ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!

Mια παλιά δημοσίευση με ανανεωμένες τις ευχές μου γιατί ακόμα ότι και να κάνουν

Οι ψυχές είναι ελεύθερες να βρουν το δρόμο τους.

Ιανουάριος 2013 (γράφτηκε)

ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΤΟΥΣ.

Λένε πως τη πρώτη του χρόνου οι άνθρωποι δίνουν τις περισσότερες υποσχέσεις στον εαυτό τους για κάποια αλλαγή που θέλουν κάνουν επάνω τους. Από τη 1η του χρόνου θα σταματήσω να καπνίζω (δεν μπορώ να φανταστώ πόσοι καπνιστές για 1 ή 2 μέρες σταμάτησαν να καπνίζουν και πόσοι το τήρησαν) Θα χάσω τόσα κιλά. Επειδή η πρωτοχρονιά δεν πέφτει πάντα δευτέρα πρέπει να είναι και οι μόνες δίαιτες που δεν ξεκίνησαν "από δευτέρα" Θα. Η πρωτοχρονιά θα μπορούσε να ονομαστεί και η παγκόσμια ημέρα του ΘΑ.

Οι υποσχέσεις αυτές στη πλειοψηφία αθετούνται μετά τη πάροδο μερικών ημερών. Είναι μικρή σπίθα επίδειξης προσωπικής πειθαρχίας που εξανεμίζεται μόλις αρχίσει και μας λείπει η υπό κατάργηση συνήθεια. Γιατί οι συνήθειες μας είναι η επιφάνεια. Η επιδερμίδα μας. Κι οι υποσχέσεις μας είναι απλά επιδερμικές. Τις περισσότερες φορές δεν ξέρουμε καν τι μας οδηγεί να επαναλαμβάνουμε κάτι που ενοχλεί τη ζωή μας. Δεν ξέρουμε ποια είναι η βαθύτερη αιτία που μας οδήγησε να αποκτήσουμε αυτή τη συνήθεια, αυτό το τρόπο ζωής, αυτή την ευκολία να συμβιβαζόμαστε με πράγματα που δεν μας κάνουν τελικά ούτε χαρούμενους,  ούτε καλύτερους, ούτε σοφότερους, ούτε υγιέστερους.

Ίσως η καλύτερη υπόσχεση που θα μπορούσαμε να δώσουμε στους εαυτούς μας είναι καταρχήν να συμφιλιωθούμε με αυτό που είμαστε και στη συνέχεια να προσπαθήσουμε να φτάσουμε σε αυτό που θα μπορούσαμε. Σ΄αυτή τη συμφιλίωση ίσως ανακαλύψουμε τα προσωπικά μας δεδομένα για το τι είναι ωραίο και τι είναι άσχημο. Τι είναι καλό και τι κακό. Γιατί έτσι όπως έχουμε καταντήσει ακόμα και οι υποσχέσεις μας είναι κατευθυνόμενες προς τη περίφημη "κοινή λογική" Του ανθρώπου που είναι υπάκουος στην αντίληψη της πλειοψηφίας.

Κι όταν τυχαίνει αυτή η αντίληψη να ξεφεύγει από αυτό που στ΄αλήθεια θέλουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι όσες και υποσχέσεις να δώσουμε για να της μοιάσουμε θα είναι ξένες στο σώμα μας και στο πνεύμα μας και θα συνεχίζονται αδιάκοπα οι παρενέργειες από τη λάθος θεραπεία όσα και φάρμακα να αλλάζουμε.

Με λίγα λόγια  η ευχή μου? Μη κοιτάξεις πια έξω. Κοίτα μέσα σου. Τι υπάρχει, τι φωνάζει, σε τι δρόμους σε καλεί η δική σου ιστορία. Ακόμα περισσότερο όταν αυτή η φωνή δεν τηρεί τις προϋποθέσεις που αναγράφονται στο εγχειρίδιο του καλού παπαγάλου, Μπορεί να σε καλεί να τα αλλάξεις όλα ή να μην αλλάξεις τίποτα. Κάθε πρώτη του χρόνου τσεκάρουμε ποιος μας έκανε ποδαρικό για να ξέρουμε αν είναι γουρλίδικος ή όχι. Ποδαρικό στη ζωή μας μπορεί να κάνει μόνο εκείνος που του ανοίξαμε τη πόρτα. Ήταν αυτός που πραγματικά θέλαμε?

Ο καινούργιος χρόνος θα είναι στ΄αλήθεια αλλιώτικος αν κόψουμε το κάπνισμα, αν αδυνατίσουμε, αν σταματήσουμε να τρώμε τα νύχια μας, αν αγοράσουμε επί τέλους το τάδε πράγμα που ονειρευόμαστε, αν..αν..αν... ενώ όλη μας η ζωή θα είναι φυλακισμένη στα ίδια κάγκελα που μας κρατάνε μέσα?  Γιατί ένα τσιγάρο, ένα πιάτο καλύτερο φαΐ και μερικά μπιχλιμπίδια να γεμίζουν τις μέρες είναι ακριβώς οι συνήθειες που ελπίζουν να έχουν οι φυλακισμένοι. Δεν είναι ντροπή επιβάλλεται. Είναι οι απολαύσεις στα κελιά.

Αυτοί όμως που αποφασίζουν να δραπετεύσουν ξέρουν πως για να σκάψουν το τοίχο δεν χρειάζονται να εστιάσουν σ΄αυτά που έχουν, αλλά να βρουν αυτά που τους λείπουν. Ένα εργαλείο για να σκάψουν το τοίχο. Υποσχόμαστε λοιπόν αυτή τη χρονιά να βρούμε τα εργαλεία για την απόδραση. Και κάτι μου λέει πως όποιος το καταφέρνει όλα όσα ήξερε σαν καλό ή κακό θα είναι ασήμαντα μπροστά στην ευτυχία της ελευθερίας. Η καλή χρονιά, η υγεία, η ευτυχία, η αγάπη, η ομορφιά περνάνε μέσα από το δρόμο της ελευθερίας.

Καλή λευτεριά λοιπόν σε όποιον θέλει να πολεμήσει για χάρη της. Καλή χρονιά σε όλες τις ελεύθερες ψυχές, να βρουν το δρόμο τους. Να φτάσουν στην Ιθάκη τους.

ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥΣ.

Παρακολουθούσα μια παλιά σειρά, και ξαφνικά σταμάτησα την εικόνα σε μια συγκεκριμένη φράση που είπε κάποιος... ''Ο φόβος τους μικραίνει το κόσμο σε μέγεθος που να μην ξεπερνά τους εαυτούς τους''. Είναι εκείνες οι φράσεις κλειδιά που κλείνουν μέσα τους όλες τις απαντήσεις που προσπαθούσες να βρεις...

Ναι, οι βδέλλες που ρουφάνε εδώ και πολύ καιρό τη ζωή μας, έχουν μικρύνει σε επικίνδυνο βαθμό το ανάστημα μας. Το παιχνίδι της παγκόσμιας τρομοκρατίας δεν αφαιρεί πλέον τα υλικά αγαθά που οι περισσότεροι αγωνιούσαν για την απώλεια τους. Αφαιρεί την ικανότητα του ανθρώπου να δει κάτι περισσότερο πέρα από τον αρχέγονο φόβο του θανάτου.

Δεν ξέρω αν υπήρξε ποτέ πόλεμος στην ανθρώπινη ιστορία που να θρήνησε τόσα θύματα χωρίς να έχει κηρυχτεί η έναρξή του. Το πιο συγκλονιστικό είναι πως αυτός ο πόλεμος, ο πιο ύπουλος, ο πιο καταστροφικός για την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, είναι ένας πόλεμος που σιγά σιγά αφαιρεί όλη την ουσία της ζωής και αφήνει ερείπια που δεν μπορούν στ΄αλήθεια να προχωρησουν ένα βήμα πιο πέρα από το χώρο που καταλαμβάνει η σόλα των παπουτσιών.

Πόσες φορές δεν μιλήσαμε για την συντέλεια... πόσες φορές νομίσαμε πως γλυτώσαμε και δεν ήρθε τελικά, κι όμως η συντέλεια ήρθε. Στο άμεσο μέλλον κάθε χρόνος θα αφαιρεί πλέον όχι ένα ή δυο πραγματάκια από τη ζωή μας. Θα καταργεί ολόκληρη κατηγορία. Κάποιο πρωί θα ξυπνήσεις και θα δεις πως όλα εκείνα που θεωρούσες δεδομένα θα είναι απαγορευμένα πλέον. Και θα υπάρχουν ένα σωρό μπούρδες που θα σου λένε για πιο λόγο ακριβώς το έκαναν. Κι εσύ θα λες, ε ..για να το λένε έτσι θα είναι.

Μπορώ φτιάξω έτσι στο πόδι ένα τεράστιο κατάλογο με πράγματα, συνήθειες, επιθυμίες, όνειρα που θα εξαφανίζονται και θα απαγορεύονται δια ροπάλου, και μάλιστα, με τη βοήθεια εκατοντάδων βιβλίων επιστημονικής φαντασίας, μπορώ να αφήσω τη φαντασία μου αχαλίνωτη.

Θα γίνεται σιγά σιγά και θα σου κάνουν αρκετές πρόβες πριν από το κάθε κομμάτι που θα σου κόβουν. Θα σου πλασάρουν κάποια νέα σενάρια φόβου, για να είσαι συνέχεια τρομοκρατημένος και μέσα στο θολωμένο μυαλό.... τσακ θα φεύγει κι ένα κομμάτι. Θα προσπαθείς να καταλάβεις από πότε ξεκίνησε η κάθε νέα σου συνήθεια αλλά δεν θα θυμάσαι. Θα νομίζεις πως όλα είναι κανονικότητα. 

Κάποια πρωινά θα ξύνεις τη κούτρα... και θα αναρωτιέσαι «δε θυμάμαι, είχα κάποτε πόδια?....μπα, μάλλον δεν είχα θα συμπεραίνεις» «Κι εκείνα τα παπούτσια στη ντουλάπα ποιανού είναι?...» Του συγκατοίκου θα σου φωνάζει μια φωνή. «μα..είχα συγκάτοικο?» Δεν θυμάσαι θα σου ξαναλέει η φωνή. Τρελός είσαι? «Οχι, βέβαια τον θυμάμαι» θα λες βιαστικά μην σε πάρουν στραβά! Αρα τα παπούτσια είναι του Μήτσου κι εσύ δεν είχες πόδια ποτέ. Σωστά? Πολύ σωστά.

Τα λόγια είναι πολύ φτωχά πλέον.

Οι προσπάθειες απόδρασης από τις βδέλλες ανύπαρκτες.

Μοναδική ελπίδα, οι ανένταχτοι περικυκλωμένοι. Ένας, δέκα, εκατό... να σηκωθούμε από τα κελιά, όσο ακόμα μπορούν να ανοίγουν οι πόρτες και να σχεδιάσουμε μια νέα ζωή. 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ? ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΠΟΥ ΚΛΕΨΑΝΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...

Ας δούμε και την παγκόσμια καρτέλα κρουσμάτων ιου και πόσοι από το κρούσματα δυστυχώς δεν τα κατάφεραν.

Νόσησαν 250 εκατομύρια και θάνατοι 5,2 εκ. Δηλαδή 244.800.000 κρούσματα τον πέρασαν.

Οι αριθμοί αυτοί είναι για ένα διάστημα από Ιανουάριο 2020 μέχρι Νοέμβριο 2021 δηλαδή 22 μήνες? 

Να σημειώσουμε πως η ισπανική γρίπη είχε 50 εκ.θύματα μέσα σε 6 μήνες - 

Η ασιατική γρίπη είχε 2 εκ.θανάτους την χρονιά 1957-1958 

 και στην γρίπη του Χονγκ Κονγκ 68-69, 1 εκ. θάνατοι

(δεν μπορώ να φανταστώ πόσοι ήταν οι νοσούντες στην πραγματικότητα γιατί ούτε τεστ στη μυτούλα έκανε κανείς, ούτε δηλωνόντουσαν όλα τα κρούσματα. Η μητέρα μου έλεγε πως στο σπίτι πέρασαν όλοι τη γρίπη - 5 άτομα, την ασιαστική  αλλά κανένας δεν τους δήλωσε πουθενά, ούτε πήγαν στο νοσοκομείο για εξετάσεις). Οταν ξέσπαγε μια μεγάλη γρίπη, ο κόσμος ήξερε πως αν είχε  40ρια πυρετό, πνευμονίες, γαστρεντερίτιδες και πολλά άλλα σοβαρά συμπτώματα, είχε ΠΙΘΑΝΑ, την γρίπη που κυκλοφορούσε. Και ναι φοβόντουσαν πάρα πολύ, γιατί άκουγαν γύρω τους ανθρώπους που κατέληγαν με επιπλοκές, κυρίως πνευμονίες, και πολλούς άλλους που πάλευαν πολύ καιρό με τις επιπτώσεις της γρίπης. 

Η τακτική που ακολουθούσαν ήταν να παλεύουν οι γιατροί με όποια φαρμακευτική αγωγή είχαν και διάφορες οδηγίες, να ανακουφίζουν τον άρρωστο, να προσέχουν για επιπλοκές και να περιμένουν να κάνει το κύκλο ο ιος. 

Πολλές φορές μου επιτέθηκαν επειδή ΤΟΛΜΗΣΑ να παρομοιάσω αυτό τον ιο με γρίπη, λες και η γρίπη είναι παιδική χαρά και όσοι την πέρασαν ήταν σαν να κάνουν περίπατο. 

Επίσης το κράτος ακόμα και όταν θέριζαν οι γρίπες, δεν λάμβανε κανένα μέτρο, παρά μόνο κάτι σποτάκια του είδους πλένουμε τα χεράκια και προσέχουμε, τη δε καταγραφή των κρουσμάτων από που τη συγκρίνουμε με τη σημερινή κατάστασ?. Θυμάται κάποιος από εσάς, να είχε κάνει ποτέ τεστ για να δεί αν έχει τον τάδε ιο? μείνατε ποτέ καραντίνα γιατί είχατε γρίπη? σαν κατέγραψαν πουθενά σαν κρούσμα όταν αρρωστήσατε?

 Νομίζω πως ο άνθρωπος στη κατάσταση τρόμου, εκείνου του απόλυτου φόβου πως κάτι θα του συμβεί, εκτός από τη λογική χάνει και τη μνήμη. 

Γιατί δεν εστιάζουν και  στα 244 εκ. που πέρασαν τον ιο και σώθηκαν αντί για τα 5 εκ.που δυστυχώς έχασαν τη μάχη? Να δώσουν ένα ίχνος αισιοδοξίας στο κόσμο, αντί να τον τρομοκρατούν συνέχεια? 

Πόσο μεγάλο κακό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο σώμα εκατομυρίων ανθρώπων, μόνο και μόνο γιατί λαμβάνει ο εγκέφαλος τους συνέχεια μηνύματα τρόμου, πόνου, θανάτου? Και σε αυτά προστίθεται η απομόνωση, ο φόβος για τον συνάνθρωπο ή ακόμα και το μίσος, η απαγόρευση μικρών καθημερινών συνηθειών που ανακούφιζαν κάπως το άγχος της ύπαρξης…

Παρακολουθώ ανθρώπους και μάλιστα σε μεγαλύτερες ηλικίες, οι οποίοι νομίζεις πως γεννήθηκαν χθες και είναι tabula rasa σε σχέση με ότι έχει συμβεί στη προηγούμενη ζωή τους. Εχουν διαγράψει ότι ήξεραν, ότι εμπειρίες είχαν στο παρελθόν από αρρώστιες, από διάφορα χτυπήματα της ζωής που τα πέρασαν με θάρρος, με το κεφάλι ψηλά, και μοιάζουν να είναι πλέον από κάποιο εύθραυστο υλικό, γυάλινοι που τρέμουν πως ακόμα και με τη παραμικρή πίεση θα ραγίσουν, θα γίνουν θρύψαλα….

Αναρωτιέμαι τι θα είναι ο κόσμος, που θα κατοικείται από τα σημερινά παιδιά που ένας ολόκληρος αδίστακτος μηχανισμός, τα μετέτρεψε σε δυστυχισμένους υποχόνδριους... με τον τρόμο του θανάτου να συντροφεύει τα όνειρα τους, εκείνα τα όνειρα που θα έπρεπε να έχουν μόνο χαρά, ελπίδα και ομορφιά. 

 

ΣΤΟ ΚΕΛΙ - ΑΝΑΡΧΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

 

Πήρα τον κακό το δρόμο και την εύκολη ζωή, ήρθα κόντρα με το νόμο ξαφνικά ένα πρωί...

Μια αυλή που στο κέντρο της έχει μια λεμονιά καταπράσινη, γεματη καρπους. Κάπου ψηλά ανάμεσα στα τσιμεντένια κουτιά ένα κομμάτι ουρανός. Στο ένα δωματιο το ασυμπτωματικό κρούσμα, στο άλλο δωμάτιο η ασυμτωματική επαφή. Ανάμεσα ένας αόρατος τοίχος φόβου. Ερχονται κατ΄ευθείαν στο μυαλό, όσα σου έχουν χώσει με το φτυάρι 2 χρονια, και λες δεν μπορεί, μάλλον, ίσως, υποθέτω.. είμαι άρρωστος. Διάφορες φωνές γεμίζουν την ατμόσφαιρα. Εικόνες από σύριγγες, γάζες, αίματα, σωλήνες, ανθρώπους που υπέφεραν μόνοι, στην απόλυτη μοναξιά και πέθαναν χωρις ενα χέρι να τους δωσει ενα χάδι. Εικόνες από άλλους που δεν υπέφεραν τίποτα αλλά η ψυχή τους βυθίστηκε σε ένα ποτάμι τρόμου. Αλλους που αγνόησαν τα πάντα, δεν πίστεψαν τίποτα και το μόνο που τους συντροφεύει είναι η ευχή των τρομαγμένων "θα ερθει και η δική σου ωρα". Αλλους που ένοιωσαν μια στιγμιαία ανακούφιση πριν τους πάρουν πάλι το χαλί από τα πόδια, πως έκαναν το καθήκον τους απλώνοντας ήσυχα το μπράτσο. 

Ατελείωτες μέρες ζωής θυσιασμένες στο βωμό της αρρώστιας. Μια αρρώστια που εξαφάνισε κάθε άλλο φόβο. Εξαφάνισε κάθε άλλη ευκαιρία για συζήτηση για σκέψη. Πήρε έτσι χωρις κόπο, την ανθρώπινη κοινωνία σαν ενα ύφασμα χύμα και το έραψε ακριβώς στα μέτρα της, χωρίς να αφήνει ούτε ένα μικρό στριφωματάκι να χωρέσει έστω μια βελονιά διαφορετικότητας. Μια ανθρώπινη κοινωνία που έμαθε να ανέχεται κάθε ανοησία, κάθε ψέμμα, κάθε βιασμό στο σώμα της, σαν να ήταν από πάντα έτοιμη να γίνει το θύμα σ΄ένα απόλυτα σαδιστικό παιχνίδι. Ηταν σαν να είχε μοναδικό όνειρο να είναι ο δούλος κάποιου αφέντη και μόλις δέχτηκε το κάλεσμα, άρπαξε τις αλυσίδες και κλειδώθηκε χωρίς καν να χρειαστεί να παρέμβει ο δεσμοφύλακας. 

Αλλοι το ονόμασαν ομαδική ψύχωση, άλλοι φυσική συμπεριφορά σε ένα ανίκητο εχθρό, άλλοι κράτησαν τα λογικά τους, αλλά το άμορφο πλήθος τους χτύπαγε από κάθε μεριά, εκτοξεύοντας πάνω τους την ασχήμια της παράνοιας. Δεν μπορούσε κανείς να ξεφύγει, παρά μόνο αν μεταμόρφωνε τον εαυτό του, όπως τον ήρωα στον ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ, που δεμένος με τα πιο απάνθρωπα δεσμά, κατάφερε να αφήσει τη σάρκα του παιχνίδι στα χέρια των βασανιστών του, κι εκείνος ταξίδεψε εκεί που κανείς δεν θα μπορούσε να τον φτάσει. Οι τύραννοι που δεν μπορούν να ονειρευτούν σκοπό άλλο δεν έχουν παρά να κλέψουν τα όνειρα των ανθρώπων όπως ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ. 

Αυτό που ζούμε είναι η εκπαίδευση στην κοινωνία την μετα ανθρώπινη, όπου τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.. μαθαίνουμε να είμαστε ο μοναδικός κάτοικος ενός κελιού χωρίς κάγκελα γιατί δεν χρειάζονται. Είμαστε ο ισοβίτης που γερασμένος και με χαμένο το μυαλό από χρόνια και χρόνια φυλακής, βλέπει τη πόρτα του κελιού ανοικτή, αλλά δεν βγαίνει... γιατί δεν έχει ιδέα τι να κάνει εκεί έξω. Δεν θυμάται πως είναι η ζωή, δεν θυμάται αν κάπου είναι το σπίτι του, αν ζουν ακόμα οι άνθρωποι που αγαπούσε, δεν θυμάται πως είναι να αναπνέεις ελεύθερος και μένει εκεί να κοιτάζει τη πόρτα χωρίς επιθυμία να βγει..

Η αρρώστια υπάρχει, όπως αύριο θα υπάρξει κι άλλη μεγάλη φρίκη, και μεθαύριο κι άλλη μια ακόμα, όπως σε ένα βιντεο παιχνίδι. Μόνο που δεν είσαι ο πρωταγωνιστής, εισαι ο στόχος. Ο στόχος που πάνω του πετάνε τα βελάκια τους άνθρωποι διεστραμένοι με μηδενική ενσυναίσθηση. Σειριακοί δολοφόνοι που βασανίζουν με επιμέλεια το θύμα τους. Μαθαίνεις σιγά σιγά στα χέρια τους πως όσο αντιστέκεσαι τόσο πιο πολύ θα πονέσεις, ενώ αν μείνεις ήσυχος μπορεί και να μάθεις να απολαμβάνεις τις δοκιμασίες. Αρκεί να λες ΝΑΙ.

Είναι περίεργο τι ιδέες μπορεί να προκαλέσει η θέα μια λεμονιάς.

Μια κλειστή μικρή αυλή χαμένη στη τσιμεντούπολη.

Ενας εγκλεισμός για το τίποτα.

Ενας φόβος χωρίς αιτία.

Μια υποψία θανάτου με τη ζωή να οργιάζει ελεύθερη. 

Τρέμεις τη διασωλήνωση, την ανάσα που χάνεται, τη μοναξιά ενός θαλάμου με λευκές μπλούζες, τους αγαπημένους που μπορεί να τους κάνεις κακό, την αδυναμία να τα βγάλεις πέρα με ένα αόρατο θηρίο, τρέμεις μήπως η κάθε σου απόφαση σου στοιχίσει τη ζωή, μεταφράζεις κάθε τι με γνώμονα τις επαναλαμβανόμενες απειλές των δεσμοφυλάκων. 

Εχεις σκεφθεί που θα οδηγήσει όλο αυτό? Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει αυτό το σαδιστικό παιχνίδι?

Εχεις σκεφθεί πως έχεις να κάνεις με ανώμαλους, που όταν τα δώσεις όλα, κάνεις τα πάντα, για να σωθείς, θα ανακαλύψεις πως τίποτα δεν έσωσες γιατί τα έχασες όλα?

Υπάρχει κάτι πολύτιμο που δεν το διαφημίζει το κουτί προπαγάνδας που έχεις τοποθετήσει σε κάθε γωνιά του σπιτιού. Λέγεται μυαλό και είναι ένα πολύπλοκο σύστημα νευρώνων που ΚΑΝΕΙΣ δεν θα επιτρεποταν να μπει μέσα, αν δεν εσύ δεν του άνοιγες τη πόρτα.  Εχουν χτίσει ένα τερατωδες οικοδόμημα, που βασίζεται όλο στην ασυδοσία να παραβιάζουν συνέχεια αυτή τη πόρτα, από την ώρα που ανοίγεις τα μάτια σου σ΄αυτό το κόσμο. 

Δεν μπορείς να τους εμποδίσεις να μπαίνουν. Μπορείς όμως να τους επιβάλλεις να φύγουν. Απειλώντας τους με μια φράση που δεν μπορούν να ανεχτούν και σεληνιάζονται. ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. 

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ

 

Το κείμενο που μετέφρασα εδώ https://comedonchisciotte.org/il-grande-reset-per-principianti/

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ 

Οι αγρότες έχουν πάρει βάρος και αναπαράγονται!

Ωχ όχι!

Τι είναι η «Μεγάλη επαναφορά»;

Το Great Reset είναι ένα διεθνώς συντονισμένο έργο που διαθέτει τεράστιους οικονομικούς πόρους, είναι εξαιρετικά φιλόδοξο και καθοδηγείται από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές και τους σημαντικότερους χρηματοδότες στον πλανήτη, με τη συνεργασία κρατικών φορέων και ΜΚΟ. Ουσιαστικά είναι ένας συνδυασμός επιστημονικής φαντασίας των αρχών του 20ου αιώνα, ειδυλλιακών σοβιετικών αφισών, της εμμονής ενός διαταραγμένου και παιχνιδιάρικου λογιστή και μιας ενημερωμένης, ψηφιακής έκδοσης του "Manifest Destiny".

Το επιστημονικό σκεπτικό για τη Μεγάλη Επαναφορά είναι ότι, χάρη στην τεχνολογία, ο πλανήτης έχει γίνει μικρός και το οικονομικό μοντέλο της άπειρης επέκτασης έχει αποτύχει, αλλά, φυσικά, οι σούπερ πλούσιοι θέλουν να συνεχίσουν να παραμένουν εξαιρετικά πλούσιοι και επομένως χρειάζονται ένα θαύμα. μιας άλλη φούσκα, συν ένα χειρουργικά ακριβές σύστημα για τη διαχείριση αυτού που αντιλαμβάνονται ως «περιορισμένους πόρους τους». Έτσι, λαχταρούν απεγνωσμένα μια φούσκα που παρέχει νέα ανάπτυξη από τον αέρα - κυριολεκτικά - ενώ, την ίδια στιγμή, προσπαθούν να κάνουν τους πολίτες να σφίξουν τη ζώνη τους, μια προσπάθεια που ξεκίνησε με "τροποποίηση συμπεριφοράς", που σημαίνει αλλαγή νοοτροπίας των δυτικών σε υψηλότερα επίπεδα διαβίωσης και ελευθερίας

Ο ψυχολογικός λόγος για τη Μεγάλη Επαναφορά είναι ο φόβος της απώλειας του ελέγχου της ιδιοκτησίας, του πλανήτη. Υποθέτω ότι, εάν έχετε δισεκατομμύρια και μετακινείτε τρισεκατομμύρια, η αντίληψή σας για την πραγματικότητα μπορεί να είναι λίγο περίεργη και τα πάντα στη Γη να φαίνονται σαν μια μυρμηγκοφωλιά που υπάρχει για εσάς. Μόνο μυρμήγκια και αριθμοί, και τα υπάρχοντά σας.

Ως εκ τούτου, ο πρακτικός στόχος της Μεγάλης Επαναφοράς είναι η βαθιά αναδιάρθρωση της παγκόσμιας οικονομίας και των γεωπολιτικών σχέσεων με βάση δύο υποθέσεις: μία, ότι κάθε στοιχείο της φύσης και κάθε μορφή ζωής είναι μέρος του παγκόσμιου αποθέματος (που διαχειρίζεται μέσω της τεχνολογίας από το υποτιθέμενο ευνοϊκό κράτος, το οποίο, με τη σειρά του, ανήκει σε ορισμένους υπερδισεκατομμυριούχους που έγιναν ξαφνικά φιλάνθρωποι) και, δύο, ότι όλος αυτός ο κατάλογος πρέπει να λαμβάνεται αυστηρά υπόψη: καταγεγραμμένος σε μια κεντρική βάση δεδομένων, αναγνώσιμος από σαρωτή, εύκολα αναγνωρίσιμος και διαχειριζόμενος από τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιώντας τις πιο πρόσφατες "επιστήμες". Ο στόχος είναι η αποτελεσματική καταμέτρηση, διαχείριση και έλεγχος όλων των περιουσιακών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, σε πρωτοφανή κλίμακα, με πρωτοφανή ψηφιακή ακρίβεια, ενώ τα αφεντικά συνεχίζουν να ηγούνται μιας ύπαρξης χρυσής, απολαμβάνοντας τεράστιες εκτάσεις παρθένου φύσης, που έχει αδειάσει από τους άχρηστους αγρότες και το απρόβλεπτο τους. Ο κόσμος του βασιλιά είναι πολύ πιο προβλέψιμος και ειρηνικός όταν το χάος της ανθρώπινης υποκειμενικότητας τίθεται υπό έλεγχο μια για πάντα.

Επιπλέον, ως δυνητικά ανταποδοτικό μπόνους, πολλά από αυτά τα «περιουσιακά στοιχεία» υπό τον αυστηρό έλεγχό τους μπορούν επίσης να μετατραπούν σε νέα χρηματοοικονομικά μέσα και στη συνέχεια να ανταλλάσσονται. Συνέχισε το παιχνίδι!

Με άλλα λόγια, είναι μια «αποτελεσματική» παγκόσμια φεουδαρχία, η οποία προχωρά πολύ πιο μακριά από τον μεσαιωνικό αδελφό της, επειδή ο σαρωτής βλέπει τα πάντα: κάθε άτομο, κάθε ορυκτό και κάθε μεμονωμένο φρούτο μπορούν να επισημανθούν ψηφιακά και να εντοπιστούν. Σε αυτό το πλαίσιο, κάθε άνθρωπος έχει μια λειτουργία που δεν πηγάζει από το μυστήριο της ζωής ή από την εσωτερική του κλίση, αλλά από την ΑΙ δασκάλα στην αποτελεσματικότητα και στην υπηρεσία του βασιλιά. Στην ιδανική περίπτωση, οι άνθρωποι μπορούν να πειστούν ότι αυτό είναι καλό για αυτούς (ή είναι απαραίτητο για να είναι ασφαλείς, βλέπε "Ιχνηλάτηση επαφών") και ότι αυτό είναι η πρόοδος και η ευτυχία, αλλά αν όχι, υπάρχουν άλλοι τρόποι. από την κλασική βία, στις εικονικές φυλακές, μέχρι τα «χάπια της ηθικής».

Η μεταρρύθμιση πρόκειται να διαταράξει όλους τους τομείς της ζωής σε πλανητική κλίμακα: κυβέρνηση, διεθνείς σχέσεις, οικονομικά, ενέργεια, τρόφιμα, φάρμακα, θέσεις εργασίας, πολεοδομικός σχεδιασμός, ακίνητα, επιβολή του νόμου και ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις - και ξεκινά με την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο σκεφτόμαστε τον εαυτό μας και τη σχέση μας με τον κόσμο. Ειδικότερα, το απόρρητο είναι ένα τεράστιο αγκάθι στη συλλογική πλευρά των "μεγάλων επαναρυθμιστών" μας και, ακριβώς τη στιγμή που γράφω αυτό, χρησιμοποιούν τα μελωδικά συνθήματά τους για να μας ενημερώσουν ότι η ιδιωτικότητα είναι πράγματι μια ξεπερασμένη έννοια, ειδικά όταν πρόκειται για δεδομένα, προσωπικούς γιατρούς και ότι απλά δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε ένα λαμπρό μέλλον εάν οι ανόητοι άνθρωποι συνεχίσουν να προσκολλώνται στην ιδιωτικότητά τους.

Σε λίγο θα κανω μια σύντομη ανασκοπιση στα διάφορα στοιχεία αυτής της γλοιώδους μεταρρύθμισης, αλλά, για να το συνοψίσω, το επιθυμητό τελικό αποτέλεσμα είναι ένας τεράστιος, θλιβερός, υπερελεγχόμενος παγκόσμιος ιμάντας μεταφοράς όλων και όλων, όπου η ιδιωτικότητα θα είναι εξαιρετικά ακριβή, η διαφωνία αδιανοητη και η πνευματικη υποταγή υποχρεωτική. Θα είναι σαν μια ιατρική πραγματικότητα ενεργή 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, με τη διαφορά ότι τα φάρμακα θα είναι και χημικά και ψηφιακά και θα σας κρατούν συνεχώς συνδεδεμένους με το κέντρο ελέγχου, το οποίο μπορεί να σας τιμωρήσει για την κακή συμπεριφορά σας, για παράδειγμα εμποδίζοντάς σας να αποκτήσετε πρόσβαση σε συγκεκριμένες τοποθεσίες ή περιορίζοντας τις αναλήψεις στον ψηφιακό τραπεζικό σας λογαριασμό, ίσως χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.

Έτσι, σε αισθητηριακό επίπεδο, σε σχέση με το χρήμα και την εξουσία, αυτός ο μεταφορικός ιμάντας είναι μια προσπάθεια των υπερπλούσιων να οργανώσουν και να κερδίσουν χρήματα από τις «κατοχές» τους, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά. Σε θεολογικό επίπεδο, η πρωτοβουλία διαμορφώνεται από τον υπερανθρωπισμό, μια επίσημη πίστη που βασίζεται σε ένα παθολογικό αίσθημα απώθησης για όλα τα φυσικά πράγματα - και μια συνακόλουθη οπτική των βιολογικών μορφών ως ελαττωματικά ρομπότ, για να γίνουν τέλειοι, τέλειοι ως κατά συρροή δολοφόνοι, με τη συγχώνευση τους με μηχανές, με τρόπο που επαναπροσδιορίζει το νόημα της ζωής και αψηφά τον ίδιο τον θάνατο.

Θα ήθελα να τονίσω ότι δεν πρέπει ποτέ να υποτιμούμε τη σημασία των υποκειμενικών συναισθημάτων και της θεολογίας στη διαμόρφωση των ιστορικών γεγονότων. Όλη μας η ιστορία είναι ένα άθροισμα υποκειμενικών επιλογών, όπου οι αποφάσεις των πιο ισχυρών βαραίνουν περισσότερο. Οι θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις, που συνήθως γεννήθηκαν από τις υποκειμενικές υπαρξιακές προτιμήσεις διαφορετικών και ισχυρών ατόμων, ήταν η κινητήρια δύναμη μεγάλης κλίμακας κοινωνικών, οικονομικών και πολιτιστικών αλλαγών σε αυτόν τον πλανήτη για αιώνες. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι μια νέα λατρεία και, όσο κι αν θέλω να πιστεύω στη γενική σαφήνεια και ορθολογισμό του συστήματος, σε υψηλότερο επίπεδο δεν έχουμε καμία σχέση με μια προσπάθεια λογική, επιστημονική, έντιμή, καλοπροαίρετη ή ίσως ακόμη απλώς παραπλανημένη , για να βελτιώσουν τα πράγματα.

Όταν πρόκειται για το μυαλό του Great Reset, έχουμε να κάνουμε με έναν συνδυασμό της κοινής απληστίας και της συναισθηματικής παθολογίας των διαταραγμένων, ανήσυχων, σάπιων ατόμων που τρελαίνονται για τη διατήρηση των ιδιοτήτων τους σε αυτή τη νέα εποχή, απορρίπτοντας τη βιολογική τους φύση ως τέτοια και που θα ήθελαν να μεταμορφωθούν σε θεότητα. Δυστυχώς, αυτοί οι τρελοί είναι επίσης πλούσιοι και καλά οργανωμένοι και μπορούν να προσλάβουν εκατομμύρια υφισταμένους για να δημιουργήσουν μια συναρπαστική, αισιόδοξη και λογική εξωτερική παρουσίαση της νέας τους θρησκείας. Και να διαφθείρουν τα ΜΜΕ. Και τους πολιτικούς. Και τους ακαδημαϊκούς. Και τους διοργανωτές εκστρατειών. Και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Και ας μην ξεχνάμε τα αδέρφια μου, τους καλλιτέχνες, που από πείνα ή ευτέλεια θα δημιουργήσουν όμορφες, καλλιτεχνικές και συγκινητικές διαφημίσεις για κάθε οντότητα ικανή να πληρώσει. Και, στο τέλος της δουλειάς, θα έχουμε μια ολοκαίνουργια κοινή γνώμη και, τεχνικά, θα είμαστε ακόμα σε «δημοκρατία»! Αν μπορούσαμε να απαλλαγούμε από αυτούς τους συνωμοσιολόγους...

Ποιοι είναι λοιπόν υπεύθυνοι και πόσο συντονισμένη είναι αυτή η προσπάθεια;

Επιφανειακά, φαίνονται να είναι οι συνήθεις ύποπτοι: οι κορυφαίοι καπιταλιστές του κόσμου, ιστορικά πλούσιες δυναστείες από διάφορα μέρη της Γης, μέλη κοσμικών και θρησκευτικών βασιλέων, δισεκατομμυριούχοι κ.λπ.… με άλλα λόγια, είναι οι άνθρωποι που έχουν αρκετά χρήματα για να σκεφτούν ότι αυτός ο κόσμος είναι δικός τους, και ίσως ακόμη και αυτοί που βρίσκονται αμέσως κάτω από αυτούς, όσοι αναζητούν ανοδική κινητικότητα. Κάποια γνώριμα πρόσωπα, άλλα που δεν τα είδατε ποτέ.

Προφανώς, δεν είναι μια μονολιθική μάζα, είμαι σίγουρος ότι δεν συμφωνούν σε όλα και, μάλλον, ανταγωνίζονται ποιος θα μπορέσει να φάει περισσότερους. Υπάρχει σίγουρα ανταγωνισμός μεταξύ της αμερικανικής και της κινεζικής ελίτ, για παράδειγμα, ή μεταξύ της αμερικανικής και της ρωσικής ελίτ, καθώς και μεταξύ αρκετών μεμονωμένων σούπερ καρχαριών. Συνολικά όμως, ακόμα κι αν βρίσκονται σε ανταγωνισμό, έχουν κοινά ενδιαφέροντα και μηνύματα, και υπάρχει περισσότερη στρατηγική συντροφικότητα και κοινό έδαφος μεταξύ τους παρά μεταξύ ενός από αυτούς και ενός από εμάς.

Για παράδειγμα, κανένας από αυτούς δεν είναι πιθανό να απορρίψει την ιδέα της δημιουργίας ενός νέου επιχειρηματικού τομέα για να κερδίσει χρήματα! Επιπλέον, έχουν επίσης συμβούλους που, με τη σειρά τους, ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την υψηλότερη αμοιβή, καθώς προσπαθούν να μεταδώσουν τις ιδέες των αφεντικών τους. Όλα υποκειμενικά, αλλά και εκτενώς και δαπανηρά συντονισμένα στους τομείς των κοινών τους συμφερόντων.

Και, επί του παρόντος, η «νικητήρια» έννοια της ημέρας φαίνεται να είναι αυτή ενός κόσμου γεμάτου συντομογραφίες: AI, 5G, IoT, και ούτω καθεξής. Ένας κόσμος όπου τα χρήματα είναι ψηφιακά, τα τρόφιμα καλλιεργούνται στο εργαστήριο, όπου τα πάντα υπολογίζονται και ελέγχονται από γιγάντια μονοπώλια και οι άνθρωποι στερούνται σε μεγάλο βαθμό την ελεύθερη βούληση. Ένας κόσμος όπου κάθε στοιχείο της φύσης και κάθε ζωντανό ον είναι είτε ξενιστής δεδομένων είτε πηγή ενέργειας ή και τα δύο. Ένας κόσμος στον οποίο η καθημερινή ζωή των ανθρώπων μικροδιαχειρίζεται από μια τεχνητή νοημοσύνη που είναι πάντα ενεργή, η οποία καταγράφει σκέψεις και συναισθήματα ακόμη και πριν οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα έκφρασης τους. Ένας κόσμος όπου η ίδια η ζωή εξωτερικεύεται στις μηχανές και ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά ένα ύφασμα από σάρκα.

 

Τώρα, δεν νομίζω ότι αυτό το ακριβές όραμα θα πραγματοποιηθεί ποτέ πλήρως. Πιθανότατα θα εκραγεί πριν φτάσει στο τέλος, και μέρος αυτού που μόλις περιέγραψα δεν είναι τίποτα άλλο από την ονειροπόληση ενός πολύ διαταραγμένου μυαλού. Αλλά αυτά τα φρικιά είναι δυνατά και κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν αυτόν τον εφιάλτη πραγματικότητα. Έτσι, ο κίνδυνος δεν είναι να μας ξεπεράσει μια τεχνητή νοημοσύνη που ξαφνικά έχει συνειδητοποιήσει τον εαυτό της, αλλά στη διαταραχή της κανονικής ζωής και στις καταστροφές που μπορούν να προκαλέσουν αυτοί οι τρελοί στο μυαλό και το σώμα μας καθώς ετοιμάζονται να τεμαχίσουν και να τεμαχίσουν τον κόσμο χρησιμοποιώντας.. συναρπαστικές φράσεις, όπως «παγκόσμια κρίση υγείας» ή «κλιματική αλλαγή».

Και ναι, υπάρχει σίγουρα συντονισμός και συνέχεια, όπως υπάρχει συνέχεια στις δυναστείες και στις φιλοσοφικές τάσεις. Κάποια είναι πιο εφήμερα, άλλα πιο συγκεκριμένα. Όσο για το εφήμερο, το όραμα των «επαναρυθμιστών» συνδέεται με φουτουριστικές ιδέες που ήταν δημοφιλείς στις αρχές του 20ου αιώνα, το όνειρο του παγκόσμιου εταιρικού μονοπωλίου που υποστήριξε την επανάσταση των Μπολσεβίκων του 1917 και τη γενική επιθυμία να ελεγχθεί ο κόσμος με μέσα. της τεχνολογίας, μια προσπάθεια που έγινε, και απέτυχε, στη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του '60 με τη χρήση μιας γλώσσας πολύ παρόμοιας με τη σημερινή. Από τη συγκεκριμένη πλευρά, η Μεγάλη Επαναφορά (η οποία, παρεμπιπτόντως, είναι πολύ καλά συντονισμένη, σε σημείο που τόσο ο Μπάιντεν όσο και ο Τζόνσον χρησιμοποιούν την ίδια κωδικοποιημένη ορολογία που προτείνεται από το WEF) προέρχεται από τις προσπάθειες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο να διατηρήσουν μια "σωστή Ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο, με τους «σωστούς» οικονομικούς παράγοντες που προορίζονται να καρπωθούν τα οφέλη.

Η γλώσσα της «βιωσιμότητας», ένας σημαντικός πυλώνας των εργαλείων μάρκετινγκ της Μεγάλης Επαναφοράς, δημιουργήθηκε αρχικά ως συνάρτηση διαφόρων προγραμμάτων των Ηνωμένων Εθνών, όπως το «Ατζέντα 21» και «Ατζέντα 2030» και είμαι βέβαιος ότι, κατά τη διάρκεια της σημείο έναρξης αυτών των προγραμμάτων, οι δύο παράγοντες, η συνωμοσία και η καλοσύνη, είχαν ληφθεί υπόψη. Και τα δύο προγράμματα, γραμμένα κυρίως για να δικαιολογήσουν τον μισθό των γραφειοκρατών και την ύπαρξη των Ηνωμένων Εθνών, περιγράφουν σε μια σειρά εξαιρετικά στεγνών και βαρετών εγγράφων τη διαχείριση των πόρων και τη δικαιοσύνη και φαίνεται να είναι γραμμένα από έναν ψυχρό και απογοητευμένο σοβιετικό δάσκαλο με καλή γνώση των γραφειοκρατικών όρων. Αυτό που είναι ενδιαφέρον για τον ΟΗΕ είναι το γεγονός ότι είναι αρκετά άχρηστος με την έννοια ότι οι άνθρωποι συγκεντρώνονται, συζητούν, παράγουν χαρτιά και ψηφίζουν για μη δεσμευτικά ψηφίσματα - και μετά, στην πράξη, δεν συμβαίνει τίποτα. Όχι όμως αυτή τη φορά. Οχι τώρα. Το πρόγραμμα είναι σε πλήρη εξέλιξη! Πρέπει λοιπόν να είναι σημαντικό για αυτούς που πληρώνουν. Και ναι, είμαι κυνικός. Σε όλα τα πράγματα, υπάρχει πάντα ένας συνδυασμός καλών προθέσεων, απληστίας, φιλοδοξίας, προσωπικών σχέσεων, οικονομικών συμφερόντων, απογοητεύσεων κ.λπ. Οι πολιτικοί μιλάνε με χρηματοδότες, οι στρατηγοί με τους πολιτικούς, κάποιος είναι θείος κάποιου άλλου και έτσι γίνονται τα πράγματα.

Δυστυχώς, όσο λιγότερο άμεσα είναι τα μηνύματα που έρχονται από ψηλά και όσο πιο άφθονη είναι η προπαγάνδα, τόσο λιγότερο αξίζουν οι καλές προθέσεις και τόσο πιο εύκολο είναι για τους κακούς να πραγματοποιήσουν τα εγκλήματά τους.

Φυσικά, τέτοιες πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας μπορούν να περάσουν από πολύ μεγάλες και ήσυχες «φάσεις σχεδιασμού», κατά τις οποίες οι ιδέες που θα προωθηθούν ενσταλάσσονται στο μυαλό των επιλεγμένων μέσω ιδιωτικών συνομιλιών, μικρών συναντήσεων, χρηματοδοτούμενης έρευνας, βιομηχανικών συνεδρίων και τα παρόμοια. . Έτσι, όταν πατηθεί το "κουμπί έναρξης", φαίνεται ότι υπάρχει ήδη μια τάση. Και, επιτρέψτε μου να επαναλάβω για άλλη μια φορά, τα πάντα στην ιστορία είναι αποτέλεσμα υποκειμενικών επιλογών που γίνονται από άτομα. Ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνουν όλα στην ιστορία είναι ότι οι άνθρωποι μαζεύονται, αποφασίζουν τι θέλουν να κάνουν και το κάνουν. Όταν μετακινούνται σημαντικοί άνθρωποι, ο αντίκτυπος είναι πιο ορατός. Άρα, κατά μία έννοια, όλα είναι μια «συνομωσία», γιατί όλα συμβαίνουν μέσω της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης. Και, συχνά, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σημαντικοί άνθρωποι κρύβουν τις πράξεις τους.

Και ναι, μέχρι στιγμής, οι ανώτατοι στην εξουσία στη Δύση έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι πιο βολικό και λιγότερο επίπονο για αυτούς να δωροδοκούν τα «κύρια» μέσα ενημέρωσης, επιστήμονες, ακαδημαϊκούς, πολιτικούς, ακόμη και την «ελεγχόμενη αντιπολίτευση» και να διασφαλίζουν ότι αυτοί είναι που θα πείσουν τους ανθρώπους, αντί να επιβάλλουν τα πάντα με το ζόρι σε όλους. Και, παρεμπιπτόντως, ενώ στην κορυφή αυτού του πύργου λαμβάνει χώρα μια πραγματική συνωμοσία, με την έννοια μιας συντονισμένης προσπάθειας κατά την οποία τα μυαλά ενεργούν συνεργιστικά, χωρίς να αποκαλύπτουν τους αληθινούς μακροπρόθεσμους στόχους τους στους ανθρώπους, ο υπόλοιπος πύργος είναι μάλλον γεμάτος από τη συνηθισμένη ανθρωπιά, που χαρακτηρίζεται από την κλασική έλλειψη ηθικής και ευθύνης. Αυτή η ανθρωπότητα είναι ένα μείγμα φιλοδοξίας, απάτης, απληστίας, παραμέλησης, αλαζονείας ακόμα και καλών προθέσεων. Όσο πιο κοντά στον πάτο, τόσο περισσότερη άγνοια και καλύτερες οι προθέσεις, γιατί οι περισσότεροι πιστεύουν πραγματικά ότι κάνουν καλό, αλλά αυτό δεν αλλάζει την τραγική τροχιά της «επαναφοράς».

Εντάξει, τι γίνεται αν υπάρχει πραγματική κρίση και οι πλούσιοι απλώς κινούνται από την επιθυμία για επιβίωση; Κι αν δεν υπήρχε συνωμοσία πίσω από αυτό και [οι πλούσιοι] απλώς συνειδητοποιούσαν ότι ο πλανήτης είναι πραγματικά σε κακή κατάσταση και ήθελαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του υπερπληθυσμού και της ρύπανσης, γιατί υπάρχουν πραγματικά πάρα πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη που καταναλώνουν και μολύνουν; Τι πιστεύετε για αυτό το ενδεχόμενο;

Χαίρομαι που με ρώτησες, οπότε ας το συζητήσουμε.

Είναι απολύτως αλήθεια ότι η χρηστική και αναίσθητη προσέγγιση απέναντι στη φύση, τη ζωή και άλλα έμβια όντα ήταν πολύ καταστροφική, με την πιο άμεση και ορατή ζημιά να ανατίθεται σε εξωτερικούς συνεργάτες στις «χώρες του Τρίτου Κόσμου» και, στη Δύση, να φορτώνεται στους ώμους των οικονομικά λιγότερο τυχερών. Άνθρωποι. (Βλέπε χωματερές, Cancer Alley [ιδιαίτερα μολυσμένη περιοχή κατά μήκος του ποταμού Μισισιπή] και ανθυγιεινά, μη βιολογικά τρόφιμα γεμάτα δηλητήρια). Είναι αλήθεια ότι ο άγριος καταναλωτισμός και η πρακτική του πετάγματος (που μας επέβαλαν λίγο πολύ οι ίδιοι παράγοντες που τώρα μας κατηγορούν για τον καταναλωτισμό μας) έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Είναι αλήθεια ότι οι ωκεανοί και οι πνεύμονές μας είναι γεμάτοι πλαστικό, ότι οι χρόνιες ασθένειες είναι ανεξέλεγκτες και ότι πολλά είδη πεθαίνουν. Είναι αλήθεια ότι το χώμα μας, η τροφή μας και το σώμα μας είναι μολυσμένα με την εξαιρετικά τοξική γλυφοσάτη. Είναι αλήθεια ότι συνήθως έχουν περάσει δεκαετίες όταν οι κατασκευαστές συνειδητοποιούν την τοξικότητα του προϊόντος τους και όταν μιλούν για αυτό παύουν να αποτελούν θεωρία συνωμοσίας. Σωστά. Ωστόσο, είναι επίσης αλήθεια ότι οι άνθρωποι που κουνούν το δάχτυλο στα κοινωνικά δεινά και μας λένε ότι χρειαζόμαστε μια Μεγάλη Επαναφορά είναι της ίδιας καταγωγής με αυτούς που τα προκάλεσαν. Είναι αλήθεια ότι πίσω από τα συνθήματα των μπροσούρων μάρκετινγκ μπορεί κανείς να δει μια διαστροφή και έναν όλεθρο πολύ ανώτερο από αυτά του σήμερα. Έτσι, είτε είναι ηλίθιοι είτε είναι ψεύτες, και φοβάμαι ότι η δεύτερη υπόθεση είναι αληθινή. Όσο πλούσιοι κι αν είναι, δεν έχουν ηθικά προσόντα να φτιάξουν τίποτα σε αυτόν τον κόσμο. Και, αν έπρεπε να επιλέξουμε με τι θα θεραπεύσουμε τη σχέση μας με τη φύση, σίγουρα δεν θα ήταν μια τεχνοφασιστική και νεοφεουδαρχική Μεγάλη Επαναφορά.

Μια μεταφορά: αν ο αρχηγός του κόμματος των βιαστών πρότεινε έναν νόμο κατά του βιασμού, ο οποίος δεν απέτρεπε τον βιασμό, αλλά μετονόμασε την ίδια την πράξη λέγοντας ότι, ένας ροζ δονητής από ανακυκλωμένο πλαστικό χρησιμοποιείται για την πράξη, τότε δεν πρόκειται για βιασμό… Θα το θεωρούσατε μια πραγματική πρόταση νόμου κατά του βιασμού;

Έτσι, όχι, δεν είναι οι άνθρωποι που πρέπει να πρωτοστατήσουν (απλώς ελέγξτε αυτήν την ιδέα για την εξάλειψη των σκουπιδιών στο διάστημα). Αν προχωρήσουμε μπροστά, θα καταλήξουμε σε έναν κόσμο που μοιάζει με αυτό:

Μιλώντας για λύσεις, υπάρχουν πολλοί τοπικοί ακτιβιστές και ηγέτες, όπως η Vandana Shiva, για παράδειγμα, που προτείνουν τρόπους για να θεραπεύσουμε τη σχέση μας με τη φύση. Υπάρχουν πληροφοριοδότες. Υπάρχουν δικηγόροι που πολεμούν τις πολυεθνικές και μερικές φορές κερδίζουν. Υπάρχουν γιατροί που ρισκάρουν την καριέρα τους για να προστατεύσουν τους ασθενείς τους. Υπάρχουν καλλιτέχνες που αποκαλύπτουν την ψυχή τους. Υπάρχουν παραμυθάδες που λένε την αλήθεια. Υπάρχει αξιοπρέπεια και σεβασμός, αν τους εμπιστευτούμε. Πιστεύω ότι οι καλές μακροπρόθεσμες λύσεις προέρχονται από την ειλικρίνεια και την εσωτερική γαλήνη και ότι ο καθένας από εμάς έχει την έμφυτη ικανότητα να βρίσκει το δικό του κομμάτι του παζλ, το οποίο τελικά θα θεραπεύσει τον κόσμο.

Και αν υπάρχουν πραγματικά πάρα πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη, νομίζω ότι αυτό είναι επίσης μια πρόφαση. Μάλιστα, η Vandana Shiva έχει κάνει μια ανάλυση σε ποσοτικούς όρους της βιομηχανικής γεωργίας συγκρίνοντάς την με την παραδοσιακή τοπική και φαίνεται ότι τα στοιχεία που παρέχει η μεγάλη Αγροτοβιομηχανία δεν είναι τόσο αξιόπιστα. Επιπλέον, το μεγαλύτερο «δημογραφικό πρόβλημα» στη Δύση αυτή τη στιγμή είναι ο αυξανόμενος αριθμός ηλικιωμένων έναντι νέων. Και ακόμη και στον «αναπτυσσόμενο κόσμο» οι τάσεις φαίνεται να διαφέρουν από αυτό που θα ήθελαν να πιστέψουμε. Επιπλέον, ο πλανήτης έχει αρκετούς πόρους για όλους και ο λόγος που αντιμετωπίζουμε ελλείψεις είναι επειδή υπάρχουν 0,0001% των ανθρώπων που ελέγχουν σχεδόν τα πάντα.

Κατά ειρωνικό τρόπο, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που φοβούνται ότι δεν υπάρχουν αρκετοί πόροι για όλους και που συνεχίζουν την ιδέα του υπερπληθυσμού, που ρυθμίζουν το μυαλό των νέων, σε σημείο που τώρα, αρκετά ζευγάρια της μεσαίας τάξης δεν θέλουν να κάνουν παιδιά «για να σώσουν τον πλανήτη», είναι μια πολύ περίπλοκη κατάσταση.

Ναι

Η ιδέα του υπερπληθυσμού έχει ανησυχήσει τους ηγέτες εδώ και αρκετές δεκαετίες. Θα έλεγα ότι οι σκέψεις τους κατά καιρούς είχαν ευγονικές προεκτάσεις (βλ., για παράδειγμα, αυτή την έκθεση Κίσινγκερ του 1974, η οποία καυχιόταν ότι «παρείχε κίνητρα» στους Ινδούς άνδρες να υποβληθούν σε βαζεκτομή). Και όχι, δεν είναι τόσο λάθος να υποθέσουμε ότι η ευγονική δεν είχε εξαφανιστεί εντελώς μέχρι τη στιγμή που ο Χίτλερ κατέστρεψε το σήμα της και ότι όσοι πιστεύουν ότι κατέχουν τον κόσμο πιθανότατα θα ήθελαν λίγο πιο άμεση διαχείριση των δημογραφικών τάσεων. . Μπορώ να διαβάσω το μυαλό τους; Όχι. Δεν μπορώ να πω ποιος σκέφτεται τι ακριβώς και, για καλή μου τύχη, δεν είμαι καλεσμένος στις συναντήσεις τους - αλλά, κατά καιρούς, χαρακτήρες όπως ο Γκέιτς ή ο Πρίγκιπας Κάρολος αφήνουν να ξεφύγουν φράσεις που μοιάζουν με τον Χίτλερ και με κάνουν να σκεφτώ . Από την άλλη, δεν το βρίσκω ιδιαίτερα συγκλονιστικό γιατί η ανθρώπινη φύση δεν έχει αλλάξει από την εποχή που η ευγονική έγινε αποδεκτή στην «ευυπόληπτη κοινωνία». Λοιπόν, η θεωρία μου είναι ότι κάποιοι ισχυροί άνθρωποι στον κόσμο είναι πραγματικά κακοί και μάλλον παίζουν με την ευγονική αλλά, από την πλευρά μου, δεν με νοιάζει να ξέρεις πώς είναι πραγματικά τα πράγματα. Κακοί ή αδιάφοροι, δεν θέλω να καταστρέψουν τον κόσμο μου. Είναι πάρα πολύ να ρωτήσω;

Η δουλειά μου είναι να μοιράζω δηλητήρια.

Η κατάστασή μου είναι

Το μίσος των βιολογικών μορφών.

Με λένε τρελή

Αλλά είμαι ο πιο υγιής από όλους.

Με λένε ανελέητο δολοφόνο,

Ένας σαδιστής, ένα ρομπότ, ένας βασιλιάς.

Αλλά είμαι απλά τελειομανής.

Η δουλειά μου είναι να μοιράζω δηλητήρια.

Η θρησκεία μου είναι

Το μίσος των απρόβλεπτων μορφών.

Το δηλητήριό μου θα σε βρει

Σε λέξεις,

Στο νερό που πίνεις,

Στο φαγητό,

Στον αέρα που αναπνέεις,

Με αυτόν ή τον άλλον τρόπο,

Θα σε βρει.

Η δουλειά μου είναι να μοιράζω δηλητήρια.

Πολύ πρακτική δουλειά.

Να είστε ευπρόσδεκτοι.

Τώρα, ας ρίξουμε γρήγορα μια ματιά στις περιοχές που, σύμφωνα με το έργο Great Reset, θα χρειαστεί να διαταραχθούν και να επανασχεδιαστούν πλήρως. Αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο θέμα και θα το θίξω μόνο επιφανειακά, με ιδιαίτερη προσοχή στη γλώσσα που χρησιμοποιείται και στο πώς επικαλύπτεται με την «απάντηση της πανδημίας». Σας ενθαρρύνω θερμά να μεταβείτε στον ιστότοπο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και να ρίξετε μια ματιά.

 

Κράτος και διακυβέρνηση.

 

Στον νέο κόσμο, τα έθνη εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά όλα υπακούουν σε συγκεντρωτικές εντολές. Είναι «μια μορφή συνεργασίας». Πολλές κυβερνητικές λειτουργίες είναι αυτοματοποιημένες και ανατίθενται στην τεχνητή νοημοσύνη. Οι αποφάσεις βασίζονται σε δεδομένα και αλγόριθμους, δεν υπάρχει ιδιωτικότητα και πολύ περισσότερη ρευστότητα όσον αφορά τη μετανάστευση (έτσι, δυστυχώς, το ίδιο το ανθρώπινο συναίσθημα της ευγένειας προς τους μετανάστες που προωθείται από τα μέσα ενημέρωσης δεν αφορά την καλοσύνη). Υπάρχει επίσης η δυνατότητα να αντικατασταθούν οι ανθρώπινες κυβερνήσεις με τεχνητή νοημοσύνη εξ ολοκλήρου, αλλά όχι αμέσως. Το σκεπτικό είναι απλό: προκειμένου οι υπερπλούσιοι να διαχειριστούν το παγκόσμιο απόθεμα, οι μεμονωμένες κυβερνήσεις θα πρέπει να ενεργούν περισσότερο ως διευθυντές μεσαίου επιπέδου υπόλογοι σε υπερεθνικές αρχές παρά ως ανεξάρτητες ομοσπονδιακές κυβερνήσεις. (Θυμάστε πώς τα «οικογενειακά» καταστήματα κόπηκαν από τη λειτουργία τους και αντικαταστάθηκαν από αλυσίδες πολυκαταστημάτων; Το ίδιο πράγμα εδώ, εκτός, σε αυτήν την περίπτωση, οι οικογενειακές επιχειρήσεις είναι εθνικά κράτη.)

Η παραδοσιακή Αμερική αποτελεί σήμερα σημαντικό εμπόδιο σε αυτό το μονοπάτι. Η συνήθεια του γενναιόδωρου καταναλωτισμού και της ελεύθερης έκφρασης, η εγωκεντρική του εξωτερική πολιτική, η αίσθηση του δικαίου και οι μεγάλες επαύλεις του στα προάστια αποτελούν εμπόδιο. Μια παραδοσιακή, ανεξάρτητη και ισχυρή Αμερική είναι ένα εμπόδιο. Έχοντας αυτό κατά νου - και με την επιφύλαξη ότι δεν πιστεύω ότι υπάρχει μια δίκαιη αυτοκρατορία - αισθάνομαι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια προσπάθεια να «ισοπεδωθεί η Αμερική», να συνεπιλεγεί η κυβέρνησή της, να καταστραφούν η γεωργία και οι μικρές επιχειρήσεις (ειδικά αυτές που δεν συμβαδίζουν με αυτό το πλήρως ψηφιακό μέλλον) και καταστρέφουν τη μεσαία τάξη. Σχεδόν φαίνεται να βρίσκεται στη μέση μιας «έγχρωμης επανάστασης», ενός «μαλακού» πραξικοπήματος. Συνήθως, οι αμερικανικές ελίτ το κάνουν αυτό σε άλλα έθνη, αλλά τώρα συμβαίνει σε εθνικό έδαφος. Φαίνεται ότι η ατζέντα της Μεγάλης Επαναφοράς, μέσω των αγγελιοφόρων της και των χρημάτων της, διαμορφώνει τόσο τη σχιζοφρενική «ανταπόκριση στον COVID» όσο και τα καλά χρηματοδοτούμενα και υπερ-εταιρικά κινήματα για «κοινωνική δικαιοσύνη και κλίμα», τα οποία, είναι πλέον απολύτως δυσδιάκριτα όσον αφορά την ανταλλαγή μηνυμάτων. Και οι δύο προσποιούνται ότι προωθούν το δημόσιο καλό και αμφότεροι στρατιωτικοποιούν έξυπνα τα πραγματικά προβλήματα και εξοργίζουν τους ανθρώπους που αγαπούν αληθινά τη δικαιοσύνη, όλα για να προετοιμάσουν το δρόμο για τους οικονομικούς στόχους των «μεγάλων επαναρυθμιστών», στόχους που περιλαμβάνουν πλήρη διάβρωση της ιδιωτικής ζωής μεταφορά όλων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο Διαδίκτυο, επιβολή του νόμου που βασίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη και πριν από το έγκλημα (βλέπε "κόψιμο των κεφαλαίων της αστυνομίας") και ούτω καθεξής. Και ναι, η Αμερική έχει πολλά πραγματικά προβλήματα. Αλλά οι σημερινές δομές δεν θα αντικατασταθούν από ένα συμβούλιο σοφών και πνευματικά παρακινημένων πρεσβυτέρων που αγαπούν βαθιά τη γη και που δεν θα βλάψουν καμία αθώα ζωή. Αυτό που επιχειρείται είναι πολύ χειρότερο, πολύ λιγότερο ανθρώπινο και πολύ πιο καταστροφικό από αυτό που είχαμε μέχρι σήμερα. Δεν μου αρέσει.

Χρηματοδότηση.

Μόνο ψηφιακό νόμισμα, κρυπτονομίσματα και πληρωμές με πιστωτική κάρτα. Οι πολίτες θα πρέπει να είναι απόλυτα διαφανείς και να αφήνουν ίχνη από ό,τι κάνουν, θυμάστε;

 

Τροφή

Μπορώ μόνο να πω ότι ελπίζω να σας αρέσει το κρέας της κατσαρίδας, γιατί είναι καθ' οδόν. Πέρα από τις κυνικές παρατηρήσεις, το «μέλλον των τροφίμων» είναι μια καταστροφή. Οι ψεύτες στην ηγεσία έχουν το θάρρος να χρησιμοποιούν ωραία λόγια, όπως «βιώσιμη ανάπτυξη», αλλά δεν υπάρχει τίποτα βιώσιμο σε τίποτα από αυτά. Είναι BigAg σε κύβους, εξαιρετικά τοξικό. Και, παρεμπιπτόντως, είναι επίσης ενεργοβόρα, καθώς όλα αυτά τα ρομπότ, οι αισθητήρες και τα κέντρα δεδομένων δεν λειτουργούν δωρεάν. Επιπλέον, οι παραδοσιακές φάρμες θα πρέπει να εξαφανιστούν. Όχι μόνο οι παραδοσιακοί και ενοχλητικοί τοπικοί αγρότες αποτελούν εμπόδιο για τα τρόφιμα που καλλιεργούνται στο εργαστήριο, τους ΓΤΟ και τις καλλιέργειες που προστατεύονται με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, αλλά καταλαμβάνουν επίσης τον χώρο που απαιτείται για βασιλικούς χώρους αναψυχής, καθώς και για αιολικά πάρκα και ηλιακούς συλλέκτες (που καταλαμβάνουν πολλά κομμάτια της γης, παρεμπιπτόντως). Και, ποιος ξέρει, ίσως οι βασιλιάδες θέλουν πραγματικά να «συντηρήσουν» κάποιες λωρίδες της φύσης κρατώντας τις απαλλαγμένες από τους ανθρώπους. Είναι το απόθεμά τους, άλλωστε είναι λογικό να το φροντίζουμε. Δεν είναι περίεργο που η «ανταπόκριση του COVID» πλήττει τόσο σκληρά τα αγροκτήματα, αναγκάζοντάς τα να αποτύχουν…

Εκπαίδευση

Σε σύνδεση.

Φάρμακο.

Μέχρι στιγμής, τόσο στην ιατρική όσο και στην εκπαίδευση, είμαστε σε καλό δρόμο, χάρη στην παγκόσμια πανδημία…

Εξουσία.

Τώρα αυτό είναι ενδιαφέρον. Γιατί τα ορυκτά καύσιμα, ο σημερινός διάβολος του μάρκετινγκ, είναι πραγματικά κακά. Είναι αλήθεια ότι η εξόρυξη πετρελαίου είναι επιβλαβής για τον πλανήτη. Οι τυχαίες διαρροές αργού πετρελαίου δημιουργούν πολλές ζημιές και συμβαίνουν συνεχώς. Οι βαρόνοι του πετρελαίου είναι ληστές. Οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε διυλιστήρια αρρωσταίνουν. Το πλαστικό, κατασκευασμένο από πετρέλαιο, μολύνει τα πάντα, από τους ωκεανούς μέχρι το στομάχι και τους πνεύμονές μας. Ωστόσο, τα ορυκτά καύσιμα είναι επίσης η μόνη πηγή ενέργειας - εκτός από την πυρηνική - ικανή να διατηρήσει τα τρέχοντα επίπεδα κατανάλωσης του παγκόσμιου πληθυσμού. Επίσης, αν κοιτάξετε κάτω από το καπό, το «πράσινο» δεν είναι και τόσο πράσινο, εκτός κι αν μιλάτε για το χρώμα του χρήματος. Οι ηλιακοί συλλέκτες καταλαμβάνουν τεράστιο χώρο (βλ. παρακάτω), υποβαθμίζονται γρήγορα και μετατρέπονται σε τοξικά απόβλητα.

Οι ανεμογεννήτριες πιάνουν επίσης τεράστιους χώρους και έχουν τα προβλήματά τους. Και οι δύο πηγές εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις καιρικές συνθήκες και δεν παρέχουν αρκετή ενέργεια. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι η πρόσφατη ταινία του Μάικλ Μουρ, Planet of the Humans, η οποία διερευνά ορισμένες από τις όχι και τόσο πράσινες πτυχές της «πράσινης ενέργειας» και της διαφθοράς στο περιβαλλοντικό κίνημα έχει δεχθεί επίθεση από ορισμένους ηγέτες του κινήματος. άγριος και γενικευμένος τρόπος που η ταινία απομακρύνθηκε από τις κύριες πλατφόρμες και, κατά μία έννοια, εξαφανίστηκε από τα φώτα της δημοσιότητας.

 

Ωστόσο, τι θα συμβεί εάν εξαφανιστούν τα ορυκτά καύσιμα; Παρεμπιπτόντως -και αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο- δεν είμαι πεπεισμένος ότι οι «επαναρυθμιστές» σκοπεύουν πραγματικά να εξαφανίσουν τα ορυκτά καύσιμα. Νομίζω ότι μπορεί να αντιμετωπίζουμε κάποια μορφή rebranding. Μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι ήθελαν πραγματικά να κάνουν τα ορυκτά καύσιμα να «εξαφανιστούν», αλλά μετά έψαξα την «τεχνολογία του κλίματος» και τώρα είμαι της άποψης ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πιο περίπλοκα και ότι θα μπορούσε να είναι ένας στρατηγικός γεωπολιτικός ελιγμός. Δεν ξέρω. Υπάρχουν ορισμένες ιδιαίτερες τεχνολογικές επικαλύψεις μεταξύ των ορυκτών καυσίμων και της «πράσινης» ενέργειας, αλλά ο χρόνος θα δείξει. Σε κάθε περίπτωση, εάν [τα ορυκτά καύσιμα] εξαφανιστούν ή προσποιηθούν ότι εξαφανίζονται, θα διαπιστώσουμε γρήγορα ότι ο άνεμος και η ηλιακή ενέργεια δεν θα είναι αρκετά - και τότε, θα συναντήσουμε τον νέο βασιλιά της «πράσινης» ενέργειας, την πυρηνική σύντηξη.

Όταν συμβεί αυτό, ο φίλος μας, ο διάσημος φιλάνθρωπος, θα έρθει σε βοήθεια. Έχει κάνει μεγάλες επενδύσεις σε αντιδραστήρες πυρηνικής σύντηξης - στην πραγματικότητα, κατά τη δική του παραδοχή, είναι το αγαπημένο του έργο. (Στην πραγματικότητα, συμμετέχει σχεδόν σε κάθε σημείο της λίστας Great Reset, η μεγάλη επιχειρηματική ιδιοφυΐα που είναι). Αλλά περιμένετε, για να γίνει η ίντριγκα ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, ο ΠΟΥ, ο οποίος φυσικά απολαμβάνει τη γενναιόδωρη χρηματοδότησή του, στο παρελθόν είχε κάνει τα πάντα για να υποτιμήσει τις δαπάνες για την υγεία των πυρηνικών ατυχημάτων, όπως αυτά στο Τσερνόμπιλ και τη Φουκουσίμα.

Μιλώντας για ενέργεια και οικονομικά, μιλάμε και για «ανθρώπινο κεφάλαιο». Στον νέο κόσμο, το «ανθρώπινο κεφάλαιο» δεν είναι απλώς μια μεταφορά για ανθρώπινους πόρους ή θέσεις εργασίας. Η Microsoft, για παράδειγμα, έχει ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια μέθοδο μετατροπής της ανθρώπινης συμπεριφοράς σε κρυπτονομίσματα, μέσω μιας απροσδιόριστης συσκευής σε συνδυασμό με έναν διακομιστή που καταγράφει τη δραστηριότητα του σώματος και «εξάγει» κρυπτονομίσματα. Καθώς η ψηφιακή και η κρυπτογραφία αναμένεται να γίνουν mainstream στο New Normal, υπάρχει η υποψία ότι πρόκειται για ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ελέγξει μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια τη συμπεριφορά (και το εισόδημα) των φτωχών ή, κυριολεκτικά, για να εξαγάγει ενέργεια / κρυπτονόμισμα από τα σώματα ανθρώπων που εξαρτώνται από την πρόνοια ή το εισόδημα της ιθαγένειας και ως εκ τούτου κρίνονται "άχρηστα" (παρεμπιπτόντως, είναι πραγματικό πράγμα, είτε το πιστεύετε είτε όχι).

Επιπλέον, αυτό το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία ενός νέου χρηματοπιστωτικού μέσου, επειδή, εάν χρησιμοποιηθεί ως «ορυχεία» ενέργειας, αυτοί οι άνθρωποι θα γίνονταν «περιουσιακά στοιχεία» που θα μπορούσαν τελικά να ομαδοποιηθούν σε εικονικά χαρτοφυλάκια και να ανταλλάσσονται εικονικά. Βλέπεις τι ωραία; Τώρα, μιλάμε για πραγματική δουλοπαροικία! Και ναι, αυτό ακούγεται πολύ επιστημονική φαντασία, αλλά ας μην ξεχνάμε τη σκέψη ορισμένων «οραματιστών» δισεκατομμυριούχων, που δεν σκέφτονται όπως οι κανονικοί άνθρωποι, διαφορετικά οι εργαζόμενοι στην αποθήκη της Amazon δεν θα έπρεπε να φορούν πάνες για να αποφύγουν να πάνε στην τουαλέτα. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι ανταλλάσσετε εικονικά αντικείμενα και στοιχηματίζετε στον καιρό. Σε αυτόν τον κόσμο, πολλά λεφτά βγαίνουν από την ενασχόληση με περίεργα και απρόβλεπτα πράγματα!

 

Μιλώντας για τον καιρό, η Μεγάλη Επαναφορά νομιμοποιεί επίσης την επικίνδυνη και επεμβατική πρακτική της γεωμηχανικής και δυνητικά την καθιστά «δροσερή» και «σωτήρια», ακριβώς όπως μερικές λευκές βίβλοι του «κινήματος για την αλλαγή του κλίματος». Το είχα προσέξει και το είχα καταγγείλει πριν από δύο χρόνια, λέγοντας χωρίς αμφιβολία ότι ήταν μαλακίες. Είναι δροσερό και «πράσινο» ο ψεκασμός τοξικών σκατά στον αέρα; Μια πραγματική γλωσσική απάτη.

Επίσης, λίγα λόγια για το CO2. Δεν θα μπω σε όλο το θέμα γιατί το άρθρο είναι ήδη μεγάλο, ωστόσο, ανεξάρτητα από το πώς ξεκίνησε η ιστορία του άνθρακα, έχει πλέον μετατραπεί σε ένα εργαλείο για τη δημιουργία μιας αγοράς χωρίς αέρα, με ένα σωρό χρηματοοικονομικά εργαλεία για την αντιμετώπιση με χρήματα, επίσης από τον αέρα. Για παράδειγμα, δείτε αυτό το εργοστάσιο, που χρηματοδοτείται από τον Gates και ορισμένους γίγαντες πετρελαίου. Το αγαπημένο μου μέρος είναι ότι μετά την απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας ένα κοκτέιλ χημικών ουσιών, ένας από τους τρόπους αποθήκευσης είναι με το κάψιμο μιας δέσμης δέντρων (συγγνώμη, "βιομάζα"). Ναι, αυτό είναι απολύτως λογικό, γιατί ποιος θα μπορούσε να ονειρευτεί να βγάλει χρήματα απλά αφήνοντας τα δέντρα μόνα τους να κάνουν τη δουλειά τους δωρεάν; Ποιος ηλίθιος θα έκανε κάτι τέτοιο;

Θα ήθελα επίσης να επισημάνω ότι όταν το [CO2] αποθηκεύεται, εγχέεται βαθιά υπόγεια, μια τεχνική που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ πριν. (Τι επίδραση θα είχε κάτι τέτοιο στις εσωτερικές διεργασίες του πλανήτη; Το έχει σκεφτεί κανείς;) Θα χρειαστεί επίσης να κατασκευαστούν αγωγοί για τη μεταφορά διοξειδίου του άνθρακα από τη μια τοποθεσία στην άλλη, όπως και για το πετρέλαιο. Και τέλος, η δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα είναι απίστευτα ενεργοβόρα και η ενέργεια θα παρέχεται από... ορυκτά καύσιμα; Πυρηνικά? Ανεμογεννήτριες που θα καταλαμβάνουν τη μισή επιφάνεια του πλανήτη; Δεν ξέρω... Και μιλώντας για γλώσσα, ο στόχος δεν είναι "μηδενικές εκπομπές άνθρακα", αλλά "καθαρές μηδενικές εκπομπές άνθρακα", που σημαίνει ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να ρυπαίνουμε και στη συνέχεια να χτίσουμε μια κερδοφόρα νέα βιομηχανία πάνω από αυτήν , ενώ ας δημιουργήσουμε ένα νέο είδος ρύπανσης. Με άλλα λόγια, το business as usual...

Επιπλέον, ενώ βρισκόμαστε στο θέμα της «πράσινης βιώσιμης ανάπτυξης», η κατασκευή πολλών περισσότερων υποδομών επιτήρησης - εξαιρετικά ενεργοβόρου και «βρώμικου» - δεν είναι αντίθετη με την ιδέα της πράσινης ανάπτυξης; Το είχα σκεφτεί πριν από λίγο καιρό όταν διάβασα, με μεγάλο αρχικό ενθουσιασμό, το κείμενο του νομοσχεδίου Green New Deal. Είχα σκεφτεί ζήτω η δικαιοσύνη και τα δικαιώματα των ιθαγενών, ζήτω…. αλλά μετά… «έξυπνα» δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας; Αυτό δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλει η Big Tech και δεν συνεπάγεται την ανάγκη για ευφυείς αισθητήρες, οι οποίοι, με τη σειρά τους, θα χρειαστούν υποδομές, δορυφόρους, ραδιοζεύξεις (με σχετική απώλεια της ιδιωτικής ζωής) και θα φέρουν έναν νέο τύπο ασύρματης ρύπανσης με άγνωστο για την υγεία; Αυτό με είχε σταματήσει, αναγκάζοντάς με να αναλύσω καλύτερα τις διάφορες «πράσινες» πρωτοβουλίες και, κατά συνέπεια, να ανακαλύψω διαφορετικούς σκελετούς στην ντουλάπα. Και μετά συνάντησα το έργο του Κόρι Μόρνινγκσταρ, και ήταν μια αποκάλυψη. Τα ένστικτά μου ήταν σωστά, δεν ήταν ακριβώς αυτό που φαινόταν!

Τώρα, είναι μια καλή ένδειξη του πώς η αφήγηση της «παγκόσμιας κρίσης υγείας» ταιριάζει με αυτή της Μεγάλης Επαναφοράς.

Πρώτον, μερικές σημειώσεις οικιακής οικονομίας.

 

Όπως είπα προηγουμένως, η Μεγάλη Επαναφορά είναι ένα εξαιρετικά φιλόδοξο σχέδιο για την αναδιάρθρωση τόσο της παγκόσμιας οικονομίας όσο και της ίδιας της ιδέας του τι σημαίνει να είσαι ζωντανός. (Χωρίς συνεργαζόμενο πληθυσμό, αυτή η φιλόδοξη οικονομική και θρησκευτική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να πετύχει.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να πείσετε τον πληθυσμό να συμμετάσχει σε αυτή την περίεργη μεταρρύθμιση; Φόβος, γιατί η υπόσχεση μιας [μελλοντικής] απόλαυσης δεν είναι αρκετή για να επιφέρει μια τόσο τεράστια και παράξενη αλλαγή. Άρα, πρέπει να είναι φόβος και άγχος, ενός εξωτερικού εχθρού, μιας φυσικής καταστροφής ή μιας ασθένειας.

Ας μην ξεχνάμε, ότι πριν από το 2020, υπήρχε ήδη μια αφήγηση φόβου οργανωμένη με πολύ ακριβό τρόπο και υποστηριζόμενη, λίγο πολύ, από τους ίδιους ηθοποιούς που πιέζουν τώρα για τη Μεγάλη Επαναφορά. Μιλάω προφανώς για «κλιματική αλλαγή». Και, ενώ υπάρχουν πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν το συντομότερο δυνατό, το εταιρικό κίνημα «κλιματικής αλλαγής» έχει περιέργως επικεντρωθεί, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης, σε μηνύματα που συμπίπτουν κατά προσέγγιση με αυτά της εκστρατείας Great Reset. Φαίνεται λοιπόν ότι τα οικονομικά συμφέροντα πίσω από τη Μεγάλη Επαναφορά προσπάθησαν πρώτα να χρησιμοποιήσουν το «κίνημα του κλίματος», αλλά απέτυχαν να δημιουργήσουν τα επιθυμητά επίπεδα φόβου αρκετά γρήγορα. Δεν ενδιαφερόταν αρκετός κόσμος για το πρόβλημα. Παρακολούθησα προσωπικά μια προπόνηση και είμαι εξοικειωμένος με την «οργάνωση» και με τα νευρογλωσσικά κόλπα προγραμματισμού που πρέπει να ανησυχούν πολύ το κοινό για το κλίμα. Τα μηνύματα είναι πολύ καλά ερευνημένα και έχουν γενναιόδωρη οικονομική υποστήριξη πίσω τους, δεν είναι ένα κίνημα χίπις από τη βάση, ακόμα κι αν πολλοί άνθρωποι ειλικρινά βάζουν την ψυχή τους σε αυτό. Θα μπορούσαν να είναι απολύτως καλής πίστης, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που χτυπούν την πόρτα σας.

Ως άνθρωπος, δεν εμπιστεύομαι καμία οντότητα που, ψυχρά και υπολογισμένα, προσπαθεί να με τρομάξει και να πυροδοτήσει μια απάντηση στο άγχος. Οι άνθρωποι που είχα ακούσει δεν έδειχναν πολύ φοβισμένοι. Ήταν καλοφαγωμένοι, μεσαίας τάξης και όχι υποαπασχολούμενοι. Δεν φοβήθηκαν μήπως τους σταματήσουν κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας, στην πραγματικότητα προσπαθούσαν να συλληφθούν, χωρίς φόβο για τη μελλοντική τους εργασία. Αφού το είδα αυτό, άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί αυτοί οι άνθρωποι ήθελαν να φοβάμαι τόσο πολύ και τι, κατά τη γνώμη τους, πρέπει να κάνω. Όταν άρχισα να κάνω ερωτήσεις, ανακάλυψα ότι οι πιθανές «λύσεις» περιελάμβαναν πράγματα όπως τα έξυπνα δίκτυα, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα (που σε καμία περίπτωση δεν είναι πράσινα) και η γεωμηχανική. Αυτό, για μένα, δεν ήταν αποδεκτό. Σήμαινε επίσης ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν σέβονταν καθόλου τον πλανήτη, γιατί διαφορετικά δεν θα είχαν στήσει παντού ραδιοφωνικούς πύργους ούτε θα είχαν ρίξει χάλια στην ατμόσφαιρα για να μπλοκάρουν τον ήλιο. Τώρα, είναι πολύ πιθανό το περιβαλλοντικό κίνημα να ήταν καλό και ειλικρινές στην αρχή, αλλά, από τότε, ένα μέρος του έχει κλεφθεί κρυφά και οι άνθρωποι στην περιοχή δεν συνειδητοποιούν ποιον πραγματικά υπηρετούν. Και, επιτρέψτε μου να επαναλάβω, υπάρχει τεράστια ανάγκη για πραγματική βιωσιμότητα, είναι οι πρακτικές λύσεις που υπονοούνται στην κωδικοποιημένη γλώσσα του μάρκετινγκ που δεν είναι καθόλου βιώσιμες!

Σε κάθε περίπτωση, το να τρομάζεις ανθρώπους με την επίσημη αφήγηση της κλιματικής έκτακτης ανάγκης είχε σίγουρα κάποια αντανάκλαση στη συλλογική συνείδηση ​​και δημιούργησε κάποιο βαθμό περιβαλλοντικής ανησυχίας, ειδικά στη Generation Z [τέλη δεκαετίας του 1990 - αρχές δεκαετίας 2000], αλλά όχι. παραλύουν ή κινητοποιούν [τον υπόλοιπο πληθυσμό]. Όταν όμως έφτασε ο ιός, τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους ως δια μαγείας, πράγματα που προηγουμένως ήταν αδιανόητα. Όχι, δεν λέω ότι ο ιός δεν είναι αληθινός. Και δεν κάνω καμία οριστική δήλωση για το από πού προήλθε ή πώς προέκυψε. Έχω τις θεωρίες μου, αλλά κάποια πράγματα δεν τα ξέρω και δεν μπορώ να τα αλλάξω. Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι η αντίδραση ήταν παράλογη, πρωτόγνωρη και παραδόξως συνεπής με προγραμματικά σημεία που ήταν ήδη στην ημερήσια διάταξη. Μιλώντας για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, [η] ροκ συναυλία του Woodstock πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης πανδημίας ...

Ας δούμε λοιπόν.

Μεταφέραμε βίαια τις περισσότερες δραστηριότητες (όπως εκπαίδευση, ιατρική, ψώνια, σεξ και ψυχαγωγία) στο Διαδίκτυο προς το παρόν, ενώ εργαζόμαστε για την «ψηφιοποίηση» του φυσικού κόσμου για να διευκολύνουμε την ιχνηλασιμότητα και την επιτήρηση

Εγινε.

Συνεχίσαμε, παρά τα lockdown τις κατασκευαστικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης αυτής των νέων τηλεπικοινωνιακών δομών και κυψελοειδείς κεραίες απαραίτητες για τη λειτουργία του Διαδικτύου των Πραγμάτων

Εγινε.

Έχουμε σχεδόν καταφέρει να καταστρέψουμε τα προς το ζην πολλών ανεξάρτητων αγροτών που ανταγωνίζονταν τα νέα μας «βρώσιμα» προϊόντα και επίσης να διαταράξουμε τις παραδοσιακές αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων;

Εγινε.

Καταφέραμε επίσης να καταστρέψουμε μεγάλο αριθμό οικογενειακών επιχειρήσεων;

Λοιπόν, φυσικά!

Οι συναυλιακοί χώροι και τα θέατρα;

Ασφαλώς.

Εργαζόμαστε για να αντικαταστήσουμε την επιβολή του νόμου με τεχνητή νοημοσύνη;

Μπορείτε να στοιχηματίσετε!

Προσπαθούμε να νομιμοποιήσουμε την πλήρη διάβρωση της ιδιωτικής ζωής και την εύκολη πρόσβαση σε ιδιωτικά δεδομένα υγείας;

Ναι! Γιατί είναι έκτακτη ανάγκη υγείας.

Έχουμε φτάσει στο σημείο να παρακολουθούμε τις κινήσεις του κάθε ανθρώπου;

Παρακολούθηση επαφών, ναι! Ωστόσο, ορισμένες χώρες εξακολουθούν να υστερούν.

Απαιτείται πλέον η ψηφιακή ταυτότητα υγείας για διεθνή ταξίδια;

Ναι, το Common Pass είναι ενεργό!

 

Μπορέσαμε να διαταράξουμε τις πολιτικές και δικαστικές διαδικασίες και να δημιουργήσουμε χάος;

Μάλιστα κύριε!

Αλλά, πάνω απ' όλα, καταφέραμε να αναστατώσουμε την ανθρώπινη σκέψη και τις σχέσεις σε σημείο που εμείς, ρομπότ και κακοποιοί, είμαστε πλέον οι μοναδικοί σας φίλοι; Το δουλεύουμε ακόμα, αλλά είμαστε κοντά.

Είμαστε σε καλό δρόμο για να κάνουμε τους ανθρώπους να αποδεχτούν έξυπνα wearables;

Ναι, στο μεταξύ, βάλε τη μάσκα.

Ελέγχουμε νόμιμα τη σεξουαλική ζωή των ανθρώπων;

Ναι!

Παρεμπιπτόντως, ο κρατικός έλεγχος του σώματος και της σεξουαλικότητας είναι το κλασικό σημάδι της θρησκευτικής μεταρρύθμισης. Όποτε συμβαίνει αυτό, να είστε προσεκτικοί.

Ας πάρουμε τα lockdown, για παράδειγμα. Τα lockdown και οι περιορισμοί στην κίνηση και τη σωματική επαφή είναι εξαιρετικά εργαλεία για την τροποποίηση της συμπεριφοράς και η τροποποίηση συμπεριφοράς, γνωστή και ως κοινωνική μηχανική, είναι σίγουρα μια πολύ σεβαστή μορφή τέχνης μεταξύ των ισχυρών. Ένας κοινωνικός μηχανικός που σέβεται τον εαυτό του σχεδιάζει με δέκα κινήσεις μπροστά και δημιουργεί καταστάσεις όπου τα θύματα εκλιπαρούν για τις επιθυμητές αλλαγές! Πιστεύω ότι, επί του παρόντος, μας υποβάλλουν σε έναν πραγματικό σαδομαζοχιστικό χορό. Βρισκόμαστε στη μέση μιας τελετουργίας που έχει σχεδιαστεί για να δημιουργήσει μια αίσθηση σύγχυσης, ανασφάλειας και εθισμού που θα επιλυθεί τελικά από τους Δασκάλους μας, στους οποίους θα είμαστε πολύ ευγνώμονες γιατί, σε εκείνο το σημείο, θέλουμε απλώς να απελευθερωθούμε από όλα αυτά αφόρητη ένταση. Πολλοί έχουν ήδη αναπτύξει το σύνδρομο της Στοκχόλμης, παρακάμπτοντας τους κακοποιούς. Τα μέτρα είναι εντελώς αυθαίρετα, αλλά δεν πειράζει, πιστεύουν ότι πρέπει να συμμορφωθούμε και να αποδεχτούμε το γεγονός ότι τα βάσανα και οι στερήσεις είναι για το καλό μας. Και μας κάνουν «καλύτερους ανθρώπους».

Για τον ψυχοπαθή δεν υπάρχει χαρά.

Για τον δούλο υπάρχει η αποδοχή ενός παράξενου αισθήματος μουδιάσματος εκεί που ήταν η ψυχή.

Που θα καταλήξουμε;

Προσωπικά, δεν νομίζω ότι πρέπει να δεχθούμε το σκοτάδι. Νομίζω ότι η καλύτερη επιλογή μας είναι να καλλιεργήσουμε την αξιοπρέπεια και να ξαναβρούμε την καρδιά μας.

Η καρδιά θα μας πει τι να κάνουμε μετά.

 

 

 

Πηγή: tessa.substack.com

Σύνδεσμος: https://tessa.substack.com/p/great-reset-dummies

28.10.2021

Επιλογή και μετάφραση Markus για comedonchisciotte.org

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΖΙΚΗ ΨΥΧΩΣΗ

 Ελεύθερη μετάφραση από εδώ :

https://comedonchisciotte.org/la-vera-pandemia-globale-e-la-psicosi-di-massa/

(στο τέλος της μετάφρασης παραπομπή στην σχετική σελίδα όπου υπάρχει βίντεο)

Η μαζική ψύχωση ορίζεται ως «μια επιδημία τρέλας» που εμφανίζεται όταν «ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας χάνει την επαφή με την πραγματικότητα και βυθίζεται σε παραλήρημα». Οι δίκες μαγισσών του 16ου και 17ου αιώνα είναι ένα κλασικό παράδειγμα. Βρισκόμαστε τώρα στη μέση μιας άλλης μαζικής ψύχωσης, που προκαλείται από μια αδυσώπητη σπορά φόβου, σε συνδυασμό με τακτικές καταστολής δεδομένων και εκφοβισμού κάθε είδους.

Η σπορά του φόβου γεννά τρέλα

Ορισμένοι ειδικοί ψυχικής υγείας έχουν εκφράσει ανησυχία για την προφανή σπορά πανικού κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19, προειδοποιώντας ότι μπορεί να έχει σοβαρές ψυχιατρικές επιπτώσεις. Για παράδειγμα, σε ένα άρθρο της 22ας Δεκεμβρίου 2020 (2) στο Evie Magazine, ο S.G. Ο Cheah συζήτησε την εμφάνιση μαζικής παραφροσύνης που προκαλείται από τον «παραληρηματικό φόβο του Covid-19».

«Ακόμη και όταν οι στατιστικές δείχνουν το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ των παιδιών και των νεαρών ενηλίκων (με 0,002% στα 10 χρόνια και 0,01% στα 25 έτη), οι νέοι και οι υγιείς εξακολουθούν να είναι τρομοκρατημένοι από τον παράλογο φόβο. "Ο Cheah έγραψε, προσθέτοντας (3):

«Αντί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, ο παραληρηματικός άνθρωπος προτιμά να ζει στον κόσμο της φαντασίας του. Αλλά για να συνεχίσουν να παραποιούν την πραγματικότητα, θα πρέπει να κάνουν και όλους τους άλλους γύρω τους να προσποιούνται ότι ζουν και στον φανταστικό τους κόσμο.

Με πιο απλά λόγια, ο παραληρηματικός απορρίπτει την πραγματικότητα. Και σε αυτή την απόρριψη της πραγματικότητας, οι άλλοι πρέπει να παίξουν το παιχνίδι του πώς βλέπουν τον κόσμο, διαφορετικά ο κόσμος τους δεν θα έχει νόημα γι' αυτούς. Είναι ο λόγος που ο παραληρηματικός θυμώνει όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποιον που δεν συμμορφώνεται με την κοσμοθεωρία του...

Είναι ένας από τους λόγους που βλέπεις τόσους πολλούς ανθρώπους που ευχαρίστως θα ενέκριναν τη φίμωση οποιουδήποτε ειδικού γιατρού του οποίου οι απόψεις έρχονται σε αντίθεση με τις οδηγίες του ΠΟΥ ή του CDC. Το «Να υπακούς στους κανόνες!» Γίνεται πιο σημαντικό από το να αμφισβητείς αν, καταρχάς, οι κανόνες ήταν νόμιμοι ή σωστοί».

Σε μια συνέντευξη του Δεκεμβρίου 2020 (παρακάτω), ο Δρ Mark McDonald, ψυχίατρος και ιατροδικαστής (4) δήλωσε επίσης ότι «η πραγματική κρίση δημόσιας υγείας βρίσκεται στον ευρέως διαδεδομένο φόβο που έχει μεταμορφωθεί και εξελιχθεί σε μια μορφή μαζικής παραληρητικής ψύχωσης».

Έχουμε περάσει πολύ καλά τα πρώτα βαθιά σοκ αυτής της κρίσης και είναι εξαιρετικά ανησυχητικό το γεγονός ότι ο αριθμός των ασθενών [για προβλήματα ψυχικής υγείας] παραμένει τόσο υψηλός. ~ Brian Dow, αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Rethink Mental Illness

Έχει φτάσει στο σημείο να αναφέρεται έξω από το σπίτι ή το γραφείο του ως το «ανοιχτό άσυλο», όπου πρέπει να υποθέσει «ότι κάθε άτομο που συναντώ είναι τρελός», εκτός αν αποδείξει το αντίθετο (5). 

Αυξάνονται οι αναφορές για ψυχωσικά επεισόδια στη Μεγάλη Βρετανία

Τώρα, μετά από περίπου 19 μήνες αφύσικης «πανδημικής ζωής», τα δεδομένα αρχίζουν να αντικατοπτρίζουν τους φόβους της McDonald's. Για παράδειγμα, στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι ψυχιατρικές νοσηλεύσεις για πρώιμα ψυχωτικά επεισόδια έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Όπως αναφέρθηκε από τον Guardian, 17 Οκτωβρίου 2021 (6):

Τα κρούσματα ψύχωσης έχουν αυξηθεί τα τελευταία δύο χρόνια στην Αγγλία, καθώς ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων βιώνουν παραισθήσεις και παραληρητικές σκέψεις εν μέσω του άγχους της πανδημίας Covid-19.

Μεταξύ Απριλίου 2019 και Απριλίου 2021 σημειώθηκε αύξηση 29% στον αριθμό των ατόμων που παραπέμπονται σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας για το πρώτο τους ύποπτο επεισόδιο ψύχωσης, όπως δείχνουν τα στοιχεία του NHS (7). Η αύξηση συνεχίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια της άνοιξης, με 9.460 πρώτες επισκέψεις τον Μάιο του 2021, αυξημένες κατά 26% σε σύγκριση με 7.520 τον Μάιο του 2019.

Η φιλανθρωπική οργάνωση Rethink Mental Illness προτρέπει την κυβέρνηση να επενδύσει περισσότερα στην έγκαιρη παρέμβαση στην ψύχωση, προκειμένου να αποτραπεί η περαιτέρω επιδείνωση της ψυχικής υγείας των ανθρώπων, την οποία θα μπορούσε να ανακάμψει.

Λέει ότι τα στατιστικά στοιχεία παρέχουν μερικά από τα πρώτα σκληρά στοιχεία που δείχνουν τα σημαντικά επίπεδα αγωνίας που βιώθηκε σε όλο τον πληθυσμό κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Η ψύχωση έχει βαρύ αντίκτυπο στη ζωή ενός ατόμου

Ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Rethink Mental Illness Brian Dow σχολίασε τα ευρήματα (8):

«Η ψύχωση μπορεί να έχει καταστροφικό αντίκτυπο στις ζωές των ανθρώπων. Η γρήγορη πρόσβαση στη θεραπεία είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη περαιτέρω επιδείνωσης της ψυχικής υγείας των ανθρώπων, η οποία θα μπορούσε να πάρει χρόνια για να ανακάμψει. Η αύξηση του αριθμού των ύποπτων πρώτων επεισοδίων ψύχωσης προκαλεί ανησυχία.

Είμαστε πλέον πολύ πέρα ​​από τα πρώτα βαθιά σοκ αυτής της κρίσης και είναι ακραία

ανησυχώντας ότι ο αριθμός των πρώτων επισκέψεων παραμένει τόσο υψηλός. Δεδομένου ότι αυτές οι πρώιμες εκδηλώσεις ψύχωσης εμφανίζονται συνήθως σε νέους, αυτή η απότομη αύξηση εγείρει περαιτέρω ανησυχίες σχετικά με τις πιέσεις στις οποίες έχουν υποβληθεί οι νεότερες γενιές κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Η πανδημία είχε μια μεταβαλλόμενη επίδραση στην ψυχική μας υγεία και απαιτεί επαναστατική απάντηση. Πρόσθετη ειδική χρηματοδότηση για την ψυχική υγεία και την κοινωνική περίθαλψη πρέπει να πάει στις υπηρεσίες πρώτης γραμμής για να βοηθήσει στην κάλυψη της νέας ζήτησης, διαφορετικά χιλιάδες άνθρωποι θα μπορούσαν να βρεθούν να πληρώσουν ένα καταστροφικό κόστος».

 

Σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οργανισμός θα επεκτείνει τον προϋπολογισμό των υπηρεσιών ψυχικής υγείας του NHS κατά 2,3 δισεκατομμύρια £ (3,1 δισεκατομμύρια δολάρια) ετησίως έως το 2023/2024. Πρόσθεσαν επίσης 500 εκατομμύρια £ (691 εκατομμύρια δολάρια) στον προϋπολογισμό του 2021 για την παροχή υπηρεσιών σε όσους επλήγησαν περισσότερο από τα μέτρα της πανδημίας (9).

Το άγχος και η κατάθλιψη έχουν αυξηθεί δραματικά σε όλο τον κόσμο

Μια άλλη μελέτη (10) (11), η οποία εξετάζει τα ποσοστά άγχους και κατάθλιψης σε όλο τον κόσμο, διαπίστωσε ότι και οι δύο καταστάσεις αυξήθηκαν δραματικά το 2020. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η πανδημία του Covid έχει οδηγήσει σε 76 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις άγχους και 53 εκατομμύρια περιπτώσεις σοβαρής καταθλιπτικής διαταραχής, πολύ πέρα ​​από τις κανονικές ετήσιες τιμές, με γυναίκες και νεότερα άτομα να επηρεάζονται δυσανάλογα. Σύμφωνα με τον Guardian (12):

«... η ομάδα εκτιμά ότι το 2020 θα υπάρξουν 246 εκατομμύρια περιπτώσεις σοβαρών καταθλιπτικών διαταραχών και 374 εκατομμύρια περιπτώσεις αγχωδών διαταραχών, παγκοσμίως, με το πρώτο να αυξάνεται κατά 28% και το δεύτερο κατά 26%, σε σύγκριση με αυτό που θα περίμενε αν δεν είχε συμβεί η κρίση.

Περίπου τα δύο τρίτα αυτών των επιπλέον περιπτώσεων σοβαρών καταθλιπτικών διαταραχών και το 68% των επιπλέον περιπτώσεων αγχωδών διαταραχών εμφανίστηκαν σε γυναίκες, ενώ οι νεότεροι ενήλικες επηρεάστηκαν περισσότερο από τους ηλικιωμένους, με περισσότερες επιπλέον περιπτώσεις μεταξύ ατόμων ηλικίας 20-24 ετών.

Ο γνωστός συγγραφέας Damian Santomauro Ph.D., του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ είπε στον Guardian (13):

«Πιστεύουμε ότι συμβαίνει επειδή οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να επηρεαστούν από τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της πανδημίας. Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να αναλάβουν πρόσθετες οικιακές ευθύνες και ευθύνες φροντίδας λόγω του κλεισίματος των σχολείων ή της αδιαθεσίας των μελών της οικογένειας.

Οι γυναίκες τείνουν επίσης να έχουν χαμηλότερους μισθούς, λιγότερες αποταμιεύσεις και λιγότερο ασφαλείς θέσεις εργασίας από τους άνδρες, και επομένως είναι πιο πιθανό να βρεθούν σε μειονεκτική θέση οικονομικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι νέοι έχουν επηρεαστεί από το κλείσιμο σχολείων και εγκαταστάσεων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και από ευρύτερους περιορισμούς που τους εμπόδισαν να αλληλεπιδράσουν με το δικό τους είδος».

Η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας μπορεί επίσης να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στο να τεθούν οι γυναίκες σε μεγαλύτερο κίνδυνο για ψυχικά προβλήματα, ενώ οι νέοι είναι πιο πιθανό να μείνουν άνεργοι.

Μαζική αύξηση των προβλημάτων ψυχικής υγείας στα παιδιά

Τα παιδιά φέρουν ένα ιδιαίτερα βαρύ φορτίο λόγω του ότι οι ενήλικες υποκύπτουν σε παράλογους φόβους. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο, από την έναρξη της πανδημίας, τα επεισόδια που σχετίζονται με την ψυχική υγεία των παιδιών έχουν σχεδόν διπλασιαστεί (14). Σύμφωνα με τις αρχές του ΗΒ, το 16% των παιδιών ηλικίας 5 έως 16 ετών διαγνώστηκε με ψυχική διαταραχή το 2020, από 10,8% το 2017 (15).

 

Όπως σημειώνεται σε δελτίο τύπου με ημερομηνία 23 Σεπτεμβρίου 2021 από το Royal College of Psychiatrists (16):

«Δεκαοκτώ μήνες μετά το πρώτο lockdown και μετά τις προειδοποιήσεις της βιομηχανίας ψυχικής υγείας σχετικά με τις μόνιμες επιπτώσεις της πανδημίας στην ψυχική υγεία, η ανάλυση του Royal College of Psychiatrists για τα δεδομένα NHS Digital διαπίστωσε ότι:

190.271 παιδιά ηλικίας 0-18 ετών παραπέμφθηκαν σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας παιδιών και νέων μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου του τρέχοντος έτους, σημειώνοντας αύξηση 134% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι (81.170) και 96% σε σχέση με το 2019 (97.342).

8.552 παιδιά και νέοι παραπέμφθηκαν για επείγουσα κρίση ή επείγουσα περίθαλψη μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου του τρέχοντος έτους, σημειώνοντας αύξηση 80% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο (4.741) και 64% σε σύγκριση με το 2019 (5.219).

340.694 παιδιά ήρθαν σε επαφή με υπηρεσίες ψυχικής υγείας παιδιών και νέων στο τέλος Ιουνίου, αύξηση 25% σε σχέση με τον ίδιο μήνα πέρυσι (272.529) και αύξηση 51% σε σχέση με τον Ιούνιο του 2019 (225.480).

Οι διατροφικές διαταραχές είναι επίσης πιο διαδεδομένες από ποτέ, και η ταχεία αύξηση έχει αφήσει πολλά παιδιά να περιμένουν μήνες για θεραπεία - καθυστερήσεις που θα μπορούσαν να έχουν απειλητικές για τη ζωή συνέπειες - καθώς οι εγκαταστάσεις είναι στο μέγιστο της χωρητικότητας. Το δελτίο τύπου αναφέρει

μια μητέρα της οποίας η έφηβη κόρη υποτροπίασε σε ανορεξία κατά τη διάρκεια της πανδημίας (17):

«Η πανδημία ήταν καταστροφική για την κόρη μου και την οικογένειά μας. Πάσχει από ανορεξία και πήρε εξιτήριο από νοσηλευτική μονάδα πέρυσι, αλλά η διακοπή της κανονικής ρουτίνας και της κοινωνικοποίησής της έχει επηρεάσει πραγματικά την ανάρρωσή της. Πέρασε πολύ λιγότερο χρόνο κάνοντας τα πράγματα που της άρεσαν και πολύ περισσότερο χρόνο μόνη με τις σκέψεις της.

Δυστυχώς, είχε υποτροπή, τόσο σοβαρή που χρειάστηκε να νοσηλευτεί και να απομονωθεί. Μετά από 72 ημέρες στο νοσοκομείο, χωρίς εξειδικευμένο κρεβάτι για διατροφικές διαταραχές, την πήγαμε σπίτι όπου έπρεπε να την ταΐσω με ένα σωληνάριο για 10 εβδομάδες.

Η κόρη μου χρειαζόταν επειγόντως εξειδικευμένη βοήθεια για αυτή την απειλητική για τη ζωή ασθένεια, αλλά οι υπηρεσίες είναι εντελώς κατακλυσμένες επειδή τόσοι πολλοί νέοι χρειάζονται βοήθεια. Είναι μια τρομακτική κατάσταση για ασθενείς και οικογένειες».

Η μαζική παραληρηματική ψύχωση τραυματίζει τα παιδιά

Πράγματι, η ευρέως διαδεδομένη παραφροσύνη που εντοπίζεται στους ενήλικες μπορεί να έχει σοβαρές και μόνιμες επιπτώσεις στα παιδιά καθώς μεγαλώνουν. Σύμφωνα με τον McDonald (βλ. συνέντευξη παραπάνω), οι ψυχικές καταστάσεις των παιδιών που θεράπευε κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας είναι πολύ χειρότερες από αυτές που έχει συνηθίσει να βλέπει σε αυτές τις ηλικιακές ομάδες. Αυτό μας λέει ότι το τραύμα που προκλήθηκε από τα μέτρα της πανδημίας είναι πολύ σοβαρό.

 

Ένα από τα χειρότερα τραύματα που προκλήθηκαν στα παιδιά ήταν η γελοία ιδέα ότι θα μπορούσαν να σκοτώσουν τους γονείς ή τους παππούδες τους απλά όντας κοντά τους. Διδάσκονται επίσης να αισθάνονται ένοχοι για συμπεριφορές που συνήθως θα ήταν απολύτως φυσιολογικές - για να δώσουμε μόνο ένα παράδειγμα: οι υστερικοί ενήλικες που αποκαλούν ένα παιδί που αρνείται να φορέσει μάσκα προσώπου "βλάκα", όταν η άρνηση μιας περιοριστικής μάσκας προσώπου είναι απολύτως φυσιολογικό. σε αυτή την ηλικία.

Είναι εξαιρετικά αφύσικο τα παιδιά να μεγαλώνουν νομίζοντας ότι αποτελούν κίνδυνο για τους ανθρώπους γύρω τους και ότι όλοι γύρω τους αποτελούν κίνδυνο για αυτά. Είναι εντελώς ανώμαλο να μεγαλώνεις νομίζοντας ότι οι μάσκες, τα γάντια και ο φυσικός χωρισμός είναι απαραίτητα για να μείνεις ζωντανός.

Οι ενήλικες έχουν επίσης στρεβλά μετατρέψει τον παράλογο φόβο σε αρετή, κάτι που είναι διπλά τραγικό και λάθος. Το να φοράς μάσκα προσώπου έχει γίνει ένας τρόπος να δείχνεις ότι είσαι «καλός άνθρωπος», κάποιος που νοιάζεται για τους άλλους, ενώ το να μην φοράς σε σηματοδοτεί ως απερίσκεπτο δολοφόνο, αν όχι ως πιθανό μαζικό δολοφόνο, απλώς αναπνέοντας.

Επιπλέον, ενθαρρύνοντάς μας να παραμείνουμε στο φόβο και να του επιτρέψουμε να ελέγχει και να ρυθμίζει τη ζωή μας, ο φόβος έχει ριζώσει τόσο πολύ που όποιος λέει ότι πρέπει να είμαστε ατρόμητοι και να παλεύουμε για τις ελευθερίες μας δέχεται επίθεση ως ηλίθιο και επικίνδυνο άτομο.

Είναι απαραίτητο να θεραπεύσουμε τους ενήλικες για να σωθούν τα παιδιά

Είναι οι ενήλικες που προκαλούν απερίσκεπτα αυτό το συναισθηματικό τραύμα σε μια ολόκληρη γενιά. Όπως σημείωσε ο McDonald στη συνέντευξή του, μια κύρια αιτία κατάθλιψης στα παιδιά είναι το αίσθημα αποσύνδεσης από την οικογένεια και τους φίλους.

Όλοι, εκτός από τα παιδιά ιδιαίτερα, χρειάζονται πρόσωπο με πρόσωπο επαφή, σωματική επαφή και συναισθηματική οικειότητα. Χρειαζόμαστε αυτά τα πράγματα για να νιώθουμε ασφαλείς με τους άλλους και με τον εαυτό μας. Οι ψηφιακές αλληλεπιδράσεις δεν μπορούν να αντικαταστήσουν αυτές τις πιο βασικές ανθρώπινες ανάγκες και είναι εγγενώς διαχωριστικές.

Η McDonald αναφέρει στατιστικά του CDC των ΗΠΑ που δείχνουν ότι το 2020 σημειώθηκε αύξηση 400% στην κατάθλιψη των εφήβων σε σχέση με το προηγούμενο έτος και στο 25% των περιπτώσεων σκέφτονταν την αυτοκτονία. Αυτά είναι ανήκουστα στατιστικά, λέει. Ποτέ πριν τόσοι πολλοί έφηβοι δεν είχαν σκεφτεί την αυτοκτονία.

Σύμφωνα με τα McDonald, οι γονείς και γενικότερα οι ενήλικες φταίνε, γιατί είναι αυτοί που τρομάζουν τα παιδιά σε σημείο που δεν νιώθουν πια ότι αξίζει η ζωή. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούμε να περιποιηθούμε μόνο τα παιδιά. Πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε την ψύχωση του ενήλικου πληθυσμού που προκαλεί όλο αυτό το τραύμα.

Το μαζικό παραλήρημα μας οδηγεί στη σκλαβιά

Η μαζική φρενίτιδα πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί γιατί μας οδηγεί όλους, λογικούς και παράφρονες, σε μια κοινωνία χωρίς όλες τις προηγούμενες ελευθερίες και πολιτικές ελευθερίες, και οι διεφθαρμένοι υπεύθυνοι δεν θα εγκαταλείψουν οικειοθελώς την εξουσία μόλις την έχουμε.

 Σαφώς, οι περισσότεροι από τους πολιτικούς μας ηγέτες γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Covid-19 δεν είναι η θανατηφόρα μάστιγα που θέλετε να πιστέψετε. Εκδίδουν εντολές να μείνουν σπίτι από τα εξοχικά τους σπίτια στην Καραϊβική και παραβιάζουν επανειλημμένα τις δικές τους υποχρεώσεις κάλυψης και απομόνωσης.

Κάνουν ποδήλατα, κάνουν βόλτες στο πάρκο, κάνουν οικογενειακές συγκεντρώσεις και δειπνούν έξω χωρίς να ανησυχούν. Απλώς παίζουν μαζί, ακολουθώντας την αφήγηση που προέρχεται από τεχνοκρατικά οχυρά όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, επειδή επωφελούνται από αυτό.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η άρχουσα τάξη πάσχει από άλλου τύπου ψύχωση. Όπως εξηγείται στο "Μαζική Ψύχωση - Πώς ένας ολόκληρος πληθυσμός γίνεται ψυχικά ασθενής", ο ολοκληρωτισμός ξεκινά στην πραγματικότητα ως ψύχωση μέσα στην άρχουσα τάξη, καθώς τα άτομα μέσα σε αυτήν την τάξη ερωτεύονται εύκολα αυταπάτες που αυξάνουν τη δύναμή τους. Και καμία αυταπάτη δεν είναι μεγαλύτερη από την ψευδαίσθηση ότι μπορείς και πρέπει να ελέγχεις και να εξουσιάζεις τους άλλους.

Είτε η ολοκληρωτική νοοτροπία πάρει τη μορφή του κομμουνισμού, του φασισμού ή της τεχνοκρατίας, μια κυρίαρχη ελίτ που έχει υποκύψει στις αυταπάτες της μεγαλοπρέπειας ετοιμάζεται να καθοδηγήσει τις μάζες στη δική τους διεστραμμένη κοσμοθεωρία. Το μόνο που χρειάζεται για να πραγματοποιηθεί αυτή η αναδιοργάνωση της κοινωνίας είναι η χειραγώγηση των συλλογικών συναισθημάτων.

Δυστυχώς, πολλοί πολίτες ενθαρρύνουν άθελά τους την παγκόσμια εξαγορά που θα οδηγήσει στην υποδούλωση μας. Ο φόβος έχει τροφοδοτήσει την υστερία, η οποία οδήγησε σε μαζική παραληρηματική ψύχωση και ομαδικό έλεγχο στον οποίο οι ίδιοι οι πολίτες υποστηρίζουν και πιέζουν για την εξάλειψη των θεμελιωδών ελευθεριών.

Δεν υπάρχει αμφιβολία σε αυτό το σημείο ότι μια ολοκληρωτική κοινωνία είναι το απόλυτο τέλος αυτής της κοινωνικής ψύχωσης, εκτός κι αν κάνουμε κάτι γι' αυτό. Η αλήθεια είναι ότι τώρα είμαστε τόσο ασφαλείς όσο ποτέ. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να μας αφαιρέσουν οι ελευθερίες μας από παραληρημένους φόβους. Όπως σημειώνει ο Cheah στο άρθρο του (18):

«Δεν είναι αδιανόητο το τελικό αποτέλεσμα να είναι ο απόλυτος έλεγχος από την κοινωνία σε κάθε πτυχή της ζωής σου. Σκεφτείτε αυτό - το τελικό σημείο ενός ψυχικά άρρωστου ατόμου είναι να τοποθετηθεί σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον (ιδρυματοποιημένο ως άσυλο) όπου όλες οι ελευθερίες είναι περιορισμένες. Και φαίνεται όλο και περισσότερο ότι αυτό είναι το τελευταίο σημείο προς το οποίο οδεύει αυτή η μαζική ψύχωση».

Πρέπει να αποκαταστήσουμε τη λογική

Από τη στιγμή που μια κοινωνία βρίσκεται σταθερά στα χέρια της μαζικής ψύχωσης, οι ολοκληρωτικοί είναι ελεύθεροι να κάνουν το τελευταίο, αποφασιστικό βήμα: μπορούν να προσφέρουν μια διέξοδο, μια επιστροφή στην τάξη. Το τίμημα είναι η ελευθερία σας. Πρέπει να παραδώσετε τον έλεγχο όλων των πτυχών της ζωής σας στους κυβερνώντες, γιατί εάν δεν τους δοθεί ο απόλυτος έλεγχος, δεν θα μπορέσουν να δημιουργήσουν την τάξη που όλοι θέλουν.

Αυτή η τάξη όμως είναι παθολογική, στερούμενη κάθε ανθρωπιάς. Εξαλείφει τον αυθορμητισμό που φέρνει χαρά και δημιουργικότητα στη ζωή, απαιτώντας αυστηρή συμμόρφωση και τυφλή υπακοή. Και παρά την υπόσχεση ασφάλειας, μια ολοκληρωτική κοινωνία είναι εγγενώς φοβισμένη. Είναι χτισμένο πάνω στον φόβο, και συντηρείται επίσης από αυτόν. Έτσι, η παραίτηση από την ελευθερία κάποιου για ασφάλεια και την αίσθηση της τάξης θα οδηγήσει μόνο σε ακόμη περισσότερο αυτόν τον φόβο και το άγχος που αρχικά επέτρεψε στους ολοκληρωτές να αποκτήσουν τον έλεγχο.

Γνωρίζοντας αυτό, πρέπει να θυμόμαστε να αγκαλιάζουμε το θάρρος, την αλήθεια, την ειλικρίνεια και την ελευθερία καθώς προχωράμε μπροστά - όχι μόνο στις σκέψεις και τα λόγια μας αλλά και στις πράξεις μας. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά όταν βρίσκονται σε κατάσταση παραληρηματικής ψύχωσης, γι' αυτό η ανταλλαγή πληροφοριών, γεγονότων, δεδομένων και αποδεικτικών στοιχείων τείνει να είναι αναποτελεσματική, εκτός από τις περιπτώσεις όπου το άτομο ενεργούσε υπό πίεση από τους συνανθρώπους του και όχι για παραληρηματική πεποίθηση .

Συνήθως, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να μείνετε ακίνητοι και να ενεργήσετε σύμφωνα με την αντικειμενική αλήθεια και πραγματικότητα, όπως ακριβώς θα κάνατε αν ήσασταν πρώτος ανταποκρινόμενος όταν αντιμετωπίζατε ένα θύμα ατυχήματος που ανταποκρίνεται υστερικά σε αυτό που ξέρετε ότι είναι μόνο ένας ελαφρύς τραυματισμός .

Εν ολίγοις, για να αποκαταστήσετε τη λογική σε έναν τρελό κόσμο, πρέπει πρώτα να επικεντρωθείτε στον εαυτό σας και να ζήσετε με τρόπο που να παρέχει έμπνευση στους άλλους να ακολουθήσουν - μιλήστε και ενεργήστε με τρόπους που δείχνουν ότι δεν φοβάστε να ζήσετε τη ζωή και να επιστρέψετε στην κανονικότητα.

https://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2021/10/28/mass-psychosis-real-global-pandemic.aspx?ui=59ed2e7639939da92ff0e3fd8a4becd1e38e467e8312fec7760fac1ab9753aaf&sd=20210422&cid_source=dnl&cid_medium=email&cid_content=art1HL&cid=20211028&mid=DM1029208&rid=1306142732