ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΚΑΙ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ?

Οσο οδυνηρό κι αν μοιάζει να σε κλείνουν στο σπίτι και να πρέπει να έχεις ένα πιστοποιητικό για να βγεις έξω, σε τίποτα δεν μπορεί να φτάσει, στα εγκλήματα, στα αφάνταστα βασανιστήρια, την απόλυτη στυγνότητα που έχουμε δείξει στα ζώα. Εκείνα τα ζώα που γεννιούνται και μεγαλώνουν φυλακισμένα σε κλουβιά, φουσκωμένα με ορμόνες, δεν έχουν δει το φως του ήλιου ποτέ και χρησιμεύουν σαν κομμάτια κρέας, που δεν έχουν ψυχή, ούτε πόνο, ούτε βιώνουν τον απόλυτο τρόμο.

Εκείνα τα υπέροχα ελεύθερα πλάσματα της ζούγκλας που περνούν όλη τους τη ζωή σε κλουβιά, να μαθαίνουν με το μαστίγιο να κάνουν τους καραγκιόζηδες για να τρώνε ποπ κορν οι βλαμμένοι θεατές και να χαζογελάνε. Που τα υποβάλλουν όχι μόνο σε συνθήκες εγκλεισμού, πείνας και αθλιότητας αλλά σε ταπείνωση, σε εξευτελισμό, στη απόλυτη υποταγή από θλιβερά υποκείμενα που φυλακίζουν μια απόλυτη ομορφιά στις ανώμαλες και απόλυτα σιχαμερές διαθέσεις τους.



Εκείνα τα δύστυχα πλάσματα, που είναι τα πειραματόζωα για να φτιάχνουμε τα φάρμακά μας, τα καλλυντικά μας, ζώα που περνάνε αφάνταστατα βασανιστήρια ακόμα και για να δοκιμάσουν τα δίποδα κτήνη, τις λιπαντικές μας για να γαμιόμαστε καλύτερα, ή τους ορούς για να ισιώσουν τη μούρη οι κωλόγριες. Ζωάκια που έχουν υποστεί πειράματα να τα σφάζουν ξύπνια, να τα παγώνουν, να τα καίνε, να τα γδέρνουν ζωντανά, πειράματα που οι βασανιστές των ναζί μοιάζουν μπροστά σ΄αυτούς τους σιχαμερούς επιστήμονες παρθένες ανυποψίαστες.

Και όλα τα άλλα εκατομμύρια που έχουν γνωρίσει το χειρότερο κτήνος που υπάρχει πάνω στη φύση, αδέσποτα ή οικόσιτα που πάνω τους ξεσπάνε τα δίποδα με ξύλο, με βασανισμούς είτε γιατί ξεσπάνε τα νεύρα τους , είτε γιατί γουστάρουν, είτε γιατί το διασκεδάζουν. Ανθρωποι που θωρούν πως είναι η κορωνίδα της δημιουργίας και όλα τα άλλα είναι κρέας που μπορούν να το χειριστούν με όποιο τρόπο επιθυμήσει το άρρωστο μυαλό τους. Ολόκληρα είδη έχουν αφανιστεί από το πλανήτη. Και εκείνα ακόμα που δεν έχουν πέσει στα χέρια μας, υποφέρουν την ανωμαλία που έχουμε προκαλέσει στη φύση, τη μόλυνση, τη ξηρασία, τον αφανισμό των δασών.

Να ρωτήσετε λοιπόν όλα αυτά τα πλάσματα πως είναι να σε πιάνει κάποιος επειδή έτσι γουστάρει, να σε κλείνει σε μια φυλακή, να σου κάνει ότι γουστάρει κι αυτό ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΝΟΧΗ.  Ολα εκείνα τα δίποδα που η θρησκεία τους έχει πείσει πως είμαστε οι μοναδικοί κάτοχοι μιας ψυχής που πονάει, πως μόνο εμείς πονάμε όταν μας βουτάνε τα παιδιά μας από τα χέρια να τα εκτελέσουν, μόνο εμείς αισθανόμαστε γενικότερα, ενώ όλα αυτά τα πλάσματα απλά είναι κούφια τομάρια προς κατανάλωση.

Τελικά δεν μας λυπάμαι για τίποτα γιατί από το γεγονός και μόνο πως πατήσαμε το πόδι μας σ΄αυτό το πλανήτη, σηματοδότησε τη καταστροφή του. Πολύ περισσότερο δεν μας λυπάμαι γιατί τελικά είμαστε δειλοί που χρησιμοποιήσαμε το μυαλό μας μόνιμα για να εξυπηρετήσουμε το απόλυτα εγωιστικό ανθρωποκεντρικό μας σύστημα, που η τεχνολογία, η επιστήμη, η κοσμοαντίληψή μας τελικά δουλεύει μόνιμα σε σχέση με το τι μπορούμε να κατακτήσουμε, να υποτάξουμε, να μας εξυπηρετήσει. Κι ακόμα δεν μας λυπάμαι γιατί αυτή η κορωνίδα όταν βρεθεί σε συνθήκες πίεσης, όταν της πάρεις το ασφαλές χαλάκι κάτω από τα πόδια είτε αντιδρά σαν κλαψομούνικη κορασίδα που ζητάει κάποιον να τη σώσει από τη μιζέρια της, είτε σαν σταρχιδιστή που κοιτάει το τομάρι του, είτε σαν επιθετικό όπλο που εκτελεί αβλεπί ότι κινείται.

Μέρες τώρα ακούω να κλαιγόμαστε, ως συνήθως για το κακό που μας βρήκε, το οποίο ως συνήθως, όπως για ότι γίνεται γύρω μας, δεν φταίμε, δεν ξέραμε, δεν συμμετείχαμε, και περιμένουμε απλά ένα μεσσία να μας σώσει. Το διαχρονικό συμπέρασμα είναι ένα. Δεν υπάρχει ελπίδα να αλλάξει ο κόσμος, το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε είναι όσοι δεν είμαστε έτσι, να δημιουργήσουμε μικρές κοινωνίες με τους δικούς μας κανόνες και να παλέψουμε να ζήσουμε έξω από όλη αυτή τη σιχαμάρα.