμματα, κάποιος παππάς που θα τους δώσει την αιώνια σωτηρία, κάποια ποδοσφαιρική ομάδα για να σκίζουν τις φανέλες,  κάποια γελοία τηλεπερσόνα που παριστάνει το φωτεινό παντογνώστη, τα διαφημιστικά σποτάκια που βομβαρδίζουν συνέχεια το μυαλό για την αγορά των άχρηστων, ή κάποιος δημιουργός καψουροτράγουδων για να πνίγουν το πόνο τους από την άτιμη την κενωνία....

Και ναι ο ιός , ο κάθε ιός πλέον μπορεί να είναι απόλυτα θανατηφόρος. Και ναι όταν ήμουν μικρή πέρασα στο πόδι, με μόνη διαμαρτυρία που η μάνα δεν με άφηνε να βγω έξω από το σπίτι, κατά σειρά μέσα 6 χρόνια, ιλαρά, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά, κοκκύτη, ερυθρά και κάποια άλλη που δεν θυμάμαι τι ήταν, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά στη γειτονιά μου και στο σχολείο μου. Έχω άπειρα σημάδια στα γόνατα από σκισίματα γιατί δεν είχα ησυχία, όλη μέρα στο δρόμο να τρέχω και να τσακίζομαι. Ούτε θυμάμαι αν έβαλα ποτέ ιώδιο ή αν απλά ξέπλενα λίγο το γόνατο και συνέχιζα το παιχνίδι.

Πέρασα εποχές που δεν είχαμε θέρμανση στο σπίτι παρά μόνο μια μικρή σόμπα, αλλά κατά περίεργο τρόπο γύριζα με το κοντομάνικο, δεν κρύωνα και δεν κρυολογούσα, ίσως η πρώτη φορά που πήρα αντιβίωση στη ζωή μου να ήταν μετά τη πρώτη γέννα που έκανα για κάποια φλεγμονή. Και ναι υπήρχαν πολλοί άνθρωποι γύρω μου με ασθένειες. Πραγματικές. Οπως συνέβαινε πάντα κι εκείνοι θα έπρεπε να εξεταστούν να πάρουν τα φάρμακά τους να έχουν ιδιαίτερη φροντίδα, αλλά δεν άκουγες σε μια τάξη 16 χρονων παιδιών τα 10 να έχουν πρόβλημα με θυρεοειδή, δεν άκουγες παιδιά του δημοτικού να έχουν χοληστερόλη , τριγυκερίδια και υπέρταση. Δεν έβλεπες αυτό το έγκλημα παιδάκια μικρά στους θαλάμους του τρόμου να γυρνάνε με τους ορούς στα χέρια.

Εγκληματίες που ασέλγησαν ασύστολα πάνω στην ανθρώπινη ζωή. Αφαίρεσαν σιγά σιγά με τον πιο ύπουλο τρόπο στα κοπάδια των χειραγωγημένων ανθρώπων, το ΣΘΕΝΟΣ. Και τώρα είναι οι καλοί λύκοι που αφού τα έκαναν όλα αυτά, και ρήμαξαν τα ασφαλιστικά ταμεία, υποβάθμισαν τα συστήματα υγείας σε αποθήκες ψυχών που παρακαλάνε για λύτρωση, μας σώνουν από τις νυχτερίδες, τους πιθήκους , τα κοτόπουλα και τα γουρουνόπουλα.  Οι πεφτοσυνεφάκηδες κατάλαβαν κατόπιν εορτής πως οι αγελάδες έτρωγαν την ίδια τους τη σάρκα, πως τα κοτόπουλα ήταν σάπια, τα χάμπουργκερ δεν ήταν κρέας και οι ντομάτες ήταν σαν παραφουσκωμένοι μποντι μπιλντεράδες.

Έμαθαν πως τα λάδια μόνο λάδια δεν ήταν, τα γάλατα ήταν γεμάτα τοξίνες, τα φρούτα δεν είχαν πια γεύση, οι ζάχαρες ήταν δηλητήρια, τα αλάτια είχαν γυαλάκια και τα αλεύρια ήταν για τα σκουπίδια. Κι εκεί ακόμα γερή μπίζνα επάνω τους, με τα ιδιαίτερα τρόφιμα με τις τριπλάσιες τιμές επάνω για τους λίγους που βαστάει η τσέπη και δεν έχει ακόμα τρυπήσει. Αυγό για τους φτωχομπινέδες και δίπλα αυγό για τους ψαγμένους. Κολοκυθάκι για τα μπάζα και κολοκυθάκι μοσχομεγαλωμένο.

Εννοείται πως πρέπει να πεταγόμαστε στην άλλη άκρη μόλις κάποιος φτερνιστεί, γιατί με τι πράγμα να τον αντιμετωπίσουμε. Σωματικά είμαστε μεταλλαγμένοι, ψυχικά είμαστε χειραγωγημένοι σε φαινόμενα nocebo που ανακουφίζουμε με placebo τεχνικές. Μην πάτε πουθενά. Καθίστε σπίτι, γιατί ναι εκεί είναι η σωστή θέση. Η ελευθερία του να συναθροίζεσαι, η ελευθερία της κίνησης, της έκφρασης, η ελευθερία του να επιλέγεις τι να κάνεις στη ζωή σου, τι αγαπάς, τι ονειρεύεσαι και το ΣΘΕΝΟΣ να το αποκτήσεις θέλει πρώτα από όλα να το ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ.

Προς το παρόν ας πιστέψουμε αυτό που μας αρμόζει. Είμαστε σε μια ανθρωπότητα μολυσμένη, και η φυσική μας θέση είναι να είμαστε ικέτες για λίγα ψίχουλα σωτηρίας από τους πατερούληδες  που εξουσιάζουν τις ζωές μας. Θέλεις να γυρίσεις στη κανονικότητα. Ποια κανονικότητα εννοείς? Αυτήν που ήσουν πριν? Αν είναι αυτό που θέλεις να κάνεις, όχι απλά είμαι σύμφωνη με τα μέτρα εγκλεισμού, νομίζω πως είναι και πολύ χαλαρά και κανονικά θα έπρεπε να είμαστε στους υπονόμους εκεί που έτσι κι αλλιώς μας κατατάσσουν αυτοί που με μεγάλη αγάπη θέλουν να μας σώσουν.  

ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ? ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ, ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ.

Αυτές τις παράξενες μέρες, της καραντινάτης ζωής μας, το κόλλημα με το διαδίκτυο έχει πάρει διαστάσεις επικές! Όλοι προσπαθούν να καταλάβουν τι γίνεται, πόσο κινδυνεύουν, πότε θα βγούμε από τα σπίτια, ποιος προκάλεσε όλο αυτό το μακελειό η φύση, ξέφυγε από εργαστήριο, έχουμε βιολογικό πόλεμο ή μια ακόμα επιδημία κλπ κλπ.

Ο πόλεμος μεταξύ λογικής και παράνοιας έχει χτυπήσει κόκκινο, όπου βέβαια κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει που ξεκινάει η μία και που καταλήγει η άλλη. Ο καθένας μπορεί να πει ότι του γουστάρει. Είναι η στιγμή που μπορούν να πλασαριστούν τα πιο μεγάλα ψέμματα και οι οι πιο μεγάλες αλήθειες και οι φοβισμένοι άνθρωποι που τους εκτοξεύονται στη μούρη τους, τόνοι από τρομολαγνικές ειδήσεις, με δημοσιοκάφρους να αναμεταδίδουν συνέχεια εικόνες θανάτου, έχουν κλειστεί στα σπίτια ελπίζοντας να μην τους συμβεί το μοιραίο.

Τι όμως είναι απάτη και τι όχι? Λίγο δύσκολο κανείς να μεταδώσει αλήθειες σε ένα πλήθος που συμβαίνει το εξής παράδοξο. Μπορείς να αναφέρεις πως π.χ. υπάρχει μια διεθνής τρομοκρατική οργάνωση που αποτελείται από πανίσχυρους μεγιστάνες που κάνουν παιχνιδάκια με τις ανθρώπινες ζωές, και που έχει εκτοξεύσει ένα θανατηφόρο ιο με σκοπό να κάνει ξεκαθάρισμα του πληθυσμού, οικονομικές ανακατατάξεις κυριαρχίας ή σχέδια για διάφορες μελλοντικές δυστοπικές κοινωνίες όπου η πλειοψηφία των ανθρώπων θα είναι απλά κρέας για σφάξιμο. Την ίδια στιγμή θα πεταχτούν ολόκληρα πλήθη απόλυτα "λογικών" οι οποίοι θα ονομάσουν κάποιον που λέει κάτι τέτοιο στη καλύτερη περίπτωση ψυχοπαθή στη χειρότερη πρακτοράκι που εξυπηρετεί κάποια αόριστα συμφέροντα.

Αυτοί οι ίδιοι που θα γελάσουν, θα κοροϊδέψουν, θα πετάξουν τόνους λάσπης στον ηλίθιο που λέει τέτοιες μαλακίες, είναι οι ίδιοι στο μεγαλύτερο μέρος, που πιστεύουν με απόλυτη βεβαιότητα και ευλάβεια, πως ένα φίδι έδωσε σε μια γκόμενα ένα μήλο κι εκείνη το πάσαρε στον δικό της να το φάει και αυτό προκάλεσε τη πτώση της ανθρωπότητας στο μεγάλο αμάρτημα!!!

Είναι εκείνοι που θεωρούν αυτονόητο πως πτώματα είναι θαυματουργά, πως μπορείς να δωροδοκήσεις μια εικόνα και να φτιάξει το χαλασμένο σου μάτι, πως ένα ποτήρι κρασί περιέχει σάρκα και αίμα, πως ένας τύπος πήρε μια πλάκα με εντολές από το δημιουργό του σύμπαντος, και πως αν δεν είσαι καλό παιδί υπάρχει ένας τύπος με κερατάκια και ουρίτσα που θα σε τσιμπήσει με μια τσουγκράνα και θα σε πετάξει σε ένα καζάνι να γίνεις ξεροψημένη γουρουνοπούλα!!!!

Είναι εκείνοι που ψοφάνε στο γέλιο αν τους πεις πως το πλανήτη κυβερνάνε αρπακτικά που μόνη τους τροφή είναι αυτός ακριβώς ο φόβος που εκτοξεύουν με κάθε τρόπο στην ανθρώπινη ψυχή και την ίδια στιγμή πιστεύουν πως μόνος κυβερνήτης είναι ένας παππούλης με άσπρα γένια που καθισμένος σε ένα αόρατο θρόνο πάνω από ολόκληρο το σύμπαν, σε βλέπει και σε επιβραβεύει ή τιμωρεί ανάλογα. Ο ορατός κυρίαρχος που κάθεται πάνω στο σβέρκο σου είναι συνομωσιολογία, ο αόρατος που δεν έχεις καμία αντίληψη του τι είναι, πέραν όσων σου επιβάλλει η κάθε θρησκεία είναι απόλυτα λογικό.

Επίσης μην ξεχάσουμε πως τα δώρα τα φέρνει ο Αγιος Βασίλης, το κουνελάκι του Πάσχα, και πως τα παιδιά έρχονται με τον πελαργό.

Φυσικά και υπάρχουν απίστευτες μπούρδες που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες από ένα σωρό παλαβούς. Φυσικά υπάρχουν απάτες που στοχεύουν ακριβώς στο να πετάνε σκουπίδια σε κάθε δυνατότητα προσέγγισης της αλήθειας. Φυσικά υπάρχουν αθώα πρόβατα που μασάνε ότι χορτάρι διαθέτει ο χασάπης. Υπάρχουν και ελάχιστοι σκεπτόμενοι που χωρίς να γνωρίζουν "μυρίζονται" πως κάτι δεν κολλάει καλά σε όλο αυτό το καρναβάλι.

Πως όμως να ξεχωρίσει κανείς την ουσιαστική πληροφορία από την απάτη ή την χωρίς ουσία μαλακία? ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ, ΣΚΕΨΗ, ΛΟΓΙΚΗ. αφού πρώτα ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. Προσεκτική ανάγνωση ανακοινώσεων, αναφορών και γενικά κάθε σχετικής πληροφόρησης πάνω στο καυτό θέμα.

