ΘΥΜΑΣΤΕ?

 

Οπως διάβασα και σε άλλες σελίδες είναι εντυπωσιακό να παρακολουθεί κάποιος, πόσο τεράστια ήταν η κοροϊδία για τα μέτρα προφύλαξης από τον θανατηφόρο ιο, πόσο πολύ γέλαγαν στη μούρη μας όλα αυτά τα αηδιαστικά πλάσματα που παριστάνουν πως ενδιαφέρονται για τη ζωή των δούλων τους. Είδα τη φωτογραφία από μια κηδεια σε εποχή "μεγάλης πανδημίας" με το φέρετρο σφραγισμένο τυλιγμένο και εκείνους που το μετέφεραν να είναι ντυμένοι όπως βλέπουμε στις ταινίες που περιγράφουν μελλοντικές δυστοπικές κοινωνίες.

Αυτή η φωτογραφία δίπλα σε μια κηδεία επώνυμου που επίσης ασθενούσε και απεβίωσε με κορωνοιό και δεν υπήρχε ανάγκη για καμμία απολύτως προφύλαξη. Ισως τώρα για όσους είχαν γίνει πιο στυγνοί κι από τους δήμιους και ένοιωθαν πως εκτελούν κοινωνικό έργο με το να βρίζουν, να στιγματίζουν φίλους, συγγενείς, συναδέλφους σαν ψεκασμένους, ανόητους, επικίνδυνους επειδή προσπαθούσαν να τους μιλήσουν με μια ελάχιστη λογική, ίσως τώρα ειναι καιρός να θυμηθουν..

την άδεια εξόδου, για να βγουν από το σπίτι

το ζευγάρι που ζούσε μαζι αλλά μετά έπρεπε στο αυτοκίνητο να είναι ένας μόνο\

τη μάσκα στο δρόμο γιατί ο ιος μπορεί να  πέρναγε και να κόλλαγε στη μύτη, την ίδια στιγμή που στα ΜΜΜ οι άνθρωποι ηταν κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο

τη μάσκα μέσα στη θάλασσα και την απαγόρευση υποβρύχιων καταδύσεων γιατί κάπου στο βυθό της θάλασσας μπορει να είχε βγάλει φύκια ο κοροιδοιος

Τα ατελείωτα τρυπήματα στη μύτη, τις υποχρεωτικότητες, τα πρόστιμα, τις απολύσεις, το κλείσιμο επιχειρήσεων, τους υγιεις ανθρώπους που πίνανε μέσα στο κρύο το καφέ σε ένα παγκάκι σαν να ηταν κοινωνικά απόβλητα

Τα παιδιά, τους νέους, τους φοιτητές που τους οδηγούσαν να απλώσουν το χεράκι γιατι αλλιώς δεν θα μπορούσαν να... ζησουν...

Τα παιδάκια με τις μασκούλες, τις κουβέρτες τυλιγμένα, με τα ανοιχτά παράθυρα και την απαγόρευση να παίζουν μαζί, να αγκαλιάζονται, να γελάνε ελεύθερα...

Τα μωράκια που γεννιόντουσαν κι έβλεπαν φατσες με ένα πανί στη μούρη, κι οι γερόντοι που έσβηναν στο σπίτι ή στο νοσοκομείο μόνοι χωρίς να μπορεσουν να πουν το τελευταίο αντίο

Και το μετά, μια κοινωνία γεμάτη ψυχοφάρμακα, βία, ανεξήγητους θανάτους, φόβο...φόβο... φόβο...

Οι ντίλερ της θανατολαγνείας πλάσαραν το θανατηφόρο τους προϊον γελώντας ξεδιάντροπα μπροστά στη μούρη μας

Θυμάστε ή τα ξεχάτε όλα, μαζί με τους φίλους που χάσατε, το μαγαζι που κλείσατε, το παιδί σας που του πήρατε το γέλιο, το πατέρα σας που δεν χαιρετήσατε πριν το τελευταίο του ταξιδι....

Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΚΑΡΙΣΜΕΝΗ.

 

Ενας ακομα νέος που μισούσε οπως έλεγε όλους και τη ζωη την ίδια σόκαρε τη κοινη γνώμη. Γιατί η κοινή γνώμη, είναι σαν τις "κοινές". Εχει συνηθίσει να γ@μιέται από το πρωί ως το βράδυ η ζωή της αλλά σοκάρεται όταν στο μπουρδέλο μπαίνει κάποιος ιδιαίτερα ανωμαλιάρης! Μιλάμε για την κοινή γνώμη η οποία αποτελείται σε ένα μεγάλο ποσοστό από γονείς, οι οποίοι γνωρίζουν πως το αγγελούδι τους κόστισε μια πεντακοσαρα με το ps που του αγόρασαν ή το game pc, ή το τελαυταίας τεχνολογίας κινητό, αλλά αγνοούν πόσους "κακούς" εξολοθρεύει την ημέρα με κάθε δυνατό τρόπο, σε οθόνες που είναι γεμάτες σφαγές, αίματα, ζόμπι, μυθολογικά τέρατα, και ότι άλλο μπορεί να θεριέψει το άγριο θηρίο που κρύβουμε μέσα μας. Πόσο εύκολα σκοτώνει συνέχεια χωρίς τύψεις γιατί είναι ο σουπερ ήρωας που κάνει ότι κάνει γιατί χειρίζεται άριστα κουμπάκια που σπαίρνουν το θάνατο.

Αυτή η κοινή γνώμη θεωρεί πως είναι κάτι το μη ανησυχητικό, το γεγονός πως οι "τρυφερές" υπάρξεις είναι κολλημένες συνέχεια πάνω σε κάποια οθόνη, όπου άριστοι και αδίστακτοι δημιουργοί πλασάρουν κάθε είδους σκουπίδι, κάθε είδους αρωστημένες φιγούρες ή καταστάσεις και τις ανάγουν σε πρότυπα συμπεριφοράς. Ανακατεμένη η εικονική αντίληψη της πραγματικότητας, με ένα συνεχή βομβαρδισμό παραπληροφόρησης και προώθησης μοντέλων ζωής αφύσικων, φτιάχνει το θανατηφόρο μείγμα που κάποια στιγμή θα δοκιμάσει τα όσα έμαθε στην αληθινή ζωή με όποια μοιραία συνέπεια.

Κυκλοφορεί μπλουζάκι που έχει στάμπα "δεν κάνω διακρίσεις τους μισώ όλους" και θεωρείται πολύ γ@μάτο, όπως επίσης κι ο τύπος που το φοράει μοιάζει ξεχωριστός μέσα στην βαλτωμένη καθημερινότητα. Το πρόβλημα είναι πως μπορεί να το εννοεί, γιατί αυτή η αίσθηση μίσους, έχει γεννηθεί από ένα σύνολο παραγόντων που η κοινή γνώμη γουστάρει να αγνοεί. Κάποιο παιδί περνάει μονο του ατέλειωτες ώρες κλεισμένο σε ένα δωμάτιο παρέα με τα φαντάσματα του, κάποιο άλλο δέχεται το ιδιο τη βια από τους νταήδες που δημιουργεί συνεχώς το άρρωστο σύστημα, κάποιο άλλο προσπαθεί να επικοινωνήσει αλλά τα καλώδια της ζωής είναι κομμένα. 

Μια νεολαία γεμάτη από δερματοστιξίες που απεικονίζουν αυτό που νομίζουν πως είναι, κορίτσια φτιαγμένα σύμφωνα με τις υποδείξεις ανώμαλων σχεδιαστών και χαζογκόμενες στα πρωινάδικα και τα ριάλυτι, γεμάτη από τεράστιες δόσεις βίας που γίνεται κανονικότητα, μια νεολαία χωρίς ιδανικά, χωρίς αντίληψη του παιχνιδιού που παίζεται πανω στις πλάτες της, κάποια στιγμή έχει ξεσπάσματα ανάλογα με την "εκπαίδευση στο αφύσικο" που έχει εισπράξει. 

Τα πραγματικά τέρατα όμως της πραγματικής ζωής στέκονται σε πολύ ψηλούς θρόνους, φυλαγμένα με στρατιές από μπράβους, αλεξίσφαιρες λιμουζίνες, και απόρθητα κάστρα για σπίτια, οπότε οι νέοι blade, αρκούνται να εξολοθρεύουν ότι μπορούν να φτάσουν, βρυκόλακες του φτωχού θα λέγαμε, γιατί οι αληθινοί αιματορουφήχτρες είναι ανέγγιχτοι, και συνεχιζουν το έργο τους ανενόχλητοι. 

ΣΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΚΥΛΟΙ.

Κάπου κάπου, επειδή όλα έχουν ειπωθεί, βγάζω από το συρτάρι κάποιο κείμενο από τα παλιά, παρατηρώντας πως όχι μόνο δεν άλλαξε κάτι, αλλά η κατάσταση του ασθενούς έχει επιδεινωθεί αρκετά.

Που είναι το λάθος? Ποιος είναι ένοχος ?

Ο σύγχρονος σκλάβος, εκείνος που δεν χρειάζεται να τον πετάνε στα λιοντάρια για να γλεντήσουν,  δεν υπάρχει λόγος, φοράει μόνος του της αλυσίδες, έχοντας χάσει την ικανότητα να διακρίνει την άθλια κατάσταση του.  Το να απαγορεύεται κάποιος να επιλέγει και να δημιουργεί τις προσωπικές του αξίες και το δικό του τρόπο ζωής χωρίς να τον ενοχλούν οι τύραννοι, καθώς και οι συμμορφωμένοι με τις υποδείξεις  συμπολίτες τον γνώρισα από τότε που γεννήθηκα. Βαπτίστηκα σε μια θρησκεία γιατί έτσι έπρεπε, τρυπήθηκα με  υποχρεωτικά εμβόλια όπως όλα τα παιδιά, ήπια αμφιβόλου ποιότητας γάλατα γιατί αυτά κυκλοφορούσαν, κι όλα αυτά πριν προλάβω καν να μιλήσω και να περπατήσω. Αν οι γονείς μου έκαναν κάτι διαφορετικό π.χ. αν έλεγαν δεν θα τη βαπτίσω το λιγότερο θα γινόντουσαν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι της γειτονιάς.

Η επιλογή του τι θα διδαχτώ στο σχολείο ήταν ξεκάθαρα προκαθορισμένη από ένα σύστημα παιδείας που λειτουργούσε όχι για να εκπαιδεύσει καλλιεργημένους ανθρώπους, αλλά καλές μηχανές παραγωγής.  Οσες φορές έμαθα κάτι περισσότερο ήταν εξαιτίας κάποιου "διαφορετικού" δασκάλου που ψυλλιαζόταν ότι δίψαγα για περισσότερη γνώση και μου έδινε προτάσεις για εξωσχολική μόρφωση, τον οποίο δάσκαλο τις περισσότερες φορές οι καθώς πρέπει συνάδελφοι τον είχαν είτε αποκλεισμένο είτε τον θεωρούσαν γραφικό.

Τα "αγαθά" που έπρεπε να έχουμε σπίτι μας ήταν μια συνεχής πλύση εγκεφάλου από ένα ραδιόφωνο, ή ένα χαζοκούτι αργότερα, που καθόριζε να έχει κανείς γεμάτο το σπίτι του με χίλια δυο άχρηστα αντικείμενα, ανούσια ή και επικίνδυνα, και για τα οποία θα έπρεπε να φάω τα μάτια μου στα θρανία, να σπουδάσω, να βρω μια καλή δουλειά για να μπορώ να έχω λεφτά να τα αγοράζω σε περισσότερες ποσότητες και να γεμίζω με μεγαλύτερη ευκολία τη ζωή μου με σκουπίδια.

Κι αυτό το μάθημα έπρεπε να το μάθω καλά, για να ξέρω να το επαναλάβω και στα δικά μου παιδιά όταν θα τα μάθαινα πως να συμπεριφέρονται μέσα στη "κονσέρβα" σαν υπάκουες σαρδέλες.

Σε όλη αυτή τη προκαθορισμένη διαδρομή, αποφάσισα να μην γίνω καλή μαθήτρια. Κι όπως είχε πει κι ο Μπρεχτ γλίτωνα από τους καρχαρίες αλλά με τρώγανε οι κοριοί. Μόνιμα. Και ποιοι ήταν οι κοριοί? Ούτε η πολιτική ηγεσία του τόπου, ούτε οι ξένοι δυνάστες, ούτε κάποιος παντοδύναμος Θεός. Οι κοριοί ήταν κάτι άχρηστα κοιμισμένα μυαλά , συμμαθητές που κορόιδευαν όποιον ήθελε κάτι περισσότερο να μάθει και τον λέγανε σπασίκλα, φυτό ή αν το πήγαινε πιο πέρα το θέμα ακόμα και λαλημένο.

Ήταν οι συνάδελφοι, οι γείτονες, οι συγγενείς, οι τάχα φίλοι, ο καθώς πρέπει κόσμος που αγωνιζόταν για το τίμιο ψωμί, που στη πλειοψηφία τους,  τρώγανε ο ένας τον άλλον, με ζήλιες, κακίες, μικράνθρωποι βουτηγμένοι μέσα σε πάθη, σε μιζέρια ψυχής, με τα κατώτερα ένστικτά τους να βαράνε κόκκινο συνέχεια, έτοιμοι να αποκλείσουν αυτόν που το έπαιζε πολύ έντιμος, αυτόν που δεν μίλαγε για το ποιος γ@μήθηκε με ποιον, αυτόν που αμφισβητούσε παγιωμένες αντιλήψεις και δεισιδαιμονίες, αυτόν που έβγαζε γλώσσα στο σύστημα.

 

Ήταν ο κακός δάσκαλος, ο φανατικός θρησκευόμενος, ο ποτισμένος με κάποιο κόμμα, ο χουλιγκάνος κάποιας ομάδας, ο φαΐ-σκ@τό και γ@μήσι θαμώνας των τσιφτετελάδικων, ο θεατής των άθλιων ριάλιτυ, πρωινάδικων, μεσημεριανάδικων. Ο έχω θεό μου τις ζάντες του αυτοκινήτου και το γκομενάκι μου. Ήταν ο πελάτης στους προθαλάμους των πολιτικάντηδων. Ο διεφθαρμένος επιστήμονας που εξαργύρωνε τα πτυχία του με καλές λαμογιές ή ο φτωχομπινές γεμάτος απωθημένα και κακίες που με μικροπρέπειες, κομπίνες φτηνιάρικες, απατεωνιές ή λυκοφιλίες προσπαθούσε να τα "κονομήσει"

Οι εμφανείς και οι αφανείς κομπιναδόροι. Και ναι μεν οι εμφανείς μοιάζουν μερικές χιλιάδες αλλά αυτοί οι αφανείς είναι η μεγάλη πληγή. Οι "δήθεν" νομοταγείς πολίτες  που την ανθρώπινη μικρότητα την είχαν ανάγει σε κανόνα συμπεριφοράς. Γιατί ένας κλέφτης θεωρείται κλέφτης, ένας μ@λάκας που μέτραγε ποια θα παντρευτεί ανάλογα με το τι προίκα θα γράψει ο πατέρας της τι ήταν? Νοικοκύρης? Ο χαρτογιακάς που είχε χωθεί με «δόντι» σε κάποια «εξέχουσα» υπηρεσία, εφορία, πολεοδομία, ΔΕΗ, ΟΤΕ και το λοιπό κακό συναπάντημα, και με τον ταπεινό «μισθούλι» σήκωνε κάτι τριώροφα και φούσκωνε τραπεζικούς λογαριασμούς ήταν νοικοκύρης?  Εκείνοι που βάζανε τα μέσα για να περάσει ο κανακάρης στο δημόσιο ακόμα κι αν ήταν άχρηστος, προσπερνώντας ένα παιδί που ίσως άξιζε  παραπάνω ήταν έντιμοι? Εκείνοι που ήταν έτοιμοι μόνιμα να ρουφιανέψουν, να χαφιεδίσουν,να καταγγείλουν ήταν καλοί άνθρωποι? Τα μπουρδέλα λειτουργούν γιατί υπάρχουν πελάτες. Η πρέζα κυκλοφορεί γιατί κάποιος την εμπορεύεται. Η βία , το μίσος φωλιάζεις  στις ψυχές των ανθρώπων γιατί τα «θηρία» θρέφονται από τον ανθρώπινο πόνο.

Ξέρεις, άμα ανοίξω το τεφτέρι και σου αραδιάσω χιλιάδες καθώς πρέπει νομοταγείς πολίτες, πως ακριβώς λειτούργησαν απέναντι στην πατρίδα τους, τους συνανθρώπους, ακόμα και με το τι έκαναν στην ίδια τη φύση, τα ζωντανά που βρέθηκαν στο δρόμο τους, , τι ψάρια θα πιάσουμε? Η κοινωνία που βλέπουμε σήμερα να είναι έτσι εξαθλιωμένη, αμόρφωτη, απολίτιστη, εγκλωβισμένη σε καταστάσεις αθλιότητας, μιζέριας, ξεφτυλίσματος, γιατί είναι μια κοινωνία άρρωστη, που επέλεγε άρρωστους κυβερνώντες και είχε άρρωστες συνήθειες στη ζωή της. Είναι η κοινωνία των κοριών που διαμαρτύρονται τώρα για τους καρχαρίες, αλλά έχουν πριν πληγώσει το στρώμα ο ένας του άλλου με κάθε δυνατό τρόπο και το χειρότερο? Χωρίς καν να αντιλαμβάνονται το χάλι τους. Νομίζοντας πως ήταν καλοί, έντιμοι και νοικοκύρηδες.

Δεν ισοπεδώνω τίποτα. Η κοινωνία των μικρανθρώπων, η κοινωνία του μαρασμού και της πνευματικής στειρότητας είναι από μόνη της ισοπεδωμένη πριν να έρθει οποιοδήποτε μνημόνιο. Έχει επιλέξει να είναι εγκλωβισμένη σε ζωές χωρίς μεγαλείο, χωρίς αρετή, χωρίς αξίες. Είναι μια κοινωνία οκνηρών μυαλών φυλακισμένων μέσα σ΄ενα ψεύτικο κατασκεύασμα, που αρκέστηκαν να το υπηρετούν όπως το βρήκαν, αρκέστηκαν να παίρνουν τις απαντήσεις χωρίς να ρωτάνε και το πλέον άθλιο, αντιπάθησαν και αισθάνθηκαν να απειλούνται από όλους εκείνους που προσπάθησαν να τους ανοίξουν τα μάτια σε κάτι καλύτερο. Κι όταν χρειάστηκε γίνανε χαφιέδες του συστήματος για να συμμαζέψει τους "ανυπότακτους" που επέφεραν διαταράξεις στα ήσυχα νερά του βάλτου. Ξέρεις σε κάθε επίπεδο πόσοι άνθρωποι με αληθινές αξίες, με ταλέντα, με ικανότητες που θα μπορούσαν να προσφέρουν σπουδαία πράγματα ο καθένας στο τομέα του, θάφτηκαν από τους άχρηστους? Πόσα σπουδαία μυαλά καταστράφηκαν ή χτυπήθηκαν χωρίς έλεος από εκείνους που βλέπουμε γύρω μας να πλασάρονται από το σύστημα σαν παραδείγματα γιατί είναι κούφιοι, ακίνδυνοι και βολικοί?

Ο άνθρωπος κουβαλάει μέσα του πολλούς δαίμονες. Κι είναι εύκολο να υποκύπτει συνέχεια στις καλές προσφορές που του κάνουν που είναι και εύκολες και κερδοφόρες. Νοιώθει ασφαλής στο βάλτο. Όμως υπάρχουν και λίγοι άνθρωποι που ξεφεύγουν από αυτό το κανόνα. Κι αφού αυτοί ξεφεύγουν σημαίνει πως υπάρχει έξοδος. Κι αυτή την έξοδο μπορούν να τη βρουν όλοι αν μέσα τους έχει μείνει κάτι ακόμα. Δυστυχώς όμως από ότι φαίνεται αυτοί οι λίγοι άνθρωποι παραμένουν έτσι λίγοι μόνιμα. Λες και είναι κάποια άλλη φυλή που κατά λάθος έχει πέσει μέσα στο υπόλοιπο πλήθος. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ένα μνημόνιο, μια απώλεια εργασίας ή υλικής ευημερίας, δεν είναι αν σήμερα έχουμε να φάμε μέχρι χτες είχαμε να τρώμε μέχρι σκασμού και σήμερα δεν έχουμε.

Το ερώτημα είναι γιατί χτες τρώγαμε μέχρι σκασμού και όχι όσο χρειαζόμασταν. Γιατί δεν ξέρουμε τι αληθινά χρειαζόμαστε. Γιατί μας κυριεύουν τόσο όλα αυτά τα χαιρέκακα δαιμόνια που μας κρατάνε δέσμιους σε ευτελή και επικίνδυνα για τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας πράγματα. Όλα τα υπόλοιπα είναι το ψεύτικο περιτύλιγμα ενός σάπιου πολιτισμού που χρησιμοποιεί τους ανθρώπους σαν μαζικοποιημένες μορφές, ντυμένες με ένα κουστούμι, με ελαφριές παραλλαγές.

Ποιος είναι όμως ο ράφτης? Και τελικά μπορείς να δεις πως τα ρούχα του βασιλιά είναι ψεύτικα ή θα συνεχίζεις να τον χειροκροτάς σαν ηλίθιος. 

Κάποτε πίστευα πως η αριστερά θα φέρει τη μεγάλη αλλαγή. Ήταν όμως κάποια αριστερά που μου είχε περιγράψει ο πατέρας μου και που στη πράξη απείχε από τη πραγματικότητα όπως απείχε ο γείτονας μου ο χριστιανός από τον Χριστό που πίστευε. Κοίταζα κι έβλεπα ανθρώπους να έχουν περίφημες ιδέες και σπουδαία όρεξη ν΄αλλάξουν το κόσμο αλλά σαν να μίλαγαν για κάτι που θα ερχόταν σχεδόν όπως η Αποκάλυψη των Χριστιανών. Εν τω μεταξύ ζούσαν όπως ακριβώς και οι πολιτικοί τους αντίπαλοι οι δεξιοί λέγοντας ένα απλό "σε αυτό το σύστημα ζούμε τι θέλεις να κάνουμε" Λες και μια υποτιθέμενη πανανθρώπινη ιδεολογία που θα αλλάξει από τα θεμέλια το κόσμο μπορεί να γίνει με ανθρώπους που είναι βουτηγμένοι μέχρι το μεδούλι στο σύστημα που πολεμάνε αλλά θα αλλάξουν ως εκ θαύματος μόλις σφυρίξει η έναρξη της επανάστασης.

Μετά αποφάσισα να πιστεύω σε μια αριστερή λύση εντελώς ψυχρά όπως ακριβώς επιλέγεις αν είναι πιο προσιτό το τάδε αμάξι ή το άλλο στα δικά σου μέτρα. Δηλαδή μια ιδεολογία που βασιζόταν ακριβώς στο αξίωμα θα "γυρίσει κι ο τροχός θα γ@μίσει κι ο φτωχός" και τίποτα περισσότερο.  Πολλές φορές ήρθα στη θέση ενός έντιμου χριστιανού που δεν μπορούσε να κατανοήσει που στο καλό είναι η εφαρμογή στους ενορίτες τους όλων αυτών που παπαγάλιζαν. Έτσι κι εγώ βαρέθηκα κάποια στιγμή να βλέπω συντρόφους οι οποίοι είχαν σαν χόμπυ τον ελεύθερο χρόνο τους την επανάσταση και όλο τον υπόλοιπο καιρό λειτουργούσαν  ακριβώς όπως όλα εκείνα που στιγμάτιζαν. Στη ψυχή και στο σώμα.

Το ίδιο συνέβη και με μια άλλη κατηγορία που γνώρισα από κοντά. Το λεγόμενο πνευματικό κόσμο. Εκείνο τον "υπεράνω" Οι περισσότεροι καλά διαβασμένοι αστοί που αντί να τρέχουν σε λαϊκές συγκεντρώσεις και να ανακατεύονται με την πλέμπα, επέλεξαν να περιφέρουν τις ιδέες τους και τις γνώσεις τους σε διάφορα γκαλά με ένα ποτό στο χέρι, ανάμεσα σε όλα τα σούργελα της οικονομικής ελίτ της χώρας που τους εξασφάλιζε μια καλή θεσούλα κάπου για να μελετάνε τις φιλοσοφίες τους πιο άνετα χωρίς ενοχλητικές αγωνίες για το τι θα απογίνουν αύριο. Μάπα το καρπούζι κι εκεί.

Τελικά οι πιο έντιμοι σ΄αυτή τη πορεία μου φάνηκαν οι «ελεύθεροι αλεξιπτωτιστές» όπως συνηθίζω να τους ονομάζω,  οι περιθωριακοί που είχαν ξεφύγει στα δικά τους ευαγγέλια και οι διάσπαρτες μονάδες δεξιά κι αριστερά ανθρώπων που σαν τα αδέσποτα, επέλεγαν να ζήσουν και να λειτουργήσουν με δικούς τους κανόνες χωρίς φίμωτρα και λουράκια , όποιο και να ήταν το κόστος και δεν περίμεναν να τους δώσει κανείς το σύνθημα για να γίνουν αυτό που ο ίδιοι πίστευαν πως είναι σωστό.  Επιστήμονες που λοιδορήθηκαν από το κατεστημένο, καλλιτέχνες που βρήκαν τις πόρτες κλειστές όταν αρνήθηκαν να κάνουν μεταποιήσεις στο έργο τους, πολιτικοί που αποσύρθηκαν έγκαιρα πριν ξεφτυλιστούν, ιδεολόγοι που ζήσαν στο μικρό τους κόσμο αόρατοι και αποκλεισμένοι από τα στημένα κομματικά μαγαζιά, απλοί άνθρωποι που πάλεψαν με την αδικία, συμπαραστάθηκαν στους συνανθρώπους τους, μοίρασαν απλόχερα αγάπη και βοήθεια όπου μπόρεσαν χωρίς ποτέ να πάρουν κανένα αντάλλαγμα.

Κι αυτό είναι τελικά το αντίδοτο στο μαζικοποιημένο εκφυλισμό. Εκείνος που θα φυλάξει τις δικές του Θερμοπύλες τώρα, κι όχι όταν ο καιρός τον καλέσει ή όταν το βολεύει. Εκείνος που δίνει καθημερινά τη μάχη, πέφτοντας, κάνοντας λάθη, αλλά που ξέρει να σηκώνεται και να προχωράει χωρίς φόβο, μόνος χωρίς να ζητάει την έγκριση και την άδεια από ένα περίγυρο αόριστο που δεν ξέρει ούτε τι είναι, ούτε τι θέλει. Ενας καφές που χύθηκε πάνω στο καλογυαλισμένο τετράδιο και προκάλεσε αναστάτωση στο μισονυσταγμένο πλήθος. Μια αδυναμία απάντησης του κατασκευαστή στο επαναστατημένο μηχάνημα που τον ρωτάει  … «και γιατί πρέπει να λειτουργήσω έτσι?»

Ο ΧΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΣΑΣ

 

Ολοι τον γνωρίζουμε. Από τα πρώτα μας χρόνια. Είναι το παιδάκι που δεν γουστάρει η δασκάλα αλλά "βολεύει" γιατί στη ζημιά που έγινε με το σπασμένο βάζο θα ενημερωθεί άμεσα πως ο Γιωργάκης το έκανε. Δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν έγινε 11η εντολή. Ετσι για το ξεκάρφωμα θα ήταν σωστό να υπάρχει το "ου καταδώσεις τον διπλανό σου" Μπορεί μερικά ανθρωπάρια να είχαν φοβηθεί την αιώνια τιμωρία και να μην φόραγαν τη κουκούλα...

Εντάξει υπάρχει η μορφή του Ιούδα, αλλά κι αυτή είναι φτιαγμένη εκ του πονηρού, γιατί συνοδεύεται από 30 αργύρια, διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για τους πεινασμένους. Αλλωστε στη συνείδηση του χαφιέ υπάρχει πάντα η δικαιολογία του βιαστή. Ας πρόσεχε, ας ντυνόταν πιο σεμνά να μην με προκαλούσε. Ας ήταν νομοταγής πολίτης και δεν είχε να φοβηθεί κάτι. Ας συνεργαζόταν με τους Ναζί και όλα θα ήταν ρόδινα. 

Ο χαφιές είναι το δεκανίκι της κάθε τυρανίας. Τον σιχαίνονται αλλά τον καλοπιάνουν. Στη δικτατορία φύτρωνε μέσα στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, στο περίπτερο. Κατέγραφε ποιος πήρε την τάδε εφημερίδα, απλά πραγματάκια, ο χωροφύλακας ήταν ευχαριστημένος κι εκείνος περήφανος που έκανε το καθήκον του. 

Είναι το "δραστήριο" μέλος της "δεν είναι δική μου δουλειά" κοινότητας. Σε μια κοινωνία αποχαυνωμένη, υποταγμένη στη μοίρα της, όπου κάθε έγκλημα εμφανίζει ένα πλήθος κατόπιν εορτής, μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα να ομολογεί, πως κάτι είχαμε δει αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε και τίποτα, εκείνος είναι ο δραστήριος της άλλης όχθης. Δεν είναι αμέτοχος στο έγκλημα, αδιάφορος, νομίζει πως κάνει το καθήκον του, γιατί γι΄αυτόν εγκληματίας είναι ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΚΟΥΕΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.

Ο εκπρόσωπος της μικρόψυχης αντίληψης των πραγμάτων. Ακούει το "κάλεσμα" ΤΗΣ ΣΥΜΟΡΦΩΣΗΣ.  Ενα κάλεσμα που όχι μόνο είναι καθήκον στο σκλάβο, αλλά είναι επίσης κερδοφόρο γιατί ο τύρανος δίνει και λεφτάκια για τις υπηρεσίες. 

Θυμάμαι μια κυρία που ζούσε στη Γερμανία κι έλεγε πως οι αστυνομικοί έχουν λιγότερη δουλειά, γιατί οι ευσυνείδητοι πολίτες καταγγέλουν άμεσα κάτι κακό που βλέπουν. Αν κάνεις μια παράβαση με το αυτοκίνητο δεν χρειάζεται να το αντιληφθεί ο τροχονόμος, αναφέρει τις πινακίδες σου και την παράβαση αυτός που ερχόταν από πίσω. Δηλαδή εκεί δεν είναι χαφιεδισμός αλλά καταγγελια του σωστού πολίτη και είναι και τζάμπα!

Ναι στα "πολιτισμένα κράτη" είναι δείγμα ευσυνειδησίας να καταγγέλεις μια παρανομία, άσχετα αν αυτή περιορίζεται στην αναφορά για μια αποόδειξη που δεν κόπηκε, ή σε κάποιον που πέρασε με κόκκινο. Γιατί μέχρι εκεί σταματάει η συνείδηση. Ο καλός πολίτης που θα δώσει τον ανυπάκουο στον εκπρόσωπο της εξουσίας, δεν ασχολείται με τα παρακάτω. Τα αφεντικά του θα κάνουν κάθε είδους έγκλημα, κάθε είδους αισχρότητα αλλά αυτά αν πας να τα ανατρέψεις, δεν είσαι πια καταγγέλων την ανομία, αλλά επικίνδυνος επαναστάτης, οπότε κινδυνεύεις άμεσα από τους.... χαφιέδες! Οπότε περιορίζονται στην καταγγελία του Γιωργάκη που έσπασε το βάζο....

Γιατί στις καλά τακτοποιημένες κοινωνίες, η σαπιλα, η διαφθορά, η αδικία, η ασυδοσία της εξουσίας, η εξαθλίωση των δούλων, τα εγκλήματα, οι βασανισμοί, οι εκτελέσεις, είναι πάγιες τακτικές, που σχηματίζουν την περίφημη κανονικότητα. Ο χαφιές ζει στην περιορισμένη οπτική των πραγμάτων. Εκείνη που του επιτρέπει να μην νοιώθει ενοχές γιατί απλά ήθελε να βγάλει λίγα λεφτάκια χωρίς κόπο. 

Στο κάτω κάτω της γραφής, οι συνέπειες της πράξης του στη σημερινή εποχή δεν θα είναι η εκτέλεση στο τοίχο μερικών ανυπάκουων ατόμων, θα είναι απλά η πληρωμή ενός προστίμου. Ε και τι έγινε, αφού κλέφτες είναι. Κλέφτες θα καταδίδει τώρα, άρα όλα καλά. 

Και αφού είναι όλα καλά γιατί θα υπάρχει ανωνυμία προς το κοινό, θα προστατευεται δηλαδή το όνομα του "καλού πολίτη"?  Αλήθεια αυτός που θα καταγγείλει τον χαφιέ, κερδίζει κάτι?

Κι όπως λέει κι ένα τραγούδι....

Γιατί μέσα στην Αθήνα, κλωνοποιημένη πείνα θα θερίσει εμάς.
Κι όλοι θα χτυπούμε κάρτα για να πιούμε μια κανάτα, Όχι βρε αδερφέ.
Δε βαστάει η ψυχή μου να ελέγχεται η ζωή μου από ένα χαφιέ.

ΟΙ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΑΜΟΡΦΩΤΟΙ

 

Οι αμόρφωτοι μορφωμένοι. Παιδιά με 2 και 3 πτυχία που ανοίγουν τα μάτια έκπληκτα όταν τους ρωτάς για ένα συγγραφέα, ένα βιβλίο, μια ταινία που άφησε κάποτε εποχή, μια προσωπικότητα της ιστορίας, γενικές πληροφορίες σημαντικές από όλη την ανθρώπινη πορεία που δεν σχετίζονται με το πτυχίο τους, με το μικρόκοσμο της οικογένειας τους, με τις πληροφορίες που τους παρέχει το χαζοκούτι και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας είναι βούτυρο στο ψωμί των τσαρλατάνων που κατέχουν τα ηνία στις καίριες θέσεις εξουσίας, είναι βούτυρο στο ψωμί τους γιατί μπορούν με μεγάλη άνεση να φτιάξουν τα κοπάδια όπως τα θέλουν, να τα ελέγχουν, να τα φουσκώνουν με ότι βλακεία επιθυμούν, να τα φοβίζουν, να τα εκβιάζουν, να τα ξεφτιλίζουν.

 Δημιουργώντας μια «ξύλινη παιδεία» κατευθυνόμενη η οποία περιορίζεται σε εκείνο το επίπεδο που θα χρησιμεύσει να περάσει κάποιος «τις επίσης ξύλινες εξετάσεις» για να αποκτήσει ένα πτυχίο περιορισμένης γνώσης, κατόρθωσαν αυτό που είναι το ζουμί της δύναμης να αφαιρέσουν από τα παιδιά την ικανότητα κριτικής σκέψης. Δεν είναι τυχαία η απορία που τόσος κόσμος εξέφρασε με την ευκαιρία της πανδημίας  που ζήσαμε όλοι μας. Μα καλά οι γιατροί θεωρούν όλα αυτά λογικά?

Δεν υπήρχε λογική, αλλά ένα δόγμα. Ένα αποφασίζουμε και διατάζουμε με φερέφωνα γιατρούς που παρουσίαζαν κάποιες σελίδες βιογραφικό, άρα «αυτοί ξέρουν» Είκοσι εννέα κατασκευαστές ενός παγκόσμιου πειράματος υπέδειξαν πως πρέπει να γίνει. Είναι η εποχή που «ειδήμονες αναγνωρισμένοι και με τεράστια προσωπικά οφέλη, μπορούν να «γλιστράνε» σαν δηλητηριώδη φιδάκια μέσα στα μυαλά τρομοκρατημένων και σαστισμένων όχλων.

Ποιοι αντιστέκονται ακόμα σε κάθε απάτη? Οι «περίεργοι μαθητές» Εκείνοι ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ ΣΑΦΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. Δεν μπορείς να πεις σε έναν άνθρωπο που ακόμα διατηρεί την ικανότητα κριτικής σκέψης, ο γάιδαρος πετάει, πρέπει να έχεις σοβαρά επιχειρήματα, που δεν ξεφεύγουν από την λογική, να έχεις αποδείξεις και να μην υπάρχει υποψία πως μπορεί ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΙΖΕΣΑΙ για να λες ψέματα. Κανένας τίτλος πτυχιακός, κανένα βραβείο, δεν εξασφαλίζει ότι ΕΙΣΑΙ ΗΘΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ.

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ.

Την κριτική σκέψη. Το πλούτο της γνώσης. Την δυνατότητα της φαντασίας, της δημιουργίας, την μαγεία του να απορροφάς άπειρα υλικά, να τα επεξεργάζεσαι, να χτίζεις το προσωπικό σου κήπο, την προσωπική ταυτότητα… Είναι τραγικό το πόσο αμόρφωτα στη πλειοψηφία είναι τα νέα υποτίθεται μορφωμένα παιδιά. Είναι τραγικό πόσο αμόρφωτη προχωράει η κοινωνία γενικότερα, εγκαταλειμμένη στα χέρια μιας εντελώς άψυχης και ανούσιας παιδείας, στα χέρια γελοίων υπαλληλίσκων της κατευθυνόμενης ενημέρωσης, σε μια αγορά εργασίας κομμένη και ραμμένη στα πρότυπα λειτουργίας πολυεθνικών και τραπεζικών ομίλων. Μια μάζα που στο βασίλειο της πληροφορικής και όχι της πληροφορίας, σιγά σιγά οδηγείται στην ευνόητη κατάληξη του να λειτουργεί σε 0-1…

Οι παλιές γενιές δεν είναι μόνο, πως γευτήκανε καλύτερες τροφές, πως ανέπνευσαν καθαρότερο αέρα, πως κολυμπήσανε σε ομορφότερες θάλασσες, πως καήκανε κάτω από φιλικότερους ήλιους, είναι πως είχαν την ευκαιρία άσχετα αν υπήρχε εκμετάλλευση,  ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ μια ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ.  Με σάρκα και αίμα. Η ευτυχία και η δυστυχία είχαν προσωπικότητα. Άσχετα από το επίπεδο μόρφωσης ή όχι, γύρω μου γνώριζα ανθρώπους έξυπνους. Σπίρτα. Ναι η σπιρτάδα αυτή που δεν χρησιμοποιήθηκε σωστά έγινε λαμογιά, κουτοπονηριά, ατομισμός. Όμως γινόταν συνειδητά. Ξεχώριζε κάποιος τον γελοίο, τον καραγκιόζη, τον απατεώνα, το λαμόγιο, αλλά επειδή τον βόλευε συνεργαζόταν μαζί του, εν γνώση σου πως λειτουργεί για προσωπικό συμφέρον με αθέμιτα μέσα . Σήμερα βλέπει τον ίδιο μ@λάκα αλλά δεν μπορεί να διακρίνει πως πρόκειται για κοινό απατεώνα, ή ακόμα και μέρος μιας συμμορίας επικίνδυνης, κι επειδή τον πλασάρουν σαν κάτι σπουδαίο τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης   τον ακολουθούν…

Οι προηγούμενες γενιές δεν είχαν πέσει ακόμα σε λήθαργο, υπήρχαν σημάδια εγρήγορσης,  γι΄αυτό και οι συμμορίες  που εξουσίαζαν τον τόπο φρόντισαν να τις γεμίσουν με προκλήσεις, να τις ταΐσουν πλουσιοπάροχα, να χαϊδέψουν τα αυτιά καλά εκπαιδευμένοι λαοπλάνοι , να δώσουν ότι χώραγε το μάτι κι η κοιλιά για να μην τους εκνευρίσουν κι έχουμε προβλήματα… τις τωρινές γενιές απλά, ακόμα και υπολειμμένοι στο νου, ασήμαντα ηλίθια ανθρωπάκια, πλασάρονται σε θέσεις εξουσίας και ενημέρωσης και  τις ταΐζουν με σανό. Φτάνει και περισσεύει και κοστίζει λιγότερο.

Άλλωστε δεν είναι εύκολο να αντιστραφεί αυτή η κατάντια, γιατί τα παιδιά θα έπρεπε να ξεκινήσουν να διαβάζουν, να διαβάζουν πολύ κάθε είδους βιβλία, έξω από τα καθορισμένα από το σύστημα, το πρόβλημα είναι πως σιγά σιγά χάνεται η ικανότητα να διαβάσει κάποιος ένα βιβλίο, που να μην είναι ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΦΟΡΜΑ. Δυστυχώς η ίδια η ζωή που έχουν ετοιμάσει για τις επόμενες γενιές είναι ΜΙΑ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΣΟΥ ΛΕΝΕ.

Όμως φύλακες της γνώσης θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Πάντα υπήρχαν.

Κι όταν η απάτη θα ξεσκεπάζεται και οι ένοχοι θα γκρεμίζονται από τους χάρτινους θρόνους τους, θα υπάρξουν «δάσκαλοι» για την επανεκκίνηση, τότε που στα ψεύτικα είδωλα θα εμφανιστεί η αηδιαστική γύμνια τους.

Η ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

 

Και πότε άραγε δεν ήταν θρησκευτικοί οι πόλεμοι? Τι είναι αυτό που συμφέρει τους τυράννους και ΠΕΙΘΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ να μισούν, να είναι έτοιμοι για πόλεμο, να δολοφονούν χωρίς ενοχές? Σε κάθε ανθρώπινο σφαγείο κρύβεται μια συμμορία που μετράει κέρδος και εξουσία, και ένας όχλος που θυσιάζεται για μια ΠΙΣΤΗ.

Ποια ήταν η διαφορά του ελληνικού πνεύματος? Δεν είχε θεούς αφέντες. Δεν είχε θεούς που επιθυμούσαν ΔΟΥΛΟΥΣ. Οι θεοί για τους έλληνες ήταν ΦΙΛΟΙ. Η πατρίδα μας έχει μια "προίκα" μοναδική, που δεν συγκρίνεται ούτε με τα περιεχόμενα των παγκόσμιων ταμείων που είναι γεμάτα με αιματοβαμμένο χρήμα, ούτε με τις στρατιές φανατικών αλαφιασμένων όχλων που ζητούν αίμα και εκδίκηση.

Η Ελλάδα ήταν ο ύμνος ελευθερίας του ανθρώπινου πνεύματος. Ο δημιουργός του ανθρώπινου ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Το υψηλότερο σημείο που μπορεί να φθάσει ο ανθρώπινος νους που βρίσκεται σε σύμπνοια με την φύση, το σύμπαν, τα μυστήρια της δημιουργίας, την δίψα για να τα ανακαλύψει.

Ο ελληνικός πολιτισμός είναι Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ του μισάνθρωπου στοταδισμού που έχει επιβληθεί με ποτάμια αίμα στους λαούς, αφαιρώντας τους το δικαίωμα να ζήσουν πέρα από το συνεχή φόβο μιας αόρατης τιμωρίας. Οι έλληνες ήταν λάτρεις της ζωής, σε αντίθεση με τους τρομοκράτες θανατολάγνους τυράννους που έχουν φυλακίσει το πλανήτη σε ένα ιστό δηλητηριώδη, κι έχουν καταντήσει τους ανθρώπους ανίκανους να διεκδικήσουν ακόμα και τα υποτυπώδη αυτονόητα δικαιώματα ελευθερίας.

Οδηγούν την ανθρωπότητα σε ένα νέο αιματοκύλισμα, ίσως το μοιραίο από την αρχή της ιστορίας της γιατί θέλουν να βάλουν τέλος ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Σε εκείνον τον άνθρωπο που κάποιοι θεοί σήκωσαν στα δυο πόδια και του ζήτησαν να στέΚει με το κεφάλι ψηλά για να ατενίζει την απεραντοσύνη του σύμπαντος Εκείνον τον άνθρωπο που του δώρισαν τη φλόγα της ψυχής για να περπατάει ελεύθερος στη ζωή και το θάνατο.

Η σπίθα καίει ακόμα στο ρημαγμένο τόπο. Αιώνες προσπαθούν να τη σβήσουν κι αυτή καίει εκεί, με πείσμα για να φυλάξει την ανάμνηση ενός θαυμαστού κόσμου και που χρειάζεται ένα δυνατό φύσημα για να λαμπαδιάσει πάλι και να διαλύσει χωρίς έλεος το σκοτάδι.

Δεν μπορούν να σβήσουν αυτή τη σπίθα γιατί είναι βαθιά δεμένη με την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου, είναι ο φύλακας της πιο αρχαίας γνώσης που έχει ποτίσει τις πέτρες. Για να την σβήσουν θα πρέπει να καταστρέψουν κάθε κόκκο ελληνικής γης, γιατί ακόμα και στο μικρότερο κόκκο άμμου, είναι γραμμένη η ανθρώπινη ιστορία και ακόμα κι αν μείνει ένας άνθρωπος πάνω στη γη, θα λάβει το μήνυμα βαδίζοντας δίπλα στην αθάνατη θάλασσα.

Σαν έλληνες δεν είμαστε ΠΙΣΤΟΙ, σαν καλά εκπαιδευμένα σκυλιά οποιουδήποτε Θεού.

Κι όποιος δεν μπορεί να νοιώσει το δέος της θαυμαστής κληρονομιάς και δεν αγωνιστει να διαφυλάξει τις διδαχές του σπουδαιότερου πολιτισμού που γνώρισε το ανθρώπινο είδος, ας ψάξει να βρει σε ποια πατρίδα ανήκει κι ας συνεχίσει το δρόμο του με τους εκείνους που βλέπουν τις ανθρώπινες κοινωνίες σαν ανθρωποσφαγεία προς τέρψη των χασάπηδων που ορίζουν τις τύχες τους.

Ας αναρωτηθούμε επί τέλους γιατί η Ελλάδα ήταν ο ΣΤΟΧΟΣ που χτυπήθηκε αλύπητα από ορδές κάθε είδους τυράννων και σήμερα ακόμα σκλαβωμένη, σέρνεται στην τελική εκτέλεση. Τι γνωρίζουν τελικά οι δεσμοφύλακες και έχουμε ξεχάσει εμείς, παραδομένοι στην ασχήμια, εδώ στην χώρα που δίδαξε με κάθε τρόπο την ομορφιά της ζωής? Στη χώρα που ζούσαν ερωτευμένοι Θεοί και άνθρωποι μαζί?

Δεν αναγνωριζω ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ σε παιχνίδα πολέμου αλλοδαπών.

Νοιάζομαι γι΄αυτό το απειλητικό σύνεφο που έχει σκεπάσει το τόπο μας και σύντομα θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις ολέθριες συνέπειες των επιλογών των αλλοδαπών που κυβερνούν αιώνες τώρα τη πατρίδα μας και που είναι ύβρις το γεγονός και μόνο πως παριστάνουν τους έλληνες.

ΑΝ ΣΑΣ ΡΩΤΑΝΕ ΜΕ ΠΟΙΑΝΟΥ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΣΤΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑΤΕ, ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

 

Κάποιοι γελούν με τις ιστορίες συνομωσίας περί μεγάλης θυσίας σε κάποιον αιμοδιψή θεό. Το πρόβλημα δεν είναι τι πιστεύεις εσύ ή εγώ, αλλά τι πιστεύουν εκείνοι που κρατάνε το μαχαίρι του θυσιαστηρίου στο χέρι. Ένα μεγάλο σφάλμα που κάνουν οι άνθρωποι που θέλουν να πιστεύουν τον εαυτό τους σαν λογικό και μεταφράζουν σαν παράνοια οτιδήποτε δεν μπαίνει στη δική τους σφαίρα είναι πως ακριβώς λόγω αυτής της βεβαιότητας, έχουν μεγάλα κενά στη μελέτη του πολέμου των κόσμων, μια ιστορία που συμβαίνει χιλιάδες χρόνια.

Στην ταινία ένατη πύλη ο νεαρός – λαμόγιο που δεν πίστευε τίποτα, και γέλαγε με τα κορόϊδα που πλήρωναν για να ικανοποιήσουν την τρέλα τους,  έψαχνε βιβλία σχετικά με τον διάβολο (όπως του είχε αναθέσει ο μεγιστάνας που ήθελε εκείνο το συγκεκριμένο βιβλίο που θα τον βοηθούσε να καλέσει τον «αφέντη» του, άσχετα με αν υπήρχε τελικά ο διάβολος ή όχι), και στάματησε να γελάει όταν συνειδητοποίησε πως ο μεγιστάνας ήταν αδίστακτος και έτοιμος να θυσιάσει οποιονδήποτε τον εμπόδιζε να φθάσει στο στόχο του.

Την ανθρωπότητα κυβερνούν παράφρονες ή γνώστες μιας αλήθειας που δεν γνωρίζουν οι απλοί άνθρωποι? Μπορεί να συμβαίνει το ένα ή το άλλο. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, αυτοί ΠΙΣΤΥΕΟΥΝ. Η ματωμένη κόμισσα Μπάθορυ, πίστευε πως το αίμα από νεαρές παρθένες θα την βοηθήσει να μην γεράσει και θυσίασε ένα μεγάλο αριθμό ανυποψίαστων κοριτσιών για να κάνει το μπάνιο της!

Οι ιεροεξεταστές, είχαν γίνει οι εκπρόσωποι ενός αιμοδιψή θεού που ζητούσε την φριχτή τιμωρία όσων δεν ήταν απόλυτοι δούλοι στο θέλημα του. Εξαφάνισαν μέχρι και τις άμοιρες τις γατούλες, τις έκαψαν πιστεύοντας πως είναι εκπρόσωποι του Σατανά!

Ολοι οι πόλεμοι και οι μεγάλες σφαγές της ανθρωπότητας έγιναν κάτω από θρησκευτικά λάβαρα, όπου οι πιστοί του ενός θεού έσφαζαν τους πιστούς του άλλου. Η πατρίδα μας , ο αρχαίος μας κόσμος, γνώρισε όλη τη φρίκη της βαρβαρότητας του θρησκευτικού φανατισμού.

Και τα παραδείγματα, «φωτισμένων» προφητών που οδήγησαν τα πλήθη σε αιματοχυσίες, που βασάνισαν και δολοφόνησαν αθώους ανθρώπους, δεν τελειώνουν ποτέ μέχρι σήμερα. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι ο εκλεκτός λαός επί της γης. Πως έχουν δικαίωμα πάνω σε όλη την ανθρωπότητα γιατί είναι εκείνοι που κάποιος αδίστακτος θεός έχει μιλήσει μαζί τους.

Το αν είναι αλήθεια έχει λίγη σημασία, ΤΟ ΟΤΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΑΝ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, αυτό είναι που θα κατευθύνει τις πράξεις τους είτε το πιστεύουμε εμείς είτε όχι. Το αν υπάρχουν θεοί βάρβαροι που εξουσιάζουν την ανθρωπότητα μέσω των πιστών υπηκόων τους, ή αν απλά άπληστοι, μεγαλομανείς, παράφρονες κατέχουν όλο το πλούτο και τη δύναμη και θέλουν να γίνουν οι ίδιοι θεοί, και στις δύο περιπτώσεις η αντίληψη είναι η ίδια.

Οι όχλοι είναι σαν κατσαρίδες στα μάτια τους, δημιουργούν λέσχες, στοές, μυστικές εταιρείες, οργανώνουν τελετουργίες, μελετούν αρχαία κείμενα προφητών και μάγων, κάνουν επικλήσεις που απαιτούν αίμα και πόνο. Νοιώθουν ηδονή με το συναίσθημα παντοδυναμίας. Βλέπουν τους ανθρώπους που δεν ανήκουν στο «αίμα τους» σαν ανόητους πιθήκους.

Επειδή όμως πίσω από κάθε αυταπάτη, υπάρχει κάποια αλήθεια που ακόμα κι αν δεν την πιστεύεις θα συνεχίσει να υπάρχει, κάποια στιγμή ο δήμιος μπορεί να παραπατήσει και το τσεκούρι να καρφωθεί στο δικό του λαιμό.

Ζούμε σε μια γενικευμένη παράνοια και ασυδοσία, με μια κυβέρνηση που δρα σε κάθε επίπεδο σαν νόμιμος εκπρόσωπος ενός 18% (ίσως και λιγότερο) του λαού, έχει λάβει πληρεξούσιο για όλα να ενεργεί αντί ημών, και μοιάζει σαν να ακολουθεί μια εντολή και μόνο, ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΜΕ, με κάθε τρόπο. Μετά τη φτωχοποίηση, τις φωτιές, τις πλημμύρες, το γενικό ξεπούλημα, την είσοδο από γη και θάλασσα εκατοντάδων χιλιάδων αλλοδαπών, τώρα μας κρέμασε τις σημαίες ενός από τους δύο προαιώνιους αντιπάλους, επιλέγοντας με ποια πλευρά είμαστε χωρίς φυσικά να μας ρωτήσει.

Η μόνη προτεραιότητα που δεν έχουν ποτέ είναι Η ΕΛΛΑΔΑ. Το κράτος που χειραγωγεί τους υπνωτισμένους πολίτες να θεωρούν φασίστα όποιον σηκώνει το εθνικό λάβαρο, γέμισε τον τόπο με λάβαρα επιβεβαιωμένων φασιστών και μας καλεί τι? Να θυσιαστούμε αν χρειαστεί, με το να μετατραπούμε σάκος του μποξ όλων των οργισμένων που θα ζητούν εκδίκηση (πολύ λογικό) για ένα έγκλημα πολέμου που συντελείται μπροστά στα μάτια μας?

Οπότε μην γελάτε σαν ηλίθιοι όταν ακούτε θεωρίες για το ποιος κυβερνάει αυτό το κόσμο και αν υπάρχουν κάποιες υπερ-κόσμιες οντότητες που τον διατάζουν να διαπράξει εγκλήματα. Αρκεί αυτός που κυβερνάει να το πιστεύει, εμείς περισσεύουμε. Έχουμε πληθώρα κλώνων Τορκεμάδα που ονειρεύονται κυνήγι μαγισσών και πληθώρα «εκλεκτών» που μετράνε τις γραμμές αίματος για να εξοντώνουν χωρίς τύψεις τους υπόλοιπους.

Κάθε μέρα τα όρνια τσιμπολογάνε τα σπλάχνα μας. Μήπως είναι καιρός να σπάσουμε τις αλυσίδες?

ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΚΟΣΤΟΣ ΕΧΕΙ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ?

 

Σταματήστε επί τέλους να κάνετε σαν μωρές παρθένες. Εμείς εδώ, ήσυχοι στα σπίτια μας, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ Η ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ τι συμβαίνει σε ένα πόλεμο. Η σύγχρονη εποχή με την ραγδαία ανάπτυξη στο τομέα της επικοινωνίας, έδωσε τη δυνατότητα στη κοινή γνώμη ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΙΚΟΝΙΚΑ, σε οτιδήποτε συμβαίνει στην ανθρωπότητα. Έτσι ο φιλήσυχος πολίτης βρέθηκε να παρακολουθεί τις φρικαλεότητες που συμβαίνουν σε ένα πόλεμο.

Ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γραμμένη από τεράστιες θυσίες αίματος. Η διαφορά είναι πως δεν βλέπαμε τις σκηνές την ώρα που η επέλαση των φανατισμένων νεοβαπτισμένων τρελαμένων γκρέμιζε από τα θεμέλια τον αρχαίο κόσμο. Δεν βλέπαμε τις αμέτρητες σφαγές των φωτισμένων από κάποιο θεό σταυροφόρων. Δεν βλέπαμε τι ακριβώς συνέβαινε στους ιθαγενείς της νέας ηπείρου όταν σφαγιάζονταν χωρίς έλεος, ακόμα και τα νεογέννητα, όταν οι γυναίκες σερνόντουσαν βιασμένες και οι άντρες τους τα παιδιά τους ήταν καρφωμένοι σε πασσάλους. Δεν βλέπαμε τι συνέβαινε στην Αφρική, την Ινδία, την Αυστραλία και όταν οι «εκλεκτοί» του κάθε θεού και βασιλιά έκαναν μαζικές γενοκτονίες γιατί έτσι γούσταραν. Δεν μπορούμε καν να αντιληφθούμε τι σήμαινε η σφαγή των Ποντίων, των Αρμένιων, τα ουρλιαχτά στη Σμύρνη που καιγόταν καθώς το λεπίδι έπεφτε πάνω στα κεφάλια σαν αστραπή και όλος ο τόπος μύριζε θάνατο (λίγες φωτογραφίες υπάρχουν κι αυτές θολές όπου η φρίκη μοιάζει ένας περαστικός εφιάλτης)....

Η διαφορά σήμερα είναι πως ο κοιμισμένος πολίτης ΒΛΕΠΕΙ. ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. Κι αυτό κρύβει ένα καλό και μία παγίδα. Το καλό είναι πως υπάρχει μια ελπίδα (έστω χλωμή) να ξυπνήσει από το λήθαργο. Η παγίδα είναι πως Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΥΡΑΝΝΩΝ που διαφεντεύουν τη ζωή του. Και οι πόλεμοι είναι βρώμικοι.  Δεν υπολογίζεται η ανθρώπινη ζωή στο πόλεμο. Εξυπηρετούν ένα στόχο, και ο στόχος είναι το ζητούμενο. Οτιδήποτε μπορεί να αφανιστεί από το δρόμο τους προκειμένου να εκτελεσθεί ο στόχος.

70 χρόνια ρίχναμε «κλεφτές» ματιές στο δράμα ενός λαού που υπέφερε τα πάντα. Σε δυο τρεις ημέρες που κάποιοι αποφάσισαν (αν είναι έτσι) να κάνουν μια αντεπίθεση στους τυράννους τους, είδαμε σκηνές φρίκης σαν να ήταν πρωτόγνωρες στην περιοχή όπου σχεδόν έναν αιώνα, αυτές οι σκηνές φρίκης ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Σε εμάς είναι αδιανόητο να σφάξουμε έναν άλλον άνθρωπο έτσι στη ψύχρα, να σκοτώσουμε ένα παιδί, να βιάσουμε μια γυναίκα. Είναι το ίδιο αδιανόητο σε κάποιον π.χ. που του έχουν σφάξει γυναίκα και παιδιά, που του έχουν βομβαρδίσει το σπίτι, που τον έχουν βασανίσει, που κυκλοφορεί με καμένες σάρκες? Αυτό το πλάσμα που έχει ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ, θα είναι ένας «συζητήσιμος συνομιλητής?»  Πιο γελοία σκέψη δεν μπορεί να υπάρξει.

Ξυπνήστε από το σοκ, ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ, και θυμηθείτε πως εδώ είμαστε στην Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει να μαρτυρήσει αιώνες τυραννίας, όπου κάθε λογής παιχνίδια πολέμου παίχτηκαν επάνω της. Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ.  Πέρασαν από τα χώματα μας όλων των ειδών τύραννοι – κατακτητές. Ζήσαμε αιώνες σκλαβιάς. Αναρωτηθείτε λοιπόν αν είμαστε όλοι ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, αν έχουμε τα ελάχιστα κότσια να το κάνουμε, ή απλά έχουμε καταντήσει θεατές όλης της ψευτιάς που μας πετάνε στη μούρη, αν μας έχει μείνει λίγη περηφάνεια, λίγο θάρρος σε περίπτωση που Η ΦΡΙΚΗ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑ.

Τι θα κάνουμε τότε? Θα κλαψουρίζουμε και θα παρακαλάμε για έλεος ή θα είμαστε ικανοί να ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΣΑ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΣΟΚΑΡΟΥΝ, για να ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ και κυρίως ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ?

 

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΙΑΣ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

 

Gaming κρεββάτι, για να είναι όλος ο κόσμος μαζεμένος γύρω από ένα σώμα που κάποια στιγμή δεν θα αναγνωρίζει πια, αν ζει ή αν έχει πεθάνει. Είναι εντυπωσιακό πως υπάρχουν πεφτοσυνεφάκηδες και για το γεγονός πως έχει αυξηθεί η βία στους νέους, τους εφήβους, τα παιδιά. Τι παράξενο. Αφού τα παιδιά ζουν σε ένα εντελώς ευτυχισμένο κόσμο, και τα παραδείγματα που δέχονται από τις ταινίες, τη τηλεόραση, το διαδίκτυο, και εννοείται τα βίντεο παιχνίδια, δείχνουν παραδεισένιες καταστάσεις όπου όλη η γη είναι μια μεγάλη αγκαλιά!

Σοβαρολογούμε? Νοιώθουμε έκπληκτοι, αναρωτιόμαστε γιατί ένα παιδί βάρεσε μερικές γροθιές κι έκανε κιμά τη μούρη ενός συμμαθητή του? Γιατί μια παρέα την είδε «τιμωροί» και πλάκωσαν στο ξύλο μια άλλη παρέα? Γιατί αυτή παρέα από κοριτσάκια αποφάσισαν να ξεμαλλιάσουν μια συμμαθήτρια γιατί έτσι γούσταραν? Τι μας κάνει εντύπωση ακριβώς?

Νοιώθετε απροετοίμαστοι για το κύμα βίας που θα γιγαντώνεται στα παιδιά σας? Καλό ήταν το «ξεφόρτωμα» με την αγορά μιας κονσόλας, ενός καλού υπολογιστή, ενός έξυπνου κινητού, το παιδί ήταν «απασχολημένο» και κάναμε τις δουλίτσες μας με ησυχία. Αυτά τα μικρά καθισμένα στη καφετέρια δίπλα στους γονείς με τα μάτια καρφωμένα σε μια εικόνα, χωρίς να δίνουν καμιά σημασία τι συμβαίνει γύρω τους,  αυτό το αηδιαστικό θέαμα, το θεωρείτε φυσική εξέλιξη των πραγμάτων?

Το μακελειό που συμβαίνει στο δωμάτιο του κανακάρη καθώς ξεκοιλιάζει στρατιές από ζόμπι το θεωρείτε φυσιολογική διασκέδαση? Τις ταινίες με τις συμμορίες όπου πρωταγωνιστές με γυμνασμένα σώματα γεμάτα δερματοστιξίες , και χαρακτήρες κοινών μπράβων της νύχτας, συνοδευόμενοι από  γκόμενες με ξεκ@λα ντυσίματα, τρυπημένες παντού και βαμμένες σαν καραγκιοζάκια έτοιμες για όλα,  που γίνονται ινδάλματα στα μάτια των παιδιών σας είναι πρόοδος?

Ναι είναι σίγουρα πρόοδος από το παιδί που μετρούσε τα άστρα σε εκείνο που μετράει τη βία που αναδύεται από μουσικές σκουπίδια, εικόνες με ήρωες του κοινού ποινικού μητρώου, και ονειρώξεις μιας ζωής πνιγμένης στα καλώδια. Μπείτε σε ένα βαγόνι στο μετρό, κοιτάξτε γύρω σας, δεν σηκώνουν στιγμή το βλέμμα οι ηλίθιοι άνθρωποι από τα έξυπνα κινητά.

Ένας γενικευμένος εθισμός, που ζητάει να κρατάει τα επίπεδα διέγερσης του νευρικού συστήματος στη τσίτα. Η ανάγκη να καταγράψεις τα πάντα, σε μια εικόνα, γιατί έτσι λειτουργεί πλέον η καλωδιο – εξαρτώμενη αντίληψη. Δεν ενδιαφέρει αν η καταγραφή αφορά νόμιμες ή παράνομες καταστάσεις, η ηδονή της στιγμής έχει σημασία, εκείνης τη στιγμής που δίνει την ευκαιρία της σημαντικότητας στην ασημαντότητα της αληθινής ύπαρξης.

Ο Γιώργος , η Μαρία, δεν έχουν επώνυμο, είναι η επιλογή ενός ψευδώνυμου που εκπροσωπεί αυτό που «φαντάζονται» πως είναι, και που νοιώθουν υποχρεωμένοι να το υπηρετούν, ζώντας σε ένα σύμπαν που προσπαθεί να καλύψει τα κενά, την οργή, τη θλίψη, την εκδίκηση, που γέννησε ο αληθινός κόσμος ο αποτελούμενος από  πολυάσχολους αδιάφορους γονείς, άχρωμους ακαλλιέργητους ή δειλούς δασκάλους, δούλους συμμοριών που καθορίζουν τη ζωή τους.

Δεν είναι περίεργο το αίμα. Μια άλλη εκδοχή της κέτσαπ είναι. Δεν είναι περίεργο το άψυχο σώμα. Πόντοι για την επόμενη πίστα είναι. Δεν είναι ανήθικο να κινηματογραφείς το γκομενάκι την ώρα που το κάνετε και να το δείχνεις στη παρέα και σε όλο το διαδίκτυο. Likes είναι και γελάκια.

Κάποτε λέγαμε πως θα ήταν τόσο όμορφο να κοιτάμε το κόσμο μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού.

Τώρα, είστε σίγουροι πως θα το αντέχατε?

«Υπάρχουν χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις στους ανθρώπους που αγαπάς από το να τους σκοτώσεις. Το πιο συνηθισμένο είναι να κάτσεις να δεις τον κόσμο να το κάνει. Εσύ άραξε και διάβασε την εφημερίδα σου»

ΣΗΜΕΙΩΣΗ.  Και πριν βιαστεί κάποιος να πει το γνωστό, τι υπερβολές είναι αυτές, ίσως βγαλμένες από εμένα που ανήκω σε μια άλλη γενιά και δεν μπορώ να καταλάβω, ενημερώνω πως ήμουν από τους παλιούς γκέιμερ, από τα πιο σπάνια για γυναίκα και μάλιστα της δικής μου γενιάς στην Ελλάδα, και αναρωτήθηκα πολλές φορές αν έχουν έστω και την ελάχιστη ιδέα οι γονείς σε τι επίπεδο της κόλασης έχουν μπλέξει τα παιδιά τους, όταν γεμάτοι χαρά τα γεμίζουν, σε μικρές ηλικίες,  με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, (κονσόλα, υπολογιστής, κινητό) έτσι ώστε να "έχουν την ησυχία τους"....

ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΤΩΝ «ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΩΝ»

 

Επειδή δεν πρέπει να μένει κανείς παραπονεμένος, συνεχώς ασχολούμαστε με τον όχλο που είναι εύκολα χειραγωγήσιμος, τους οπαδούς των κομμάτων, κλπ σήμερα θέλω να κάνω μια αναφορά σε εκείνο το κομμάτι των λεγόμενων «αφυπνισμένων» γιατί ειλικρινά κοιτάζω σαν χαζή, το πόσοι πολλοί άνθρωποι κατέχουν πλέον όλα τα μυστικά της ύπαρξης μας.  Το φοβερότερο, όσοι ισχυρίζονται πως είδαν το φως το αληθινό, έχουν κατατρομοκρατήσει τους υπόλοιπους φουκαριάρηδες που δεν "βλέπουν" πως τώρα στο τέλος των ημερών, αν δεν ξυπνήσουν άμεσα (λες και είναι κάτι σαν να παίρνεις ένα καθαρτικό και κάνει άμεση ενέργεια) θα είναι σφαχτά που θα χαθούν στο τίποτα, σε αντίθεση με τους πεφωτισμένους που έχουν ήδη καβατζώσει μια θέση στα Ηλίσσια Πεδία....

Αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά, σε ένα πόλεμο, ο καθένας έχει ένα ρόλο. Στο "στρατόπεδο" των αφυπνισμένων, είναι λογικό, εκείνοι με τις περισσότερες γνώσεις να είναι κάτι σαν δάσκαλοι, άλλοι είναι μαθητές, και άλλοι είναι στρατιώτες.  Κι επειδή όντως στους έσχατους καιρούς, υπάρχουν τέτοιες δονήσεις, τέτοιος αναβρασμός πάνω στη γη, που πολλοί άνθρωποι αφουγκράζονται  τα μηνύματα που ρέουν άφθονα γύρω μας, υπήρξε άμεση αναγκαιότηταα για τις συμμορίες, να υπάρξει και μια άλλη κατηγορία, "οι δήθεν αφυπνισμένοι" που έχουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο. Να παρασύρουν εκείνους που έχουν την ικανότητα να "βλέπουν" στο λάθος δρόμο. Μια τελευταία κατηγορία είναι οι παρατηρητές. Ο ρόλος τους να "ανιχνεύουν" την αλήθεια και το ψέμα.

Δεν είναι δύσκολο να ανιχνεύσει κάποιος τους ψεύτες-προφήτες και τα θύματα τους. Όπως στο στρατοπέδο των «κοιμισμένων» όλα κινούνται σε ένα ίδιο μοτίβο, ένας μηχανισμός τύπου κιμαδομηχανής, έτσι και στο στρατόπεδο των ψευδοπροφητών και των θυμάτων τους, σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο κινούνται όλα. Μια κεντρική ιδέα που γίνεται δόγμα, ένας προσηλυτισμός θρησκευτικού χαρακτήρα. Ένα πρόσωπο-κλειδί που θα παρασύρει στο δρόμο μιας υποτίθεται άλλης πραγματικότητας, ανθρώπους που «διψάνε» για κάτι διαφορετικό, γιατί υποφέρουν από την αθλιότητα που βλέπουν.

Ο πάστορας Τζόουνς κατάφερε να οδηγήσει ένα ολόκληρο κοπάδι στην αυτοκτονία. Τους οδήγησε τελικά σε ένα «άλλο κόσμο». Ακόμα και ο Μάνσον ένας πάστορας στο δικό του στρατόπεδο ήταν, αυτος τους οδήγησε να δολοφονήσουν.  Στη πλειοψηφία όμως οι προφήτες τα κοπάδια τους δεν τα οδηγούν τελικά πουθενά εκτός από μια απομόνωση, μια συνεχή αγωνία για το αν θα πετύχουν την περίφημη αφύπνιση και μια εσωτερική αίσθηση ανικανότητας και ντροπής γιατί όσο και να προσπαθούν δεν βλέπουν. Και τελικά αυτό που θα «δουν» θα είναι η εικόνα που τους εμφύτευσε κάποιος απατεώνας ή τρελός στο μυαλό και θα λατρέψουν αυτή τη ψευδαίσθηση σαν την υπέρτατη αλήθεια.

Γύρω μας αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένας μεγάλος πόλεμος, ίσως ο χειρότερος που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα. Σ΄αυτό το πόλεμο χρειάζονται «στρατηγοί και ικανοί στρατιώτες». Δεν είναι τυχαίο που έχουν ξεφυτρώσει σε κάθε γωνιά της γης, ένα πλήθος από απατεώνες ψευδο-προφήτες που -τι σύμπτωση- με διαφορετικές αφετηρίες και δρόμους, κινούνται στο ίδιο μοτίβο. ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΤΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΑΣ, ΝΑ ΑΓΝΟΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΟΗΤΟΥΣ, ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΣΑΣ.  Μια μικρή συμβουλή, δεν αμφισβητώ πως υπάρχουν άνθρωποι ιδιαίτερα ενορατικοί,  ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΕΙ, απλά να κρατάτε ένα μικρό καλάθι γιατί δεν ξέρουμε ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΕΙ….

Ειλικρινά με ξεπερνάει το γεγονός πως αυτή τη στιγμή βλέπω ένα τεράστιο πλήθος από προφίλ, σελίδες, αναρτήσεις μέσα στο διαδίκτυο ανθρώπων που γνωρίζουν τα πάντα, μιλάνε με το Θεό, μιλάνε με εξωγήινους, ταξιδεύουν σε άλλες διαστάσεις, έχουν αντιληφθεί όλα τα μυστήρια του σύμπαντος, κρατάνε στα χέρια τους τους κωδικούς της ύπαρξης!!! Και από κάτω δυστυχισμένα πλάσματα χωρίς να έχουν τη παραμικρή ιδέα τι ακριβώς λένε οι «δάσκαλοι τους» απαντάνε με γελάκια και καρδούλες.

Το στρατόπεδο αναζήτησης της αλήθειας, έχει αποκτήσει πλέον ένα μεγάλο αριθμό από Κασελάκηδες. Δίπλα στους αφελείς, στους μεγαλομανείς, στους ψυχωτικούς, υπάρχουν και οι άριστα εκπαιδευμένοι πράκτορες του συστήματος που ακριβώς αυτός είναι ο ρόλος τους. Να κατευθύνουν κάπου τα άλλα πρόβατα. Εκείνα που υποπτεύονται το λύκο, και θα μπορούσαν να βρουν το τρόπο να το σκάσουν από το μαντρί, θα μπορούσαν να γίνουν στρατιώτες αληθινοί σ΄αυτό το πόλεμο, γι΄αυτούς ακριβώς τους λόγους πρέπει πάση θυσία να τους οδηγήσουμε σε λάθος δρόμο.  Ξεκίνησαν με τις νέο εποχίτικες μ@λακίες και τώρα προχωράμε στην εκπλήρωση όλων των προφητειών, στις έσχατες μέρες όπου το μόνο που έχουν να κάνουν όλοι αυτοί οι πιστοί είναι…. ΥΠΟΜΟΝΗ. 

(Θα είναι τρομακτικό το ξύπνημα πολλών ανθρώπων που είχαν πράγματι αγνές προθέσεις, που θα βρεθούν  στο αιματοβαμμένο πολεμικό τοπίο, εντελώς απροετοίμαστοι) 

Εν τω μεταξύ ενώ ο παράδεισος των νέου τύπου «παιδιών των λουλουδιών» ζητάει να είμαστε όλοι μια αγκαλιά, να δούμε το φως και να ψάλλουμε ωσαννά… η κόλαση εκπαιδεύει σούπερ – στρατιώτες με φοβερό οπλισμό. Ελπίζω να γίνεται κατανοητή η αλληγορία. Όχι δεν μιλάω με δαίμονες, παίρνω κανονικά τα χάπια μου.

Υπάρχει διέξοδος από αυτό το χάος, έτσι ώστε ένας άνθρωπος να κατορθώσει να δει φως στο σπήλαιο?

Ναι υπάρχει.

·         Κλείσιμο της τηλεόρασης εννοείται. Δεν είναι μόνο η προπαγάνδα που ασκεί, είναι ένα συνεχές βουητό στο κεφάλι που σκοπό έχει να κρατάει το κρανίο σε ένα συνεχή βρασμό, μόνο που τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι σκουπίδια και ο νους υποβάλλεται σε μια συνεχή μόλυνση.

·        Πολύ αυστηρή επιλογή των διαδικτυακών αναγνωσμάτων. Όπου ακούς πολλά κεράσια κράταγε μικρό καλάθι. Αν το σύστημα ανιχνεύσει «επικίνδυνο στοιχείο που ΑΛΗΘΙΝΑ κατάλαβε τι συμβαίνει» την επόμενη μέρα θα βρεθεί σαν τον Ασανζ με πορτοκαλί φορεσιά και καλώδια να του καίνε τον εγκέφαλο. Αλήθεια πιστεύετε πως όταν κάποιος είναι επιφορτισμένος να διεξάγει ένα ασύλληπτης βαρβαρότητας πόλεμο, με αντιπάλους πανίσχυρα θηρία, περνάει την ώρα του, με βιντεάκια και κουβεντούλα? Οι μόνοι που μπορεί να είναι αληθινοί , σε αυτό το επίπεδο ενημέρωσης, είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν αντιληφθεί μεγάλο μέρος από αυτό που συμβαίνει, και εκθέτουν τη γνώμη τους με σεβασμό για τους άλλους, δίνοντας συγκεκριμένα στοιχεία, και έχουν αποδείξει πως έχουν ένα υπόβαθρο γνώσης και πολύχρονης έρευνας που τους οδήγησε στα συγκεκριμένα συμπεράσματα, κι όχι γιατί είδαν μια χολυγουντιανή ταινία και ταυτίστηκαν με τον ήρωα!!!

·       Διάβασμα, πολύ διάβασμα, υπάρχει ένας τεράστιος πλούτος γνώσης και όποιος ερευνά, βρίσκει. Ιστορία, μυθολογία, γεωγραφία, αρχαιολογία, θρησκευτική ιστορία των λαών, αρχαίοι πολιτισμοί, παραδόσεις, μυστήρια ανεξήγητα, μαρτυρίες ιδιαίτερων φαινομένων, βιβλία, σελίδες, άρθρα ανθρώπων που ΕΧΟΥΝ ΚΟΠΙΑΣΕΙ, ΕΧΟΥΝ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ της εναλλακτικής πραγματικότητας. 

·         Η αφύπνιση επιτυγχάνεται με δύο τρόπους και τρίτος δεν υπάρχει.

·         Η ΤΥΧΑΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ. Δηλαδή ιδιαίτεροι άνθρωποι που για κάποιο λόγο που και οι ίδιοι δεν μπορούν να καταλάβουν το γιατί, απέκτησαν μια ικανότητα αντίληψης τελείως διαφορετική από τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς καν να το ζητήσουν. Αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν επιδεικνύουν την ιδιαιτερότητα τους, δεν λοιδορούν τους υπόλοιπους, έχουν ένα μεγάλο σταυρό που κουβαλάνε και τις περισσότερες φορές δεν ξέρεις καν για την ύπαρξη τους γιατί ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΑΝΕΙΣ, Είναι άνθρωποι που ποτέ δεν θα σου ΥΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ, απλά δίνουν τροφή για σκέψη, και με πολύ φειδώ μπορει να εξιστορήσουν κάποια γεγονότα που τους οδήγησαν στην διαφορετικότητα τους. 

·        Ο δεύτερος τρόπος, Η ΜΕΛΕΤΗ, Η ΕΡΕΥΝΑ, που αφιερώνει κάποιος τη ζωή του, κι επειδή όλα έχουν γραφεί, ειπωθεί, και τα σημάδια είναι κρυμμένα σε κάθε γωνιά της ανθρώπινης ιστορίας, σε κάθε κομμάτι της γης ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, κάποιος μπορεί να φτάσει να κάνει ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΙΡΜΟΥΣ, που οδηγούν σε μια άλλη πραγματικότητα. Είναι ο λόγος που χτυπιέται συνεχώς η παιδεία. Το βιβλίο. Η εκτός οθονών γνώση. 

Και φυσικά η ερώτηση έρχεται αυθόρμητη? Κι εγώ γιατί είμαι σίγουρη για όλα τα παραπάνω. Δεν είμαι. Ούτε εσείς να είστε. Το θησαυρό που ζητάει η ψυχή σας, πρέπει απλά να τον ξεθάψατε μόνοι σας. Και να αφήνετε το ένστικτο να σας βοηθάει.

Προσωπικά μέχρι τώρα εδώ μέσα έχω εστιάσει το πολύ σε 10 ανθρώπους που "υποπτεύομαι" πως γνωρίζουν πολλά και είναι ιδιαίτερα ευφυείς και χαρισματικοί. Εννοείται πως μιλάω για το διαδίκυτο. Γιατί στην παγκόσμια ιστορία, υπήρξαν πάρα πολλοί σοφοί, που μας έχουν χαρίσει απλόχερα τη γνώση τους, πολλοί από αυτούς χτυπήθηκαν αλύπητα από τα θεριά του σκότους. Ανάμεσα σε όλα αυτά κινούμαστε εμείς οι απλοί άνθρωποι που πραγματικά διψάμε να μάθουμε περισσότερα, να ακολουθήσουμε μια άλλη πραγματικότητα από αυτή την άθλια κανονικότητα. Θα τη βρούμε την άκρη. Θα το παλαίψουμε και γιατί όχι? Θα φθάσουμε στα αχαρτογράφητα μερη. 

ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ.

 

Μεταφορικά σημαίνει : άνθρωπος χωρίς θέληση, του οποίου η δραστηριότητα κατευθύνεται από κάποιον άλλο

Μαριονέτα , Ομοίωμα ανθρώπου, Κούκλα

Τι μπορεί άραγε να περιμένει κανείς από μια κοινωνία όπου οι πολίτες είναι ανδρείκελα, άλλων ανδρείκελων, που καθοδηγούνται από άλλα ανδρείκελα, μέχρι η πυραμίδα να φθάσει στον μαριονετίστα που είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού?

Ποια η θέση μας ανάμεσα στα ανδρείκελα? Ποιος ο ρόλος μας στο θέατρο σκιών? Υπάρχει κοινό που μας χαρίζει το χειροκρότημα του,  ή απλά μηχανικά συνεχίζουμε να παίζουμε σε ένα άδειο θέατρο?

Τα ανδρείκελα που ορίζουν την λεγόμενη «κανονικότητα» γνωρίζουν πως τέτοια είναι?

Υπάρχει ένα παραμύθι για παιδιά «Το ανδρείκελο του Δον Μπέτο»

Ο Δον Μπέτο είναι εγγαστρίμυθος. Το ανδρείκελο του είναι ο  Ρομπέρτο . Μ’ αυτόν έδωσε παραστάσεις όλη τη ζωή του μέχρι που ήρθε στιγμή που κουράστηκε κι αποφάσισε να αποσυρθεί στην εξοχή, και να χρησιμοποιήσει πλέον τον Ρομπέρτο σαν σκιάχτρο…

Ίσως το επόμενο βήμα, σε μια ανθρωπότητα που θα έχει αποδεχτεί πως ο μόνος ρόλος ύπαρξής της είναι να διευκολύνει τους μαριονετίστες να δίνουν την παράσταση τους, να μην χρειάζονται τα ανδρείκελα.

Επειδή πολλά από αυτά κοστίζουν αρκετά, μάλλον για σκιάχτρα θα πάνε, με τελευταίο ρόλο να τρομάζουν  τα ελεύθερα πουλιά που θα θέλουν να τσιμπήσουν λίγους καρπούς.

Προς το παρόν τα ανδρείκελα χρησιμεύουν και σαν σάκος του μποξ στους δοκιμαζόμενους πολίτες, οι οποίοι φαντασιώνονται μέρες δόξας και λύτρωσης από το ζυγό της δουλείας, μια εκτόνωση με ανούσιες, ηλίθιες διαμαρτυρίες, ένας αντιπερισπασμός στολισμένος με φωτάκια που να ελκύουν το βλέμμα, έτσι ώστε να δουλεύουν ανενόχλητοι οι σκηνοθέτες για την ολοκλήρωση της μεγάλης παράστασης.

Αν για μια στιγμή κλείσεις τα μάτια και σκεφθείς πως είσαι σε ένα μέρος αχαρτογράφητο, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο,  δεν έχεις πληροφόρηση, χωρίς τηλεόραση χωρίς διαδίκτυο, χωρίς ραδιόφωνο ή εφημερίδες, θα κατανοήσεις πως η ζωή μας, οι συνήθειες μας, οι ανάγκες μας, ότι πιστεύουμε, ότι αγαπάμε ή μισούμε, είναι Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΟΧΕΤΕΥΕΤΑΙ.

Σε εκείνο το έρημο αχαρτογράφητο τοπίο, οι πομποί πληροφόρησης θα ήταν ότι η φύση θα εξέπεμπε.

Όμως εμείς έχουμε ανάγκη την συμβίωση με τους άλλους, ανάγκη να νοιώθουμε μέρος ενός συνόλου, ασφαλείς με προτεινόμενες λύσεις, με ένα αναιδέστατο ανθρωποκεντρισμό να θέλει να υποτάξει ότι κινείται γύρω του, ίσως για να «ησυχάσει» μέσα του την αγωνιώδη γνώση της περιορισμένης ύπαρξής του.

Σε λίγο τελειώνει η βασιλεία των ανδρείκελων.

Τα χωράφια θα γεμίσουν με σκιάχτρα.

Ας έχουμε έτοιμα τα φτερά μας γιατί φτάνει η ώρα που θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσουμε.

 

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΣΑΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ.

 

Να ξεκαθαρίσω μερικά πραγματάκια για να μην έχουμε παρεξηγήσεις, άδικα.

Πρώτον, το γεγονός πως αντέδρασα ειρωνικά για το καινούργιο φρούτο της πολιτικής ζωής του τόπου, δεν οφείλεται στις σεξουαλικές του επιλογές (παρόλο που η εμμονή των ημερών να γίνονται ατέλειωτες συζητήσεις και διαμάχες με θέμα το πως γ@μιέται ο καθένας, είναι απλά εξευτελισμός),  αλλά στο γεγονός πως κάποιος τύπος που αγνοούσαμε την ύπαρξη του, έρχεται «φυτευτός» να διεκδικήσει την αρχηγεία σε ένα κόμμα, που με περίσσιο θράσος αποκαλείται ακόμα αριστερό. Το κόμμα που θα έσκιζε τα μνημόνια και που τελικά ο μεγαλύτερος «άθλος» του ήταν να σκίσει ένα δημοψήφισμα και να πετάξει την εντολή που του έδωσε η πλειοψηφία των πολιτών στο καλάθι των άχρηστων χωρίς να έχει ίχνος τσίπας.

Δεύτερη ένσταση, αυτός ο «φυτευτός» παρουσιάζει ένα βιογραφικό που μας εγγυάται τι δηλαδή? Τι περισσότερο είναι από ένα ακόμα φρούτο νεοταξίτικο, που θέλει να σπρώξει την ατζέντα? Το κοπάδι που ψήφισε από τι εντυπωσιάστηκε δηλαδή? Από το μοδάτο gay στυλ? Από την οδοντοστοιχία διαφήμιση οδοντόκρεμας, από τις συνήθειες στη καθημερινότητα τύπου las vegas, που είναι οικείοι στους ενορίτες του νέτφλιξ? Από το ότι χρησιμοποίησε το ξεδόντιασμα γιατί τη λέξη ξέσκισμα την είχε καβατζώσει ο Αλέξης?

Κι αν θέλετε οπωσδήποτε, να μιλήσουμε και για το «φλέγον ζήτημα», αφού καταντήσαμε να είναι φλέγον θέμα ποιος γ@μάει ποιον και με τι τρόπο, τέτοιο ξεφτίλισμα σαν κοινωνία, δεν κατάλαβα, από πότε είναι διαπιστευτήρια σε αξιακό επίπεδο, το γεγονός πως κάποιοι θέλουν να κάνουν σημαία, την παρά φύση επιλογή που έχουν κάνει στη κρεβατοκάμαρα τους?  Πως είπατε? Το πάρα φύση σας πέφτει βαρύ? Γιατί? Υπάρχει κάποιο επιστημονικό πόρισμα που κατοχυρώνει τη γελοία αντίληψη περί «τρίτου φύλου»? Τι σημαίνει πάνω στο έντυπο εγγραφής στο κόμμα τα τρία τετραγωνάκια. Φύλο : άνδρας, γυναίκα, άλλο? Είτε είσαι στρειτ είτε γκέυ, ένα φύλο έχεις επάνω σου, εκτός από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που γεννιούνται από μια ανωμαλία της φύσης με δύο όργανα. Καμμία σχέση με τα καρναβάλια που έχουν καταντήσει να γελοιοποιήσουν τελικά παρά να δικαιώσουν την επιλογή τους. Μίλαγα με ένα ζευγάρι (μεγάλοι άνθρωποι) που ζουν ήσυχα, εδώ και πολλά χρόνια μαζί, άνθρωποι αξιοπρεπείς, με μεγάλη καλλιέργεια και ευγένεια, και μου είπαν πως απλά ντρέπονται και τώρα περισσότερο από ποτέ νοιώθουν την επιθυμία να «κρύψουν» τη σχέση τους για να μην τους παρομοιώσουν με αυτούς τους καραγκιόζηδες.

Τέλος τα παραπάνω, κατά τη προσωπική μου άποψη, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα διάφορα κολπάκια των συμμοριών, που έχουν πάθει παράκρουση στην ιδέα πως οι ανθρώπινες κοινωνίες θα συνεχίσουν να είναι «φυσιολογικές». Νοιώθουν μεγάλη ηδονή να βλέπουν τα νιάτα να είναι καρφωμένα συνέχεια πάνω στις κ@λοοθόνες, να χτυπάνε το κρέας τους με δερματοστιξίες, να σταμπάρονται σαν τα βόδια, να λικνίζονται σε ρυθμούς  τραγουδιών που είναι γεμάτα δυσωδία, να έχουν πρότυπα κάτι κούφιους καραγκιόζηδες. Νιάτα αμόρφωτα, μαλθακά, αποκοιμισμένα έτοιμα να γίνουν παιχνίδι στα χέρια κάθε διεστραμμένου που πλασάρει φιγουρατζίδικες «καραμελίτσες».

Έχουν κάνει όμως ένα λάθος. Πίσω από τα κοπάδια που έχουν καταντήσει μαριονέτες στα χέρια αδίστακτων συμμοριών, υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος που αρχίζει και χάνει τα πάντα, και φτάνει σιγά σιγά στο στάδιο εκείνου του «δεν έχω τίποτα να χάσω πια»,  και μια φύση που έχει αγριέψει σε πολύ επικίνδυνο βαθμό. Οι πληγές από την αρρώστια που έχουν εξαπλώσει πάνω στο πλανήτη έχουν αφορμίσει και η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη.

Σήμερα το πρωί με πλησιάσε ένα παλικάρι στην έξοδο στο μετρό και μου ζήταγε ένα τσιγάρο. Παραπάταγε, τα πόδια του ήταν πρησμένα και τυλιγμένα με κάτι κουρέλια βρώμικα, παραπάταγε, τοξικομανής? Άστεγος? Πεινασμένος? Μπορεί και όλα μαζί… Χιλιάδες νεκροζώντανοι γύρω μας νέοι άνθρωποι θύματα των συμμοριών που φτιάχνουν τις βίλες τους πάνω σε ανθρώπινα κορμιά. Λίγο πιο πέρα είναι απελπισμένοι που κοιτάνε τα ερείπια στα χωράφια τους, είτε καμένα, είτε πλημυρισμένα… στον απόηχο των κραυγών,  από χιλιάδες ζωντανά που χάθηκαν με φριχτό τέλος. Και χιλιάδες άλλοι που δεν την βγάζουν καθαρή, είτε γιατί είναι ηλικιωμένοι με μια σύνταξη της πείνας, είτε γιατί είναι άνεργοι με ένα ψυγείο άδειο και κομμένο ρεύμα, είτε γιατί ο μισθός χαρτζηλίκι φθάνει με το ζόρι μέχρι τη μέση του μήνα.

Κι οι άρρωστοι? Θυμάμαι σαν χθες, πριν 5 χρόνια έσπασα το χέρι μου, πολύ άσχημα, ήμουν στο διάδρομο στο εφημερεύον, και περίμενα μ΄ένα μαντήλι πρόχειρα δεμένο από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 11 το βράδυ να με δει κάποιος. Σε ένα τοπίο, που αν υπάρχει κόλαση καλύτερη θα είναι. Ανθρωποι πεταμένοι στου διαδρόμους, κάτω αίματα και ξερατά, κι εγώ να προσπαθώ να αντέξω το πόνο. Ο αγκώνας μου τελικά είχε σπάσει σε 4 κομμάτια (μου τον έκοψαν κι έβαλαν σίδερα) και έπρεπε να αντέξω ώρες πριν μου ρίξουν μια ματιά… Κι αυτό είναι παιδική χαρά μπροστά σ΄αυτά που περνάνε όλοι οι άνθρωποι που χρειάζονται συνεχή νοσηλεία, θεραπείες, χειρουργεία και είναι… φτωχοί.

Δεν έχουμε όρεξη κύριε «τίποτα» για το σόου που σε έβαλαν να παίξεις.

Δεν έχουμε όρεξη ούτε για τα τηλεοπτικά πανηγύρια και όλα τα καρναβάλια που παρελάζουν.

Υπάρχει όμως ΜΕΓΑΛΗ ΟΡΕΞΗ, όλα αυτά να τα διαλύσουμε, χωρίς έλεος.

 

 

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ.

 

Συγχωρείστε με αλλά έχω πάψει από καιρό να πιστεύω στην "αθωότητα" οποιουδήποτε κόμματος συμμετέχει είτε σαν κυβερνών είτε σαν αντιπολιτευόμενο στο μεγάλο ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ. Είναι τόσο φανερά πλέον τα σημάδια της εξαπάτησης του ελληνικού λαού από όλες τις κυβερνήσεις της μεταεμφυλιακής Ελλάδας, που είχαν για λάβαρο τον δήθεν πατριωτισμό τους και μόνο την μάνα τους δεν έχουν πουλήσει ακόμα στα παζάρια των εμπόρων των εθνών, και τόσο σκοτεινός ο ρόλος της υποτιθέμενης αριστεράς που της έδινε ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές ο λαός την εντολή να είναι η φωνή αντίστασης εκείνου του κομματιού του λαού που στέναζε και βίωνε την απανθρωπιά του συστήματος , που οποιοσδήποτε πολίτης που έχει διατηρήσει στο ελάχιστο την ικανότητα να σκέφτεται αυτόνομα και έξω από το βουητό που προκαλούν όλα αυτά τα κοράκια, δεν μπορεί να επιμένει να επιλέγει κάποιον από όλους εκείνους που οδήγησαν τη πατρίδα μας στο χάλι που είναι σήμερα. Για να πιστεύει κάποιος πως κάποιο κόμμα από αυτά που είναι τώρα μέσα στη Βουλή ενδιαφέρεται έστω και στο ελάχιστο στ΄αλήθεια όχι στα λόγια, να φέρει την πραγματική αλλαγή μέσα στο βούρκο και να μην βλέπει την ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ, πρέπει να ανήκει σε μια από τις τρεις παρακάτω κατηγορίες, είτε είναι απόλυτα χειραγωγήσιμος από τους καλά εκπαιδευμένους πράκτορες του συστήματος (με όποια μορφή παρουσιάζονται), είτε κάνει τα στραβά μάτια για να τα φάει κι αυτός μαζί, ή είναι φανατισμένος θρησκευτικού, λατρευτικού τύπου, που πιστεύει το κόμμα του σαν Πατέρα Παντοκράτορα!!

Κι επειδή προέρχομαι από το χώρο της αριστεράς (έτσι κατηγοριοποιούμαστε τα κοπάδια),  έχω δυσαρεστήσει φίλους και από συριζα και απο κκε γιατί μέσα στο καλάθι των απατεώνων βάζω και τα δικά τους "ινδάλματα".  Δυστυχώς η απάτη καλά κρατάει κι εντυπωσιάζομαι όταν βλέπω ανθρώπους, που είναι έξυπνοι, ωραία μυαλά,  πως είναι δυνατόν να μην βλέπουν το ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ. Δεν κάνω διάλογο πλέον με πρώην συντρόφους γιατί ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΦΕΛΟ.  Υπήρχαν φορές που ξεκίναγα μια συζήτηση και κάποια στιγμή ένοιωθα να καίγονται οι εγκεφαλικοί νευρώνες μου γιατί χτύπαγαν συνέχεια πάνω σε μια τσιμεντένια πεποίθηση που με κανένα τρόπο δεν υπήρχε περίπτωση να σπάσει. Οτι και να πεις ακόμα και αποδείξεις να πετάξεις μπροστά στη μούρη, να φωνάξεις με όση δύναμη έχεις, να  εξηγήσεις  με κάθε λεπτομέρεια που βλέπεις το λάθος, την απάτη, το αίσχος, είναι σαν ΘΡΗΣΚΕΙΑ. ΣΑΝ ΔΟΓΜΑ. Είναι λες και το μυαλό είναι προγραμματισμένο να "περπατάει" σε μια συγκεκριμένη κατάσταση ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΟΠΟ, και δεν μπορεί να δει ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ. 

Και μέχρι εκεί απλά θα μου προκαλούσε θλίψη. Ομως προχωράνε και πιο πέρα. Αν εσύ δεν πιστεύεις αυτά που πιστεύουν, ΔΙΑΓΡΑΦΕΣΑΙ από τον ορίζοντα. Είχα φίλους που με θεωρούσαν πολύ αξιόλογο άτομο, πολύ καλό άνθρωπο, με ωραίες ιδέες, και όταν "αποσύρθηκα" προσπαθώντας να εξηγήσω ΤΟΥΣ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ που πήρα αυτή την απόφαση, μου έκοψαν τη καλημέρα, κι ένας μου είπε άλλο ένα φασιστάκι γεννήθηκε. Η χειραγώγηση ενός μεγάλου μέρους "υγιών δυνάμεων" από τους καλύτερα εκπαιδευμένους υπηρέτες του συστήματος , που παριστάνουν τους αριστερούς και τους κουμουνιστές  είναι όχι απλά αισχρή, είναι μια πληγή που δεν κλείνει στην ετοιμοθάνατη πατρίδα μας.  Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο αντίπαλο στρατόπεδο του λεγόμενου πατριωτικού χώρου. 

Που ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟ, ΑΦΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΟΔΗΓΟΥΝ.

Και στο άλλο στρατόπεδο της λεγόμενης πατριωτικής δεξιάς, πατριωτική δεν υπάρχει. ΙΔΙΑ ΜΗΤΡΑ ΕΧΕΙ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ που απλά υποδύονται ένα ρόλο για να παραμένουν τα κοπάδια διχασμένα. Ποια πατριωτική δεξιά ΕΣΚΙΣΕ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ? Αυτή που θα κάνει και τις Πρέσπες του Αιγαίου? Ποια αριστερά ΕΣΚΙΣΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ? Αυτή που έφτιαξε και νέα μνημόνια?  Ποια αντιπολίτευση ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ και έφερε ανατροπή στο σύστημα την ώρα που ψηφίζονταν αισχροί νόμοι, είτε για το ξεπούλημα της πατρίδας μας είτε για το ξεπούλημα των εργαζόμενων ? Τώρα που έγιναν από τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές και πρωτοφανείς πλημύρες με χιλιάδες ξεσπιτωμένους, χρεοκοπημένους απελπισμένους ανθρώπους,

ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ? ΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΛΕΝΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΠΑΡΟΥΦΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΧΥΛΟ ΜΙΣΘΟ, ΤΑ ΕΞΤΡΑΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΠΕΡΝΑΝΕ ΖΩΗ ΚΑΙ ΚΟΤΑ?

Ολοι εσείς που είστε τόσο περήφανοι για τα κόμματα σας, ίσως έχετε μια τελευταία ευκαιρία να αναρωτηθείτε, άνθρωποι που εκτιμάτε, που έχουν αποδείξει ΜΕ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΖΩΗ, πως είναι επαναστάτες, έτοιμοι να πολεμήσουν το άδικο, που έχουν πληρώσει με ακριβό τίμημα την επιλογή τους να είναι ενάντια στη στυγνή νέα τάξη πραγμάτων, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΡΦΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ?

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ ΣΟΒΑΡΑ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ :  Από όλες τι ευκαιρίες που είχατε να ενωθείτε σε ένα κοινό αγώνα, με κοινό στόχο την διαφύλαξη μιας πατρίδας που οι παππούδες σας έδωσαν το αίμα τους για να μείνει ελεύθερη, ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΝΑ ΤΡΥΠΗΣΕΤΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΣΑΝ ΥΠΑΚΟΥΑ ΠΙΘΗΚΑΚΙΑ, βρήκατε κοινό σημείο? 

ΕΛΕΟΣ ΚΑΝΕΝΑ. 

Ξέρω πολύ καλά ποιοι θα νοιώσουν ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να με απορρίψουν. Δεν πειράζει ο καιρός έφτασε που θα δουν δυστυχώς με τον άσχημο τρόπο οι ΠΟΛΥ ΣΙΓΟΥΡΟΙ, τι παίζεται. 

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΚΟΠΑΔΙΩΝ.

 

Μήπως είναι καιρός να καθήσεις να σκεφθείς, με ποιους έχεις να κάνεις? Τι είναι αλήθεια, αυτοί που τους δίνεις ακόμα περιθώρια συγχώρεσης, και κάπου σε τσιμπάει κι ένα συναίσθημα ενοχής, που προσπαθείς να το δικαιολογήσεις, ονομάζοντας όλους όσους στέκονται απέναντι από τους αφέντες σου, ανόητους, ψεκασμένους, επικίνδυνους? Αν ακόμα έχεις ένα ίχνος ντροπής, συνείδησης, ίσως ξύσεις το κεφάλι σου και ΔΕΙΣ πόσο αδιάφορο είναι για τις συμμορίες, τα αφεντικά σου, αν ζεις ή αν πεθαίνεις. Είναι καιρός, να θυμηθείς τι ακριβώς είχες αντιληφθεί από την αρχή, αλλά στη πορεία με λίγα λεφτάκια στην άκρη, ένα σπιτάκι κι ένα αυτοκινητάκι, παριστάνεις πως το ξέχασες. Κρύβεις κάτω από τα σεντόνια της υποτιθέμενης άγνοιας, το ξεπούλημα σου.   

Είσαι αόρατος, ανύπαρκτος για τα θηρία που κατασπαράζουν ότι κινείται. Άπληστα, αχόρταγα, διεστραμμένα τομάρια που μπορούν να σκοτώσουν και τη μάνα που τους γέννησε αν αυτό αποφέρει κέρδος, εξουσία. Δεν υπάρχει περίπτωση να ΝΟΙΩΣΕΙ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ για εσένα κάποιος που ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.  Δεν θα νοιαστεί για την ύπαρξή σου κανένας από αυτούς ΠΟΤΕ. Ο μόνος λόγος που σε «ανακαλύπτουν» πως υπάρχεις είναι σαν πειραματόζωο που χειρίζονται οι υπάλληλοι-λακέδες τους εξασφαλίζοντας με διάφορα κόλπα, να είσαι μουγγός, κουφός, τυφλός, και ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ, ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΣΚΛΑΒΟΣ.

Αν δεν ανήκεις λοιπόν στη κατηγορία των θηρίων, κι είσαι ένας απλός άνθρωπος, και τους ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΣ με τη ψήφο σου, με το να τους ζητάς χάρες, με το να τους γλύφεις τα πόδια, με το να παραχωρείς κάθε αξιοπρέπεια με αντάλλαγμα λίγα αργύρια  απλά είσαι μ@λάκας. Εκτός κι αν είσαι ικανοποιημένος με τα ψίχουλα που πετάνε κάτω από το τραπέζι, από τα αποφάγια τους. Τότε δεν είσαι απλά μ@λάκας, είσαι και ξεφτίλας. Αυτές οι γ@μηνένες «αθώες» επιθυμίες του κάθε φουκαριάρη που ονειρεύεται να ανέβει λίγο στη σκάλα της χαβούζας, είναι ο λόγος που όλα αυτά τα τομάρια υπάρχουν ακόμα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Το γεγονός πως εσύ το βουλώνεις γιατί έφτιαξες ένα σπιτάκι, και κλείνεις τα μάτια μπροστά στην αδικία και το μαζικό ξεβράκωμα από τις συμμορίες, είναι ένας από τους λόγους που πιο εκεί υπάρχουν 100 που δεν έχουν σπιτάκι… Νοιώθεις πως είσαι καλός άνθρωπος, πως δεν έχεις βλάψει κανέναν, πως αγωνίστηκες να αποκτήσεις λίγα πραγματάκια που διευκολύνουν τη ζωή σου. Την ίδια στιγμή δίπλα υπάρχουν προβλήματα που δεν σε άγγιζαν. Κλοπή δημοσίου χρήματος, εγκλήματα, παιδεραστές που αλωνίζουν, παιδιά που πεινάνε, νιάτα που σαπίζουν με μια σύριγγα στο χέρια, κορίτσια που ξεπουλιούνται για ένα εικοσάρικο. Η γη που σε γέννησε που σαπίζει. Ο πλούτος της που ξεπουλιέται. Ένα μάτσο διεστραμμένα κουφάρια που αλωνίζουν στα χαζοκούτια και μαθαίνουν τα παιδιά σου πως να ονειρεύονται σκουπίδια. Όλα αυτά «δεν φταις εσύ»…

Σου έχω νέα. Έφτασε ο καιρός που όλα θα καταρρεύσουν. Με οικονομικά κραχ, με φυσικές καταστροφές, με πολέμους, ο πλανήτης έχει μπει στη φάση της γενικής εκκαθάρισης. Και κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσεις πως αν εσύ με άλλους πολλούς μαζί είχατε ορθώσει ανάστημα και βγαίνατε από τον «ασφαλή μικρόκοσμο» της μίζερης ζωούλας, λειτουργώντας συλλογικά με τους υπόλοιπους σκλάβους, ίσως αυτά που θα ζήσουμε να ήταν λιγότερο οδυνηρά. Μπορεί να είχαμε αναβάλλει για αρκετό καιρό ακόμα τη τελική λύση.

Ισως όμως και τώρα τελευταία στιγμή υπάρχει ένα περιθώριο ελάχιστης αξιοπρέπειας.

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙΣ.

Τα κέρδη που ίσως φαντάζεσαι πως θα αποκομίσεις από αυτή τη στήριξη ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΣΙΑ. Ετοιμάζονται να στα αρπάξουν ΟΛΑ. Λεφτά, σπίτια, τα πάντα. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΘΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΚΛΕΨΟΥΝ?

Το μόνο πράγμα που θα έπρεπε να κάνουμε τώρα είναι να κατορθώναμε να ενωθούμε σε ένα κοινό σκοπό, να βρούμε τρόπους να ΒΡΕΘΟΥΜΕ. Ποιός έχει όμως τέτοια επιθυμία, όταν ήδη ένα σωρό σωτήρες διαβεβαιώνουν τους σκλάβους που θέλουν την ελευθερία τους, πως θα σωθούν από ένα θαύμα ή ένα μεσσία, και τους υπόλοιπους που δεν έχουν καταλάβει καν πως είναι σκλάβοι, τους διαβεβαιώνουν τα αφεντικά τους πως νοιάζονται γι΄αυτούς....

Οι μόνοι που έχουν μείνει να διαφέρουν, είναι κάποιοι μοναχικοί λύκοι...

που κανείς δεν ακούει πλέον το κάλεσμα τους.