Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2022

ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ (ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΟΥΛΗΔΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΝ ΣΠΙΤΙ ΑΚΟΜΑ)

 


Κάπου είχα δει σε ένα τοίχο τη φράση « ο κουμμουνισμός φαγώθηκε από τον καταναλωτισμό, ο Μόλωχ τελικά έφαγε τον ίδιο τον εαυτό του»

Υπάρχουν δυο κατηγορίες "πρώην" στις οποίες ανήκει ένα σεβαστό μέρος του πληθυσμού.

Οι πρώην καπνιστές

και οι πρώην  αριστεροί που εγκατέλειψαν τις παράγκες...

Το πρόβλημα είναι πως στη πρώτη κατηγορία οι ανήκοντες, αποχωρώντας όντως βρήκαν την υγειά τους και όχι μόνο,  δεν ένοιωσαν καμιά ανάγκη να εξαρτηθούν από κάτι άλλο γιατί η αποχώρησή τους πρώτα από όλα ήταν μια επιλογή του να μην έχουν να κάνουν πλέον με κάτι που είχαν αποφασίσει πως είναι άχρηστο και επικίνδυνο και το καταδίκασαν ρητά.

Στη δεύτερη περίπτωση τα πράγματα είναι λιγάκι πιο πολύπλοκα... , ο ανένταχτος πλέον πρώην αριστερός δεν έχει αποφασίσει πως οι ιδέες που πίστευε είναι δηλητηριώδεις και καταδικασμένες, αλλά δεν αντέχει άλλο τους ανόητους που τις διαχειρίζονται. Στην ουσία δεν καταδικάζει το τσιγάρο του, απλά κάποια στιγμή συνειδητοποιεί πως του το πλασσάρουν σκάρτο και νοθευμένο. Η για να το πάμε ακόμα πιο πέρα ανακαλύπτει πως οι εποχές ίσως χρειάζονται κι ένα νέο είδος καπνού. 

Κόβοντας λοιπόν τη βλαβερή συνήθεια να είναι ένα κουφό και πειθήνιο κομματόσκυλο, βρίσκεται  αντιμέτωπος με δυο εχθρικά στρατόπεδα. Ενα είναι οι πρώην σύντροφοι, οι οποίοι με την αποχώρησή του τον βάζουν κατ΄ευθείαν στη λίστα των αντιπάλων  και δεν θέλουν σκοτίζονται και ιδιαίτερα να καταλάβουν γιατί ο μέχρι πρότινος σύντροφος έφυγε και παραμένουν προσκολλημένοι σε όλα εκείνα που τον απώθησαν και το άλλο φυσικά είναι οι αντίπαλοι πολιτικοί χώροι στους οποίους ποτέ δεν ανήκε και ουτε θέλει να ανήκει γιατί δεν μοιράζεται τις ιδέες τους. Εννοείται πως στη κατηγορία των πρώην που αναφέρω σε αυτό το κείμενο δεν συμπεριλαμβάνονται οι πρώην αριστεροί οι οποίοι απλά βολεύτηκαν κάπου και ονόμσαν τις ιδέες τους νεανικές ανοησίες. 

Στην ουσία ο ανυπότακτος αριστερός, είναι ένα παιδί που έφυγε από το σπίτι του γιατί αυτό το σπίτι δεν ανταποκρινόταν πλέον στις προσδοκίες του και στα όσα είχε ονειρευτεί να φτιάξει με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Ενα σπίτι όπου έχει καταληφθεί από δικτατορίσκους με αραχνιασμένες ιδέες και οράματα και έχει πάρει περισσότερο τη μορφή ενορίας όπου οι περισσότεροι θεωρούν σαν υποχρέωση να πηγαίνουν στην εκκλησία. Κανείς δεν αμφισβητεί τα δόγματά της, μπαίνουν οι πιστοί ανάβουν ένα κερί και λένε απέξω κι ανακατωτά τα ευαγγέλια λαμβάνοντας το ικανοποιητικό χαμόγελο του ιεράρχη που αγκαλιάζει περήφανα το ποίμνιό του (και που φυσικά θεωρεί πως του ανήκει) 

Οι άστεγοι αριστεροί είναι ένα μεγάλο κομμάτι των συνειδητοποιημένων πολιτών. Και μάλιστα ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι γιατί συνήθως στους κόλπους τους υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι ιδιαίτερα χαρισματικοί, υψηλής μόρφωσης, με πάθος και όνειρα, οι οποίοι έχουν βγει καθαροί από βρώμικα πολιτικά παιχνίδια και έχουν ιδιαίτερη αίσθηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Δηλαδή υπάρχει μέσα σε αυτούς τους άστεγους μια φλόγα που επιμένει να κρατιέται ζωντανή. Και μια πολιτική ωριμότητα που αναπτύσσεται μέσα από αυτό το συναίσθημα ελευθερίας της σκέψης. 

Επί πλέουν τέτοιου είδους άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να καθίσουν ήσυχοι. Γιατί αν η ησυχία και το βόλεμα ήταν η επιδίωξή τους και η οποιαδήποτε κομματική ομπρέλλα θα είχαν χωθεί κάπου και θα λουφάζανε όπως οι υπόλοιποι. Ομως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Μέσα στην άστεγη αριστερά υπάρχει όλη η αφρόκρεμα μιας επαναστατικότητας χαμένης από τα γερασμένα και κολλημένα μαγαζάκια. Ισως γι΄αυτό πολλοί από αυτούς κάνουν επιλογές που θεωρούνται αντιδραστικές και κατακρίνονται. Δοκιμάζουν χώρους που δεν θα έπρεπε να είναι, εκγρίνουν και απορρίπτουν κινήσεις, ιδέες και ανθρώπους ανεξάρτητα από κλισε ιδεολογικά και δημιουργούν αμφιβολίες για την ειλικρίνεια των κινήσεών τους. Στα ελεύθερα πνεύματα υπάρχει ακόμα η αντίληψη πως ο κόσμος κιενίται και αλλάζει. Πως η ιστορία έχει μεταβολές που πρέπει κανείς να αντιλαμβάνεται και να ανασυντάσσεται για να τις κατανοήσει. Είναι άνθρωποι που δεν έχουν παραδώσει σε κανένα Πάπα το αλάθητο και έτοιμοι να μάθουν από τα λάθη και να προχωρήσουν στις επιταγές των καιρών. 

Η παραδοσιακή σριστερά και τα πιστά μέλη της  νοιώθουν ήσυχοι να θεωρούν αυτά τα αγρίμια αποδιοπομπαίους τράγους, να τους στολίζουν με κοσμητικα επίθετα που έχουν πλέον κουράσει τους πάντες και καταντάνε γραφικά, αλλά η αλήθεια είναι πως καθώς οι καιροί έχουν αλλάξει και γίνονται ασύληπτες αλλαγές στο παγκόσμιο χάρτη και στα μυαλά των ανθρώπων, είμαι βέβαιη πως τα αδέσποτα αγρίμια διαφόρων πρώην γερασμένων παρατάξεων που τίποτα νέο δεν έχουν επιθυμία να προσφέρουν πλεον (από ότι βλέπουμε συνεχώς) θα βρουν ένα τρόπο να δημιουργήσουν το καινούριο που τελικά αποζητά η μεγάλη πλειοψηφία του κόμματος των "ανένταχτων περικυκλωμένων", περικυκλωμένων από ένα κόσμο παλιό που σαπίζει σιγά σιγά αλλά δεν έχει ίχνος μετάνοιας.    

Και μην ανησυχείτε, το ίδιο θα συμβεί και με τους ανένταχτους δεξιούς, που βρέθηκαν να παίζουν στο ίδιο γήπεδο με εκείνους, που τόσα χρόνια τους φούσκωναν με κορώνες πατριωτισμού, θρησκείας και οικογένειας , και τώρα οι αφεντάδες τους, ξεπουλάνε χωρίς καμμία ενοχή πατρίδες, πετάνε τα πολύτιμα εικονίσματα και κομματιάζουν την οικογένεια με αληθινό μίσος. 

Υπάρχει ένα τεράστιο πλήθος νέων ανθρώπων, ανομοιογενές, που δεν έχει στέγη καμιά και που μέσα του υπάρχουν ακόμα οι φωνές των πατεράδων, των παππούδων με τα στρατόπεδα που εκείνοι είχαν δημιουργήσει και γαλούχησαν τις ψυχές των παιδιών τους. Ομως οι εικόνες του πάρελθόντος γκρεμίζονται σε ένα κόσμο που αλλάζει όλα όσα οι άνθρωποι θεωρούσαν αυτονόητα. Σε μια μαζικοποιημένη πνευματική κατάπτωση, όπου διεστραμμένοι ψυχοπαθείς κρατάνε τα ηνία της ανθρωπότητας και την οδηγούν στη τελική λύση. 

Δεν ξέρω τι θα αναδυθεί από το βυθό του βάλτου.

Ελπίζω μόνο να είναι κάτι που θα βγει γιατί δίψασε να δει το φως του ήλιου, μια κοινωνία που θα αποτάξει από πάνω της το παλιό σκοτάδι....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου