ΣΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ.

 Ο Τσαρλς Φορτ, 27 χρόνια καθόταν σε ένα τραπεζάκι σε μία βιβλιοθήκη και διάβαζε.. διάβαζε ασταμάτητα, βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, ταξιδιωτικούς οδηγούς..οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια του. Σε όλο αυτό απίστευτο θησαυρό γνώσεων, έκανε κάτι ιδιαίτερο. Κάτι ιδιαίτερο που τον οδήγησε να γράψει στη συνέχεια  τα δικά του θαυμαστά βιβλία, που ζωγράφιζαν τον δικό του θαυμαστό κόσμο. Σε εκείνα τα βουνά γνώσης που διέσχισε, στην μοναχική και παράξενη ζωή του, έβρισκε και σημείωνε εκείνα που ίσως οι άλλοι δεν θα έδιναν σημασία. Εκείνες τις λεπτομέρειες που άνοιξαν μπροστά του τις πύλες ενός κόσμου που μόνο μια εξτρεμιστική, απόλυτα απείθαρχη και ασυγκράτητα περίεργη φύση μπορεί να επιθυμήσει και να κατακτήσει,

Σήμερα δεν μπορώ καν να φανταστώ, αυτόν τον άνθρωπο να έχει στη διάθεσή του, για να ψάξει τις λεπτομέρειες, στον αχανή κόσμο του παγκόσμιου ιστού. Ναι, νομίζω πως θα ήταν ο μόνος που θα κατόρθωνε να βρει μέσα από εκατομμύρια λεπτομέρειες που ακριβώς κατοικεί ο ''διάβολος''. Εμείς οι απείθαρχοι, ίσως ακολουθώντας το παράδειγμα του, να κατορθώσουμε κάποια στιγμή μέσα στον αχανή ιστό της αράχνης του διαδικτύου, και μέσα από ανακοινώσεις, έρευνες, σχόλια, βιντεάκια, συζητήσεις, να βρούμε που κρύβεται επί τέλους ο διάβολος που ονομάζεται COVID19. Γιατί, ναι , ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Ανάμεσα σε όλα όσα έχουμε ακούσει από το περασμένο Μάρτιο μέχρι και σήμερα και όσα θα ακολουθήσουν, και θα είναι , είμαι σίγουρη ακόμα πιο τρομακτικά από ότι φανταζόμαστε, αν παρατηρήσετε, υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Τα Συνθήματα του τρόμου, σχηματίζουν μικρές ομάδες, που σε κάθε χρονικό πλαίσιο, καθορισμένο, έχουν μια ιδιαίτερη σημασία. Μένουμε σπίτι ήταν η πρώτη εντολή και έπαιξε παντού. Όλο το σταρ σύστεμ σε παγκόσμιο επίπεδο έβγαινε χαμογελώντας μέσα από κρεβατοκάμαρες, κουζίνες, σαλόνια, πισίνες, και με το αστραφτερό χαμόγελο, έλεγε, ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ. Εκατομμύρια μπλουζάκια, με στάμπες, μένουμε σπίτι, σποτάκια, βιντεάκια, τραγουδάκια, μένουμε σπίτι. 

Έξω από τη χαρούμενη ατμόσφαιρα του σπιτιού, ήταν ο απόλυτος τρόμος. Σκηνές από τα νοσοκομεία που στοιβάζονταν οι ετοιμοθάνατοι. Σκηνές από φορτηγά που κουβάλαγαν τους δύστυχους που είχαν υποκύψει. Φέρετρα το ένα δίπλα στο άλλο. Εικόνες από ανθρώπους που φόραγαν τους αναπνευστήρες και ικέτευαν έλεος να τελειώνει το μαρτύριο. Μετά βρέθηκε η προσωρινή λύση και τα σποτάκια τα επόμενα ήταν δύο, ''φοράμε τη μάσκα' 'κρατάμε αποστάσεις''. Γέμισε ο κόσμος με κορδέλες που έδειχναν τις αποστάσεις, πλούτισαν αναπάντεχα όσοι πούλαγαν μάσκες και αντισηπτικά. Ηταν η μόνη ελπίδα, το φίμωτρο και η απόσταση. Ο διάβολος του Πατσίνο, έδινε ρεσιτάλ, ΚΟΙΤΑ, ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΑΓΓΙΖΕΙΣ, ΑΓΓΙΞΕ ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΓΕΥΤΕΙΣ...

Ανοιξαν όμως κάποια στιγμή οι πύλες... γιατί έφθασε καλοκαίρι, γιατί ο κόσμος ήθελε να κυκλοφορήσει να ξοδέψει λεφτάκια σε ξενοδοχεία, πάραλίες, ταβέρνες, μποζούκια, να φάει μουζάκα και τζατζίκι, όμως η απειλή ήταν εκεί, γιατί αυτός ο ιος δεν φοβόταν τον καύσωνα, ήταν ντούρος και αήττητος στους 40 βαθμούς. Και τότε ήρθε ο επόμενο μοτίβο. Οχι πιά αριθμοί θυμάτων, κρουσμάτων, όχι στατιστικές αλλά μια μικρή λεξούλα παντού.. ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΣΗ. Το νέο μοτίβο δεν θύμιζε πως υπάρχουν κρούσματα, αλλά απευθυνόταν στους ΑΠΕΙΘΑΡΧΟΥΣ, ΑΝΕΥΘΥΝΟΥΣ, ΑΝΟΗΤΟΥΣ, που ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΝ ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ.

Αν δεν πιστεύεις πάρε εικόνες από ανθρώπους πεσμένους μπρούμυτα στα κρεββάτια του πόνου, γεμάτοι καλώδια και σωλήνες βαθειά μέσα τους, να φοράνε πάνες, και περιγραφές από ''επιστήμονες'' που μοιάζουν με τα πιο ακραία σενάρια τρόμου. Πόσο ΠΟΝΟ, ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ, ΑΔΙΑΚΟΠΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ, προκαλεί αυτό ο ιος....Σκηνές απαράδεκτης ύβρεως χρήσιμες για να ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΕΙ η κοινωνία και να λάβει σοβαρά υπόψη πως έτσι είναι τα πράγματα. Παρόμοια κατάσταση με τις φριχτές εικόνες στα πακέτα των τσιγάρων, αλλά τα τσιγάρα είναι νόμιμο να πωλούνται, έτσι και οι εικόνες φρίκης αλλά τα σύνορα μπορούν να ανοίγουν και να δεχτούν εκατομύρια ανεξέλεγκτους για τον φονικό ιο τουρίστες....

Ναι.. ο Τσαρλς Φορτ, θα έγραφε το δικό του έπος για όλα αυτά...

Εμείς δεν μπορούμε να μιλήσουμε, γιατί φοράμε το φίμωτρο, συγνώμη τη σωτήρια μάσκα, εκείνη που τώρα τα παιδιά τη συνήθισαν και της φτιάχνουν λουλουδάκια να φαίνεται όμορφη, παιχνιδιάρα. Σύντομα η ''πανοπτική' κοινωνία θα αναδείξει όλο της το μεγαλείο, αλλά για αυτήν θα σας πω στο επόμενο κείμενο.