ΣΕΛΦΙ ΜΟΥ ΣΕΛΦΙ ΜΟΥ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ Σ΄ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ? (σήμερα έχει και βρισίδι)

Μερικές φορές , στα ΜΜΜ πρέπει να έχει κάνει κάποιος μαθήματα διαχείρισης θυμού για να μπορέσει να φτάσει στο προορισμό του χωρίς να κάνει κάποια κουταμάρα.

Έχω κοιμηθεί αργά και νυστάζω και βαριέμαι και γενικά θα ήθελα να είμαι σπίτι μου αλλά πάω στη δουλειά. Βρίσκω θέση κάθομαι κι ενώ λέω θα χαλαρώσω, έχω μπόλικες στάσεις μέχρι το προορισμό μου, ΠΑΛΙ γιατί έχω αυτόν τον αλάνθαστο μαλακοπιάστη κάθεται μπροστά μου ζόμπι με τελευταίας λέξης κινητό που έχει αποφασίσει σε όλη τη διαδρομή να βάζει σέλφι…

Κάθομαι λοιπόν και κοιτάω αυτό το πλάσμα να κοιτάει μια οθόνη και να κάνει ένα σωρό μορφασμούς, μια σουφώνοντας τα χείλια να δείχνουν πιο σέξι, μια κουνώντας το μαλλί για να δείξει πως είναι πάλι σέξι, κουνώντας τα ματάκια σαν εκείνα τα κουκλάκια που τα βάζεις στο αυτόματο και βγάζουν και μια φωνίτσα (σε άλλη περίπτωση χρησιμοποιούνται σε ταινίες τρόμου στυλ αναμπέλα)…

Σφίγγω τα χέρια και λέω, είσαι μεγάλη γυναίκα, το ζόμπι μπορεί να είναι πιο μικρό κι από τη κόρη σου, 10 γ@μημένες στάσεις είναι θα περάσουν. Αναθεματίζω εκείνη τη κ@ριόλα που στήθηκε με τους υπόλοιπους νάρκισσους σ΄εκείνη τη χολυγουντιανή τελετή και μας μύησε στον υπέροχο κόσμο της απόλυτης ματαιοδοξίας.

Σελφι, η χαρά του νάρκισσου, μ αγαπάω, με λατρεύω, είμαι τέλεια, καθρέφτη καθρεφτάκι μου πες μου ποια είναι η πιο ωραία σαυτό το κόσμο? Και κλικ, και ξανά κλικ, Η βασίλισσα είναι γυμνή και τα πιτσιρίκια την έχουν πάρει στο δούλεμα αλλά αυτή χαμπάρι. Αυτό ερωτεύεται σε μια χαζο οθόνη.. αυτό μαστιγώνομαι εγώ που αντέχω όλη αυτή βλακεία μαζικοποιημένη πλέον σε σημείο που να παθαίνεις πανικό αν κοιτάξεις όλα τα ζωντόβολα ταυτόχρονα.

Σελφι στη μούρη, στο κ@λο, στα βυζιά, σέλφι στους κοιλιακούς, τα είπαμε για τους νάρκισσους, έβρισα.. αλλά δεν ξεπερνιέται γιατί γίνεται όλο και χειρότερο. Η ανθρωπότητα έχει περάσει από το στάδιο της ηλιθιότητας στο στάδιο της καθαρής ψυχασθένειας.

Στην επόμενη στάση μπήκε ένας κύριος με ένα ακορντεόν.. δεν τον ενδιέφερε καν να μαζέψει λεφτά, απλά στάθηκε σε ένα σημείο κι έπαιζε ένα υπέροχο κομμάτι.. Βρέθηκα ξαφνικά μακριά από τη μόλυνση της απέθαντης απέναντί μου.. ταξίδεψα σαν σφαίρα σε κάποιο κόσμο που είχε καβαλήσει τη σκεπή του ηλεκτρικού και με κοίταζε χαμογελώντας.

Σαν από θαύμα με κατάλαβε, ήρθε κοντά μου κι έπαιξε ένα κομμάτι που λατρεύω..

Μάλλον οι θεοί όταν τους μιλάς είναι πρόθυμοι να σου απαντήσουν σε οποιαδήποτε στιγμή αρκεί να το εννοείς…

Κατέβηκα..

Έπρεπε να πάρω το επόμενο μέσο.. για 5-6 στάσεις, κοίταξα το ρολόι, δε γ@μιέται λέω θα πάω με τα πόδια, από τα στενάκια, να κρατήσω μέσα μου εκείνο τον ήχο , που έσβησε το θυμό μου και με μεταμόρφωσε σε αόρατη μέσα στον ενοχλητικά ορατό κόσμο..

Δεν ένοιωθα η πιο όμορφη στο κόσμο, αλλά σίγουρα εκείνο το πρωί ήμουν η πιο ζωντανή και δεν χρειάστηκε καν να φυσήξω πάνω στο τζάμι για να το ανακαλύψω… Ο ήλιος πεταγόταν μέσα από τα στενά σαν να παίζει μαζί μου κρυφτό.. η μουσική συνέχιζε να με ακολουθεί σαν σκιά… το χαμόγελο που μου έριξε ο ακορντεονίστας ήταν η επιβεβαίωση που ζήταγα εκείνο το πρωινό για να καθησυχάσω πως υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που αγαπάει κάτι περισσότερο από το κρέας του….

Σέλφι μου δεν έχω ανάγκη να σε ρωτήσω

Σήμερα κάποιος σε φτύνει, και προχωράει χωρίς την επιβεβαίωση σου…