Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΥ..

 

 

Τι ακριβώς ξέρουμε για τον νέο πλανητάρχη?

Επιχειρηματίας, τηλεοπτικός παραγωγός, Λατίνος εραστής και γεννημένος πωλητής. Μόλις τα διαβάζω αυτά έρχεται ξαφνικά στο μυαλό μου ένα άλλο όνομα ΣΥΛΒΙΟ!! Ο ίδιος ο Τραμπ, είχα διαβάσει κάπου, είχε πει «ο Σίλβιο είναι ένας καλός άνθρωπος» (δεν ξέρω αν αυτό το είχε πει πριν να γίνουν γνωστά τα μπούνγκα – μπούνγκα παρτυ του Σίλβιο ή πριν).

Ο Ντόναλντ ξέρει να βγάζει χρήμα. Είναι μια μηχανή που βγάζει χρήμα. Είναι πολύ λευκός, έχει εκείνα τα χρυσά μαλλιά που ανεμίζουν, γυναικάρες δίπλα του, και είναι Αμερικανός, πολύ Αμερικανός. Λατρεύει τη πατρίδα του, αυτή τη πατρίδα που έχει γ@μίσει τον υπόλοιπο πλανήτη χωρίς σάλιο. Αν είχε κρεμασμένα με μια ζώνη γύρω από τη κοιλάρα του δυο περίστροφα και φόραγε και το γνωστό απαραίτητο καπέλο, θα έλειπε μόνο ένας  φουκαράς κρεμασμένος με μια φυσαρμόνικα καρφωμένη στο στόμα, να τον κοιτάει…. Το πρόβλημα είναι πως δεν είναι τόσο όμορφος σαν στον Χένρι και η Καμάλα βέβαια δεν είναι ο Μπρόνσον (ούτε τα παπούτσια του δεν του δένει) !

Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ότι η τραμπική λατρεία των  «πεφωτισμένων» συνωμοσιολογιών, βγαίνει από τη περιοχή της άγριας Δύσης και φθάνει μέχρι την πιο υπόδουλη αμερικανική αποικία στην Ευρώπη, δηλαδή στη δύστυχη Ελλάδα,  όπου έτσι και κάνεις κανένα αστείο του είδους «ρε παιδιά εμένα πιο πολύ σαν Χέφνερ με τα κουνελάκια του μου φέρνει παρά σε Μεσία» προς τους πολύ «διαβασμένους», σε κοιτάνε με οίκτο, σκεπτόμενοι πως είσαι ένα δύστυχο τυφλό ανθρωπάκι που δεν βλεπεις την αλήθεια του μεγάλου «μυστικού» πολέμου όπου ο Ντόνυ είναι ο Αρχιστράτηγος που ορμά με τα λάβαρα της σωτηρίας αυτού του κόσμου.

Είναι η ίδια λατρεία του απέναντι Πουτινικού στρατοπέδου, όπου ο Βλαδίμηρος αναγεννημένος στον Βόλγα, με τη φωνή του κυρίου να του φωνάζει Βλαδίμηρε, Βλαδίμηρε γιατί με καταδίωκες εκεί στην Κα Γκε Μπε ? Είναι οι εικόνες μιας «φρουράς» που εκπροσωπεί (όπως πιστεύουν οι οπαδοί) όλα εκείνα που η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει από το χάρτη. Ναι όλη αυτή η λατρεία δεν είναι περίεργη γιατί σε ένα κόσμο που γκρεμίζεται μέσα στην απόλυτη σαπίλα, την ανωμαλία, τον εκφυλισμό, τη χυδαιότητα, σε ένα κόσμο που μοιάζει με ένα βούρκο όπου επιπλέουν μόνο τα σκ@τα, είναι λογικό οι επαναστάτες – του καναπέ πλέον – οι επαναστάτες της εικονικής πραγματικότητας να θέλουν από κάπου να πιαστούν, να ονειρεύονται ένα φως στο τούνελ.

Είναι φυσικό επακόλουθο, εκτός από τους φωτισμένους που επικοινωνούν με τα ουράνια βασίλεια, και οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που βομβαρδίζονται ανελέητα από κάθε γελοιότητα και ανωμαλία μιας νέας τάξης εξουσιαστών που δεν έχουν κάνένα ιερό και όσιο,  να προσπαθούν να κρατηθούν από κάτι που τους μοιάζει "ανθρώπινο, οικείο" κάτι που μοιάζει με ένα κόσμο από το παρελθόν που πνέει τα λοίσθια και παρασέρνει μαζί του ότι ο άνθρωπος γνώριζε σαν "φυσιολογικό". 

Εκεί ακριβώς οι άρχοντες του σκότους, εκείνοι που βρίσκονται στην καρδιά του κτήνους, γεννάνε ψεύτικους Μεσίες για να σκάνε χαμόγελα τα βασανισμένα πλήθη. Σε εμάς εδώ κάτω, συνέχεια τέτοιους ξερνοβολάνε….

Χαμογελάτε ελεύθερα…

Ο τελευταίος καουμπόυ μόλις θρονιάστηκε…

Ισως κάπου να υπάρχει ένας μικρός Μπρόνσον που μεγάλωσε και παίζει εκείνο το μελαγχολικό σκοπό στη φυσαρμόνικα, και ονειρεύεται την ημέρα που το κτήνος θα αφήσει τη τελευταία του πνοή με μια απορία στο βλέμμα....