ΚΙ ΟΛΑ ΚΥΛΑΝΕ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΗΡΕΜΑ..

Όσοι ακόμα παρακολουθείτε τηλεόραση, ειδήσεις, έχοντας ακόμα κρατήσει μια ελάχιστη δυνατότητα σκέψης, θα έχετε παρατηρήσει κάποιες ειδήσεις που λείπουν πλέον εντελώς από την "ενημέρωση" του κοινού. Είναι τόσο φανερό πλέον πόσο ξεπουλημένα τομάρια είναι τα ΜΜΕ, πόσο υποταγμένα υπαλληλάκια των διαφόρων κέντρων εξουσίας, που αναρωτιέμαι γιατί το ανοίγετε ακόμα το ρημάδι. Κατά τη ταπεινή μου άποψη δύο είδη θεατών υπάρχουν πλέον που να παρακολουθουν αυτό το απίστευτο εργαλείο χειραγώγησης. Εκείνοι που δεν έχουν την ελάχιστη ικανότητα να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους κι εκείνοι που στ΄αρχίδια τους ότι συμβαίνει θέλουν απλά να περνάνε την ώρα τους με διάφορες μαλακίες που πλασάρονται για οικιακή διασκέδαση.

Στην Ελλάδα, όλοι το γνωρίζουμε πλέον, συντελείται ένα απίστευτο πείραμα συντριβής ενός κράτους, ένα πείραμα χειραγώγησης και εξαθλίωσης ενός πληθυσμού, χωρίς να υπάρχει κανένα έλεος, ένα σχέδιο μη αναστρέψιμο που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια όλους εμάς και κυρίως τα παιδιά μας, και τα παιδιά από τις επόμενες γενιές στο χάος. Παρατηρείστε λοιπόν προσεκτικά.

Που είναι οι ειδήσεις που ενημερώνουν για την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, των νοικοκυριών? Εσύ που κοιτάς και χαζεύεις τα χαζοσήριαλ και τα ηλίθια τηλεπαιχνίδια, τα κατάπτυστα σόου που ξεφτιλίζουν δυστυχισμένα σούργελα που συμμετέχουν, πόσο καιρό έχεις να ακούσεις ειδήσεις για το τι τελικά συμβαίνει με την ανεργία? Να δεις τα κωλομικρόφωνα να μιλάνε με ανθρώπους που ζουν χωρίς δουλειά χρόνια. Ανθρώπους που χάνουν τα σπίτια τους και πετιούνται στο δρόμο. Να δεις εκείνους που ζουν χωρίς θέρμανση, χωρίς ρεύμα. Να δεις αρρώστους που δεν έχουν περίθαλψη. Παιδιά που δεν έχουν να φάνε την απαραίτητη τροφή. Να μετρήσεις πόσοι έχουν βάλει τέρμα στη ζωή τους γιατί έχασαν κάθε ελπίδα.

Που είναι οι ειδήσεις που περιγράφουν άθλια εργασιακά περιβάλλοντα με μεσαιωνικές συνθήκες, καρπαζοεισπράκτορες υπαλλήλους, εργάτες που εκβιάζονται, που δεν πληρώνονται, που απειλούνται συνέχεια με απόλυση, που δουλεύουν πέραν ωραρίου χωρίς φυσικά υπερωρίες. Που είναι οι ειδήσεις για τους νέους που τους πετάνε 200 κατοστάρικα στη μούρη μια μικρή προκαταβολή και τους λένε όταν θα έχω θα σου δώσω κάτι ακόμα. Που είναι οι ειδήσεις για τους 8ωρους που δηλώνονται εκβιαστικά 4ωροι για να μη βάζει το αφεντικό παραπάνω ένσημα.

Που είναι οι ειδήσεις για την κατάσταση της υγείας των πολιτών αυτής της απίστευτης επέλασης των αηδιαστικών προγραμμάτων διάσωσης και των αηδιαστικών υπηρετών της τραπεζοκρατίας που αδιαφορούν παντελώς για όλη τη δυστυχία που έχουν προκαλέσει σε εκατομμύρια ψυχές. Άνθρωποι που επιστρέφουν σε καταστάσεις άλλων εποχών, με χαλασμένα δόντια που σαπίζουν και δεν μπορούνε να πάνε σε ένα οδοντίατρο, με παιδιά που τρέφονται με πρόχειρες και φτηνιάρικες τροφές και σε συνθήκες καθημερινότητας ψυχολογικής εξόντωσης, με δυστυχισμένους, αρρώστους που υποφέρουν,  που δεν έχουν μια έστω ελπίδα στο σκοτάδι που βυθίζονται και θα μπορούσαν σε ένα κράτος με ελάχιστη πρόνοια να έσωζαν τη ζωή τους που τώρα θυσιάζεται στο βωμό της απανθρωπιάς και της εγκατάλειψης.

Που είναι οι ειδήσεις τα ανατριχιαστικά ποσοστά αλκοολισμού και ενδοοικογενειακής βίας, για το συνεχώς ανερχόμενο αριθμό "ελεύθερης πορνείας" για τα κυκλώματα του εγκλήματος, των ναρκωτικών που έχουν γίνει παντοδύναμα, για την εξαθλίωση και την μετάλλαξη ολόκληρων πληθυσμών, σε εκείνες τις γειτονιές που οι κάτοικοι μένουν κλεισμένοι στο σπίτι τους σαν τα ποντίκια και φοβούνται για την ίδια τη ζωή τους και δεν έχουν τρόπο να ξεφύγουν, να ζήσουν κάπου με μια ελάχιστη αξιοπρέπεια.

Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού που αφανίζεται σε συνθήκες ενός ακήρυχτου πολέμου, εγκατελειμμένο από Θεούς κι ανθρώπους. Κάθε παγκάκι, κάθε πλατεία, υπόγεια διάβαση έχει γεμίσει από ανθρώπους που ζουν σε χαρτόκουτα και σκεπάζονται με εφημερίδες. Για να μην σχολιάσω αυτό που πάνω από όλα συντελεί στην απόλυτη υποταγή ενός λαού. Την παντελή έλλειψη κάθε είδους ουσιαστικής μόρφωσης, καλλιέργειας και πολιτισμού. Όλα στοχευμένα στο να μην υπάρξει ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ.

Εσείς λοιπόν οι ελάχιστοι που έχετε απομείνει ακόμα έστω να αναρωτιέστε, κλείστε το το ρημάδι, έτσι σαν συμπαράσταση σε όσους αυτό το έκτρωμα αγνοεί, ένας φόρος τιμής για τις αγνοημένες ειδήσεις, μια ελάχιστη αντίσταση στη προσπάθεια εκτέλεσης συνειδήσεων, στην προσπάθεια της ομαδικής πνευματικής αυτοκτονίας. Υπάρχουν άνθρωποι, ρε μαλάκες που ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ. Που περνάνε τα επίπεδα της κόλασης με συνοπτικές διαδικασίες. Άνθρωποι που μένουν δίπλα σας, Που τρακάρατε μαζί τους στο δρόμο. Φωνές που τα κλεισμένα αυτιά σας δεν ακούνε. Μυρουδιές από σάρκα που οι βουλωμένες μύτες σας από τη μαζικοποιημένη πρέζα δεν μυρίζουν.

Υπάρχει ένα γενικό ξεπούλημα, στο φτηνομάγαζο που είσαστε εσείς το εμπόρευμα ρε μαλάκες. Εσείς και τα παιδιά σας, και τα παιδιά των παιδιών σας. Υπάρχει ένα όριο σε κάθε σοβαρή ασθένεια που αν δεν κάνεις τα πάντα για να μπορέσεις να αναρρώσεις μετά είναι ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι στην εντατική, εδώ και πάρα πολύ καιρό, κι εμείς αποχαυνωμένα κύτταρα της, που έχουν ξεχάσει το βασικό τους ρόλο, κοιτάμε σαν ηλίθιοι τους τσαρλατάνους γιατρούς να τραβάνε τα καλώδια. Όταν τα τραβήξουν κι εσύ που νομίζεις πως είσαι εντάξει, θα είσαι ο πρώτος που θα κλαις σαν μυξοπαρθένα βιασμένη ηλίθιε, γιατί ο άστεγος με τα χαρτόκουτα θα επιβιώσει, εσύ καλωζωισμένε σταρχιδιστή θα πεθάνεις πρώτος.