ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΜΕΙΣ.

Την πρώτη μου ανάρτηση για την νέα χρονιά θέλω να την αφιερώσω, σαν φόρο τιμής, σε ένα κόσμο που γνώρισα τους τελευταίους μήνες και που μέχρι πριν λίγο καιρό, αγνοούσα, ή μάλλον γνώριζα από ειδήσεις που διάβαζα ή από γνωστούς στο περιβάλλον μου που μου προκαλούσαν θλίψη, και κούναγα το κεφάλι όπως οι περισσότεροι κάνουμε λέγοντας ένα απλό τον φουκαριάρη, τον καυμένο, πάει αυτός....

Χθες παραμονή είχα την προτελευταία μου χημειοθεραπεία. Επειδή δεν θέλω να το παίξω ήρωας σε όλες μου τις θεραπείες είχα ελάχιστες ή ανύπαρκτες παρενέργειες, δεν άλλαξε τίποτα στην καθημερινότητα μου εκτός από τη καράφλα μου και την όψη μου που μοιάζω λίγο σαν εξωγήινη!! (δεν είναι κακό αυτό, στην επερχόμενη εισβολή των επικυρίαρχων μπορεί να την βγάλω καθαρή!)

Σε αυτούς τους διαδρόμους λοιπόν, που είναι και η σκληρότερη φάση θεραπείας σε κάποιον που αντιμετωπίζει τον καρκίνο, υπάρχουν σαφέστατα ΔΥΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ κατηγορίες ασθενών. Εκείνοι που στέκονται αμίλητοι, σκοτεινιασμένοι, και περιμένουν με δραματικό τρόπο τη συνέχεια, θεωρώντας πως είναι κιόλας τελειωμένοι (και αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε κάποιους που όντως την έχουν άσχημα αλλά και σε εκείνους που οι γιατροί διαβεβαιώνουν πως θα έχουν πολύ καλή εξέλιξη μέχρι θεραπεία) και η δεύτερη κατηγορία, άσχετα με το στάδιο που βρίσκονται είναι οι με λένε Γιάννη όπως θα έλεγε ένας φίλος και στ' @ρχίδια μου. 

Και ναι αν υπάρχει μια ιστορία "μεταφυσικού" χαρακτήρα που τελικά είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, είναι πως το σώμα μας ΥΠΑΚΟΥΕΙ ΣΤΟΝ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Είναι αληθινά θαύματα της ανθρώπινης δύναμης αυτά που είδα. Η νοσοκόμα ερχόταν να δώσει χάπια αντιεμετικά σε ανθρώπους που έκαναν θεραπείες πολύ βαριές και είχαν 98% πιθανότητα να μην μπορούν ούτε να φάνε, κι εκείνοι έλεγαν δεν τα θέλω γιατί είμαι μια χαρά... (πολλοί από αυτούς ήταν στο μπαλκόνι πίνοντας τον καφέ του και κάνοντας τσιγαράκι... και οι οποίοι στη συνέχεια στο σπίτι, όπως μας έλεγαν θα απολάμβαναν ένα ωραίο γιουβετσάκι που είχε φτιάξει η γυναίκα). Αλλοι δεν τους έδιναν τίποτα γιατί δεν λάμβαναν βαριά θεραπεία και εκείνοι παρακάλαγαν έντρομοι για διπλές δόσεις από χάπια γιατί δεν  μπορούσαν να φάνε ούτε φρυγανιά και οι γιατροί έλεγαν είναι στο μυαλό του τι να κάνουμε δωστου γιατί όντως δεν θα μπορεί.

Χθες ήμουν με μια παρέα γυναικών, οι οποίες φόραγαν τις χρωματιστές μαντήλες τους, με το πρόσωπο τους μακιγιαρισμένο έτοιμο για τη γιορτή, χαρούμενες που ήθελαν να ξεμπερδέψουν γρήγορα γιατί έπρεπε να φτιάξουν τη βασιλόπιτα και τα διάφορα εδέσματα για το οικογενειακό τραπέζι. Μία από αυτές περνούσε αυτό το βάσανο για δεύτερη φορά με υποτροπή και πέρα βρέχει. Εχουμε πει τις ιστορίες της ζωής μας (γιατί βρισκόμαστε οι ίδοι άνθρωποι την ίδια μέρα κάθε 21 μέρες) και ανταλλάξαμε τηλέφωνα όσες τελείωσαν για να μην χαθούμε. 

Και τώρα ίσως είναι η στιγμή να βάλω ένα θέμα τροφή για σκέψη γιατί το τι έχουμε διαβάσει εδώ μέσα δεν λέγεται. Θα να αναφέρω σαν βοήθεια για όσους περάσουν κάτι παρόμοιο  2 ΑΛΗΘΕΙΕΣ και όχι φούμαρα που πλέον τις είδα με τα μάτια μου και είναι αυτές οι 2 αλήθειες που με έκαναν να είμαι στη δεύτερη κατηγορία που τρώνε γιουβετσάκια και απολαμβάνουν τον καφέ τους (και ναι, δεν το έκοψα ακόμα αλλά καπνίζω λιγότερο τόσα όσα να τα θεωρώ μια εκτόνωση, μια απόλαυτη κι ας με πείτε παλαβή ή ασυνείδητη).

1. Οι θεραπείες  και η εμπειρία των γιατρών έχουν ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΎ.     Ανθρωποι που με το είδος καρκίνου που είχαν θα τους έδιναν μερικούς μήνες ζωής τώρα ζουν, και πολύ καλά, για χρόνια ή θεραπεύονται εντελώς. Παρενέργεες θεραπειών έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση είναι το κλειδί της θεραπείας. Οσοι φθάνουν στάδιο 1 ή 2 ακόμα και στις πιο δύσκολες περιπτώσεις το λεγόμενο "κακό σπυρί" εξαφανίζεται με συνοπτικές διαδικασείς. 

2. ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ. ΝΟΜΟΣ.  Αυτή τη δύναμη την είδα σε ανθρώπους που είχαν βαθιά πίστη στο Θεό τους, οι οποίοι απλά έλεγαν, έχω κοντά μου τον Χριστό και δεν πρόκειται να πάθω τίποτα (και πλέον αυτό δεν θα το κοροϊδεύω γιατί δεν έχει σημασία αν κάποιος τελικά πιστεύει σε κάτι που είναι ψέμα ή αλήθεια, η ουσία είναι πως αν το πιστεύει με όλη τη ψυχή είναι Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΛΉΘΕΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ. Είδα εκείνους που είχαν αυτοπεποίθηση, στη δύναμη του σώματος τους και στις αντοχές του και έλεγαν χωρίς ίχνος αμφιβολίας, θα τα καταφέρω το θηρίο δεν θα με νικήσει, κι εκείνους που είχαν πίστη στην επιστήμη, ενημερωμένοι για όλες τις εξελίξεις, ρώταγαν κάθε λεπτομέρεια, γνώριζαν κάθε πτυχή της ασθένειας τους και μελετούσαν λες και θα έδιναν εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. 

Βάσει αυτών που έχω ακούσει εκατομύρια άνθρωποι στο άμεσο μέλλον θα έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ δύσκολες καταστάσεις λόγω μεγάλων καρτέλ εγκληματιών που κινούν τα νήματα των ανθρώπινων ζωών πάνω στο πλανήτη, χωρίς έλεος, αδίστακτοι. Δηλητηρίασαν την τροφή, το νερό, φόρτωσαν τις ζωές με άγχος, βάσανα, μαυρίλα, βομβάρδισαν τα μυαλά με κάθε είδους φόβους, ανωμαλίες, έκφυλοι οι ίδιοι μετέτρεψαν τις κοινωνιες σε αποδέκτες σκουπιδιών, μας ταϊζουν αρρώστια σε κάθε βήμα μας.

Είναι απόλυτα φυσικό πως θα υποστούμε τις συνέπειες ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΓΙΑ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕΣ αλλά για να είμαστε σε σύμπνοια με τη φύση, με το σύμπαν. Η αποκοπή μας από το φυσικό περιβάλλον, από το περιθώριο να ονειρευόμαστε και να δημιουργούμε τη ζωή που η ψυχή μας λαχταράει, όλες οι παγίδες που έχουν γραπώσει τα πόδια μας και μας κρατουν καθηλωμένους σε ένα αφύσικο περιβάλλον γεμάτο δηλητηρία, είναι η αιτία αυτής της μεγάλης κατάρρευσης του σώματος. 

Σκεφτόμουν όλους όσους μας έβλεπα σε εκείνους τους θλιβερούς διαδρόμους, να είχαμε ζήσει σε κάποιο μικρό χωριό, αναπνέοντας καθαρό αέρα, καλλιεργώντας τη τροφή μας, ζώντας απλά σαν τα αγρίμια μέσα στη φύση, απολαμβάνοντας την γαλήνη μιας θάλασσας, ή την απεραντοσύνη ενός βουνού, να βλέπαμε ανοίγοντας τα μάτια το πρωί, ένα καθαρό ουρανό, και τα παιδιά μας να μπορούσαν να χαιδεύουν τα προβατάκια, να μαζεύουν τα αυγά από τις κοτούλες, να τρέχουν στη φύση και να δημουργούν τα δικά τους παιχνίδια, αγνοώντας παντελώς την ύπαρξη κινητών ή υπολογιστών. Να μπορούν να δίνουν ονόματα στα αστέρια που θα μετράνε τα βράδια στον ουρανό.  Και να τα κυνηγάει η μάνα γιατί φάγανε στα κρυφά όλες τις μαρελάδες που είχε φτιάξει για το χειμώνα στο κατώγι.

Θα μου πείτε προτείνω να γυρίσουμε πίσω? Να γίνουμε κάτι σαν τους παλιοχριστιανούς. Οχι, μας προτείνω να γυρίσουμε πίσω με τις γνώσεις που έχουμε αποκτήσει, με τα εργαλεία που έχουν εξελιχθεί, με όλες τις πληροφορίες που έχουμε συγκεντρώσει για να επιστρέψουμε σε ένα φυσιολογικό τρόπο ζωής με καλύτερες συνθήκες από ότι οι παππούδες μας. Ναι ξέρω, δεν γίνεται γιατί είμαστε πλέον ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΦΥΛΑΚΗΣ που έχει ελέγξει όλους τους τρόπους απόδρασης για να είναι σίγουροι πως κανένας δεν ξεφεύγει.

Για τη νέα χρονιά λοιπόν δεν έχω παρά να ευχηθώ δύο πράγματα.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΠΩΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ.

ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ. Ας απολαύσουμε αυτή την ώρα και ας συνεισφέρουμε σε αυτό με όποιο τρόπο μπορούμε. 

Η νέα χρονιά λοιπόν να σας φέρει

ΥΓΕΙΑ (δύναμη μυαλού που καθοδηγεί το σώμα)

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ (αποβολή κάθε σκουπιδιού, μόνο όσα αληθινά έχετε ανάγκη)

ΘΑΡΡΟΣ ( γιατί κάθε πόλεμος θέλει πολεμιστές και όχι κλαψιάρηδες)

ΑΓΑΠΗ (γιατί είναι η γαλήνη που το πνεύμα αποζητά)