Μας στέρησαν το Πάσχα φωνάζουν οι πιστοί, νοιώθουν μια θλίψη μια οργή που δεν θα μπορέσουν να πάνε στις εκκλησίες. Δεν θα μπορέσουν να εκφράσουν την αγάπη τους για το Θεό που πιστεύουν. Κι αναρωτιέμαι γιατί άραγε κάποιος να χρειάζεται συγκεκριμένη τοποθεσία, λειτουργικό και διαμεσολαβητές, για να επικοινωνήσει με το θεό? Γιατί πρέπει να εκφράζει την ανάγκη του να πιστεύει σε κάτι, σε σχέση με κάποιους κανόνες που έχει υιοθετήσει και επιβάλει μια στην ουσία ανώνυμη εταιρεία που πουλάει αέρα κοπανιστό και έχει αποδείξει ανά τους αιώνες τον μισάνθρωπο και εγκληματικό ρόλο της στον ανθρώπινο πολιτισμό?
Υπάρχει κάποια μυστική τελετή , ένα είδος μαγείας που χρίζει συγκεκριμένους ανθρώπους εκπροσώπους του Θεού επί της γης, και τους δίνει την εξουσία να καθοδηγούν τα κοπάδια? Αυτό το πλήθος από ρασοφορεμένους διαφόρων θρησκειών, που έχει γίνει η αιτία για πολέμους, καταστροφές, που έχει βρεθεί να ευλογεί τις επιλογές, και να τις κατευθύνει σε πολεμοχαρείς τυράννους, που έχει οργανώσει εκστρατείες πνιγμένες με αίμα και φωτιά, που έχει διασπείρει κηρύγματα μίσους για ότι δεν συμφωνεί με τα δόγματα και τους κανόνες, δημιουργώντας κοπάδια ανθρώπων φανατισμένων που πιστεύουν αβλεπί ότι απάτη σκαρφίζονται, αλήθεια πιστεύετε πως είναι εκπρόσωποι κάποιου θεού?
Σήμερα λοιπόν θα παραλάβω το γυναικείο πληθυσμό των πιστών, που άλλωστε είναι και η αιτία που από πολύ μικρή αρνήθηκα να συμμετέχω και να υποστηρίξω μια πίστη που με θεωρεί κατώτερο και επικίνδυνο ον, και που συνεχίζει να μεταχειρίζεται από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη, τη θηλυκή φύση σαν μίασμα.
Είναι εντυπωσιακό που γυναίκες πατάνε το πόδι τους σε ναούς κάθε είδους, όταν οι θρησκείες τις θεωρούν το πιο βρώμικο πράγμα που υπάρχει, την προσωποποίηση της αμαρτίας, που καθόντουσαν κάποιους αιώνες και συνεδρίαζαν για να πάρουν μια απόφαση αν αυτές έχουν ψυχή ή είναι απλά κρέας για κατανάλωση. Για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας στη χριστιανική εκκλησία είπαν άντε ας πούμε πως αυτές οι βρωμιάρες έχουν και ψυχή, σε άλλα δόγματα συνεχίζει και είναι απλά κρέας το θηλυκό. Η καλή χριστιανή δεν έχει ποτέ οργιστεί γιατί στον ιερό τόπο που έχει καταλάβει το καλύτερο φιλέτο, δεν επιτρέπεται να πατήσει το πόδι της. Γιατί άραγε? Εχει πολλές μηλιές και κινδυνεύουν οι άγιοι να τους δώσει να δαγκώσουν το μήλο?
Δεν έχει οργιστεί ποτέ η καλή πιστή γιατί η περιόδος της, που είναι η έκφραση της φύσης για την ικανότητα της να αναπαράγει το θαύμα της δημιουργίας, θεωρείται βρωμιά και δεν πρέπει να πλησιάζει τα ιερά και τα όσια μέχρι να καθαριστεί. Δεν αισθάνεται καθόλου ντροπή και οργή για το γεγονός πως εκατομμύρια θηλυκά, όπως εκείνη, πέρασαν από φωτιά και τσεκούρι, έτσι μόνο και μόνο γιατί ήταν γυναίκες, τις βασάνισαν, τις έκαψαν, τις μεταχειρίστηκαν σαν τα τελευταία σκουπίδια της δημιουργίας και ότι το μεγαλύτερο παραμύθι που έχει καρφωθεί στις ψυχές των ανθρώπων είναι πως αυτές και μόνον είναι η αιτία της πτώσης του ανθρώπου, σε συνεργασία με το σατανά.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως υποτιθέμενες νοήμονες γυναίκες, συνεχίζουν να λένε πως πρέπει να σεβόμαστε την πίστη του άλλου, και εννοούν με το θέμα πίστη, την υπακοή σε δόγματα και απάτες μιας κάποιας εκκλησίας, και συμπεριλαμβάνουν σε αυτό το σεβασμό ακόμα και γυναίκες φυλακισμένες κάτω από μαντήλες, ταπεινωμένες και βασανισμένες γιατί τάχα έτσι είναι τα ήθη και έθιμα στον τάδε λαό. Δηλαδή ήθος και έθιμο συμπεριλαμβάνει και την ταπείνωση, τον εξευτελισμό και την δολοφονία τελικά μιας ανθρώπινης ύπαρξης, γιατί ένα τσούρμο διεστραμμένοι αποφάσισαν πως έτσι είναι, με τη δικαιολογία πως κάποιος θεός το είπε.
Η γυναίκα να φοβάται τον άντρα, διαλαλούν οι βοσκοί των κοπαδιών και οι μεν πολιτισμένες και εξελιγμένες γυναίκες του δυτικού κόσμου, χαζογελάνε πως αυτό είναι ένα καλαμπουράκι και πατάνε με το ποδαράκι το παπούτσι του καλού τους με μια παιχνιδιάρικη διάθεση, και την ίδια στιγμή σε άλλα μαγαζάκια του τρόμου αυτή η φράση είναι η απόλυτη αλήθεια που δίνει το δικαίωμα να τις βιάζουν, να τις βασανίζουν, να τις εκτελούν όποτε και όπως γουστάρουν. Και όλο αυτό το πλήθος, ανά το πλανήτη συνεχίζει να ακολουθεί τις εταιρείες δολοφόνων με .... ευλάβεια.
Δεν περνάει καθόλου από αυτό το ρημάδι το μυαλό η ιδέα, πως ναι, αν θέλεις να πλησιάσεις τις ανώτερες ανάγκες της ψυχής, να νοιώσεις το θαύμα της δημιουργίας, να σχηματίσεις το θείο στο μυαλό σου και να νοιώσεις τη σύνδεση με κάτι μαγικό, το δέος της ύπαρξης και να ανακαλύψεις τα μυστικά και τα νοήματα της, δεν έχεις ανάγκη από αυτόκλητους διαμεσολαβητές, αμφιβόλου ποιότητας και σκοπών, αλλά μπορείς να επικοινωνήσεις με το θεό σου ελεύθερα και με το τρόπο που η ψυχή σου θα σε οδηγήσει?
Γιατί πρέπει να ορίζεις τη γέννηση, το θάνατο, την ανάσταση, με τρόπο που κάποιοι άλλοι σου λένε? Να πρέπει να είναι την τάδε ημερομηνία στον τάδε τόπο, να περιμένεις τη φώτιση αν και όποτε στο επιτρέψουν, να περιορίζεις αυτή την ιερή αναζήτηση σε γελοία παραμυθάκια και πρακτικές απατεωνιάς, τη στιγμή που σου έχουν δοθεί τα όπλα να κατακτήσεις αυτά τα μυστήρια χωρίς κανένα εμπόδιο παρά μόνο ένα, να βγάλεις από τα μάτια το πέπλο του σκοταδισμού και να προσπαθήσεις να αγκαλιάσεις το φως.
Είναι εντυπωσιακό πως ο άνθρωπος έχει καταντήσει σε πνευματικό επίπεδο, ένα απόλυτο φυτό, ένα πλάσμα με μηδενική επαφή με τα μεγαλύτερα νοήματα της δημιουργίας κι έχει χωριστεί σε στρατόπεδα τυφλών φανατισμένων από τη μία, που κάποιος εκδικητικός θεός τα καθοδηγεί και από την άλλη σε ανθρώπους που για να προστατευτούν από αυτή τη παράνοια, έχουν περάσει σε άλλα στρατόπεδα εκείνων που δεν πιστεύουν σε τίποτα απολύτως, ισοπεδώνουν κάθε ανάγκη εσωτερικής αναζήτησης και γελοιοποιούν οτιδήποτε δεν συμπεριλαμβάνεται μέσα και στα δικά τους κουτάκια. Κυριαρχεί παντού η γελοία αντιπαράθεση ένθεων και άθεων, όπου οι μεν και οι δε έχουν την αντίληψη πως έχουν καταλάβει τα πάντα και δεν μπορεί κανείς να τους βγάλει από τη τύφλα τους, το φανατισμό τους και το απόλυτο συναίσθημα απαξίωσης που νοιώθουν για το συνάνθρωπό τους.
Δεν θα κοινωνήσει παραπονιέται ο κάτοικος του σκοτεινού κόσμου, και ορίζει τη κοινωνία σε ένα κουταλάκι κρασί που θα του δώσει ο κυρ Μήτσος που έχει αναλάβει ρόλο καθοδηγητή της μάζας, και το κοπάδι του φιλάει τα ράσα και τα χέρια με ευλάβεια. Κοινωνία με τα μεγάλα νοήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, με τη δημιουργία των κόσμων, με το άγγιγμα της ψυχής και τη σύνδεσή της με το θαύμα της φύσης, είναι ένα κουταλάκι κρασί? Αλήθεια το πιστεύετε αυτό το πράγμα και περιορίζετε την ύπαρξή σας στα λίγα τετραγωνικά ενός ιερού, δωροδοκόντας μάλιστα τους θεούς που πιστεύετε με μερικά ψιλά στο παγκάρι?
Από την άλλη, ... αν ο άνθρωπος δεν είχε εκπαιδευτεί με το βούρδουλα και με την συνεχή χειραγώγηση πως είναι δούλος κάποιου, πως θα ανεχόταν την υποδούλωση του σε πιο κατώτερα όντα όπως οι δυνάστες που καθορίζουν τη ζωή του, που του πατάνε το λαιμό και δημιουργούν συστήματα μορφής σκλαβοπάζαρου, και τα κοπάδια τα αντιλαμβάνονται σαν αναγκαιότητα για να δημιουργηθούν τάχα οργανωμένες κοινωνίες που καλύπτουν τις ανάγκες διαβίωσης? Πως θα καθόταν ήσυχα στα αυγά του το κοτέτσι ακόμα και τώρα που φτάσαμε στο σημείο, φτωχοποιημένοι και καταπιεσμένοι σε κάθε έκφραση της μίζερης ζωής μας, να κλειστούμε σε ένα σπίτι και να περιμένουμε διαταγές από τα αφεντικά μας, για το τι θα αποφασίσουν για την επόμενη μέρα. Πρέπει να έχεις περάσει αιώνες εκπαίδευσης στη δουλεία και την υποταγή για να είσαι τόσο υπάκουο προβατάκι.
Και τι καλύτερο να πιστέψεις πως η αρχή των πάντων, η αιτία της δουλείας σου, είναι η τιμωρία σου γιατί μια καριόλα σου πήρε το παράδεισο από τα χέρια..... Υποκλίνομαι στην απεραντοσύνη της ανοησίας η οποία όντως είναι αήττητη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου