Το χρήμα καλά κρατεί ακόμα. Οι καβάτζες ήταν πολύ γερές από ότι φαίνεται. Οι άκρες και τα κρατήματα γερά. Είχε πέσει πολλή και ανεξέλεγκτη μάσα. Οι καλοί νοικοκυραίοι τα είχαν γαμήσει όλα. Μίζες, χάρες, γλειψίματα για σπρωξίματα στην άκρη, αυθαίρετα, κρυφοί λογαριασμοί και όλα τα καλά μιας κοινωνίας που η απόλυτη ιδεολογία της ήταν βούτα από όπου μπορείς, φάε μέχρι να σκάσεις και γράψε στ΄αρχίδια σου τα πάντα αρκεί να γουστάρεις.
Οι προηγούμενες γενιές του Τσοβόλα δώστα όλα, του χρηματηστηριακού τζόγου "πούλα, πούλα τα όλα Μήτσο" και των δώσε μια πιστωτική να πάω Μαλδίβες, έφαγε καλά. Ναι μαζί τα φάγατε ρε μαλάκες. Ποιον κοροϊδεύετε? Τη μούρη σας? Γέμισε η Ελλάδα καμμένα δάση και βιλίτσες με πισίνες από καλούς νοικοκυραίους. Τα βουλευτικά γραφεία, τα γραφεία των βλαχοδήμαρχων, από καλούς μπαμπάδες που κόλλαγαν ένσημα στις κομματικές ταυτότητες για να μπει το παιδάκι σε μια θεσούλα, για να πάει ο γιος φαντάρος κοντά στο σπίτι, για να μπει φως στο αυθαίρετο χωρίς άδεια, μέχρι και για να σβήσει η κλήση από το παράνομο παρκάρισμα φίλαγαν κώλους!
Το θαύμα του αυτοδημιούργητου ελληναρά, που κοίταζαν κάτι πρόβατα με θαυμασμό, "κοίτα τι κατάφερε ο Γιάννης , τι χρυσό παιδί" ο οποίος Γιάννης είχε μια δουλειά που έβγαζε ένα μισθό και με αυτή τη δουλειά κατάφερε κι έχτισε δέκα μεζονέτες σε παραλιακό αξιοθέατο να νοικιάζει και να έχει το κάτι τις. Κοίτα τον άλλον, σκέτο θαύμα της φύσης, μια δουλίτσα σε ένα Υπουργείο, κλασσικός κηφήνας χαρτογιακάς και σήκωσε 4 ορόφους στη καλύβα του κι έγραψε και τα παιδάκια του στο ιδιωτικό σχολείο και την ίδια στιγμή ρίχνει και καμιά πενηνταριά καλαθάκια πρώτο τραπέζι πίστα για το γκομενάκι που έχει παράλληλα.
Λεφτά ρε μαλάκες, όχι αστεία. Πυρετός. 4 χαζοκούτια στο σπίτι, 3 αυτοκίνητα, τζάκια, κλιματισμοί, ακριβά σαλονάκια, επώνυμα ρούχα οι κυράτζες, καθημερινές κρασοκατανύξεις και σκυλάδικα γήπεδα ποδοσφαίρου. Μια χώρα που αν κάποιος αντικειμενικός παρατηρητής κοιτούσε προσεκτικά θα έλεγε, τι στο πούτσο, κολομβιανά καρτέλ την αποτελούν? Τι είναι όλοι αυτοί οι αυτοδημιούργητοι από το πουθενά καβατζωμένοι γερά? Νταβατζήδες? Πουτάνες πολυτελείας? Σπρώχνουν πρέζα ρε γαμώτο? Το χάπατο τίμιος οικογενειάρχης, ζήλευε ο μαλάκας κι ένοιωθε λίγος, ίδρωνε δεκάρα δεκάρα να φτιάξει ένα σπιτάκι και να πάει μια εκδρομούλα μέχρι τα Μέθανα κι ο γαμάτος φίλος έφευγε για Χαβάη.
Την ίδια ώρα που τα ψαράκια τσιμπάγανε τα δολώματα και κολυμπούσαν μεθυσμένα, εννοείται πως οι καρχαρίες κατασπάραζαν τα μεγάλα πακέτα, το γερό τζόγο. Άδειασαν τα πάντα, ταμεία, κρατικό χρήμα, χορηγήσεις, ελαττωματικές αγορές, ελαττωματικά έργα, ελαττωματική κι η μάνα που τους πέταξε. Λαμόγια εξαιρετικά εκπαιδευμένα πως να διαλύσουν ένα κράτος που βγήκε ρημαγμένο από ένα ανελέητο πόλεμο, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, με τα σημαιάκια να ανεμίζουν περήφανα για το έθνος στις παρελάσεις, και να μετατρέψουν τον φοβισμένο κατοχικό πρόγονο σε απόλυτα σταρχιδιστή και λοβοτομημένο απόγονο.
Παιδεία? Υγεία? Πολιτισμός? Κρατικός σχεδιασμός? Συνείδηση? Ευθύνη? Συνέπεια? Εντιμότητα? Δικαιοσύνη? Πατριωτισμός? Ανέκδοτα για χαζοχαρούμενους. Εντάξει φάγατε καλά? Χορτάσατε? Νιώσατε παραφουσκωμένα παγόνια που την είπανε στο γείτονα? Εντάξει τζογάρατε όσο κράταγε η παραφουσκωμένη τσέπη και τα κομποδέματα κάτω από τα στρώματα? Εντάξει κοροϊδέψατε όσα αντέχατε το ανύπαρκτο κράτος και τον συμπολίτη σας? Πολύ ωραία , πάρτε τώρα από τα τρία το μακρύτερο.
Τώρα ήρθε η ώρα μαλάκα, που εσύ θα έχεις αναμνήσεις από το παράδεισο, αλλά τα παιδάκια σου που τόσο αγαπάς τους έχεις στρώσει χαλάκι να πατήσουν καθώς θα μπαίνουν στη κόλαση. Τώρα τα καρτέλ που υπηρετούσες πιστά θα αγοράζουν για τσιράκια τα αγγελούδια σου, σκλαβάκια μισοτιμής. Τώρα τα σπιτάκια θα στα τσιμπήσουν λίγο λίγο τα αρπακτικά που προσκύνησες για να πας για σκι και μαύρισμα Καραϊβικής, και θα τα πουλήσουν στους συνταξιούχους "Ευρωπαίους που είναι φίλοι μας" και στη συνέχεια θα προσλαμβάνουν τα νιάτα σου για να τους καθαρίζουν τις λεκάνες και να σφουγγαρίζουν τα πατώματα, ηλίθιε.
Τώρα θα περνάς στο κέντρο της πόλης που δεν αγάπησες αλλά ήξερες μόνο τη διαδρομή Βόρειο προάστιο, θεσούλα, ξενυχτάδικο, και θα λες πως έγινε όλο αυτό? Πως ρήμαξε? Τι είναι αυτές οι συμμορίες που μου κατεβάζουν το βρακί για να πάρουν ένα κινητό? Γιατί οι γωνίες και τα παγκάκια έχουν εκείνα τα ανθρωπάκια τα σκεπασμένα με χαρτόκουτα? Τι είναι αυτό το αγόρι που ξαπλωμένο κάτω πνιγμένο στα ξερατά του? Γιατί αυτοί μου καίνε το μαγαζάκι που έχει να κάνει σεφτέ από τη μεταπολίτευση? Γιατί κάνω κιχ να διαμαρτυρηθώ για κάτι και τρώω μια κλωτσιά στη μούρη από το μπάτσο? Γιατί πληρώνω συνέχεια χωρίς να ξέρω τι πληρώνω? Γιατί το παιδάκι μου δεν κάνει οικογένεια και κάθεται στο δωμάτιο και δεν γελάει? Γιατί οι ψυχίατροι τρίβουν τα χέρια τους και τα νοσοκομεία είναι φίσκα από εμφράγματα στα 35 και καρκίνους στα νεογέννητα?
Ήρθε η ώρα ημίθεε να καθίσεις στην αγαπημένη σου πολυθρόνα και να απολαύσεις τις επιλογές σου, την ανοησία σου, την αδιαφορία σου, τη συνέπεια του μεθυσιού. Μαλάκα, ξημέρωσε και σε πότισαν γερή μπόμπα και το ντεπονάκι δε κάνει τίποτα. Θα ξεριζώσεις το κεφάλι σου για να συνέλθεις. Κι ακόμα τίποτα δεν είδες. Σου έχω νέα. Ξέρεις ποιοι θα επιβιώσουν στον ανεμοστρόβιλο που θα σαρώσει τα πάντα στη πατρίδα που ποτέ δεν αγάπησες και ποτέ δεν σε ενδιέφερε τι θα απογίνει? Εκείνοι που φτύνανε εκεί που έτρωγες. Εκείνοι που κρατάγανε αξιοπρέπεια ενώ εσύ τη ξεπούλαγες. Εκείνοι που φύλαξαν την αγάπη για τη πατρίδα, για τον άνθρωπο, για τη μόρφωση, την αγάπη για την αληθινή ζωή κι όχι τα σκουπίδια που αποτελούσαν την αιτία της δικής σου ύπαρξης.
