ΟΤΑΝ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΟΓΑ, ΦΟΡΕΣΑΝ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΙΘΗΚΟΥΣ.

 

Στη ζωή μου είχα την τύχη, (λόγω διαφόρων συγκυριών και κυρίως λόγω της δουλειάς του πατέρα μου που ήταν οδηγός σε σημαίνοντα πρόσωπα) να γνωρίσω από κοντά πως ζούσαν, πως σκεπτόντουσαν, τι ήταν τελικά, αυτή η περίφημη άρχουσα τάξη και κοντά της όλη η παρατρεχάμενη τάξη των υπηκόων της.

Και λέω τύχη γιατί πολύ νωρίς, συνειδητοποίησα δυο σημαντικές αλήθειες. Δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης ούτε το κουνελάκι του Πάσχα. Η πραγματικότητα είναι πως υπάρχει μια τάξη ανθρώπων που δεν έχουν εν συναίσθηση, δεν έχουν συνείδηση, αγνοούν κανόνες δικαίου και ηθικής και έχουν φτιάξει ένα κόσμο όπου οι άνθρωποι είναι στα μάτια τους ασήμαντες μαριονέτες που μπορούν να τις χειρίζονται όπως ακριβώς γουστάρουν, αδιαφορώντας παντελώς αν από τις επιλογές τους οι μαριονέτες θα ζήσουν ή θα πεθάνουν. Κι αυτό ήταν η αλήθεια του ανύπαρκτου Αι Βασίλη.

Απέναντί τους, ναι το μέγα πλήθος, ήταν, είναι ακριβώς αυτό, μαριονέτες που δεν μπορούν καν να δουν τα νήματα στους ώμους τους και ζουν με την ψευδαίσθηση πως τα χέρια τους τα πόδια τους κουνιούνται από δική τους βούληση. Ρίχνοντας τη ματιά τους στη σκιά που πλανάται πάνω από τα κεφάλια τους νοιώθουν ένα δέος της ύπαρξης κάποιου θεού, και ακούγοντας τη φωνή που ψιθυρίζει μέσα στα αυτιά τους, ακολουθούν τις οδηγίες, υποδείξεις, εντολές υπνωτισμένοι.

Η κυρία Κ. ήταν σύζυγος ενός τύπου, γόνου μεγαλοαστών, που είχε ένα ελαττωματάκι, του άρεσε να φοράει γόβες και να βάφεται (στα κρυφά). Η κυρία Κ. λόγω έλλειψης ερωτικών απολαύσεων είχε σαν παιχνίδι της το υπηρετικό της προσωπικό. Μεταξύ αυτών η Ελενίτσα. Μια κοπέλα από το χωριό που κοκκίνιζε με το που της έλεγες καλημέρα. Η Ελενίτσα 10-12 ώρες καθάριζε το παλατάκι της κυρίας Κ. Αφού τελείωνε το βράδυ η κυρία Κ. φόραγε ένα λευκό γάντι και πέρναγε κάθε επιφάνεια, και όπου έβρισκε τη παραμικρή σκόνη η Ελενίτσα έπρεπε να καθαρίσει ξανά… Η Ελενίτσα ψήφιζε το κόμμα που υποστήριζε η κυρία της, γιατί  κυρία Κ. φόραγε ένα μεγάλο σταυρό και ήταν πολύ θρησκευόμενη κι η Ελενίτσα δεν ήθελε άθεους και αντίχριστους που της λέγανε πως δεν είναι δούλα. Είχε συνηθίσει να είναι δούλη του θεού.

Ο κύριος Γ. επιφανές δημόσιο πρόσωπο, είχε μεγάλο πρόβλημα με τη κόρη του όπως έλεγε στη γυναίκα του. Η κόρη τους 18 χρονών τους είπε πως θέλει να φυλάξει τη παρθενιά της μέχρι να παντρευτεί. Ο κύριος Γ. γύριζε στο σπίτι φωνάζοντας με οργή «είναι δυνατόν η κόρη η δική μας να έχεις τις ίδιες αντιλήψεις με το πλήθος των ηλίθιων που πιστεύουν ότι τους λέει ο κ@λόπαππας της ενορίας τους? Ο κύριος Γ. Ήταν μεγάλος ευεργέτης της εκκλησίας και είχε απολύσει πριν λίγο καιρό μια υπηρέτρια «ανήθικη που τσιλιμπούρδιζε», αλλά αυτά ήταν για το πλήθος των ηλιθίων, η ανόητη η κόρη του πίστεψε πως ίσχυαν αλήθεια και για την τάξη τους ? Ντροπή!

Ένα πλήθος που δεν ήταν ηλίθιοι, σε διάφορες εποχές κατόρθωσε αυτά τα σιχάματα να τα περάσει από λαιμητόμους, κρεμάλες, εκτελεστικά αποσπάσματα. Το κακό είναι πως οι μεγαλειώδεις επαναστάσεις τελικά ήταν βαλβίδες εκτόνωσης, τα σιχάματα έδωσαν ψίχουλα από τα αποφάγια τους, χαλάρωσαν λίγο τα νήματα στις μαριονέτες, τους δωροδόκησαν με καθρεφτάκια.  Όταν η βαλβίδα σφύριζε βρισκόταν πάντα η λύση της «εκτόνωσης». Στη συνέχεια νέοι σωτήρες ανέτρεπαν τα γεγονότα και επανάφεραν την τάξη. Μετά από αιώνες που κράταγε το παιχνίδι τύραννοι-δούλοι, επανάσταση-εγκλήματα επαναστατών- επιθυμία δούλων να επιστρέψουν στην ασφαλή τάξη, πόλεμος-γενοκτονίες, επανορθώσεις-ανάπτυξη-ελπίδα, στην αυγή της ασυγκράτητης τεχνολογικής ανάπτυξης, οι λύκοι άφησαν το μαστίγιο και δώρισαν στην ανθρωπότητα κάτι μαγικό.

ΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ!

Ο κοσμάκης δεν ήταν πια απομονωμένος σε ένα χωριό η μια φτωχογειτονιά. Είδε ταινίες, τηλεοπτικές σειρές κι έμαθε να ζει «μέσα από τις ζωές των άλλων». Είδε πόσα πολλά παιχνίδια ξέρναγαν οι βιομηχανίες, διαφημίσεις με ζωηρά χρώματα και ήχους που τους έπεισαν πως στη ζωή πρέπει να παλέψεις πολύ, να θυσιάσεις κάθε ώρα της ημέρας σου γιατί πρέπει να έχεις λεφτάκια, επειδή ζωή δεν υπάρχει χωρίς καφετιέρα, πολυμίξερ και αντικολλητικό τηγάνι…

Κι αυτό ήταν μόλις η αρχή, μιας παγκόσμιας μετάλλαξης των δούλων. Πήραν προαγωγή. Από βασανισμένοι σκλάβοι τυραννικών αφεντάδων, μετατράπηκαν σε κάτι πολύ πιο ΧΡΗΣΙΜΟ για τους μαριονετίστες.

ΑΠΟΚΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥΣ, ΕΘΙΣΜΕΝΟΙ ΣΕ ΒΑΡΕΙΕΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΕΣ «ΑΓΑΘΑ», ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ  ΠΩΣ ΚΙ Ο ΨΑΡΑΣ ΜΕ ΤΗ ΒΑΡΚΑ «ΤΑΣΟΥΛΑ» ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ ΑΝ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ, ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΨΗΦΟΥ….

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΟΠΑΔΟΙ  χαμογελαστών υβριδίων με ολόλευκα εμφυτεύματα δοντιών στο χαμόγελο τους, την ώρα που ξεστομίζουν ΨΕΜΜΑΤΑ, ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ  με τη μορφή του «εγώ βρε κουτά θέλω να σας δω ευτυχισμένα».

ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ, ΟΙ ΨΕΥΤΟΠΡΟΦΗΤΕΣ, ΟΙ ΠΑΡΑΦΡΟΝΕΣ ΗΓΕΜΟΝΕΣ, ΟΙ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΙ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΔΗΘΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΑΡΧΗΓΟΙ «ΣΤΗΜΕΝΩΝ» ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ

Που για αιώνες προσπαθούσαν να χειραγωγήσουν με κάθε τρόπο τα πλήθη, δεν μπορούσαν να φανταστούν πως οι «κληρονόμοι τύραννοι» θα έβρισκαν ένα πολύ απλό όπλο που θα ισοπέδωνε κάθε δυνατότητα αντίδρασης.

ΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ.