Χριστούγεννα λέει και όλη η φύση λάμπει, ενώ πριν ξέρετε ήταν λεκιασμένη και ήθελε ξέπλυμα. Χριστούγεννα και οι καρδιές αγαλλιάζουν, δηλαδή πριν ήταν μαύρες κι άραχνες μέσα στη ξινίλα αλλά τώρα βλέπουν φως. Χριστούγεννα και το νόημα της αγάπης. Εδώ το τερματίσαμε. Ξαφνικά βλέπουμε παλαβωμένους που κουβαλάνε πολύχρωμα τσαντάκια που το μόνο που διαφέρουν από την προηγούμενη ακράτεια για ψώνια που έχουν, είναι πως έχουν αποτυπωμένα πάνω στο χαρτί ελατάκια και ελαφάκια, ξέρετε εκείνα τα ελατάκια που κόβονται για να γίνουν οι τσάντες κι εκείνα τα ελαφάκια που γίνονται επίσης νοστιμότατος μεζές για τους εκλεκτούς.
Αν υπάρχει κάτι που με οργίζει περισσότερο από αυθεντικό κακό, εκείνο που είναι συνεχώς δραστήριο και απαιτεί τα πάντα, είναι το υποκριτικό καλό που θυμάται ημερολογιακά πότε πρέπει να υποδυθεί το ρόλο του και πότε μπορεί να κοιμάται χωρίς ενοχές γράφοντας στ΄@ρχίδια του ότι μπορεί να ταράξει την ησυχία του.
Χριστούγεννα η γιορτή των απανταχού χαζοχαρούμενων δήθεν. Πρέπει λέει να νοιώσουμε το θαύμα της γέννησης, το μεγαλείο της φιλανθρωπίας που έκανε εκείνος ο κυριούλης με τα άσπρα γέννια που μας έκανε τη χάρη μέσω ενός κρίνου, να κατεβάσει στη γη το μονογενή γιό του να μας σώσει από τις αμαρτίες.
Εννοείται πως όπου δεν το καταλάβαμε και δεν το δεχθήκαμε αβλεπί, έπεσε άγριος βούρδουλας για να το εμπαιδώσουμε. Αφού λοιπόν η θρησκεία της αγάπης, της καλωσύνης, της φιλανθρωπίας εγκαταστάθηκε στις ζωές των ανθρώπων όπως ακριβώς και το τεμπέλικο υποκριτικό καλό που λέγαμε παραπάνω, και μάθαμε με εντολες και διατάγματα πως πρέπει να είμαστε καλοί, η γη έγινε ένα σκοτεινό μπουρδέλο με τσατσάδες που παριστάνουν τους θεϊκούς εντολοδόχους, με κάτι κοιλιές γεμάτες μοσχαροκεφαλές και χρυσάφια για να θαμπώνουν τα δυστυχισμένα ανθρωπάκια.
Καθιερώθηκε μαζί με τη παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, της μπριζόλας, της φτώχειας, τη σοκολάτας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, κατά των ναρκών, των θυμάτων του χημικού πολέμου, κατά της ηπατίτιδας, της πανσέληνου, της γιόγκα, του οργασμού και κατά των πυρηνικών δοκιμών, και η μέρα της αγάπης, αμήν. Σε ένα πλανήτη που έχει καταντήσει αγάπη να νοιώθουν τα παιδιά, οι τρελλοί και οι ηθοποιοί που υποδύονται ανάλογο ρόλο στις ταινίες, και όλοι οι άλλοι τη νοιώθουν επιλεκτικά και κατευθυνόμενη όπου έχουν κάτι λαβαίνουν, γιορτάζουμε τη μέρα της αγάπης.
Οκ. θα χαλάσω εγώ το πανηγύρι μιας ακόμα ψευδαίσθησης στους χαπακωμένους και μεθυσμένους για μια ακόμα υστερία κατανάλωσης αμάσητων ψεμμάτων που τους γεμίζει ευχαρίστηση? Όπως όμως είσαστε ελεύθεροι να παίζετε με τα κουβαδάκια σας στην αυλή των θαυμάτων, μπορώ κι εγώ να χαλάω επειδή έτσι γουστάρω τις συγκινητικές εκδηλώσεις φιλανθρωπίας και ευλάβειας που υποδύεστε, έτσι δεν είναι?
Εγώ, είμαι ένας κακός άνθρωπος. Πολύ κακός. Δεν μπορώ να αισθανθώ αυτό το μεγαλείο της γέννησης ενός θεού μέσα σε μια φάτνη. Δεν μπορώ να αισθανθώ αυτή την αυθόρμητη καλοσύνη που ξεχειλίζει από τα καμμένα εγκεφαλικά κύτταρα των απανταχού αγαθών ανθρώπων που αυτή τη στιγμή που τα λέω αυτά αν μπορούσαν να μου δώσουν μια στο κεφάλι και να με ξεράνουν επειδή γίνομαι ιερόσυλη, θα το έκαναν χωρίς καμία ενοχή.
Είναι οι ίδιοι που τις υπόλοιπες μέρες έχουν γραμμένη κανονικά κάθε φιλανθρωπία και δεν ασχολούνται ούτε μια στιγμή με τον αβάσταχτο πόνο που έχει σκεπάσει κάθε γωνιά του επίγειου παραδείσου τους , είναι οι ίδιοι που μέσα τους το κακό κάνει υπερωρίες έχοντας κάθε δυνατή μορφή που του επιτρέπει να βαδίζει ανενόχλητο, είναι εκείνες οι μυξοπαρθένες που τον παίρνουν γενικώς και από παντού, οι κρυφοπουτάνες που υποδύονται τις καλόγριες, οι πορνόγεροι που λιγουρεύονται το εγγονάκι, και στη καλύτερη περίπτωση αυτοί οι αιώνιοι χαζοχαρούμενοι νοικοκυραίοι με τα δεντράκια, τη γαλοπούλα τη γεμιστή και την άγια νύχτα που λάμπει στο μικρό σπίτι στο λιβάδι, που λυπούνται που ένας άλλος άνθρωπος δεν μπορεί να νοιώσει αυτή την αγαλλίαση στη ψυχή του, αυτή τη ζεστασιά που απολαμβάνουν ενώ γύρω τους γίνεται της πουτάνας σ΄ενα πόλεμο που μετράει δισεκατομμύρια χαμένες ψυχές.
Το αυθεντικό κακό, το αρχέγονο, εκείνο που είναι τυφλό και εκτελεί χωρίς οίκτο, είναι ατόφιο. Το καλό που τεμπελιάζει γιατί δεν έχει ανάγκη τίποτα, είναι αιώνιο αυτάρκες και ελεύθερο, είναι επίσης ατόφιο. Το πρώτο είναι συνεχώς σε εγρήγορση, το δεύτερο εισχωρεί εκεί που το καλούν κι από τη στιγμή που θα το δεχτεί η ψυχή, καταργούνται σύνορα, νόμοι, εντολές και κάθε είδους παπαριά που ονομάζεται ανθρώπινος πολιτισμός. Η ενδιάμεση κατάσταση είναι το τσίρκο. Οι ανίδεοι που νομίζουν αλλά δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα ή που πολύ απλά δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν.
Το φατσοβιβλίο έχει βγάλει προς διευκόλυνση και την επιλογή "η τάδε σελίδα που ακολουθείς να απενεργοποιείται για 30 μέρες ή μόνιμα" σε περίπτωση που κάτι χαλάει τη κοσμάρα μας. Είναι ο μηχανισμός του ενδιαφέρομαι επιλεκτικά για το τι συμβαίνει γύρω μου, για να μπορώ να κλειδώνω και να απολαμβάνω την αποστασιοποίησή μου από τη φρίκη πίνοντας ένα ωραίο κιάντι, ενώ οι απέξω τρώνε τα συκώτια τους.
Πόλεμος? Εγκληματικότητα? Βιασμοί? Φόνοι? φτώχεια? πείνα? σκλάβοι? γενοκτονίες? αφανισμός ολόκληρων ειδών? κάψιμο της γης? Δηλητήρια στον αέρα, στη τροφή, στο νερό? Νοσοκομεία γεμάτα με ανθρώπους σκιές που ουρλιάζουν από το πόνο? Εγκατελειμένα βρέφη πεταμένα από τη μάνα που τα γέννησε? Σπίτια που παγώνουν με το ψυγείο άδειο και τα στομάχια να γουργουρίζουν? Χαπάκια? Πρέζες? Αλκοολισμός? Πορνεία ενήλικη και παιδική? Παιδεραστία? Γυναίκες σε σκλαβοπάζαρα? Παιδιά που δουλεύουν 18 ώρες πεινασμένα μέσα στις λάσπες και στο κρύο και αν δεν κάνουν δουλειά εκτελούνται επί τόπου? Πόλεμοι που αφανίζουν ολόκληρες πόλεις, πόλεμοι για χρήμα, γιατί ένας παλαβός την είδε θεός ή γιατί πολύ απλά βαριούνται τα αρπακτικά και θέλουν να σκοτώσουν την ώρα τους? Θάνατος?
Όλα αυτά είναι εκεί έξω. Είναι εικόνες της κόλασης. Οι καλοί χριστιανοί ξέρουν πως δεν έχει σημασία ότι γίνονται όλα αυτά, ο θεός θέλει κάτι να διδάξει. Επίσης όλους αυτούς τους δυστυχισμένους αν πουν κι ένα ήμαρτον, μπορεί να τους αποζημιώσει μετά θάνατον. Γι΄αυτό και είναι καλό να μην τον τσαντίσεις και να κάνεις μερικές μετάνοιες τη μέρα μπας και κληρονομίσεις την αιώνια βασιλεία.
Την εδώ βασιλεία άσε να την απολαμβάνουν μια χούφτα ανώμαλοι, έκφυλοι, μια χούφτα από όρνια αχόρταγα, γιατί κι αυτούς θα τους τιμωρήσει ο καλός θεούλης.. μετά. Χριστούγεννα ευτυχισμένα, άγια νύχτα που υμνούν με χαρά οι χριστιανοί, ο έλατο ο έλατο που μ΄αρέσει να σε κόβω και να σε στολίζω, τρίγωνα κάλαντα και ο μικρός τυμπανιστής. Αρώματα, μπλουζάκια, παιχνίδια, γυαλιστερά υφάσματα, κομμωτήρια, μανικιούρ, πεντικιούρ, κλείσιμο για ρεβεγιόν, καρότσια φορτωμένα στους ναούς της κατανάλωσης, δώρα για να δωροδοκείς και να νιώθεις γαμάτος, ουίσκι πάνω στο πρώτο τραπέζι πίστα, συνάξεις από σόγια που τον υπόλοιπο χρόνο μισούνται ή στη καλύτερη περίπτωση δεν έχουν τίποτα απολύτως να πουν, γονείς καραγκιόζηδες που παριστάνουν τον Αγιο Βασίλη γιατί κάποιος τους είπε πως αυτό είναι σοβαρός τρόπος αντιμετώπισης της παιδικής επιθυμίας.
Κι εμείς μερικοί ανώμαλοι, ξινοί, μάλλον πρέπει να είμαστε στερημένοι και κούφιοι, δεν μπορούμε να συλλάβουμε όλο αυτό το μεγαλείο της αγάπης. Θα ζήσουμε μέσα στη φτώχεια και την ερημιά μας, α και μην ξεχάσω, θα πάμε στη κόλαση όταν φύγουμε για το μεγάλο ταξίδι, και θα καιγόμαστε στην αιωνιότητα, έτσι γιατί δεν βάλαμε φράγκο στο παγκάρι, δεν είπαμε τις προσευχές μας και δεν κοινωνήσαμε σάρκα και αίμα.
Μια απορία. Στ΄αλήθεια πιστεύετε πως έμεινε έγκυος από το κρίνο?
Πως αμαρτήσατε γιατί μια γυναίκα άκουσε ένα φίδι κι έφαγε ένα μήλο?
Πως ένας κυριούλης ανέβηκε σε ένα βουνό και ο δημιουργός όλου του σύμπαντός του έδωσε μια πλακα με 10 εντολές?
Πως το κακό είναι ένας τραγοπόδαρος με ουρίτσα και κερατάκια που έχει κάτι συμβόλαια που άμα τα υπογράψεις σου παίρνει τη ψυχή?
Πως άμα γαμήσεις ότι κινείται και δεν κινείται μετά ένας άλλος κυριούλης με γένια και αυστηρό ύφος θα σου βάλει ένα σταυρό στη μούρη και μόλις πεις μετανιώνω και ζητάω συγχώρεση όλες οι μαλακίες που έχεις κάνει εξαφανίζονται?
Ειλικρινά μέσα σας τα πιστεύετε όλα αυτά ή απλά σας αρέσει ο χαβαλές που γίνεται και το γλεντάτε? Γιατί σ΄αυτή τη περίπτωση, εντάξει μπορώ να το καταλάβω ελάχιστα. Αλλά στ΄αλήθεια σας φοβίζει το γεγονός μήπως σας τιμωρήσει μια αόρατη οντότητα που οι εκπρόσωποι της επί της γης είναι από μισάνθρωποι μέχρι παιδεραστές και σίγουρα οι καλύτεροι έμποροι που επινόησε ποτέ ανθρώπινος νους?
Κρίμα ειλικρινά που δεν μπορώ να μοιραστώ αυτό το παραμυθάκι μαζί σας. Πάντα προτιμούσα τα όνειρα από τα παραμύθια. Και όχι δεν είναι το ίδιο. Γιατί τα όνειρα τα χτίζουμε εμείς κι αν έχουμε τα κότσια τα κατακτάμε. Τα παραμύθια είναι για να κοιμόμαστε , κατασκευασμένα από κάποιον άλλον, και πρέπει κάποια στιγμή να μεγαλώνουμε και να μπορούμε να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε μόνοι μας.
Όμως ο απογαλακτισμός της ανθρωπότητας δεν ήρθε ποτέ. Νάνι νάνι λοιπόν και έχετε 15 μέρες περιθώριο να γίνετε αγαπησιάρικα λούτρινα που θα νοιώσουν το γαργάλημα της καλοσύνης. Μετά πάλι τα κεφάλια μέσα και αρπάξτε ότι βρείτε μπροστά σας, κατασπαράξτε το αλύπητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου