ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΣ? ΤΙ ΚΟΙΤΑΣ?

Πήγα σήμερα να βγάλω χρήματα από ένα ΑΤΜ στη γειτονιά. Μόλις φθάνω εκεί βλέπω μια ουρά περίπου 10 ατόμων να περιμένουν. Κοιτάω υπήρχαν δύο μηχανήματα, αλλά ο κόσμος περίμενε υπομονετικά στο ένα μόνο. Ρωτάω το τελευταίο, είναι χαλασμένο το μηχάνημα? Μου λέει δεν ξέρω, αλλά βλέπω πως όλοι περιμένουν σ΄αυτό. Προχωράω ρωτάω κάποιον άλλον, το ίδιο δεν ξέρω αλλά κανένας δεν το χρησιμοποιεί (δεν κάνω πλάκα, συνέβη). Πάω στο πρώτο στην ουρά, ένα ζευγάρι ήταν, μου λένε ίσως υπάρχει κάποια βλάβη αλλά δεν ξέρουμε.

Όπως ήταν λογικό προσπερνάω όλη την ουρά που εν τω μεταξύ είχε μεγαλώσει, πάω στο άλλο μηχάνημα βάζω κάρτα, όλα καλά, παίρνω λεφτά. Τους λέω, εντάξει είναι δεν υπάρχει πρόβλημα και απομακρύνομαι, γυρίζω να κοιτάξω και συνέχιζαν να περιμένουν στην ίδια ουρά για το ένα μηχάνημα... Κανείς δεν πήγε στο "δικό μου".

Μπορείτε να συλλάβετε τη σημασία αυτού του απλού συμβάντος? Ενοιωσα μια μεγάλη ικανοποίηση γιατί επί τέλους πράγματα που προσπαθώ να συγκεντρώσω στο μυαλό μου, που μοιάζουν πολύπλοκα και θέλουν ιδιαίτερη ανάλυση, ξαφνικά έγιναν τόσο απλά. Η κατάντια της σημερινής κοινωνίας, η θλιβερότητα του ανθρώπου φυτό πλέον, η παντελής έλλειψη ικανότητας ατομικής σκέψης, ο μαζικοποιημένος μιμητισμός, πήραν σάρκα στη μικρή ουρά μπροστά στο ΑΤΜ.

Το μικρό κοπάδι από πρόβατα, με μία απόλυτη ανάγκη να περιμένουν σε μια ασφαλή ουρά, που κάποιος τους είχε δημιουργήσει την εντύπωση πως είναι αυτή, πως αυτό είναι το σωστό μηχάνημα, γιατί κάποιος άλλος είχε εξηγήσει σε κάποιον προηγούμενο, μπορεί πολύ πρωί, πως το άλλο είναι το κακό μηχάνημα, περίμεναν υπομονετικά χωρίς να ξέρουν καν από που ξεκίνησε η ιστορία.

Οι ίδιοι δεν είχαν δει το "κακό" μηχάνημα να μην δουλεύει, δεν το είχε πλησιάσει κανείς, αλλά είχε δημιουργηθεί Η ΕΝΤΥΠΩΣΗ, πως κάτι τέτοιο συμβαίνει. Τα φοβιτσιάρικα ανθρωπάκια δεν τολμούσαν να βάλουν το χέρι τους στο άλλο, μην τους φάει τη καρτούλα τη πολύτιμη, κι είναι και Σάββατο οπότε θα έμεναν χωρίς λίπασμα. Το γεγονός πως κάποιος αψήφισε τους φόβους, και τους ΑΠΕΔΕΙΞΕ πως μπορούν ελεύθερα να μην περιμένουν σαν τα βλήτα σε μία σειρά, τους προσπέρασε στη κυριολεξία χωρίς να ενδιαφερθεί την ουρά των αμνών και έκανε τη δουλειά του, ούτε αυτό τους ξύπνησε από το λήθαργο.

Έμεινα εκεί να κοιτάω γιατί ήταν πράγματι εντυπωσιακό. Περίμενα υπομονετικά, η ουρά είχε γίνει μεγάλη γιατί φυσικά όλοι περίμεναν σε ένα μηχάνημα, κι όταν κάποιος ρωτούσε δεν λειτουργεί το άλλο, του έλεγαν δεν ξέρουμε, μάλλον δεν λειτουργεί γιατί ΟΛΟΙ ΕΔΩ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ. Σε κάποια στιγμή έφτασε ένας νεαρός κι έκανε το ίδιο με εμένα, πήγε στο άλλο μηχάνημα κι έβγαλε λεφτά, με άνεση χωρίς να περιμένει.

Τότε κάποιος από το μαντρί, είπε μου φαίνεται πως λειτουργεί, και δειλά πήγε κι αυτός. Τότε έγινε επί τέλους το θαύμα και χωρίστηκαν σε δυο ουρές. Εφυγα με αυτή την εικόνα στο μυαλό μου, και αναρωτήθηκα τι να περιμένει κανείς από μια τόσο νεκρή κοινωνία... Τι να περιμένει αφού τα εγκεφαλικά κύτταρα στη πλειοψηφία έχουν καεί προ πολλού και δεν υπάρχει δυνατότητα αναγέννησης.

Μπροστά μου είχα τη τύχη να βρεθώ σε μια στατιστική επανάστασης και να καταλάβω πως πλέον ακόμα κι αν τους σερβίρεις στο πιάτο με κάθε λεπτομέρεια τους τρόπους να βγουν από την απόλυτη αποχαύνωση, είναι τόσο φοβισμένοι, τόσο ανασφαλείς, έχουν τόση μεγάλη ανάγκη να είναι όλοι μαζί κάπου και να ακολουθούν το κουδουνάκι που τους κουνάνε μπροστά στη μούρη, που δεν υπάρχει ελπίδα.

Η μόνη ελπίδα ήταν εκείνος ο δεύτερος που κατόρθωσε και τους έκανε να χωριστούν σε δυο στρατόπεδα και να εξοικονομίσουν λίγο από το χρόνο τους, που έτσι κι αλλιώς σπαταλάνε σε ανοησίες και σκουπίδια όλη μέρα, αλλά μου ήρθε μια επιθυμία ξαφνικά, να δω όλα τα ΑΤΜ να μετατρέπονται όπως εκείνο το γνωστό αξιοθέατο στη Ρώμη , το στόμα της αλήθειας (la bocca della verita) όπου σύμφωνα με το μύθο σε ένα μαρμάρινο δίσκο που μοιάζει με ανδρικό πρόσωπο, αν είχες κάνει κάποιο αδίκημα, ψευδορκία, μοιχεία, κλοπή κλπ , σε ρώταγε ο δικαστής αν το διέπραξες κι εσύ βάζοντας το χέρι μέσα στο στόμα της αλήθειας απάνταγες, μόλις θα έλεγες ψέματα το χέρι σου κοβόταν.

Εννοείται πως κάποια εποχή κρυβόταν πίσω ένας δήμιος ο οποίος πολύ απλά με το σινιάλο του δικαστή έπραττε ανάλογα...

Τα ΑΤΜ, που πίσω τους κρύβεται μια τράπεζα, που πίσω της κρύβεται μια συμμορία ληστών και εγκλήματιών, που πίσω τους κρύβεται ένα παγκόσμιο σύστημα απόλυτης τυραννίας και κυριαρχίας πάνω στα ανθρώπινα ερείπια, είναι κάτι χειρότερο από το στόμα της αλήθειας. Είναι το αισχρό στόμα της απάτης που δεν ρωτά, δεν έχει δικαστές να αποφασίσουν, δεν δίνει περιθώρια, όταν γουστάρει σου κόβει την ίδια τη ζωή σου κι εσύ απλά κοιτάς ποιος είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να πεθάνεις.

Γιατί τελικά σ΄αυτό το ατέλειωτο κοπάδι από πρόβατα, το σφάξιμο είναι αργό και βασανιστικό αλλά φοβούνται μήπως έξω από το μαντρί τα φάει ο λύκος. Γιατί έχει και μεγάλη σημασία ποιος θα σε ροκανίσει, άμοιρε ανθρωπάκο.