Ανάμεσα στις υπόλοιπες παράνοιες και κολλήματα που καταπιέζουν τη καθημερινότητά μας , ίσως η χειρότερη γιατί έχει μεγάλες επιπτώσεις στη δική μας ζωή αλλά και στους γύρω μας, στα αγαπημένα μας πρόσωπα, είναι η εμμονή με τα ηλικιακά όρια. Υπάρχει μια σχιζοφρενική αντίληψη σχετικά με το χρόνο, άλλο ένα κατάλοιπο από τα τόσα που έχει φορτώσει ο υποκριτικός καθωσπρεπισμός των ήσυχων νοικοκυραίων.
Σου επιβάλλουν να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα σε συγκεκριμένα χρονικά όρια, λες και τη ζωή σου πρέπει να την ορίζει κάποιο κοινωνικό κατεστημένο ή γενικότερα η αντίληψη των άλλων για τη ζωή. Είσαι εσύ ο ίδιος, με τη προσωπικότητά σου, τα όνειρά σου, τις επιθυμίες σου, τα πράγματα που αγαπάς, αλλά αυτά για κάποια περίεργη αόρατη ηλίθια εντολή, μόλις σβήνεις τα τάδε κεράκια στη τούρτα σου, την επόμενη δεν πρέπει να είσαι πια εσύ αλλά κάποιος άλλος.
Η μουσική που ακούς πρέπει να πηγαίνει ανάλογα με την ηλικία, τα χόμπι, οι ασχολίες σου, δεν πρέπει να είναι αυτές που επιθυμείς αλλά αυτά που επιθυμεί η κατευθυνόμενη μάζα. Τι κάνουν συνήθως οι περισσότεροι. Στα 50+ δεν έπρεπε πλέον να πηγαίνω σε συγκεκριμένα μέρη, δεν μπορούσα να ντύνομαι όπως ήθελα, δεν θα μπορούσα να ροκάρω, θα έπρεπε να γελάω και να συμπεριφέρομαι με συγκεκριμένο τρόπο, δεν μπορούσα καν να παίξω playstation!! Τα έγραψα όλα στα παλιά μου παπούτσια κι έφτιαξα τους δικούς μου κανόνες.
Άνθρωποι που ξεκίνησαν χαμογελαστοί και κατέληξαν μουτρωμένοι, παρασύροντας στη θλίψη τον άντρα τους , τη γυναίκα τους , τα παιδιά τους. Άνθρωποι που ήξεραν να γλεντάν εφαρμόσανε τη παντόφλα δεύτερο δέρμα στο πόδι τους και κρέμονται από τις βλακείες που θα πουν οι καραγκιόζηδες που πρωταγωνιστούν στο χαζοκούτι. Έχουν να κάνουν μια τρέλα από τότε που ήταν στο λύκειο. Έχουν ξεχάσει το παιχνίδι της ζωής λες και έχουν φάει ποινή ισόβια από κάποιο δικαστήριο να μείνουν κλεισμένοι στο κελί τους και να βγαίνουν μόλις οι φύλακες σφυράνε έξοδο στην αυλή.
Μέσα από αυτή την επαναληπτικότητα, τους κρεμασμένους λογαριασμούς στο τοίχο δίπλα στο ψυγείο, την υποταγή στο χρόνο που μοιάζει εχθρικός, απέχουν εκτός από τη διασκέδαση από κάθε δρώμενο που δεν είναι καλά προγραμματισμένο στην υποχρέωση της καθημερινότητας. Ξεχάσαν πορείες, επαναστάσεις, θάψανε τα λάβαρα της νιότης στις κουβέντες του καφενείου, μένουν μακριά από την ανθρώπινη χαρά και την ανθρώπινη δυστυχία που είναι έξω από τις πόρτες τους.
Είναι σαν να δέχτηκαν πως η ζωή στην ουσία είναι καμιά τριανταριά χρόνια γεμάτη από φλόγα και λάμψη, και ξαφνικά επειδή πέρασε ένα χρονικό όριο πρέπει να μετατραπεί σε μια ανιαρή υπομονή να περάσουν οι μέρες όπως όπως. Στη συνέχεια οι στατιστικές πρέπει να μας ενημερώσουν γιατί 7 στους 10 γάμους διαλύονται, γιατί το κεράτωμα πάει σύννεφο, γιατί τα ψυχοφάρμακα έχουν γίνει καραμέλες και γιατί οι πλαστικοί προσπαθούν να τραβήξουν μούρες και να σηκώσουν βυζιά και κώλους.
Η γεροντίλα βρωμάει από το μέσα και δεν έχει ηλικία. Είναι περισσότερο αποκρουστική όταν τη βλέπεις σε νεανικά μάτια. Είναι θλιβερή όταν είναι συνυφασμένη με τη παραίτηση. Δεν την ορίζουν οι ρυτίδες στη μούρη αλλά οι ζάρες της ψυχής. Γεράματα δεν είναι μια ηλικία, είναι τρόπος σκέψης, αδυναμία επιθυμίας, εγκεφαλική κόπωση. Νιάτα δεν είναι ένα φρέσκο πρόσωπο, ένα καλοφτιαγμένο σώμα, είναι η δυνατότητα να πιάνεις τη ζωή από τα μαλλιά και να τη παλεύεις. Αν δεν το έχεις, μπορεί να γεννιέσαι γέρος, αν το έχεις πεθαίνεις νέος.
Ο ρατσισμός της ηλικίας, έχει τσακίσει τα εργασιακά, άνθρωποι πετάγονται έξω από τη δουλειά τους όχι γιατί δεν άξιζαν αλλά γιατί πέρασαν τα χρόνια, και η εταιρεία θέλει φιγούρα, μόστρα. και φυσικά χαμηλά μεροκάματα, υποαπασχόληση, και δούλους. Επαγγέλματα αποκλείουν ολόκληρες κοινωνικές ομάδες γιατί δεν έχουν όριο τη δύναμη, την ευφυΐα, το ταλέντο αλλά ένα όριο που γράφεται σε ένα κωλόχαρτο. Χιλιάδες άνεργοι που θα είχαν να προσφέρουν τη πείρα, την ωριμότητα, τη γνώση, μένουν στο χρονοντούλαπο έτσι γιατί κάποιοι αποφασίζουν, να επιλέξουν για κανένα άλλο λόγο, παρά μόνο για να καταντήσουν σκλαβάκια με τέσσερα κατοστάρικα τους νέους, για να τους κόψουν γρήγορα τα όνειρα, τις ελπίδες τους και να τους γεράσουν πριν την ώρα τους.
Οι άνθρωποι γερνάνε γιατί έτσι επιλέγουν κι είναι ώριμο φρούτο στα ιατρικά κέντρα, άριστοι καταναλωτές από χαπάκια και ακτινογραφίες. Εκείνοι που δεν υποτάσσονται, είναι φαιδροί, ανώριμοι, παρείσακτοι, μια στραβή πινελιά στο κάδρο. Ευτυχώς αυτοί οι ανώριμοι αιώνιοι επαναστάτες, οι ανυπάκουοι αιώνιοι έφηβοι έχουν βρει το τρόπο να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την ηλίθια υποκριτική ευπρέπεια, έχουν μάθει να λένε αυτό θέλω και θα το πάρω, αγνοώντας υποδείξεις, συμβουλές και φιρμάνια υποταγής.
Η Ελλάδα γερνάει με μεγάλες ταχύτητες, γιατί όσοι μεγάλωσαν παραιτήθηκαν, κι όσοι είναι μικροί δεν θέλουν να γεννήσουν άλλους παραιτημένους. Η Ελλάδα γερνάει γιατί τα μυαλά έχουν μπει στο μίξερ και βγαίνουν σε οικονομικές συσκευασίες των τριών των τεσσάρων, ετοιμοπαράδοτα και ανίσχυρα να δουν την αληθινή ουσία της ζωής. Μέσα στη γενικευμένη υποκρισία, βλέπουμε πια φαινόμενα που γυναίκες άντρες αντί να ερωτεύονται τη ζωή, κρυφοκοιτάνε πίσω από τις κουρτίνες, λες κι αυτό εδώ που ζουν είναι πρόβα και κάτι άλλο θα ακολουθήσει να τους δώσει δεύτερη ευκαιρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου