ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΙΑΣ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

 

Gaming κρεββάτι, για να είναι όλος ο κόσμος μαζεμένος γύρω από ένα σώμα που κάποια στιγμή δεν θα αναγνωρίζει πια, αν ζει ή αν έχει πεθάνει. Είναι εντυπωσιακό πως υπάρχουν πεφτοσυνεφάκηδες και για το γεγονός πως έχει αυξηθεί η βία στους νέους, τους εφήβους, τα παιδιά. Τι παράξενο. Αφού τα παιδιά ζουν σε ένα εντελώς ευτυχισμένο κόσμο, και τα παραδείγματα που δέχονται από τις ταινίες, τη τηλεόραση, το διαδίκτυο, και εννοείται τα βίντεο παιχνίδια, δείχνουν παραδεισένιες καταστάσεις όπου όλη η γη είναι μια μεγάλη αγκαλιά!

Σοβαρολογούμε? Νοιώθουμε έκπληκτοι, αναρωτιόμαστε γιατί ένα παιδί βάρεσε μερικές γροθιές κι έκανε κιμά τη μούρη ενός συμμαθητή του? Γιατί μια παρέα την είδε «τιμωροί» και πλάκωσαν στο ξύλο μια άλλη παρέα? Γιατί αυτή παρέα από κοριτσάκια αποφάσισαν να ξεμαλλιάσουν μια συμμαθήτρια γιατί έτσι γούσταραν? Τι μας κάνει εντύπωση ακριβώς?

Νοιώθετε απροετοίμαστοι για το κύμα βίας που θα γιγαντώνεται στα παιδιά σας? Καλό ήταν το «ξεφόρτωμα» με την αγορά μιας κονσόλας, ενός καλού υπολογιστή, ενός έξυπνου κινητού, το παιδί ήταν «απασχολημένο» και κάναμε τις δουλίτσες μας με ησυχία. Αυτά τα μικρά καθισμένα στη καφετέρια δίπλα στους γονείς με τα μάτια καρφωμένα σε μια εικόνα, χωρίς να δίνουν καμιά σημασία τι συμβαίνει γύρω τους,  αυτό το αηδιαστικό θέαμα, το θεωρείτε φυσική εξέλιξη των πραγμάτων?

Το μακελειό που συμβαίνει στο δωμάτιο του κανακάρη καθώς ξεκοιλιάζει στρατιές από ζόμπι το θεωρείτε φυσιολογική διασκέδαση? Τις ταινίες με τις συμμορίες όπου πρωταγωνιστές με γυμνασμένα σώματα γεμάτα δερματοστιξίες , και χαρακτήρες κοινών μπράβων της νύχτας, συνοδευόμενοι από  γκόμενες με ξεκ@λα ντυσίματα, τρυπημένες παντού και βαμμένες σαν καραγκιοζάκια έτοιμες για όλα,  που γίνονται ινδάλματα στα μάτια των παιδιών σας είναι πρόοδος?

Ναι είναι σίγουρα πρόοδος από το παιδί που μετρούσε τα άστρα σε εκείνο που μετράει τη βία που αναδύεται από μουσικές σκουπίδια, εικόνες με ήρωες του κοινού ποινικού μητρώου, και ονειρώξεις μιας ζωής πνιγμένης στα καλώδια. Μπείτε σε ένα βαγόνι στο μετρό, κοιτάξτε γύρω σας, δεν σηκώνουν στιγμή το βλέμμα οι ηλίθιοι άνθρωποι από τα έξυπνα κινητά.

Ένας γενικευμένος εθισμός, που ζητάει να κρατάει τα επίπεδα διέγερσης του νευρικού συστήματος στη τσίτα. Η ανάγκη να καταγράψεις τα πάντα, σε μια εικόνα, γιατί έτσι λειτουργεί πλέον η καλωδιο – εξαρτώμενη αντίληψη. Δεν ενδιαφέρει αν η καταγραφή αφορά νόμιμες ή παράνομες καταστάσεις, η ηδονή της στιγμής έχει σημασία, εκείνης τη στιγμής που δίνει την ευκαιρία της σημαντικότητας στην ασημαντότητα της αληθινής ύπαρξης.

Ο Γιώργος , η Μαρία, δεν έχουν επώνυμο, είναι η επιλογή ενός ψευδώνυμου που εκπροσωπεί αυτό που «φαντάζονται» πως είναι, και που νοιώθουν υποχρεωμένοι να το υπηρετούν, ζώντας σε ένα σύμπαν που προσπαθεί να καλύψει τα κενά, την οργή, τη θλίψη, την εκδίκηση, που γέννησε ο αληθινός κόσμος ο αποτελούμενος από  πολυάσχολους αδιάφορους γονείς, άχρωμους ακαλλιέργητους ή δειλούς δασκάλους, δούλους συμμοριών που καθορίζουν τη ζωή τους.

Δεν είναι περίεργο το αίμα. Μια άλλη εκδοχή της κέτσαπ είναι. Δεν είναι περίεργο το άψυχο σώμα. Πόντοι για την επόμενη πίστα είναι. Δεν είναι ανήθικο να κινηματογραφείς το γκομενάκι την ώρα που το κάνετε και να το δείχνεις στη παρέα και σε όλο το διαδίκτυο. Likes είναι και γελάκια.

Κάποτε λέγαμε πως θα ήταν τόσο όμορφο να κοιτάμε το κόσμο μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού.

Τώρα, είστε σίγουροι πως θα το αντέχατε?

«Υπάρχουν χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις στους ανθρώπους που αγαπάς από το να τους σκοτώσεις. Το πιο συνηθισμένο είναι να κάτσεις να δεις τον κόσμο να το κάνει. Εσύ άραξε και διάβασε την εφημερίδα σου»

ΣΗΜΕΙΩΣΗ.  Και πριν βιαστεί κάποιος να πει το γνωστό, τι υπερβολές είναι αυτές, ίσως βγαλμένες από εμένα που ανήκω σε μια άλλη γενιά και δεν μπορώ να καταλάβω, ενημερώνω πως ήμουν από τους παλιούς γκέιμερ, από τα πιο σπάνια για γυναίκα και μάλιστα της δικής μου γενιάς στην Ελλάδα, και αναρωτήθηκα πολλές φορές αν έχουν έστω και την ελάχιστη ιδέα οι γονείς σε τι επίπεδο της κόλασης έχουν μπλέξει τα παιδιά τους, όταν γεμάτοι χαρά τα γεμίζουν, σε μικρές ηλικίες,  με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, (κονσόλα, υπολογιστής, κινητό) έτσι ώστε να "έχουν την ησυχία τους"....