ΣΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΚΥΛΟΙ.

Κάπου κάπου, επειδή όλα έχουν ειπωθεί, βγάζω από το συρτάρι κάποιο κείμενο από τα παλιά, παρατηρώντας πως όχι μόνο δεν άλλαξε κάτι, αλλά η κατάσταση του ασθενούς έχει επιδεινωθεί αρκετά.

Που είναι το λάθος? Ποιος είναι ένοχος ?

Ο σύγχρονος σκλάβος, εκείνος που δεν χρειάζεται να τον πετάνε στα λιοντάρια για να γλεντήσουν,  δεν υπάρχει λόγος, φοράει μόνος του της αλυσίδες, έχοντας χάσει την ικανότητα να διακρίνει την άθλια κατάσταση του.  Το να απαγορεύεται κάποιος να επιλέγει και να δημιουργεί τις προσωπικές του αξίες και το δικό του τρόπο ζωής χωρίς να τον ενοχλούν οι τύραννοι, καθώς και οι συμμορφωμένοι με τις υποδείξεις  συμπολίτες τον γνώρισα από τότε που γεννήθηκα. Βαπτίστηκα σε μια θρησκεία γιατί έτσι έπρεπε, τρυπήθηκα με  υποχρεωτικά εμβόλια όπως όλα τα παιδιά, ήπια αμφιβόλου ποιότητας γάλατα γιατί αυτά κυκλοφορούσαν, κι όλα αυτά πριν προλάβω καν να μιλήσω και να περπατήσω. Αν οι γονείς μου έκαναν κάτι διαφορετικό π.χ. αν έλεγαν δεν θα τη βαπτίσω το λιγότερο θα γινόντουσαν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι της γειτονιάς.

Η επιλογή του τι θα διδαχτώ στο σχολείο ήταν ξεκάθαρα προκαθορισμένη από ένα σύστημα παιδείας που λειτουργούσε όχι για να εκπαιδεύσει καλλιεργημένους ανθρώπους, αλλά καλές μηχανές παραγωγής.  Οσες φορές έμαθα κάτι περισσότερο ήταν εξαιτίας κάποιου "διαφορετικού" δασκάλου που ψυλλιαζόταν ότι δίψαγα για περισσότερη γνώση και μου έδινε προτάσεις για εξωσχολική μόρφωση, τον οποίο δάσκαλο τις περισσότερες φορές οι καθώς πρέπει συνάδελφοι τον είχαν είτε αποκλεισμένο είτε τον θεωρούσαν γραφικό.

Τα "αγαθά" που έπρεπε να έχουμε σπίτι μας ήταν μια συνεχής πλύση εγκεφάλου από ένα ραδιόφωνο, ή ένα χαζοκούτι αργότερα, που καθόριζε να έχει κανείς γεμάτο το σπίτι του με χίλια δυο άχρηστα αντικείμενα, ανούσια ή και επικίνδυνα, και για τα οποία θα έπρεπε να φάω τα μάτια μου στα θρανία, να σπουδάσω, να βρω μια καλή δουλειά για να μπορώ να έχω λεφτά να τα αγοράζω σε περισσότερες ποσότητες και να γεμίζω με μεγαλύτερη ευκολία τη ζωή μου με σκουπίδια.

Κι αυτό το μάθημα έπρεπε να το μάθω καλά, για να ξέρω να το επαναλάβω και στα δικά μου παιδιά όταν θα τα μάθαινα πως να συμπεριφέρονται μέσα στη "κονσέρβα" σαν υπάκουες σαρδέλες.

Σε όλη αυτή τη προκαθορισμένη διαδρομή, αποφάσισα να μην γίνω καλή μαθήτρια. Κι όπως είχε πει κι ο Μπρεχτ γλίτωνα από τους καρχαρίες αλλά με τρώγανε οι κοριοί. Μόνιμα. Και ποιοι ήταν οι κοριοί? Ούτε η πολιτική ηγεσία του τόπου, ούτε οι ξένοι δυνάστες, ούτε κάποιος παντοδύναμος Θεός. Οι κοριοί ήταν κάτι άχρηστα κοιμισμένα μυαλά , συμμαθητές που κορόιδευαν όποιον ήθελε κάτι περισσότερο να μάθει και τον λέγανε σπασίκλα, φυτό ή αν το πήγαινε πιο πέρα το θέμα ακόμα και λαλημένο.

Ήταν οι συνάδελφοι, οι γείτονες, οι συγγενείς, οι τάχα φίλοι, ο καθώς πρέπει κόσμος που αγωνιζόταν για το τίμιο ψωμί, που στη πλειοψηφία τους,  τρώγανε ο ένας τον άλλον, με ζήλιες, κακίες, μικράνθρωποι βουτηγμένοι μέσα σε πάθη, σε μιζέρια ψυχής, με τα κατώτερα ένστικτά τους να βαράνε κόκκινο συνέχεια, έτοιμοι να αποκλείσουν αυτόν που το έπαιζε πολύ έντιμος, αυτόν που δεν μίλαγε για το ποιος γ@μήθηκε με ποιον, αυτόν που αμφισβητούσε παγιωμένες αντιλήψεις και δεισιδαιμονίες, αυτόν που έβγαζε γλώσσα στο σύστημα.

 

Ήταν ο κακός δάσκαλος, ο φανατικός θρησκευόμενος, ο ποτισμένος με κάποιο κόμμα, ο χουλιγκάνος κάποιας ομάδας, ο φαΐ-σκ@τό και γ@μήσι θαμώνας των τσιφτετελάδικων, ο θεατής των άθλιων ριάλιτυ, πρωινάδικων, μεσημεριανάδικων. Ο έχω θεό μου τις ζάντες του αυτοκινήτου και το γκομενάκι μου. Ήταν ο πελάτης στους προθαλάμους των πολιτικάντηδων. Ο διεφθαρμένος επιστήμονας που εξαργύρωνε τα πτυχία του με καλές λαμογιές ή ο φτωχομπινές γεμάτος απωθημένα και κακίες που με μικροπρέπειες, κομπίνες φτηνιάρικες, απατεωνιές ή λυκοφιλίες προσπαθούσε να τα "κονομήσει"

Οι εμφανείς και οι αφανείς κομπιναδόροι. Και ναι μεν οι εμφανείς μοιάζουν μερικές χιλιάδες αλλά αυτοί οι αφανείς είναι η μεγάλη πληγή. Οι "δήθεν" νομοταγείς πολίτες  που την ανθρώπινη μικρότητα την είχαν ανάγει σε κανόνα συμπεριφοράς. Γιατί ένας κλέφτης θεωρείται κλέφτης, ένας μ@λάκας που μέτραγε ποια θα παντρευτεί ανάλογα με το τι προίκα θα γράψει ο πατέρας της τι ήταν? Νοικοκύρης? Ο χαρτογιακάς που είχε χωθεί με «δόντι» σε κάποια «εξέχουσα» υπηρεσία, εφορία, πολεοδομία, ΔΕΗ, ΟΤΕ και το λοιπό κακό συναπάντημα, και με τον ταπεινό «μισθούλι» σήκωνε κάτι τριώροφα και φούσκωνε τραπεζικούς λογαριασμούς ήταν νοικοκύρης?  Εκείνοι που βάζανε τα μέσα για να περάσει ο κανακάρης στο δημόσιο ακόμα κι αν ήταν άχρηστος, προσπερνώντας ένα παιδί που ίσως άξιζε  παραπάνω ήταν έντιμοι? Εκείνοι που ήταν έτοιμοι μόνιμα να ρουφιανέψουν, να χαφιεδίσουν,να καταγγείλουν ήταν καλοί άνθρωποι? Τα μπουρδέλα λειτουργούν γιατί υπάρχουν πελάτες. Η πρέζα κυκλοφορεί γιατί κάποιος την εμπορεύεται. Η βία , το μίσος φωλιάζεις  στις ψυχές των ανθρώπων γιατί τα «θηρία» θρέφονται από τον ανθρώπινο πόνο.

Ξέρεις, άμα ανοίξω το τεφτέρι και σου αραδιάσω χιλιάδες καθώς πρέπει νομοταγείς πολίτες, πως ακριβώς λειτούργησαν απέναντι στην πατρίδα τους, τους συνανθρώπους, ακόμα και με το τι έκαναν στην ίδια τη φύση, τα ζωντανά που βρέθηκαν στο δρόμο τους, , τι ψάρια θα πιάσουμε? Η κοινωνία που βλέπουμε σήμερα να είναι έτσι εξαθλιωμένη, αμόρφωτη, απολίτιστη, εγκλωβισμένη σε καταστάσεις αθλιότητας, μιζέριας, ξεφτυλίσματος, γιατί είναι μια κοινωνία άρρωστη, που επέλεγε άρρωστους κυβερνώντες και είχε άρρωστες συνήθειες στη ζωή της. Είναι η κοινωνία των κοριών που διαμαρτύρονται τώρα για τους καρχαρίες, αλλά έχουν πριν πληγώσει το στρώμα ο ένας του άλλου με κάθε δυνατό τρόπο και το χειρότερο? Χωρίς καν να αντιλαμβάνονται το χάλι τους. Νομίζοντας πως ήταν καλοί, έντιμοι και νοικοκύρηδες.

Δεν ισοπεδώνω τίποτα. Η κοινωνία των μικρανθρώπων, η κοινωνία του μαρασμού και της πνευματικής στειρότητας είναι από μόνη της ισοπεδωμένη πριν να έρθει οποιοδήποτε μνημόνιο. Έχει επιλέξει να είναι εγκλωβισμένη σε ζωές χωρίς μεγαλείο, χωρίς αρετή, χωρίς αξίες. Είναι μια κοινωνία οκνηρών μυαλών φυλακισμένων μέσα σ΄ενα ψεύτικο κατασκεύασμα, που αρκέστηκαν να το υπηρετούν όπως το βρήκαν, αρκέστηκαν να παίρνουν τις απαντήσεις χωρίς να ρωτάνε και το πλέον άθλιο, αντιπάθησαν και αισθάνθηκαν να απειλούνται από όλους εκείνους που προσπάθησαν να τους ανοίξουν τα μάτια σε κάτι καλύτερο. Κι όταν χρειάστηκε γίνανε χαφιέδες του συστήματος για να συμμαζέψει τους "ανυπότακτους" που επέφεραν διαταράξεις στα ήσυχα νερά του βάλτου. Ξέρεις σε κάθε επίπεδο πόσοι άνθρωποι με αληθινές αξίες, με ταλέντα, με ικανότητες που θα μπορούσαν να προσφέρουν σπουδαία πράγματα ο καθένας στο τομέα του, θάφτηκαν από τους άχρηστους? Πόσα σπουδαία μυαλά καταστράφηκαν ή χτυπήθηκαν χωρίς έλεος από εκείνους που βλέπουμε γύρω μας να πλασάρονται από το σύστημα σαν παραδείγματα γιατί είναι κούφιοι, ακίνδυνοι και βολικοί?

Ο άνθρωπος κουβαλάει μέσα του πολλούς δαίμονες. Κι είναι εύκολο να υποκύπτει συνέχεια στις καλές προσφορές που του κάνουν που είναι και εύκολες και κερδοφόρες. Νοιώθει ασφαλής στο βάλτο. Όμως υπάρχουν και λίγοι άνθρωποι που ξεφεύγουν από αυτό το κανόνα. Κι αφού αυτοί ξεφεύγουν σημαίνει πως υπάρχει έξοδος. Κι αυτή την έξοδο μπορούν να τη βρουν όλοι αν μέσα τους έχει μείνει κάτι ακόμα. Δυστυχώς όμως από ότι φαίνεται αυτοί οι λίγοι άνθρωποι παραμένουν έτσι λίγοι μόνιμα. Λες και είναι κάποια άλλη φυλή που κατά λάθος έχει πέσει μέσα στο υπόλοιπο πλήθος. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ένα μνημόνιο, μια απώλεια εργασίας ή υλικής ευημερίας, δεν είναι αν σήμερα έχουμε να φάμε μέχρι χτες είχαμε να τρώμε μέχρι σκασμού και σήμερα δεν έχουμε.

Το ερώτημα είναι γιατί χτες τρώγαμε μέχρι σκασμού και όχι όσο χρειαζόμασταν. Γιατί δεν ξέρουμε τι αληθινά χρειαζόμαστε. Γιατί μας κυριεύουν τόσο όλα αυτά τα χαιρέκακα δαιμόνια που μας κρατάνε δέσμιους σε ευτελή και επικίνδυνα για τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας πράγματα. Όλα τα υπόλοιπα είναι το ψεύτικο περιτύλιγμα ενός σάπιου πολιτισμού που χρησιμοποιεί τους ανθρώπους σαν μαζικοποιημένες μορφές, ντυμένες με ένα κουστούμι, με ελαφριές παραλλαγές.

Ποιος είναι όμως ο ράφτης? Και τελικά μπορείς να δεις πως τα ρούχα του βασιλιά είναι ψεύτικα ή θα συνεχίζεις να τον χειροκροτάς σαν ηλίθιος. 

Κάποτε πίστευα πως η αριστερά θα φέρει τη μεγάλη αλλαγή. Ήταν όμως κάποια αριστερά που μου είχε περιγράψει ο πατέρας μου και που στη πράξη απείχε από τη πραγματικότητα όπως απείχε ο γείτονας μου ο χριστιανός από τον Χριστό που πίστευε. Κοίταζα κι έβλεπα ανθρώπους να έχουν περίφημες ιδέες και σπουδαία όρεξη ν΄αλλάξουν το κόσμο αλλά σαν να μίλαγαν για κάτι που θα ερχόταν σχεδόν όπως η Αποκάλυψη των Χριστιανών. Εν τω μεταξύ ζούσαν όπως ακριβώς και οι πολιτικοί τους αντίπαλοι οι δεξιοί λέγοντας ένα απλό "σε αυτό το σύστημα ζούμε τι θέλεις να κάνουμε" Λες και μια υποτιθέμενη πανανθρώπινη ιδεολογία που θα αλλάξει από τα θεμέλια το κόσμο μπορεί να γίνει με ανθρώπους που είναι βουτηγμένοι μέχρι το μεδούλι στο σύστημα που πολεμάνε αλλά θα αλλάξουν ως εκ θαύματος μόλις σφυρίξει η έναρξη της επανάστασης.

Μετά αποφάσισα να πιστεύω σε μια αριστερή λύση εντελώς ψυχρά όπως ακριβώς επιλέγεις αν είναι πιο προσιτό το τάδε αμάξι ή το άλλο στα δικά σου μέτρα. Δηλαδή μια ιδεολογία που βασιζόταν ακριβώς στο αξίωμα θα "γυρίσει κι ο τροχός θα γ@μίσει κι ο φτωχός" και τίποτα περισσότερο.  Πολλές φορές ήρθα στη θέση ενός έντιμου χριστιανού που δεν μπορούσε να κατανοήσει που στο καλό είναι η εφαρμογή στους ενορίτες τους όλων αυτών που παπαγάλιζαν. Έτσι κι εγώ βαρέθηκα κάποια στιγμή να βλέπω συντρόφους οι οποίοι είχαν σαν χόμπυ τον ελεύθερο χρόνο τους την επανάσταση και όλο τον υπόλοιπο καιρό λειτουργούσαν  ακριβώς όπως όλα εκείνα που στιγμάτιζαν. Στη ψυχή και στο σώμα.

Το ίδιο συνέβη και με μια άλλη κατηγορία που γνώρισα από κοντά. Το λεγόμενο πνευματικό κόσμο. Εκείνο τον "υπεράνω" Οι περισσότεροι καλά διαβασμένοι αστοί που αντί να τρέχουν σε λαϊκές συγκεντρώσεις και να ανακατεύονται με την πλέμπα, επέλεξαν να περιφέρουν τις ιδέες τους και τις γνώσεις τους σε διάφορα γκαλά με ένα ποτό στο χέρι, ανάμεσα σε όλα τα σούργελα της οικονομικής ελίτ της χώρας που τους εξασφάλιζε μια καλή θεσούλα κάπου για να μελετάνε τις φιλοσοφίες τους πιο άνετα χωρίς ενοχλητικές αγωνίες για το τι θα απογίνουν αύριο. Μάπα το καρπούζι κι εκεί.

Τελικά οι πιο έντιμοι σ΄αυτή τη πορεία μου φάνηκαν οι «ελεύθεροι αλεξιπτωτιστές» όπως συνηθίζω να τους ονομάζω,  οι περιθωριακοί που είχαν ξεφύγει στα δικά τους ευαγγέλια και οι διάσπαρτες μονάδες δεξιά κι αριστερά ανθρώπων που σαν τα αδέσποτα, επέλεγαν να ζήσουν και να λειτουργήσουν με δικούς τους κανόνες χωρίς φίμωτρα και λουράκια , όποιο και να ήταν το κόστος και δεν περίμεναν να τους δώσει κανείς το σύνθημα για να γίνουν αυτό που ο ίδιοι πίστευαν πως είναι σωστό.  Επιστήμονες που λοιδορήθηκαν από το κατεστημένο, καλλιτέχνες που βρήκαν τις πόρτες κλειστές όταν αρνήθηκαν να κάνουν μεταποιήσεις στο έργο τους, πολιτικοί που αποσύρθηκαν έγκαιρα πριν ξεφτυλιστούν, ιδεολόγοι που ζήσαν στο μικρό τους κόσμο αόρατοι και αποκλεισμένοι από τα στημένα κομματικά μαγαζιά, απλοί άνθρωποι που πάλεψαν με την αδικία, συμπαραστάθηκαν στους συνανθρώπους τους, μοίρασαν απλόχερα αγάπη και βοήθεια όπου μπόρεσαν χωρίς ποτέ να πάρουν κανένα αντάλλαγμα.

Κι αυτό είναι τελικά το αντίδοτο στο μαζικοποιημένο εκφυλισμό. Εκείνος που θα φυλάξει τις δικές του Θερμοπύλες τώρα, κι όχι όταν ο καιρός τον καλέσει ή όταν το βολεύει. Εκείνος που δίνει καθημερινά τη μάχη, πέφτοντας, κάνοντας λάθη, αλλά που ξέρει να σηκώνεται και να προχωράει χωρίς φόβο, μόνος χωρίς να ζητάει την έγκριση και την άδεια από ένα περίγυρο αόριστο που δεν ξέρει ούτε τι είναι, ούτε τι θέλει. Ενας καφές που χύθηκε πάνω στο καλογυαλισμένο τετράδιο και προκάλεσε αναστάτωση στο μισονυσταγμένο πλήθος. Μια αδυναμία απάντησης του κατασκευαστή στο επαναστατημένο μηχάνημα που τον ρωτάει  … «και γιατί πρέπει να λειτουργήσω έτσι?»

Ο ΧΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΣΑΣ

 

Ολοι τον γνωρίζουμε. Από τα πρώτα μας χρόνια. Είναι το παιδάκι που δεν γουστάρει η δασκάλα αλλά "βολεύει" γιατί στη ζημιά που έγινε με το σπασμένο βάζο θα ενημερωθεί άμεσα πως ο Γιωργάκης το έκανε. Δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν έγινε 11η εντολή. Ετσι για το ξεκάρφωμα θα ήταν σωστό να υπάρχει το "ου καταδώσεις τον διπλανό σου" Μπορεί μερικά ανθρωπάρια να είχαν φοβηθεί την αιώνια τιμωρία και να μην φόραγαν τη κουκούλα...

Εντάξει υπάρχει η μορφή του Ιούδα, αλλά κι αυτή είναι φτιαγμένη εκ του πονηρού, γιατί συνοδεύεται από 30 αργύρια, διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για τους πεινασμένους. Αλλωστε στη συνείδηση του χαφιέ υπάρχει πάντα η δικαιολογία του βιαστή. Ας πρόσεχε, ας ντυνόταν πιο σεμνά να μην με προκαλούσε. Ας ήταν νομοταγής πολίτης και δεν είχε να φοβηθεί κάτι. Ας συνεργαζόταν με τους Ναζί και όλα θα ήταν ρόδινα. 

Ο χαφιές είναι το δεκανίκι της κάθε τυρανίας. Τον σιχαίνονται αλλά τον καλοπιάνουν. Στη δικτατορία φύτρωνε μέσα στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, στο περίπτερο. Κατέγραφε ποιος πήρε την τάδε εφημερίδα, απλά πραγματάκια, ο χωροφύλακας ήταν ευχαριστημένος κι εκείνος περήφανος που έκανε το καθήκον του. 

Είναι το "δραστήριο" μέλος της "δεν είναι δική μου δουλειά" κοινότητας. Σε μια κοινωνία αποχαυνωμένη, υποταγμένη στη μοίρα της, όπου κάθε έγκλημα εμφανίζει ένα πλήθος κατόπιν εορτής, μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα να ομολογεί, πως κάτι είχαμε δει αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε και τίποτα, εκείνος είναι ο δραστήριος της άλλης όχθης. Δεν είναι αμέτοχος στο έγκλημα, αδιάφορος, νομίζει πως κάνει το καθήκον του, γιατί γι΄αυτόν εγκληματίας είναι ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΚΟΥΕΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.

Ο εκπρόσωπος της μικρόψυχης αντίληψης των πραγμάτων. Ακούει το "κάλεσμα" ΤΗΣ ΣΥΜΟΡΦΩΣΗΣ.  Ενα κάλεσμα που όχι μόνο είναι καθήκον στο σκλάβο, αλλά είναι επίσης κερδοφόρο γιατί ο τύρανος δίνει και λεφτάκια για τις υπηρεσίες. 

Θυμάμαι μια κυρία που ζούσε στη Γερμανία κι έλεγε πως οι αστυνομικοί έχουν λιγότερη δουλειά, γιατί οι ευσυνείδητοι πολίτες καταγγέλουν άμεσα κάτι κακό που βλέπουν. Αν κάνεις μια παράβαση με το αυτοκίνητο δεν χρειάζεται να το αντιληφθεί ο τροχονόμος, αναφέρει τις πινακίδες σου και την παράβαση αυτός που ερχόταν από πίσω. Δηλαδή εκεί δεν είναι χαφιεδισμός αλλά καταγγελια του σωστού πολίτη και είναι και τζάμπα!

Ναι στα "πολιτισμένα κράτη" είναι δείγμα ευσυνειδησίας να καταγγέλεις μια παρανομία, άσχετα αν αυτή περιορίζεται στην αναφορά για μια αποόδειξη που δεν κόπηκε, ή σε κάποιον που πέρασε με κόκκινο. Γιατί μέχρι εκεί σταματάει η συνείδηση. Ο καλός πολίτης που θα δώσει τον ανυπάκουο στον εκπρόσωπο της εξουσίας, δεν ασχολείται με τα παρακάτω. Τα αφεντικά του θα κάνουν κάθε είδους έγκλημα, κάθε είδους αισχρότητα αλλά αυτά αν πας να τα ανατρέψεις, δεν είσαι πια καταγγέλων την ανομία, αλλά επικίνδυνος επαναστάτης, οπότε κινδυνεύεις άμεσα από τους.... χαφιέδες! Οπότε περιορίζονται στην καταγγελία του Γιωργάκη που έσπασε το βάζο....

Γιατί στις καλά τακτοποιημένες κοινωνίες, η σαπιλα, η διαφθορά, η αδικία, η ασυδοσία της εξουσίας, η εξαθλίωση των δούλων, τα εγκλήματα, οι βασανισμοί, οι εκτελέσεις, είναι πάγιες τακτικές, που σχηματίζουν την περίφημη κανονικότητα. Ο χαφιές ζει στην περιορισμένη οπτική των πραγμάτων. Εκείνη που του επιτρέπει να μην νοιώθει ενοχές γιατί απλά ήθελε να βγάλει λίγα λεφτάκια χωρίς κόπο. 

Στο κάτω κάτω της γραφής, οι συνέπειες της πράξης του στη σημερινή εποχή δεν θα είναι η εκτέλεση στο τοίχο μερικών ανυπάκουων ατόμων, θα είναι απλά η πληρωμή ενός προστίμου. Ε και τι έγινε, αφού κλέφτες είναι. Κλέφτες θα καταδίδει τώρα, άρα όλα καλά. 

Και αφού είναι όλα καλά γιατί θα υπάρχει ανωνυμία προς το κοινό, θα προστατευεται δηλαδή το όνομα του "καλού πολίτη"?  Αλήθεια αυτός που θα καταγγείλει τον χαφιέ, κερδίζει κάτι?

Κι όπως λέει κι ένα τραγούδι....

Γιατί μέσα στην Αθήνα, κλωνοποιημένη πείνα θα θερίσει εμάς.
Κι όλοι θα χτυπούμε κάρτα για να πιούμε μια κανάτα, Όχι βρε αδερφέ.
Δε βαστάει η ψυχή μου να ελέγχεται η ζωή μου από ένα χαφιέ.

ΟΙ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΑΜΟΡΦΩΤΟΙ

 

Οι αμόρφωτοι μορφωμένοι. Παιδιά με 2 και 3 πτυχία που ανοίγουν τα μάτια έκπληκτα όταν τους ρωτάς για ένα συγγραφέα, ένα βιβλίο, μια ταινία που άφησε κάποτε εποχή, μια προσωπικότητα της ιστορίας, γενικές πληροφορίες σημαντικές από όλη την ανθρώπινη πορεία που δεν σχετίζονται με το πτυχίο τους, με το μικρόκοσμο της οικογένειας τους, με τις πληροφορίες που τους παρέχει το χαζοκούτι και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας είναι βούτυρο στο ψωμί των τσαρλατάνων που κατέχουν τα ηνία στις καίριες θέσεις εξουσίας, είναι βούτυρο στο ψωμί τους γιατί μπορούν με μεγάλη άνεση να φτιάξουν τα κοπάδια όπως τα θέλουν, να τα ελέγχουν, να τα φουσκώνουν με ότι βλακεία επιθυμούν, να τα φοβίζουν, να τα εκβιάζουν, να τα ξεφτιλίζουν.

 Δημιουργώντας μια «ξύλινη παιδεία» κατευθυνόμενη η οποία περιορίζεται σε εκείνο το επίπεδο που θα χρησιμεύσει να περάσει κάποιος «τις επίσης ξύλινες εξετάσεις» για να αποκτήσει ένα πτυχίο περιορισμένης γνώσης, κατόρθωσαν αυτό που είναι το ζουμί της δύναμης να αφαιρέσουν από τα παιδιά την ικανότητα κριτικής σκέψης. Δεν είναι τυχαία η απορία που τόσος κόσμος εξέφρασε με την ευκαιρία της πανδημίας  που ζήσαμε όλοι μας. Μα καλά οι γιατροί θεωρούν όλα αυτά λογικά?

Δεν υπήρχε λογική, αλλά ένα δόγμα. Ένα αποφασίζουμε και διατάζουμε με φερέφωνα γιατρούς που παρουσίαζαν κάποιες σελίδες βιογραφικό, άρα «αυτοί ξέρουν» Είκοσι εννέα κατασκευαστές ενός παγκόσμιου πειράματος υπέδειξαν πως πρέπει να γίνει. Είναι η εποχή που «ειδήμονες αναγνωρισμένοι και με τεράστια προσωπικά οφέλη, μπορούν να «γλιστράνε» σαν δηλητηριώδη φιδάκια μέσα στα μυαλά τρομοκρατημένων και σαστισμένων όχλων.

Ποιοι αντιστέκονται ακόμα σε κάθε απάτη? Οι «περίεργοι μαθητές» Εκείνοι ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ ΣΑΦΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. Δεν μπορείς να πεις σε έναν άνθρωπο που ακόμα διατηρεί την ικανότητα κριτικής σκέψης, ο γάιδαρος πετάει, πρέπει να έχεις σοβαρά επιχειρήματα, που δεν ξεφεύγουν από την λογική, να έχεις αποδείξεις και να μην υπάρχει υποψία πως μπορεί ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΙΖΕΣΑΙ για να λες ψέματα. Κανένας τίτλος πτυχιακός, κανένα βραβείο, δεν εξασφαλίζει ότι ΕΙΣΑΙ ΗΘΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ.

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ.

Την κριτική σκέψη. Το πλούτο της γνώσης. Την δυνατότητα της φαντασίας, της δημιουργίας, την μαγεία του να απορροφάς άπειρα υλικά, να τα επεξεργάζεσαι, να χτίζεις το προσωπικό σου κήπο, την προσωπική ταυτότητα… Είναι τραγικό το πόσο αμόρφωτα στη πλειοψηφία είναι τα νέα υποτίθεται μορφωμένα παιδιά. Είναι τραγικό πόσο αμόρφωτη προχωράει η κοινωνία γενικότερα, εγκαταλειμμένη στα χέρια μιας εντελώς άψυχης και ανούσιας παιδείας, στα χέρια γελοίων υπαλληλίσκων της κατευθυνόμενης ενημέρωσης, σε μια αγορά εργασίας κομμένη και ραμμένη στα πρότυπα λειτουργίας πολυεθνικών και τραπεζικών ομίλων. Μια μάζα που στο βασίλειο της πληροφορικής και όχι της πληροφορίας, σιγά σιγά οδηγείται στην ευνόητη κατάληξη του να λειτουργεί σε 0-1…

Οι παλιές γενιές δεν είναι μόνο, πως γευτήκανε καλύτερες τροφές, πως ανέπνευσαν καθαρότερο αέρα, πως κολυμπήσανε σε ομορφότερες θάλασσες, πως καήκανε κάτω από φιλικότερους ήλιους, είναι πως είχαν την ευκαιρία άσχετα αν υπήρχε εκμετάλλευση,  ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ μια ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ.  Με σάρκα και αίμα. Η ευτυχία και η δυστυχία είχαν προσωπικότητα. Άσχετα από το επίπεδο μόρφωσης ή όχι, γύρω μου γνώριζα ανθρώπους έξυπνους. Σπίρτα. Ναι η σπιρτάδα αυτή που δεν χρησιμοποιήθηκε σωστά έγινε λαμογιά, κουτοπονηριά, ατομισμός. Όμως γινόταν συνειδητά. Ξεχώριζε κάποιος τον γελοίο, τον καραγκιόζη, τον απατεώνα, το λαμόγιο, αλλά επειδή τον βόλευε συνεργαζόταν μαζί του, εν γνώση σου πως λειτουργεί για προσωπικό συμφέρον με αθέμιτα μέσα . Σήμερα βλέπει τον ίδιο μ@λάκα αλλά δεν μπορεί να διακρίνει πως πρόκειται για κοινό απατεώνα, ή ακόμα και μέρος μιας συμμορίας επικίνδυνης, κι επειδή τον πλασάρουν σαν κάτι σπουδαίο τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης   τον ακολουθούν…

Οι προηγούμενες γενιές δεν είχαν πέσει ακόμα σε λήθαργο, υπήρχαν σημάδια εγρήγορσης,  γι΄αυτό και οι συμμορίες  που εξουσίαζαν τον τόπο φρόντισαν να τις γεμίσουν με προκλήσεις, να τις ταΐσουν πλουσιοπάροχα, να χαϊδέψουν τα αυτιά καλά εκπαιδευμένοι λαοπλάνοι , να δώσουν ότι χώραγε το μάτι κι η κοιλιά για να μην τους εκνευρίσουν κι έχουμε προβλήματα… τις τωρινές γενιές απλά, ακόμα και υπολειμμένοι στο νου, ασήμαντα ηλίθια ανθρωπάκια, πλασάρονται σε θέσεις εξουσίας και ενημέρωσης και  τις ταΐζουν με σανό. Φτάνει και περισσεύει και κοστίζει λιγότερο.

Άλλωστε δεν είναι εύκολο να αντιστραφεί αυτή η κατάντια, γιατί τα παιδιά θα έπρεπε να ξεκινήσουν να διαβάζουν, να διαβάζουν πολύ κάθε είδους βιβλία, έξω από τα καθορισμένα από το σύστημα, το πρόβλημα είναι πως σιγά σιγά χάνεται η ικανότητα να διαβάσει κάποιος ένα βιβλίο, που να μην είναι ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΦΟΡΜΑ. Δυστυχώς η ίδια η ζωή που έχουν ετοιμάσει για τις επόμενες γενιές είναι ΜΙΑ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΣΟΥ ΛΕΝΕ.

Όμως φύλακες της γνώσης θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Πάντα υπήρχαν.

Κι όταν η απάτη θα ξεσκεπάζεται και οι ένοχοι θα γκρεμίζονται από τους χάρτινους θρόνους τους, θα υπάρξουν «δάσκαλοι» για την επανεκκίνηση, τότε που στα ψεύτικα είδωλα θα εμφανιστεί η αηδιαστική γύμνια τους.

Η ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

 

Και πότε άραγε δεν ήταν θρησκευτικοί οι πόλεμοι? Τι είναι αυτό που συμφέρει τους τυράννους και ΠΕΙΘΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ να μισούν, να είναι έτοιμοι για πόλεμο, να δολοφονούν χωρίς ενοχές? Σε κάθε ανθρώπινο σφαγείο κρύβεται μια συμμορία που μετράει κέρδος και εξουσία, και ένας όχλος που θυσιάζεται για μια ΠΙΣΤΗ.

Ποια ήταν η διαφορά του ελληνικού πνεύματος? Δεν είχε θεούς αφέντες. Δεν είχε θεούς που επιθυμούσαν ΔΟΥΛΟΥΣ. Οι θεοί για τους έλληνες ήταν ΦΙΛΟΙ. Η πατρίδα μας έχει μια "προίκα" μοναδική, που δεν συγκρίνεται ούτε με τα περιεχόμενα των παγκόσμιων ταμείων που είναι γεμάτα με αιματοβαμμένο χρήμα, ούτε με τις στρατιές φανατικών αλαφιασμένων όχλων που ζητούν αίμα και εκδίκηση.

Η Ελλάδα ήταν ο ύμνος ελευθερίας του ανθρώπινου πνεύματος. Ο δημιουργός του ανθρώπινου ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Το υψηλότερο σημείο που μπορεί να φθάσει ο ανθρώπινος νους που βρίσκεται σε σύμπνοια με την φύση, το σύμπαν, τα μυστήρια της δημιουργίας, την δίψα για να τα ανακαλύψει.

Ο ελληνικός πολιτισμός είναι Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ του μισάνθρωπου στοταδισμού που έχει επιβληθεί με ποτάμια αίμα στους λαούς, αφαιρώντας τους το δικαίωμα να ζήσουν πέρα από το συνεχή φόβο μιας αόρατης τιμωρίας. Οι έλληνες ήταν λάτρεις της ζωής, σε αντίθεση με τους τρομοκράτες θανατολάγνους τυράννους που έχουν φυλακίσει το πλανήτη σε ένα ιστό δηλητηριώδη, κι έχουν καταντήσει τους ανθρώπους ανίκανους να διεκδικήσουν ακόμα και τα υποτυπώδη αυτονόητα δικαιώματα ελευθερίας.

Οδηγούν την ανθρωπότητα σε ένα νέο αιματοκύλισμα, ίσως το μοιραίο από την αρχή της ιστορίας της γιατί θέλουν να βάλουν τέλος ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Σε εκείνον τον άνθρωπο που κάποιοι θεοί σήκωσαν στα δυο πόδια και του ζήτησαν να στέΚει με το κεφάλι ψηλά για να ατενίζει την απεραντοσύνη του σύμπαντος Εκείνον τον άνθρωπο που του δώρισαν τη φλόγα της ψυχής για να περπατάει ελεύθερος στη ζωή και το θάνατο.

Η σπίθα καίει ακόμα στο ρημαγμένο τόπο. Αιώνες προσπαθούν να τη σβήσουν κι αυτή καίει εκεί, με πείσμα για να φυλάξει την ανάμνηση ενός θαυμαστού κόσμου και που χρειάζεται ένα δυνατό φύσημα για να λαμπαδιάσει πάλι και να διαλύσει χωρίς έλεος το σκοτάδι.

Δεν μπορούν να σβήσουν αυτή τη σπίθα γιατί είναι βαθιά δεμένη με την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου, είναι ο φύλακας της πιο αρχαίας γνώσης που έχει ποτίσει τις πέτρες. Για να την σβήσουν θα πρέπει να καταστρέψουν κάθε κόκκο ελληνικής γης, γιατί ακόμα και στο μικρότερο κόκκο άμμου, είναι γραμμένη η ανθρώπινη ιστορία και ακόμα κι αν μείνει ένας άνθρωπος πάνω στη γη, θα λάβει το μήνυμα βαδίζοντας δίπλα στην αθάνατη θάλασσα.

Σαν έλληνες δεν είμαστε ΠΙΣΤΟΙ, σαν καλά εκπαιδευμένα σκυλιά οποιουδήποτε Θεού.

Κι όποιος δεν μπορεί να νοιώσει το δέος της θαυμαστής κληρονομιάς και δεν αγωνιστει να διαφυλάξει τις διδαχές του σπουδαιότερου πολιτισμού που γνώρισε το ανθρώπινο είδος, ας ψάξει να βρει σε ποια πατρίδα ανήκει κι ας συνεχίσει το δρόμο του με τους εκείνους που βλέπουν τις ανθρώπινες κοινωνίες σαν ανθρωποσφαγεία προς τέρψη των χασάπηδων που ορίζουν τις τύχες τους.

Ας αναρωτηθούμε επί τέλους γιατί η Ελλάδα ήταν ο ΣΤΟΧΟΣ που χτυπήθηκε αλύπητα από ορδές κάθε είδους τυράννων και σήμερα ακόμα σκλαβωμένη, σέρνεται στην τελική εκτέλεση. Τι γνωρίζουν τελικά οι δεσμοφύλακες και έχουμε ξεχάσει εμείς, παραδομένοι στην ασχήμια, εδώ στην χώρα που δίδαξε με κάθε τρόπο την ομορφιά της ζωής? Στη χώρα που ζούσαν ερωτευμένοι Θεοί και άνθρωποι μαζί?

Δεν αναγνωριζω ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ σε παιχνίδα πολέμου αλλοδαπών.

Νοιάζομαι γι΄αυτό το απειλητικό σύνεφο που έχει σκεπάσει το τόπο μας και σύντομα θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις ολέθριες συνέπειες των επιλογών των αλλοδαπών που κυβερνούν αιώνες τώρα τη πατρίδα μας και που είναι ύβρις το γεγονός και μόνο πως παριστάνουν τους έλληνες.

ΑΝ ΣΑΣ ΡΩΤΑΝΕ ΜΕ ΠΟΙΑΝΟΥ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΣΤΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑΤΕ, ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

 

Κάποιοι γελούν με τις ιστορίες συνομωσίας περί μεγάλης θυσίας σε κάποιον αιμοδιψή θεό. Το πρόβλημα δεν είναι τι πιστεύεις εσύ ή εγώ, αλλά τι πιστεύουν εκείνοι που κρατάνε το μαχαίρι του θυσιαστηρίου στο χέρι. Ένα μεγάλο σφάλμα που κάνουν οι άνθρωποι που θέλουν να πιστεύουν τον εαυτό τους σαν λογικό και μεταφράζουν σαν παράνοια οτιδήποτε δεν μπαίνει στη δική τους σφαίρα είναι πως ακριβώς λόγω αυτής της βεβαιότητας, έχουν μεγάλα κενά στη μελέτη του πολέμου των κόσμων, μια ιστορία που συμβαίνει χιλιάδες χρόνια.

Στην ταινία ένατη πύλη ο νεαρός – λαμόγιο που δεν πίστευε τίποτα, και γέλαγε με τα κορόϊδα που πλήρωναν για να ικανοποιήσουν την τρέλα τους,  έψαχνε βιβλία σχετικά με τον διάβολο (όπως του είχε αναθέσει ο μεγιστάνας που ήθελε εκείνο το συγκεκριμένο βιβλίο που θα τον βοηθούσε να καλέσει τον «αφέντη» του, άσχετα με αν υπήρχε τελικά ο διάβολος ή όχι), και στάματησε να γελάει όταν συνειδητοποίησε πως ο μεγιστάνας ήταν αδίστακτος και έτοιμος να θυσιάσει οποιονδήποτε τον εμπόδιζε να φθάσει στο στόχο του.

Την ανθρωπότητα κυβερνούν παράφρονες ή γνώστες μιας αλήθειας που δεν γνωρίζουν οι απλοί άνθρωποι? Μπορεί να συμβαίνει το ένα ή το άλλο. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, αυτοί ΠΙΣΤΥΕΟΥΝ. Η ματωμένη κόμισσα Μπάθορυ, πίστευε πως το αίμα από νεαρές παρθένες θα την βοηθήσει να μην γεράσει και θυσίασε ένα μεγάλο αριθμό ανυποψίαστων κοριτσιών για να κάνει το μπάνιο της!

Οι ιεροεξεταστές, είχαν γίνει οι εκπρόσωποι ενός αιμοδιψή θεού που ζητούσε την φριχτή τιμωρία όσων δεν ήταν απόλυτοι δούλοι στο θέλημα του. Εξαφάνισαν μέχρι και τις άμοιρες τις γατούλες, τις έκαψαν πιστεύοντας πως είναι εκπρόσωποι του Σατανά!

Ολοι οι πόλεμοι και οι μεγάλες σφαγές της ανθρωπότητας έγιναν κάτω από θρησκευτικά λάβαρα, όπου οι πιστοί του ενός θεού έσφαζαν τους πιστούς του άλλου. Η πατρίδα μας , ο αρχαίος μας κόσμος, γνώρισε όλη τη φρίκη της βαρβαρότητας του θρησκευτικού φανατισμού.

Και τα παραδείγματα, «φωτισμένων» προφητών που οδήγησαν τα πλήθη σε αιματοχυσίες, που βασάνισαν και δολοφόνησαν αθώους ανθρώπους, δεν τελειώνουν ποτέ μέχρι σήμερα. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι ο εκλεκτός λαός επί της γης. Πως έχουν δικαίωμα πάνω σε όλη την ανθρωπότητα γιατί είναι εκείνοι που κάποιος αδίστακτος θεός έχει μιλήσει μαζί τους.

Το αν είναι αλήθεια έχει λίγη σημασία, ΤΟ ΟΤΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΑΝ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, αυτό είναι που θα κατευθύνει τις πράξεις τους είτε το πιστεύουμε εμείς είτε όχι. Το αν υπάρχουν θεοί βάρβαροι που εξουσιάζουν την ανθρωπότητα μέσω των πιστών υπηκόων τους, ή αν απλά άπληστοι, μεγαλομανείς, παράφρονες κατέχουν όλο το πλούτο και τη δύναμη και θέλουν να γίνουν οι ίδιοι θεοί, και στις δύο περιπτώσεις η αντίληψη είναι η ίδια.

Οι όχλοι είναι σαν κατσαρίδες στα μάτια τους, δημιουργούν λέσχες, στοές, μυστικές εταιρείες, οργανώνουν τελετουργίες, μελετούν αρχαία κείμενα προφητών και μάγων, κάνουν επικλήσεις που απαιτούν αίμα και πόνο. Νοιώθουν ηδονή με το συναίσθημα παντοδυναμίας. Βλέπουν τους ανθρώπους που δεν ανήκουν στο «αίμα τους» σαν ανόητους πιθήκους.

Επειδή όμως πίσω από κάθε αυταπάτη, υπάρχει κάποια αλήθεια που ακόμα κι αν δεν την πιστεύεις θα συνεχίσει να υπάρχει, κάποια στιγμή ο δήμιος μπορεί να παραπατήσει και το τσεκούρι να καρφωθεί στο δικό του λαιμό.

Ζούμε σε μια γενικευμένη παράνοια και ασυδοσία, με μια κυβέρνηση που δρα σε κάθε επίπεδο σαν νόμιμος εκπρόσωπος ενός 18% (ίσως και λιγότερο) του λαού, έχει λάβει πληρεξούσιο για όλα να ενεργεί αντί ημών, και μοιάζει σαν να ακολουθεί μια εντολή και μόνο, ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΜΕ, με κάθε τρόπο. Μετά τη φτωχοποίηση, τις φωτιές, τις πλημμύρες, το γενικό ξεπούλημα, την είσοδο από γη και θάλασσα εκατοντάδων χιλιάδων αλλοδαπών, τώρα μας κρέμασε τις σημαίες ενός από τους δύο προαιώνιους αντιπάλους, επιλέγοντας με ποια πλευρά είμαστε χωρίς φυσικά να μας ρωτήσει.

Η μόνη προτεραιότητα που δεν έχουν ποτέ είναι Η ΕΛΛΑΔΑ. Το κράτος που χειραγωγεί τους υπνωτισμένους πολίτες να θεωρούν φασίστα όποιον σηκώνει το εθνικό λάβαρο, γέμισε τον τόπο με λάβαρα επιβεβαιωμένων φασιστών και μας καλεί τι? Να θυσιαστούμε αν χρειαστεί, με το να μετατραπούμε σάκος του μποξ όλων των οργισμένων που θα ζητούν εκδίκηση (πολύ λογικό) για ένα έγκλημα πολέμου που συντελείται μπροστά στα μάτια μας?

Οπότε μην γελάτε σαν ηλίθιοι όταν ακούτε θεωρίες για το ποιος κυβερνάει αυτό το κόσμο και αν υπάρχουν κάποιες υπερ-κόσμιες οντότητες που τον διατάζουν να διαπράξει εγκλήματα. Αρκεί αυτός που κυβερνάει να το πιστεύει, εμείς περισσεύουμε. Έχουμε πληθώρα κλώνων Τορκεμάδα που ονειρεύονται κυνήγι μαγισσών και πληθώρα «εκλεκτών» που μετράνε τις γραμμές αίματος για να εξοντώνουν χωρίς τύψεις τους υπόλοιπους.

Κάθε μέρα τα όρνια τσιμπολογάνε τα σπλάχνα μας. Μήπως είναι καιρός να σπάσουμε τις αλυσίδες?