Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΥ..

 

 

Τι ακριβώς ξέρουμε για τον νέο πλανητάρχη?

Επιχειρηματίας, τηλεοπτικός παραγωγός, Λατίνος εραστής και γεννημένος πωλητής. Μόλις τα διαβάζω αυτά έρχεται ξαφνικά στο μυαλό μου ένα άλλο όνομα ΣΥΛΒΙΟ!! Ο ίδιος ο Τραμπ, είχα διαβάσει κάπου, είχε πει «ο Σίλβιο είναι ένας καλός άνθρωπος» (δεν ξέρω αν αυτό το είχε πει πριν να γίνουν γνωστά τα μπούνγκα – μπούνγκα παρτυ του Σίλβιο ή πριν).

Ο Ντόναλντ ξέρει να βγάζει χρήμα. Είναι μια μηχανή που βγάζει χρήμα. Είναι πολύ λευκός, έχει εκείνα τα χρυσά μαλλιά που ανεμίζουν, γυναικάρες δίπλα του, και είναι Αμερικανός, πολύ Αμερικανός. Λατρεύει τη πατρίδα του, αυτή τη πατρίδα που έχει γ@μίσει τον υπόλοιπο πλανήτη χωρίς σάλιο. Αν είχε κρεμασμένα με μια ζώνη γύρω από τη κοιλάρα του δυο περίστροφα και φόραγε και το γνωστό απαραίτητο καπέλο, θα έλειπε μόνο ένας  φουκαράς κρεμασμένος με μια φυσαρμόνικα καρφωμένη στο στόμα, να τον κοιτάει…. Το πρόβλημα είναι πως δεν είναι τόσο όμορφος σαν στον Χένρι και η Καμάλα βέβαια δεν είναι ο Μπρόνσον (ούτε τα παπούτσια του δεν του δένει) !

Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ότι η τραμπική λατρεία των  «πεφωτισμένων» συνωμοσιολογιών, βγαίνει από τη περιοχή της άγριας Δύσης και φθάνει μέχρι την πιο υπόδουλη αμερικανική αποικία στην Ευρώπη, δηλαδή στη δύστυχη Ελλάδα,  όπου έτσι και κάνεις κανένα αστείο του είδους «ρε παιδιά εμένα πιο πολύ σαν Χέφνερ με τα κουνελάκια του μου φέρνει παρά σε Μεσία» προς τους πολύ «διαβασμένους», σε κοιτάνε με οίκτο, σκεπτόμενοι πως είσαι ένα δύστυχο τυφλό ανθρωπάκι που δεν βλεπεις την αλήθεια του μεγάλου «μυστικού» πολέμου όπου ο Ντόνυ είναι ο Αρχιστράτηγος που ορμά με τα λάβαρα της σωτηρίας αυτού του κόσμου.

Είναι η ίδια λατρεία του απέναντι Πουτινικού στρατοπέδου, όπου ο Βλαδίμηρος αναγεννημένος στον Βόλγα, με τη φωνή του κυρίου να του φωνάζει Βλαδίμηρε, Βλαδίμηρε γιατί με καταδίωκες εκεί στην Κα Γκε Μπε ? Είναι οι εικόνες μιας «φρουράς» που εκπροσωπεί (όπως πιστεύουν οι οπαδοί) όλα εκείνα που η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει από το χάρτη. Ναι όλη αυτή η λατρεία δεν είναι περίεργη γιατί σε ένα κόσμο που γκρεμίζεται μέσα στην απόλυτη σαπίλα, την ανωμαλία, τον εκφυλισμό, τη χυδαιότητα, σε ένα κόσμο που μοιάζει με ένα βούρκο όπου επιπλέουν μόνο τα σκ@τα, είναι λογικό οι επαναστάτες – του καναπέ πλέον – οι επαναστάτες της εικονικής πραγματικότητας να θέλουν από κάπου να πιαστούν, να ονειρεύονται ένα φως στο τούνελ.

Είναι φυσικό επακόλουθο, εκτός από τους φωτισμένους που επικοινωνούν με τα ουράνια βασίλεια, και οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που βομβαρδίζονται ανελέητα από κάθε γελοιότητα και ανωμαλία μιας νέας τάξης εξουσιαστών που δεν έχουν κάνένα ιερό και όσιο,  να προσπαθούν να κρατηθούν από κάτι που τους μοιάζει "ανθρώπινο, οικείο" κάτι που μοιάζει με ένα κόσμο από το παρελθόν που πνέει τα λοίσθια και παρασέρνει μαζί του ότι ο άνθρωπος γνώριζε σαν "φυσιολογικό". 

Εκεί ακριβώς οι άρχοντες του σκότους, εκείνοι που βρίσκονται στην καρδιά του κτήνους, γεννάνε ψεύτικους Μεσίες για να σκάνε χαμόγελα τα βασανισμένα πλήθη. Σε εμάς εδώ κάτω, συνέχεια τέτοιους ξερνοβολάνε….

Χαμογελάτε ελεύθερα…

Ο τελευταίος καουμπόυ μόλις θρονιάστηκε…

Ισως κάπου να υπάρχει ένας μικρός Μπρόνσον που μεγάλωσε και παίζει εκείνο το μελαγχολικό σκοπό στη φυσαρμόνικα, και ονειρεύεται την ημέρα που το κτήνος θα αφήσει τη τελευταία του πνοή με μια απορία στο βλέμμα.... 

ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΣΟΥ?

 

Πιστεύω πως τρεις καταστάσεις αναδεικνύουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, και αν θέλετε την ποιότητα από  το «μέσα του». Ο τρόπος που συμπεριφέρεται όταν οδηγεί , ο τρόπος που "τζογάρει"  και ο τρόπος που αντιμετωπίζει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Η οδήγηση είναι ένα άθλημα που ανάλογα με το ποιος είναι πίσω από το τιμόνι, μπορεί να είναι ευχάριστο ή θανατηφόρο, για τον ίδιο και για τους άλλους. Υπάρχουν οι οδηγοί που θα αναδεικνύουν το υπετροφικό εγώ τους, οι φοβιτσιάρηδες που θα οδηγούν καμπουριαστοί, οι στ@ρχιδιστές που θα περνάνε το στοπ μιλώντας στο κινητό, οι οδηγοί του σαββατοκύριακου ή των διακοπών και άλλες πολλές κατηγορίες. Ο πατέρας μου επαγγελματίας οδηγός έλεγε να προσέχεις πάντα τους ηλικιωμένους στο τιμόνι,  με καβουράκι τα κυριακάτικα πρωινά.  

Σε κάθε περίπτωση η ουσία της ύπαρξης μπορεί να συνοψιστεί σε κάτι που έλεγε ένα παλιό μου αφεντικό.

«Στη ζωή οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Εκείνοι που γεννιούνται γέροι κι εκείνοι που πεθαίνουν νέοι».   

Το δυστύχημα στην εποχή μας είναι πως η ζυγαριά έχει γύρει επικίνδυνα προς την πρώτη κατηγορία. Είναι το φαινόμενο της απόλυτης εξέλιξης στο πόλεμο κατά της γήρανσης του σώματος, με άριστα αποτελέσματα από πλαστικούς που διορθώνουν κάθε ελάττωμα, και φτιάχνουν συνεχώς Ντοριαν Γκρέυ πανέμορφους με σιδερωμένο κάθε αποτύπωμα γήρανσης, με θλιβερό αντίτιμο τους αμέτρητους πλέον πίνακες που απεικονίζουν την σαπισμένη ψυχή στα υπόγεια των νοικοκυρεμένων σπιτιών.

Στο δωμάτιο της χημειοθεραπείας,  απέναντι μου ήταν δυο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι…

Ένας παππούς που έκανε θεραπεία με 6 μπουκάλες…. Κάθε φορά, κάθε εβδομάδα και διαμαρτυρόταν γιατί η Μαιρούλα η νοσοκόμα είχε άδεια, κι εκείνος ήταν εκεί για να βλέπει την ομορφιά της! Στη συνέχεια μας έλεγε ανέκδοτα, όλος ο θάλαμος γελούσε.

Στη γωνία ήταν ένα νεαρό αγόρι, 26 χρονών που δεν ήθελε να ακούσει ή να δει τίποτα, κοιτούσε συνέχεια με τα μάτια σβησμένα σε ένα κενό, ίσως προσπαθούσε να βρει ένα λόγο γιατί να βρίσκεται σε εκείνο το δωμάτιο, όπως τόσα άλλα νεαρά αγόρια και κορίτσια που περίμεναν απέξω τη σειρά τους…

Η εποχή μας έχει μια τραγικότητα…

Ηλικιωμένους με γεμάτο παρελθόν….

Και νέους με άδειο μέλλον….

 

ΠΟΤΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΝΑ ΡΩΤΑΜΕ?

 

Λέω ας τριγυρίσω λίγο σε διαφορες σελίδες στο διαδίκτυο ετσι να δω κάποιες ειδησεις τι συμβαίνει, γιατι εδώ κι ένα μηνα είχα απομακρυνθεί λίγο από τα δρώμενα.  Μια πριγκίπισα παντρεύτηκε με ένα μαυρο σαμάνο, ο Αντεντοκούμπο έκανε το γάμο του στο Κόστα Ναβαρίνο, ο Κασελάκης παντρεύτηκε στη Κρήτη, κάποιος νάρκωνε τη γυναίκα του κι έβαζε τύπους να τη βιάζουν, ενα παιδί έσφαξε την οικογένεια του, οι σταρ που παρελάζουν στο κόκκινο χαλί, τι θα φορεσουν οι ινφλουένσερς το χειμώνα, πιο φρέσκες ενα μακελειό στη Τζιόρτζια, όπως κι ένα άλλο στη Γερμανία, ένας μακρύς κατάλογος από ανθρώπους ανώνυμους κι επώνυμους κάθε ηλικίας που έτσι "ξαφνικά" φεύγουν.... 

Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε την κανονικότητα σε δυο μεγάλες κατηγορίες αν ήμασταν συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας. Από τη μία ένα πλήθος από ανθρώπους της Μαντζουρίάς που ακούνε ξαφνικά τη λέξη κλειδί και εκτελούν συμβόλαια βίας και θανάτου και από την άλλη στρατιές από αχυρανθρώπους που στολίζουν την ανούσια καθημερινότητα των παραδομένων στο τίποτα πλέον ανθρώπων με φύκια και μεταξωτές κορδέλες. Το πρόβλημα είναι πως ακόμα και οι πιο απάνθρωπες ειδήσεις είναι πλέον ρουτίνα. Ολα έγιναν μια συνεχόμενη ρουτίνα, όπου τα κοπάδια βελάζουν είτε με αναστεναγμούς θλιμένους όταν η είδηση έχει πολύ αίμα ή χαμογελάνε σαν χάνοι όταν βλέπουν τους κλόουν στο  τσίρκο να κάνουν νούμερα. 

Γύρω από όλο αυτό το συρφετό, οι εναπομείναντες κανονικοί άνθρωποι προσπαθούν να βρουν τη κατάλληλη σακούλα να βάλουν στη μούρη για να πάρουν βαθειές ανάσες στις κρισεις πανικού. Κοιτάζουν τον/την αγαπημένη καθώς κοιμάται στο κρεβάτι, κρατιούνται από το χαμόγελο των παιδιών τους ή το αστείο ενός φίλου καθώς πίνουν ενα καφέ, μια μικρή απόδραση στην εξοχή για να ξεφύγουν τα μάτια από τα τσιμέντα και τη βρώμα, ένα δώρο έκπληξη με όμορφο περιτύλιγμα σε μια επαίτειο, αναμνήσεις από ένα χθες που έφυγε, υπομονή για ένα αύριο που ίσως γίνει καλύτερο...

Που βρίσκεται τελικά ο Παράδεισος? Πως κατάφερνε ο ταξιδιώτης του ουρανού να ξεφεύγει από τα δεσμά του και να ταξιδεύει στο άπειρο σύμπαν αφήνοντας τους δεσμοφύλακες να κοιτάνε τα απομεινάρια ενός σαρκίου που νόμιζαν πως είχαν φυλακίσει? Στην αυπνία προσπαθεί κάποιος να μετράει προβατάκια μήπως και καταφέρει να φυλακίσει τις βασανιστικές σκέψεις και να ξεκουράσει επί τέλους το σώμα. Στο ξύπνιο ποια είναι αυτά τα προβατάκια?  Οι χειραγωγοί των ανθρώπινων συνειδήσεων έχουν βρει ένα μακρύ κατάλογο από εικόνες με αριθμησμένα προβατάκια να περνούν μπροστά από τα μάτια των σκλάβων τους και να τους αποκοιμίζουν γλυκά σε ένα συνεχόμενο .. τίποτα.

Μέσα σε όλα τα ηλίθια βιντεάκια που μου πετάει το φατσοβιβλίο, υπήρχε ένα που έδειχνε ένα βοσκό να κάθεται σε ένα βράχο ψηλά σε ένα βουνό και να παίζει μια μελωδία με τη φλογέρα του, κι ένα άλλο που έδειχνε ένα σκυλάκο να κάθεται ώρες ακίνητος στην άκρη στη παραλία να χαζεύει τη θάλασσα, κι ένα άλλο έδειχνε ένα παιδί να μετράει τα άστρα. Κάποιος μοναχικός τύπος έχει βυθιστεί σε ένα παλιό βιβλίο μαγεμένος, μια γυναίκα ζυμώνει ψωμί για τα παδιά και τα εγγονία, ένα παππούς αναπολεί τα νιάτα του τότε που έσπαγε τη πέτρα όπως λέει...

Το συμπέρασμα είναι πως γύρω μας υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος γεμάτος από εικόνες, ήχους, αγγίγματα, γεύσεις, οσμές που μας έχουν ξεφύγει. Βρίσκονται παράλληλες με το κόσμο των τεράτων και δεν ξέρουμε πλέον ούτε πως να προσπαθήσουμε, γιατί η ζωή μας είναι δεμένη με βαρειές αλυσίδες άχρηστων αναγκών που παριστάνουν την κανονικότητα. Τρέχουμε για να κάνουμε ένα βημα ακόμα μπροστά σε έναν αγώνα που δεν είναι δικός μας. Και τελικά κάποια στιγμή πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως το βήμα που πρέπει να κάνουμε είναι πίσω όχι μπορστά. Πίσω σε εκείνο το σημείο που είχαμε ακόμα απορίες που ζητούσαν απαντήσεις, τότε που όπως έλεγε κι ο Σαγκάν είχε γύρω του παιδιά που έκαναν συνεχώς ερωτήσεις μέχρι που ξαφνικά εκεί γύρω στην εφηβεια σταμάτησαν να ρωτούν. Μπορούμε άραγε να βρούμε το σημείο εκείνο που με το ένστικτο και τη φαντασία δημιουργούσαμε τους δικούς μας κόσμους?

ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΗΣ.

 

Μια και ο μεγάλος νικητής αυτών των ευρω εκλογών ήταν η αποχή, γιατί αυτή ήταν η πρώτη δύναμη, ας πούμε μερικά πραγματάκια, γιατί πολύ έχει τραβήξει εδώ μέσα αυτή η κοροΐδο-αντίσταση του πληκτρολογίου.

Όσοι λοιπόν πιστεύετε πως κάνετε μια πολιτική κίνηση με νόημα μην πηγαίνοντας να ψηφίσετε, στη πραγματικότητα βάζετε τον εαυτό σας μέσα σε ένα καζάνι που βράζουν διαφόρων ειδών τύποι. Οι στ@αρχιδιστές που πήγαν για μπίρες και δεν τους καίγεται καρφί για το τι θα γίνει. Εκείνοι που θεωρούν πως να ψηφίσουν ένα μικρό κόμμα είναι άχρηστο «γ@μα το τώρα, κι αν ψηφίσω χαμένο θα πάει». Οι αναποφάσιστοι «από τη Κική ή τη Κοκό ποια να διαλέξω, άστο κάθομαι σπίτι». Εκείνοι που ρίχνουν μια χαρακιά «άσε ρε, όλα τα κόμματα είναι διεφθαρμένα». Υπάρχουν και οι καθαρά τεμπέληδες «που να τρέχω τώρα, με μια ψήφο δεν γίνεται η διαφορά».

Το ζήτημα είναι πως ΑΝ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΝΑΓΝΩΣΤΟ… Γιατί κανείς δεν θα μάθει αν τελικά θέλετε να δώσετε ένα χτύπημα στο σύστημα ή αν πήγατε για μπίρες!!. Κι επειδή το σύστημα γουστάρει να πηγαίνουν να ψηφίζουν μόνο τα κομματόσκυλα, οι ρουσφετιάρηδες, και τα βολεμένα κοπρόσκυλα, το λιγότερο πρέπει να είσαι αγαθιάρης για να νομίζεις πως έστειλες ένα μήνυμα με ουσία. Γιατί τελικά αυτό που αισθάνθηκε το σύστημα ήταν μια δροσιά ικανοποίησης, για ένα 60% που δεν ξέρουμε τι θέλει και ειλικρινά δεν ενδιαφέρεται να μάθει. Το σύστημα που γνωρίζει πως όσοι δεν ψηφίζουν κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι κομματόσκυλα, είναι ή αδιάφοροι ή απογοητευμένοι. Ολα καλά, δεν έγινε ποτέ επανάσταση με τεμπέληδες και υποταγμένους. 

Το μόνο που καταφέρνεις είναι να βλέπεις την επόμενη μια κυβέρνηση του 11% στην ουσία να κάνει ότι γουστάρει από εθνικά θέματα μέχρι τη τύχη των παιδιών σου, και να βγαίνει θρασύτατα ο κάθε καραγκιόζης να λέει νικήσαμε, ΓΙΑΤΙ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΕΣ ΣΕ ΓΡΑΦΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ! ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙΣ! ΑΠΛΑ ΤΟΝ ΒΟΛΕΥΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

Η ΑΠΟΧΗ ΣΟΥ ΘΑ ΕΙΧΕ ΑΞΙΑ ΑΝ ΖΟΥΣΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΤΣΙΠΑ. Οπότε ναι, το 60% δεν ψήφισε και από τους υπόλοιπους με ψήφισε μόνο το 28% θα ήταν λόγος παραίτησης. Αλήθεια σου περνάει από το μυαλό πως ΕΔΩ Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΣΙΠΑ????

Εκτός κι αν υπάρχει κάποιο σχέδιο ΓΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ. Τα επόμενα βήματα. Εχεις κάτι να προτείνεις? ΟΧΙ. ΤΙΠΟΤΑ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΤΕΙΝΕΣ ΚΑΤΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΟΥΝΗΘΗΚΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΑ. ΛΟΓΙΑ

ΛΟΓΙΑ

ΛΟΓΙΑ

Τουλάχιστον αυτός που πήγε και ψήφισε το οτιδήποτε ψήφισε ΕΝΑ ΥΠΑΡΚΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. Είτε ήταν καλό, κακό, αλήτης, ψεύτης ή ο νέος Μεσσίας…. Εσύ απλά το μόνο που κάνεις είναι να προσπαθείς να πείσεις τον κόσμο που σε διαβάζει πως ακόμα και την ελάχιστη συμμετοχή που έχει σαυτό το κ@λοσύστημα, να την αφήσει στην άκρη γιατί είναι άχρηστη.

ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (είτε εν αγνοία σου, είτε γιατί είσαι ρουφιάνος πληρωμένος) ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΑΓΟΙ, ΜΟΙΡΑΙΟΙ, ΚΑΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΓΓΙΞΕΙ.

 

 

ΟΧΙ, Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ.

Τι σκέφτεσαι με ρωτάει? Σκέφτομαι πως σ΄αυτή τη δύστυχη πατρίδα βγαίνει ένας πρωθυπουργός που στις ευρωεκλογές πήρε 11% περίπου (το 28% του 40% που ψήφισαν), παραδέχεται πως δεξιότερα από το κόμμα του υπάρχει ένας αριθμός ψηφοφόρων που το σύνολο φθάνει το 20%, αλλά θα προχωρήσει δυναμικά τα επόμενα χρόνια γιατί ο λαός (που το 60% έφτυσε τις κάλπες)  τον θέλει. Και θα προχωρήσει δυναμικά στην Ευρώπη με τον Θεό των συνταξιούχων, την "πικάντικη" τηλεπερσόνα, τον δράκουλα των εμβ@λίων και άλλες χαριτωμένες φιγούρες. 

Την ίδια στιγμή πανηγυρίζουν και όλοι οι άλλοι, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ γιατί "κράτησαν γερά" και έχουν ενθαρρυντικό αποτέλεσμα επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 300 χιλιάδες λιγότερες ψήφους από τις τελευταίες εκλογές και το ΠΑΣΟΚ 100 χιλιάδες λιγότερες! Είναι σαν κάτι παλιές ντίβες που λόγω γνωριμιών τις καλούν σε κάτι φιλανθρωπικά γκαλά, και ζαρωμένες από τα χρόνια και τις καταχρήσεις πάνε με φανταχτερά ρούχα και το κραγιόν να ξεφεύγει σαν κλόουν από το τρεμάμενο χέρι και ζούνε κοιτάζοντας τα παλιά βιντεάκια με τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις που κάποτε ήταν πρωταγωνίστριες! 

Ο Βελόπουλος λέει πηγαίνει για κυβέρνηση, το ΚΚΕ λέει ήταν ο πραγματικός νικητής, η ΝΙΚΗ και η ΠΛΕΥΣΗ κρατάνε και κάνει ένα έτσι πέρασμα από το καφενείο η Λατινοπούλου, μπαμ και κάτω έτσι απλά μωράκι μου φευγάτο!!  (πολλοί φίλοι με ρώτησαν "τι είναι ρε παιδιά αυτή η Λατινοπούλου, την ξέρεις?) και τσιμπάει 120 χιλιάδες ψηφαλάκια και 1 έδρα!!!

Κι ενώ αυτά τα ευτράπελα συμβαίνουν στο Βιλαμπάχο, στην Ευρώπη γίνεται ΜΑΚΕΛΕΙΟ!!! Αυτό που ήδη φαίνεται εδώ και πάρα πολύ καιρό, παίρνει κανονικά σάρκα και οστά. Η Λεπέν πετάει στη κυριολεξία τον Μακρόν στα αζήτητα. Στη Αυστρία παίρνει κεφάλι το ακροδεξιό κόμμα το οποίο δεν είναι γιαλατζί ακροδεξιό, είναι ΠΟΛΥ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ, και περήφανο για την καταγωγή του (ψάξτε να δείτε ποια είναι η καταγωγή του). Στη Γερμανία εννοείται πως ανεβαίνει γοργά η ακροδεξιά (και πολύ άργησε) και ακολουθούν όλες οι χώρες τις Ευρωπης συμπεριλαμβανομένης της χώρας μας που ΟΙ ΑΝΟΔΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ συγκεντρώνονται στον χώρο που σίγουρα δεν είναι αριστερά.

Όλες αυτές τις ημέρες θα ακούσουμε τόνους από μ@λακισμένες αναλύσεις, θα ακούσουμε για το αυγό του φιδιού, θα μιλήσουν για πολίτες που επειδή είναι ανεγκέφαλοι κάνουν αυτές τις επιλογές.  Εν τω μεταξύ το ΓΙΑΤΙ οι Ευρωπαίοι κάνουν αυτές τις επιλογές είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε?

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ, οταν η εισρροή αλλοδαπών,  μετατρέπεται σε μετάλλαξη και αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού, και όταν κάθε φωνή που προσπαθεί να αρθρώσει λόγο πάνω σ΄αυτή την τραγική πραγματικότητα, ονομάζεται φασίστας. Πάρε λοιπόν ζοχαδιασμενους ευρωπαίους, έτοιμους να αναδείξουν ακόμα και ναζιστικά κόμματα, αφού τα λεγόμενα "δημοκρατικά" αποδείχτηκαν ξεπουλημένες μαριονέτες που παίζουν ένα συγκεκριμένο έργο και έχουν γράψει τις φωνές που διαμαρτύρονται στα παλιά τους υποδήματα.  

ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ. Επειδή ο καου μπου γουστάρει πιστολίδι, οι πολίτες δεν γουστάρουν καθόλου ούτε να ξοδεύουν τα λεφτά τους σε ένα πόλεμο που δεν είναι δικός τους, ούτε να ντυθούν στο χακί τα παδιά τους και να γίνουν σφαχτά για παιχνίδια πολέμου που ούτε προκάλεσαν ουτε αφορούν την πατρίδα τους. 

ΑΚΡΙΒΕΙΑ. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ. ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ. Οι παππουδες και οι πατεράδες μας στήθηκαν στα συσίτια και παρακάλαγαν για ένα μεροκάματο. Ποιος θα ανεχτεί τα παιδιά και τα εγγόνια να περάσουν την ίδια φρίκη?

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΙ. Τρομοκρατία, εκβιασμοί, υποχρεωτικότητες, πρόστιμα, απειλές και οι μάσκες έπεσαν με τον πιο θλιβερό επίλογο. Χιλιάδες θύματα των συμμοριών που έχουν καπελώσει ΚΑΙ τη δημόσια υγεία. 

ΛΟΑΤΚΙ ΑΤΖΕΝΤΑ. Οι λαοί της Ευρώπης ήταν και είναι ανεπτυγμένοι σε πνευματικό επίπεδο. Συμβίωναν χωρίς κανένα πρόβλημα με ανθρώπους που είχαν τις δικές τους σεξουαλικές επιλογές. Η ειρηνική συνύπαρξη τελειώνει όταν κάποιος προσπαθεί να ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ την διαφορετικότητα σαν το ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΥΠΑΡΞΗΣ και κάνει κάθε προσπάθεια να ισοπεδώσει το παραδοσιακό μοντέλο οικογένειας. 

ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΝΑΤΙΒΙΣΜΟ. Είναι δυνατόν να θεωρείται παράλογο για τους ευρωπαίους πολίτες να θέλουν να υπερασπιστούν και να διαφυλάξουν (η κάθε χώρα) την εδαφική τους ακεραιότητα, την ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ,  λες και μιλάμε για τίποτα χαμένα νησάκια σε κάποιο ωκεανό που μπαίνει μια συμμορία από γκάνγκστερ και τους βάζει χαλκάδες στο λαιμό? Θα αποδεχτεί ο Γάλλος, ο Γερμανός, ο Αυστριακός, ο Ιταλός, ο Ισπανός, ο Ούγγρος ή όποιος άλλος πως ξεπουλάνε την ιστορία τους και τη φυλή τους σε ανθρώπους που δεν έχουν πολιτισμό και ιστορία εκτός από το να γ@μάνε τους υπόλοιπους λαούς και να τους ζυγίζουν σαν ξύγκι στη παγκόσμια ατζέντα?

ΙΣΟΠΟΠΕΔΩΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ, ΕΘΙΜΩΝ, ΗΘΩΝ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ του κάθε λαού με ένα ηλίθιο αμερικάνικο μοντέλο ζωής, προϊόν μιας στυγνής καπιταλιστικής προπαγάνδας, που βλέπει τα ευρωπαϊκά κράτη σαν σύγχρονες αποικίες της, όπου επάνω τους μπορεί να ασελγεί όπως γουστάρει. 

ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ( Ποια ακριβώς δημοκρατία να υπερασπίσουν οι πολίτες? Αυτήν που έχει πετάξει το σύνταγμα σε κάθε χώρα στο καλάθι των αχρήστων και λειτουργεί ΜΟΝΟ για την υπεράσπιση μιας διστραμμένης ελίτ και των τραπεζικών καρτέλ?)

Μήπως θέλετε και άλλα ή φτάνουν αυτά για αρχή?