ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΚΟΣΤΟΣ ΕΧΕΙ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ?

 

Σταματήστε επί τέλους να κάνετε σαν μωρές παρθένες. Εμείς εδώ, ήσυχοι στα σπίτια μας, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ Η ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ τι συμβαίνει σε ένα πόλεμο. Η σύγχρονη εποχή με την ραγδαία ανάπτυξη στο τομέα της επικοινωνίας, έδωσε τη δυνατότητα στη κοινή γνώμη ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΙΚΟΝΙΚΑ, σε οτιδήποτε συμβαίνει στην ανθρωπότητα. Έτσι ο φιλήσυχος πολίτης βρέθηκε να παρακολουθεί τις φρικαλεότητες που συμβαίνουν σε ένα πόλεμο.

Ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γραμμένη από τεράστιες θυσίες αίματος. Η διαφορά είναι πως δεν βλέπαμε τις σκηνές την ώρα που η επέλαση των φανατισμένων νεοβαπτισμένων τρελαμένων γκρέμιζε από τα θεμέλια τον αρχαίο κόσμο. Δεν βλέπαμε τις αμέτρητες σφαγές των φωτισμένων από κάποιο θεό σταυροφόρων. Δεν βλέπαμε τι ακριβώς συνέβαινε στους ιθαγενείς της νέας ηπείρου όταν σφαγιάζονταν χωρίς έλεος, ακόμα και τα νεογέννητα, όταν οι γυναίκες σερνόντουσαν βιασμένες και οι άντρες τους τα παιδιά τους ήταν καρφωμένοι σε πασσάλους. Δεν βλέπαμε τι συνέβαινε στην Αφρική, την Ινδία, την Αυστραλία και όταν οι «εκλεκτοί» του κάθε θεού και βασιλιά έκαναν μαζικές γενοκτονίες γιατί έτσι γούσταραν. Δεν μπορούμε καν να αντιληφθούμε τι σήμαινε η σφαγή των Ποντίων, των Αρμένιων, τα ουρλιαχτά στη Σμύρνη που καιγόταν καθώς το λεπίδι έπεφτε πάνω στα κεφάλια σαν αστραπή και όλος ο τόπος μύριζε θάνατο (λίγες φωτογραφίες υπάρχουν κι αυτές θολές όπου η φρίκη μοιάζει ένας περαστικός εφιάλτης)....

Η διαφορά σήμερα είναι πως ο κοιμισμένος πολίτης ΒΛΕΠΕΙ. ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. Κι αυτό κρύβει ένα καλό και μία παγίδα. Το καλό είναι πως υπάρχει μια ελπίδα (έστω χλωμή) να ξυπνήσει από το λήθαργο. Η παγίδα είναι πως Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΥΡΑΝΝΩΝ που διαφεντεύουν τη ζωή του. Και οι πόλεμοι είναι βρώμικοι.  Δεν υπολογίζεται η ανθρώπινη ζωή στο πόλεμο. Εξυπηρετούν ένα στόχο, και ο στόχος είναι το ζητούμενο. Οτιδήποτε μπορεί να αφανιστεί από το δρόμο τους προκειμένου να εκτελεσθεί ο στόχος.

70 χρόνια ρίχναμε «κλεφτές» ματιές στο δράμα ενός λαού που υπέφερε τα πάντα. Σε δυο τρεις ημέρες που κάποιοι αποφάσισαν (αν είναι έτσι) να κάνουν μια αντεπίθεση στους τυράννους τους, είδαμε σκηνές φρίκης σαν να ήταν πρωτόγνωρες στην περιοχή όπου σχεδόν έναν αιώνα, αυτές οι σκηνές φρίκης ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Σε εμάς είναι αδιανόητο να σφάξουμε έναν άλλον άνθρωπο έτσι στη ψύχρα, να σκοτώσουμε ένα παιδί, να βιάσουμε μια γυναίκα. Είναι το ίδιο αδιανόητο σε κάποιον π.χ. που του έχουν σφάξει γυναίκα και παιδιά, που του έχουν βομβαρδίσει το σπίτι, που τον έχουν βασανίσει, που κυκλοφορεί με καμένες σάρκες? Αυτό το πλάσμα που έχει ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ, θα είναι ένας «συζητήσιμος συνομιλητής?»  Πιο γελοία σκέψη δεν μπορεί να υπάρξει.

Ξυπνήστε από το σοκ, ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ, και θυμηθείτε πως εδώ είμαστε στην Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει να μαρτυρήσει αιώνες τυραννίας, όπου κάθε λογής παιχνίδια πολέμου παίχτηκαν επάνω της. Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ.  Πέρασαν από τα χώματα μας όλων των ειδών τύραννοι – κατακτητές. Ζήσαμε αιώνες σκλαβιάς. Αναρωτηθείτε λοιπόν αν είμαστε όλοι ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, αν έχουμε τα ελάχιστα κότσια να το κάνουμε, ή απλά έχουμε καταντήσει θεατές όλης της ψευτιάς που μας πετάνε στη μούρη, αν μας έχει μείνει λίγη περηφάνεια, λίγο θάρρος σε περίπτωση που Η ΦΡΙΚΗ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑ.

Τι θα κάνουμε τότε? Θα κλαψουρίζουμε και θα παρακαλάμε για έλεος ή θα είμαστε ικανοί να ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΣΑ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΣΟΚΑΡΟΥΝ, για να ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ και κυρίως ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ?