ΣΟΚ, ΦΟΒΟΣ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΔΡΑΣΗ.

Ένας ιος. Που μας αμόλησαν. Δεν ξέρουμε ούτε γιατί, ούτε που θέλουν να το καταλήξουν.
Πρώτον σεβασμός στο γεγονός πως άνθρωποι θα πεθάνουν, θα μπουν στις εντατικές, θα ξεράσουν τα αντερά τους, πολλοί θα γιατρευτούν, πολλοί θα μείνουν με σημάδια μόνιμα. Πρέπει να βοηθήσουμε με τη συμπεριφορά μας να εξαπλωθεί (αν είναι δυνατόν) το λιγότερο, αυτό το κατασκευασμένο τερατάκι. Πρέπει ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ, πως δεν είναι όπως τα άλλα πειραματάκια, τα στιγμιαία, οι μικρές βόμβες που μας ρίχνουν συνήθως για να δουν αντιδράσεις και αντοχές στη φάρμα των ζώων. Αυτό το τερατάκι ήρθε για να κάνει χαμό.

Αυτή είναι η πρώτη φάση. Το σοκ. Είναι η συνειδητοποίηση πως κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει και μας αφορά ΟΛΟΥΣ. Κανείς δεν είναι προστατευμένος, και ίσως η μεγαλύτερη ανοησία που μπορούμε να βάλουμε στο μυαλό μας είναι πως από αυτό το παγκόσμιο πείραμα αίσχους, μπορεί εγώ ή εσύ να εξαιρούμαστε. Οχι, δεν έχουμε απαλλαγή από τη μαζικοποιημένη εξόντωση. Οπότε στη πρώτη φάση, ναι, σοκ και δέος γιατί καταλαβαίνουμε επί τέλους αυτό που υποπτευόμασταν. Είμαστε ΟΛΟΙ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ.

Σε αυτή τη πρώτη φάση θα μας ζητήσουν τα πάντα. Αλλάζουμε τη ζωή μας με ένα τρόπο που δεν είχαμε ποτέ φανταστεί.  Το αόριστο συναίσθημα, είμαστε σκλάβοι και κάποιοι καθορίζουν τις τύχες μας, μας χειραγωγούν, και μας επιβάλουν ότι γουστάρουν, παύει να είναι αόριστο και εμφανίζεται στη πραγματική του διάσταση. Οι σκλάβοι πρέπει να ζουν σε φυλακές και ακριβώς αυτό συμβαίνει. Ξεκινάμε από ένα απλό απαγορεύεται, συνεχίζουμε με τον εγκλεισμό στα σπίτια, κλείνουν χιλιάδες επιχειρήσεις, καταστήματα, ενάμισι εκατομμύριο εργαζόμενοι πάνε σπίτια τους. Και σε αυτή τη δεύτερη φάση, ακόμα, εφόσον καθόμαστε ήσυχα είμαστε στο σπιτάκι μας, σαν κλώσες και μη βγάζοντας άχνα, δεν τρώμε φάπες, μας χαϊδολογάνε.

Τι θα γίνει όμως στη συνέχεια? Τι θα γίνει όταν θα αρχίσουν να καταρρέουν τα πάντα? Δεν πιστεύω να φαντάζεστε πως η Ευρώπη και γενικότερα η ανθρωπότητα θα είναι ίδια μετά από αυτό τον πόλεμο? Πως όλοι θα γυρίσουν στις δουλίτσες, τα μαγαζάκια θα ανοίξουν πάλι σαν να μην έχει γίνει τίποτα και όλοι μαζί θα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα? Δεν φαντάζομαι να είσαστε τόσο ηλίθιοι. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Εκτός από τον, δεν ξέρουμε ακόμα, τεράστιο αριθμό ανθρώπων που θα έχουν χάσει τους αγαπημένους τους, άλλους που θα έχουν μείνει εξουθενωμένοι και χαπακωμένοι, θα υπάρξουν εκείνοι που το μαγαζάκι τους δεν θα ανοίξει ξανά, οι εργαζόμενοι που δεν θα βρουν ξανά τη δουλειά τους, η εξαθλίωση που θα ακολουθήσει τη μόλυνση.

Υπάρχουν δύο δρόμοι στη τρίτη φάση. Η κάθεσαι και κλαις τη μοίρα σου και μετατρέπεσαι στο απόλυτο σκλαβάκι που θα πρέπει να υποστείς ότι ανωμαλία έχει μπει στο μυαλό τους, ακόμα και το να σε οδηγήσουν σαν πρόβατο, στη ουρά σε ατέλειωτα κοπάδια, που θα σου πλασάρουν ότι θαυματουργό θα μπορεί να σε σώσει, εμβόλια, χαπάκια, τσιπαρίσματα, θα απλώνεις το χεράκι από τη μία για να σου βάζουν το σωτήριο ορό κι από την άλλη για να παίρνεις το δελτίο σου για το ελάχιστο κομμάτι ζωής που θα σου αναλογεί, ή θα ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ.

Σκέψου μια μελλοντική κοινωνία η οποία θα έχει περάσει στη φάση μιας απόλυτης τυραννίας, όπου ένα 5% θα ζει στην απόλυτη χλιδή, ένα 20% θα επιβιώνει με μια βασική αξιοπρέπεια σαν καλογυαλισμένα ρομπότ, κι ένα 75% στον υπόνομο. Γεμάτο αρρώστιες, πείνα, βία, αίμα, θάνατο.  Εσύ κι εγώ μαλάκα θα ανήκουμε σ΄αυτό το τελευταίο. Δεν προλαβαίνεις να κάνεις τόσες λαμογιές, δεν προλαβαίνεις να πατήσεις σε τόσα πτώματα, όσα χρειάζονται για να καβατζώσεις θέση στη δεύτερη κατηγορία και δεν γουστάρουν να σου δώσουν κάρτα μέλους. Οπότε, τι κάνουμε? ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ πριν να είναι αργά, και συντονίζουμε ΔΡΑΣΗ. Βάζουμε το ξερό μας κάτω και με τους άλλους μαζί , μικρές, μεγάλες ομάδες, δεν ξέρω, ψάχνουμε να βρούμε τρόπο δράσης, σκεπτόμενοι πως το σπουδαιότερο αγαθό είναι Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο που να πρέπει κάποιος να επιθυμεί από την ελευθερία.

Με αυτό τον ιο, δεν σε εκπαιδεύουν μαλάκα να είσαι υγιής και ασφαλής σου αφαιρούν ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Βρίσκεσαι σε ένα πόλεμο ακήρυχτο, σε πλήρη εξέλιξη, και δεν γνωρίζεις καν σε ποιο στρατόπεδο ανήκεις. Δεν έχεις πάρει χαμπάρι πως γύρω σου γίνονται μάχες, είσαι στη μέση και σε πυροβολούν από παντού κι εσένα και τα παιδιά σου και είσαι σε κατάσταση απόλυτου σοκ. Λειτουργείς σαν υπνωτισμένος, με θολό μυαλό, και αδύναμο σώμα να αντιδράσει.

ΞΥΠΝΑ, ΟΡΓΙΣΟΥ, ΣΚΕΨΟΥ, ΔΡΑΣΕ. Με όποιο τρόπο μπορείς.