ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΝΩΘΕΙΣ.

Ξέρετε, όλοι οι άνθρωποι στη ζωή μας θα μπορούσαμε να είμαστε σε καλύτερη θέση από αυτήν που είμαστε τώρα. Γιατί κάθε άνθρωπος εκτός από τις γνώσεις του, τα φυσικά του ταλέντα, και τον καθημερινό του αγώνα για επιβίωση, έχει και μια άλλη δυνατότητα σε όποιο σκαλί της κοινωνικής βαθμίδας και να βρίσκεται για να «ανέλθει». Εκτός από τα χέρια μας και το μυαλό μας, υπάρχουν και κάποια άλλα κάστρα μέσα μας που αν κάποιος τα γκρεμίσει , όλα είναι εκεί μπροστά στα πόδια του.

Συνείδηση, αξιοπρέπεια, εντιμότητα, φιλότιμο, φιλανθρωπία, καλοσύνη. Αν κάποιος βάλει στη ζυγαριά αυτά και από την άλλη το κέρδος και πάρει την απόφαση να τα εξαλείψει και να μπει στον αγώνα του απρόσωπου και στυγνού κέρδους μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά.

Δεν είναι ιδιαίτερο ταλέντο, να γίνει κάποιος νταβατζής  ή όχι. Είναι ζήτημα επιλογής.

Δεν είναι ιδιαίτερο ταλέντο, να γίνει κάποιος εγκληματίας. Είναι ζήτημα επιλογής.

Όταν καταργήσεις λοιπόν τα κάστρα που σε φυλάνε από το να γίνεις ένα κούφιο κτήνος, έχεις πολλές δυνατότητες. Να βρεις κορόιδα που θα τους τα φας. Να πουλήσεις κοριτσάκια και να τα κονομάς. Να σπρώχνεις πρέζα και να θησαυρίζεις. Να πουλάς τη μάνα σου και το πατέρα σου ή και το θεό σου τον ίδιο και να φτιάχνεις κομπόδεμα. Να κάνεις κομπίνες και λαμογιές στη δουλειά, στον έρωτα, στο γάμο, στους συνανθρώπους σου γενικότερα , με διάφορους τρόπους (άπειρους προσφέρει το σύστημα που έχουμε) και να πιάσεις τη καλή.

Μπορείς ακόμα και να πουλήσεις τη πατρίδα σου και το λαό σου και να φτάσεις στα ανώτερα αξιώματα. Όταν διαβάζουμε γύρω μας πως υπάρχουν άνθρωποι που πουλάνε παιδάκια σε ανώμαλους για να τα κονομάνε, πως υπάρχουν άνθρωποι που βγάζουν τα μάτια και όργανα από άστεγους για να τα πουλάνε στη μαύρη αγορά των μεταμοσχεύσεων, πως υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώνουν με συμβόλαιο και χωρίς καμιά ενοχή, πως  υπάρχουν άνθρωποι που βγάζουν λεφτά από τη δυστυχία και το θάνατο των άλλων, τότε ξέρουμε πως όλα είναι πιθανά. Κι η μεγαλύτερη φρίκη μπορεί να δώσει χρήμα.

Ανάλογα με του που είσαι διατεθειμένος να φτάσεις, υπάρχουν και οι αντίστοιχες προτάσεις. Μπορείς να περιοριστείς να βρεις μια κακομοίρα και να της φας τη προίκα, να πηδήξεις μια γριά και να της τρως τη σύνταξη, να κάνεις αγώνα σε διάφορα κρεβάτια και να καταλήξεις να έχεις δική εκπομπή στη τηλεόραση, η να φτάσεις όπου όλοι οι άλλοι δεν μπορούν να φανταστούν. Να σε γράφει το Forbes στους εκατό ή στους χίλιους καλύτερους «νοικοκυραίους» του κόσμου  

Σίγουρα υπάρχει και στην εγκληματικότητα διαβάθμιση ικανότητας. Γιατί εκτός από το να είσαι αδίστακτος πρέπει να έχεις και μερικά ταλέντα. Δεν αντιλέγω. Όμως υπάρχουν χιλιάδες, που δεν ξεπούλησαν τα κάστρα. Δεν άντεξε το στομάχι τους να μετατραπούν σε κτήνη. Δεν θα μπορούσαν να κοιμηθούν τα βράδια αν το χνώτο τους μύριζε ανθρώπινο αίμα. Δεν θα μπορούσαν να κοιτάξουν τους άλλους στα μάτια και θα έπρεπε να τα βγάλουν για να περπατάνε. Όλοι αυτοί οι άλλοι επέλεξαν να είναι έστω και με τα στραβά τους, τις μικρο-αδυναμίες τους, τους καυγάδες τους και τις ζήλιες τους, με τις μικρο-κομπίνες τους, ή τις μικρο-πονηριές τους, επέλεξαν να παραμείνουν απλοί άνθρωποι με το καλό και το κακό σε μια όσο το δυνατό καλύτερη ισορροπία.

Μια ισορροπία που όταν ξυπνάς το πρωί μπορεί να νοιώθεις πως υπάρχουν χίλια δυο πράγματα που σου λείπουν, αλλά ησυχάζεις γνωρίζοντας ότι δε ξεπούλησες τη ψυχή σου στο διάολο για να τα αποκτήσεις. Ακόμα και μέσα στη φτώχεια, στις στερήσεις, στα βάσανα, είναι πολύ γλυκιά η αίσθηση πως δεν σε αγόρασε κανείς. Αυτή η αίσθηση περηφάνιας είναι που κάνει εκείνα τα φτωχόσπιτα να μπαίνεις μέσα κι η νοικοκυρά τους να τα έχει μετατρέψει σε μικρά παλατάκια με το τίποτα. Αυτή η περηφάνια κάνει να βλέπεις ανθρώπους που  έχουν μια μπουκιά ψωμί πρόθυμους να τη μοιράσουν στα δύο. Αυτή η περηφάνια κάνει κάτι κοριτσόπουλα και κάτι αγόρια να περπατάνε λεβέντικα ακόμα κι αν πατάνε πάνω σε δεύτερης διαλογής παπούτσια.

Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα καλά μελετημένο να μας ωθεί να θαυμάζουμε συγκεκριμένα μοντέλα ανθρώπων, να επιθυμούμε συγκεκριμένα προϊόντα του συστήματος, να μας υποβάλλουν κάθε στιγμή να ζητάμε κάτι περισσότερο από αυτό που είμαστε.

Δυστυχώς όμως γι΄αυτούς αυτό δεν μπορεί να πιάσει σε όλους γιατί ο πήχης ασυνεινηδησίας και ξεπουλήματος της προσωπικής αξιοπρέπειας που έχουν βάλει για να αποκτήσει κανείς όλα αυτά που διαφημίζουν είναι πολύ ψηλά. Και τελικά δεν αρέσει σε όλους μας να μεταλλαχθούμε από ανθρώπους σε λυσσασμένα ανθρωποειδή.

Γι΄αυτό και υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ντρέπονται, κοκκινίζουν, νοιώθουν ενοχές, τύψεις, θέλουν το κούτελο καθαρό, θέλουν τα κοιτάζουν τα παιδιά τους στα μάτια, θέλουν να ξαπλώνουν το βράδυ με τη συνείδηση όσο το δυνατόν πιο καθαρή.

Γιατί τελικά αυτοί οι θησαυροί δεν έχουν τιμή. Και αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός πως άνθρωποι που έχουν τεράστια συσσώρευση πλούτου και δόξας στα χέρια τους δεν μπορούν να βρουν πουθενά να αγοράσουν λίγη αξιοπρέπεια πριν πεθάνουν.

Κι επειδή η φύση? Η συμπαντική εντολή? Έχει ένα κανόνα απαράβατο «τα σάβανα δεν έχουν τσέπες» όλα αυτοί οι τρανοί άνθρωποι τελικά όταν έρχεται το τέλος κατουριούνται επάνω τους και δίνουν γη και ύδωρ για να κερδίσουν έστω κι ένα λεπτό παραπάνω στη σκατοζωή τους αλλά .... το πεπρωμένο κλπ...

Να ξέρεις να σκάβεις, να σπέρνεις και να αλέθεις τη γη.

Να μπορείς να δουλεύεις με τον ιδρώτα σου και το βράδυ να σε περιμένουν οι αγαπημένοι σου να σ΄αγκαλιάσουν

Να έχεις φίλους που σ΄αγαπάνε και τους αγαπάς και πίνεις μαζί τους ένα ποτήρι ανόθευτο κρασί

Να βοηθάς κάποιον που πέφτει, να σκουπίζεις τον ιδρώτα από ένα πυρετό, να δεις μια γυναίκα να γεννάει και να ξενυχτίσεις το γέροντα πατέρα στο τελευταίο του ταξίδι,

Να μιλάς με τα άλλα ζωντανά της πλάσης και να σου μιλάνε κι αυτά

Να κοιμηθείς σε ένα ξέφωτο, κάτω από ένα δέντρο, στην άμμο, να γρατσουνιστείς, να σκοντάψεις, να σηκωθείς ξανά και ξανά και να είσαι πάντα ένα παιδί που ζει μέσα στα θαύματα

Να γυρνάς πλευρό το βράδυ και να νοιώθεις μια αγαπημένη ανάσα δίπλα να σε νανουρίζει ξανά

Να γεράσεις και να είναι γύρω σου τη τελευταία ώρα μάτια αγαπημένα που θα σε αποχαιρετήσουν με ένα γλυκό δάκρυ,

Να περάσεις από αυτή τη ζωή και να συνειδητοποιήσεις κάποια στιγμή πριν το τέλος, πως χρησίμεψες για να ζήσουν καλύτερα έστω κι ένας, δυο, τρεις άνθρωποι

Να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή σου μπλέχτηκε για καλό με τις ζωές των άλλων κι ότι ακόμα κι αν έκανες λάθη, ακόμα κι αν σκόνταψες, ποτέ δεν ήταν τέτοια λάθη ώστε κάποιοι άνθρωποι να δυστύχησαν, να αρρώστησαν, να πέθαναν εξ΄αιτίας σου.
Ψάχνεις το νόημα? Αυτό είναι.

Κι αυτό το νόημα θέλουν να το χάσεις, να βγεις από τη πορεία και να σε τραβήξουν στο σκοτεινό κόσμο της παράνοιας τους, αυτοί που δεν είναι τίποτα άλλο από κουφάρια άδεια που δεν τους έχει πει κανείς πως έχουν ήδη πεθάνει.