Ο ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΣ ΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.

Οι παιδόφιλοι «άτομα υπεράνω υποψίας»

Η αγαπημένη μου έκφραση. Υπεράνω υποψίας..
Τι είναι άραγε υπεράνω υποψίας? Τι καθορίζει εκείνο το γλυκό εφησυχασμό έναντι κάποιου.

Αγαπημένοι μου συνάνθρωποι χαίρομαι ειλικρινά όταν βλέπω να τρώτε στη μούρη εκείνο που έχετε ορίσει «καθωσπρέπει», εκείνο που περνάει από δίπλα σας και είναι «στα πλαίσια». Κι επειδή είμαι πολύ κακιά θα χαρώ ιδιαίτερα να γίνεται εσείς οι ίδιοι κάποια μέρα πρωταγωνιστές στις διεστραμμένες φαντασιώσεις ενός υποκειμένου.

Όλα τα δάχτυλα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου έδειχναν ένα φωτεινό παράδειγμα. Μου έστριβαν το κεφάλι επίμονα σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις για να μου χώσουν βαθιά μέσα στο κέντρο της σκέψης μου αυτό που θα πρεπε να θεωρώ «εντάξει».

Κάτω από αυτά τα όρια του γελοίου καθωσπρεπισμού σας κρυβόταν πάντα όλη η σαπίλα αυτού του κόσμου ντυμένη σαν νύφη...

Κάθε δειλός, κάθε γλοιώδης, κάθε πλάσμα που στερούταν φαντασίας, έμπνευσης, που δεν είχε τίποτα το ουσιώδες να πει και καμιά διάθεση να δώσει χρώμα στη μιζέρια του, κάθε πιόνακι των «αρμοδίων» έβρισκε καταφύγιο κάτω από τα φτερά «του καθώς πρέπει».

Πίσω από τον άνθρωπο υπεράνω υποψίας κρύβεται η υποκρισία αυτού του κόσμου. Κι εκείνος το ξέρει.

Γιατί στο υπεράνω υποψίας που του δίνεται έτσι απλόχερα από μια κοινωνία υπερφίαλη, άχρωμη, στενοκέφαλη και το σπουδαιότερο,διεφθαρμένη, εκείνος βρίσκει το άλλοθι του. Βρίσκει το τρόπο να κερδίσει χρόνο για τις βρωμοδουλειές του.

Ήταν το καλύτερο παιδί λέει η γειτόνισσα στα κανάλια, (εκείνη η γνωστή γειτόνισσα που κρέμεται από τα παράθυρα τα βράδια ν΄ακούσει τι λένε οι διπλανοί, αν τσακώνονται πάλι....), με ένα περίλυπο ύφος .

Πως είχε κρίνει ότι ήταν το καλύτερο παιδί?
Φόραγε κουστούμι?
Είχε αυτοκίνητο?
Βοήθαγε τη γυναίκα του στα ψώνια το σάβατο?
Πήγαινε στην εκκλησία?
Δούλευε σ΄ενα αξιόλογο γραφείο?
Έκανε ησυχία τα μεσημέρια?
Δεν έφερνε γκόμενες στο σπίτι?

Το κάθε παιδόφιλο το κάθε κάθαρμα σ΄αυτό το κόσμο το φτιάχνει ένα σύνολο διεφθαρμένο που του δίνει άλλοθι. Γεννιούνται σ ένα κόσμο που επιτρέπει τόση πολύ σαπίλα, που επιτρέπει τόσο μεγάλη διαφθορά, γιατί λοιπόν να μην αποδεχτεί άλλο ένα βίτσιο?...

Ο παιδόφιλος τέρας ανατριχιάζει τους ήσυχους πολίτες, και είναι πιασάρικο θέμα στα ΜΜΕ, ενώ ο νταβατζής που  κλειδώνει ένα σύνολο από κοριτσάκια κι αγοράκια στα σιχαμερά και βρώμικα δωμάτια να τα περνάνε πενήντα την ημέρα και βάλε είναι επάγγελμα... Ο κύριος Μήτσος που βιάζει το παιδάκι της καθως πρέπει οικογένειας ή το παιδί του είναι τέρας ενώ ο πελάτης που πληρώνει ένα εικοσάρικο για να κάνει ότι γουστάρει σε ένα πορνίδιο δεν μας αφορά ούτε γίνεται είδηση. 

Κι αυτοί λοιπόν να είστε βέβαιοι ότι σας κοιτάζουν απορημένοι?
Μα τι κάναμε τόσο φοβερό....
Αφού πληρώνουμε τους φόρους και ψηφίζουμε....
Αφού κατά τ΄αλλα είμαστε υπεράνω υποψίας.....

Μια αδυναμία είχαμε κι εμείς..

ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ ΟΛΟΙ....

Είναι τόσο οδυνηρό να βλέπεις, να κατανοείς κι να μην έχεις καμιά δύναμη να τα κάνεις όλα στάχτη και μπούρμπερη. Να πρέπει ντε και καλά να έχεις το ίδιο όνομα με όλο αυτό το συρφετό. Άνθρωπος τη στιγμή που το εργοστάσιο που κατασκεύαζε ανθρώπους έχει κλείσει προ πολλού κι εσύ είσαι από τα τελευταία κομμάτια που έβγαλε. 

Ανατρίχιασαν οι δημοσιογράφοι στη φρίκη του συλλόγου απανταχού παιδεραστών...

Δηλαδή οι παιδεραστές είναι χρήσιμοι σ΄αυτή τη κοινωνία τελικά,  αφού μόνο όταν τα παιδιά της φτάσουν, στη κυριολεξία, στο σημείο να βιάζονται κάποιος ανατριχιάζει.
Το δέρμα αντιδρά πλεον στην απόλυτη φρίκη.
Στη χολυγουντιανή φρίκη. Στην απόλυτη διαστροφή.
Μάλιστα σύντομα θα βγουν κι ένα σωρό συγκινητικές ταινίες με αυτό το θέμα.

Εν τω μεταξύ εμάς ευτυχώς δεν μας έχει συμβεί κάτι τέτοιο.
Το παιδί μας είναι απλά δηλητηριασμένο, με τα μυαλά καβουρντισμένα, το στομάχι του γεμάτο σκατά, τις ώρες του γεμάτες ερημιά... αλλά ευτυχώς βιασμένο δεν είναι (ακόμα).

Το σπουδαιότερο σ΄ολη αυτή τη διαδικασία είναι η αντίδραση μας.
Μια φράση μόνο.
-Πω πω τι γίνεται σ΄αυτό το κόσμο... Κρέμασμα θέλουν ρε γαμώτο... Γιάννη φέρνεις και μια μπύρα όπως θάρχεσαι?

Ξέρετε εκτός από τα βιασμένα , κακοποιημένα παιδιά από τα "τέρατα" της διπλανής πόρτας που μπορεί να είναι ο γείτονας, ένας συγγενής , ο ίδιος ο πατέρας ή κάποιος τυχαίος ανώμαλος...

Υπάρχουν και οι φαντάροι κάθε είδους που όταν κ@υλωμένοι από τη νίκη εισβάλλουν σε κάτι ανυπεράσπιστα χωριουδάκια πηδάνε ότι κινείται έτσι γιατί μπορούν, και στην επιστροφή στη πατρίδα παίρνουν και μετάλειο.

Υπάρχουν παιδικά μπουρδέλα εκατοντάδες χιλιάδες απλωμένα στο πλανήτη όπου η παιδική πορνεία όχι απλά ανθεί, καραβιές από ανώμαλους με χρήμα καταφθάνουν καθημερινά και το καταφχαριστιούνται χωρίς κανείς να τους κάνει απολύτως τίποτα.

Γράφω πάντα οργισμένα όταν απευθύνομαι στους λοβοτομημένους σταρχιδιστές πολίτες γιατί υπάρχει κάτι σ΄αυτό το κόσμο που σιχαίνομαι και μισώ περισσότερο από πολέμους, αδικίες, εγκλήματα κλπ.. είναι η υποκρισία στη καθημερινότητα μας. 

Η επιλεκτική αντίδραση στη δυστυχία
Η επιλεκτική λύπηση 
Η επιλεκτική φρίκη

Αν η παιδοφιλία αντιμετωπιζόταν με ίσους όρους από τους πολίτες θα έπρεπε πρώτα από όλα οι πιστοι της κάθε εκκλησίας να έχουν περικυκλώσει εκκλήσίες και να απαιτήσουν κάθαρση αφού είναι εκατοντάδες τα σκάνδαλα παιδεραστίας στο εκκλησιαστικό κύκλωμα.

Θα έπρεπε να γίνει συνεχόμενη διαμαρτυρία για όλα τα παιδιά που βασανίζονται και βιάζονται από τους ανώμαλους κάθε είδους στα πορνεία της φρίκης σε εκείνα τα κράτη που έχει γίνει η πιο κερδοφόρα επιχείρηση.

Θα έπρεπε να κρεμάνε για παραδειγματισμό τους στρατούς που ισοπεδώνουν, σφάζουν και βιάζουν γυναικόπαιδα στο όνομα μιας ένδοξης πατρίδας...

Αφού όλα αυτά δεν γίνονται 
δεν με ενδιαφέρει πόσο ανατριχιάζει και θλίβεται ο κάθε "δεν με αφορά" πολίτης.

Και φυσικά θα πέσει η γνωστή ερώτηση.. και τι θέλεις να κάνουμε?

Να σταματήσετε να λέτε ψέμματα στον ευαυτό σας και να συνειδητοποιήσετε πόσο δήθεν είσαστε. Αυτό είναι ένα πρώτο καλό βήμα.

Ο Λεοπόλδος του Βελγίου με τα στρατεύματα τεράτων που είχε κατασκευάσει και όλοι οι Λεοπόλδοι αυτού του κόσμου υπήρξαν και θα υπάρχουν με την συνενοχή των δεν με αφορά το ζήτημα πολιτών.

Τα εγκλήματα πάνω στα παιδιά είναι μαζικοποιημένα.
Ξεκινάνε από τα πιο απλά (που αδιαφορούμε παντελώς) δηλαδή τη σάπια τροφή που τους δίνουμε, το σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα που τα στέλνουμε, τις σάπιες ιδέες που τα ποτίζουμε, συνεχίζονται με την αδιαφορία για τα εκατομμύρια παιδιά που από τυραννικά συστήματα και πολέμους,  ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες, πεινασμένα, τρομοκρατημένα, ορφανά ... και φθάνουμε στη φρίκη της σωματικής κακοποίησης που έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις

Ας αναλογιστούμε που βαδίζουμε. Ειλικρινά. Ας αναλογιστούμε πως βάζουμε έστω κι ένα μικρό λιθαράκι σ΄αυτή τη δυστυχία όταν συνεχίζουμε να εκλέγουμε εκείνους που συνεργάζονται με όλους τους εγκληματίες αυτού του κόσμου... 

Υπάρχει ένας τρόπος να βλέπεις τη καθημερινότητα χωμένος στη σκιά ενός δέντρου και υπάρχει μια διαφορετική αντίληψη όταν βλέπεις όλο το δάσος...

Κι αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη λάθος πορεία στο κόσμο, μπορούμε όμως να σταματήσουμε να δίνουμε τη συγκατάθεση μας σε μαζικό επίπεδο έτσι ώστε στη τελική να εμφανιστεί το αληθινό πρόσωπο της τυραννίας.