Δεν πιστεύω πως αν ένας άνθρωπος νοιώσει την ανάγκη να βρει απαντήσεις στα υπαρξιακά του ζητήματα, αν νοιώσει την ανάγκη να έρθει σε επαφή με το θείο (λέγοντας θείο, αυτό που ξεδιψάει την ψυχή μας, μια αόρατη δύναμη που είτε αληθινή είτε όχι, από τη στιγμή που την πιστεύεις φτιάχνεις ένα λιμάνι να αράζεις στο προσωπικό σου παράδεισο,) αν λοιπόν κάποιος θέλει αυτές τις ανάγκες να καλύψει δεν χρειάζεται κανέναν διαμεσολαβητή. Εκκλησία μπορεί να είναι το σπίτι του, προσευχή να είναι μια δική του δημιουργία, μυστήριο είναι η ίδια η ύπαρξή μας...
Δεν δέχομαι τους αυτόκλητους εκπροσώπους ενός οποιουδήποτε Θεού, όπως δεν δέχομαι και τους εκ γενετής βασιλιάδες, όπως δεν δέχομαι και τους "με το έτσι θέλω" τυράννους οποιουδήποτε είδους. Κάποιος , κάπου , κάποτε μίλησε με ένα Θεό με κάποιον, ο κάποιος όρισε κάποιον επίσημο εκπρόσωπο του, κι αυτός καθόρισε πως κάποιου στο όνομά του θα φτιάξουν μια οργάνωση που θα επιβάλλει με το καλό ή με το κακό το θέλημά του... Ε λοιπόν, εγώ σ΄αυτή την αφηρημένη ακολουθία που εξ΄αιτίας της έχουν βασανιστεί, θανατωθεί, εξοντωθεί εκατομμύρια πάνω σ΄αυτό το πλανήτη σε όλα τα μήκη και πλάτη, σε όλα τις πατρίδες, σε όλες τις φυλές... δεν πιστεύω.
Υποκρισία. Το μεγαλύτερο ελάττωμα αυτής της "θεόσταλτης" οργάνωσης , η οποία από μόνη της είναι η μεγαλύτερη ασέβεια για τον δημιουργό που υποτίθεται δοξάζει... Ιερατεία βρώμικα, υποκινητές, μίσους και διχασμού, πολέμων και μεγάλου πόνου στις ψυχές των ανθρώπων. Ούτε τα ζωάκια δεν έχουν γλυτώσει από τα νύχια τους, έχουν ορίσει τι είναι βρώμικο και τι όχι έτσι γιατί γουστάρουν. Εχουν βρεθεί στρατοί αντιμέτωποι με τα θρησκευτικά λάβαρα μπροστά να ευλογούν το αιματοκύλισμα που θα γίνει στη συνέχεια. Έχουμε γεμίσει με σκάνδαλα διαφθοράς, παιδεραστίας ανομολόγητων εγκλημάτων και οι περισσότεροι μένουν στο απυρόβλητο κι εγώ ένας απλός άνθρωπος που δεν μπορώ να βλάψω ούτε μύγα θα πρέπει να είμαι ακόλουθος αυτών των εγκληματιών....Αν είναι δυνατόν.
Η δωροδοκία των αγίων... Ακόμα κι αν πιστέψουμε πως θαύματα γίνονται , πόσο μεγαλύτερη ύβρις είναι να πιστέψεις πως ένας θεός που έχει δημιουργήσει ότι βλέπεις γύρω σου, ή ένας άγιος που υποτίθεται έλαμψε με την ιδιαιτερότητα δύναμης και ηθικής που είχε ανάμεσα στους ανθρώπους, χρειάζεται ΛΑΔΩΜΑ για να ακούσει ένα πρόβλημα σου και να σε βοηθήσει.... Και όπως είχε πει με χιούμορ ο Γιούνγκ.. πως " είναι σεβαστό κάποιος να θέλει να μιλήσει στο Θεό του, αλλά αν σας πει πως ο Θεός του απάντησε στείλτε τον σε εμένα.." Θαύμα είναι να αγωνιστείς με όλη τη δύναμη σου να πετύχεις κάτι που μοιάζει ακατόρθωτο.. Να ψάξεις μέσα σου να βρεις τον κρυμμένο δικό σου θεό που θα αγγίξει αυτό που μοιάζει ανέφικτο.. κι ακόμα κι αν δεν το πετύχεις θα έχεις γνωρίσει τη μαγεία του να ονειρεύεσαι το αδύνατο, κι ίσως κάποια στιγμή το θαύμα γίνει, γιατί η φύση, αν θέλεις ονόμασε τη δημιουργό, θα έχει δείξει σεβασμό σ΄αυτόν ακριβώς τον αγώνα....
Ο φασισμός της πίστης. Το χειρότερο από όλα... ΤΟ ΔΌΓΜΑ. Είναι το πιο ύπουλο από όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα που έχει γνωρίσει το ανθρώπινο γένος. Το ολοκληρωτικό καθεστώς των παγκόσμιων ιερατείων. Γιατί ένας κακομοίρης μπορεί να ορθώσει ανάστημα σε ένα βασιλιά, σε ένα τύραννο, σε ένα δικτάτορα, γιατί δεν αντέχει άλλο τη καταπίεση, τη μιζέρια, τη πείνα... αλλά μπορεί να αμφισβητήσει το λόγο του όποιου θεού, τη στιγμή που τον έχουν βομβαρδίσει από την ώρα που ανοίγει τα μάτια του με απειλές για τη ψυχή του που θα καίγεται αιώνια σε μια κόλαση... για το μαρτύριο χωρίς τέλος στην αιωνιότητα?... Τη στιγμή που του έχουν ανακοινώσει πως από τη στιγμή που γεννιέται είναι ένα αμαρτωλό πλάσμα που αν παρακούσει το λόγο κάποιου Θεού... θα υποφέρει ανείπωτα μαρτύρια?
Τι να πούμε για μια θρησκεία που θέλει τον άνθρωπο να είναι συνεχώς φοβισμένος, ένοχος, και γεμάτος τύψεις για την ύπαρξή του, σκυμμένος και δούλος σε κάτι που ουσιαστικά δεν έχει έρθει σε επαφή ποτέ, παρά μόνο μέσω πονηρών ικανότατων επιχειρηματιών που αυγατίζουν συνεχώς τα κέρδη του πάνω ακριβώς στο φόβο που του έχουν δημιουργήσει... Ο γιός μου υπέφερε από κολικούς μωράκι μέχρι που του πέρασαν βέβαια γιατί ήταν μια αλλεργία στο γάλα που επανήλθε, αλλά οι γειτόνισσες μουρμούριζαν πως είναι επειδή δεν τον είχα κοινωνήσει και δεν είχε βγει το κακό από μέσα του.... στο μωράκι....
Δεν χρειάζεται να καταλάβει τίποτα κανείς περισσότερο για το τι σημαίνει απόλυτη στυγνότητα και φασισμός των θρησκευτικών δογμάτων , αρκεί να κοιτάξει τη θέση π.χ. της γυναίκας στην ιστορία των θρησκειών. Πόση ταπείνωση, πόσο πόνο, πόσο θάνατο έχει εισπράξει ένα πλάσμα μόνο και μόνο γιατί γεννήθηκε στο τάδε φύλλο. Βρώμικη, υπηρέτρια δαιμόνων, χρειάστηκε ειδική μελέτη για το αν έχει ψυχή ή όχι αυτό το πλάσμα... περάσανε από τους τροχούς της Ιεράς Εξέτασης και τη πυρά χιλιάδες ψυχές γιατί ήταν υποτίθεται μάγισσες....
Θα μου πείτε εδώ καίγανε τα γατάκια στη πυρά γιατί ήταν ενσάρκωση του διαβόλου, ανάλογα με το κράτος που θα πας μπορείς να φας το τάδε κρέας ή το τάδε να το απορρίπτεις σαν βρώμικο...
Αλλά μόνο η γυναίκα?.... Εκατομμύρια σφαγιάστηκαν πάνω στο πλανήτη από τους φανατισμένους τρελαμένους της μιας θρησκείας ή της άλλης... Οι μεγαλύτερες γενοκτονίες της ανθρωπότητας είχαν σαν δικαιολογία τον εκπολιτισμό υποτιθέμενων βαρβάρων με μπροστάρηδες παπάδες που προέτασαν τα ευαγγέλια τους στη μούρη των δυστυχισμένων ....
Οι μεγαλύτεροι ρατσισμοί είχαν εμφυσηθεί στις ψυχές των πιστών υποτίθεται από τη θέληση κάποιου θεού να ξεχωρίζει τα πλήθη σε πιστούς και απίστους...
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν και για πολλά άλλα που ο καθένας ας ψαχουλέψει μόνος του να βρει...
Στην εκκλησία έχω πάει μόνο σε κάτι ξωκλήσια σε κάποιες βουνοκορφές που η ομορφιά του τοπίου, η γαλήνη, η γλυκιά μυρουδιά του λιβανιού και η σιωπή... δημιουργούν μια αληθινή μαγεία που μπορεί να σε βυθίσει σε ωκεανούς αόρατους... Εκεί έχω συναντήσει σε κάτι ξεχασμένα από το χάρτη χωριουδάκια... και κάτι καλοσυνάτους παπάδες, αγνούς, απλούς, ανθρώπους του χωριού που τις περισσότερες φορές την ίδια τη πίστη τους την αντιμετώπιζαν με χιούμορ κι ένα ποτήρι κρασάκι...
Το ίδιο δέος νοιώθω όταν μπορώ να μείνω μόνη μου στη φύση ακούγοντας τους ήχους, μυρίζοντας τα χορτάρια , τα λουλούδια, κοιτάζοντας το ατέλειωτο πέπλο από αστέρια πάνω από τα κεφάλια μας... η τη θάλασσα να απλώνεται στα πόδια με ένα φεγγάρι κατακόκκινο να ανάβει φλόγες μέσα στο νερό...
Την αγνή αγάπη του ενός πλάσματος για το άλλο τη νιώθω το πρωί όταν μια χνουδωτή μουσούδα με σκουντάει μέσα στον ύπνο μου, ξημερώματα, για να βγούμε τη βόλτα μας , όταν όλοι κοιμούνται .. ένας άνθρωπος κι ένας σκύλος, η απόδειξη τι θα ήμασταν αν δεν μας είχαν φορτώσει με όλα τα σκατά που μας φόρτωσαν για να μην έχουμε τη παραμικρή ανάμνηση της αληθινής μας ταυτότητας....Αυτό το τετράποδο είναι η πυξίδα μου στο δρόμο για να ξεχωρίζω τους κακόψυχους ανθρώπους από τους καλοσυνάτους... είναι η υπόγεια πίκρα μου γιατί σκέφτομαι πως δεμένη όπως είμαι με αλυσίδες όπως όλοι μας δεν μπόρεσα να μεγαλώσω έτσι ελεύθερα τα παιδιά μου αλλά υποχρεώθηκα να τα ενσωματώσω στο καραγκιοζιλίκι που λέγεται πολιτισμός....τουλάχιστον προσπάθησα να τα μάθω να μην προσκυνάνε αηδίες και ψέμματα...
Γενικά να μην προσκυνάνε...
Δεν μου αρέσει να κοροϊδεύει κάποιος το θρησκευτικό συναίσθημα κάποιου, ακόμα κι αν το θεωρεί ανόητο, ψέμα, ανύπαρκτο... Είναι σεβαστό, είναι μια ανάγκη που καθορίζει ο καθένας μόνος του στην εσωτερική του αναζήτηση... Από την άλλη αυτή η θρησκευτικότητα πρέπει να μην ξεπερνάει τα όρια της ελευθερίας του άλλου... Πρέπει να είναι αθόρυβη και σεμνή. Και μια και μιλάμε για εσωτερική ανάγκη τι δουλειά έχουν τα χρυσά τα πετραχίλια, τα στέματα, τα χρυσάφια και τα ασήμια, τι δουλειά έχουν οι παχυλές καταθέσεις στις τράπεζες, ο πλούτος, η λατρεία στην ύλη, η ματαιοδοξία, η φιλαργυρία με την πίστη της ψυχής?
Τι δουλειά έχει η εσωτερική αναζήτηση για τα μυστήρια της ύπαρξης, της δημιουργίας, για την εξήγηση της ζωής και του θανάτου, με το μίσος, το φανατισμό, το ρατσισμό, την απαξίωση του ενός ανθρώπου για τον άλλον ....
Τι δουλειά έχει αυτό το κουτσομπολίστικο πλήθος τις Κυριακές που επιδεικνύει την θεοσέβια του ρίχνοντας χρήμα στο παγκάρι με τα λαμπερά μπιχλιμπίδια, και το μισοκακόμοιρο ύφος για να σε δει ο θεός (ενώ τις άλλες μέρες μπορεί να είσαι ένα καθίκι και μισό) και μια ελεημοσύνη της δεκάρας στο κακομοίρη στα σκαλιά μόλις βγαίνεις για να αισθανθείς καλός άνθρωπος, όταν όλο τον υπόλοιπο καιρό δίπλα σου εξελίσσονται τραγωδίες που μονίμως.... δεν σε αφορούν...
Αναζητώ, θέλω να ψάξω απαντήσεις στα υπαρξιακά μου ερωτήματα, παρατηρώ κάθε τι γύρω μου, νοιώθω ένα ανεξήγητο δέος πολλές φορές για διάφορα πράγματα... αλλά τίποτα από αυτά δεν συνδυάζεται ούτε με κανόνες, ούτε με δόγματα ούτε πολύ περισσότερο με ...κέρδος...
Δεν δέχομαι τους αυτόκλητους εκπροσώπους ενός οποιουδήποτε Θεού, όπως δεν δέχομαι και τους εκ γενετής βασιλιάδες, όπως δεν δέχομαι και τους "με το έτσι θέλω" τυράννους οποιουδήποτε είδους. Κάποιος , κάπου , κάποτε μίλησε με ένα Θεό με κάποιον, ο κάποιος όρισε κάποιον επίσημο εκπρόσωπο του, κι αυτός καθόρισε πως κάποιου στο όνομά του θα φτιάξουν μια οργάνωση που θα επιβάλλει με το καλό ή με το κακό το θέλημά του... Ε λοιπόν, εγώ σ΄αυτή την αφηρημένη ακολουθία που εξ΄αιτίας της έχουν βασανιστεί, θανατωθεί, εξοντωθεί εκατομμύρια πάνω σ΄αυτό το πλανήτη σε όλα τα μήκη και πλάτη, σε όλα τις πατρίδες, σε όλες τις φυλές... δεν πιστεύω.
Υποκρισία. Το μεγαλύτερο ελάττωμα αυτής της "θεόσταλτης" οργάνωσης , η οποία από μόνη της είναι η μεγαλύτερη ασέβεια για τον δημιουργό που υποτίθεται δοξάζει... Ιερατεία βρώμικα, υποκινητές, μίσους και διχασμού, πολέμων και μεγάλου πόνου στις ψυχές των ανθρώπων. Ούτε τα ζωάκια δεν έχουν γλυτώσει από τα νύχια τους, έχουν ορίσει τι είναι βρώμικο και τι όχι έτσι γιατί γουστάρουν. Εχουν βρεθεί στρατοί αντιμέτωποι με τα θρησκευτικά λάβαρα μπροστά να ευλογούν το αιματοκύλισμα που θα γίνει στη συνέχεια. Έχουμε γεμίσει με σκάνδαλα διαφθοράς, παιδεραστίας ανομολόγητων εγκλημάτων και οι περισσότεροι μένουν στο απυρόβλητο κι εγώ ένας απλός άνθρωπος που δεν μπορώ να βλάψω ούτε μύγα θα πρέπει να είμαι ακόλουθος αυτών των εγκληματιών....Αν είναι δυνατόν.
Η δωροδοκία των αγίων... Ακόμα κι αν πιστέψουμε πως θαύματα γίνονται , πόσο μεγαλύτερη ύβρις είναι να πιστέψεις πως ένας θεός που έχει δημιουργήσει ότι βλέπεις γύρω σου, ή ένας άγιος που υποτίθεται έλαμψε με την ιδιαιτερότητα δύναμης και ηθικής που είχε ανάμεσα στους ανθρώπους, χρειάζεται ΛΑΔΩΜΑ για να ακούσει ένα πρόβλημα σου και να σε βοηθήσει.... Και όπως είχε πει με χιούμορ ο Γιούνγκ.. πως " είναι σεβαστό κάποιος να θέλει να μιλήσει στο Θεό του, αλλά αν σας πει πως ο Θεός του απάντησε στείλτε τον σε εμένα.." Θαύμα είναι να αγωνιστείς με όλη τη δύναμη σου να πετύχεις κάτι που μοιάζει ακατόρθωτο.. Να ψάξεις μέσα σου να βρεις τον κρυμμένο δικό σου θεό που θα αγγίξει αυτό που μοιάζει ανέφικτο.. κι ακόμα κι αν δεν το πετύχεις θα έχεις γνωρίσει τη μαγεία του να ονειρεύεσαι το αδύνατο, κι ίσως κάποια στιγμή το θαύμα γίνει, γιατί η φύση, αν θέλεις ονόμασε τη δημιουργό, θα έχει δείξει σεβασμό σ΄αυτόν ακριβώς τον αγώνα....
Ο φασισμός της πίστης. Το χειρότερο από όλα... ΤΟ ΔΌΓΜΑ. Είναι το πιο ύπουλο από όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα που έχει γνωρίσει το ανθρώπινο γένος. Το ολοκληρωτικό καθεστώς των παγκόσμιων ιερατείων. Γιατί ένας κακομοίρης μπορεί να ορθώσει ανάστημα σε ένα βασιλιά, σε ένα τύραννο, σε ένα δικτάτορα, γιατί δεν αντέχει άλλο τη καταπίεση, τη μιζέρια, τη πείνα... αλλά μπορεί να αμφισβητήσει το λόγο του όποιου θεού, τη στιγμή που τον έχουν βομβαρδίσει από την ώρα που ανοίγει τα μάτια του με απειλές για τη ψυχή του που θα καίγεται αιώνια σε μια κόλαση... για το μαρτύριο χωρίς τέλος στην αιωνιότητα?... Τη στιγμή που του έχουν ανακοινώσει πως από τη στιγμή που γεννιέται είναι ένα αμαρτωλό πλάσμα που αν παρακούσει το λόγο κάποιου Θεού... θα υποφέρει ανείπωτα μαρτύρια?
Τι να πούμε για μια θρησκεία που θέλει τον άνθρωπο να είναι συνεχώς φοβισμένος, ένοχος, και γεμάτος τύψεις για την ύπαρξή του, σκυμμένος και δούλος σε κάτι που ουσιαστικά δεν έχει έρθει σε επαφή ποτέ, παρά μόνο μέσω πονηρών ικανότατων επιχειρηματιών που αυγατίζουν συνεχώς τα κέρδη του πάνω ακριβώς στο φόβο που του έχουν δημιουργήσει... Ο γιός μου υπέφερε από κολικούς μωράκι μέχρι που του πέρασαν βέβαια γιατί ήταν μια αλλεργία στο γάλα που επανήλθε, αλλά οι γειτόνισσες μουρμούριζαν πως είναι επειδή δεν τον είχα κοινωνήσει και δεν είχε βγει το κακό από μέσα του.... στο μωράκι....
Δεν χρειάζεται να καταλάβει τίποτα κανείς περισσότερο για το τι σημαίνει απόλυτη στυγνότητα και φασισμός των θρησκευτικών δογμάτων , αρκεί να κοιτάξει τη θέση π.χ. της γυναίκας στην ιστορία των θρησκειών. Πόση ταπείνωση, πόσο πόνο, πόσο θάνατο έχει εισπράξει ένα πλάσμα μόνο και μόνο γιατί γεννήθηκε στο τάδε φύλλο. Βρώμικη, υπηρέτρια δαιμόνων, χρειάστηκε ειδική μελέτη για το αν έχει ψυχή ή όχι αυτό το πλάσμα... περάσανε από τους τροχούς της Ιεράς Εξέτασης και τη πυρά χιλιάδες ψυχές γιατί ήταν υποτίθεται μάγισσες....
Θα μου πείτε εδώ καίγανε τα γατάκια στη πυρά γιατί ήταν ενσάρκωση του διαβόλου, ανάλογα με το κράτος που θα πας μπορείς να φας το τάδε κρέας ή το τάδε να το απορρίπτεις σαν βρώμικο...
Αλλά μόνο η γυναίκα?.... Εκατομμύρια σφαγιάστηκαν πάνω στο πλανήτη από τους φανατισμένους τρελαμένους της μιας θρησκείας ή της άλλης... Οι μεγαλύτερες γενοκτονίες της ανθρωπότητας είχαν σαν δικαιολογία τον εκπολιτισμό υποτιθέμενων βαρβάρων με μπροστάρηδες παπάδες που προέτασαν τα ευαγγέλια τους στη μούρη των δυστυχισμένων ....
Οι μεγαλύτεροι ρατσισμοί είχαν εμφυσηθεί στις ψυχές των πιστών υποτίθεται από τη θέληση κάποιου θεού να ξεχωρίζει τα πλήθη σε πιστούς και απίστους...
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν και για πολλά άλλα που ο καθένας ας ψαχουλέψει μόνος του να βρει...
Στην εκκλησία έχω πάει μόνο σε κάτι ξωκλήσια σε κάποιες βουνοκορφές που η ομορφιά του τοπίου, η γαλήνη, η γλυκιά μυρουδιά του λιβανιού και η σιωπή... δημιουργούν μια αληθινή μαγεία που μπορεί να σε βυθίσει σε ωκεανούς αόρατους... Εκεί έχω συναντήσει σε κάτι ξεχασμένα από το χάρτη χωριουδάκια... και κάτι καλοσυνάτους παπάδες, αγνούς, απλούς, ανθρώπους του χωριού που τις περισσότερες φορές την ίδια τη πίστη τους την αντιμετώπιζαν με χιούμορ κι ένα ποτήρι κρασάκι...
Το ίδιο δέος νοιώθω όταν μπορώ να μείνω μόνη μου στη φύση ακούγοντας τους ήχους, μυρίζοντας τα χορτάρια , τα λουλούδια, κοιτάζοντας το ατέλειωτο πέπλο από αστέρια πάνω από τα κεφάλια μας... η τη θάλασσα να απλώνεται στα πόδια με ένα φεγγάρι κατακόκκινο να ανάβει φλόγες μέσα στο νερό...
Την αγνή αγάπη του ενός πλάσματος για το άλλο τη νιώθω το πρωί όταν μια χνουδωτή μουσούδα με σκουντάει μέσα στον ύπνο μου, ξημερώματα, για να βγούμε τη βόλτα μας , όταν όλοι κοιμούνται .. ένας άνθρωπος κι ένας σκύλος, η απόδειξη τι θα ήμασταν αν δεν μας είχαν φορτώσει με όλα τα σκατά που μας φόρτωσαν για να μην έχουμε τη παραμικρή ανάμνηση της αληθινής μας ταυτότητας....Αυτό το τετράποδο είναι η πυξίδα μου στο δρόμο για να ξεχωρίζω τους κακόψυχους ανθρώπους από τους καλοσυνάτους... είναι η υπόγεια πίκρα μου γιατί σκέφτομαι πως δεμένη όπως είμαι με αλυσίδες όπως όλοι μας δεν μπόρεσα να μεγαλώσω έτσι ελεύθερα τα παιδιά μου αλλά υποχρεώθηκα να τα ενσωματώσω στο καραγκιοζιλίκι που λέγεται πολιτισμός....τουλάχιστον προσπάθησα να τα μάθω να μην προσκυνάνε αηδίες και ψέμματα...
Γενικά να μην προσκυνάνε...
Δεν μου αρέσει να κοροϊδεύει κάποιος το θρησκευτικό συναίσθημα κάποιου, ακόμα κι αν το θεωρεί ανόητο, ψέμα, ανύπαρκτο... Είναι σεβαστό, είναι μια ανάγκη που καθορίζει ο καθένας μόνος του στην εσωτερική του αναζήτηση... Από την άλλη αυτή η θρησκευτικότητα πρέπει να μην ξεπερνάει τα όρια της ελευθερίας του άλλου... Πρέπει να είναι αθόρυβη και σεμνή. Και μια και μιλάμε για εσωτερική ανάγκη τι δουλειά έχουν τα χρυσά τα πετραχίλια, τα στέματα, τα χρυσάφια και τα ασήμια, τι δουλειά έχουν οι παχυλές καταθέσεις στις τράπεζες, ο πλούτος, η λατρεία στην ύλη, η ματαιοδοξία, η φιλαργυρία με την πίστη της ψυχής?
Τι δουλειά έχει η εσωτερική αναζήτηση για τα μυστήρια της ύπαρξης, της δημιουργίας, για την εξήγηση της ζωής και του θανάτου, με το μίσος, το φανατισμό, το ρατσισμό, την απαξίωση του ενός ανθρώπου για τον άλλον ....
Τι δουλειά έχει αυτό το κουτσομπολίστικο πλήθος τις Κυριακές που επιδεικνύει την θεοσέβια του ρίχνοντας χρήμα στο παγκάρι με τα λαμπερά μπιχλιμπίδια, και το μισοκακόμοιρο ύφος για να σε δει ο θεός (ενώ τις άλλες μέρες μπορεί να είσαι ένα καθίκι και μισό) και μια ελεημοσύνη της δεκάρας στο κακομοίρη στα σκαλιά μόλις βγαίνεις για να αισθανθείς καλός άνθρωπος, όταν όλο τον υπόλοιπο καιρό δίπλα σου εξελίσσονται τραγωδίες που μονίμως.... δεν σε αφορούν...
Αναζητώ, θέλω να ψάξω απαντήσεις στα υπαρξιακά μου ερωτήματα, παρατηρώ κάθε τι γύρω μου, νοιώθω ένα ανεξήγητο δέος πολλές φορές για διάφορα πράγματα... αλλά τίποτα από αυτά δεν συνδυάζεται ούτε με κανόνες, ούτε με δόγματα ούτε πολύ περισσότερο με ...κέρδος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου