Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΙΜΟ.

 

Η πρώτη πράξη «ανυπακοής» που θυμάμαι στη ζωή μου, ήταν πολύ παλιά, ήμουν στη 2^α δημοτικού, ένα μικρό ήσυχο κοριτσάκι, καλό παιδί, καλή μαθήτρια, αλλά είχα τις «παραξενιές μου». Όταν κάτι δεν μου ενέπνεε εμπιστοσύνη, όταν κάτι ένοιωθα πως δεν μου αρέσει, δεν υπήρχε περίπτωση κάποιος να με πείσει να το κάνω, ούτε με τον ωραίο ούτε με τον άσχημο τρόπο.

Θυμάμαι σαν τώρα εκείνη τη μέρα, πήγα ήσυχη στο σχολείο μου, όπως κάθε πρωί αλλά βρέθηκα μπροστά σε κάτι καινούργιο.. στην αυλή είχαν στρωθεί μερικά θρανία, πίσω από αυτά ήταν άνθρωποι με άσπρες μπλούζες και πάνω στα θρανία ήταν διάφορα πράγματα σαν αυτά που είχε η μαμά στο φαρμακείο του σπιτιού (βαμβάκια, οινόπνευμα, κλπ.)

Μετά από λίγη ώρα κατάλαβα, όπως μας είπαν οι δάσκαλοι, πως όλα τα παιδάκια θα περνάγαμε από εκεί, και οι καλοί γιατροί θα μας έκαναν ένα μικρό τσίμπημα στο μπράτσο που δεν θα πονάγαμε και θα ήταν για να μας προστατέψει από κάποια αρρώστια. Τα παιδάκια μπήκαν όλα στη σειρά κι αυτό το θέαμα που είδα με τρόμαξε. Άλλα έκλαιγαν, άλλα ήταν φοβισμένα, η απόφαση που έπρεπε να πάρω ήταν άμεση. Κρύφτηκα στις τουαλέτες όλο το πρωινό.. Κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι πως ήμουν εκεί ούτε είχα δώσει παρουσία το πρωί, οπότε το πολύ πολύ να νόμιζε η δασκάλα πως δεν είχα έρθει σχολείο…

Η διαδικασία κράτησε όλο το πρωί κι εγώ εκεί κρυμμένη, μακριά από κάτι που δεν ήθελα να κάνω. Μακριά από όλα τα άλλα παιδάκια που περίμεναν στην ουρά με το μπράτσο απλωμένο…

Μην φανταστείτε πως στη συνέχεια της ζωής μου εξελίχθηκα σε κάποιο άτομο που ήταν ενάντια στα εμβόλια ή πήγαινε κόντρα στην επιστήμη της υγείας, ίσα ίσα που τρέφω μεγάλο σεβασμό για τους ανθρώπους που την υπηρετούν με ευσυνειδησία, και τηρούν τους όρκους που έδωσαν, απλά τώρα συνειδητοποιώ πόσο φυσική ήταν η απόφαση μου, να μην εμβολιαστώ με κάτι που ΕΠΕΒΑΛΑΝ εκείνοι που δεν θα τους εμπιστευόμουν ούτε τη φύλαξη της κατσαρίδας που τριγυρίζει στην αυλή μου.

Η λέξη «αρνητής» και «αντιεμβολιαστής» είναι ότι πιο σιχαμένο έχουν εφεύρει στο γνωστό παιχνίδι τους «διαίρει και βασίλευε». Προσθέτοντας και το «ψεκασμένος» ήθελαν το κοπάδι εκτός από ένα συναίσθημα οργής, να έχει το δικαίωμα να γελοιοποιεί όσους τόλμησαν να αναρωτηθούν τι είναι όλο αυτό το αίσχος που συμβαίνει γύρω μας. Όλους εκείνους που θεωρούν ότι ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ. Εμβολίαζαν το κοπάδι και την ίδια στιγμή του έλεγαν πως ενώ ήταν εμβολιασμένοι κινδύνευαν από τους ασυνείδητους που δεν έχουν εμβολιαστεί.. Έφθασαν οι δύστυχοι άνθρωποι που τους έχουν κάνει το μυαλό κιμά, να φοβούνται ακόμα κι όταν είχαν αρρωστήσει οι ίδιοι ακόμα και τριπλοεμβολιασμένοι εκείνον που δεν είχε τρυπηθεί, χωρίς να μπορούν να συνειδητοποιήσουν ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ.

Κυκλοφορούν άνθρωποι οι οποίοι έχουν  τρυπηθεί 3 και 4 φορές με μάσκα, γάντια, φοβισμένοι, καχύποπτοι και αν τους πλησιάσεις λέγοντας πως είσαι ανεμβολίαστος, με αρνητικό τεστ (αφού όσοι δεν έχουν τρυπηθεί συνεχίζουν να κάνουν τεστ, ενώ είναι και αισθάνονται απόλυτα υγιείς) να βρίζουν ή να φεύγουν μακριά γιατί θεωρούν αυτόν τον «ανυπάκουο» δημόσιο κίνδυνο… Γιατί έχουν πιστέψει ακόμα κι αυτό το παραλογισμό, πως ένα άτομο υγιές, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ, κάπου μέσα του μπορεί να φέρει αυτό το τέρας το οποίο ξαφνικά θα απλώσει τα πλοκάμια του και θα μας φάει.

Στο γραφείο μου έχουν κάνει ΟΛΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΟΣΕΙΣ. Εχουν αρρωστήσει στη συνέχεια ΟΛΟΙ ΑΠΟ 3 ΚΑΙ 4 ΦΟΡΕΣ. Κάθε εβδομάδα κάποιος είναι άρρωστος, είτε ελαφριά είτε πιο βαριά. Κάθε πρωί με κοιτούν με νόημα και επαναλαμβάνουν «θα έρθει και σειρά σου» λες και το εύχονται.

Γνώρισα όλο αυτό το καιρό την απαξίωση από ανθρώπους που θεωρούσα φίλους και με θεωρούσαν αξιόλογο άτομο. Ξαφνικά έγινα ανόητη, ασυνείδητη, επικίνδυνη. Πέρασα τους χειμώνες καθισμένη σε ένα παγκάκι μέσα στο κρύο με ένα καφέ στο χέρι, αποκλεισμένη από ταβέρνες, καφετέριες, καταστήματα. Υποχρεωμένη μέχρι σήμερα να τρυπάω τη μύτη μου ξανά και ξανά κάθε εβδομάδα γνωρίζοντας πιο θα είναι το αποτέλεσμα αφού ένας ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, την παραμικρή αδιαθεσία να έχει το αισθάνεται… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΩΣΗ, ΜΟΛΥΝΣΗ, ΦΛΕΓΜΟΝΗ,  ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑ.

ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΕΤΑΔΩΣΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΝ ΔΕΝ ΦΤΕΡΝΙΣΤΩ, ΒΗΞΩ, ΑΦΗΣΩ ΚΑΠΌΙΑ ΥΓΡΑ, ΣΤΑΓΟΝΙΔΙΑ, ΑΙΜΑ, ή ότι άλλο τα αγγίξει και αγγιχτεί ο ίδιος στο πρόσωπο, στο στόμα, στα μάτια, στις τουαλέτες… Τι στο διάολο ξεχάσατε όλα όσα έχετε μάθει από μικρά παιδιά?

ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΦΟΡΤΩΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ AIDS π.χ. Αλλά και πάλι και σ΄αυτήν  περίπτωση σαν α συμπτωματικός φορέας θα έπρεπε να σας γ@μίσω για να κολλήσετε….

Το πρόβλημα είναι πως όπως βλέπουμε στην ανθρωπότητα έχει απλωθεί ένα νέο σύνδρομο. Εκείνο της «επίκτητης πνευματικής ανεπάρκειας». Ανίατη ασθένεια, χωρίς φαρμακευτική υποστήριξη…

Και ναι, ξέρω, πολλοί που θα διαβάσουν αυτή την ανάρτηση, ίσως μου ευχηθούν επίσης να την πατήσω. Κυκλοφορώ 3 χρόνια τώρα με 4 ΜΜΜ την ημέρα, έχω έρθει σε επαφή ΣΤΕΝΗ 4 ΦΟΡΕΣ, την μία με ασθενή μέσα στο σπίτι μου με τον οποίον ήμουν μαζί 10 μέρες στη καραντίνα και τον περιποιόμουν. Μάσκα φορούσα μόνο στα ΜΜΜ επειδή δεν ήθελα να φάω το πρόστιμο. Επίσης είμαι καπνίστρια. Και δεν είμαι μικρό κοριτσάκι. Ναι, κάποια στιγμή μπορεί να έρθω αντιμέτωπη με το τερατάκι ίσως και να αρρωστήσω βαριά ή ελαφριά δεν ξέρω.

ΕΣΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΟΥ

ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΤΙΣ ΑΗΔΙΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΣΑΠΤΕΙΣ?

Η αυτοδιαχείριση του σώματος είναι ιερή. Αλλιώς είσαι ένα σφαχτό που κάθε χασάπης μπορεί να σε τεμαχίζει όποτε γουστάρει. Υπάρχουν κανόνες που πρέπει να γίνονται σεβαστοί για να μην επιβαρύνει κάποιος τους συναθρώπους του. 

ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΠΙΤΙ.

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΔΙΔΟΜΕΝΗ ΝΟΣΟ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΠΙΤΙ.

Να μας προσδιορίσουν εκ νέου οι νέου τύπου επιστήμονες τι είναι μεταδιδόμενο. Γιατί με την κορώνα έχουμε ξεχάσει και όσα ξέραμε. Απαγόρεψαν μέχρι και το υποβρύχιο ψάρεμα και το κολύμπι, μας πρήξανε το μυαλό να μας πείσουν πως αυτός ο συγκεκριμένος ιος ΚΟΛΛΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ. Περνάς στο δρόμο μόνος σου και αν δεν φοράς μάσκα μπορείς να κολλήσεις.... Ακόμα και οι φυματικοί που φτύναν αίμα, είχαν τους δικούς τους κοντά να τους περιποιούνται, να τους παρηγορούν, να τους φροντίζουν, σε αντίθεση με τους χιλιάδες ανθρώπους που έσβησαν μόνοι τους σε ένα ψυχρό δωμάτιο νοσοκομείου, χωρίς ποτέ να μάθουν οι δικοί τους άνθρωποι, τι τους συνέβει εκτός από μια ψυχρή ανακοίνωση κι ένα σφραγισμένο φέρετρο....

Οταν πρέπει όμως να αποφασίσεις αν θα υποβληθείς σε κάποια ιατρική πράξη, σε κάποιο χειρουγείο, σε μια θεραπεία, ή ακόμα κι αν επιθυμείς να ζήσεις ή να πεθάνεις είναι ΙΕΡΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να αποφασίσεις ο ίδιος και κανένας άλλος. Το να παραδώσεις το σώμα σου σε κάποιον επειδή σε απειλεί, σε αναγκάζει, είναι μια άλλη πτυχή του νταβατζή με τη πουτ@να του. 

 

 

  

ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ.

Αυτά που θα γράψω παρακάτω, απευθύνονται σε όσους μπορούν να τα αισθανθούν, μερικοί ίσως σκεφθούν πως κάτι δεν πάει καλά στο μυαλό μου. Δεν με ενδιαφέρει. Επίσης θα μπορούσα να σοκάρω πολλούς φίλους αφηγούμενη μόνο απλά όσα έχω ευτυχήσει να δω σαν ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΟΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΩΝ, αλλά δεν θέλω να το κάνω, για ένα πολύ απλό λόγο. Δεν χρειάζεται κάποιος να μάθει τι κάνει κάποιος άλλος, τι έζησε, τι σκέφτεται. Αρκεί να κοιτάξει μέσα του, και να ζητήσει τις απαντήσεις και αν το μέσα του δεν είναι απλά ένα δεμάτι άχυρα, αλλά ουσία ζωντανή θα μάθει. 

Γύρω μας διαδραματίζεται Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ. Είναι ακριβώς οι στιγμή που πρέπει επί τέλους να πάρουμε θέση, σε ποια πλευρά αυτού του πολέμου είμαστε. Ο πόλεμος δεν είναι μεταξύ κάποιων χωρών, δεν είναι ανάμεσα σε διαφορετικές θρησκείες, φυλές ή ιδεολογίες. Ο πόλεμος που διεξάγεται αυτή τη στιγμή έχει ένα μόνο σκοπό. ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. 

Αφουγκραστείτε γύρω σας τι ακριβώς συμβαίνει. Ενας συνεχής βομβαρδισμός ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ. Ειδήσεις με αποτρόπαια εγκλήματα. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας, τέρατα. Μανάδες, πατεράδες που κακοποιούν τα παιδιά τους. Ανήλικα παιδιά που βιάζονται, βασανίζονται, δολοφονούνται. Συνεχώς ασταμάτητα, προωθείται η ιδέα ΠΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ που καλύπτεται από ένα προσωρινό μανδύα πολιτισμού. Πως ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΕΡΑΤΑ.

ΟΧΙ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ από αυτό. Αν η γενίκευση "μαζί τα φάγαμε" προσπαθούσε να καλύψει την ασυδοσία, την απληστεία, την κλοπή και τα εγκλήματα που διέπραξαν εναντίον της πατρίδας μας οι συμμορίες των τυράννων που λυμαίνονται αυτή την ευλογημένη γη, και να παρομοιάσει τον καρχαρία που κατασπαράζει χωρίς οίκτο το θύμα του, με το πρόβατο και να το γεμίσει ενοχές γιατί τρώει χορτάρι, αυτή η νέα επίθεση είναι Η ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ.

Και όχι, δεν το εννοώ όπως οι στημένες θρησκείες παπαγαλίζουν με υποσχέσεις παραδείσου και κόλασης. Εννοώ το κακό και το καλό στην ουσία της ύπαρξης, την ουσία που είναι φτιαγμένα τα ΤΕΡΑΤΑ και την ουσία που είναι φτιαγμένοι ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Δεν είναι οι άνθρωποι ικανοί για το κακό, είναι ανίκανα τα τέρατα να διαπράξουν το καλό. Στην αιώνια μάχη συγκατοικούμε, έχουμε την ίδια μορφή, κατοικούμε στον ίδιο πλανήτη, συμμετέχουμε στις κοινωνίες που ζουν μέσα στην απόλυτη άγνοια του τι πραγματικά συμβαίνει, αλλά για το καλό υπήρχε ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΣ ΦΑΡΟΣ. 

Σε όποια κατάσταση να βρεθεί ένας άνθρωπος. ότι και να περάσει, ότι εμπόδια ή παγίδες να μπουν στο δρόμο του, χωρίς καν να έχει εκπαίδευση, καθοδήγηση, ή βοήθεια ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο ΕΜΨΥΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Οπως ένα παιδί που κόβεται ο ομφάλιος λώρος αλλά γνωρίζει πάντα τη μάνα του, και νοιώθει αγάπη κάθε φορά που είναι κοντά της, έτσι και η  ψυχή ενσαρκωμένη μπορεί να μοιάζει κομμένος ο λώρος σύνδεσης της με το συμπαντικό θαύμα, αλλά η μνήμη, η αυθόρμητη αγάπη για τη δημιουργία, η ΚΑΛΩΣΥΝΗ, Η ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ, που αγκαλιάζει τη ζωή, ΤΟ ΔΕΟΣ ύπαρξης που νοιώθει με τις προσωρινές της αισθήσεις, ΕΙΝΑΙ Ο ΦΑΡΟΣ. 

Αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι σφυροκοπούνται ανελέητα, με κάθε τρόπο, μέσο, τεχνική, όπλα από τα τέρατα που θέλουν να μετατρέψουν (ακόμα μία φορά ) τον πλανήτη σε θεατράκι τρόμου και τους κατοίκους σκλάβους υποταγμένους σε κάθε ανωμαλία, διαστροφή της φύσης. Τα τέρατα διαπράττουν τερατογεννέσεις. Οι άνθρωποι γεννάνε ανθρώπους.

Δεν μπορείς να μισήσεις επειδή κάποιοι σου λένε πως είσαι ικανός να το αισθανθείς. Δεν μπορείς να δολοφονήσεις επειδή κάποιοι λένε πως είσαι ικανός να το διαπράξεις. Δεν μπορείς να κλέψεις, να εκμεταλλευτείς, να βασανίσεις, να εκτελέσεις γιατί κάνουν έτσι οι πολλοί. Ο φάρος σου είναι εκείνο που πολλές φορές σε έχει φέρει σε αδιέξοδο και λυπημένος σκέφτεσαι.. γιατί είμαι έτσι? Γιατί νοιώθω τόση θλίψη ενώ οι υπόλοιποι είναι αδιάφοροι? Γιατί πονάει μέσα μου κάτι όταν νοιώθω όλη αυτή την ανθρώπινη δυστυχία ενώ άλλοι καταφέρνουν ακόμα και να κερδίζουν από αυτήν?

Γιατί ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΤΕΡΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Γιατί έχεις μια ψυχή που γνωρίζει μόνο την ομορφιά των άπειρων κόσμων και δεν μπορεί να κατανοήσει την μικρότητα, την εμπάθεια, τη ζήλεια, το μίσος, ΤΟ ΚΑΚΟ που φωλιάζει σε όσους δεν έχουν ή την έχουν εκτελέσει στην ικανοποίηση μιας ανούσιας εφήμερης πραγματικότητας. 

Για τα παιδιά που προσπαθούν να τα μεταλλάξουν σε ανθρωποειδή χωρίς αισθήματα, χωρίς ήθος, χωρίς νόημα ζωής, και που ακόμα είναι πολύ αδύναμα μπροστά στα θηρία, άναψε το ΦΩΣ σου και φώτισε το δρόμο τους για να σώσεις από την άβυσσο όσο πιο πολλά μπορείς.