ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΙ.

Σήμερα τη τιμητική τους έχουν οι ήρωες των πληκτρολογίων. Είμαστε η νέα ηρωική γενιά που δεν θα βροντοφωνάξουμε ένα μεγάλο ΟΧΙ αλλά θα πληκτρολογήσουμε 3 γράμματα. Είναι το μέτωπο ΕΑΜΚΔ (εθνική αντίσταση μέσω κοινωνικών δικτύων). Από καιρό προετοιμάζεται αυτή η επανάσταση.

Είναι ένα νέο μεγάλο πατριωτικό κίνημα, όπου τα μέλη του μπορούν και γράφουν ασταμάτητα για το μεγαλείο της Ελλάδας, την ιδιαιτερότητα της φυλής, το ένδοξο παρελθόν, το ιδιαίτερο dna, υπενθυμίζουν άλλοι με μεγάλο ταλέντο γραφής, άλλοι με κορώνες, άλλοι με παραπομπές σε σελίδες ιστορίας, φωτογραφίες με θεούς, ήρωες, μάχες,  φράσεις ελλήνων φιλοσόφων.

Είναι μια θαυμαστή προσωμοίωση εκείνου που ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ να ήμαστε, ένα ωραίο παιχνίδι όπου ο καθένας μπορεί να υποδυθεί κάποιο ρόλο που τον κάνει να νοιώθει ιδιαίτερο, ανώτερο, ήρωα. Εδώ μέσα εκτοξεύσαμε κατάρες εναντίων των μνημονίων, εναντίον της νέας τάξης πραγμάτων, εναντίων των ξεπουλημένων κυβερνήσεων. Δώσαμε μάχη για τη τυραννία της πανδημίας. 

Υπάρχει κι ένα άλλο κομμάτι εδώ μέσα όμως, που δεν ασχολείται με τίποτα από τα παραπάνω. Οι συνταγές μαγειρικής, σελίδες μόδας, καλλυντικών, σελίδες με κουτσομπολιό για τους τηλεοπτικούς αστέρες, βιντεάκια αστεία, σελιδες που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, τα αυτοκίνητα, τη διακόσμηση σπιτιού, το σεξ. Σελίδες που οι χρήστες αναρτούν σέλφι, με καλογυμνασμένα σώματα, τις διακοπές τους σε νησιά, το νέο τατουάζ που βάρεσαν, το μπαράκι που μπεκρόπιναν, τα γκομενάκια που κάρφωσαν.

Εξω από την εικονική πραγματικότητα ποια από τα δύο είδη "ενημέρωσης και αποτύπωσης της ζωής στην Ελλάδα του σήμερα" νομίζετε πως ταιριάζει καλύτερα? Τι βλέπετε? Στο δρόμο όταν περπατάτε βλέπεται κάτι που μοιάζει στο Λεωνίδα της Σπάρτης, στον Ηρακλή, στον Κολοκοτρώνη, στον ήρωα του αλβανικού έπους? Βλέπετε κάπου ανθρώπους που ετοιμάζονται για τη μεγάλη εξέγερση? Ετοιμοι να γράψουν νέες ένδοξες σελίδες? Μήπως βλέπετε ανθρώπους που μελετούν την ιστορία, τη φιλοσοφία, τον πολιτισμό? 

Οπότε μάλλον συμβαίνει ένα παράδοξο. Το κοπάδι των "αφυπνισμένων" είναι σε αναμονή κάποιου μεγάλου γεγονότος που θα αλλάξει τα πάντα. Κι επειδή εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε κάτι για να συμβεί αυτό το γεγονός, οι περισσότεροι προσκολούνται σε σελίδες που κάποιος που έχει λάβει το χρίσμα της φώτισης διαβεβαιώνει πως κάτι έρχεται. Μπορεί να είναι η δευτέρα παρουσία, η αποκάλυψη για όσους είναι πιστοί σε κάποιο Θεό. Μπορεί να είναι οι εξωγήινοι που θα κατακλύσουν το κόσμο με τα υπερσύγχονα διαστημόπλοια και τα ανυποψίαστα για το φτωχό μας μυαλό όπλα τους. Μπορεί να είναι κάποιοι γήινοι που θα σκίσουν τα μνημόνια, θα κρεμάσουν τους τυράνους και θα βγάλουν την Ελλάδα από τις στάχτες τους. 

Τι ζητούν όλοι αυτοί οι νέοι πρωτομάστορες? ΠΙΣΤΗ. Δεν κάνουμε τίποτα, περιμένουμε κι ο ουρανος θα γίνει πιο γαλανός. Ενα μαγικό ραβδί θα βάλει μέσα στο καπέλο τους κακούς και θα τους εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης και στη θέση του θα ζήσουν και θα μακροημερεύσουν οι άριστοι. Οπου άριστοι είναι εκείνοι που ΠΙΣΤΕΨΑΝ πως είναι κάτι τέτοιο. Οι άριστοι ξεχώρισαν στην καθημερινότητα τους, όχι γιατί έκαναν κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους, αλλά γιατί ΕΛΕΓΑΝ κατι διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Ηταν για να φέρουμε ένα παράδειγμα εκείνοι που ναι μεν παίζαν τάβλι στο καφενείο, αλλά ενώ οι άλλοι έπαιζαν και μίλαγαν για το παστίτσιο που θα φτιάξει η γυναίκα στο σπίτι, εκείνοι μίλαγαν για την επερχόμενη αποκάλυψη. 

Είναι εντυπωσιακό να βλέπουμε σελίδες όπου κάποιος λέει πως ο Θεός του έχει μιλήσει και κατεβάζει τις νέες εντολές που οι πιστοί πρέπει να ακολουθήσουν κι από κάτω υπάρχουν εκατοντάδες like, που τα περισσότερα είναι φατσούλες, γελάκια, χεράκια που χειροκροτάνε και καρδούλες!!! Μιλάμε για σοβαρότητα όχι αστεία. Εκτός από ελάχιστους γιατί το να τα ισοπεδώνουμε όλα είναι άλλη μια παγίδα του συστήματος, εκτός από ελάχιστους ανθρώπους που καταλαβαίνει κανείς πως έχουν κοπιάσει τουλάχιστον να μελετήσουν, να ερευνήσουν, και στη ζωή τους ζουν με ένα τρόπο διαφορετικό (όσο αυτό είναι εφικτό) οι υπόλοιποι είναι απλά πλάσματα που αν παρακολουθήσεις τη ζωή τους σε τίποτα δεν διαφέρει από εκείνον που υποτίθεται χτυπάνε. 

Σήμερα είναι το ΟΧΙ εκείνων που πραγματικά πολέμησαν. Εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους δώρο για την ελευθερία. Είναι η ανάμνηση της τελευταίας δοξασμένης σελίδας του νεότερου ελληνικού έθνους. Η τελευταία λάμψη πριν να αρχίσουν να γράφονται οι πιο μαύρες σελίδες της πορείας αυτής της πατρίδας. Είναι η γιορτή των παιδιών με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες, πριν την επέλαση των θαμώνων, "τα όνειρα τα νιάτα σου και τη ζωή σου χάλαστα, στα γήπεδα τις κυριακές στις ντισκοτέκ τα σάβατα"...

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ταπείνωση για ένα ηρωικό έθνος, από την παρέλαση που είδαμε με τα στρατεύματα να παρελάζουν με  μασκούλες...  και απουσία κοινού για προστασία από έναν τρομακτικό, αόρατο ιο. Το τρόμο που απλώθηκε παντού για την ατομική μας προστασία μέχρι σημείου μίσους για όποιον τολμούσε να ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΕΙ. Το ΟΧΙ , του ελευθερία ή θάνατος, γιορτάζεται σήμερα από ένα μεγάλο κοπάδι ανθρώπων που κλειστήκανε στα σπίτια, βγάλανε πιστοποιητικά εξόδου για να πάνε μέχρι το μπακάλη, φορέσανε μάσκες ακόμα και μέσα στη θάλασσα, νοιώσανε μίσος για όποιον δεν ΥΠΑΚΟΥΕ, υποτάχθηκαν σε κάθε διαταγή ακόμα και στις πιο παρανοικές, είπαν ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, προκειμένου να ζήσουν...

Σήμερα δεν γιορτάζουμε το ΟΧΙ αλλά το μεγάλο ΝΑΙ.

Την καλημέρα μου στο ένδοξο επαναστατικό κίνημα του πληκτρολογίου, στο οποίο μέλος είμαι κι εγώ.