ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ.

Μας επισκέφθηκε πριν ενάμιση χρόνο, μπήκε ξαφνικά στις ζωές μας κι έφερε τα πάνω κάτω. Σήμερα συνειδητοποιούμε πως ήρθε για να μείνει. Πολλοί περίμεναν πως κάποια στιγμή, όπως όλα αυτά τα μικρά τερατάκια που αγγίζουν τις ανθρώπινες ζωές, είτε με εμβόλια, είτε με φάρμακα, είτε με τη φυσική ανοσία, κάνουν το κύκλο τους και φεύγουν. Μπαίνουν στα ντουλάπια της ιστορίας. Αυτός εδώ όμως είναι διαφορετικός. Είναι ο βασιλιάς κι έχει κορώνα στο κεφάλι. 

Ο ιός αυτός ήρθε για να ολοκληρώσει αυτό που εδώ και πολλά χρόνια εκπαιδεύονται οι άνθρωποι. Ήρθε για να τελειοποιήσει το σχέδιο ''κοινωνία αρρώστων''. Αρρώστων κάθε μορφής, μια κοινωνία μονοδιάστατη, όπου δεν θα έχει σημασία ποιος είσαι και τι κάνεις. Δεν θα έχει σημασία αν είσαι νέος ή γέρος, ώστε να έχεις μια διαφορετική αυτοπεποίθηση για την ζωή και την υγεία του σώματός σου. Πάνε αυτά ξέχασε τα. Ο εγγονός θα τρέμει την αρρώστια και το θάνατο το ίδιο με το παππού. Θα είσαι υποψήφιος σε κάθε βήμα σου να τη πατήσεις, εκτός κι αν κάνεις εμβόλια, φοράς μάσκες, κρατάς αποστάσεις, πλένεις με μανία τα χέρια, φυλακίζεσαι στο σπίτι, και το πιο σημαντικό ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ και από ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ. 

Στην αρχή πίστευα πως ο ιος είναι μούφα. Υστερα κατάλαβα πως για να πετύχει όλο αυτό το πείραμα, δεν μπορεί να έχει εξαποληθεί ένας ιος μούφα. Αντίθετα πρέπει να έχει κατασκευαστεί κάτι πολύ σοφιστικέ, πολύ καλά μελετημένο, ένας καλός εισβολέας που γνωρίζει τον αντίπαλο πολύ καλά, κι έχει τα κατάλληλα όπλα για να τον υποβάλλει στο μαρτύριο της σταγόνας. Οχι ομαδικοί θάνατοι τύπου πανούκλας, όχι μια γενοκτονία που θα αφήσει πίσω ερείπια. Οχι.. αυτός ήρθε για να μετρήσει τους συνεπείς από τους ασυνεπείς. Τους υπάκουους από τους ανυπότακτους. Τους τηλεορασόπληκτους από τους ελάχιστους που έχουν πετάξει το χαζοκούτι από το παράθυρο.

Ηρθε για να μείνει και θα είναι ο αρχηγός στο παιχνίδι, ''στρατιωτάκια, ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα'' Μόλις θα δίνει το σύνθημα ''στοπ'' όλοι θα μένουν ακριβώς εκεί που είναι κοκαλωμένοι, μόλις θα δίνει πάλι την έναρξη τα πράγματα θα κινούνται. Οι καραντίνες θα εναλλάσσονται με πνοές ελευθερίας, όπου ελευθερία θα σημαίνει πλέον, βγαίνω από το σπίτι, τα εμβόλια θα χρειάζονται δόσεις κάθε τόσο, τα φάρμακα θα πληθαίνουν, για την καταπολέμηση του ιού, για τις μεταλλάξεις του και για τις παρενέργειες των εμβολίων.

Είναι η εποχή της μεγάλης αρρώστιας, όπου το σύστημα θα περνάει αισχρά νομοσχέδια, η εργασία θα υποβαθμίζεται, η οικονομική καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπων θα συμβαίνει, πατρίδες θα ξεπουλιούνται, πόλεμοι θα συμβαίνουν,  βία, εγκληματικότητα, αλλά όλα αυτά θα είναι υποδεέστερα από το φόβο της πανδημίας. Ενα νέο είδος μίσους θα γεννιέται μεταξύ των ανθρώπων, οι ασφαλείς πολίτες απέναντι στους επικίνδυνους. Η επικινδυνότητα πλέον ενός ανυπότακτου στις εντολές πολίτη, δεν θα είναι ιδεολογική, ταξική, πολιτιστική, θα είναι καθαρά θέμα επιβίωσης. Δεν θα είσαι εχθρός γιατί είσαι κουμουνιστής, φασίστας, αριστερός, δεξιός, θρήσκιος, άθεος, θα είναι γιατί δεν θα φοράς μια μασκούλα στη μούρη, δεν έχεις βιβλιάριο με τα εμβόλια όπως έχει κι ο σκύλος σου, δεν πλένεις αρκετά καλά τα χέρια σου.

Τα εργαστήρια που θα εξετάζονται τα κοπάδια, και οι βιομηχανίες που θα του προσφέρουν τις θαυματουργές λύσεις θα θησαυρίσουν, αλλά η ουσία της ζωής θα είναι ''πως όποιος είναι έξω από το μαντρί τον τρώει ο λύκος''. Πολλοί αφελέστατα, νομίζουν πως αυτό είναι κάτι που μέσα στους επόμενους μήνες θα εξαφανιστεί και θα γυρίσουν στην κανονικότητα. Δεν πειράζει καλό είναι κάποιος να ονειρεύεται και να ζει στο κόσμο του, για να το αντέξει. Το καταλαβαίνω. Ομως αυτή εδώ η κατάσταση δεν είναι μέτρα κατά του ιου. Είναι το πρωτόκολλο πάνω στο οποίο θα βασίζεται κάθε μελλοντική κοινωνία. 

Είναι το βασανιστήριο που θα πρέπει να περάσουν οι τελευταίοι άνθρωποι, πριν την μετάλλαξη σε ηλεκτρικά πρόβατα...Αυτό που μένει στην ιστορία του μέλλοντος να ανακαλύψει και να γράψει την επόμενη σελίδα, είναι αν τελικά ο ιος ξέφυγε και τα εμβόλια κατασκευάστηκαν για να τον καταπολεμήσουν, ή αν ήρθε ακριβώς για να υπάρχει δικαιολογία να κατασκευαστούν τα συγκεκριμένα εμβόλια? Μην το ψάχνετε, αφήστε να σας δώσει τις απαντήσεις, το πιο σημαντικό μέλος της οικογένειας σας, αυτό που συντροφεύει την κάθε σας στιγμή, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αυτός ο σύντροφος της μίζερης καθημερινότητας που τρυπάει αργά και σταθερά τον εγκέφαλο, για να μπορούν να στοιβάζονται πάνω στους νευρώνες τα απόβλητα μιας κοινωνίας που συνήθισε την ασχήμια, το ψέμα, τη σκλαβιά,  κι έφτιαξε σιγά σιγά γερά αντισώματα απέναντι στην ομορφιά, την αλήθεια και την ελευθερία.