ΟΥΤΕ ΨΩΜΙ, ΟΥΤΕ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...

Μα τι είναι αυτός ο Καζαντζάκης?

Παρατηρώ με λύπη το φαινόμενο που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια, να εξαπλώνεται πραγματικά σαν αρρώστια. Οι αμόρφωτοι μορφωμένοι. Νέοι άνθρωποι με 2 και 3 πτυχία που ανοίγουν τα μάτια έκπληκτα όταν τους μιλήσεις για ένα συγγραφέα, ένα βιβλίο, μια ταινία που άφησε κάποτε εποχή, μια προσωπικότητα της ιστορίας, γενικές πληροφορίες σημαντικές από όλη την ανθρώπινη πορεία που δεν σχετίζονται με το πτυχίο τους, με το μικρόκοσμο της οικογένειας τους, με τις πληροφορίες που τους παρέχει το χαζοκούτι και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η έλλειψη γενικής παιδείας είναι βούτυρο στο ψωμί των τσαρλατάνων που κατέχουν τα ηνία στις καίριες θέσεις εξουσίας, είναι βούτυρο στο ψωμί τους γιατί μπορούν με μεγάλη άνεση να φτιάξουν τα κοπάδια όπως τα θέλουν, να τα ελέγχουν, να τα φουσκώνουν με ότι βλακεία επιθυμούν, να τα φοβίζουν, να τα εκβιάζουν, να τα ξεφτιλίζουν. Δημιουργώντας μια «ξύλινη παιδεία» κατευθυνόμενη η οποία περιορίζεται σε εκείνο το επίπεδο που θα χρησιμεύσει να περάσει κάποιος «τις επίσης ξύλινες εξετάσεις» για να αποκτήσει ένα πτυχίο περιορισμένης γνώσης, κατόρθωσαν αυτό που είναι το ζουμί της δύναμης,  να αφαιρέσουν από τα παιδιά την ικανότητα να σκέφτονται

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ.

Την κριτική σκέψη. Το πλούτο της γνώσης. Την δυνατότητα της φαντασίας, της δημιουργίας, την μαγεία του να απορροφάς άπειρα υλικά, να τα επεξεργάζεσαι, να χτίζεις το προσωπικό σου κήπο, την προσωπική ταυτότητα… Είναι τραγικό το πόσο αμόρφωτα στη πλειοψηφία είναι τα νέα μορφωμένα παιδιά. Είναι τραγικό πόσο αμόρφωτη προχωράει η κοινωνία γενικότερα, εγκαταλειμμένη στα χέρια μιας εντελώς άψυχης και ανούσιας παιδείας, στα χέρια γελοίων υπαλληλίσκων της κατευθυνόμενης ενημέρωσης, σε μια αγορά εργασίας κομμένη και ραμμένη στα πρότυπα των στυγνών αγορών. Μια μάζα που στο βασίλειο της πληροφορικής και όχι της πληροφορίας, σιγά σιγά οδηγείται στην ευνόητη κατάληξη του να λειτουργεί σε 0-1…

Οι παλιές γενιές δεν είναι μόνο, πως γεύτηκαν καλύτερες τροφές, πως ανέπνευσαν καθαρότερο αέρα, πως κολύμπησαν σε ομορφότερες θάλασσες, πως καήκανε κάτω από φιλικότερους ήλιους, είναι πως είχαν την ευκαιρία άσχετα αν την εκμεταλλευόταν κάποιος ή όχι, να ζήσουν γεμάτα, έντονα. Με σάρκα και αίμα. Οι προηγούμενες γενιές ήθελαν να ανακαλύψουν νέες ηπείρους. Σήμερα είναι ναυαγισμένες για πάντα στη μέρα της μαρμότας. Η ευτυχία και η δυστυχία είχαν προσωπικότητα. Άσχετα από το επίπεδο μόρφωσης ή όχι, γύρω μου γνώριζα ανθρώπους έξυπνους. Σπίρτα. Ναι η σπιρτάδα αυτή δυστυχώς στην πλειοψηφία δεν χρησιμοποιήθηκε σωστά έγινε λαμογιά, κουτοπονηριά, ατομισμός. Όμως ακόμα και μέσα στη παραζάλη του Τσοβόλα δώστα όλα, 

ξεχώριζες τον γελοίο, τον καραγκιόζη, τον απατεώνα, το λαμόγιο, αλλά επειδή σε βόλευε τον έγλυφες, τον καλόπιανες, συνεργαζόσουν μαζί του, εν γνώση σου πως κάνεις τη βρωμιά σου. Είχες την ευκαιρία να διαλέξεις αν θα είσαι ο καλός ή ο κακός λύκος. Σήμερα απλά είσαι πρόβατο.

Σήμερα κυκλοφορούν οι ίδιες πουτάνες του παρελθόντος με μικρές παραλλαγές , αλλά είναι οι πως λέγεται αυτή η καινούργια μαλακία? είναι οι influencers σου..  Μεγάλη η διαφορά…. Είναι άλλο να καταντάς με πλήρη συνείδηση και κάπου στο βάθος του μυαλού σου να γεμίζεις ενοχές, και είναι άλλο να φτάνεις στο πάτο και να μην ξέρεις καν πως είναι η επιφάνεια...  Δυστυχώς όταν υπήρξαν οι ευκαιρίες λειτούργησε το μυαλό στη πλειοψηφία, στις εύκολες λύσεις. Η ελευθερία που φύσαγε, η δυνατότητα να φτιάξεις, να αποκτήσεις γύρισε μπούμερανγκ γιατί τα λαμόγια που εξουσίαζαν το τόπο φρόντισαν να γεμίσουν αυτή την ελευθερία με βρώμικες και δελεαστικές προκλήσεις, να ταΐσουν πλουσιοπάροχα και ψεύτικα τις μάζες, για να χαϊδέψουν τα αυτιά, να δώσουν ότι χώραγε το μάτι κι η κοιλιά για να μην τους εκνευρίσουν κι έχουμε προβλήματα… πως μπορείς να σταματήσεις κάποιον έτοιμο να κάνει το δικό του πόλεμο?  Τάισε τον τόσο πολύ ώστε να σκάσει και να κάνεις φουαγκρα το μυαλό του που θα έχει σαπίσει από τη μάσα... Αυτή ήταν η γλυκειά μας μεταπολιτευτική εποχή... 

Η ζωή πέρασε από τη πρόκληση στη παγίδα. Το πέρασμα από την καθαρή τροφή στα σκουπίδια, έγινε αργά και ύπουλα κάτω από τόνους παροχών και πλαστικών καρτών, εισιτήρια για το τραπεζικό παράδεισο πριν γυρίσει το ταμπελάκι και γράψει ... κόλαση. Κάτω οι σημαίες στα πεζοδρόμια... κάτω τα όσα κερδήθηκαν με αίμα.. κάτω όσα προσπαθούσαν να δώσουν στη καθημερινότητα μια αξιοπρέπεια.

Οι σειρήνες νίκησαν.

Και οι Σκύλες περίμεναν στη παρακάτω γωνία για να ξεσκίσουν τα θύματα.

Ο καλός κυρ Παντελής είχε κάθε ευκαιρία να απαιτήσει αυτός ο τόπος να δώσει όμορφα φρούτα για τις επόμενες γενιές. Είχε κάθε ευκαιρία να δημιουργήσει ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά του. Όμως αναλώθηκε στις εύκολες λύσεις. Αναλώθηκε στο βόλεμα και στο εύκολο. Ξάπλωσε πάνω στο μαλακό στρωματάκι του ΕΓΩ κι όλα τα άλλα να πάνε να γ@μηθούνε κι έτσι μοιραία άνοιξε τη Κερκόπορτα σε εκείνους που δεν περιμένουν να δουν τι κάνει η ιστορία αλλά τη δημιουργούν.

Θα έρθει μια μέρα που τα βιβλία θα καταργηθούν τελείως, όπως στο ΦΑΡΕΝΑΙΤ 451, θα έρθει μια μέρα που οι αμόρφωτοι σε σχέση με τη μαζική κατανάλωση θα είναι οι επαναστάτες του μέλλοντος. Θα έρθει η στιγμή που όποιος δεν θα χρησιμοποιεί τη κ@λωπιστωτικη του δεν θα μπορεί να αγοράσει ούτε ψωμί να φάει. Θα έρθει μια στιγμή που η ιστορία, ο πολιτισμός του παρελθόντος, οι μεγάλες προσωπικότητες που καθόρισαν τη πορεία της ανθρωπότητας, θα είναι άγνωστες έννοιες και άχρηστη γνώση για τα παιδιά που γεννιούνται. Θα έρθει μια στιγμή που τα παραμορφωμένα από τα νυστέρια πρόσωπα και σώματα θα μοιάζουν με καρικατούρες ηλίθιες και η πλαστικούρα θα βρωμάει μέσα στα καλογυμνασμένα σώματα. Θα έρθει μια στιγμή που οι ναζιστικές αντιλήψεις θα είναι μια φυσική επιλογή στους ανόητους ανθρώπους που θα τα έχουν θυσιάσει όλα στον αρρωστημένο ναρκισσισμό τους...

Θα έρθει μια στιγμή που όπως είπε ο σοφός Ινδιάνος

“Όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί, το τελευταίο ποτάμι θα έχει ρυπανθεί, το τελευταίο ψάρι αγκιστρωθεί, μόνο τότε θα καταλάβετε ότι τα χρήματα δεν τρώγονται”