Δεν σε λυπάμαι καθόλου γιατί γύρω σου υπήρχε όλη η γνώση και δεν μελέτησες, υπήρχαν όλα τα σημάδια και δεν τα κοίταξες, υπήρχαν φωνές αλλά αδιαφόρησες να τις ακούσεις, υπήρχαν δυνατότητες να παλέψεις για κάτι σπουδαίο, να δώσεις ουσία στη ζωή σου, και ότι έβγαινε από τα σφηνάκια της αποχαύνωσης που ρούφαγες ήταν το ζητούμενο σου και ο μεγάλος σου έρωτας.
Ακόμα και τώρα, στην άκρη του γκρεμού, τώρα που βλέπεις μέσα στη μούρη σου να σε ξεπουλάνε, να ξεπουλάνε τη πατρίδα σου για πενταροδεκάρες, ακόμα και τώρα που ζεις στο πετσί σου τις ποινές που σου επιβάλλουν οι συμμορίες που έθρεψες και τους έδωσες το δικαίωμα να εξουσιάζουν τη ζωή σου, ακόμα και τώρα τους ψηφίζει ρε μαλάκα. Πας σαν το βλήτο πίσω από το παραβάν και ρίχνεις το χαρτάκι σου. Συνεχίζεις να παρακολουθείς το άριστα στημένο εργαλείο προπαγάνδας το χαζοκούτι και νομίζεις πως διασκεδάζεις. Συνεχίζεις να στριμώχνεσαι στις προσφορές 3 σε 1 και στα καλέσματα των απατεώνων να αγοράσεις, να ξοδέψεις, να αποκτήσεις κι αλλά σκουπίδια αν μπορείς, σαν πρεζόνι που ζητάει τη δόση του.
Ακόμα και τώρα είσαι ακόμα είσαι το πρόβατο σε κάποιο κομματικό μαγαζάκι, ακόμα και τώρα δεν μπορείς να αποβάλλεις από πάνω σου το σύνδρομο του ρουφιάνου και του μαυραγορίτη. Ακόμα και τώρα νιώθεις ασφαλής να είσαι χωμένος στο παραμύθι σου και αγριεύεις με εκείνους που θέλουν να σου βάλουν τα γυαλιά να δεις τη πραγματικότητα. Σου λένε αυτό είναι καλό και το πιστεύεις, σου λένε αυτό μην το πλησιάζεις είναι κακό και κάνεις στην άκρη. ΕΧΕΙΣ ΑΠΩΛΕΣΕΙ ΤΗ ΔYΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ.
Το 2012 είχα γράψει το παρακάτω κείμενο, αλλά τώρα σκέφτομαι πως ήταν πολλά τα λεφτά Αρη και θα περάσει ακόμα καιρός μέχρι τα πρόβατα να γίνουν λύκοι, και σίγουρα θα έχουν πάει 2-3 γεννιές θυσία και μια πατρίδα θα έχει τεμμαχιστεί και ξεπουληθεί χωρίς να ανοίξει μύτη.
ΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ *
(ο τίτλος δανεισμένος από ένα αγαπημένο βιβλίο του Σπινραντ)
Το μνημόνιο ήταν μια άριστη ευκαιρία για μερικούς από εμάς να μετρήσουμε πόσο τελικά απέχαμε από τους υπόλοιπους. Όχι ιδεολογικά, ταξικά, κοινωνικά κλπ, αλλά εντελώς πρακτικά.
Άρχισαν να βγαίνουν τα ποσοστά στη φόρα και συνειδητοποίησα πως στις περισσότερες περιπτώσεις ήμουν σ΄εκείνο το 2-3% που δεν είχε κάτι....
Όχι πως δεν ήξερα τι δεν έχω, αλλά ήταν εντυπωσιακό, ομολογώ, να ανακαλύπτω σε τι ποσοστό είχαν οι υπόλοιποι. Κατ΄αρχήν το να μην είσαι ιδιοκτήτης ενός οποιουδήποτε ακινήτου, έσω και ενός μικρού ξεχασμένου χωραφιού σε κάποια βουνοκορφή συνεπάγεται αυτόματα ότι μπαίνεις στη κατηγορία των εξωγήινων που επισκέπτονται που και που αυτό το πλανήτη. Αν προσθέσεις και το γεγονός να μην έχεις αυτοκίνητο, ούτε πατίνι, και μηδέν λογαριασμό σε οποιαδήποτε τράπεζα, τότε σε κατατάσσει όχι απλά στα ούφο, αλλά στα ούφο από άλλο σύμπαν!
Αν προσθέσεις επί πλέον το γεγονός να μην έχεις ζητήσει χάρη ποτέ σε κανέναν ούτε για μέσον, ούτε για κάποια άδεια, ούτε να έχεις δώσει φακελάκι, ούτε να έχεις πάρει κάποια μίζα, ούτε να έχεις περάσει καν τη πόρτα οποιουδήποτε πολιτικού, υπουργικού ή κομματικού γραφείου, τότε μπαίνεις στη κατηγορία των αόρατων.
Συνειδητοποιώ πλέον, με έκπληξη πως σε σχέση με την συντριπτική πλειοψηφία του υπόλοιπου πληθυσμού πως ο σύνδεσμός μου μ΄αυτό το κράτος είναι δυο πράγματα. Η ταυτότητα και το ΑΦΜ. Γιατί ακόμα έχω μια δουλειά. Και μέσα στη γενικότερη τρομοκρατία, σκέφτομαι, πως αν αύριο με απολύσουν και συνεχίσω να επιβιώνω το κράτος θα με κυνηγήσει για να δει τι κρύβω και το καταφέρνω γιατί παθαίνουν ένα κοκομπλοκ τα λαμπάκια του όταν του συμβαίνει κάτι τέτοιο. Θα μου βάλει τεκμήριο αναγκαστικό στο γεγονός πως επιβιώνω. Κάποιο στάνταρ φαγητού, νερού, κωλόχαρτου που αγοράζω, σαπουνιού που πλένομαι, ρούχων που φοράω, κρεβατιού που κοιμάμαι.
Βλέπω σύντομα να καταφθάνει το μέτρο της απόλυτης κατάργησης του ρευστού, και της υποχρεωτικής αγοράς ακόμα και τσίχλας με πιστωτική, όχι για τη πάταξη της φοροδιαφυγής ή άλλες τέτοιες αηδίες, αλλά για την αναζήτηση αρουραίων σαν και του λόγου μου που θα πρέπει να δικαιολογήσουν πως στο διάολο έχουν το θράσος να επιβιώνουν. Θα φορολογήσει τα ούφο. Τους επισκέπτες από άλλη διάσταση. Θα είναι ο φόρος διοδίων μια και το είδος θα αυξάνεται δραματικά και δεν θα έχει άλλο τρόπο να τους τσακώσει, καμιά άλλη δικαιολογία εκτός από το γεγονός πως και η απαλλαγή από τους κανόνες του είναι τεκμήριο και μάλιστα πολύ σοβαρό.
Το μνημόνιο τελικά θα αποδειχτεί μια πολύ ύπουλη παγίδα στο σύστημα, γιατί θα ξεφυτρώσουν χιλιάδες ούφο που θα επιβιώνουν έξω από τους κανόνες του ασφαλή νοικοκυρεμένου πολίτη, θα γεμίσει το περιθώριο με κατοίκους αγνώστους προελεύσεως και αν τα καταφέρουν να επιβιώσουν αυτό θα είναι συγκλονιστικό, γιατί για πρώτη φορά θα βγει στη φόρα, πως χιλιάδες πράγματα που έκαναν και θυσίαζαν τη ζωή τους γι΄αυτά (η φωλίτσα, το αυτοκινητάκι, το παρακάλι στο βλαχοδήμαρχο) είναι μούφα! Και τότε πως θα συγκρατήσει εκατομμύρια κόσμου που θα βρουν τρόπους επιβίωσης που δεν θα μπορεί να κατανοήσει ούτε να ελέγξει?
Δώστε πίσω τα παιχνιδάκια στους ιθαγενείς, δώστε τους πίσω τις φωλίτσες τους και τα αρκουδάκια τους γιατί καταφθάνει ο μπαμπούλας του χάους! Κι αυτόν δεν υπάρχει καμιά τρόικα που να μπορεί να τον κάνει καλά. Ακούστε με τι σας λέω. Γιατί κι αν ακόμα οι πρωτόπλαστοι που θα εκτοξευθούν έξω από το παράδεισο δεν ξέρουν που να πάνε και τι να κάνουν, υπάρχουν ούφο από άλλα σύμπαντα που θα τους μάθουν. Και τότε άντε συμμαζεύστε τα ασυμμάζευτα.
Ίσως στη μελλοντική ιστορία, να βρει κάποιος ένα παλιό ημερολόγιο μέσα στα ερείπια και να διαβάσει "...κι έτσι ξεκίνησαν όλα...." Υπάρχει κάτι πολύ επικίνδυνο που γεννιέται σιγά σιγά και προς το παρόν εκφράζεται με κινήσεις απελπισίας. Αυτοκτονίες ή σάλεμα του μυαλού. Μόλις αυτή η σιωπηλή δύναμη ξεπεράσει το στάδιο του πανικού, και δει πως ζει ακόμα θα μετατραπεί στο πιο επικίνδυνο είδος ανθρώπου. Αυτόν που δεν έχει τίποτα πια να χάσει, εκτός από τις αλυσίδες του. Κι αυτό δεν αντιμετωπίζεται με τίποτα αν συμβεί σε μεγάλη έκταση.
Οπότε οι παρατηρητές των γεγονότων χαλαρώστε και απολαύστε το . Έρχεται....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου