ΕΧΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ Η ΤΟ ΑΦΗΝΕΙΣ ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΕΙ?

Αποφάσισα να γράψω τα όσα θα διαβάσετε παρακάτω, γιατί υπάρχει μια μεγάλη σκιά που πλανιέται πάνω από τα κεφάλια μας, και έχει δημιουργήσει ακόμα δυο αντίπαλα στρατόπεδα, και δυστυχώς πάνω τους στηρίζουν την προπαγάνδα τους όλοι οι απατεώνες που διεκδικούν τη ψήφο μας. Η κεντρική ιδέα είναι «η Ελλάδα αφανίζεται». Τα συμπεράσματα για τους χειριστές της ψυχολογίας των μαζών πρέπει να είναι αυστηρά δύο. 1. Φταίει ο καπιταλισμός 2. Φταίνε οι αλλοδαποί. Είναι ο γνωστός κανόνας του μαύρου και του άσπρου. Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα αφανίζεται από το ΓΚΡΙ. Το γκρι είναι εκείνος ακριβώς ο συνδυασμός που ένα τυραννικό σύστημα που εξασφαλίζει την ευημερία των ελάχιστων και την δυστυχία των πολλών, χρησιμοποιεί μεταξύ των άλλων τεχνασμάτων για να πετύχει τα σχέδια του ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΣΡΟΗ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Στην Ελλάδα του σήμερα, όπου ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας,  στερείται στοιχειώδους πνευματικής καλλιέργειας, οι διαμορφωτές συνειδήσεων και τα φερέφωνα τους έχουν βρει ένα τρόπο να «παίζουν» με τον φόβο των ανθρώπων στο ένα στρατόπεδο και με την φιλευσπλαχνία των ανθρώπων στο αντίπαλο στρατόπεδο. Έχουν οδηγήσει τον κοσμάκη είτε να μισεί είτε να ντρέπεται. Σπρώχνουν εκείνους που έχουν φόβο για τον αφανισμό του έθνους μας σε ομάδες «βαλτών τραμπούκων» που παριστάνουν τους πατριώτες, με μια συνεχή τυφλή προπαγάνδα μίσους, και την ίδια στιγμή σπρώχνουν τους φιλάνθρωπους της άλλη όχθης να «αγκαλιάζουν» τυφλά οτιδήποτε δεν είναι ελληνικό, λες κι έχουν πάθει μια συνεχή κρίση ενοχής και πρέπει να αποδεικνύουν πως είναι καλοί άνθρωποι.

Το ζήτημα είναι πως έτσι δεν μπορεί να υπάρξει μια ΟΜΟΦΩΝΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ που θα μας στείλει όλους στην τελική καταστροφή.

Η μετανάστευση είναι το μέσο για τη διαιώνιση της σκλαβιάς… Ο Σοσιαλισμός αντιπαθεί την ελεημοσύνη για την ταπείνωση στην οποία υποβάλλουν τα άτομα που έχουν ανάγκη και γιατί ενσταλάζουν μέσα τους το μίσος. Και επιπλέον, γιατί σε μια χώρα όπου υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη οι ελεημοσύνες είναι περιττές. Και όσοι αρέσκονται στο ρόλο του καλού Σαμαρείτη, ας μην ξεχνούν ότι δεν θα υπήρχαν καλοί Σαμαρείτες, αν δεν υπήρχαν ληστές. Οι σωτήρες και οι ελευθερωτές ίσως είναι λαμπροί για μυθιστορήματα και αγιογραφίες, μια όμως που δεν είναι δυνατόν να υπάρχουνε χωρίς αμαρτωλούς και θύματα, είναι κακά κοινωνικά συμπτώματα.

Το είπε κάποιος θεωρητικός κάποιας ακροδεξιάς οργάνωσης? Όχι το έγραψε ο Μάρξ.

Η Ελλάδα αφανίζεται ως έθνος. Από προδοτικές ανθελληνικές κυβερνήσεις, που οργάνωσαν την φτωχοποίηση του πληθυσμού, την αρπαγή του δημόσιου πλούτου, το ξεπούλημα των ελληνικών ανθοφόρων επιχειρήσεων σε ξένες πολυεθνικές, που υποβίβασαν την παιδεία σε τέτοιο σημείο ώστε να υπάρχει τεράστια πτώση του πνευματικού επιπέδου των πολιτών, που μετάλλαξαν τους νέους σε καλωδιωμένους θεατές παρακμιακών σκηνικών, που εξαφανίζουν σιγά σιγά κάθε «ελληνικότητα» στις παραδόσεις, τις συνήθειες, την ιδιοσυγκρασία, τις αντιλήψεις, αντικαθιστώντας τες με τις αντιλήψεις της τελευταίας στάθμης αμερικανικών αποβλήτων.

Και ναι, ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΟΠΛΟ για την ολοκλήρωση της καταστροφής της πατρίδας μας είναι ΚΑΙ Η ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΕΙΣΡΟΗ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ. 

Και όχι δεν είναι αδικαιολόγητος ο φόβος. Ένα μικρό παιδί που δεν γνωρίζει τίποτα από τους κοινωνικούς κανόνες που θα μάθει αργότερα στη ζωή του, αισθάνεται ασφαλές με τους ΟΙΚΕΙΟΥΣ ΤΟΥ, και νοιώθει φόβο και ανασφάλεια μόλις το πλησιάζουν άνθρωποι που δεν γνωρίζει, ξένοι που ακόμα κι αν του χαμογελούν εκείνο κρατιέται από το χέρι της μητέρας, κοιτάζοντας καχύποπτα. Ακόμα περισσότερο θα νοιώσει φοβισμένο να νοιώσει πως απειλείται το ίδιο η οι γονείς του από κάποιον εισβολέα στο σπίτι που φαίνεται πως θέλει να προκαλέσει κάποιο κακό.

Το παρανοϊκό της υπόθεσης, το αφύσικο και επικίνδυνο,  θα ήταν αυτό το παιδάκι να αγκάλιαζε χαρούμενο και ξέγνοιαστο όποιον άγνωστο έβρισκε στο δρόμο του.

Το ΤΕΧΝΑΣΜΑ εκείνων που έχουν σαν τελικό στόχο, τον αφανισμό αυτής της ταλαίπωρης ανά τους αιώνες πατρίδας, είναι να μην ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΛΟΓΙΚΗ. Να μην βρίσκουμε το μέτρο μεταξύ του ανθρώπου και του πατριώτη. Να μην βλέπουμε τι είναι αληθινά εχθρικό για την πρόοδο του τόπου μας, και τι είναι υποχρέωση μας σαν άνθρωποι να πράττουμε.

Η εισροή αλλοδαπών σε ένα φτωχοποιημένο κράτος που δεν έχει παραγωγή, δεν έχει εργοστάσια, δεν χρειάζεται ξένα εργατικά χέρια γιατί δεν αρκούν τα ντόπια, είναι ένα μεγάλο καρφί στο φέρετρο της πατρίδας μας. Επί πλέον η ανεξέλεγκτη εισβολή κάθε κακοποιού στοιχείου, ο σχηματισμός νέων εγκληματικών κυκλωμάτων που προστίθενται στα ήδη υπάρχοντα ντόπια εγκληματικά κυκλώματα, είναι η μετατροπή της χώρας μας σε ένα είδος τριτοκοσμικής αποικίας, όπου ανθεί η φτώχεια, η αγραμματοσύνη, τα ναρκωτικά, η πορνεία, το εμπόριο όπλων, και που σε συνεργασία με τα καρτέλ μια προδοτική άρχουσα τάξη απολαμβάνει εξουσία και πλούτο, αδιαφορώντας για την τύχη του λαού της.

Όσο για την φιλανθρωπία μας. Κοροϊδευόμαστε? Φιλανθρωπία είναι να δέχεσαι άνθρωποι να φεύγουν από τις πατρίδες τους (που έχουν καταστρέψει οι τύραννοι που κυβερνούν τις δικές μας πατρίδες) και να προστατεύεις το δικαίωμα τους να ζουν μακριά από το σπίτι τους, το τόπο τους, ξαπλωμένοι στο δάπεδο μιας πλατείας άστεγοι ή στρυμωγμένοι σε στρατόπεδα, ή να βρίσκουν μια δουλειά της πείνας, ή να μεταλλάσσονται σε εγκληματίες, υπηρέτες βρώμικων κυκλωμάτων της νύχτας?

Οι «καλοί» συμπολίτες που μόλις αναφέρουμε το ζήτημα μεταναστευτικό, μας κοιτάνε σαν να είμαστε βασανιστές σε ναζιστικό στρατόπεδο, έχουν νοιαστεί ποτέ όλοι αυτοί οι άνθρωποί που κατεβαίνουν από τις βάρκες, ή διασχίζουν τα σύνορα ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ? Πόσα προσφυγόπουλα έχουν άραγε εξαφανιστεί από νταβατζήδες και βιαστές ανηλίκων? Πόσες γυναίκες εξαναγκάζονται σε πορνεία, πόσοι να γίνουν βαποράκια, πόσοι απλά εκπαιδεύονται να ΜΙΣΟΥΝ?

Δεν είμαι ανεγκέφαλο τραμπουκοειδές που γουστάρει πογκρόμ σε ότι δεν του μοιάζει. Αυτά τα τραμπουκοειδή στοιχεία άλλωστε δεν έχουν ιδεολογία, είτε μπράβοι της νύχτας είναι είτε ανόητα πλάσματα που τους δηλητηριάζουν τα μυαλά οι στημένοι από το σύστημα.

Δεν είμαι όμως ούτε τυφλός καλός Σαμαρείτης. Δεν γίνεται να δικαιολογήσω την ασυδοσία, την αδικία, την εγκληματικότητα, την γενοκτονία που συντελείται στη πατρίδα μου, παριστάνοντας το αγαθό πρόβατο. Στοιχειωδώς, όπως ένα μικρό παιδί, και φοβάμαι, και είμαι καχύποπτη, και νοιώθω την απειλή.

Και ως άνθρωπος? Θα ήθελα κάθε άνθρωπος να ζει και να ευημερεί στο τόπο του. Να φυλάει τα ήθη, τα έθιμα τις παραδόσεις της πατρίδας του ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ. Κι αν χρειαστεί να πολεμάει και να θυσιάζεται στα χώματα του για να τα αποκτήσει. Το ίδιο θα ήθελα να κάνουμε κι εμείς ως Έλληνες. Κι αυτό δεν μας στερεί τη δυνατότητα, όταν υπάρξει ανάγκη να βοηθήσουμε έναν συνάνθρωπο που κινδυνεύει, που πεινάει, που είναι άρρωστος,  όποιος κι είναι.

Πρώτη μας έγνοια είναι να νοιαστούμε για το τόπο μας επί τέλους. Γι αυτό το τόπο που οι παππούδες μας , οι πρόγονοι μας έχουν κάνει τεράστια θυσία αίματος, για να μπορέσουμε να ζήσουμε σαν ελεύθεροι Έλληνες.  Γιατί είναι ιερό καθήκον,  η συνέχιση της ιστορίας μιας λαμπρής, πανάρχαιας πατρίδας που έδωσε τη φλόγα, να απλωθεί ο πολιτισμός σε όλα τα μήκη και πλάτη της ανθρωπότητας, και  που οι πρόγονοι μας τίμησαν με το αίμα τους.