Ερχονται δύσκολοι καιροί, και ο τρόμος, η υποταγή, η χωρίς σκέψη τυφλή πίστη σε ότι ακούμε, η αναρώτηση  για κάποια πράγματα που μας φαίνονται περίεργα αλλά όχι "απίθανα", και κυρίως η ψυχραιμία και η ήρεμη αντιμετώπιση όλων αυτών που συμβαίνουν και θα συμβούν, είναι οι τακτικές για να μην το χάσουμε τελείως και να μην είμαστε το απόλυτα χειραγωγίσιμο σφαχτό στη φάρμα των ζώων.

Όπως και σε προηγούμενο κείμενο έγραψα, εστιάζω τη προσοχή μου συγκεκριμένα σημεία.
Πως ξεκίνησε και τι έλεγαν οι πρώτες αναφορές, τι διαφορά συνέβη στην Ιταλία (και όχι δεν είναι μια χώρα γέρων γι΄αυτό έγινε, γιατί εμείς έχουμε περισσότερους ηλικιωμένους), τι έχουν απογίνει στην Ιταλία εκείνοι που ήρθαν σε επαφή με 110.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα? Ασθένησαν, πόσοι και πόσο σοβαρά. Τι συμβαίνει με την αποτέφρωση? Γιατί έχει πέσει απαγόρευση της ελεύθερης έκφρασης στους γιατρούς και πρέπει όλα να ανακοινώνονται από κυβερνητικά στελέχη. Γιατί υπάρχουν τόσα βιντεάκια ψεύτικα και τόσες αναφορές ατόμων που σπέρνουν τον τρόμο και μετά μας λένε δεν ήταν αληθινό. Και το σημαντικότερο ερώτημα. Πόσοι που πέθαναν από τον κορονοϊό,  ήταν ΕΞ' ΑΙΤΙΑΣ του κορονοϊου και δεν συνέβαλε απλά ΚΑΙ αυτός σε ένα ήδη καταβεβλημένο και καταδικασμένο οργανισμό. Στην Ιταλία βγαίνουν συνεχώς πληροφορίες πως στη καταμέτρηση των θυμάτων υπάρχουν τερματικοί ασθενείς, ασθενείς που ήταν σε κώμα, ασθενείς που είχαν εισπράξει μαζί και την εποχιακή γρίπη, ασθενείς που νοσηλευόντουσαν ήδη σε εντατικές, ασθενείς που έπασχαν από σοβαρότατες ασθένειες. Όλοι αυτοί είναι στους αριθμούς που διαβάζουμε.

Κατά τη γνώμη μου ναι, έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη απειλή. Όμως τι μορφή έχει αυτή η απειλή? Ποιους χτυπάει? Τι σημαίνει μερικοί θα τον περάσουν σαν μια γριπούλα? Οι υγιείς? Μα αυτοί περνάνε έτσι κάθε γριπούλα οι δε ευάλωτοι πληθυσμοί κινδυνεύουν από κάθε ιο ή μικρόβιο σοβαρό που θα βρεθεί στο δρόμο τους.  Τι διαφοροποιεί αυτόν τον ιο στ΄αλήθεια?

Είναι πολλά τα ερωτήματα και ο συσχετισμός τους με τα μέτρα που λαμβάνονται. Εν τω μεταξύ, ενώ όλοι είμαστε σπίτι για να προστατεύσουμε τους ευάλωτους ανθρώπους μας, πήγα προχτές στη λαϊκή και γινόταν της τρελής από παππούδες και γιαγιάδες που ούτε καν κράταγαν απόσταση ασφαλείας, ούτε μάσκες ούτε τίποτα. Το ίδιο και στις ουρές που περίμεναν να πάρουν τις συντάξεις τους. Λογικά τις επόμενες ημέρες θα πρέπει να περιμένουμε μεγάλη αύξηση στα κρούσματα σε αυτές τις ηλικίες γιατί αφού ο ιός είναι και στον αέρα, μια χιλιάρα δεν θα τον εισέπραξε? Έτσι δεν είναι?